Antisemitisme bewapenen tegen het Wereldgerechtshof

Aandelen

Antony Lerman zegt de reactie van Israël op de De uitspraak van het ICJ zet een tientallen jaren oude truc voort om de kritiek op de Joodse staat te neutraliseren en sympathie voor de Joodse staat te genereren

De Israëlische premier Benyamin Netanyahu in 2018. (Kremlin.ru, Wikimedia Commons, CC DOOR 4.0)

By Antonius Lerman
vrijgegeven VK

THuizen van Israëli's kwamen op 28 januari bijeen in Jeruzalem voor een bijeenkomst extreemrechtse conferentie.

Het riep op tot de Joodse hervestiging van de Gazastrook en de verplaatsing van de bevolking die daar woonde, wat op dubieuze wijze met het eufemisme werd omschreven als ‘een legale manier om hen vrijwillig te emigreren’.

Belangrijke sprekers waren prominente extremistische regeringsleiders. Onder hen bevonden zich Itamar Ben-Gvir, de minister van Nationale Veiligheid van de Jewish Power Party, en minister van Financiën Bezalel Smotrich van de Religieus Zionistische Partij.

Hun plan, waar leden van de extreemrechtse Israëlische regering vanaf de eerste dagen van de Gaza-oorlog op dreven, komt neer op etnische zuivering.

Alle Palestijnen die in Gaza achterblijven, zouden worden onderworpen aan de uitbreiding naar het grondgebied van de door de staat gesanctioneerde apartheid die heerste in het Israël van vóór 1967, de Westelijke Jordaanoever van na 1967 en de Golanhoogvlakte.

Dit genocidale plan werd door Likoeds minister van Toerisme, Haim Katz, geprezen als een “kans om het land Israël te herbouwen en uit te breiden.”

'Antisemitische vooringenomenheid'

Dit betekende een alomvattende afwijzing van het besluit van 26 januari van het Internationale Gerechtshof (ICJ) van de VN dat “Israël actie moet ondernemen om genocidaal geweld door zijn strijdkrachten te voorkomen” en het aanzetten tot genocide moet “voorkomen en bestraffen”.
Het was ook een bevestiging van de stroom van beschuldigingen van antisemitische behandeling van Israël die het besluit van het Internationaal Gerechtshof teweegbracht. Voornaam* uit de blokken waren vertegenwoordigers van de Israëlische regering. De rechtbank gaf blijk van ‘antisemitische vooringenomenheid’, verklaarden zij.

Leiders van de J7, de grote Task Force Against Antisemitism van de Amerikaanse Joodse Gemeenschappen, het eens. Het Internationaal Gerechtshof is “in de greep van antisemitische propaganda”, schreef Joodse kroniek redacteur Jake Wallis Simons in deTelegraaf.

Een dergelijke inzet van bewapend antisemitisme om de kritiek op de reacties van Israël op de aanvallen van Hamas op Joodse nederzettingen en Israëlische legereenheden buiten het veiligheidshek aan de oostkant van de Gazastrook af te weren, was duidelijk, zelfs toen het nieuws over de wreedheden nog steeds bekend was. opkomend.

En de reactie op de beslissing van het Internationaal Gerechtshof kwam niet als een verrassing. Dit is tenslotte een geschenk dat blijft geven – waarbij ervaringen uit het verleden met anti-Joodse vervolging worden gebruikt om de kritiek op de Joodse staat te neutraliseren en sympathie voor de Joodse staat te genereren – en dat tientallen jaren oud is.

Propaganda-offensief

Zoals ik heb geanalyseerd in mijn boek Wat is er met het antisemitisme gebeurd? deze truc is opmerkelijk goed aanpasbaar aan vrijwel elke Israëlische schending van de mensenrechten van Palestijnen.

Het werd vanaf de eerste dag ingezet om de motieven van Hamas te beschrijven, en sindsdien voortdurend om de eisen voor een onmiddellijk staakt-het-vuren te ondermijnen en af ​​te wenden.

Binnen enkele uren, in wat alle kenmerken had van een gecoördineerd propaganda-offensief, noemden Israëlische regeringsfunctionarissen en politici de aanslagen ‘pogroms’ en typeerden ze de gebeurtenissen als de ‘dodelijkste dag voor Joden sinds de Tweede Wereldoorlog. brandoffer'.

En deze beschrijvingen blijven het publieke discours en het begrip van de gebeurtenissen van 7 oktober bepalen.

pogrom is een Russisch woord dat verwijst naar gewelddadige aanvallen door lokale niet-joodse bevolkingsgroepen op joden in het Russische rijk en in andere landen in de 19e eeuw. Ze werden gepleegd door de machtige onderdrukker tegen de zwakken en kwetsbaren.

Hoe grotesk ook, de aanval van Hamas was precies het tegenovergestelde: “een ongekend vertoon van antikoloniaal geweld”, schreef Tareq. Bacon in een commentaar voor Al Shabaka, de internationale Palestijnse denktank.

