De Britse regering heeft Israëlische politici, spionnen en soldaten herhaaldelijk beschermd tegen arrestatie wegens oorlogsmisdaden wanneer zij Groot-Brittannië bezoeken, onthullen John McEvoy en Phil Miller.

Benny Gantz, de toenmalige chef van de generale staf van de IDF, vertrok, en premier Benjamin Netanyahu ontmoetten elkaar in 2013. (premier van Israël/Flickr)
By James McEvoy en Phil Miller
vrijgegeven VK
TDe Britse regering heeft speciale diplomatieke immuniteit verleend aan tientallen buitenlandse functionarissen die beschuldigd worden van het begaan van ernstige schendingen van het internationaal recht. vrijgegeven heeft gevonden.
Sinds 2013 heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken meer dan 50 ‘speciale missie’-certificaten verleend aan militaire en politieke figuren uit Israël, Egypte, Saoedi-Arabië, Qatar, Rwanda en Iran.
Het Israëlische oorlogskabinetslid Benny Gantz kreeg deze bescherming pas in maart, zelfs nadat er een onderzoek naar het land was ingesteld wegens genocide in Gaza.
Het komt op een moment dat het Internationaal Strafhof op het punt staat twee namen op de Britse lijst aan te klagen: de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de stafchef van de IDF, Herzi Halevi.
Door immuniteit voor “speciale missies” te verlenen, hebben buitenlandse functionarissen Groot-Brittannië kunnen bezoeken zonder angst voor arrestatie.
Dit zou in strijd kunnen zijn met Groot-Brittannië's toewijding aan wetgeving inzake universele jurisdictie, zoals het Statuut van Rome, dat bepaalt dat de ernstigste misdaden vervolgd moeten worden, ongeacht waar ze zijn gepleegd.
De Britse regering stelt dat de door haar verleende immuniteit een gebruikelijke praktijk is onder het internationaal recht. Het zegt dat deze maatregelen noodzakelijk zijn om het soepele verloop van de diplomatieke betrekkingen te garanderen.
Uit de nieuwe lijst blijkt echter dat het ministerie van Buitenlandse Zaken doelbewust pogingen heeft belemmerd om functionarissen van geallieerde staten te vervolgen, van wie velen zijn beschuldigd van flagrante schendingen van het internationaal recht.
De lijst werd verkregen door de voormalige schaduwsecretaris van Labour, Richard Burgon, parlementslid, in antwoord op een vraag in het parlement.
Het Pinochet-precedent
In 1998 werd Augusto Pinochet in Londen gearresteerd op grond van een arrestatiebevel van een Spaanse rechter wegens misdaden tegen de menselijkheid begaan tijdens de Chileense dictatuur.
Hoewel Pinochet uiteindelijk mocht terugkeren naar Chili, diende zijn arrestatie als een “wake-up call voor tirannen over de hele wereld”.
Het liet zien hoe, onder het beginsel van universele jurisdictie, statelijke actoren zich niet konden beroepen op diplomatieke onschendbaarheid om aan vervolging wegens ernstige schendingen van het internationaal recht te ontsnappen.
Toch is het de afgelopen decennia steeds moeilijker geworden om universele jurisdictiezaken in Groot-Brittannië voort te zetten.
In september 2011 keurde de coalitieregering van David Cameron nieuwe wetgeving goed die de toestemming van de directeur van het Openbaar Ministerie (DPP – niemand minder dan Keir Starmer) vereiste voordat dergelijke arrestatiebevelen konden worden uitgevaardigd.
De wet werd ten uitvoer gelegd met Israëlische functionarissen in gedachten. De Britse minister van Buitenlandse Zaken William Haag verklaarde: “We kunnen geen standpunt innemen waarin Israëlische politici het gevoel hebben dat ze dit land niet kunnen bezoeken”.
De Israëlische voormalige minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni bezocht Groot-Brittannië een maand later en stelde de nieuwe wetgeving op de proef.
