Chris Hedges: het goddelijke geweld van Aaron Bushnell

Aandelen

De zelfverbranding van Aaron Bushnell was uiteindelijk een religieuze daad, een daad die goed en kwaad radicaal afbakent en ons oproept om ons te verzetten.

Goddelijk geweld – door Mr. Fish.

By Chris Hedges 
ScheerPost

AAron Bushnell, toen hij zijn mobiele telefoon op de grond legde om een ​​livestream op te zetten en stak zichzelf aan die voor de Israëlische ambassade in Washington DC in brand werd gestoken, resulterend in zijn dood, zette goddelijk geweld in tegen het radicale kwaad.

Als lid van de Amerikaanse luchtmacht in actieve dienst maakte hij deel uit van het enorme apparaat dat dat deed in stand houdt De voortdurende genocide in Gaza, niet minder moreel schuldig dan de Duitse soldaten, technocraten, ingenieurs, wetenschappers en bureaucraten die het apparaat van de Nazi-Holocaust hebben geolied. Dit was een rol die hij niet langer kon aanvaarden. Hij stierf voor onze zonden. 

‘Ik zal niet langer medeplichtig zijn aan genocide’ zei hij rustig in zijn video terwijl hij naar de poort van de ambassade liep.

‘Ik sta op het punt een extreme protestactie te ondernemen. Maar vergeleken met wat mensen in Palestina hebben meegemaakt door toedoen van hun kolonisten, is het helemaal niet extreem. Onze heersende klasse heeft besloten dat dit normaal zal zijn.”

Jonge mannen en vrouwen melden zich om vele redenen aan bij het leger, maar het verhongeren, bombarderen en vermoorden van vrouwen en kinderen behoort daar meestal niet toe.

Zou in een rechtvaardige wereld de Amerikaanse vloot niet de Israëlische blokkade van Gaza moeten doorbreken om voedsel, onderdak en medicijnen te verschaffen?

Zouden Amerikaanse gevechtsvliegtuigen geen a geen vliegzone over Gaza om de verzadigingsbombardementen een halt toe te roepen?

Moet Israël geen ultimatum krijgen om zijn troepen uit Gaza terug te trekken?

Moeten de wapenleveranties, de miljarden aan militaire hulp en inlichtingen die aan Israël worden verstrekt, niet worden stopgezet?

Moeten degenen die genocide plegen, en degenen die genocide steunen, niet ter verantwoording worden geroepen?

Het zijn deze eenvoudige vragen die de dood van Bushnell ons dwingt om onder ogen te zien.

“Velen van ons vragen zich dit graag af”, zegt hij geplaatst kort voor zijn zelfmoord,

“Wat zou ik doen als ik nog leefde tijdens de slavernij? Of de Jim Crow South? Of apartheid? Wat zou ik doen als mijn land genocide pleegde?' Het antwoord is: je doet het. Direct."

De coalitietroepen kwamen in 1991 tussenbeide in Noord-Irak om de Koerden te beschermen na de eerste Golfoorlog. Het lijden van de Koerden was omvangrijk, maar viel in het niet bij de genocide in Gaza.

Er gold een no-flyzone voor de Iraakse luchtmacht opgelegd. Het Iraakse leger werd uit de noordelijke Koerdische gebieden verdreven. Humanitaire hulp redde de Koerden van hongersnood, infectieziekten en de dood door blootstelling. 

Maar dat was een andere tijd, een nieuwe oorlog. Genocide is kwaadaardig als het door onze vijanden wordt uitgevoerd. Het is verdedigd en volgehouden wanneer uitgevoerd door onze bondgenoten. 

Walter Benjamin – wiens vrienden Fritz Heinle en Rika Seligson in 1914 zelfmoord pleegden uit protest tegen het Duitse militarisme en de Eerste Wereldoorlog – onderzoekt in zijn essay ‘Critique of Violence’ gewelddaden gepleegd door individuen die het radicale kwaad het hoofd bieden.

Elke daad die het radicale kwaad tart, overtreedt de wet in naam van de gerechtigheid. Het bevestigt de soevereiniteit en waardigheid van het individu. Het veroordeelt het dwanggeweld van de staat. Het impliceert de bereidheid om te sterven. Benjamin noemde deze extreme daden van verzet ‘goddelijk geweld’.  

