Kiriakou spreekt vanuit zijn eigen ervaring als klokkenluider in de gevangenis en reflecteert op de sombere medische vooruitzichten voor de Wikileaks uitgever als hij wordt uitgeleverd.
Assange-aanhangers buiten de Royal Courts of Justice in Londen tijdens zijn hoorzitting in hoger beroep eind februari. (Joe Lauria)
Speciaal voor consortiumnieuws
Mieder van ons wacht zenuwachtig op nieuws van het Hooggerechtshof van Engeland en Wales over het lot van Julian Assange, in de hoop tegen de hoop in dat hij niet zal worden uitgeleverd aan de Verenigde Staten. Tegelijkertijd bereiden we ons voor op het ergste.
Julian heeft goed gedocumenteerde medische problemen, waaronder een kleine beroerte toen hij twee jaar geleden in de gevangenis zat. Hij heeft consequent onvoldoende medische zorg gekregen in de Belmarsh Prison in Groot-Brittannië. Dat zal nog erger worden zodra hij in de Verenigde Staten aankomt.
ik heb geschreven recentelijk en uitgebreid over medische gevangeniszorg in de VS. Het is verschrikkelijk. Maar het is voor herhaling vatbaar, vooral in het licht van Julians aanstaande uitlevering. Het medische gevangenissysteem in de Verenigde Staten is volkomen kapot. Er sterven letterlijk elke dag mensen aan vermijdbare sterfgevallen en niemand lijkt er genoeg om te geven om er iets aan te doen.
A rapporteren vorig jaar van de Washington Lawyers' Committee for Civil Rights and Urban Affairs bracht misbruiken aan het licht waar gevangenen last van hadden door toedoen van het federale Bureau of Prisons (BOP), dezelfde entiteit die verantwoordelijk zou zijn voor Julians gezondheid.
Veertig advocaten en personeelsleden verzamelden bewijsmateriaal van “extreem fysiek en psychologisch misbruik” in federale gevangenissen. Dat komt bovenop de goed gedocumenteerde mislukte medische zorg.
Ik heb het falen van het medische systeem in de gevangenis in realtime zien gebeuren toen ik werd opgesloten omdat ik had gefloten over het martelprogramma van de CIA.
Ik was bevriend met een gevangene die ik Bill zal noemen. Bill was 68 jaar oud en zat 30 jaar vast wegens een niet-gewelddadige veroordeling voor de georganiseerde misdaad. Hij had meer dan de helft van zijn straf uitgezeten.
Op een dag zag ik hem in de gang, dubbelgevouwen van de pijn. Hij vertelde me dat hij nog nooit zo'n rugpijn had gehad. Ik stelde voor dat hij 's ochtends ziek zou worden en om Tylenol zou vragen, de pijnstiller die in Amerikaanse gevangenissen wordt gebruikt.
Dat deed hij, maar hij kreeg geen verlichting.
Een paar weken later liep Bill met een stok en verkeerde in duidelijke nood. Hij vertelde me opnieuw dat zijn rugpijn ondraaglijk was. Hij had de medische afdeling om een röntgenfoto gevraagd, maar die werd geweigerd. De doktersassistente had hem zojuist meer Tylenol gegeven.
Twee weken later zat Bill in een rolstoel. Ik ging naar de kapelaan en zei dat Bill geen medische zorg kreeg. Hij stemde ermee in om in te grijpen. Bill werd uiteindelijk naar een extern ziekenhuis gestuurd voor een MRI, waarbij stadium 4 kanker van de wervelkolom werd vastgesteld.
Bill vroeg om medelevende vrijlating aan, zodat hij thuis kon sterven, omringd door zijn familie. De directeur ging hem opzoeken in zijn cel. Zou Bill ermee instemmen een document te ondertekenen waarin hij ermee instemt de gevangenis niet verantwoordelijk te houden voor het niet diagnosticeren en behandelen van zijn kanker? Hij weigerde.
Twee weken later stierf Bill alleen in zijn kooi in de gevangenis.
De federale rechtbanken zijn er uiteraard bij betrokken, zoals altijd het geval lijkt te zijn. Maar de situatie verbetert nooit.
In een precedentbeslissing afgelopen augustus oordeelde het federale Third Circuit Court of Appeals dat een federale gevangene een aanklacht wegens medische wanpraktijken kon indienen tegen de BOP nadat hij de medische functionarissen van de gevangenis had verteld dat hij in 2017 een knobbel op zijn zaadbal had.
