Een Israëlische invasie van Rafah zal het slagveld niet veranderen ten gunste van het Israëlische leger, maar het zal verschrikkelijk zijn voor de ontheemde Palestijnen. schrijft Ramzy Baroud.
Rafah, 2003. (helga tawil souri, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
TDe Palestijnse stad Rafah is niet alleen ouder dan Israël, ze is zo oud als de beschaving zelf.
Het bestaat al duizenden jaren. De Kanaänieten verwezen als Rafia, en Rafia is er bijna altijd geweest om de zuidelijke grenzen te bewaken Palestina, oud en modern.
Als toegangspoort tussen twee continenten en twee werelden heeft Rafah een voortrekkersrol gespeeld in vele oorlogen en buitenlandse invasies, van de oude Egyptenaren tot de Romeinen, tot Napoleon en zijn uiteindelijk overwonnen leger.
Nu is het de beurt aan Benjamin Netanyahu. De Israëlische premier heeft van Rafah het juweel van zijn schaamtekroon gemaakt, de strijd die het lot van zijn genocidale oorlog in Gaza zou bepalen – in feite de toekomst van zijn land.
“Degenen die willen voorkomen dat wij in Rafah opereren, zeggen ons in feite: ‘Verlies de oorlog’”, zegt hij zei tijdens een persconferentie op 17 februari.
Momenteel zijn er ergens tussen de 1.3 en 1.5 miljoen mensen in Rafah, een gebied dat vóór het begin van de oorlog slechts 200,000 inwoners telde.
Zelfs vóór het begin van deze genocidale oorlog werd Rafah nog steeds als druk bezocht. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe de situatie nu is, waar honderdduizenden mensen verspreid zitten in modderige vluchtelingenkampen, waar ze in geïmproviseerde tenten leven die niet bestand zijn tegen de elementen van een strenge winter.
De burgemeester van Rafah zegt dat slechts 10 procent van het benodigde voedsel en water de bevolking in de kampen bereikt, waar de mensen lijden onder extreme honger, zo niet regelrechte hongersnood.
Ondanks de verwoesting van moskeeën in Gaza door Israëlische luchtaanvallen blijven de Palestijnen hun vrijdaggebed houden naast de ruïnes van een moskee in Rafah, in het zuiden van Gaza. pic.twitter.com/SKyWZ1bCv6
— Quds Nieuws Netwerk (@QudsNen) 1 maart 2024
Deze families zijn meer dan getraumatiseerd omdat ze dierbaren en huizen hebben verloren en geen toegang hebben tot enige medische zorg. Ze zitten gevangen tussen hoge muren, de zee en een moorddadig leger.
Een Israëlische invasie van Rafah zal het slagveld niet veranderen ten gunste van het Israëlische leger, maar het zal verschrikkelijk zijn voor de ontheemde Palestijnen. De slachting zal verder gaan dan alles wat we tot nu toe, waar dan ook, hebben gezien Gaza.
Waar zullen maximaal 1.5 miljoen mensen naartoe gaan als de Israëlische tanks arriveren? Het dichtstbijzijnde zogenaamde veilige gebied is al-Mawasi, dat om te beginnen al overvol en te klein is. De ontheemde vluchtelingen daar lijden ook onder hongersnood als gevolg van Israëls verhindering van hulp en de voortdurende bombardementen op konvooien.
Dan is er nog het noorden van Gaza, dat grotendeels in puin ligt; het heeft geen voedsel in die mate dat er in sommige gebieden zelfs veevoer is, wat nu wel het geval is geconsumeerd door mensen, is niet langer toegankelijk.
Als de internationale gemeenschap niet eindelijk de wil ontwikkelt om Israël tegen te houden, zal deze gruwelijke misdaad verreweg erger blijken te zijn dan alle misdaden die al zijn gepleegd, met de dood en verwonding van meer dan 100,000 mensen tot gevolg.
Rafah, 2007. (Andrea Giudiceandrea, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
Zelfs met de invasie van Rafah zou Israël geen militaire of strategische overwinning behalen. Netanyahu wil eenvoudigweg voldoen aan de roep om bloed die uit heel Israël komt. Na dit alles zijn ze nog steeds op zoek naar wraak.
“Ik ben persoonlijk trots op de ruïnes van Gaza”, zei de Israëlische minister van Sociale Gelijkheid en Vrouwenbevordering May Golan. zei tijdens een Knesset-sessie op 21 februari.
Maar toch zal er ook in Rafah geen overwinning zijn.
Aan het begin van de oorlog zei Israël dat Hamas dat wel was geconcentreerde meestal in het noorden. Het noorden werd verwoest, hoewel het verzet onverminderd doorging.
Vervolgens beweerden ze dat het hoofdkwartier van het verzet zich onder het al-Shifa-ziekenhuis bevond, dat werd gebombardeerd, overvallen en vernietigd. Vervolgens beweerden ze dat Bureij, Maghazi en centraal Gaza de hoofdprijs van de oorlog waren.
Vervolgens werd Khan Younis uitgeroepen tot ‘hoofdstad van Hamas’. Enzovoort…
Afgezien van de massavernietiging en het dagelijks doden van honderden burgers heeft Israël niets gewonnen; het verzet is niet verslagen en de zogenaamde “Hamas-hoofdstad” is gemakkelijk van de ene stad naar de andere verplaatst, zelfs van de ene wijk naar de andere.
Nu worden dezelfde belachelijke beweringen en ongefundeerde beschuldigingen gedaan en geuit tegen Rafah, waar het grootste deel van de bevolking van Gaza in totale wanhoop naartoe vluchtte om de aanval te overleven.
Israël had aanvankelijk gehoopt dat Gazanen zich met honderdduizenden naar de Sinaï-woestijn zouden haasten. Ze deden niet. Toen begonnen Israëlische leiders, zoals de extreemrechtse Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich spreken van ‘vrijwillige migratie’ als de ‘juiste humanitaire oplossing’.
Toch bleven de Palestijnen. Nu zijn ze het allemaal eens over de invasie van Rafah, een laatste wanhopige poging om nog een Palestijnse Nakba te orkestreren.
Maar een nieuwe Nakba zal niet plaatsvinden. De Palestijnen zullen niet toestaan dat dit gebeurt.
Uiteindelijk moet er een einde komen aan de politieke waanzin van Netanyahu en Israël.
De wereld kan niet volharden in deze laffe passiviteit.
De levens van miljoenen Palestijnen zijn afhankelijk van ons collectieve streven om deze genocide onmiddellijk te beëindigen.
Ramzy Baroud is journalist en redacteur van de Palestina Chronicle. Hij is de auteur van vijf boeken, waaronder: Deze kettingen zullen worden verbroken: Palestijnse verhalen over strijd en verzet in Israëlische gevangenissen (2019) Mijn vader was een vrijheidsstrijder: het onvertelde verhaal van Gaza (2010) en De tweede Palestijnse Intifada: een kroniek van de strijd van een volk (2006). Dr. Baroud is een niet-ingezeten senior research fellow bij het Center for Islam and Global Affairs (CIGA), Istanbul Zaim University (IZU). Zijn website is www.ramzybaroud.net.
Dit artikel is van Common Dreams.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.