‘Alleen ter wille van de hopelozen hebben we hoop gekregen’, schrijft Benjamin.

De zelfverbranding van Bushnell – een bericht dat door de meeste sociale media en nieuwsorganisaties zwaar wordt gecensureerd – is waar het om gaat.

Het is bedoeld om gezien te worden. Bushnell vernietigde zijn leven op dezelfde manier als duizenden Palestijnen, inclusief kinderen, dat hebben gedaan gedoofd. We konden hem zien branden tot de dood. Dit is hoe het eruit ziet. Dit is wat er dankzij ons met de Palestijnen gebeurt.

Het beeld van Bushnells zelfverbranding, zoals dat van de boeddhistische monnik Thích Quang Duc in Vietnam in 1963 of Mohamed Bouazizi, een jonge fruitverkoper in Tunesië, in 2010, is een krachtige politieke boodschap.

Het schudt de kijker uit zijn slaperigheid. Het dwingt de kijker om aannames in twijfel te trekken. Het vraagt ​​de kijker om actie te ondernemen. Het is politiek theater, of misschien wel een religieus ritueel, in zijn krachtigste vorm. Boeddhistische monnik Thích Nhat Hanh zei van zelfverbranding:

“Het uiten van de wil door zichzelf te verbranden is dus niet het plegen van een vernietigingsdaad, maar het uitvoeren van een constructieve daad, dat wil zeggen lijden en sterven ter wille van het volk.”

Als Bushnell bereid was te sterven, terwijl hij herhaaldelijk “Vrij Palestina!” terwijl hij brandde, dan moet er iets vreselijk, vreselijk mis zijn. 

Wake op 26 februari, georganiseerd door Code Pink, bij de Israëlische ambassade in Washington, DC, waar de Amerikaanse piloot Aaron Bushnell de dag ervoor zelfmoord pleegde en riep: ‘Vrij Palestina.’  (Elvert Barnes, Flickr, CC BY-SA 2.0)

Deze individuele zelfopofferingen worden vaak verzamelpunten voor massale oppositie. Ze kunnen, net als in Tunesië, Libië, Egypte, Jemen, Bahrein en Syrië, revolutionaire omwentelingen veroorzaken.

Bouazizi, die verontwaardigd was dat de lokale autoriteiten zijn weegschaal en producten in beslag hadden genomen, was niet van plan een revolutie te ontketenen. Maar het kleine en vernederende onrecht dat hij te verduren kreeg onder het corrupte Ben Ali-regime vond weerklank bij een misbruikt publiek. Als hij zou kunnen sterven, zouden ze de straat op kunnen gaan.

Deze daden zijn opofferingsgeboorten. Ze voorspellen iets nieuws. Ze zijn de volledige afwijzing, in de meest dramatische vorm, van conventies en heersende machtssystemen. Ze zijn ontworpen om gruwelijk te zijn. Ze zijn bedoeld om te choqueren. Doodbranden is een van de meest gevreesde manieren om te sterven.

Zelfverbranding komt van de Latijnse stam immolair, om met gezouten bloem te bestrooien bij het offeren van een gewijd slachtoffer ter offer. Zelfverbrandingen, zoals die van Bushnell, verbinden het heilige en het profane door middel van de offerdood.

Maar om tot dit uiterste te gaan vereist wat de theoloog Reinhold Niebuhr ‘een sublieme waanzin in de ziel’ noemt. Hij merkt op dat ‘niets anders dan zulke waanzin de strijd zal aangaan met kwaadaardige macht en geestelijke verdorvenheid op hoge plaatsen.’

Deze waanzin is gevaarlijk, maar noodzakelijk bij de confrontatie met het radicale kwaad, omdat zonder deze ‘waarheid verduisterd wordt’. Het liberalisme, zo waarschuwt Niebuhr, “ontbeert de geest van enthousiasme, om niet te zeggen fanatisme, dat zo noodzakelijk is om de wereld buiten de gebaande paden te brengen. Het is te intellectueel en te weinig emotioneel om een ​​efficiënte kracht in de geschiedenis te zijn.”

