Mijnwerkers in een ooit zo bruisende steenkoolregio in South Yorkshire marcheerden dit weekend met hun kampioen, Arthur Scargill, ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van hun oorlog met Margaret Thatcher.
Camera: Joe Lauria. Editor: Cathy Vogan (1 uur, 23 min)
IIn 1984 gingen Britse mijnwerkers in staking om hun banen te redden, toen de neoliberale revolutie van Margaret Thatcher zich richtte op de politiek machtigste vakbond in Groot-Brittannië. Na ruim een jaar werd de vakbond verpletterd.
Afgelopen weekend marcheerden honderden voormalige mijnwerkers in Hatfield, South Yorkshire naar hun gesloten mijnen om de 40e verjaardag van de staking te vieren, en hoorden een toespraak van het voormalige hoofd van hun vakbond, de 86-jarige Arthur Scargill. Hij vergezelde hem op de mars door het nieuw gekozen parlementslid George Galloway van de Workers' Party of Britain.
Goed werk. Respect dat je er vroeger was.
NUM Miners vochten als leeuwen in die staking, maar werden in de steek gelaten door het zwakke leiderschap van andere vakbonden, de Labour Party onder Kinnock en, tot op zekere hoogte, de apathie onder de arbeidersklasse.
Gezien de gevolgen voor de Britse arbeidersklasse moest er een algemene staking komen om te voorkomen dat deze op de voorwaarden van de Tories zou worden geregeld. Betaal er nog steeds voor.
Blair wordt terecht breed verguisd, maar er moet meer aandacht worden besteed aan Kinnocks giftige rol in dit tijdperk en de gevolgen daarvan.
De mijnwerkers vormden het hart en de ziel van de Britse arbeidersbeweging. Niemand die bij de Grunwick-staking betrokken was, zal het ooit vergeten
de ochtend dat zij en Scargill vanuit Wales en Yorkshire in Londen aankwamen om te voorkomen dat korstjes de piketlijn zouden overschrijden. De
De lijn werd vastgehouden ondanks meerdere gewelddadige beschuldigingen door politiemannen en toenaderingen door bereden politie met knuppels. Maar uiteindelijk is de
De staking werd gesaboteerd en gebroken door de Labour-regering, met de hulp van laffe vakbondsbureaucraten.
Grunwick was de eerste keer dat een staking van geïmmigreerde Zuid-Aziatische vrouwen massale steun kreeg van de rest van de bevolking
arbeidersklasse. De nederlaag betekende het definitieve verraad van de arbeidersbeweging door “hun” partij, een verraad dat, zoals u
Het schrijven kwam volledig tot uiting tijdens de mijnwerkersstaking een paar jaar later.
“De nederlaag betekende het laatste verraad van de arbeidersbeweging door “hun” partij, een verraad dat, zoals u
Dit schrijven kwam volledig tot uiting tijdens de mijnwerkersstaking een paar jaar later.”
“de Britse arbeidersbeweging.”
De ‘Britse’ arbeidersbeweging bewoog zich altijd binnen een lineair paradigma van beperkte toleranties die de duurzaamheid van ‘Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland’ faciliteerden, waar ‘helden’ als de heer Scargill werden misleid dat ze ‘strategen’ waren en sommige voormalige mijnwerkers hebben de neiging het met de heer Scargill eens te zijn en blijven daarmee smeekbeden beoefenen.