Om in te schatten hoe de genocidezaak van Zuid-Afrika tegen Israël zou kunnen aflopen, kijkt Nat Parry veertig jaar terug naar een zaak die Nicaragua bij de VN-rechtbank tegen Washington heeft aangespannen.
De Amerikaanse president Ronald Reagan sprak in september 1983 de Algemene Vergadering van de VN toe. (VN-foto/Yutaka Nagata)
By Nat Parry
Speciaal voor consortiumnieuws
Ndat het Internationale Gerechtshof heeft geregeerd dat de beweringen van Zuid-Afrika over genocide tegen Israël plausibel zijn en Israël bevolen “alle maatregelen te nemen die binnen zijn macht liggen om het plegen van alle handelingen binnen de reikwijdte” van het VN-Genocideverdrag te voorkomen, is de vraag hoe Israël en zijn achterban zullen reageren.
Israël heeft een maand de tijd om een rapport in te dienen over de stappen die het neemt om aan de bevelen van de rechtbank te voldoen. Hoewel de rechtbank geen handhavingsmechanisme heeft, zijn de bevelen verplicht en verhogen ze aanzienlijk de internationale druk op Israël en zijn aanhangers. De uitspraken van het ICJ zijn definitief en zonder beroep.
Als Israël niet hieraan voldoet, kan de kwestie naar de VN-Veiligheidsraad gaan, waar de Verenigde Staten zullen moeten beslissen of ze hun veto zullen uitoefenen. Als die poging mislukt, zou het naar de Algemene Vergadering kunnen gaan, waar de VS geen vetorecht hebben, en het resultaat zou een overweldigende – en zeer gênante – stemming kunnen zijn die de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof steunt.
Sommige bondgenoten van Israël hebben opgeroepen tot naleving ervan. “Het Internationale Gerechtshof heeft geen uitspraak gedaan over de grond van de zaak, maar heeft voorlopige maatregelen gelast in een kort geding”, zei de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock. zei. “Deze zijn bindend onder het internationaal recht. Niettemin moet Israël ze ook naleven.”
De Verenigde Staten daarentegen verwierp het idee dat acties in de Gazastrook genocide vormen. “Wij blijven geloven dat beschuldigingen van genocide ongegrond zijn en merken op dat de rechtbank in haar uitspraak geen uitspraak heeft gedaan over genocide of heeft opgeroepen tot een staakt-het-vuren en dat zij heeft opgeroepen tot de onvoorwaardelijke, onmiddellijke vrijlating van alle gijzelaars die door Hamas worden vastgehouden”, aldus een woordvoerder. Woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken zei.
Tot nu toe was de reactie van Israël voorspelbaar oorlogszuchtig, waarbij premier Benjamin Netanyahu zaterdag zei dat de beschuldigingen van genocide tegen Israël ‘belachelijk’ zijn en aantonen ‘dat velen in de wereld niets van de Holocaust hebben geleerd’. De belangrijkste les van de Holocaust, zei hij, “is dat alleen wij onszelf zelf zullen verdedigen. Niemand zal het voor ons doen.”
Kijkend naar het verleden
26 november 1984: Hof van Internationale Justitie in Den Haag behandelt de zaak Nicaragua versus de Verenigde Staten met betrekking tot militaire en paramilitaire activiteiten in en tegen Nicaragua. (VN-foto)
Om een idee te krijgen van hoe dit zou kunnen uitpakken, zou het nuttig kunnen zijn om naar het verleden te kijken, in het bijzonder naar een zaak van het Wereldgerechtshof van veertig jaar geleden.
In 1984, Nicaragua bracht pak tegen de VS in het Wereldgerechtshof met betrekking tot het Amerikaanse beleid van bewapening, training en financiering van de contra-rebellen die vochten om de Nicaraguaanse regering omver te werpen, en om de havens van het kleine Midden-Amerikaanse land te ontginnen.
