Vanwege hun uiterst onnauwkeurige beoordelingen van de Russische president en de zijne Land‘Poetinfluisteraars’ in het Westen hebben Oekraïens bloed aan hun handen.
De Russische president Vladimir Poetin dinsdag tijdens een vergadering van het bestuur van het ministerie van Defensie. (Artem Geodakyan, TASS)
By Scott Ritter
Speciaal voor consortiumnieuws
Lees Deel een van deze tweedelige serie.
RAmerikanen die de jaren negentig hebben meegemaakt, herinneren zich het decennium heel anders dan Michael McFaul, de voormalige Amerikaanse ambassadeur en hoogleraar aan de Stanford University. Eén van die personen is Marat Khairullin, een Russische journalist die sinds het einde van de Sovjet-Unie over Rusland bericht.
In een opmerkelijk essay gepubliceerd op zijn Substack-account (ik verzoek iedereen die geïnteresseerd is in de realiteit van het moderne Rusland en de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zich te abonneren), legt Khairullin het verband uit tussen de oorlog die McFaul en zijn collega-critici de oorlog van Poetin noemen, en het Russische volk.
Met de titel ‘Rusland probeer ik te vergeten’ beschrijft Khairullin een tijd – de jaren negentig – waarin de mensheid in de wacht werd gezet vanwege de corruptie en verdorvenheid van de regering van Jeltsin, en herinnert zijn lezers eraan dat dit het Rusland is waarnaar McFaul en de andere Terwijl West-Russische ‘experts’ willen terugkeren, iets wat Vladimir Poetin heeft gezworen nooit te zullen laten gebeuren.
Het doel van het collectieve Westen bij het bevorderen en in stand houden van het conflict tussen Rusland en Oekraïne is om Poetin uit de macht te halen en een Jeltsin-achtige kloon in zijn plaats te installeren. Het artikel van Arat dient als een scherpe waarschuwing over de gevolgen van een dergelijke uitkomst voor het Russische volk.
Voor hun ellendige appartementen
Khairullin herinnert zich een opdracht, begin jaren negentig, waarbij hij naar “een klein stadje in de Oeral” reisde om een beschuldiging van bijzondere wreedheid te onderzoeken. “Eenzame oude mensen die zich de Grote Patriottische Oorlog (WWII) herinnerden, werden in heel Rusland uit hun appartementen gezet”, herinnert Khairullin zich.
“Dit gebeurde overal – Moskou, Balashikha, Sint-Petersburg, Oefa, Kazan, Vladivostok… maar in de grote steden werden oude mensen gespaard, gedwongen deze verdomde appartementen aan nieuwe eigenaren toe te wijzen en vervolgens uitgezet om in verlaten dorpen te gaan wonen. In kleine steden werden oude mensen gewoonweg neergemaaid.”
Khairullins onderzoek bracht een samenzwering aan het licht tussen de bureaucratie van de stad, de lokale politie en de plaatselijke maffia. “In een zeer korte periode (slechts een paar jaar) die is verstreken sinds de soevereiniteit van Jeltsin in deze klassieke stalinistische industriestad werd gevestigd, waren 136 eenzame gepensioneerden vermist en waren hun appartementen van eigenaar veranderd.”
De lokale politie beschikte over een lijst met gepensioneerden en hun appartementen. Deze lijst werd overgedragen aan de maffia, die de gepensioneerde eenvoudigweg meenam naar de rand van de stad en hem of haar vermoordde. “De persoon verdwijnt,” merkte Khairullin op, “daarna ruimen ze het appartement onmiddellijk op, en de volgende dag trekken ze er in. Het lichaam van de persoon is nog niet afgekoeld, maar ze hebben al de leiding.”
Khairullin moest de stad Oeral in de kofferbak van een auto ontvluchten om te voorkomen dat hij zelfmoord zou plegen door de plaatselijke maffia, die aanstoot nam aan zijn onderzoek nadat hij was getipt door de lokale politie.
Khairullin veroordeelt Jeltsin ‘voor de dood van deze honderdduizenden oude mensen die aan de genade van het lot zijn overgelaten’, en gelooft dat het huidige Russisch-Oekraïense conflict gedeeltelijk wordt uitgevochten ‘simpelweg om ervoor te zorgen dat onze eenzame oude mensen niet langer duizenden worden gedood ter wille van hun ellendige appartementen.”
9 december 1993: Jeltsin, tweede van rechts, in Brussel voor een bezoek aan NAVO-secretaris-generaal Manfred Wörner, rechts. (NAVO)
Khairullin vertelt over andere ervaringen die hij opdeed toen hij reisde ‘door het eens zo grote land waar de democratie en Jeltsin hadden gewonnen’. Eén in het bijzonder komt hard aan. “Ik was toen een heel gevoelloos persoon”, schrijft Khairullin. “Ik heb bijna nooit gehuild.”
En toen ontmoette hij Kuzmich, Aksa en Sima.