Een mensenrechtenorganisatie en een advocatenkantoor vroegen Starmer om een arrestatiebevel tegen Livni goed te keuren wegens oorlogsmisdaden die zouden zijn gepleegd tijdens Operatie Cast Lead.
Dat was het bombardement op Gaza in 2008-09, toen Israël meer dan 300 Palestijnse kinderen doodde.
In plaats van te wachten tot Starmer het bewijsmateriaal had beoordeeld, kende het ministerie van Buitenlandse Zaken Livni's bezoek de status van 'speciale missie' toe, waardoor haar tijdelijke diplomatieke immuniteit tegen arrestatie werd verleend.
Na dit incident heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken de immuniteit voor “speciale missies” als gangbare praktijk ingesteld. Livni zou er nog drie keer op vertrouwen.
vrijgegeven rapporteert over de volledige lijst van buitenlandse functionarissen die op grond van dit plan voor het eerst zijn beschermd tegen vervolging.
Het omvat politici, royalty's, generaals en spionnen van enkele van 's werelds meest gewelddadige regimes.
Immuniteit voor Israël

David Cameron, de toenmalige premier van Groot-Brittannië, vertrok in mei 2010 samen met zijn minister van Defensie Dr. Liam Fox. (Brits ministerie van Defensie)
Groot-Brittannië heeft immuniteit voor “speciale missies” verleend aan ten minste zeven Israëlische functionarissen die zijn beschuldigd van ernstige schendingen van het internationaal recht.
De belangrijkste onder hen was de Israëlische premier Benjamin Netanyahu tijdens zijn bezoek aan Groot-Brittannië in 2015, toen hij David Cameron ontmoette.
Het is onduidelijk waarom Netanyahu deze bescherming nodig had, aangezien staatshoofden en regeringsleiders en ministers van Buitenlandse Zaken doorgaans volledige diplomatieke onschendbaarheid genieten.
Het is mogelijk dat de immuniteit werd uitgebreid tot de entourage van Netanyahu, die niet automatisch tegen vervolging werd beschermd.
Andere spraakmakende ontvangers zijn onder meer Benny Gantz, toen hij tussen 2011 en 15 stafchef van het Israëlische leger was.
Gedurende deze tijd hield hij toezicht op een luchtaanval waarbij een gebouw van drie verdiepingen in het vluchtelingenkamp al-Bureij werd verwoest. Daarbij kwamen zeven leden van een Palestijnse familie om het leven.
Gantz maakt nu deel uit van het Israëlische oorlogskabinet en kreeg in maart opnieuw tijdelijke immuniteit toen hij Rishi Sunak en David Cameron in Londen bezocht.
Generaal Herzi Halevi, het huidige hoofd van de IDF die plannen heeft goedgekeurd voor een aanval op Rafah, kreeg immuniteit om Groot-Brittannië te bezoeken toen hij hoofd van de Israëlische militaire inlichtingendienst was.
Een andere naam op de lijst is Amos Yadlin. Tussen 2007 en 2010 leidde hij het directoraat militaire inlichtingen van de IDF.
De politie vreesde een vuurgevecht op de luchthaven
Yadlin speelde een rol bij de Israëlische aanval op de Turkse Mavi Marmara, het leidende schip in een vloot die humanitaire hulp naar Gaza vervoerde.
Negen van de activisten aan boord werden gedood, vijf met schotwonden in het hoofd. Een ander overleed later aan zijn verwondingen.
Doron Almog, een gepensioneerde Israëlische generaal-majoor, kreeg ook immuniteit voor “speciale missies”.
Als hoofd van het zuidelijke commando van het Israëlische leger tussen 2000 en 3 kreeg Almog de schuld voor het laten vallen van een bom van één ton op Gaza-stad.
Het doodde 14 burgers, verwondde 150 mensen en verwoestte negen appartementsgebouwen. Hij gaf ook toestemming voor de vernietiging van 59 huizen in het vluchtelingenkamp Rafah.
In 2005 werd bij de Bow Street Magistrates' Court een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Almog op grond van de Geneva Conventions Act.