Bij het rechtvaardigen van hun beleid beweerden de Verenigde Staten dat zij in Nicaragua uitsluitend handelden uit ‘collectieve zelfverdediging’, een rechtvaardiging die de rechtbank met 12 tegen 3 stemmen verwierp.
Het Hof oordeelde verder met overweldigende meerderheid dat de Verenigde Staten,
“door het trainen, bewapenen, uitrusten, financieren en bevoorraden van de contratroepen … heeft tegen de Republiek Nicaragua gehandeld in strijd met haar verplichting onder het internationaal gewoonterecht om zich niet te mengen in de aangelegenheden van een andere staat.”
Het stelde vast dat de Verenigde Staten betrokken waren geweest bij het ‘onwettige gebruik van geweld’, met schendingen zoals aanvallen op Nicaraguaanse faciliteiten en marineschepen, de invasie van het Nicaraguaanse luchtruim en de training en bewapening van de contra’s.
De rechtbank oordeelde ook dat president Ronald Reagan de CIA toestemming had gegeven ‘om mijnen te leggen in Nicaraguaanse havens’
“dat noch vóór het leggen van de mijnen, noch daarna, de regering van de Verenigde Staten enige openbare en officiële waarschuwing heeft afgegeven aan de internationale scheepvaart over het bestaan en de locatie van de mijnen; en dat persoonlijk en materieel letsel werd veroorzaakt door de explosie van de mijnen.”
De VS werd bevolen hun activiteiten stop te zetten en herstelbetalingen te betalen.
Kwestie van toestemming
Leden van ARDE, de Democratische Revolutionaire Alliantie, onderdeel van het Contras-netwerk, in het zuidoosten van Nicaragua, nemen op 1 januari 1987 een pauze van de gevechten. (Tiomono, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
De reactie van de Verenigde Staten op deze uitspraak was onthullend. De VS hebben het vonnis van het Internationaal Gerechtshof in wezen verworpen op grond van het feit dat de Verenigde Staten ‘de macht voor onszelf moeten behouden om te bepalen of het Hof in een bepaalde zaak jurisdictie over ons heeft’ en wat ‘in wezen binnen de binnenlandse jurisdictie van de Verenigde Staten ligt’.
Met andere woorden: de regering-Reagan beschouwde gewapende aanvallen tegen de soevereine staat Nicaragua binnen haar ‘binnenlandse jurisdictie’.
Onverschrokken bracht Nicaragua de zaak vervolgens voor aan de VN-Veiligheidsraad, waar de Nicaraguaanse vertegenwoordiger was betoogde dat beroep bij het Internationaal Gerechtshof was een van de fundamentele middelen voor een vreedzame oplossing van geschillen die in het VN-Handvest waren vastgelegd.
Hij benadrukte verder dat het essentieel is voor de Veiligheidsraad en de internationale gemeenschap om de Verenigde Staten te herinneren aan hun verplichting om zich aan de uitspraak van het Hof te houden en de oorlog tegen Nicaragua te staken.
De Verenigde Staten antwoordden dat de jurisdictie van het ICJ een kwestie van instemming was en dat de VS in deze zaak niet hadden ingestemd met de jurisdictie van het ICJ. De ambassadeur beweerde dat het Amerikaanse beleid ten aanzien van Nicaragua uitsluitend zou worden bepaald door de nationale veiligheidsbelangen van de Verenigde Staten, en merkte op dat Nicaragua nauwe veiligheidsbanden onderhield met Cuba en de Sovjet-Unie.
Op 28 oktober 1986 spraken de VS hun veto uit over de resolutie waarin werd opgeroepen tot volledige en onmiddellijke naleving van het oordeel van het Internationaal Gerechtshof, terwijl Frankrijk, Thailand en Groot-Brittannië zich onthielden.
Na dit besluit wendde Nicaragua zich tot de Algemene Vergadering, die een resolutie aangenomen 94-tegen-3 waarin wordt opgeroepen tot naleving van de uitspraak van het Wereldgerechtshof. Slechts twee staten, Israël en El Salvador, sloten zich bij de VS aan in de oppositie.
