De status van de Emiraten in Washington is een verhaal van uitgebreid lobbyen, genereuze financiering en toenadering tot Israël, ongeacht diens oorlogsmisdaden in de regio.

President Mohamed bin Zayed Al Nahyan, of MbZ, van de VAE met de Amerikaanse president Joe Biden op de GCC+3-top in Jeddah, juli 2022. (Het Witte Huis, Wikimedia Commons, Publiek domein)
By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws
TDe Verenigde Arabische Emiraten hebben uitstekende pers genoten in het Westen; niet dat het koninkrijk uit de problemen in het Midden-Oosten is gebleven of zijn neutraliteit heeft weten te behouden in de verschillende conflicten en oorlogen die eromheen woeden.
Verre van dat. De VAE hebben in feite de branden van vele oorlogen en conflicten in de regio aangewakkerd – en aangewakkerd. De reden voor de gunstige behandeling ervan in het Westen heeft te maken met de enorme rijkdom van het land en de concurrentie in het Westen om de hoogwaardige militaire uitrusting van de Emiraten te verkopen, van geavanceerde wapens tot vliegtuigen.
De VAE hebben de status verworven die zij in Washington DC genieten door middel van uitgebreide lobbyactiviteiten, genereuze financiering en toenadering tot Israël, ongeacht diens oorlogsmisdaden in de regio.
Toen Mohammed bin Zayed (MbZ) de troon besteeg (zelfs toen zijn broer Khalifa Ben Zayed de nominale heerser was) stuurde hij een naaste assistent, Yusuf Otaiba, naar Washington als ambassadeur in de VS om de militaire en inlichtingenbetrekkingen tussen de landen te bevorderen.
Net als de voormalige Saoedische ambassadeur Prins Bandar vóór hem kwam Otaiba al snel tot de conclusie dat de weg naar het hart van het Congres via AIPAC, de legendarische Israëlische lobby, moest lopen. Otaiba's generatie leiders van de Arabische Golfstaten wordt niet belast door emoties of passies met betrekking tot Palestina; en de hedendaagse Golfdespoten hoeven niet over hun schouders te kijken in afwachting van toespraken van Gamal Nasser waarin de Egyptische leider de Arabische massa's van de Golf naar de oceaan zou mobiliseren.
De relatie tussen de landen van de Golf is nooit harmonieus geweest, maar de VS oefenden hun invloed onmiddellijk na de Iraanse revolutie van 1979 uit om hen tot een veiligheidsregeling te dwingen (de Gulf Cooperation Council, opgericht in 1981) om Iraanse gevaren en bedreigingen af te weren, zogenaamd of reëel is, en om de politieke orde in de Golf te distantiëren van de Arabische kern met betrekking tot de Palestijnse kwestie.
Betrekkingen met Riyad

Kaart met Saoedi-Arabië in het groen en de Verenigde Arabische Emiraten in oranje. (Quintucket, Wikimedia Commons, CC0)
Het buitenlands beleid van de VAE is gericht op een verscheidenheid aan elkaar kruisende doelstellingen en berekeningen:
Ten eerste, verduistert de oppervlakkig veronderstelde alliantie tussen de VAE en Saoedi-Arabië de al lang bestaande rivaliteit en verschillen tussen de twee landen.
Toen Muhammad bin Salman voor het eerst de Saoedische troon besteeg (zelfs als kroonprins in 2017), diende bin Zayed, als leider van de VAE, als zijn sponsor en promotor in kringen in Washington.
Zijn ambassadeur in DC maakte de ronde om sceptici ervan te overtuigen dat de draconische, tirannieke maatregelen die in Riyad worden genomen – en de arrestatie van bin Salmans meest vooraanstaande neven en ooms – de Amerikaanse regering geen zorgen hoeven te maken.
Bin Zayed ging er ten onrechte van uit dat hij dan naar voren zou komen als de onbetwiste leider van de Arabische wereld nadat hij de nieuwe, ongeteste, Saoedische heerser had gecontroleerd.
Maar bin Salman maakte zich snel los van de controle van de heerser van de VAE en legde ambities bloot die veel breder waren dan die van zijn buurman.

