Het anti-Arabische racisme dat het moderne Israël doordringt, kan worden teruggevoerd op de houding van het oude Europese imperialisme, betoogde Lawrence Davidson in 2012, in deze vooruitziende voorspelling van de hedendaagse Israëlische genocide.
Theodor Herzl op het Eerste Zionistische Congres in Bazel op 8 augustus 1897. (Nationale fotocollectie van Israël/Wikimedia Commons)
Oorspronkelijk gepubliceerde by Consortiumnieuws, 28 november 2012.
BHalverwege de 19e eeuw was het multi-etnische imperium op weg om het dominante politieke paradigma in Europa te worden. In de plaats daarvan kwam de natiestaat, een politieke vorm die de concentratie van etnische groepen binnen hun eigen politieke grenzen mogelijk maakte.
Dit vormde op zijn beurt culturele en “raciale” broedplaatsen voor een “wij (superieur) versus zij (inferieur)” nationalisme dat de basis zou vormen voor de meeste toekomstige oorlogen in het Westen. Veel van deze natiestaten waren ook imperiale machten die zich over de hele wereld uitbreidden, en uiteraard ging hun op de staat gebaseerde chauvinistische kijk met hen mee.
Hongaarse Theodor Herzl (1860-1904), grondlegger van het moderne zionisme. (Alberto Fernandez Fernandez/Wikimedia Commons)
Het zionisme werd geboren in dit milieu van nationalisme en imperialisme, die beide een onuitwisbare stempel hebben gedrukt op het karakter en de ambities van de Israëlische staat. De overtuiging van Theodor Herzel, De grondlegger van het moderne zionisme was dat de eeuwen van antisemitisme het positieve bewijs waren dat de Europese joden niet konden worden geassimileerd in de reguliere westerse samenleving. Ze konden alleen veilig zijn als ze een eigen natiestaat bezaten.
Deze overtuiging weerspiegelde ook de Europese imperiale gevoelens van die tijd. De grondleggers van het moderne zionisme waren zowel joden als Europeanen, en hadden (als zodanig) het culturele superioriteitsgevoel van het Westen ten opzichte van niet-Europeanen verworven.
Dit superioriteitsgevoel zou een belangrijke rol spelen bij een deal (de Balfour-verklaring) werd in 1917 tot stand gebracht tussen de Wereld Zionistische Organisatie en de Britse regering. De overeenkomst bepaalde dat, in ruil voor de zionistische steun voor de Britse oorlogsinspanningen (de Eerste Wereldoorlog was in volle gang), de Britten (uitgaande van de overwinning) zouden helpen bij het creëren van een “Joods nationaal thuis” in Palestina. Het was geen vergissing dat geen van beide partijen bij deze overeenkomst veel aandacht besteedde aan de Palestijnse inheemse bevolking.
Jaren later, te beginnen in 1945 (aan het einde van de Tweede Wereldoorlog), werden de Britten gedwongen het imperiale standpunt officieel op te geven. Ze kwamen uit de oorlog met een bevolking die gebukt ging onder buitengewoon hoge oorlogsbelastingen.
Het behoud van het imperium zou die belastingen hoog houden en dus kozen de Britse kiezer politici die het imperium in een gemenebest zouden transformeren, waardoor onafhankelijkheid zou worden verleend aan vrijwel alle overzeese gebieden van Groot-Brittannië. Eén van die gebieden was Palestina.
Het is interessant om op te merken dat in andere Europese koloniën, waar grote aantallen Europeanen woonden, het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog hun uiteindelijke evacuatie zag toen de macht overging naar de inheemse bevolking. Kenia en Algerije zijn voorbeelden die laten zien dat dit proces zwaar en bloedig was, maar toch gebeurde.
En toen het gebeurde, werd de officiële imperiale mentaliteit verslagen. Dat betekent niet dat alle Europeanen (of westerlingen) het licht zagen en ophielden racisten te zijn, maar dat hun regeringen uiteindelijk de noodzaak zagen om zich niet langer op die manier te gedragen.
