Columns van Steven Stalinsky in The Wall Street Journal en Thomas Friedman in The New York Times bieden casestudies van onethische journalistiek, schrijven Mischa Geracoulis en Heidi Boghosian.

Hoofdkantoor van Wall Street Journal in New York. (John Wisniewski, Flickr, C BY-ND 2.0)
By Mischa Geracoulis en Heidi Boghosian
Speciaal voor consortiumnieuws
EDitorials en opiniestukken hebben vaak een grotere invloed op het publieke bewustzijn dan nieuwsartikelen, omdat ze gezaghebbende meningen kunnen uiten, diepgaande analyses kunnen bieden en specifieke standpunten kunnen bepleiten.
Emotionele oproepen en retoriek hebben het potentieel om lezers op een dieper niveau te betrekken en de publieke opinie effectiever te vormen.
Wanneer ze echter onverantwoord worden geschreven, in navolging zijn van overheidspropaganda of feitelijk geen basis hebben, kunnen opiniestukken veranderen van een openbare dienst en ten koste gaan van de democratie.
Op feb. 2, De Wall Street Journal publiceerde een opiniestuk van Steven Stalinsky, getiteld “Welkom in Dearborn, de Amerikaanse Jihad-hoofdstad.” De kop vat de intentie van Stalinski samen om Dearborn, Michigan, af te schilderen als een broeinest van terrorisme.
Hij graaft lui oude berichten uit het 9/11-tijdperk op van de ministeries van Justitie en Buitenlandse Zaken, waarin werd beweerd dat Dearborn ‘mogelijke slaapcellen’ huisvestte. Stalinsky citeert vervolgens sociale mediaberichten van niet-geverifieerde accounts op X (voorheen Twitter) en Telegram, en besluit met een onheilspellende vermaning dat “wat er in Dearborn gebeurt… mogelijk een nationale veiligheidskwestie is die alle Amerikanen treft.”
Dit is ranzig. @WSJ zou zich moeten schamen voor het promoten van dit soort islamofobe BS, en zou zich onmiddellijk moeten verontschuldigen bij de inwoners van Dearborn en bij moslims overal ter wereld. Bedankt @AHamoudMI voor uw leiderschap als burgemeester. https://t.co/QmtLrG6M8a
- Rep. Pramila Jayapal (@RepJayapal) 4 februari 2024
The Wall Street Journal's redactionele richtlijnen adviseren om een krachtig betoog te houden over een onderwerp dat in het nieuws is. In het geval van Stalinski’s stuk is de ‘kwestie in het nieuws’ waar hij ruzie over maakt vermoedelijk met Het besluit van burgemeester Abdullah Hammoud van Dearborn om de campagneleider van president Joe Biden, Julie Chavez Rodriguez, niet te ontmoeten tijdens Biden's reis van 1 februari naar Michigan.
In plaats van de electorale politiek met campagnevoerders te bespreken, vroeg Hammoudd voor een betekenisvolle dialoog met senior beleidsmakers die de macht hebben om beslissingen te nemen. Stalinski beweert dat “de radicale politiek van Dearborn de weg naar herverkiezing van de heer Biden bemoeilijkt” zonder een redelijke verklaring voor de opmerking te geven. Suggereert hij dat het verzoek van de burgemeester om een zinvolle dialoog een voorbeeld is van “Dearborns radicale politiek?”
De nationale campagneleider van president Biden werd vrijdag naar Michigan gestuurd voor een ontmoeting met een groep Arabische en islamitische Amerikaanse leiders. Ik werd uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn.
— Abdullah H. Hammoud (@AHammoudMI) 26 januari 2024
Zondebok Dearborn is nauwelijks nieuw. De stad waar het grootste percentage Arabische Amerikanen in de Verenigde Staten woont, is lange tijd een gemakkelijk doelwit geweest voor rechtse media die zich voeden met angst, achterdocht en verdeeldheid.
Uitgelicht in een Artikel uit 2017 voor Truthout, as Zusterstad van QanaLibanon, Dearborn verwelkomt sinds de jaren zeventig immigranten uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Zuidwest-Azië.