Bij aankomst in Londen werd hij echter getipt door Israëlische diplomaten en weigerde het vliegtuig te verlaten.
De Britse autoriteiten slaagden er niet in het arrestatiebevel uit te voeren omdat “officieren vreesden dat een poging om hem tegen te houden zou leiden tot een vuurgevecht op de luchthaven van Heathrow”.
Een andere Israëlische functionaris die beschuldigd wordt van verantwoordelijkheid voor het laten vallen van de bom van één ton op Gaza-stad – Avi Dichter – kreeg immuniteit voor zijn bezoek aan Groot-Brittannië in 2016.
Israëlische militaire leiders waren een prioriteit voor tijdelijke immuniteit. De prijs werd toegekend aan Shaul Mofaz toen hij in 2015 in het Britse parlement sprak.
Mofaz leidde de IDF van 1998 tot 2002, een periode die zich uitstrekte over de Tweede Intifada.
Dat leidde tot bloedige militaire aanvallen op Palestijnse steden op de illegaal bezette Westelijke Jordaanoever.
Mofaz werd vervolgens minister van Defensie van Israël “waar hij opnieuw verantwoordelijk was voor talrijke mensenrechtenschendingen, waaronder marteling, sloop van huizen en collectieve bestraffing”, aldus Elektronische Intifada.
Andere Israëliërs die de status van ‘speciale missie’ kregen, zijn onder meer Yuval Steinitz, toen hij minister van Internationale Betrekkingen was. Hij is nu voorzitter van Rafael, het Israëlische staatswapenbedrijf.
Egypte kalmeren

De Egyptische president Abdel Fattah Al-Sisi spreekt op een investeringsbijeenkomst tussen Groot-Brittannië en Afrika in Londen, 20 januari 2020. (DFID/Graham Carlow)
Hoewel er veranderingen in de procedures voor universele jurisdictie zijn doorgevoerd met Israël in gedachten, hebben ook andere landen hiervan geprofiteerd.
Egyptenaren zijn eigenlijk de meest voorkomende nationaliteit op de lijst.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft 35 ‘speciale missie’-certificaten afgegeven aan Egyptenaren onder het regime van generaal Abdel Fattah al-Sisi. Sisi kwam in 2014 aan de macht nadat hij een jaar eerder een militaire staatsgreep had gepleegd tegen de eerste democratisch gekozen president van Egypte, Mohamed Morsi.
Morsi leidde de politieke vleugel van de Moslimbroederschap en onder zijn korte ambtstermijn versoepelde Egypte de beperkingen voor Hamas in Gaza, wat Israël alarmeerde.
Sinds zijn omverwerping, zoals vrijgegeven Volgens berichten heeft Sisi “de leiding gehad over een hardhandig optreden tegen de mensenrechten in het Noord-Afrikaanse land, waarbij duizenden politieke gevangenen zijn opgesloten. Willekeurige arrestaties en martelingen zijn wijdverbreid.”
Meer dan 400 gevangenen zijn opgehangen, velen van hen behoren tot de Moslimbroederschap, in wat Human Rights Watch een “executiewaanzin” heeft genoemd.
Te midden van de repressie is de Britse regering een nauwe bondgenoot van het regime van Sisi gebleven. De diplomatieke uitwisselingen gingen door, de handel bloeide en hoge MI5- en MI6-functionarissen trainden Egyptische spionnen.
In 2015 reisde de stafchef van het Egyptische leger, Mahmoud Hegazy, naar Groot-Brittannië voor een wapenbeurs.
Advocaten die namens Morsi's verboden partij Vrijheid en Rechtvaardigheid optraden, eisten Hegazy's arrestatie wegens de marteling en massamoord op politieke tegenstanders.
De oproep tot arrestatie van Hegazy werd gesteund door 55 Britse figuren, waaronder de toenmalige schaduwkanselier John McDonnell.