Kuzmich was de plaatselijke hoge politieagent van “een soort door God vergeten stad, een eeuwige ‘polustanok’ [tussenpunt] aan een van de eindeloze buitenwijken van Rusland.” Hij nam Khairullin mee op een rondleiding door het plaatselijke treinstation.
'En plotseling', schrijft Khairullin, 'snelde Kuzmich ergens opzij, tussen de rijtuigen, we haalden hem pas in toen hij al een schoppend stuk uit een gat sleepte. 'Niet krabben, kleine duivel, je weet dat ik niets zal doen...' kreunde Kuzmich, terwijl hij een groezelig kind van hooguit 8-10 jaar oud in het licht van de maan bracht.
Dit was Aksa.
Kuzmich nam Aksa en Khairullin mee naar de kelder van het politiegebouw, waar hij de jongen aan een tafel zette en hem een broodje gaf.
“'Wacht, dat is nog niet alles...', zei Kuzmich. “De deur ging plotseling een stukje open en een meisje van een jaar of zes glipte door de kier, ging naast Aska zitten en pakte zijn hand. 'Hier, maak kennis met Sima,' grijnsde Kuzmich: 'Ik heb er hier een stuk of dertig rondrennen op het station, maar deze zijn verliefd... Echte liefde, ze houden elkaar vast - ze werkt in de rijtuigen met ploegenarbeiders, en deze bewaakt haar...Ja Seraphim? Hoeveel heb je vandaag gedaan? Kom op, eet...'. Sima boog gewoon haar hoofd en begon stilletjes naar de grond te glimlachen… Zelfs toen merkte ik wat voor een aardige, kinderlijke glimlach ze had.
Khairullin en Kuzmich rookten sigaretten terwijl Aksa en Sima aten en thee dronken, voordat ze in hun stoelen in slaap vielen.
'Zo is het hier, correspondent,' zei Kuzmich. ‘Het dichtstbijzijnde weeshuis ligt een halve duizend kilometer verderop… Ja, ze ontsnappen daar vandaan…Waar moeten ze geplaatst worden…Niemand geeft om ze.’ Khairullin schrijft:
“Voor zover ik me herinner bracht de VN vanaf 1997 jaarlijks een speciaal rapport uit over marteling bij de politie (destijds ‘militie’) – dit was uiteraard een onvriendelijke zet van de Verenigde Staten, maar toch sprak over de staat van het rechtshandhavingssysteem in het land. Tegelijkertijd stierven jaarlijks meer dan duizend mensen door de kogels van moordenaars in de straten van de hoofdstad van mijn gemartelde land.
En precies in het jaar dat Poetin premier werd [1999] werd er opnieuw een vreselijk onderzoek gepubliceerd waarin werd gesteld dat elk derde meisje in Rusland onder de 18 jaar ervaring had met 'commerciële seks'. Zo vonden westerse onderzoekers een tolerante term om prostitutie in ons land te bestempelen.
En er was ook een slavenmarkt in Rusland (jaarlijks werden er ongeveer 15 Russen verkocht zonder hun toestemming) en een speciale markt voor seksuele slavernij – volgens verschillende schattingen werden tot een half miljoen van onze meisjes ‘tegen hun wil’ vastgehouden. 'in buitenlandse bordelen...'
Khairullin zegt ook dat in de jaren negentig elk jaar een niet-geverifieerd aantal mensen, waarschijnlijk in de duizenden, het slachtoffer werd van mensenhandel in menselijke organen.
Sterftecijfers uit de jaren negentig
Vlooienmarkt van 1992 in Rostov aan de Don in Zuid-Rusland. (Brian Kelley, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
Volgens westerse onderzoekers, “in de periode 2.5-3 stierven 1992 tot 2001 miljoen Russische volwassenen extra op middelbare leeftijd dan op basis van de sterfte in 1991 verwacht zou worden.”
Dit cijfer omvat niet de kindersterftecijfers, het lot van vermiste kinderen zoals Aksa en Sima, of de vermoorde gepensioneerden. Allemaal samen, Er wordt aangenomen dat minstens 5 miljoen Russen zijn omgekomen als een direct gevolg van de chaos die Rusland in de jaren negentig in zijn greep hield – een chaos die Michael McFaul bespot als ‘mythologie’.
De jaren negentig zijn een realiteit die Khairullin en het Russische volk nooit zullen vergeten, ongeacht hoe mensen als McFaul, Applebaum, Kendall-Taylor en Hill de geschiedenis proberen te herschrijven.
Bovendien is het verband tussen de jaren negentig en het heden in de hoofden van het Russische volk diepgeworteld – zij steunen het Russische conflict met Oekraïne en het collectieve Westen niet omdat zij door Poetin zijn misleid, maar eerder omdat zij hun eigen geschiedenis kennen – veel beter. dan westerse experts zoals McFaul en zijn bedrijf.