Enkele gevolgen
Helaas heeft dit proces van dekolonisatie in het geval van Palestina nooit plaatsgevonden. In dit geval wilden de Europese kolonisten niet dat het imperiale moederland zou blijven en hen zou beschermen. Ze wilden ze eruit hebben, zodat ze voor zichzelf een winkel konden beginnen. Ze kregen hun kans nadat de Britten in 1947 waren geëvacueerd.
Kort daarna begonnen de zionisten met het executeren van een opgesteld plan om het “Heilige Land” te veroveren en de inheemse bevolking te verjagen of te onderwerpen. En hoe zit het met dat imperiale standpunt dat de Europeaan als superieur en de autochtone als inferieur beschouwde? Dit werd geïnstitutionaliseerd in de praktijken van de nieuwe Israëlische staat.
Dat maakte Israël tot een van de weinige (de andere is Zuid-Afrika van de apartheid) zelfbenoemde ‘westerse’ natiestaten die doorgingen met het implementeren van het imperiale beleid in oude stijl: ze discrimineerden de Palestijnse bevolking op alle denkbare manieren en duwden hen naar afgesloten gebieden. van concentratie en probeerden hun leven tot in de kleinste details te beheersen.
Als je wilt weten wat dit betekende voor het evoluerende karakter van de Israëlische burgers, die nu het koloniale drama als een op zichzelf staande imperiale macht zouden beleven, zou je eens kunnen kijken naar een boek van Sven Lindqvist met de titel Roei alle bruten uit (Nieuwe pers 1996). Dit werk laat op overtuigende wijze zien dat het heersen over het vaak weerstaan van inheemse volkeren, het vernederen en vernederen van hen, het regelmatig vermoorden of anderszins straffen van hen wanneer zij protesteren, ertoe leidt dat de kolonialen genocidale verlangens ontwikkelen.
Er zijn aanwijzingen dat de zionisten die Israël hebben geschapen en nu in stand houden, onder dit proces lijden. Lange tijd probeerden Israëlische regeringsfunctionarissen genocide via een gedachte-experiment. Ze beweerden dat de Palestijnen niet bestonden.
Het bekendste geval hiervan was de Israëlische premier Golda Meir, die op 15 juni 1969 beweerde dat “Er bestonden niet zoiets als Palestijnen. Ze bestaan niet.” Een van de redenen die zij voor deze mening gaf, was dat de Arabieren van Palestina nooit een eigen natiestaat hebben gehad.
Anderen kozen voor een andere benadering door niet zozeer het bestaan van de Palestijnen te ontkennen, maar eerder hun menselijkheid. Op verschillende momenten en in verschillende contexten, meestal als reactie op verzetsdaden tegen de bezetting, hebben Israëlische leiders naar de Palestijnen verwezen als “beesten die op twee benen lopen” (Menachem Begin); “sprinkhanen” (Yitzhaq Shamir); “krokodillen” (Ehud Barak); en “kakkerlakken” (Rafael Eitan).
Uiteraard bleven deze gevoelens niet beperkt tot het Israëlische leiderschap. Ze doordrongen al snel het grootste deel van de zionistische bevolking, omdat de oude imperiale superioriteit-inferioriteitspropaganda een kernelement van hun basisonderwijs was geworden.
De Israëliërs hebben dat wel gedaan hun kinderen onderwezen vanuit het imperialistische standpunt, aangevuld met bevooroordeelde berichtgeving in de media, bestempelde het onvermijdelijke verzet van de Palestijnen als antisemitisme en beschouwde het als bewijs van de noodzaak om deze populatie van ‘Anderen’ te onderdrukken en te controleren.
En vanuit zionistisch standpunt heeft dit hele proces opmerkelijk goed gewerkt. Tegenwoordig hebben op een handjevol Israëlische Joden na een hekel aan en zijn ze bang voor de mensen die ze hebben veroverd en verdreven. Ze zouden willen dat ze weg zouden gaan. En als hun weerstand net iets te veel wordt, zijn ze nu heel bereid om hen uit de weg te ruimen.