Demonstranten in Dearborn, Michigan, roepen op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren en een einde aan de Israëlische agressie # Gaza. pic.twitter.com/Mds8zWYZLj
— PALESTINA ONLINE ?? (@OnlinePalEng) 28 januari 2024
Actueel census data, onthult niettemin de meerderheid van de blanke, autochtone bevolking van Dearborn, en zo Mexico is de meest voorkomende geboorteplaats van de in het buitenland geboren inwoners.
Stalinski vermeldt “openlijke steun voor Hamas” en dat “protesten hebben plaatsgevonden in grote Amerikaanse steden met pro-jihadistische beelden, gezangen en slogans”, maar biedt geen feiten die dit staven. Als je dit beweert in de context van zijn grieven tegen Dearborn, impliceert dit dat dergelijke protesten daar plaatsvonden tijdens Bidens campagnebezoek.
Dit is Dearborn, @WSJ. pic.twitter.com/ksARO7vsbv
— Abdullah H. Hammoud (@AHammoudMI) 3 februari 2024
Op 2 februari, dezelfde dag van Stalinski's opiniestuk, Democracy Now! interviewde burgemeester Hammoud en toonde vreedzame marsen waarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vurene. Het gelijkstellen van de gerespecteerde Amerikaanse praktijk van protesteren met steun aan Hamas en terrorisme bewijst het Eerste Amendement een ernstige slechte dienst.
Sinds Stalinski's opiniestuk moest Dearborn wel de rechtshandhaving opvoeren bescherming op belangrijke infrastructuurpunten in de stad. Is dit het potentiële nationale veiligheidsprobleem waarover Stalinski denkt dat de Amerikanen zich zorgen moeten maken?
Friedman's Midden Oost-'Animal Kingdom'
Ook op 2 februari The New York Times gepubliceerde opinieschrijver Thomas L. Friedman's “Het Midden-Oosten begrijpen via het dierenrijk. '
Friedman begint met de veronderstelling dat de VS waarschijnlijk wraak zullen nemen op pro-Iraanse strijdkrachten en Iraanse agenten in het Midden-Oosten, waarvan Washington denkt dat ze verantwoordelijk zijn voor de aanval op een Amerikaanse basis in Jordanië, waarbij op 28 januari drie soldaten omkwamen.
Hij volgt met een lijst van andere gebeurtenissen waarvan hij denkt dat ze de komende week kunnen plaatsvinden met betrekking tot het Midden-Oosten. Hij geeft er de voorkeur aan om over deze dingen na te denken door parallellen te trekken met de natuur.
In zijn verbeelding is het Midden-Oosten een ‘jungle’. Hij vergelijkt Iran met een ‘sluipwesp’, Libanon, Jemen, Syrië en Irak zijn ‘rupsen’, Houthi’s, Hezbollah en Hamas zijn ‘eieren die in de gastheer uitkomen’, maar Hamas wordt ook gelijkgesteld met een ‘valluikspin’. ”

Friedman in 2015. (Brookings Instituut, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
Friedman vergelijkt Benyamin Netanyahu met een ‘sifaka-maki’, en dwaalt af naar een clausule over het zien van een maki in Madagaskar, voordat hij stelt dat de maki-achtige Netanyahu de komende week misschien een beslissing moet nemen.
Think The New York Times' normen en ethiekHet vertrouwen van hun lezers is essentieel en kan elke dag worden vernieuwd door hun acties en beslissingen in de media en de publieke sfeer.
De Times beweert ook dat het zichzelf verantwoordelijk houdt voor zijn strikte normen en ethische richtlijnen. Voormalig redacteur van de opiniepagina's, Andy Rosenthal, zegt dat redactieschrijvers van NYT zeer ervaren zijn, de meesten zijn voormalige verslaggevers en ieder heeft een verantwoordelijkheid ten aanzien van zijn expertise.
Rosenthal legt uit in een video over het schrijven van een redactioneel artikel dat een solide opiniestuk een standpunt moet innemen dat krachtig en overtuigend beargumenteerd kan worden, gebaseerd is op principes en feiten, en ofwel een oplossing voor een probleem moet voorstellen, ofwel een standpunt moet verdedigen. Hoe voldoet het Freidman-stuk aan deze richtlijnen?
Noch de The Wall Street Journal noch Times opiniestuk demonstreert doordachte analyse, logische argumentatie of documentatie van feiten. Ze bieden geen inhoudelijke of morele waarde aan het nationale discours over Hamas en Israël.