Dit extreme protest, deze ‘sublieme waanzin’, is door de geschiedenis heen een krachtig wapen geweest in de handen van de onderdrukten.

de sommigen 160 zelfverbrandingen die in Tibet sinds 2009 protesteren tegen de Chinese bezetting, worden gezien als religieuze rituelen, handelingen die de onafhankelijkheid van de slachtoffers van de controle van de staat verklaren. Zelfverbranding roept ons op tot een andere manier van zijn. Deze geofferde slachtoffers worden martelaren.

Gemeenschappen van verzet, ook al zijn ze seculier, zijn met elkaar verbonden door de offers van martelaren. Alleen afvalligen verraden hun nagedachtenis. De martelaar verzwakt en verbreekt door zijn of haar voorbeeld van zelfopoffering de banden en de dwingende macht van de staat.

De martelaar vertegenwoordigt een totale afwijzing van de status quo. Dit is de reden waarom alle staten proberen de martelaar in diskrediet te brengen of de martelaar in een niet-persoon te veranderen. Ze kennen en vrezen de macht van de martelaar, zelfs in de dood.

Daniel Ellsberg was er in 1965 getuige van dat een 31-jarige anti-oorlogsactivist, Norman Morrison, zichzelf overgoot met kerosine en licht zelf in brand – de vlammen schoten drie meter de lucht in – buiten het kantoor van minister van Defensie Robert McNamara in het Pentagon, om te protesteren tegen de oorlog in Vietnam.

Ellsberg noemde ook de zelfverbrandingmet de landelijke anti-oorlogsprotesten, als een van de factoren die hem daartoe brachten los de Pentagon Papers.

[Zien: Zichzelf doden om te proberen een oorlog te stoppen]

De radicaal-katholieke priester, Daniel Berrigan, na een reis naar Noord-Vietnam met een vredesdelegatiebezocht tijdens de oorlog de ziekenhuiskamer van Ronald Brazee. Brazee was een middelbare scholier die zichzelf had doordrenkt met kerosine en zichzelf in brand had gestoken buiten de Kathedraal van de Onbevlekte Ontvangenis in het centrum van Syracuse, New York, om tegen de oorlog te protesteren.

‘Een maand later leefde hij nog’, schrijft Berrigan.

“Ik heb toegang tot hem kunnen krijgen. Ik rook de geur van brandend vlees en begreep opnieuw wat ik in Noord-Vietnam had gezien. De jongen stierf van pijn, zijn lichaam leek op een groot stuk vlees dat op de grill werd gelegd. Hij stierf kort daarna. Ik voelde dat mijn zintuigen op een nieuwe manier waren binnengevallen. Ik had de kracht van de dood in de moderne wereld begrepen. Ik wist dat ik tegen de dood moest spreken en handelen, omdat de dood van deze jongen in het Land van de Brandende Kinderen duizendvoudig werd vermenigvuldigd. Dus ging ik naar Catonsville omdat ik naar Hanoi was gegaan.

Dan Berrigan spreekt tijdens de eerste Meal of Reconciliation, St Mark's in de Bowery Church, Manhattan, op 4 oktober 1966. (Jim Forest, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)

In Catonsville, Maryland, Berrigan en acht andere activisten, bekend als de Catonsville Negen, brak op 17 mei 1968 in op een ontwerpbord. Ze namen 378 conceptdossiers en verbrandden deze met zelfgemaakte napalm op de parkeerplaats. Berrigan werd veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf.

Ik was in 1989 in Praag voor de Fluwelen revolutie. Ik was aanwezig bij de herdenking van de zelfverbranding van een 20-jarige universiteitsstudent genaamd Jan Palach. Palach had in 1969 op de trappen buiten het Nationale Theater op het Wenceslasplein gestaan, benzine over zichzelf gegoten en zichzelf in brand gestoken.

Hij stierf drie dagen later aan zijn verwondingen. Hij liet een briefje achter waarin stond dat deze daad de enige manier was om te protesteren tegen de Sovjet-invasie van Tsjechoslowakije, die vijf maanden eerder had plaatsgevonden. Zijn begrafenisstoet werd door de politie opgebroken.