Een jaar later, op 12 november 1987, riep de Algemene Vergadering opnieuw op tot “volledige en onmiddellijke naleving” van de beslissing van het Internationaal Gerechtshof. Deze keer sloot alleen Israël zich aan bij de Verenigde Staten in hun verzet tegen de naleving van de uitspraak.
Het is onnodig om te zeggen dat de Verenigde Staten nooit hun verplichting hebben erkend om zich aan de uitspraak te houden, en bleven beweren dat zij niet instemden met de jurisdictie van het Internationaal Gerechtshof.
De zaak leidde tot een golf van kritiek van experts op het gebied van internationaal recht, waaronder Noreen M. Tama het schrijven van op het Beoordeling internationaal recht Penn State dat “het Internationale Gerechtshof de uiteindelijke autoriteit is over de kwestie van zijn eigen jurisdictie.”
Ze wees erop dat “het Hof duidelijk beschikte over de vereiste incidentele jurisdictie die nodig was om voorlopige maatregelen aan te wijzen in het geval van Nicaragua v. Verenigde Staten. '
Anthony D'Amato, schrijven voor Het American Journal of Internationaal Recht, betoogde uit die
“Het recht zou instorten als gedaagden alleen voor de rechter zouden kunnen worden gebracht als zij ermee instemden voor de rechter te worden gebracht, en de juiste maatstaf voor die ineenstorting zou niet alleen het drastisch verminderde aantal zaken zijn, maar ook de noodzakelijke herstructurering van een enorm systeem van juridische transacties en relaties, gebaseerd op de beschikbaarheid van rechtbanken als laatste redmiddel.”
Dit, zo zei hij, zou ‘een terugkeer naar de wet van de jungle’ zijn.
Of de huidige zaak tegen Israël zich op dezelfde manier afspeelt als de zaak uit 1984, is een belangrijke test voor het internationale systeem, en specifiek voor wat er heerst: het recht van de jungle of de ‘op regels gebaseerde internationale orde’ waar de VS vaak voor pleit.
Nat Parry is de auteur van het komende boek Samuel Adams en de vagebond Henry Tufts: deugd en ondeugd in het revolutionaire tijdperk. Hij is redacteur van Amerikaanse verzendingen: een lezer van Robert Parry.
De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.
Bedankt, Nat, voor dit zeer nuttige overzicht van de Contra-zaak uit 1984.
De vraag moet worden onderzocht: waarom steunen de VS Israël überhaupt?
Israël biedt de VS nul voordelen op het gebied van olieveiligheid, scheepvaartveiligheid of morele hoge gronden.
Het is in deze gebieden het voornaamste Midden-Oostenprobleem van de VS. Het dient niet eens als militaire basis.
De VS zouden op al deze gebieden veel beter af zijn als we Israël helemaal zouden dumpen.
Deze christelijke fundamentalisten, die misleid zijn dat zij in wezen jodendom zijn, moeten worden opgeleid en niet worden verwend.
De absurde propaganda dat degenen die zich verzetten tegen speciale privileges voor Joden racisten zijn, moet in diskrediet worden gebracht.
Velen hier worden geïntimideerd door de dreigementen met beschuldigingen van de goed georganiseerde zionisten en hun opportunisten.
De massamedia propageren deze bedreigingen en valse deugdsignalering omdat ze uit zijn op winst.
Het lijkt erop dat de Amerikaanse alliantie uitsluitend gebaseerd is op massale steekpenningen die vanuit de Amerikaanse hulp aan politieke partijen worden teruggekoppeld.
Deze fundamentele misbruiken van publieke ambten in de VS moeten worden onderzocht en aan het licht gebracht.
Eerst aan Sam FI, ik ben al een tijdje de American Dispatches van Robert Parry aan het lezen, ik ben er ongeveer een derde doorheen. Tegenwoordig lees ik veel meer dan ooit tevoren.