Thomas Friedman: Ik heb een aantal echt racistische gedachten.
NYT: Geweldig, laten we ze publiceren. nytimes pic.twitter.com/ZMyfSpn3yG— Adnan Ahmed (@adnanmsp) 3 februari 2024
In plaats daarvan illustreren beide de openlijke vooroordelen van de bedrijfsmedia en bieden ze uitstekende casestudies van onethische journalistiek.
Het schrijven van opinies is geen journalistiek. In het geval van deze twee schrijvers is één de uitvoerend directeur van het Middle East Media Research Institute, en de ander is auteur, verslaggever en vaste columnist De New York Times — hun werk moet op zijn minst voldoen aan de normen en ethiek van hun publicaties en aan de eisen van de Society of Professional Journalists Ethische code.
Hoewel hatelijke, kwetsende en ontmenselijkende spraak en geschriften beschermd kunnen worden door het Eerste Amendement Artikel 19 van de Universele Verklaring van de mensenrechten schendt het de journalistieke ethische code van het minimaliseren van schade. Stalinski en Friedman hebben ervoor gekozen om de normen van hun uitgevers in gevaar te brengen, en opruiende teksten voorrang te geven boven de behoefte van het publiek aan informatie.
Een dergelijke mening is nog onverantwoordelijker gezien de moeite die Amerikanen hebben om onderscheid te maken feit van mening. Professor journalistiek Kevin M. Lerner noteert in The Conversation dat nieuwsconsumenten niet altijd het noodzakelijke onderscheid maken tussen wat er in de ‘nieuws’-sectie wordt gepubliceerd en ‘mening’. Naarmate meningen opgaan in het nieuws, vooral wanneer deze worden geuit door gevestigde verslaggevers en experts, komen ideeën rond de geloofwaardigheid in gevaar.
Gezien de toch al vage grenzen tussen traditionele media en sociale media, doen journalistieke blunders meer dan alleen het ondermijnen van de rol en reputatie van de journalistiek in een democratie; ze brengen de democratie zelf in gevaar. De bekende nationale kranten die de Pulitzerprijs hebben gewonnen, dragen in dit democratische project een grotere verantwoordelijkheid dan de sociale media.
Heidi Boghosian is advocaat en uitvoerend directeur van het AJ Muste Memorial Institute. Voorheen was zij directeur van de National Lawyers Guild. Zij schreef Ik heb niets te verbergen en twintig andere mythen over surveillance en privacy (2021), en is mede-presentator van de wekelijkse burgerlijke vrijhedenshow Law and Disorder op Pacifica Radio's WBAI in New York en uitgezonden op meer dan 120 stations.
Mischa Geracoulis is een expert op het gebied van mediageletterdheid, schrijver en docent, en fungeert als curriculumontwikkelingscoördinator van Project Censored, en is lid van de redacties van de Censored Press en De Markaz-recensie.
De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.
De supremacistische principes van de joodse ideologie moeten worden uitgedaagd en onder ogen worden gezien; het is niet antisemitisch om dat te doen. Gilad Atzmon en Israel Shahak zijn, naast vele andere rechtvaardige Joden, twee Joden die een groot deel van hun leven tegen de Joodse suprematie hebben gevochten.
Het belangrijkste boek op deze planeet op dit moment, en het is relatief kort om te lezen, is Israel Shahak’s ‘Jewish History, Jewish Religion’.
Je kunt het zionistische gedrag en het gedrag van Tel Aviv in het Midden-Oosten eenvoudigweg niet begrijpen als je dit boek niet hebt gelezen. Koud berekenende imperiale belangen zijn NIET noodzakelijkerwijs de drijvende kracht achter het sadistische Israëlische geweld in de hele regio. Wat vaker wel dan niet de drijvende kracht is, is de joodse ideologie, haar supremacistische en arrogante doctrines.
We moeten niet vergeten dat op de zijkant van elke Israëlische straaljager (bedankt hardwerkende Amerikaanse belastingbetaler) een van de ultieme Joodse religieuze symbolen is geplakt: de Davidster.
