De genocide in Gaza moet niet op zichzelf worden bekeken, schrijft Hamza Ali Sjah. Het is onlosmakelijk verbonden met wat er in het Westen gebeurt Bank.
Vanuit een busraam in Gaza, januari 2016. (Katholieke Kerk Engeland en Wales, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
By Hamza Ali Sjah
vrijgegeven VK
"TDe tweestatenoplossing is niet langer mogelijk”.
Dat waren de ongewoon eerlijke mensen woorden van de Israëlische ambassadeur in Groot-Brittannië, Tzipi Hotovely, vorige week.
Van de persoon die harteloos is ontkend er bestond een humanitaire catastrofe in Gaza en men had het lef om dat te doen ontslaan het idee dat onschuldige Palestijnen werden vermoord door Israëlische bombardementen, was een zeldzaam moment.
Haar erkenning dat een tweestatenoplossing uitgesloten was en een “onafhankelijke staat Palestina politiek onmogelijk was” werd echter afgeschilderd als een ogenschijnlijk ongelukkige en onwelkome beleidsontwikkeling.
De indirecte implicatie is dat als gevolg van de aanval van Hamas op 7 oktober de veranderde politieke omstandigheden een Palestijnse staat problematisch maken.
De realiteit is veel eenvoudiger dan dat: een tweestatenoplossing, of welk tastbaar raamwerk dan ook dat de Palestijnse staat hooghoudt, is onhaalbaar omdat decennia van Israëlisch staatsbeleid werkt zoals bedoeld.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu maakte in juli ondubbelzinnig duidelijk dat Israël dat wel moet doen "verbrijzeling" Ambities van de Palestijnse staat.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu en Hotovely in maart 2017. (Estse ministerie van Buitenlandse Zaken, Wikimedia Commons, CC DOOR 2.0)
Het is ook geen nieuw standpunt. In zijn verkiezingscampagne van 2015 maakte hij duidelijk dat dit wel het geval zou zijn geen Palestijnse staat onder zijn hoede.
Diezelfde Netanyahu zei eerder dit jaar tijdens een toespraak in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties: een kaart gepresenteerd waarin het ‘nieuwe Midden-Oosten’ wordt getoond, waarin de bezette Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook deel uitmaakten van Israël.
“Netanyahu maakte vandaag met zijn kleine kaart duidelijk wat normalisatie werkelijk beoogt: het elimineren van Palestina… uit de regio en het legitimeren van groter Israël, allemaal met de zegen van Arabische regimes”, zei hij. @YousefMunayyer. https://t.co/5LOikLrMoE
— Gemeenschappelijke dromen (@commondreams) September 22, 2023
Eeuwigdurende angst
De staat van voortdurende angst is het enige type Palestijnse staat dat Israël bereid is te huisvesten.
Toch lijken de Labour Party en de Conservatieve Partij, de enige twee partijen die Groot-Brittannië realistisch kunnen regeren, in een illusoire wereld te leven waarin de tweestatenoplossing leeft en Israël de oprichting van een soeverein Palestina toestaat.
Beide leiders van de partijen hebben deze beleidsstandpunten de afgelopen weken herhaald.
Door vol te houden met de robotachtige recitaties over een tweestatenoplossing, biedt de politieke klasse van Groot-Brittannië het perfecte rookgordijn voor Israël, omdat het doelbewust de mogelijkheid van een Palestijnse staat teniet doet en de realiteit van één apartheidsstaat consolideert.
Alstublieft SCHENK naar CN'S Winter Fonds Drive
Netanyahu inderdaad kaart dat Palestina uitwiste, legde op huiveringwekkende wijze het onmiskenbare traject op de grond vast.
Dit jaar heeft de Israëlische regering meedogenloze stappen gezet om de Westelijke Jordaanoever te annexeren. Binnen de eerste zes maanden van het jaar keurde de Israëlische regering de bouw goed van een record nummer van kolonistenwoningen.
Volgens de VN ongeveer 700,000 Israëlische kolonisten wonen nu op de bezette Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, een aantal dat sinds 180,000 met 2012 is toegenomen.
De Israëlische strategie valt samen met een intensivering van de sloop van woningen. Tijdens het eerste kwartaal van het jaar hebben de Israëlische autoriteiten ook gesloopt, mensen gedwongen te slopen of in beslag genomen 290 Palestijnse structuren op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, waardoor velen van hen gedwongen worden hun gemeenschappen te verlaten.
Dit betekende een stijging van 46 procent vergeleken met dezelfde periode in 2022.
Recordmoorden op de Westelijke Jordaanoever
Een Palestijnse jongen en Israëlische soldaat voor de Israëlische Westelijke Jordaanoeverbarrière. Augustus 2004. (Justin McIntosh, Wikipedia, CC DOOR 2.0)
Waar de Palestijnen niet ontheemd raakten, waren hun levens overgeleverd aan de genade van Israëls meedogenloze bezettingsmacht. Tussen 1 januari en 6 oktober hebben Israëlische troepen gedood meer Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever dan in enig ander jaar sinds 2005.
Ook gemarkeerd het dodelijkste jaar ooit voor vermoorde kinderen op de Westelijke Jordaanoever.
De systematische etnische zuivering van de Palestijnen die plaatsvond, was even onmiskenbaar als meedogenloos.