Ik zie aan je reactie hier dat je genoten hebt van dit artikel van Nat. Ik raad u ten zeerste aan een exemplaar van de American Dispatches aan te schaffen, ook al is het maar in een bibliotheek of in een boekwinkel. Ik ben 75 en ik heb deze geschiedenis zo goed mogelijk geleefd en gevolgd terwijl een groot deel van deze geschiedenis zich ontvouwde.
Iedereen die echt geïnteresseerd is in deze geschiedenis, moet het boek aanschaffen en de pagina's doornemen.
Ik ben voortdurend onder de indruk van Bob's kennis van zijn materiaal. Zozeer zelfs dat ik op sommige punten overweldigd raak door wat hij in dit boek onthult. Een boek dat verplichte lectuur zou moeten zijn voor iedere middelbare scholier en voor iedere hoofdvak politieke wetenschappen. Ik had het inmiddels uit moeten hebben, maar ik word door wat ik in American Dispatches lees getriggerd om wat ik daar lees te vergelijken met andere boeken waarin ik geïnteresseerd ben. Het boek is een schat aan informatie en heeft zoveel indruk op mij gemaakt door wat Bob wist het en was op de hoogte.
Je bent hier zo doelgericht met je opmerkingen. Een geweldige oproep om te erkennen dat de Amerikaanse regering Israël genoeg geld geeft om het congres te kopen. Kijk eens naar de Israellobby.Archives. President JFK en Robert Kenney werkten in 1962 aan wat uw laatste regel betreft.
Dank aan jou en CN voor de zoveel zorg.
Ik ben het volledig eens met uw mening over American Dispatches. Het boek is een compilatie van de artikelen van Bob Parry, zorgvuldig geselecteerd door zijn zoon, Nat. Ik heb American Dispatches verschillende keren gelezen, waarbij ik het las aan de hand van de specifieke onderwerpen die Parry zo moedig behandelde. Ik begon met Parry's intelligente uitleg over de Russiagate-hoax en ging vervolgens verder met verschillende onderwerpen. Ik bewaar het naast mijn bed en lees tot laat in de avond. Ik ben ongeveer jouw leeftijd, Robert, maar mijn kennis van de politiek kwam van kranten, NPR en PBS. Jongen, was ik slecht geïnformeerd nu ik wat ik dacht te weten vergelijk met de uitstekende berichtgeving waar Bob Parry zijn leven aan had gewijd? de mensen de waarheid brengen.
Ik heb ruim twintig exemplaren gekocht. Het is het beste cadeau voor mensen die meer willen weten of denken alles te weten.
Dank je Nat. Ook ben ik de online nieuwsorganisatie die Robert Parry in 1995 oprichtte zo dankbaar:
“…De Verenigde Staten moeten ‘de macht voor onszelf behouden om te bepalen of het Hof in een bepaald geval jurisdictie over ons heeft…'”
Dat is wat er moet veranderen.
Geschreven vóór 7 oktober, over Oekraïne, maar dezelfde vraag is dringend van toepassing:
hxxps://covertactionmagazine.com/2023/08/11/on-the-brink-of-world-war-does-the-un-still-have-a-raison-detre/
Hoe snel vergeten we het. Ik zal doorgaan met het treiteren van het lezerspubliek.
JFK vermoord op 22 november 1963, de Amerikaanse regering helpt de CIA bij de doofpotoperatie.
LBJ neemt het over en zorgt ervoor dat Vietnam een bruut moeras wordt van een veertigjarige vleesmolenoorlog. Een oorlog waar JFK in 1962 duidelijk uit wilde komen.