De Joden werden te laat gered van religieus bijgeloof! Het gebeurde eind 1800e eeuw. Tot ver in de late jaren 1800 waren heel veel joden in Europa betrokken bij allerlei irrationele en krankzinnige religieuze dogma's en waanzin.
De haat tegen de heidenen, die een belangrijk onderdeel is binnen de Talmoed, komt vandaag de dag tot uiting in de Israëlische behandeling van de Palestijnen. Veel Israëlische Joden beschouwen ons als honden en vee om zoveel mogelijk belangstelling van ons af te persen.
Houd uzelf niet voor de gek, deze joodse supremacistische zionisten zouden ook uw ziekenhuis bombarderen als het hun zaak zou bevorderen.
Moeilijk te geloven... zovelen hebben ontzag voor de USofA. Onwetendheid? Onverschilligheid? Blind? Doof?
De VS behoren zeker tot de slechtst geïnformeerde en misleide bevolkingsgroepen met een “perceptiebeheer” en “controle over wat iedereen denkt” dat al tientallen jaren aan de gang is, maar toch denkt meer dan 70% in de VS dat het land op de verkeerde weg zit, en de helft doet dat ook. geen steun voor het vernietigen van de Palestijnen. Wereldwijd zijn de VS geïsoleerd tussen een groep lakeien, waarbij de meerderheid van de landen geschokt is en de verschrikkingen elke dag toenemen. Mestkeverjournalistiek (bedankt firstpersoninfinite in commentaar hieronder) werkt niet zo goed. Is er misschien een uiterste van wreedheid en domheid dat we nu hebben bereikt?
Stalinski en Friedman zijn allebei laarslikkende stukjes menselijk afval. Mogen ze rotten in een persoonlijke hel die ze zelf hebben gemaakt, voor de voortdurende leugens en propaganda die ze zo graag over de wereld verspreiden, wat alleen maar de meest gruwelijke agenda's dient.
Zowel de Wall Street Journal als de New York Times zijn decennia geleden gestopt met ‘journalistiek’. Beide zijn tegenwoordig eenvoudigweg nieuwsbrieven en public relations-wapens voor het neoliberale en neoconservatieve establishment. Maar dat geldt tegenwoordig voor alle reguliere media. Twee hedgefondsen, BlackRock Fund Advisors en Vanguard Group, zijn de uiteindelijke eigenaren van zowel Fox News Corp. als Comcast, wat betekent dat ze de ultieme baas zijn van zowel Rachel Maddow als Sean Hannity! Samen bezitten BlackRock en Vanguard 18% van Fox, 16% van CBS, 12% van CNN, 12% van Disney, 15% van Comcast (dat NBC, MSNBC, CNBC en de Sky-mediagroep bezit), 12% van CNN , 15% van Gannett (waartoe ook USA Today behoort), 10% van Sinclair en een onbepaald percentage van Graham Media Group, eigenaar van Slate and Foreign Policy.
AL deze bedrijven liegen voortdurend, zonder uitzondering, in dienst van de belangen van de zes megabedrijven die ze allemaal bezitten – het kleinste aantal mediabedrijven bereikt nu het grootste aantal mensen in de Amerikaanse geschiedenis. Dat betekent dat dezelfde pro-corporate boodschap onophoudelijk in ons hoofd wordt gepropt, 24/7.
“De wetenschap van de moderne propaganda is nu al meer dan een eeuw bezig met onderzoek en ontwikkeling, en is noodzakelijkerwijs wetenschappelijk net zo ver gevorderd als andere terreinen in het leger. Propaganda werkt alleen als je niet begrijpt (A) dat het jou overkomt en (B) hoe het gebeurt. Een fundamenteel besef van het feit dat er een wereldwijde campagne gaande is om het menselijk denken te manipuleren ten voordele van de machtigen, is de eerste stap op weg naar dat inzicht. De nederigheid hebben om te begrijpen dat jijzelf gemanipuleerd en misleid kunt worden, is de tweede stap.” – Caitlin Johnstone
Dus – annuleer alle abonnementen op de NYT en de WSJ … stop ze in de portemonnee, de achterkant van al deze corp-dieren …
Het zijn adverteerders, en niet abonnees, die de belangrijkste inkomstenbronnen zijn voor de bedrijfsmedia. Dat iedereen die zichzelf als links beschouwt, betaalt voor een abonnement op de bedrijfsmedia is bizar.
