Hoewel een groot deel van de heersende BJP pro-zionistisch is, overheerst S. Jaishankars ideologie van neutraal pragmatisme, schrijft Ullekh NP.

De Indiase minister van Buitenlandse Zaken S. Jaishankar in 2023. (MEAphotogallery, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
By Ullekh NP
Speciaal voor consortiumnieuws
A De groeiende perceptie van de afgelopen jaren is dat India zijn traditionele pro-Palestijnse standpunt volledig heeft opgegeven en is overgegaan op een brutale omhelzing van Israël. Medeverantwoordelijk hiervoor zijn de pro-hindoetva-trollen in cyberspace die parallellen zien tussen het zionisme en hun interpretatie van het hindoe-nationalisme.
Ja, New Delhi liet het zo lijken toen premier Narendra Modi binnen enkele uren na de aanval van 7 oktober door Hamas op een paar Israëlische gebieden en feestvierders op een muziekfestival tweette dat bijna 1,200 doden eiste en de wereld schokte en de kieren blootlegde. in het pantser van de veel gehypte Israëlische inlichtingendienst.
Modi zei,
“Diep geschokt door het nieuws over terroristische aanslagen in Israël. Onze gedachten en gebeden zijn bij de onschuldige slachtoffers en hun families. Wij zijn solidair met Israël op dit moeilijke uur.”
De Indiase premier was destijds overigens zwaar onder vuur komen te liggen van de oppositie, omdat hij zweeg en niet genoeg deed om de etnische conflicten in de noordoostelijke deelstaat Manipur in te dammen, waardoor vele doden en duizenden ontheemden ontstonden.
Eerder, tijdens zijn rondreis door Israël in 2017, had Modi op voorstel van zijn Israëlische tegenhanger Benjamin Netanyahu het graf bezocht van Theodor Herzl, die wordt beschouwd als de grondlegger van het zionisme.
'Een koerscorrectie'

Netanyahu en Modi in Israël, 2017. (Haim Zach/GPO/Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken/Flickr)
Maar het vroege enthousiasme van Modi weerspiegelt niet het buitenlandse beleid dat India momenteel voert met betrekking tot de Israëlische aanval op Gaza, niet alleen vanwege nieuwe informatie over de oorzaken van de doden op 7 oktober en vragen over de waarheidsgetrouwheid van bepaalde Israëlische beweringen, maar ook omdat van gezond verstand.
Voormalig carrièrediplomaat MK Bhadrakumar zegt dat India een “koerscorrectie” heeft doorgevoerd in de Israëlisch-Palestijnse crisis, kort nadat de IDF-aanval op Gaza deze keer was begonnen. Hij schreef onlangs in a kolom dat de verbinding met Israël niet alleen een strategische troef is, maar ook een last wordt voor de Indiase regering.
“Delhi wees de herhaalde verzoeken van Netanyahu af om Hamas als een terroristische organisatie te bestempelen – India heeft overigens nooit met de vinger naar Hamas gewezen voor de aanval van 7 oktober. Zij heeft het traditionele standpunt van het stemmen tegen Israël in de resoluties van de Algemene Vergadering van de VN over de Palestijnse kwestie hervat. De Netanyahu-Modi-pow-geloften zijn zeldzaam geworden”, meende hij.
Israël heeft zich intussen herhaaldelijk tot het uiterste gebogen om India tevreden te stellen.
Het verbood de in Pakistan gevestigde terreurgroep Lashkar-e-Taiba (LeT) voorafgaand aan de 15e verjaardag van de aanslagen in Mumbai van 26/11 in Mumbai in 2008, in de hoop dat New Delhi het gebaar zou beantwoorden door Hamas te verbieden.
Toen Hamas-leider Khaled Mashal de menigte virtueel toesprak tijdens een evenement in de Zuid-Indiase deelstaat Kerala, maakte de Israëlische ambassade in New Delhi veel lawaai en bestempelde het incident als een quasi-terroristische daad.
Ondanks dat een deel van de regerende BJP-leiders zich achter de Israëliërs schaarde, ondernam de regering-Modi echter geen enkele actie tegen de organisatoren.
'Neutraal pragmatisme'
Het is hier dat de ideologie van neutraal pragmatisme van de Indiase minister van Buitenlandse Zaken S. Jaishankar naar voren komt.
KP Nayar, India's populaire krantencolumnist en analist over buitenlands beleid, legt de prioriteiten van Jaishankar uit vanuit een historisch perspectief.
“India heeft gedurende het grootste deel van zijn bestaan als onafhankelijk land pech gehad bij de keuze van zijn ministers van Buitenlandse Zaken. Binnenlandse politieke dwangmatigheden dwongen India tot een reeks ministers van Buitenlandse Zaken, die onduidelijk en ongekunsteld waren en weinig belangstelling hadden voor de externe aangelegenheden van hun land. Eén van hen was bedlegerig en vanwege een reeks beroertes onbegrijpelijk in toespraken, maar bleef toch aan zijn ambt vasthouden. Een ander was zo seniel dat Joe Biden vandaag de dag een toonbeeld van alertheid en begrip zou zijn.”