1998: Russen protesteren tegen de economische depressie veroorzaakt door markthervormingen met een spandoek met de tekst: “Zeil de roodharige!” verwijzend naar Anatoly Chubais, de Russische econoom die toezicht hield op de privatiseringen uit het Jeltsin-tijdperk. (Pereslavl Week, Yu. N. Chastov, Wikimedia Commons, CC-BY-SA 3.0)
Deze experts, die ik heb geclassificeerd als “Poetin-fluisteraars”, hebben een enorm schadelijke invloed gehad op het op feiten gebaseerde discours over Rusland vandaag.
“In plaats van zich bezig te houden met de realiteit van een Russische natie die op zoek is naar haar rechtmatige plaats aan de tafel van een multipolaire wereld”, heb ik eerder bekend, “creëerden de ‘Poetin-fluisteraars een binnenlandse markt voor hun personificatie van alles wat Russisch is in de vorm van één enkele man’ – Vladimir Poetin.
“Rusland is niet langer een nationaal veiligheidsprobleem dat moet worden beheerd door middel van effectieve diplomatie, maar eerder een binnenlandse politieke kwestie die Amerikaanse politici van beide kanten van het gangpad gebruikten om het Amerikaanse volk bang te maken om hun respectievelijke visies op de wereld te steunen.”
Wat Poetin tegen David Frost zei
Gennady Zjoeganov in februari 2019, tijdens Poetins presidentiële toespraak tot de Federale Vergadering. (Duma.gov.ru, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
Op 5 maart 2000, kort voordat Poetin werd ingehuldigd na zijn overwinning op Gennady Zjoeganov, leider van de Russische Communistische Partij, bij de eerste presidentsverkiezingen na het aftreden van Boris Jeltsin, sprak de beroemde (en inmiddels vertrokken) BBC-journalist David Frost ging zitten voor een interview met de nieuwe Russische president. Het transcript van dit interview is essentieel leesvoer voor iedereen die ‘Poetin wil spreken’.
“Mijn standpunt”, zei Poetin tegen Frost,
“is dat ons land een sterke, machtige staat moet zijn, een capabele en effectieve staat, waarin zowel zijn burgers als al degenen die met Rusland willen samenwerken zich op hun gemak en beschermd kunnen voelen, zich altijd in hun eigen schoenen kunnen voelen – als je het toestaat de uitdrukking – psychologisch en moreel, en welvarend.
Maar dit heeft niets met agressie te maken. Als we keer op keer teruggaan naar de terminologie van de Koude Oorlog, zullen we nooit de houdingen en problemen terzijde schuiven waar de mensheid nog maar vijftien tot twintig jaar geleden mee te kampen had.
Wij in Rusland moeten ons voor een groot deel ontdoen van wat verband houdt met de Koude Oorlog. Helaas lijkt het erop dat onze partners in het Westen maar al te vaak nog in de greep zijn van oude opvattingen en de neiging hebben Rusland als een potentiële agressor af te schilderen. Dat is een volkomen verkeerde opvatting van ons land. Het staat de ontwikkeling van normale betrekkingen in Europa en in de wereld in de weg.”
Vergelijk en contrasteer de toon en constructie van Poetins reactie op Frost met opmerkingen die onlangs zijn gemaakt in een interview met de Russische journalist Pavel Zarubin, die de Russische leider vroeg of hij ‘in de jaren 2000 een naïef persoon zou zijn genoemd?’
Poetin antwoordde:
“Ik had het naïeve idee dat de hele wereld – en vooral de zogenaamde ‘beschaafde’ wereld begrijpt wat er met Rusland is gebeurd [na de ineenstorting van de Sovjet-Unie], dat het een heel ander land is geworden, dat er er is geen ideologische confrontatie meer, wat betekent dat er geen basis meer is voor confrontatie.”
“Als”, vervolgde Poetin,
“Er gebeurt iets negatiefs in het beleid van westerse landen jegens Rusland – met name de steun voor separatisme en terrorisme op Russisch grondgebied was duidelijk. Ik, als directeur van de FSB, zag dit, maar in mijn naïviteit geloofde ik dat dit gewoon de traagheid van denken en handelen. Dit was een naïeve kijk op de werkelijkheid.”
Maak alsjeblieft Jouw belasting-Aftrekbaar DONATIE Heden
In zijn gesprek met Frost, toen de BBC-interviewer vroeg of hij de NAVO als een vijand beschouwde, antwoordde Poetin:
“Rusland maakt deel uit van de Europese cultuur. En ik kan mij mijn eigen land niet voorstellen los van Europa en van wat wij vaak de beschaafde wereld noemen. Ik vind het dus moeilijk om de NAVO als vijand voor te stellen. Ik denk dat zelfs het op deze manier stellen van de vraag Rusland en de wereld geen goed zal doen. Alleen al de vraag kan schade veroorzaken. Rusland streeft naar eerlijke en openhartige betrekkingen met zijn partners.”
David Frost van de BBC interviewt de Russische president Vladimir Poetin in het Kremlin op 5 maart 2000. (Kremlin.ru, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
'Nu gaan we ook Rusland ruïneren'
In zijn antwoord aan Zarubin kan men de teleurstelling in de woorden van Poetin bespeuren toen de diepte van het verraad door zijn voormalige “partners” in het Westen duidelijk was geworden.