LBJ, een geslagen man verlaat de politiek. Tot ziens en beterschap. 1963 – 1969
RMN 1969 – 1974 Loopt weg uit zijn ambt en beweert dat hij geen boef is, maar het slachtoffer van mensen die hem in het rond schoppen. Hij maakte de cruciale fout door het op te nemen tegen de CIA en zij maakten korte metten met hem door hem zijn eigen ergste vijand te laten worden. Brengt het Congres op de CIA af, die het Congres laat zien wie werkelijk de baas is.
G Ford 1974 – 1977 speelt hardball in CIA-stijl met Nixon en verleent hem al heel vroeg in zijn ambtsperiode, datum 8 september 1974, volledige en absolute gratie. Naar mijn mening schept het pardon een precedent en zet het een trend voor de toekomstige miskraam van rechtvaardigheid door het uitvoerende niveau. De hele tijd hangt Bush 41 in de schaduw. Op 30 januari 1976 benoemt hij GHWB tot directeur van de CIA. Voor een jaar, perfect!
1977 – 1981, Jimmy “Good ole' Boy” Carter wist nooit wat hem overkwam. Een DC, buitenstaander, iedereen inclusief Richard Helms heeft zijn zin met hem en het is lelijk, wat de pot in het Midden-Oosten roert. De MSM opent voor het eerst sinds LBJ de Amerikaanse dodentellingen en Vietnam elke avonduitzending met vermelding van de sombere economische cijfers. In een oogwenk is Carter verdwenen.
De CIA en JHW Bush gingen met de grond gelijk en raakten in zeer korte tijd weer op hol. ZIE BCCI-schandaal. Vanaf nu “is de oplossing binnen: als het om presidentiële politiek gaat, komt Ronnie Ray Gun, houd je portemonnee vast.
Het podium voor de toekomst van de NEOCON's. Het wordt tijd dat de plundering van de massa serieus begint. Lees zelf de geschiedenis van de economie in deze periode, als je die niet hebt meegemaakt. Olie zal ieders leven gaan beheersen.
40 & 41 houden toezicht op het vroege begin van de olieoorlogen door GOD te spelen en zowel Iran als Irak te voorzien van massavernietigingswapens. IMHO De praktijk werpt een lelijke domper op het karakter van ons leiderschap en het karakter van ons land. Reagan 1981-1989 en vervolgens GHW Bush 89-93 en de reagan-nomics vermoorden de middenklasse bijna.
42 Gladde Willy, de tijden zijn booming en weinig of geen schulden, op de een of andere manier heeft een uitverkoop hem zeer succesvol gemaakt, denk ik.
De rest komt neer op een vrij totale analyse van hoe de overheid zou moeten werken. Obama, geen dwaas, besluit dat het leven beter is dan persoonlijke waarden, dient twee ambtstermijnen uit en de oranje drol duikt op. Na Obama lijkt niemand meer op te staan tegen de inlichtingengemeenschap.
Tijd voor een echt grote verandering in onze regering, terug naar een representatieve vorm in plaats van de geheime autoritaire, disfunctionele onzin die we momenteel hebben.
Bied weerstand met alles wat je in je hebt, dit is geen tijd voor opgevers. Opgeven is geen optie, jongens.
Bedankt CN
Het is pijnlijk duidelijk geworden dat het uiteindelijk aan de mensen van de wereld is om deze kwestie te forceren. Als genoeg van ons besluiten dat dit spel der tronen voorbij is en ernaar handelen, zal het voorbij zijn. Dat brengt uiteraard risico’s met zich mee, maar hoe groot is het risico als je niets doet?
Bij vergeefse uitspraken van overmoed hebben Amerikaanse politici vaak het exceptionisme van het Amerikaanse volk benadrukt, vergelijkbaar met de Israëlische uitspraken over uitverkorenheid. Hoe kunnen we de mentaliteit van zulke arrogantie veranderen in een nieuwe wereld die geboren wordt met respect en soevereiniteit voor alle burgers en naties van een vrije wereld. Onze enige hoop is dat de hypocrisie in het eerste geval zo zichtbaar en weerzinwekkend wordt, dat zelfvernietiging de laatste daad zal zijn.