Toen er regelmatig wakes bij kaarslicht werden gehouden bij zijn graf op de begraafplaats van Olsany, hebben de communistische autoriteiten, vastbesloten zijn nagedachtenis uit te roeien, zijn lichaam opgegraven, gecremeerd en de as aan zijn moeder overhandigd. 

Tijdens de winter van 1989 bedekten posters met het gezicht van Palach de muren van Praag. Zijn dood, twintig jaar eerder, werd gezien als de ultieme daad van verzet tegen de Sovjets en het pro-Sovjetregime dat na de omverwerping van Alexander Dubcek werd geïnstalleerd.

Duizenden mensen marcheerden naar het Plein van de Soldaten van het Rode Leger en noemden het Jan Palachplein. Hij won.

Op een dag, als de bedrijfsstaat en de apartheidsstaat Israël worden ontmanteld, zal de straat waar Bushnell zichzelf in brand stak zijn naam dragen.

Hij zal, net als Palach, geëerd worden vanwege zijn morele moed. Palestijnen, al verraden door het grootste deel van de wereld kijk naar hem als held. Dankzij hem zal het onmogelijk zijn om ons allemaal te demoniseren. 

Goddelijk geweld beangstigt een corrupte en in diskrediet gebrachte heersende klasse. Het legt hun verdorvenheid bloot. Het illustreert dat niet iedereen verlamd is door angst. Het is een sirene-oproep om het radicale kwaad te bestrijden.

Dat is wat Bushnell bedoelde. Zijn offer spreekt tot ons betere zelf.

Correctie: de leeftijd van Norman Morrison op het moment van zijn overlijden was 31, zoals de bijgewerkte versie van dit artikel nu weergeeft. 

Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning NewsDe Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show "The Chris Hedges Report."

OPMERKING VOOR DE LEZERS: Er is nu geen mogelijkheid meer om zonder uw hulp een wekelijkse column voor ScheerPost te schrijven en mijn wekelijkse televisieprogramma te produceren. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, schreeuwen om steeds meer censuur. Als je kunt, meld je dan aan via chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.

Deze kolom is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone columnKlik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

7 reacties voor “Chris Hedges: het goddelijke geweld van Aaron Bushnell"

  1. LeeuwZon
    Maart 7, 2024 op 11: 20

    Nogmaals, meneer Fish, 'de kunstenaar, schildert de tijden', 'Goddelijk geweld.'

    2.27.24: “De president is zich ervan bewust”, Karine Jean-Pierre, persvoorlichter van WH, “Het is duidelijk een verschrikkelijke tragedie, en onze gedachten zijn bij de familie van het militair lid. Wij kunnen ons deze verschrikkelijke, moeilijke tijd niet voorstellen.”

    "BEWUST." POTUS is zich ervan bewust en “gedachten” zijn bij de familie; en het universum schreeuwt: BEKEER JE!!!

    Nogmaals, “De Adelaar”, zonder ziel, hart en moed, IS 110% niet in staat om voor de teleprompter van de Natie te staan ​​en om een ​​moment van stilte op te roepen. Erkenning van de “extreme daad van protest” van Aaron Bushnell. De gegronde “Eagle” zal NIET in alle duidelijkheid aan de natie verwoorden dat het hart en de ziel van een zionist meer “krijgen” dan “bewustzijn” en “gedachten” met de familie. Het ‘servicelid’,…. ‘Zeg zijn naam’, Aaron Bushnell.

    In tegendeel, de zwakke, fragiele, gebroken zionistische ‘Eagle’ verbergt zich voor de genocide, de opoffering en het publiek. “Door de zin te herhalen,” ad nauseum, “heeft I$rael het recht zichzelf te verdedigen.”

    "Dit is de deal,"

    ….. “Hoe lang zal een invloedrijke belangengroep het Amerikaanse buitenlandse beleid blijven domineren?”

    ….. “Wie is de “onzichtbare regering” die het kaartspel in de WH schudt?”

    ….. “Hoeveel onschuldige mensen moeten er nog sterven?”

    …. * “Hoeveel van zulke tragedies zullen er nog plaatsvinden omdat de Amerikaanse Joden zoveel macht hebben vergaard?”