‘Maar de realiteit is’, zei Poetin, dat ‘ik er later absoluut honderd procent van overtuigd raakte’ dat zijn westerse ‘partners’ na de ineenstorting van de Sovjet-Unie ‘vonden dat wij [de NAVO] een beetje geduld moesten hebben. ‘Nu zullen we Rusland ook ruïneren.’” Poetin zei:
“Zo’n groot land naar Europese maatstaven, met het grootste grondgebied ter wereld en een vrij grote bevolking vergeleken met andere Europese landen, is over het algemeen niet nodig. Het is beter – zoals de beroemde Amerikaanse politicus Brzezinski voorstelde – om het in vijf delen te verdelen, en deze delen zijn afzonderlijk ondergeschikt aan jezelf en gebruiken middelen, maar gebaseerd op het feit dat alles afzonderlijk geen onafhankelijk gewicht, geen onafhankelijke stem zal hebben en geen onafhankelijke stem zal hebben. hebben niet de mogelijkheid om hun nationale belangen te verdedigen zoals een verenigde Russische staat dat doet. Pas later kwam dit besef tot mij. En de aanvankelijke aanpak was behoorlijk naïef.”
Poetin zei dat van Rusland
“De grootste zorg is ons eigen land, zijn plaats in de wereld van vandaag en morgen. Wanneer we worden geconfronteerd met pogingen om ons uit te sluiten van het besluitvormingsproces, veroorzaakt dit uiteraard bezorgdheid en irritatie van onze kant. Maar dat betekent niet dat we ons gaan afsluiten van de rest van de wereld. Isolationisme is geen optie. Overwinning is alleen mogelijk als iedere burger van dit land het gevoel heeft dat de waarden die wij bevorderen positieve veranderingen in hun dagelijks leven teweegbrengen. Dat ze beter beginnen te leven, beter gaan eten, zich veiliger voelen enzovoort.
Maar in die zin kun je zeggen dat we nog ver verwijderd zijn van ons doel. Ik denk dat we nog aan het begin van die weg staan. Maar ik twijfel er niet aan dat de weg die wij hebben gekozen de juiste is. En ons doel is om deze weg te volgen en ervoor te zorgen dat ons beleid absoluut open en duidelijk is voor de meerderheid van het Russische volk.”
Het feit dat de leek op zichzelf niet in staat zou zijn om de verklaring van Poetin gemakkelijk te identificeren als onderdeel van zijn antwoord aan Frost of Zarubin onderstreept de consistentie van Poetins standpunt ten opzichte van de betrekkingen van Rusland met het Westen in de loop van de afgelopen 23 jaar. plus jaren.
Het ondermijnt ook het verhaal dat Poetin op de een of andere manier is overgegaan van het ene type leider toen hij voor het eerst aan de macht kwam, naar een andere, meer autocratische en geïsoleerde leider van vandaag. Het bovenstaande citaat kwam uit het Frost-interview, maar het had vandaag de dag kunnen worden gedaan, of op elk moment tijdens Poetins ruim twintig jaar aan het roer van de Russische Federatie.
Woorden hebben betekenis. Neem bijvoorbeeld Poetins gebruik van de term ‘Speciale Militaire Operatie’. Het betekent iets anders dan een invasie. Militaire operaties bereiken niet het niveau van een volledige oorlog.
Poetin heeft altijd gezocht naar onderhandelingen met Oekraïne – het bewijs van de pudding zit volgens hen in het eten: tot eind 2021 promootte Poetin de Minsk-akkoorden als het voorkeursmechanisme voor conflictoplossing met betrekking tot Oekraïne.
Toen eenmaal duidelijk werd dat noch Oekraïne, noch Frankrijk, noch Duitsland (de drie ondertekenaars van de Minsk-akkoorden) serieus waren over de uitvoering ervan, probeerde Rusland vervolgens rechtstreeks met de Verenigde Staten en de NAVO te onderhandelen, waarbij twee ontwerpverdragen werden afgekondigd die aan de westerse landen werden overgedragen. partners voor hun evaluatie en overweging in december 2021.
7 december 2021: De Amerikaanse president Joe Biden, op het scherm tijdens een videogesprek met Poetin. (Kremlin.ru, CC BY 4.0, Wikimedia Commons)
Zowel de VS als de NAVO maakten korte metten met de voorstellen van Rusland, wat leidde tot het besluit om op 24 februari 2023 de “Speciale Militaire Operatie” te starten. Hier komt het belang van woorden om de hoek kijken – in plaats van te zoeken naar de strategische nederlaag en vernietiging van Oekraïne, wat men normaal gesproken zou verwachten van een militaire operatie van de omvang en omvang van die op 24 februari.