Gelooft iemand serieus dat als dit hof door een of ander wonder een krachtige uitspraak zou doen dat de genocide moet eindigen en dat de resoluties van de VN-Veiligheidsraad (met cijfers als 242) moeten worden gerespecteerd, Israël of de Verenigde Staten daadwerkelijk zouden gehoorzamen?
Het punt met de mensen die genocide plegen, is dat ze meestal niet stoppen alleen maar omdat een stuk papier hen vriendelijk vraagt om alsjeblieft te stoppen. Hetzelfde geldt voor mensen die zich inzetten voor een wereldoorlog om wereldheerschappij. Vriendelijk vragen houdt hen meestal niet tegen. Ik zou graag een lijst willen zien van genocides die gestopt zijn door mensen die er vriendelijk om vroegen. Of een lijst van de mensen die zich inzetten voor wereldheerschappij, maar die ermee zijn gestopt omdat iemand hen vriendelijk vroeg om alsjeblieft te stoppen? Het soort redelijke mensen dat reageert op anderen die vriendelijk vragen, zijn bijna nooit dezelfde mensen die genocide plegen en oorlogen om wereldheerschappij voeren. Op de een of andere manier word je geen Leider van de Vrije Wereld door te luisteren naar mensen die het vriendelijk vragen.
Israël is duidelijk toegewijd aan het verloop van de genocide. De leden van hun regering geven dit duidelijk aan. De VS zijn duidelijk toegewijd aan een koers van wereldheerschappij over Wall Street, zelfs als een wereldoorlog daarvoor nodig is. Niemand spreekt over iets anders dan een wereld waarin Rusland verslagen is en waar China in bedwang is gehouden. Het Trump-Biden Deal of the Century-vredesplan was altijd stilletjes gebaseerd op de algemene uitwissing en dus de genocide op de Palestijnen. Amerika heeft openlijk het ‘internationale recht’ verworpen, vooral de onderdelen die zijn gebouwd om een wereldoorlog, massavernietigingswapens en genocide te voorkomen, ten gunste van zijn ‘op regels gebaseerde orde’.
Maar laten we alsjeblieft allemaal samenkomen en het vriendelijk vragen, … nogmaals.
Als we, nu we het einde van maand 4 van de genocide van Gaza naderen, bij elke discussie over 'hoe dit zou kunnen aflopen' er dus van uitgaan dat de genocide met succes door de genociders zal worden voltooid. Als er na vier maanden genocide geen beweging is in de richting van het stoppen van de genocide, en alleen discussies over de toekomst van ‘hoe dit zou kunnen uitpakken’, dan zal de toekomst van hoe dit zal uitpakken het bouwen van een Memorial Marker zijn op de plek van de massagraven,
Genocide, je bent er voor of je bent ertegen. Er gaan mensen dood, en deze dood is een enkeltje.
Na de grote Europese genocide van de 20e eeuw was het gebruikelijk dat de volgende generatie zich de oude uitdrukking herinnerde die zei: “Het enige dat nodig is om het Kwaad te laten zegevieren, is dat het Goede niets doet.” Of zoiets.
Op een gegeven moment wordt het nogal duidelijk dat deze rechtbanken een excuus zijn voor mensen om niets te doen, terwijl ze de illusie wekken dat iemand anders ooit iets zal doen, uiteindelijk, ooit. Het kapitalistische Westen heeft elke VN-instelling vernietigd en gecorrumpeerd. Zelfs de kapitalisten spreken niet langer van ‘internationaal recht’, maar van de ‘op regels gebaseerde orde’. En ze verklaren volledig dat alles wat er gebeurt volkomen in orde is volgens hun op regels gebaseerde volgorde. Het is moeilijk om een voorstander van deze “op regels gebaseerde orde” te bedenken die zich tegen de slachting heeft verzet. Deze rechtbanken zijn een schertsvertoning, een slaapverwekkend middel om iedereen in slaap te brengen terwijl de genocide voortduurt.