Jaishankar, midden, terwijl hij voorzitter was van de VN-Veiligheidsraad voor de maand augustus van 2021. Linksboven staat secretaris-generaal António Guterres. (VN-foto/Evan Schneider)
Nayar voegt hieraan toe: “Slechts twee Indiase ministers van Buitenlandse Zaken zijn ervaren professionele diplomaten. Jaishankar is de tweede. De eerste (Natwar Singh) had een korte ambtstermijn en nam ontslag nadat de Paul Volcker-commissie, die door de secretaris-generaal van de Verenigde Naties was aangesteld om het 'olie-voor-voedsel'-schandaal te onderzoeken, hem als begunstigde had genoemd.'
Volgens Nayar komt Jaishankar agressief over omdat maar weinig van zijn voorgangers dat zijn geweest.
‘Hij laat nooit een minachting tegen India, hoe klein ook, onbetwist voorbijgaan. Op het gebied van externe zaken heeft hij geen andere ideologie dan wat volgens hem in het beste belang van India is. Jaishankar heeft vrienden verteld dat zijn daden nu als minister precies zijn wat hij veertig jaar lang zou hebben geadviseerd/gedaan als diplomaat van de Indiase buitenlandse dienst (IFS).
Meedogenloos jegens de VS
Nayar, die Jaishankar al lang nauwlettend in de gaten houdt en kent, merkt op: “Veel meer dan in het openbaar is hij net zo veeleisend en meedogenloos tegenover de Verenigde Staten als tegenover Rusland, en vooral tegenover Europa.” In privégesprekken heeft Jaishankar veel meer waardering gekregen voor China, wat voortkomt uit het feit dat hij vierenhalf jaar in Peking heeft gewoond als ambassadeur van India, merkt Nayar op.
India en Israël onderhouden nog steeds goede banden op defensiegebied, maar dat vertaalt zich niet in enige steun voor hun acties in Gaza.
Het is waar dat de handel tussen India en Israël is gegroeid van $200 miljoen in 1992, het jaar waarin de formele banden werden aangegaan, tot $4.5 miljard in 2014. In het begrotingsjaar 2023 werd de Indiase goederenexport naar Israël gewaardeerd op $7.89 miljard en de Israëlische export naar India op $2.13 miljard. $ XNUMX miljard.
Maar dat weerhield Jaishankar er niet van om tijdens de Veiligheidsconferentie van München in februari in Duitsland te verklaren dat Israël rekening had moeten houden met de burgerslachtoffers in Gaza. Hij zei ook dat Israël de plicht heeft om het internationaal humanitair recht te respecteren.
Gegeven een 'vrije hand' voor Israël
Een deel van de waarnemers op het gebied van het buitenlands beleid in India is van mening dat de Israëli's niet willen dat de waarheid over India's feitelijke buitenlandse beleid jegens hen in de reguliere Indiase media of in het buitenland terechtkomt, en doen hun best om daartegen te lobbyen. Maar tot hun grote angst lijkt het alsof Modi Jaishankar de vrije hand heeft gegeven, anders zou India's officiële standpunt anders zijn geweest.
Kortom, het huidige buitenlandse beleid van India weerspiegelt niet de Hindutva-agitprop en de steun van de heersende BJP voor het zionisme (ironisch genoeg had de moedermaatschappij RSS het nazi-beleid onderschreven om de Joden te zuiveren totdat ze de oorlog verloren en Hitler zelfmoord pleegde).
Het komt erop neer dat de gerapporteerde pogingen van Israël om meningen tegen zichzelf in de Indiase media te onderdrukken geen enkel betekenisvol resultaat hebben opgeleverd. Volgens alle indicaties is het onwaarschijnlijk dat dergelijke biedingen zullen klikken.
Ullekh NP is een schrijver, journalist en politiek commentator, gevestigd in New Delhi. Hij is de hoofdredacteur van het weekblad Open en auteur van drie non-fictieboeken: War Room: de mensen, tactieken en technologie achter de overwinning van Narendra Modi in 2014; The Untold Vajpayee: Politicus en Paradoxund Kannur: Inside India's bloedigste wraakpolitiek. Zijn komende boek over Cuba, deels reisverslag en deels politiek commentaar, zal medio 2024 verschijnen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ik ben er nog niet van overtuigd dat India wordt gedreven door iets anders dan haat en winst. Als ik India sinds 1948 observeer, heb ik nooit enige politieke beslissing opgemerkt die gebaseerd was op pro-menselijkheid, maar ik ben herhaaldelijk getuige geweest van knuffelsessies tussen Israël en India, vooral op het gebied van wapens. Het enige verlossende kenmerk van het Indiase buitenlandse beleid is de vriendschap met Rusland, die sinds de onafhankelijkheid is blijven bestaan.
Westerse landen, waaronder de VS en Israël, hebben herhaaldelijk bruine mensen tot slaaf gemaakt, vermoord en gegenoceerd. Ze vinden het helemaal niet erg om dit te doen. Het zijn niet je vrienden.
Kom op…. De menigte van de BJP en Modi is niet zozeer “pro-zionistisch” als wel “anti-moslim”.
IIRC, Modi heeft zojuist een hindoetempel geopend op een plek waar ze de moskee hadden afgebroken die daar had gestaan om de tempel te bouwen. Zij zien uiteraard geen enkel probleem als Israël de derde heiligste plaats in de Islam in Jeruzalem zou afbreken om daar hun Tempel te bouwen. Maar verwar een algemene haat tegen de islam niet met pro-zionistisch zijn. Het is geen tegenstrijdigheid dat Modi een FM heeft die zich niet volledig wil wijden aan genocide in Palestina en alle boycots en reacties die zouden volgen. Alleen maar pragmatisme. En het is niet in tegenspraak met de politiek van haat die Modi en zijn BJP drijft.