De kwaadaardige invloed van fluisteraars
Rusland — volgens Davyd Arakhamiia, leider van de Dienaar van het Volk-factie (de partij van de Oekraïense president Volodymyr Zelenski), die de Oekraïense delegatie leidde tijdens vredesbesprekingen met de Russen in Wit-Rusland en Turkije in maart 2022, was bereid vrede uit te wisselen met Oekraïne in ruil voor de weigering van Oekraïne om zich aan te sluiten NAVO. Uiteindelijk heeft Oekraïne, onder druk van de toenmalige Britse premier Boris Johnson, het Russische aanbod afgewezen.
Het collectieve Westen, dat de beperkingen van de term 'Speciale Militaire Operatie' niet volledig begreep, zag zwakte in de bereidheid van Rusland om te onderhandelen. De voornaamste reden voor dit gebrek aan begrip was de invloed die de “Poetin Whisperer” had op degenen die het lexicon schreven dat werd gebruikt om de doelen en doelstellingen van Rusland met betrekking tot de NAVO en Oekraïne te definiëren en te ontcijferen.
Als ze ‘Poetin hadden gesproken’ (zoals elke echte expert zou kunnen en willen), is de kans groot dat het collectieve Westen de militaire verlegenheid, de economische gevolgen en het geopolitieke isolement had kunnen vermijden dat heeft plaatsgevonden in de maanden sinds Oekraïne zich heeft teruggetrokken uit de crisis. vrede tafel.
Vanwege hun uiterst onnauwkeurige beoordelingen van Poetin en Rusland, hebben Hill, Kendall-Taylor, Applebaum, McFaul en een groot aantal andere “Poetin Whisperers” het bloed van honderdduizenden Oekraïners aan hun gezamenlijke handen.
Hun misdaad was niet alleen dat ze niet wisten hoe ze ‘Poetin moesten spreken’, maar eerder dat ze doelbewust weigerden het te proberen, en in plaats daarvan een pad van opzettelijke verduistering en bedrog kozen als het ging om het definiëren van Rusland en zijn leider voor het westerse publiek.
Bij het adviseren over kwesties van nationale veiligheid waarbij Rusland betrokken is, grenst het onvermogen om “Poetin te spreken” van de kant van iemand die belast is met het beïnvloeden en/of maken van Rusland-beleid, aan het punt van criminele nalatigheid.
En als het jouw taak is om beoordelingen over Rusland van meer commerciële aard te geven, betekent het onvermogen om “Poetin te spreken” niet alleen dat je niet erg goed bent in je werk, maar ook dat het misschien tijd is om te gaan overwegen om een andere carrière te zoeken. .
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die diende in de voormalige Sovjet-Unie die wapenbeheersingsverdragen uitvoerde, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak waar hij toezicht hield op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is Ontwapening in de tijd van de Perestroika, uitgegeven door Clarity Press.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft SCHENK naar CN'S Winter Fonds Drive
Er zijn mensen die alle oorlogen uit de geschiedenis opnieuw willen uitvechten en het is een cultuuroorlog, waarschijnlijk zelfs een religieuze oorlog tussen de orthodoxe opvattingen in Polen en die in Rusland. Waarschijnlijk bewapende religieuze culturele verschillen. Brzezinski gebruikte alleen maar anticommunisme in Afghanistan, maar het is in werkelijkheid de Poolse geschiedenis waarin Rusland onze oorlog voert tegen het goddeloze communisme, dat we nu zien als een zoveelste versie van Napoleon voor oorlog met Rusland.
Dit is niet het tijdperk voor een religieuze oorlog voor de werelddominantie over het volledige spectrum die de NAVO voortzet vanuit het koloniale imperialisme van de afgelopen eeuwen. We zouden ons meer moeten inzetten voor seculiere heerschappij, en niet voor de mythologie die door het Romeinse rijk is gecreëerd met antisemitisme als basis voor het belasteren van hele naties en volkeren vanwege superieure mythische goden. Het belasteren van leiders voor het belasteren van hele volkeren in wereldcultuuroorlogen.
Wat de ideeën ook mogen zijn in de hoofden van de Amerikaanse beleidsmakers, de leiding van de departementen van de Amerikaanse bureaucratie moet ervan uitgegaan zijn dat de VS niet kunnen verliezen, ook al blijken de ideeën van de beleidsmakers verkeerd te zijn, aangezien het bijna uitsluitend Oekraïners en Russen zijn. wie zullen er slachtoffers vallen en wie zal te maken krijgen met de verwoesting als de wapens zwijgen. Het Amerikaanse leiderschap zal dit dus beschouwen als een overwinning voor hen en een verlies voor Rusland. De enige vraag voor hen is of het voldoende verlies voor Rusland zal zijn om Rusland ervan te weerhouden zich elders te bemoeien met Amerikaanse plannen om de VS te benadelen, in het bijzonder. opnieuw China. Dat wil alleen maar zeggen dat degenen die de touwtjes in handen hebben meestal geen grote vijandigheid jegens de Slaven hebben, maar alleen pathologische onverschilligheid.
