Knessetlid Bhadrakumar wijst op de hedendaagse relevantie van de nazi-pogingen om de Russen uit te roeien door gedwongen hongersnood tijdens het beleg van Leningrad.
Het vuur van luchtafweergeschut nabij de St. Isaac's kathedraal tijdens de verdediging van Leningrad in 1941. (Boris Kudoyarov aan het oostfront in foto's door John Erickson, Wikimedia Commons, publiek domein)
By MK Bhadrakumar
Indiase clou
AEen historische verjaardag uit de annalen van de moderne geschiedenis op zaterdag blijft een levende herinnering voor het Russische volk. Het beleg van Leningrad, misschien wel de meest gruwelijke episode uit de Tweede Wereldoorlog, die 900 dagen duurde, werd uiteindelijk op 27 januari 1944, 80 jaar geleden, door het Rode Leger van de Sovjet-Unie doorbroken.
De belegering heeft ruim drie miljoen mensen te verduren gehad, van wie bijna de helft omkwam, de meesten in de eerste zes maanden toen de temperatuur daalde tot 3° onder nul.
Het was een apocalyptische gebeurtenis. Burgers stierven door honger, ziekte en kou. Toch was het een heroïsche overwinning. Leningraders hebben nooit geprobeerd zich over te geven, ook al waren de voedselrantsoenen teruggebracht tot een paar sneetjes brood vermengd met zaagsel, en aten de inwoners lijm, ratten – en zelfs elkaar – terwijl de stad zonder water, elektriciteit, brandstof of transport zat en werd beschoten. dagelijks.
Het was op 22 juni 1941 dat de Duitse legers de Russische grenzen overstaken. Binnen zes weken bevond de Legergroep ten Noorden van de Wehrmacht, strijdkrachten van het Derde Rijk, zich binnen 50 kilometer van Leningrad in een fantastische blitzkrieg en was 650 kilometer diep Sovjetgebied binnengetrokken.
Een maand later hadden de Duitsers de omsingeling van de stad vrijwel voltooid; alleen een gevaarlijke route over het Ladogameer in het oosten verbond Leningrad met de rest van Rusland. Maar de Duitsers kwamen niet verder. En 900 dagen later begon hun terugtocht.
De epische belegering van Leningrad was de langste die welke stad dan ook sinds de bijbelse tijden heeft doorstaan, en evenzeer werden burgers helden: kunstenaars, muzikanten, schrijvers, soldaten en matrozen die koppig weerstonden dat het ijzer hun ziel binnendrong.
Het beleg van Leningrad, 1942. (Av Boris Kudojarov/RIA Novosti arkiv.
Licenties: CC BY SA 3.0)
Verstijfd door het vooruitzicht van overgave aan de Sovjet-Unie gaven de nazi’s er de voorkeur aan de wapens neer te leggen tegenover de westerse geallieerde strijdkrachten, maar generaal Dwight Eisenhower, opperbevelhebber van de geallieerde expeditiemacht in Europa, beval dat de eer van de overwinning naar de Rode Leger.
Hierin ligt een van de grootste paradoxen van oorlog en vrede in de moderne tijd. Tegenwoordig is de verjaardag van het beleg van Leningrad zeer zeker een gebeurtenis geworden die de VS en veel van hun Europese bondgenoten zich liever niet zouden herinneren. Toch mag de hedendaagse relevantie ervan niet worden verdoezeld.
Dood door verhongering
De nazi-leiding wilde de gehele bevolking van Leningrad uitroeien door gedwongen hongersnood. Dood door verhongering was een opzettelijke daad van de kant van het Duitse Rijk.
In de woorden van Joseph Goebbels was Adolf Hitler “van plan steden als Moskou en Sint-Petersburg te laten wegvagen.” Dit was ‘noodzakelijk’, schreef hij in juli 1941, ‘want als we Rusland in zijn afzonderlijke delen willen verdelen’, zou het ‘niet langer een spiritueel, politiek of economisch centrum moeten hebben’.
Hitler zelf verklaarde in september 1941: “Wij hebben er geen belang bij om zelfs maar een deel van de grootstedelijke bevolking in deze existentiële oorlog te laten blijven.” Elk gepraat over de overgave van de stad moest worden verworpen, omdat het probleem van het behouden en voeden van de bevolking niet door ons kan worden opgelost.