Het was een aanval op wat altijd een kwetsbaar doelwit was en symbool stond voor het anti-Palestijnse racistische regime, de machtige Israëlische staat, die de onderwerping van de bevolking van Gaza aanjaagde.

'Truc die we altijd gebruiken'

Shulamit Aloni in de Knesset in 1965. (Moshe Pridan, persbureau van de overheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)

Wat de vergelijking met de Holocaust betreft, dergelijke apocalyptische taal verdraait en bagatelliseert de Nazi-genocide op de Joden.

De inmiddels uitgesproken en gerespecteerde leider van Israëls destijds meest linkse partij Meretz in de jaren negentig, Shulamit Aloni, veroordeelde het openhartig “als een truc, we gebruiken het altijd. Als iemand vanuit Europa Israël bekritiseert, dan brengen wij de Holocaust ter sprake.”

Als we de bewapening van het antisemitisme toen, toen het nog in de kinderschoenen stond, vergelijken met de huidige dimensies ervan, zien we dat de rol die de Holocaust schaamteloos moet spelen bij het vergoelijken van de Israëlische apartheid en het rechtvaardigen van de voortdurende onteigening en etnische zuivering van Palestijnen steeds meer is geworden. significant.

De instelling waardoor dit mogelijk werd gemaakt is de International Holocaust Remembrance Alliance en de ‘werkdefinitie’ van antisemitisme die zij in 2016 heeft aangenomen, wereldwijd eenvoudigweg bekend onder de afkorting van de organisatie: IHRA.

Ongeacht wat er in de definitie staat, wie zou iets in twijfel trekken dat wordt verspreid door een instantie met ‘Holocaust Remembrance’ in de naam? Vooral omdat de voorstanders van de definitie feitelijk bepaalden dat het heiligschennis was om dit te doen.

En toch dienen de meeste voorbeelden van antisemitisme die de definitie bevat het doel van het rechtvaardigen van de inperking van het recht van Palestijnen om in het openbaar te spreken over hun ervaringen met etnische zuivering en voortdurende onteigening, en doen ze niets om Joden te beschermen tegen echt antisemitisme.

Beschermd gedrag

Zelfs vóór 7 oktober karakteriseerden de standaard antisemitistische verhalen de Palestijnen als vrijwel uitsluitend geassocieerd met terrorisme.

Tegenwoordig worden ‘Palestijns’ en ‘Hamas-terrorist’ vaak als synoniemen gezien. Daarom is het suggereren dat de Palestijnen rechten, soevereiniteit en solidariteit verdienen op zich al een uiting van steun voor geweld tegen Joden.schrijft de journaliste en academicus Natasha Roth-Rowland.

Door dit te voorkomen en te bestrijden wanneer het gebeurt “poneert Israëlisch staatsgeweld – etnische zuiveringen, massale opsluiting, buitengerechtelijke executies, landdiefstal – in wezen als een vorm van beschermd gedrag, omdat het door Joden wordt uitgevoerd.”

Zoals sommigen plausibel beweren, is een uiting van de herdefinitie van antisemitisme als antizionisme dat anti-aemitisme niet langer gaat over ‘wie joden haat’, maar ‘wie joden haten’.

Antizionisme

Demonstratie buiten de Zuid-Afrikaanse ambassade in Washington, DC, om Zuid-Afrika te bedanken voor het lanceren van hoorzittingen bij het Internationale Gerechtshof tegen Israël wegens genocide in Gaza. 10 januari. (Diane Krauthamer, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)

Het aanhoudende succes van bewapening berust op een verwrongen en geïnstrumentaliseerde kijk op de Joodse geschiedenis: het idee dat aan de ene kant antisemitisme eeuwig en onveranderlijk is, en aan de andere kant dat antizionisme het ‘nieuwe antisemitisme’ is.

Hoe dan ook, de gepolitiseerde anti-antisemitistische organisaties moedigen mensen voortdurend aan om te geloven dat de antisemitische vernietiging op de loer ligt.

Het eerste, eternalistische begrip van het Joodse verleden, beschreven als de tragische visie, negeert de contingente en historisch specifieke vormen van het antisemitisme.

Wat het antizionisme betreft: niets is Joodser. Joden waren de eerste antizionisten, en dat bleef voor een groot deel zo tot aan de Tweede Wereldoorlog, en honderdduizenden zijn tot op de dag van vandaag nog steeds antizionistisch.

Het dient echter de belangen van Israël om de opvatting te blijven cultiveren dat Joden overal even en eeuwig kwetsbaar zijn, ook al zou het Zionisme een einde moeten maken aan de Jodenhaat.

Als zovelen het lijken te verwelkomen dat ze om sympathie worden gemolken vanwege twijfelachtige beweringen over het steeds toenemende antisemitisme, waarom zouden we dan niet doorgaan met het instrumentaliseren van het discours over de Holocaust en pogroms als duidelijke en huidige gevaren?