De heersers van het door de VS gedomineerde westerse imperium hebben altijd een binnenlandse of buitenlandse ‘kwaaddoener’ nodig gehad om de massa tot gehoorzaamheid te dwingen. Het is verontrustend dat het nog steeds zonder veel moeite werkt. De perceptiemanagers moeten zich graag bewust zijn van de behoefte van mensen om te geloven in de inherente goedheid van Amerika. Ze weten niet dat ze Poetin veel dank verschuldigd zijn voor zijn kalmte onder druk en zijn gezond verstand, die de VS hebben verhinderd om WWlll te starten.
Als we geluk hebben, zullen Poetin en Jinping ons weghouden van Washingtons fantasiedroom van ‘Full Spectrum Dominance’.
Hmmm, de enige logische manier om de naam van die man uit te spreken – McFaul – lijkt mij om uitgesproken te worden als Mc FOUL. en als ik over hem lees, vind ik dat logisch. Ik zie geen kwaad in Poetin – maar ons eigen Congres lijkt vol te zitten met degenen die van oorlogen genieten (zolang ze er niet in betrokken zijn). En ik denk ook dat ze meer macht voelen in het NEGATIEVE. Als daar genoeg van gebeurt, lijkt het erop dat naties spoedig zullen sterven. :(
Om het onderwerp te veranderen in het licht van de beslissing van het Hooggerechtshof van Colorado: “De verkiezingen van 2024 zullen de belangrijkste zijn sinds 1860.” – Michael McFaul, panellid voor “Shaping America's Future: Exploring the Key Issues on Our Path to the 2024 Elections”, gemodereerd door CEO van Common Sense Media en Stanford-professor James Steyer, tijdens de lezing waren senator Amy Klobuchar en vertegenwoordiger van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Adam Schiff aanwezig. beiden deelden grote zorgen over de huidige staat van de Amerikaanse democratie – 27 november 2023
Bedankt Scott en bedankt Consortium News.
Ik ben een 70-jarige Nieuw-Zeelander en mijn begrip van de wereld staat op zijn kop sinds de speciale operatie begon. Ik begon nog steeds met de misvattingen en regelrechte leugens die de media mij vertelden en kwam toen Consortium News tegen.
Het kostte me een tijdje om door de mist van verkeerde informatie en vooroordelen te kijken terwijl ik naar andere bronnen zocht om de standpunten van de onafhankelijke journalisten te ondersteunen of te ontkrachten.
Uiteindelijk wint de waarheid en zullen mensen van moreel kaliber zoals Scott en de journalisten van het Consortium winnen.
Als je iemand die zeventig jaar indoctrinatie heeft ondergaan, helder kunt leren zien, dan is er zeker hoop voor de mensheid. Uw inspanningen zijn niet tevergeefs.
Je bent de desinformatieoorlog aan het winnen.
Dank je.
Jullie zijn allemaal erg moedig.
Scott Ritter – The One and Only, het kan gewoon niet genoeg worden benadrukt! . . .
Ik heb mijn visie op Rusland veel veranderd en om het te zien als een land aan de goede kant van de recente geschiedenis en voor mij is Poetin veruit de beste leider, niet alleen voor Rusland, maar ook als een wereldleider die de rest van de wereld redt. wereld om naar de caos te gaan die wordt gepromoot door de verdorven en mislukte leiders van het Westen en misschien in mijn hoop dat hij de democratie en de vrijheid levend zal houden en het Westen zal helpen weer gezond te worden, zal een lang leven voor Poetin een zegen zijn voor ons allemaal, Edgar Cayce schreef in 1950 dat Rusland de vrijheid van de wereld zou redden
Ik ben in de zeventig en ik kan getuigen dat als natie “bloed aan onze handen” het sleutelelement is in ons buitenlands beleid. Zes miljoen doden in Indochina, waarvoor? Eén miljoen doden in het Midden-Oosten, waarvoor? Afghanistan, Libië, Jemen, Syrië, Nicaragua, Chili, Argentinië, de Balkan…. ze zijn stuk voor stuk gebaseerd op leugens: de Golf van Tonkin, massavernietigingswapens, enz. We erkennen allemaal de leugens uit het verleden, maar dat weerhoudt ons er niet van om de leugens van vandaag te geloven. Als samenleving consumeren we gretig de propaganda die onze regering ons voedt, omdat we ‘de grootste natie op aarde’ zijn, de hoop van de mensheid om vrijheid en democratie over de hele wereld te verspreiden. De grootste leugen van allemaal.
In de VS, en schijnbaar ook in het westerse bondgenootschap in het algemeen, worden middelmatige en lafhartige individuen zonder enige inhoud of vaardigheid behalve zelfpromotie verheven tot posities waarin hun kwaadaardige invloed alles van waarde vernietigt. Deze tendens is niet nieuw, maar de afgelopen jaren, en nu vooral bij de Biden-administrateur, is deze aan de leiband gegaan.