Gaza: 'schoongeveegd met bommen'
Dus tijdens de laatste [2012] ronde van verzetsraketvuur vanuit Gaza en de wraakzuchtige moordpartijen die van Israëlische kant kwamen, hoorden we het volgende: “We moeten Gaza terugblazen naar de Middeleeuwen en alle infrastructuur vernietigen, inclusief wegen en water.” (Eli Yishai, huidige vicepremier);
“Er zou geen elektriciteit moeten zijn in Gaza, geen benzine of rijdende voertuigen, niets. We moeten hele wijken platleggen... heel Gaza platleggen” (journalist Gilad Sharon in de Jeruzalem Post);
“Er zijn geen onschuldigen in Gaza. Maai ze neer... dood de inwoners van Gaza zonder nadenken of genade.' (Michael Ben-Ari, lid van de Knesset);
Gaza moet “zo hard worden gebombardeerd dat de bevolking naar Egypte moet vluchten” (Israël Katz, huidige minister van Transport);
Gaza moet “schoongeveegd worden met bommen” (Avi Dichter, huidige minister van Binnenlandse Defensie);
Israëlische soldaten moeten “van de Syriërs leren hoe ze de vijand moeten afslachten” (prominente Israëlische rabbijn Yaakov Yosef).
Ten slotte waren er de talrijke, spontane demonstraties van gewone Israëlische burgers, zowel in het noorden als het zuiden van het land, waar gezangen en kreten te horen waren als: 'Ze verdienen het niet om te leven. Ze moeten sterven. Mogen uw kinderen sterven. Schop alle Arabieren eruit.”
Als de buitenwereld niet had toegekeken, kan er weinig twijfel over bestaan dat de beroemde Israëlische strijdkrachten in de verleiding zouden zijn gekomen om alles te doen wat deze ministers, geestelijken en burgers wilden. [Vandaag heeft de buitenwereld weinig invloed op de steun van westerse regeringen aan de aanhoudende genocide.]
Nadat premier Benjamin Netanyahu instemde met een staakt-het-vuren [in 2012], toonde een groep Israëlische soldaten hun frustratie door hun lichamen te gebruiken om (in het Hebreeuws) de woorden te spellen: “Bibi verliezer” (Bibi is een bijnaam voor Netanyahu).
Het was een vooraf afgesproken foto-opname en de foto is nu gemakkelijk op internet te vinden. Wat de Israëlische burgers echt lijkt te irriteren, is niet dat Bibi te veel onschuldige Palestijnse burgers heeft gedood en verminkt, maar eerder dat hij niet genoeg van hen heeft gedood en verminkt om de Israëli’s ‘veiligheid en zekerheid’ te bieden.
Door de geschiedenis heen is het een standaardprocedure geweest om degenen tegen wie je vecht te demoniseren en degenen die je overwint naar een lagere status te degraderen. Maar zoals uit het werk van Lindqvist blijkt, was er iets anders aan de manier waarop Europeanen deze zaken aanpakten. De diep racistische visie die ten grondslag lag aan het moderne imperialisme maakte het bijzonder pervers.
Nu de apartheid in Zuid-Afrika niet meer bestaat, zijn de Israëliërs de laatste overlevende erfgenamen van die vreselijke erfenis. Tot zover een ‘licht voor de natiën’. Dat voorstel is volkomen mislukt. Waar de Israëli's en hun zionistische cohorten ons ook naartoe leiden, het gaat niet naar het licht, maar naar een heel, heel donkere plek.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
“Nu de apartheid in Zuid-Afrika niet meer bestaat, zijn de Israëli’s de laatste overlevende erfgenamen van die vreselijke erfenis. ”
Wil je niet. De VS zijn nog steeds een apartheidsland. Vraag het aan een willekeurige inheemse inwoner. Ze werden met miljoenen afgeslacht en overgebracht naar landen die de blanke kolonisten niet wilden. Ze zijn nog steeds beperkt tot die landen. Ze worden nog steeds als minderwaardig behandeld en wanneer bedrijven exploiteerbare hulpbronnen op hun land ontdekken, staat de Amerikaanse regering hen toe dat te doen.