Iedereen die denkt dat er internationale gerechtigheid bestaat, steekt zijn hoofd in de lucht...
Alleen de verslagenen worden veroordeeld voor oorlogsmisdaden, en bijna altijd door de overwinnaars. Overwinnaars worden nooit veroordeeld voor oorlogsmisdaden.
Het is maar goed dat Hamas in Gaza een vuist maakt.
Geweldige samenvatting en historisch voorbeeld. Als een precedent uit het verleden een indicator is, zal Israël niet hieraan voldoen, en zullen de VS elke handhavingsmaatregel met een veto uitspreken. De VN-generaal Ass,. Het zou heel goed kunnen dat er met een overweldigende meerderheid vóór handhaving gestemd wordt, maar het zal genegeerd worden.
Ook als mijn geheugen het dient. VN-res. 242 werd aangenomen door de VN-Veiligheidsraad, in 1967 spraken de VS geen veto uit, maar Israël heeft daar nooit aan voldaan. Israël controleert nog steeds illegaal de Wereldbank, Gaza en de Golanhoogte.
Dus zelfs als een resolutie om het besluit van het ICJ af te dwingen NIET door de VS wordt veto uitgesproken en door de VN-Veiligheidsraad wordt aangenomen, zal Israël nog steeds weigeren en zal er niets gebeuren. Althans, dat is het precedent dat al lang wordt geschapen.
Zoals gezegd is het helaas niet de rechtsstaat die prevaleert, maar de wet van de jungle. Fidel Castro zag dat heel duidelijk vanaf zijn plek.
Om grof te zijn: “de wet en de belastingen zijn alleen voor de kleine mensen”
Hoewel niet strikt op VN-niveau: natuurlijk is een andere flagrante aanfluiting van gerechtigheid en misbruik van de wet de zaak van Julian Assange. Vergelijk dat eens met het feit dat Tony Blair en Bush jr. worden behandeld als briljante staatslieden, in plaats van te worden aangeklaagd en vervolgd. (Speciale VN-rapporteur voor foltering, Nils Melzer, heeft zich verschillende keren uitgesproken over de behandeling van Assange, maar wordt door de VS/VK en vazallen genegeerd)
Geweldige opmerking. Je maakt goede punten.
Zeer goed en actueel artikel. Dank je Nat. Het is vooral onthullend dat Israël de enige steun van de VS was in zijn weigering om het besluit van het Internationaal Gerechtshof te aanvaarden. Vogels van een veer.
Bibi-verklaring “De belangrijkste les van de Holocaust, zei hij, “is dat alleen wij onszelf zelf zullen verdedigen. Niemand zal het voor ons doen.” laat in de eerste plaats zien dat hij en andere zionisten de Holocaust voortdurend ter sprake zullen brengen als rechtvaardiging voor alle acties die zij tegen wie dan ook willen ondernemen – Palestijnen, Iraniërs, enz.. Ten tweede is zijn verklaring dat niemand het voor hen zal doen een leugen. De VS hebben hun smerige handen in deze genocide, en zij zouden in deze ICJ-zaak moeten worden betrokken, net zoals ze dat in de Nicaragua-zaak deden. Uiteindelijk betwijfel ik, zelfs met het definitieve oordeel dat dit inderdaad genocide is, dat er iets zal worden gedaan om de Zionisten te regeren, die tegen die tijd hun doel zullen hebben bereikt om de Palestijnen uit hun eigen land te elimineren.
Vreemd genoeg was de claim ‘zelfverdediging’ van de VS met betrekking tot Nicaragua in strijd met een zeer specifieke Amerikaanse wet, met een bloedig, door de VS gefinancierd Contra-offensief in 1984, toen het Boland-amendement op de Amerikaanse begroting dat verbood, wat leidde tot tijdelijke oplossingen genaamd ‘Iran’. Contra-affaire”. De huidige hulp en bijstand aan genocidale activiteiten van Israël zijn ook in strijd met enkele binnenlandse Amerikaanse wetten.