Een medisch personeelslid van de gevangenis vertelde hem dat het ‘waarschijnlijk kanker’ was, maar deed er vervolgens niets aan. In 2018 mocht hij eindelijk een uroloog zien, die bevestigde dat de gevangene kanker had, en zijn zaadbal operatief verwijderde.
De kanker had natuurlijk zonder operatie kunnen worden behandeld als er actie op werd ondernomen toen de gevangene de kanker voor het eerst onder de aandacht van het personeel bracht. Maar niemand vond het belangrijk genoeg om iets te doen.
Particuliere aannemers
Een groot deel van het probleem is wat Laura Applebaum, hoogleraar rechten aan de Willamette Universiteit, Big Capital noemt, en de betrokkenheid daarvan bij de medische zorg in de gevangenis.
Zij merkt op dat a Reuters-onderzoek uit 2020 ontdekte dat gevangenissen en gevangenissen die gebruik maakten van gecontracteerde medische zorgverleners de sterftecijfers maar liefst 58 procent hoger waren dan gevangenissen en gevangenissen die dat niet deden. Particuliere bedrijven houden van GEO Group, CoreCivic en Centurion Gezondheid geld verdienen door te bieden minder medische zorg. Ze maken winst door geld uit te geven minder op medicatie.
De kwestie is ingewikkeld. En het wordt nog ingewikkelder gemaakt door het feit dat niemand in een gezagspositie er iets aan wil doen – niet het ministerie van Justitie, waar de BOP de grootste en best gefinancierde instantie is, niet de toezichtcomités op Capitol Hill, en zelfs niet veel van de media. Er zijn momenteel geen vooruitzichten op verbetering.
Dit is het systeem waarin Julian Assange terecht zou komen als hij, God verhoede, wordt uitgeleverd. Het is een wake-up call over de noodzaak om meer te doen voor de gezondheid en het welzijn van elke Amerikaanse gevangene.
John Kiriakou is een voormalige terrorismebestrijdingsofficier van de CIA en voormalig senior onderzoeker bij de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen. John werd de zesde klokkenluider die door de regering-Obama werd aangeklaagd op grond van de Spionage Act – een wet die bedoeld was om spionnen te straffen. Hij zat 23 maanden in de gevangenis als gevolg van zijn pogingen om zich te verzetten tegen het martelprogramma van de regering-Bush.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Dit maakt allemaal deel uit van het doel om hem – heel langzaam – dood te martelen. De VS willen de publieke hoofdpijn van een proces niet, vooral niet in een verkiezingsjaar.
Voor hen maakt het niet uit waar of hoe hij wordt opgesloten, zolang hij maar het zwijgen wordt opgelegd. Het zou mij niet verbazen als ze proberen te bewerkstelligen dat hij in Groot-Brittannië sterft, waardoor de aandacht van hen wordt afgeleid.
Het hoeft ons niet te verbazen dat een land dat algemeen wordt beschouwd als een staatssponsor van terrorisme, een directe en gewillige partij bij genocide, een land dat geen enkele menselijke aandacht heeft voor zijn ‘vijanden’, zoiets verachtelijks zou doen tegen een onschuldige. man die hen een paar keer publiekelijk in verlegenheid heeft gebracht.
Dat is wat corrupte imperiums doen.
Het is de Goelag-archipel van Alexander Solzjenitsyn. De VS is echt een kwaadaardig land.
Mij is geleerd dat als je iemand gevangen neemt, je verantwoordelijk bent voor hem of haar.
Het medische gevangenissysteem in de VS is, net als het systeem voor de Amerikanen als geheel, niet kapot. Het werkt zoals bedoeld: het doden van gevangenen en het opleveren van winst aan bedrijven. Gevangenissen zijn zwarte dozen, vooral hier in Groot-Brittannië. Er is heel weinig berichtgeving vanuit de gevangenissen, mogelijk minder dan in de VS, dus het publiek is grotendeels niet geïnformeerd en niet geïnteresseerd in het feit dat gevangenen onnodig ziek worden of sterven.
Het is verschrikkelijk, maar niet verrassend dat dit hetzelfde systeem zou zijn dat jurisdictie claimt over de journalistiek over de hele wereld, hetzelfde systeem dat het eerste en het vierde amendement de facto heeft laten vervallen.
De VS – en Engeland, en Zweden, en de regering van Ecuador tijdens het laatste deel van zijn relatieve opsluiting daar – zijn allemaal van plan zijn martelaarschap zo onopvallend mogelijk te beheren.
Het is Pilatus. Het is Macbeth. Het is schuldig en verborgen misbruik dat de rust in de voorsteden veinst.