Toch verleende het ministerie van Buitenlandse Zaken Hegazy immuniteit voor een ‘speciale missie’, waardoor hij tegen vervolging werd beschermd. Advocaat Tayab Ali merkte op:
“Toen de heer Hegazy kwam, was de enige reden die de politie aanvoerde om niet gevolg te geven aan ons verzoek om hem te arresteren het besluit van het ministerie van Buitenlandse Zaken om hem speciale missie-immuniteit te verlenen.”
Datzelfde jaar ontving Sisi's gevolg en delegatie tijdelijke immuniteit, waardoor zijn medewerkers konden reizen zonder angst voor vervolging.
Andere Egyptenaren die immuniteit kregen, waren minister van Handel Mounir Fakhry Abdel Nour, hoofd spionage Khaled Fawzy en hoofd van de militaire inlichtingendienst Mohammad Farag Elshahat.
Alex Carlen, mensenrechtencoördinator bij campagnegroep FairSquare, merkte op: “Onder het bewind van Sisi zijn Egyptische functionarissen op geloofwaardige wijze beschuldigd van het plegen van ernstige mensenrechtenschendingen nadat ze aan de macht waren gekomen na een bloedbad onder meer dan 800 demonstranten.
“De Britse regering is actief betrokken geweest bij pogingen om het imago van het Sisi-regime te zuiveren en te rehabiliteren. Nu blijkt dat 23 functionarissen virtuele immuniteit hebben gekregen, waardoor ze Groot-Brittannië kunnen bezoeken zonder angst voor vervolging onder ons rechtssysteem.”
Groen licht voor tirannen

De kroonprins van Saoedi-Arabië, Mohammed bin Salman, kreeg de status van speciale missie om Groot-Brittannië te bezoeken, drie jaar na de oorlog van het Koninkrijk met Jemen. (Palácio do Planalto/Flickr)
Andere buitenlandse functionarissen die de status van “speciale missie” hebben gekregen om Groot-Brittannië te bezoeken, zijn onder meer de kroonprins van Saoedi-Arabië, Mohammed bin Salman, de procureur-generaal van Qatar, Ali bin Fetais Almarri, en de Iraanse vice-minister van Buitenlandse Zaken, Ebrahim Rahimpour.
De bescherming van prins Salman werd toegekend voor zijn succesvolle bezoek aan Groot-Brittannië in 2018, toen hij koningin Elizabeth ontmoette op Buckingham Palace.
Het duurde maanden voordat hij opdracht gaf tot de moord op journalist Jamal Khashoggi en drie jaar na de oorlog van het Koninkrijk met Jemen, waarin Saoedische coalitietroepen herhaaldelijk ziekenhuizen hadden gebombardeerd.
Een andere opvallende naam op de immuniteitslijst is de Rwandese generaal James Kabarebe. Hij kreeg de status van “speciale missie” om Groot-Brittannië te bezoeken in 2016, toen hij minister van Defensie was van president Paul Kagame.
De reden voor het bezoek van Kabarebe was blijkbaar om te spreken op een VN-vredeshandhavingsconferentie in Londen samen met ministers van Defensie van over de hele wereld.
Vier jaar eerder had een uitgelekt VN-rapport geïdentificeerd dat Kabarebe “in feite leiding gaf aan een Congolese rebellenmilitie die werd beschuldigd van moorden, verkrachtingen en andere wreedheden”.
Deze militie, genaamd M23, zou worden gecoördineerd door Rwandese functionarissen die probeerden de minerale hulpbronnen van Congo te plunderen.
Kabarebe wordt ook beschuldigd van betrokkenheid bij het neerschieten van het vliegtuig van de Rwandese president Juvenal Habyarimana, wiens dood de aanleiding was voor de genocide in 1994.
Hij kreeg in 2017 de opdracht om gehoor te geven aan een Frans onderzoek naar de zaak, maar weigerde. Campagnegroep Redress merkte eerder op dat:
“Het Verenigd Koninkrijk moet weigeren een individu te accepteren als iemand die een speciale missie heeft en mogelijk recht heeft op immuniteit, wanneer er redelijke gronden zijn om te vermoeden dat het individu betrokken is geweest bij of geassocieerd is met internationale misdaden, waaronder marteling, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. of genocide’.