Ik denk dat de enige vraag die overblijft is: hoe laag zullen deze imperium-apologeten gaan? Dit is wat onbetwiste macht voortbrengt. Het ergste van het slechtste van de mensheid. En ze durven zichzelf boven de slachtoffers van dit bloeddorstige systeem te verheffen.
Toeval dat beide stukken met een soortgelijke boodschap *toevallig* verschenen van twee entiteiten die zich op korte afstand van elkaar bevonden, opeenvolgend, op dezelfde dag in twee van zulke prominente kranten?
Het is het tijdperk van de voortdurende en hyperverfijnde psy-op, het tijdperk van asymmetrische oorlogsvoering over het volledige spectrum, waarbij propaganda voorop staat, en ik heb geen andere keuze dan rationeel te concluderen dat toeval soms meer is dan toeval. En dit lijkt er zo een te zijn bij het vormgeven van gevoelens enmasse, het verharden van gevoelens en de daaruit voortvloeiende opvattingen over de gevolgen daarvan door afwisselend angst en woede te verzwakken.
De arrogantie – specifiek gericht tegen de benadeelde partijen – en de neerbuigende belediging van de intelligentie van het grote publiek, doet vermoeden dat dit gekoppelde incident doelgericht en doelgericht is.
Hoe laag zullen ze gaan? Ik denk dat de bewuste mensen onder ons dat kunnen beantwoorden, maar alleen onder woorden kunnen brengen als het een hoger doel dient, aangezien de meesten nog niet bereid of niet in staat zijn de cognitieve dissonantie te doorbreken met betrekking tot degenen die zouden proberen onze percepties te sturen en deze in daden om te zetten. verdere apathische passiviteit. Want dit veld ligt vol landmijnen.
Akkoord!
Dierenboerderij van George Orwell! Misschien met Netanyahu als Napoleon?
Stalinski: zoon van Stalin?
Toevallig drink ik momenteel koffie van Qamaria Yemeni Coffee Company, Dearborn, MI
Russell, Keaton en Kurt hadden een leuke dag met Friedmans absurde 'artikel' tijdens de Jimmy Dore-show. Op een gegeven moment lachte Russell zo hard dat hij bijna een lont doorsloeg. Een van de beste verdedigingstactieken bij sociopaten is om ze oprecht uit te lachen. Bekijken:
HIJ BUGT UIT!
Wacht, laat me de methoden van deze twee zogenaamde ‘journalisten’ en ‘intellectuelen’ eens proberen: iedereen die Stalinski heet, is duidelijk een Russische fabriek die onder een valse naam voor Poetin werkt en probeert de democratie in Amerika te ondermijnen en uiteindelijk de Koude te winnen. Post-facto oorlog, net zoals de Confederatie achteraf probeerde de burgeroorlog te winnen met Jim Crow en segregatiewetten in de 20e eeuw. Wat Friedman betreft, het beschrijven van de huidige politieke realiteit met dierennamen voor de betrokkenen kan alleen maar betekenen dat hij zichzelf ook als een dier ziet, anders herhaalt Friedman op eerbiedige wijze het gebruik van soortgelijke namen tegen Palestijnen door hogere kaders in de Israëlische regering. In beide gevallen zou Friedmans naam mestkever zijn, een wezen dat argumenten voor het mondiaal kapitalisme opbouwt uit de uitwassen die zijn achtergelaten door de ergste en minst noodzakelijke acties.
Iedereen die alles gelooft wat de reguliere media te zeggen hebben, is HERSEDOOD!
De traditionele reguliere media stierven in de VS met de “modernisering” van onze anti-binnenlandse propaganda Smith Mundt Act, gevolgd door de Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act van 2016. Nu hebben we staatsmedia waar Goebbels trots op zou zijn, officiële verhalen JURIDISCH gecontroleerd door het ministerie van Buitenlandse Zaken/CIA en verspreid door traditionele bedrijfsmedia in samenwerking met de federale overheid.
Totalitaire staten zijn zoveel efficiënter dan ECHTE democratieën. Hun incompetentie en alternatieve media zijn het enige dat ervoor zorgt dat echte informatie langs de censuur glipt. Voor nu.