Hitler met de Finse maarschalk Carl Gustav Mannerheim en president Risto Ryti in Imatra, vlakbij de grens met Rusland, in 1942. (Kalle Sjöblom, gedigitaliseerd door Fins Erfgoedbureau, Wikimedia Commons, Publiek domein)
Simpel gezegd: de bevolking van Leningrad moest verhongeren – net zoals de miljoenen Sovjet-krijgsgevangenen die door de Wehrmacht werden vastgehouden. De historicus Jörg Ganzenmüller schreef later dat deze vorm van massamoord kosteneffectief was voor Berlijn, want het was ‘genocide door simpelweg niets te doen’.
“Genocide door niets te doen.” Deze huiveringwekkende woorden zijn vandaag de dag ook van toepassing op de “sancties uit de hel” van het Westen, met een verborgen agenda om Rusland te “uitwissen” en vijf nieuwe staten uit zijn uitgestrekte landmassa te scheppen met fantastische hulpbronnen die door de industriële wereld kunnen worden onderworpen.
De moeder aller ironieën is dat Duitsland zelfs vandaag de dag voorop loopt in de ‘genocide door niets te doen’-strategie om de Russische Federatie te verzwakken en op de knieën te krijgen.
De regering-Biden was afhankelijk van een trojka van drie Duitse politici om het zware werk te doen in die mislukte poging om Rusland uit te roeien – de EU-topbureaucraat in Brussel Ursula von der Layen, de Duitse bondskanselier Olaf Schulz en minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock.
George Santayana, de Spaans-Amerikaanse filosoof, essayist, dichter en romanschrijver zei ooit: ‘Degenen die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn gedoemd het te herhalen.’ Dit is hoe extreem-rechts gedijt.
Bijeenkomst van de Israëlische generale staf op 8 oktober 2023. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
In Duitsland en elders worden jongere generaties onverschillig tegenover de geschiedenis van het fascisme. Het idee van een Vierde Rijk heeft een ongekende bloeitijd bereikt en beleeft momenteel een nieuwe fase van normalisatie in Europa. De tumultueuze politieke onrust in de hele westerse wereld vormt vandaag de dag het decor.
De auteur van Het Vierde Rijk: het spook van het nazisme van de Tweede Wereldoorlog tot heden, historicus en hoogleraar geschiedenis en joodse studies Gavriel Rosenfeld heeft geschreven: “De enige manier om de sirene van het Vierde Rijk te dempen is door de volledige geschiedenis ervan te kennen. Hoewel het in onze huidige wereld van valse ‘feiten’ en opzettelijke desinformatie steeds moeilijker wordt om consensus te bereiken over de historische waarheid, hebben we geen ander alternatief dan deze na te streven.”
De rechtvaardiging van politiek geweld is klassiek fascistisch. Vorige week zagen we een adembenemend schouwspel bij het Internationale Gerechtshof (ICJ) in Den Haag, dat ons eraan herinnerde dat we ons nu in de juridische fase van het fascisme bevinden.
Als de nazi's het joods-bolsjewisme als hun geconstrueerde vijand gebruikten, doet Israël hetzelfde door de boeman van Hamas op te voeden. Het fascisme voedt zich met een verhaal van vermeende nationale vernedering door interne vijanden.
Wat ondertussen vergeten wordt, is dat er al tientallen jaren een groeiende fascistische sociale en politieke beweging in Israël bestaat. Net als andere fascistische bewegingen is deze beweging doordrenkt van interne tegenstellingen, maar deze beweging heeft nu een klassiek autoritaire leider in de vorm van premier Benjamin Netanyahu, die deze heeft gevormd en verergerd, en die vastbesloten is dat deze in zijn tijd in de politiek zal worden genormaliseerd.
De kans is groot dat het Internationaal Gerechtshof binnen een paar dagen een soort interim-bevel aan Israël zal geven om een einde te maken aan het geweld tegen de ongelukkige Palestijnen in Gaza. Maar de fascistische beweging die Netanyahu nu leidt, ging hem voor en zal hem overleven.
Dit zijn krachten die ideologieën voeden die diepe wortels hebben in de Joodse geschiedenis. Ze verdedigen misschien een fictief glorieus en deugdzaam nationaal verleden, maar het zou een ernstige fout zijn om te denken dat ze uiteindelijk niet kunnen winnen.