Het is het beste voor de wereld en haar toekomst om alle ideeën of denkwijzen die hun oorsprong vinden in Amerika te embargoeren. Kies welke locatie dan ook, het is allemaal onzin. Vind je dat te hard? Probeer enkele positieve prestaties van de afgelopen 5, 10 of zelfs 30 jaar op te sommen. Het wordt er in ieder geval niet beter op, en dat vrees ik ook niet. Het wordt alleen maar erger. Nu zijn we bijvoorbeeld afgestudeerd in het ondersteunen en mogelijk maken van genocide. Tolerantie door de wereld van het gedrag van Amerika maakt het alleen maar verder mogelijk. Pas op.
Het is eigenlijk veel erger dan dat, M. Alle individuen die GEEN middelmatige en corrupte nietsnutten zijn, worden actief uitgeroeid. Ofwel tientallen jaren gevangenisstraf op basis van absurde beschuldigingen zoals Assange, als individuen vernietigd in lastercampagnes, zoals Corbyn, of, als al het andere faalt, eenvoudigweg vermoord, zoals JFK en talloze anderen.
Daarom krijgen we mensen als Biden, Johnson, Trudeau, Schulz, Macron en de rest. Arrogante, omkoopbare, onherstelbaar corrupte, ongelooflijk onwetende, waanvoorstellingen, hypocrieten en nietsnutten. Gekocht en betaald voor hoeren die zakelijke en zionistische belangen dienen. Hoe gemakkelijker omgekocht en gechanteerd kan worden, hoe beter.
En dit alles in landen die voorheen grote staatslieden als Metternich, Bismarck en De Gaulle hebben voortgebracht.
Dat is duidelijk geworden sinds de verkiezing van Ronald Reagan, waarvan de impact deze wereld een nieuwe richting van vrede en veiligheid heeft ingeslagen. Er bestaat geen twijfel over dat Pre. Reagan heeft de muur neergehaald, net als de verkiezing van een zakenbuitenstaander, en heeft de echte as van het kwaad blootgelegd! We weten nu waar de as begint, binnenkort zullen we ontdekken waar hij eindigt. Als we dat doen, zullen we de geschiedenis kennen van wie en wat we zijn geworden. Dat uiteindelijk de zonde op de drempel van de wereld zal liggen. Als je niet denkt dat de mens verachtelijk is, dan heb je geen Redder nodig.
Semper Fi
Deze zelfde domme mensen zijn degenen die de Amerikaanse bedrijfsnieuwsmedia voortdurend interviewen.
Ik geloof niet dat Amerikaanse beleidsmakers iemand willen begrijpen. Ze begrijpen alleen kanonneerbootdiplomatie. Doe wat wij je zeggen en je kunt onze vriend zijn. Als u weigert te doen wat wij u vertellen, bent u onze vijand. En elk verzet tegen onze acties zal worden geïnterpreteerd als een provocatie tot oorlog.
Dank aan allen.
Akkoord, “invasie” was onnauwkeurig voor de SMO en een deel van de mislukking met “Poetin-spreken.” De term leent zich uitstekend voor de propaganda van die tijd: de maniakale Poetin die op het punt staat heel Europa in Hitler-stijl te bestormen, te beginnen met het arme, ongelukkige Oekraïne. Het omvatte het gebruik van ‘brutaal’ en ‘woest’ (RFKjr). Details van het moment werden terzijde geschoven voor het standaard PNAC-script. Zelfs neutrale commentatoren gebruikten het op een manier zoals vandaag de dag de ‘Hamas wreedheden’ van 7 oktober routinematig worden veroordeeld, ook al zijn ze op geen enkele manier duidelijk vastgesteld.
Het anti-Poetinisme is vooral sinds 2016 in opkomst. Nu zijn er instrumenten zoals deze McFaul en zijn revisionistische geschiedenis. Nog erger zijn de voortdurende hoeren van de bedrijfsmedia die er bij het Amerikaanse publiek op aandringen dat Poetin Oost-Europa wil overnemen, en daarna, wie weet, misschien wel de wereld! Als we niet miljarden naar Oekraïne blijven sturen, wint Poetin! Als we Israël niet helpen bij hun genocide, wint Poetin! Als we volgend jaar niet stemmen, wint Poetin!
Het is allemaal te hysterisch. Nu zijn er redenen om Poetin niet aardig te vinden, maar geen daarvan komt uit de mond van westerse functionarissen; in plaats daarvan is het allemaal hyperbool en angstzaaierij. Geen eerlijke pogingen om de standpunten van het Russische volk te verwoorden, laat staan van iemand anders. Ze schilderen Rusland af als alleen maar Poetin. Het is geen verrassing dat ze de geschiedenis herzien om deze aan te passen aan de huidige agenda. Als ze dat niet zouden doen, zouden ze de mensen niet genoeg kunnen verwarren en bang maken om het met hen eens te zijn. Het geheel is één grote farce.