President Donald Trump met Mohammed bin Salman bin Abdulaziz Al Saud, of MbS, destijds de vice-kroonprins van Saoedi-Arabië, in maart 2017. (Witte Huis/Shealah Craighead)
Noch in Saoedi-Arabië, noch in de Arabische wereld was Bin Salman bereid de tweede viool te spelen; hij alleen zou beslissen over de zaken van de Golf en zelfs over de zaken van de Arabische wereld.
En als Bin Zayed erin slaagde een sterke veiligheids- en inlichtingenalliantie met de staat Israël te consolideren, was de Saoedische heerser bereid zover te gaan als Bin Zayed zonder zich volledig te verplichten tot een verklaard vredesverdrag met Israël.
De overwegingen voor een dergelijke stap zijn veel ingewikkelder voor een heerser die de titel draagt van dienaar van de twee heilige moskeeën van de islam.
Saoedi-Arabië is onderworpen aan tientallen jaren van fanatieke religieuze indoctrinatie die elementen van antisemitisme omvatte en slogans van de jihad uitriep, niet alleen tegen Israël maar tegen Joden in het algemeen.
Koning Faisal – een zeer gerespecteerde en geprezen koning in de westerse hoofdsteden – heeft nooit een poging gedaan zijn antisemitisme te verbergen. Zolang hij de olie naar het Westen liet stromen, kon hij niets verkeerds doen, hoe weerzinwekkend de Saoedische retoriek ook was over joden en jodendom. Koning Faisal verbood Joodse mensen zelfs de toegang tot het koninkrijk; hoewel er een uitzondering werd gemaakt voor Henry Kissinger.
Gezamenlijke oorlog tegen Jemen

Koning Faisal en de Amerikaanse president Richard Nixon tijdens een aankomstceremonie voor de Saoedische koninklijke familie in het Witte Huis; Pat Nixon links, mei 1971. (Amerikaanse nationale archieven, publiek domein)
In de tweede plaatsBin Salman en bin Zayed begonnen de oorlog tegen Jemen in 2015 als een gezamenlijke poging om de Houthi’s uit de macht te halen. Hun legers moesten samenwerken en Jemen bevrijden, en het onder de controle van onderdanige lakeien plaatsen.
Zoals inmiddels wel bekend is, heeft de oorlog zich voortgesleept en konden de Saoedi's en de Emiraten niet oprukken ondanks hevige luchtbombardementen op burgerdoelen in het land, waardoor een van de ergste humanitaire crises ter wereld ontstond vóór de genocide in Gaza.
Een paar jaar na de oorlog in Jemen liepen de doelstellingen van de twee landen uiteen en begonnen de VAE hun eigen invloedszone in het zuiden van Jemen te vestigen zonder Saoedi-Arabië te raadplegen. En toen de oorlog haperde, pakten de VAE hun spullen en vertrokken ook zonder veel overleg met Saoedi-Arabië.
ten derdeDe VAE kwam voort uit haar binnenlandse buitenlandse beleid, dat sinds de oprichting in 1971 wrijving of conflicten met andere Arabische landen had vermeden.
De oprichtende heerser, Sjeik Zayed, coördineerde nauw met de Saoedische regering en ook met de Verenigde Staten, terwijl hij zorgvuldig kwetsende oriëntaties van de Arabische publieke opinie vermeed. Hij nodigde persoonlijk Leila Khalid van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, of PFLP, (de beroemde vliegtuigkaper en revolutionair) uit in de VAE en deed een donatie aan haar zaak.
Dit zou vandaag de dag ondenkbaar zijn, nu de zonen van Zayed rechtstreeks met de Mossad samenwerken om de moorden op Palestijnse leiders te vergemakkelijken, zelfs in Dubai zelf.
De ambitie van Bin Zayed is om de rol van Israël na te bootsen en de westerse imperiale belangen en agenda's te dienen. Om dat doel te bereiken nam hij deel aan de Amerikaanse militaire inspanningen in Afghanistan en Irak.