Helaas hebben we sindsdien een aanzienlijke achteruitgang gezien in de VS en het collectieve Westen. De politieke systemen, media en rechtbanken lieten meer kritiek, tegenstand in de wetgevende macht of onder bondgenoten enz. toe. En Obama deed in het begin van zijn regering de allerlaatste poging om het wetteloze gedrag van Israël tegen te gaan. De nederlaag van deze poging bracht alle gematigde stemmen in Israël in diskrediet en leidde tot steeds extremere onderdrukking, onteigening en agressie.
Dit is precies de reden dat de Volkenbond failliet ging. Het lukte niet om de “grote machten” zover te krijgen dat ze zich aan de regels hielden. 2024 is echter niet 1987. Het zou voor de VS wel eens aanzienlijk moeilijker kunnen zijn om het Internationaal Gerechtshof vandaag de dag te negeren dan veertig jaar geleden.
Zeer goede samenvatting. Dit is vooral belangrijk omdat, als deze vreselijke episode ergens anders is verteld, ik deze nog niet heb gezien. Als de op regels gebaseerde internationale orde niet begon met de bombardementen op Noord-Vietnam en Cambodja, dan wel met deze verontwaardiging.
Ik herinner me de gebeurtenissen in Nicaragua. Ze leidden tot Iran-Contra en Robert Parry was een van de eersten die dat complot aan het licht bracht.
De ‘op regels gebaseerde internationale orde’ is een eufemisme voor ‘recht van de jungle’.
Had een harde flits van cognitieve dissonantie bij het lezen van de laatste zin. De ‘wet van de jungle’ en de ‘op regels gebaseerde internationale orde’ worden door de ‘VS vaak verdedigd’. zijn hetzelfde.
Wanneer het naar het ICC wordt verwezen, na het Amerikaanse veto in de Veiligheidsraad en de overweldigende stemmen in de Algemene Vergadering ter ondersteuning van de bevindingen van het ICJ. En nadat de “zeer politiek corrupte” Britse aanklager Karim Ahmad Khan van het ICC de Palestijnse rechten niet erkent.
Een nieuw mechanisme van het internationaal recht komt voort uit de mondiale verontwaardiging.
Een tijdige en alomvattende behandeling van een lelijke geschiedenis, maar de auteur mist het einde ernstig: de 'op regels gebaseerde internationale orde' is een eufemisme voor het 'recht van de jungle'; 'Internationaal recht', verwijzend naar de wetten van de Verenigde Naties, is het alternatief, of een nieuw raamwerk, dat nodig zal zijn als de VN tandeloos blijft blijken wanneer de VS of hun bondgenoten de wet overtreden.
“Om te peilen hoe de genocidezaak van Zuid-Afrika tegen Israël zou kunnen uitpakken”
Tijd en getij wachten op niemand, maar dat weerhoudt sommigen er niet van om te hopen.
Welnu, het is de wet van de jungle die de boventoon zal voeren, omringd door een Hollywood-enclave van supporters in een tickertape-parade. de confetti die op de opgeheven hoofden van Wall Street-flunkies viel, die hun voortdurende superioriteit afdwingen, zelfs tegen het kleinste vleugje rede. Dat is de toekomst voor ons allemaal, behalve voor degenen die al te zwak zijn om er toe te doen. Wie zal zijn volgende seizoen van streaming televisie opgeven voor een wereld die logisch is? Niemand. Als iemand zo dom als Ronald Reagan en zijn smakeloze adviseurs de proclamaties van internationale gerechtigheid kunnen omzeilen, wie kan dat dan niet?
“Dat is de toekomst voor ons allemaal, behalve voor degenen die al te zwak zijn om er toe te doen.”
U heeft zich waarschijnlijk vergist, waarschijnlijk gefaciliteerd door uw fout.