Voor Israëlische leiders is elke militaire confrontatie, elke strijd met Hamas of Hezbollah namens het ‘Joodse volk’. Het maakt niet uit dat het maken van geen onderscheid tussen de staat Israël en joden wereldwijd een antisemitische overtuiging is volgens de IHRA.

Ephraim Mirvis, de opperrabbijn van de British United Synagogue, had het script zeker niet gelezen toen hij geprezen de Israëlische soldaten die genocide plegen in Gaza in naam van het uitroeien van het antisemitisme, als ‘onze ongelooflijke heldhaftige soldaten’.

Zou het nog duidelijker kunnen zijn dat bewapend antisemitisme een duidelijk en aanwezig gevaar is voor joden die niet oproepen tot gelijke rechten voor iedereen, van de rivier tot de zee?

Antony Lerman is senior fellow bij het Bruno Kreisky Forum for International Dialogue, Wenen, en honorary fellow bij het Parkes Institute for the Study of Jewish/non-Jewish Relations, Southampton University. Hij is de auteur van Wat is er met het antisemitisme gebeurd? Herdefinitie en de mythe van de ‘collectieve jood’ (Pluto Press 2022) en Het maken en verdwijnen van een zionist: een persoonlijke en politieke reis (Plutopers 2012).

Dit artikel is van vrijgegeven VK.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.



5 reacties voor “Antisemitisme bewapenen tegen het Wereldgerechtshof"

  1. nee
    Februari 19, 2024 op 13: 58

    Houd alstublieft op met het gebruik van de uitdrukking ‘Joodse staat’.

    In de Talmoed, Tractate Kesubos 111a, staat dat het joden verboden is om vóór de Messias een eigen staat te hebben. Het zionisme is dus godslasterlijk jegens de joodse religie. Het gebruik van de uitdrukking “Joodse staat” geeft onnodige legitimiteit aan de zionistische staat en versterkt het valse verhaal van het imperialisme erover.

  2. Delen
    Februari 19, 2024 op 09: 51

    Ik heb deze documentaire op Kanopy bekeken voordat ik keek of hij op YouTube stond, zodat ik hem kon delen. Dat is het voorlopig in ieder geval (volgens een commentator wordt het routinematig verwijderd). Het is praktisch een aanvulling op dit artikel. Mijn nieuwe held Norman Finkelstein zit er tegen het einde een tijdje in. Nadat ze hebben gezien wat ze de Israëlische jeugd hebben aangedaan, zodat ze de Holocaust ‘nooit zullen vergeten’, is het geen wonder dat ze totaal gehersenspoeld zijn en bang zijn voor niet-joodse mensen die het woord ‘jood’ zeggen. Zieke samenleving in de openbaarheid. Dit is 15 jaar oud en had gisteren gemaakt kunnen zijn.

    Van Yoav Shamir Films: Laster

  3. roos
    Februari 17, 2024 op 22: 40

    Alleen werkt het niet meer. Jongere generaties, inclusief joden, kennen de geschiedenis niet, of, als ze dat wel doen, hebben geen interesse in wreedheden die bijna een eeuw geleden plaatsvonden, maar geven om de wreedheden die vandaag de dag plaatsvinden, en terecht. Misschien kronkelen de Joden ook als ze zien hoe het zionistische Israël een genocidale holocaust tegen de Palestijnen aanricht, de langste in de moderne geschiedenis en ook een van de ergste.

  4. anaïsesse
    Februari 17, 2024 op 14: 46

    Deze nieuwste acties zouden het woord en het idee van ‘antisemitisme’ zeker in de vergetelheid moeten brengen. Wat maakt het uit of de genocidale maniakken joods zijn volgens welke definitie deze zionisten ook gebruiken? Het bezwaar betreft hun woorden en daden tegenover degenen die niet tot hun stam behoren. Leugens, diefstal en moord zijn het kwaad dat antizionisten betreuren, NIET welke religieuze of persoonlijke overtuigingen dan ook van zelfverklaarde Joden, waar deze ook vandaan komen. Moslims krijgen voortdurend de schuld van ‘terrorisme’, en veel moslimlanden worden hiervoor bekritiseerd en bestreden, vooral als ze de westerse machten durven aanvallen of zich ertegen verzetten. Alleen Israël mag perfect zijn en nooit enige schuld voor zijn agressie aanvaarden, en altijd het slachtoffer blijven.

  5. Vera Gottlieb
    Februari 17, 2024 op 10: 36

    Na de massamoord op Palestijnen in Nazi-stijl is dit een natie die mijn sympathie volledig en absoluut heeft verloren. Ik schaam mij voor mijn Joodse achtergrond en heb de relaties met het Joodse deel van mijn familie beëindigd. En uit de Angelsaksische wereld…een gruwelijke en oorverdovende stilte. Uit schaamte.

Reacties zijn gesloten.