Bovendien raakte zijn leger de afgelopen twintig jaar, vooral na het tijdperk van de Arabische opstanden, betrokken bij Somalië, Soedan, Jemen en Libië. De VAE onderhoudt nauwe militaire en inlichtingenbetrekkingen met veel Arabische landen en de oprichting van een alomtegenwoordig surveillanceapparaat wekte de afgunst van veel tirannen in de regio.
ten vierdewillen de VAE hun nauwe betrekkingen met de Verenigde Staten behouden, maar zijn ze er niet tevreden mee om alleen maar dezelfde hoeveelheid Amerikaanse militaire technologie te ontvangen als Saoedi-Arabië. Een van de eerste vruchten van de vredesaankondiging door de VAE met Israël was de Amerikaanse belofte om het land te belonen met meer geavanceerde militaire hardware.
De VAE willen hun nut bewijzen voor de NAVO en Israël. Maar het heeft tot nu toe vermeden een enorme militaire basis voor Amerikaanse troepen op zijn grondgebied toe te staan, zoals Bahrein en Qatar hebben gedaan (de VAE herbergt echter een niet zo geheime Amerikaanse inlichtingenbasis).
Inmenging in Noord-Afrika

Van links: de minister van Buitenlandse Zaken van de VAE Abdullah bin Zayed Al Nahyani, de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, de minister van Buitenlandse Zaken van Bahrein Abdullatif bin Rashid Al-Zay en de Amerikaanse president Donald Trump tijdens de ondertekeningsceremonie van de Abraham-akkoorden, 15 september 2020 . (Witte Huis, Joyce N. Boghosian)
In de lopende zaken van de Arabische wereld zijn de VAE zeer actief in Soedan en sluiten zij zich aan bij de Rapid Support Forces (RSF) die nauw betrokken zijn bij de burgeroorlog in dat land.
De Soedanese legerchef (die het feitelijke staatshoofd is) beschuldigde de VAE onlangs expliciet van het veroorzaken van dood en verderf in zijn land in samenwerking met de RSF, wiens hoofd ook een nauw instrument van de Mossad is. Het zou dan onwaarschijnlijk zijn dat de inspanningen van de VAE niet nauw worden gecoördineerd met de Israëlische regering.
De VAE zijn ook actief in Libië, waar zij alle politieke krachten steunen (vooral de beruchte veldmaarschalk Khalifa Haftar) die zich richten tegen de islamisten van het genre van de Moslimbroederschap, die zich aansluiten bij Turkije. De VAE hebben heel duidelijk gemaakt dat de Moslimbroederschap hun vijand is, samen met de sjiitische groepen die vijandig staan tegenover Israël.
De meest gênante ontwikkeling voor de VAE waren de recente opmerkingen van de Algerijnse president, waarin hij kritiek uitte op de interventies van “een Arabische staat” in de aangelegenheden van zijn land. Het was duidelijk dat hij het over de VAE had, en functionarissen en propagandisten van de VAE reageerden snel op dezelfde manier.
Algerije heeft burgers uit de VAE verdreven die ervan werden beschuldigd voor de Mossad te hebben gespioneerd. Bovendien was Algerije ontevreden over de investeringen van de VAE in de tabakssector, waarvan de regering verwachtte dat ze winstgevend zouden zijn.
Het allerbelangrijkste was dat de VAE de broer van de voormalige president van Algerije, Abdelaziz Bouteflika, onderdak bood, die miljoenen uit de schatkist verduisterde.
De VAE oefenen ook druk uit op buurland Mauritanië om de betrekkingen met Israël te normaliseren. In het Marokkaans-Algerijnse conflict kiezen de VAE de kant van Marokko (een ander land dat wordt bestuurd door een nauwe bondgenoot van de Mossad).
De VAE cultiveren graag een beeld van vrede en tolerantie in een gebied van extremisme. Maar de staat die MbZ heeft opgebouwd zou zich kunnen kwalificeren als de meest totalitaire staat in de Arabische wereld. Het heeft de “republiek van de angst” van Saddam overtroffen, maar heeft intern massamoorden vermeden, waar de kleine bevolking een behoorlijke levensstandaard geniet zonder politieke rechten.