De Russen leren deze waarheid op de harde manier in Oekraïne, waar ‘denazificatie’ de zwakste schakel blijkt te zijn in hun speciale militaire operatie, gezien de geopolitieke ankerpunten die terug te voeren zijn op de Duitse strijd met de Oekraïense neo-nazi-groepen in Kiev op de vlucht. -tot aan de staatsgreep van 2014, die de VS vrolijk erfden en niet meer los wilden laten.
Knessetlid Bhadrakumar is een voormalig diplomaat. Hij was de ambassadeur van India in Oezbekistan en Turkije. Meningen zijn persoonlijk.
Deze dit artikel verscheen oorspronkelijk op Indiase punchline.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Niet alleen Duitse nazi's zijn verantwoordelijk voor de blokkade van Leningrad, maar ook de Spanjaarden, Italianen, Nederlanders, Belgen en Scandinaviërs namen deel aan deze gruweldaad.
We kunnen Allen Dulles bedanken voor het levend houden van het fascisme in het Westen door in het geheim nazi’s de VS binnen te laten om de Koude Oorlog tegen de Sovjets te voeren. Lees “Het schaakbord van de duivel” van David Talbot.
Niets hiervan is een ongeluk. Het westerse bankenkartel sluit zich aan bij het fascisme. Hoewel Rusland niet socialistisch is, is het altijd een doelwit geweest voor het westerse kapitalisme. Washington en zijn vazallen weten heel goed dat de Russen bijzonder gevoelig zijn voor fascisten die hun grens bedreigen. Dus het bewapenen en trainen van nazi's in Oekraïne om een regimeverandering door te voeren, Oekraïne uit te nodigen voor de NAVO en oorlog te voeren tegen de meerderheid van de Russische bevolking van de Donbas was bedoeld om Poetin de hand te dwingen. Typische slijmerige vuile provocatie tegen het land dat de nazi’s versloeg.
Iedereen die in de war is door de huidige gebeurtenissen in zowel Oekraïne als Gaza, heeft niet opgelet. Het zou nu een goed moment zijn om te beginnen.
Ik waardeer een schrijver die ons niet alleen geschiedenis brengt, maar ook niet bang is om het woord FASCISME te gebruiken. Je vraagt je soms af wat er nodig is om liberalen te laten zien wat zich voor hun neus afspeelt, omdat het liberale standpunt lijkt te geloven dat “als ik in mijn comfortabele stoel kan zitten en dekvloeren tegen de regering kan schrijven, het fascisme niet bestaat. ” Mijn suggestie is om iets te doen dat de bedrijfsstaat daadwerkelijk bedreigt, en dan te kijken of het zo goedaardig lijkt.
Ik begrijp de betekenis niet van, of mogelijk een verwijzing naar – ‘weerstond dat het ijzer hun ziel binnendrong.’
Een tot nadenken stemmend stuk, zoals gewoonlijk.
Ik kan het alleen maar raden, vinnieoh, maar mijn interpretatie is dat wanneer ‘het ijzer je ziel binnendringt’, je nu een gevoelloos wezen bent geworden, weet je, net als degenen die ons regeren. Je sympathiseert en identificeert niet langer met je medemensen, je wordt een automaat die doet wat hem wordt opgedragen en doodt met uiterste onverschilligheid. Ik hou van het inheemse concept van Windigo, mensen die alles voor zichzelf pakken en kannibalen worden, en daardoor buiten de menselijke samenleving worden geplaatst. Ze werden als waarschuwing binnen de tribale samenleving opgevoerd.
Goh, ik vraag me af wat een hedendaagse parallel is? Ik kan er gewoon de vinger niet op leggen...
Een krachtige invasiemacht die een ingesloten en bezette bevolking uithongert en wreed maakt, kan dit maar niet helemaal doorgronden... fascistische neigingen, exclusivistische ideologie. Het zal naar mij komen, het zal komen.
Dit is het moment waarop Amerikanen en Russen hun krachten bundelden om nazi-Duitsland te bestrijden en te verslaan. Momenteel vechten Amerikanen en Duitsers tegen de Russen en gebruiken ze Oekraïners als goedkoop kanonnenvoer. Tot zover de joods-christelijke waarden van de westerse beschaving
@Edward Lozansky
Vind je het een probleem ? ingaan op uw toespeling op “Amerikanen en Duitsers die Oekraïners gebruiken als goedkoop kanonnenvoer” in de feitelijke context van het artikel waarop u beweert te reageren?