Ik ben er helemaal niet zeker van dat ‘de Arabieren van Palestina…’ een nauwkeurige karakterisering is. De Arabieren veroverden, maar migreerden niet en richtten geen kolonisten-koloniale buitenposten op. De Palestijnen zijn dus de volkeren die inheems/inheems zijn in het land Palestina. Het is waarschijnlijk dat hun voorouders net zo Joods waren als de Sefardim et al. Naar mijn mening hebben de Romeinen, toen de Romeinen de Joden uit Palestina verbannen, de leiders verbannen, niet de lompen, niet de boeren, die zich achter hen schaarden. De meesten bekeerden zich later tot het christendom of de islam.
Ze hebben dus eerder aanspraak op het land en zijn beter dan de nomadische Europese Ashkenazi.
Israëls Bijbelse psychopathie
“Hou alsjeblieft op om Netanyahu een psychopaat te noemen. Of noem hem tenminste een bijbelse psychopaat, een aanbidder van de psychopathische god. En terwijl je daar bent, leer de Hebreeuwse Bijbel te zien voor wat hij is: “een samenzwering tegen de rest van de wereld”, zoals HG Wells zei. In de boeken van de Bijbel “is de samenzwering duidelijk en duidelijk, … een agressieve en wraakzuchtige samenzwering. … Het is geen tolerantie maar domheid om onze ogen te sluiten voor hun kwaliteit.”
hxxps://www.sott.net/article/485526-Israels-Biblical-Psychopathy
De Balfour-verklaring bevat een belangrijke zin die alle partijen hebben genegeerd:
“De regering van Zijne Majesteit staat positief tegenover de vestiging in Palestina van een nationaal tehuis voor het Joodse volk, en zal haar uiterste best doen om de verwezenlijking van dit doel te vergemakkelijken, waarbij DUIDELIJK BEGREPEN IS DAT NIETS ZAL WORDEN GEDAAN WAT DE BURGERLIJKE EN RELIGIEUZE KAN BEOORDELEN. RECHTEN VAN BESTAANDE NIET-JOODSE GEMEENSCHAPPEN IN PALESTINA....”
O, zouden wij, stervelingen, maar onze eigen wijze verplichtingen nakomen!
Bedankt Carol. De Balfour-verklaring was kort en dat laatste heeft bijna niemand opgemerkt. Ik weet zeker dat de Joden dit ook weten.
Er is een beweging nodig die het zionisme als de racistische, verdeeldheid zaaiende ideologie bestempelt.
Het zou in dezelfde bak moeten thuishoren als het extreemrechtse nationaalsocialisme. Misschien krijgen de Palestijnen dan een kans.
In 1922 gaf Ben Gurion dit toe:
“Het is niet door te zoeken naar een manier om ons leven te ordenen via de harmonieuze principes van een perfect systeem van sociaal-economische productie dat we onze handelslijn kunnen bepalen. De enige grote zorg die ons denken en werk zou moeten beheersen, is de verovering van het land en de opbouw ervan door middel van grootschalige immigratie. Al de rest zijn slechts woorden en fraseologie…’
Een paar eeuwen eerder was er de Doctrine van Ontdekking
“Nu de apartheid in Zuid-Afrika niet meer bestaat, zijn de Israëli’s de laatste overlevende erfgenamen van die vreselijke erfenis. Tot zover een ‘licht voor de natiën’. Dat voorstel is volkomen mislukt. Waar de Israëli's en hun zionistische cohorten ons ook naartoe leiden, het gaat niet naar het licht, maar naar een heel, heel donkere plek.'
Bedankt Laurens. Het is ook waar dat imperiale machten verlangen naar hun verleden. Ze hebben Israël gesteund, ongeacht de duisternis waarin we terecht zijn gekomen.
De Asjkenazische minachting voor niet-Europeanen breidde zich uit naar de Mizrachi- en Sefardische Joden, in feite de enige echte Joden in de vergelijking. De ultieme belediging was dat laatstgenoemden werden uitgesloten van deelname aan de planning die hun levens en relaties radicaal zou veranderen. de rest van de Arabische wereld, op de tweede plaats na de Palestijnse Arabieren die etnisch waren gezuiverd, en dat is precies hoe de zionisten het in 48 hadden gepland, zoals Ben-Gurion het eerlijk gezegd formuleerde, dat de immigranten uit de Arabische staten moesten worden “ontdaan van Levanticized,” losgemaakt van hun historische basis, een opvatting die de vroegste Palestijnse fedayeen accepteerde door ervoor te kiezen de Arabisch-Joodse nederzettingen van na 0 aan te vallen, omdat ze, dankzij de Asjkenazische planning, lichtelijk verdedigd werden, waardoor ze in de val van de regering liepen. Het hielp ook niet dat sommige Asjkenaziërs, die hun steun of sympathie voor de Palestijnen uitten, de minachting van de regering voor de culturele achtergrond van de Mizrachi en Sefardim deelden.