Maar zolang de VAE hun nauwe alliantie met Israël handhaaft, is de steun van het Amerikaanse Congres voor de heersende despoot gegarandeerd voor de komende jaren. De oorlog in Gaza en de hartstochten die deze heeft aangewakkerd in de Arabische en islamitische wereld zullen de heerser van de VAE echter waarschijnlijk impopulairder maken dan ooit, althans buiten zijn leengoed.
As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historical Dictionary of Lebanon (1998), Bin Laden, Islam and America's New War on Terrorism (2002), The Battle for Saudi Arabia (2004) en beheerde het populaire blog The Angry Arab. Hij twittert als @assadabukhalil
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Als antwoord op Vera Gottlieb, inderdaad! Deze oorlogen zijn overduidelijk tussen oude imperialistische en kolonialistische machten die nog steeds en nooit zullen opgeven te proberen voordeel te halen uit andere naties/volken; Ze nemen hun rechten en rijkdommen alleen maar af om die van henzelf te verrijken, omdat ze nooit genoeg lijken te hebben. Deze machten weten niet hoe ze los moeten laten wat er van hen wordt verlangd om de wereld te redden van de opwarming van het klimaat: het loslaten van hun “rechten, rijkdom en invloeden” in een wereld waarin we allemaal met hetzelfde probleem worden geconfronteerd dat uitstekende vaardigheden op het gebied van diplomatie en het omgaan met elkaar op een wereldwijd speelveld dat we allemaal winnen als we allemaal met elkaar overweg kunnen en de pestkoppen leren deel uit te maken van het ‘team’. Het verbijstert de geest dat mensen in ons land de leiders hebben vermoord die wisten hoe ze op een dergelijke manier moesten opereren. Sindsdien is ons land bergafwaarts gegaan. Ik vraag me af, aangezien deze landen die voor oorlog kiezen en toch weigeren rechtstreeks in te gaan op de vraag hoe oorlog de klimaatverandering beïnvloedt, kunnen worden vertrouwd om iets anders aan te pakken, terwijl ze toch doen alsof. En het gekke is (veel gekke delen): we worden verondersteld te geloven wat ze zeggen als alle MSM hetzelfde herhalen en niemand zich in de modder graaft. Zelfs sommige alternatieve media “profiteren” van het ongeloof in MSM, waarbij aandacht wordt besteed aan krantenkoppen als Epoch News. Ik ga om met degenen die een geschiedenis hebben. Ik wou dat mensen die op zoek waren naar nieuwsbronnen om te geloven dat ze ergens heen konden gaan waar ze je over Robert Parry vertelden.
Hoe walgelijk weerzinwekkend dit hypocriete kontkussen dat maar doorgaat...
Dus als staatsfondsen in de Amerikaanse militaire bedrijven investeren, kunnen ze profiteren van het kopen van wapens van ons en van onze oorlogen. Als dat zo is, zou dat een incestueuze relatie zijn als een onmiddellijke bedreiging voor de menselijke beschaving en voor het maximaliseren van winstmotieven.
Interessant. Ik heb de indruk dat de Saoedi's onder BinSalman afstand zijn gaan nemen van de VS (dat wil zeggen, hun onafhankelijkheid zijn gaan doen gelden). Ik vraag me af of de VAE in dit opzicht niet ver achterloopt en wat de gevolgen zullen zijn voor de buitenlandse zaken van de VS in het Midden-Oosten en voor Israël.
Interessantste. Ook het vermelden waard is de gezamenlijke usurpatie/bezetting door de VAE en Israëlische inlichtingen over het eiland Socatra, een door Jemenitisch erkend strategisch gebied aan de zuidelijke ingang van de Rode Zee. En nog dichter bij de Hoorn van Afrika.
Een aantal jaren lang was ook Saoedi-Arabië in de race om indruk te maken op de lokale bevolking van Socatra met geschenken, de bouw van scholen en moskeeën, enz., terwijl de VAE hetzelfde deden. Pas in de laatste jaren van de oorlog lijken de VAE de dominantie te hebben verworven en hun ongetwijfeld ongewenste en verguisde lifter mee te nemen. De laatste tijd gaat het gerucht dat de VS besloten hebben daar ook een basis te bouwen. Zonder twijfel aan niemand toestemming vragen. Ik ben Shawckt! Echt shackt!