Dit verhaal is voor het eerst gepubliceerd door Gederubriceerd VK.
Phil Miller is de hoofdverslaggever van Declassified UK. Hij is de auteur van Keenie Meenie: de Britse huurlingen die wegkwamen met oorlogsmisdaden. Volg hem op Twitter op @pmillerinfo.
John McEvoy is een onafhankelijke journalist die heeft geschreven voor Internationale geschiedenis recensie, De Kanarie, Tribune Magazine, Jacobin en Brazilië Draad.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Het lijkt erop dat het grootste deel van de wereld wordt bestuurd door criminelen die wegkomen met hun misdaden en afhankelijk zijn van andere criminelen die ook wegkomen met hun misdaden. Het is inderdaad een wereld waarin criminelen de boventoon voeren.
Maar vergeet niet – al die moordende machines die Biden ook aan Netanyahu heeft geschonken. – Ik Israël – het land waar heel wat mensen weg kunnen komen met moord.
De wereld erkent dit voor wat het is: hypocrisie op steroïden.
Een beetje context is essentieel om de onbreekbare band tussen Groot-Brittannië en het zionisme te begrijpen. Tijdens en voorafgaand aan de eerste oorlog die een einde maakte aan alle oorlogen waren joden overal pro-Duits, vooral in Duitsland (natuurlijk) maar ook in Rusland en de Verenigde Staten. Om die band te verbreken onderhandelden de zionisten met de Britten en beloofden de Verenigde Staten aan de kant van Groot-Brittannië in de oorlog te betrekken, als Groot-Brittannië ervoor zou zorgen dat Palestina zou worden weggerukt van zijn toenmalige inwoners en zou worden overgedragen aan de zionistische leiders, zelfs als het bracht verraad aan Joden overal ter wereld met zich mee en de uiteindelijke kosten bedroegen zes miljoen Joodse levens, evenals de massamoord en massale ontheemding van Palestijnen. Groot-Brittannië is altijd volkomen meedogenloos en gewetenloos geweest, zoals de Ieren, Scotts en Welch kunnen getuigen, en zoals de Verenigde Staten ooit hebben waargenomen (denk aan 1776 en 1812). Bedenk dat het de Britten waren en niet de nazi’s die de concentratiekampen hebben uitgevonden. Dat Groot-Brittannië genocide momenteel volledig steunt, is dan ook geen verrassing.
De Yanx en de Britten zijn dezelfde snode vogels met dezelfde veren. Dat is de reden waarom ze zo goed met elkaar overweg kunnen... dezelfde vuile geesten. En nu heeft dit ‘eervolle’ duo er een nieuw ‘distinguished member’ bij: Israël. De as van de genocide...
Wie had ooit gedacht dat Sir Kier zo'n schurk zou zijn! Aan de andere kant herinner ik me dat Starmer degene was die de aanklacht tegen Jimmy Saville (obe) heeft ingetrokken.
Vandaag meldt X dat Israël een militaire aanval op het noordelijke deel van Rafa is begonnen. En ze begonnen daarmee slechts een uur nadat ze de Palestijnen in dat deel van Rafa hadden opgedragen te evacueren. Gewoon weer een oorlogsmisdaad van Israël.
Ja, bescherm zeker het uitschot van de aarde zoals Netanyahu, Prins Salman, James Kabarebe en andere moordenaars, Groot-Brittannië! God verhoede dat je onschuldigen zoals Julian Assange vrijlaat...
De Britse rol in de oorlogen in het Midden-Oosten is voor altijd. De echte geschiedenis van deze regio is de ene na de andere door het Britse imperialisme geïnstigeerde en gecontroleerde bende-tegenbendeoorlog. De lange hand van het Britse rijk in Zuidwest-Azië Bekijk hier: hxxps://rumble.com/v4sgvri-the-long-hand-of-the-british-empire-in-southwest-asia.html?ref=prometheanaction.com