Fascinerende inzichten, bedankt hiervoor.
Kunt u mij lectuur over de Asjkenazi’s aanbevelen?
Welnu, misschien zouden sommige landen besluiten de waanzin van Israël op zich te nemen. Hun wreedheid is verbazingwekkend, en ik zou niet ongelukkig zijn als deze gestolen Palestijn aan de Palestijnen zou worden teruggegeven. Ik bewonder het verzet van de Palestijnen, maar ben geschokt dat Biden en Blinken en anderen zich zo op hun gemak lijken te voelen bij het liegen en huichelen. En sorry om Israël te zeggen, je eigen arrogantie zal je verslaan.
En rode draad is het problematische monotheïsme onder elkaar en in de onderlinge provocatie. Slechts één daarvan is geëvolueerd naar een wereldwijde cultuuroorlog die hele continenten berooft en nu een NAVO-alliantie gebruikt om te proberen de wereldcultuur over het volledige spectrum te domineren voor wederzijdse bedrijfs- en militaire winstmotieven, terwijl het voorheen concurrerende imperiums waren die voor religieuze motieven werden gebruikt.
Het lijkt mij dat, ongeacht welke kant dit op wordt gedraaid, het allemaal neerkomt op: RACISME.
Het komt allemaal neer op mensen die hun ontoereikendheid moeten ontkennen door deze te projecteren op anderen die er ‘anders uitzien’ en vervolgens hun haat en frustratie over die ontoereikendheid extravert moeten maken door niveaus van gemeenheid uit te dragen, waarvan de diepste vandaag de dag door de Israëli’s wordt geparadeerd. het vermoorden van Itty Bitty-baby's, de apotheose van hulpeloosheid en ontoereikendheid. De ontkenning bij een mens die dat executeert, moet gigantisch zijn. En om zo’n ontoereikendheid, ontoereikendheid en hulpeloosheid te dragen terwijl je – simpelweg door geboren en uitverkoren te zijn onder alle anderen – het gevoel zou kunnen hebben dat je vernietigd wordt.
Ja, het zionisme is een extreemrechtse, nationalistische, racistische politieke ideologie. De kolonisten-koloniale Ashkenazim (Europese joden) internaliseerden de racistische, negatieve identiteitsprincipes van hun opperheren om hun beleid en grove hypocrisie te ‘rationaliseren’. Het is best handig om de lokale bevolking te ontmenselijken, waardoor het gemakkelijker wordt om ze uit te roeien en hun land en hulpbronnen te stelen. (De Anglo-Amerikanen deden dat ook)
De Oekraïners lijken iets soortgelijks te doen met Rusland: de neonazistische Banderieten en nazi-sympathisanten en zelfs meer gematigde rechtse Oekraïense nationalisten beweren dat Russen geen Slaven zijn en dat Russisch geen Slavische taal is. Ze beschouwen zichzelf als Europeanen en echte Slaven. Russen worden afgeschilderd als raciale bastaarden en onmenselijk. Is dit een vorm van het Stockholm-syndroom? De nazi-ideologie beschouwde alle Slaven als onmenselijk (zoals joden en Roma), maar toch identificeren elementen van de Oekraïense samenleving zich met hun voormalige onderdrukkers. (onnoemelijk duizenden onschuldige Oekraïners stierven als gevolg van Operatie Barbarossa)
Ik wil hieraan toevoegen dat wijlen prof. Edward Said, een Palestijns-Amerikaanse geleerde, schreef een inmiddels klassiek werk dat zeer gedetailleerd ingaat op dit onderwerp, getiteld: ORIENTALISM. Iedereen die geïnteresseerd is in negatieve constructies voor Arabieren en ‘het Oosten’ zou dit om te beginnen moeten lezen.