Gelooft u niet dat het Oekraïense volk een onvervreemdbaar recht heeft op leven, vrijheid, het nastreven van vrijheid en de gewillige bescherming tegen crimineel geweld door de allianties van zijn naties?
EA heeft feitelijk ieder land een onvervreemdbaar recht op vrijheid. Er waren in Istanboel bijna overeenkomsten met de Russische Federatie die bereid was haar troepen terug te trekken en Oekraïne accepteerde GEEN NAVO-bepalingen als overeenkomst. Toen verscheen Lo and Behold-loopjongen Boris in Kiev en Oekraïne was verbijsterd om niet voor de overeenkomst te gaan. Vertel mij eens: denkt u dat Cuba het inherente recht heeft om Russische raketten in zijn land te baseren? Volgens jouw mening lijkt het erop dat je dat denkt. De vraag is nu: zal UNCLE SAM het toestaan? Mijn vriend, wat goed is voor de gans, is goed voor de gans.
Er waren ook twee MINSK-overeenkomsten waarvan de westerse leiders duidelijk beweerden dat ze een truc waren om Oekraïne te bewapenen. Maar de akkoorden van Minsk waren bedoeld voor uw veelbesproken recht op leven, vrijheid enzovoort. Hebben de Oekraïners in het Oosten niet het recht om hun taal te spreken en hun eigen tradities te volgen? In het licht hiervan klinkt uw argument, net als de argumenten van de westerse opperheren, hol. Bedankt
“Dit is het moment waarop Amerikanen en Russen hun krachten bundelden om nazi-Duitsland te bestrijden en te verslaan.”
“Vandaag is de verjaardag van het beleg van Leningrad zeer zeker een gebeurtenis geworden die de VS en veel van hun Europese bondgenoten zich liever niet zouden herinneren.”
Dank u voor het bevestigen van de hierboven aangehaalde zin van Knessetlid Bhadrakumar en voor het feit dat op 27 januari 1945 soldaten van het Rode Leger Auschwitz bevrijdden.
“Dit is het moment waarop Amerikanen en Russen hun krachten bundelden om nazi-Duitsland te bestrijden en te verslaan.”
Dit was het moment waarop “De Verenigde Staten van Amerika” tegelijkertijd gebruik maakten van verkoopmogelijkheden aan zowel de Sovjet-Unie als het Derde Rijk.
Amen, goede heer, amen.
Deze 'waarden' zijn in dit geval iets dat opnieuw moet worden samengesteld. Want ze zijn zo vervormd, zo betekenisloos gepropageerd door deze usurperende neoconservatieven en hun bereidwillige nihilisme van anderen, vooral als het gaat om het opofferen van het Slavische volk door hen tegen zichzelf te keren. Het zijn zeker geen christelijke waarden die hier aan het werk zijn.
Sta mij toe uw eigen blijvende inspanningen van de afgelopen decennia voor de Russisch-Westerse gastvrijheid toch toe te juichen; zwaar op de proef gesteld door de huidige gebeurtenissen, maar er blijft hoop op een toekomstige broederlijke verwezenlijking. Zodra we ons van deze huidige indringers ontdoen.
Deze luide oproep om een goed geïnformeerd bewustzijn te prijzen van de werkelijke geschiedenis van de politieke filosofie die ten grondslag ligt aan de huidige ‘neonazi’-versie van haar vorige fascistische incarnaties, in plaats van te blijven voorspellen/doen alsof de huidige revisionistische nepperij allesbehalve een verzameling pseudo-intellectuele feiten is. propaganda geconstrueerd in naam van morele overwinning. Als een dergelijk ondoordacht gebruik van ‘alternatieve feiten’ en verdraaiingen niet zo alomtegenwoordig zou zijn, zou het heel goed kunnen dat het publieke sentiment en de steun de onderliggende moordzuchtige fascistische motieven van de aanhoudende Palestijnse indringers daadwerkelijk begrijpen.
EA,
Alternatieve feiten en verdraaiingen [niet genoemd in uw commentaar] zijn niet nodig om de illegale en immorele acties van Israël aan te klagen, dat consequent Palestina is binnengevallen.
De huidige president van de Russische Federatie verloor een broer tijdens het beleg van Leningrad.
hxxps://meaww.com/putin-siblings-russian-president-leningrad