    “Al meer dan veertig jaar is Biden een fervent voorstander van elke buitenlandse oorlog en interventie, altijd in de voorhoede van het uitoefenen van militaire macht over diplomatie, en misschien wel de meest fervente voorstander van Israëlische oorlogen, brutaliteit, uitbreiding van nederzettingen, miljarden onbeperkte belastingdollars ( zonder dat er vragen worden gesteld) in regelrechte geschenken steunt [AND] de mensenrechtenschendingen volledig – of het nu Israël, de corrupte Golf-sjeiks of dictators uit de derde wereld betreft.” Raouf J. Halaby

    Dit is ook wat onze heersende klasse heeft besloten als normaal, rijkdom en macht. In het bijzonder de zionistische ‘macht’ in de verdeelde staten van het Amerikaanse bedrijfsleven. En “Amerika’s” nummer 1 zionist zal de Staat van de Unie verwezenlijken, 3.7.24. Ongetwijfeld zal hij verklaren dat zijn toewijding aan Israël “in de rots gegrift staat!”

    En het universum “HERHAALT” het ‘VRAAG’,

    …… “Dus, beste Joe Biden,

    De volgende keer dat u knielt om te biechten, vraag dan aan de Goede Heer, die Rots der Eeuwen, om gerechtigheid, mensenrechten, fatsoen en vrede in uw verharde geest en ongevoelig hart te graveren... En Jezus huilde.' Raouf J. Halaby

    Ciao.

    *Het nieuwe Jeruzalem”, door Michael Collins Piper

    TY, Chris Hedges, Mr. Fish, CN, et al., “Keep It Lit!”

  2. Maart 6, 2024 op 13: 36

    Bedankt dat je mijn gevoelens hierover hebt bevestigd met wat diepe reflectie en theologische/filosofische achtergrond. Ik moet het citaat van Niebuhr inlijsten.

    Ik plaatste een video waarin ik de pogingen om hem en zijn actie te pathologiseren tegenwerkte. hxxps://www.tiktok.com/@author_michaelgoldstein/video/7340875682039336238

  3. Rick
    Maart 5, 2024 op 20: 06

    “Hij stierf voor onze zonden.” Ik kreeg er koude rillingen van omdat het zo waar was.

  4. Charles E.Carroll
    Maart 5, 2024 op 15: 30

    Bedankt Chris. Bevrijd Palestina!

  5. Rob Roy
    Maart 5, 2024 op 12: 32

    Wederom een ​​geweldig artikel, Chris.
    Niebuhr had het mis. De door Aaron Bushnell gekozen dood was geen ‘sublieme waanzin’. Het was een subliem gezond verstand. Aaron pleegde geen zelfmoord in de gebruikelijke zin, helemaal niet. Dat gebeurt wanneer iemand zo wanhopig is dat hij/zij niet langer in die toestand wil leven. Dit was op geen enkele manier de gedachte van Aaron Bushnell. Hij was niet boos; hij was gezond en deed wat hij kon om de aandacht te vestigen op de genocide in Palestina. De MSM probeert zijn rechtvaardige zaak weg te redeneren door hem gek te noemen, zoals in ‘iedereen die dat zou doen, is gek’. Hij was de gezondste die ik ken.
    Wij zullen hem nooit vergeten.

    • P. BARTLETT WOOW
      Maart 5, 2024 op 20: 30

      Bravo voor deze waarheid!

  6. Kathryn McClain
    Maart 5, 2024 op 10: 54

    Meneer Hedges, hartelijk dank. Ik ben het afgelopen jaar op uw geschriften gaan vertrouwen en dit ‘essay’ is misschien wel het meest betekenisvol voor mij. Zoals zoveel denkende, geïnformeerde en zorgzame mensen, is het weinige vertrouwen dat ik nog heb in de mensheid nog verder uitgehold. Ik denk dat de enige hoop is dat Aarons offer niet tevergeefs zal zijn. Ik heb nog nooit zoveel woede en wrok jegens en voor de Verenigde Staten gevoeld. De VS vormen de grootste bedreiging voor de wereld. Ik hoop dat het niet te laat is om ons tegen te houden.

    Heel erg bedankt!

Reacties zijn gesloten.