Mijn grootste angst is dat als Rusland dit voorjaar de overhand krijgt door een overgave af te dwingen en zich aan de voorwaarden houdt, waaronder dat Oekraïne nooit lid wordt van de NAVO of de EU en een neutrale, niet-gebonden staat wordt, een vernederde Biden toestemming zal geven om Amerikaanse en NAVO-strijdkrachten te sturen om Rusland te bestrijden. het veroorzaken van WO3.
Hmmm. Stuur ongeteste, emotioneel geïndoctrineerde (VS, WIJ ZIJN NUMMER ÉÉN, enz.) troepen duizenden kilometers lang tegen een door de strijd gehard, zeer gemotiveerd leger (de nazi's doodden 27,000,000 Russen, Rusland en zijn leger voortdurend gedenigreerd, beledigd en minachtend niet gerespecteerd) dat zijn land verdedigt. eigen land op een steenworp afstand van een vijand die heeft gezworen het te vernietigen… wat kan er nou misgaan?!?
Amerikanen kennen geen oorlog, kennen geen chaos, ontbering, massale honger etc. We hebben de vele verschrikkingen die de Russen sinds 1941 hebben meegemaakt niet overleefd. We waren geschokt en verbijsterd door 9 september – ongeveer 11 doden. In termen van aantallen is dat geen groot probleem vergeleken met wat Rusland en Oekraïne hen hebben bezocht. Als de vlammende middelmatigheden waaruit onze militaire en politieke beleidsmakers bestaan zo misleid zijn dat ze denken dat we ongeschonden uit een oorlog met Rusland kunnen komen (zoals Vietnam en Grenada), zijn we op weg naar een ondraaglijke catastrofe.
Dit was een goed artikel in twee delen. Het is duidelijk dat ons rampzalige buitenlandse beleid niet gebaseerd is op het idee dat de toekomst van de Amerikaanse bevolking zo rooskleurig is dat ze hun geluk in de toekomst misschien niet zullen geloven. Het is gebaseerd op de angst om te falen en op het verdelen van de laatste stukjes van de taart die overblijven aan de scroungers die het land besturen. We proberen al zo lang in onze geschiedenis ‘de ander’ te elimineren dat we voor de rest van de wereld zelf ‘de ander’ zijn geworden. Als je kijkt naar de methoden die we bereid zijn te gebruiken om de controle te behouden over een wereld die geen controle van ons nodig heeft, is het vrij duidelijk dat we op het punt staan een dieptepunt te bereiken. Als het enige dat ons bindt angst en hebzucht is, is de kracht die nodig is om ons te ontbinden een zeer lage drempel van onenigheid en gebrek. En alle moeite daarna zal worden besteed aan het proberen het verhaal onder controle te krijgen, waardoor hetzelfde gedrag kan voortduren.
Bedankt, Scott Ritter, voor dit zeer nuttige artikel.
Ik roep deze demonisering van Poetin aan in discussies in openbare bibliotheken hier in Florida.
Dwazen willen een comfortabel verhaal voor zelfbevestiging in hun primitieve tribale echokamers.
Dezelfde soort beschuldigt antizionisten ervan anti-joods te zijn door beide standpunten ‘antisemitisme’ te noemen.
Het is noodzakelijk om forums te bieden die alle standpunten over belangrijke kwesties presenteren en ter discussie stellen.
Dat hebben we niet omdat geld onze massamedia en alle takken van de overheid controleert.
De VS zijn een ernstig gedegradeerd overblijfsel van de democratie.
Eén oplossing is het Congress Of Debate (dotcom) waar de oplossingsbeschrijving gratis kan worden gedownload.
Bedankt Scott en Sam voor jullie leerzame artikel en commentaar. Ik vermoed dat er een geheime en verborgen connectie bestaat die verklaart waarom het beleid van de Verenigde Staten zowel anti-Russisch als pro-Israël is. Zoals ik de punten met elkaar verbind, moeten er enorm rijke, machtige en vooral anonieme individuen zijn binnen (en buiten) Amerika die deze twee posities promoten. Er zouden er niet veel nodig zijn. Ze zijn zelf geen publieke figuren, maar ze hebben het vermogen om invloed uit te oefenen op wie voor welk openbaar ambt dan ook wordt gekozen. Onze democratie is bespeeld door dit geheime kartel. Door hun daden hebben zij hun sporen nagelaten. Wie zou deze twee posities bekleden?
Ik ben eigenlijk niet verrast.
Ze “spraken niet” zonder twijfel met Poetin.
Ze spraken een taal die geworteld was in meer dan een eeuw imperialisme in Washington. Laten we het een sprekend ‘Washington-Zio-militaristisch imperium’ noemen.
Smedley Butler vertelde ons dat het een herrie was en Ike waarschuwde ons.
Laten we het een sprekend ‘Washington-Zio-militaristisch imperium’ noemen. ”
Dat is waar, maar die beschrijving houdt niet volledig rekening met de controle ervan door het internationale bankenkartel en Israël, het zionistische project, om een basis te creëren voor hun criminele activiteiten.
Ik zou Mein Kampf kunnen citeren, maar de mensen zouden beledigd zijn.