En dat was voordat het internationale groene licht voor de Palestijnse massaslachtingen en ontheemding na 7 oktober aan Israël werd toegekend. Sindsdien beschrijven mensenrechtenorganisaties het Israëlische beleid op de Westelijke Jordaanoever als de meest agressieve landroof sinds 1967.
Vooral de kolonisten zijn aangemoedigd en leggen een verbod op terreurbewind. De VN heeft dat gedaan opgenomen minstens 281 aanvallen van kolonisten op Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever sinds 7 oktober.
Minstens 15 Palestijnen zijn dat geweest gedood door Israëlische kolonisten in de afgelopen zes weken. Ondertussen hebben de Israëlische troepen dat wel gedaan vermoord ten minste 201 Palestijnen, waaronder 52 kinderen in dezelfde periode.
Meer dan 1,000 Palestijnen zijn uit hun huizen verdreven, waarbij geweld en intimidatie door kolonisten vaak als voornaamste reden worden genoemd. Veel zijn onder schot gehouden, mishandeld en vernederd.
End Game
Demonstrant tijdens een solidariteitsmars voor Palestina in Londen op 21 oktober. (Alisdare Hickson, Flickr, CC BY-SA 2.0)
“Alle Arabieren zouden moeten sterven. Iedereen die niet sterft moet naar Jordanië gaan”, aldus een Palestijn herinnert zich een illegale kolonist die schreeuwde terwijl hij hem sloeg.
Het is absoluut noodzakelijk dat dergelijke fascistische tendensen niet als marginale opvattingen worden behandeld. Ze karakteriseren eerder de strategische doelstelling van het Israëlische establishment, en de kolonisten faciliteren dit.
In feite is het idee dat Palestijnen worden vermoord of geëmigreerd precies wat de Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich beschouwt als de enige logische optie die beschikbaar is voor de Palestijnen. Hij noemt dit dat van de Westelijke Jordaanoever end game: volledige Israëlische verovering van het grondgebied om de Joodse staat tot een eenheid te maken volbracht feit.
De Westelijke Jordaanoever werd altijd beschouwd als een intrinsiek onderdeel van elke toekomstige, onafhankelijke Palestijnse staat. Maar de opties waarmee de Palestijnen worden geconfronteerd, liggen allemaal in het spectrum van wreedheid: onder permanente bezetting blijven of onderworpen worden aan etnische zuiveringen en land-usurpatie.
Eén optie die venijnig wordt uitgesloten is zelfbeschikking.
Belangrijk is dat dit duidelijk maakt waarom de genocide in Gaza mag niet op zichzelf worden gezien en is onlosmakelijk verbonden met wat er op de Westelijke Jordaanoever gebeurt.
Wanneer Israëlische ministers openlijk opscheppen over het ‘uitrollen van de Nakba’, terwijl andere voormalige ministers op televisie dat onderstrepen “We hebben allemaal 2 miljoen nodig om te vertrekken” Met betrekking tot het optimale scenario voor de toekomst van Gaza worden de tekenen van een grootschalige landroof pijnlijk merkbaar.
Wanneer zowel Netanyahu als Smotrich zinspelen dat Israël de operationele en veiligheidscontrole over Gaza zal behouden – in feite synoniemen voor bezetting – zijn de vooruitzichten voor inwoners van Gaza die al met zoveel vernietiging worstelen verslechterd.
Erger nog: in erbarmelijke omstandigheden, zoals op de Westelijke Jordaanoever, lijkt een draconische Israëlische bezetting de minst slechte optie.
Een denktank met nauwe banden met Netanyahu heeft een rapport uitgebracht verslag kort na 7 oktober pleitte hij voor de ‘verplaatsing en definitieve vestiging van de gehele bevolking van Gaza’. Het noemde de Israëlische oorlog tegen Gaza een “unieke en zeldzame kans” om deze uit te voeren.
De methoden kunnen verschillen in de schaal en snelheid van handhaving. Maar de fundamentele bedoeling is meerledig en in volle gang: het systematisch vernietigen van elk vooruitzicht op een Palestijnse staat door geen Palestijnen over te laten, noch land waar ze kunnen wonen.
Als politici de Palestijnse rechten oprecht in het hart van elke campagne zouden plaatsen, zou dat neerkomen op het erkennen van het diepgewortelde koloniale ethos van de kolonisten dat lange tijd de basis heeft gelegd voor de Israëlische operaties en de apartheidsstructuren die deze in stand houden.
Joodse suprematie
Het absolute minimum zou een eis moeten zijn voor een omkering van de één-staat-realiteit, gedefinieerd door de Joodse suprematie, die lange tijd structureel ingebed is in de Israëlische wetgeving, politiek en samenleving.
Maar een Labour- en Conservatieve politieke klasse die met overweldigende meerderheid tegen een staakt-het-vuren stemde bestrijdt en criminaliseert geweldloze wegen die Israël proberen te isoleren, zoals het opleggen van sancties, en die geen enkele moeite hebben met bewapening Israëls oorlogsmachine.
Deze cijfers ook fundamenteel verwerpen de beschrijving van de apartheid, waaruit blijkt dat ze alleen geïnteresseerd zijn in het in stand houden van de traditie van het Britse buitenlands beleid, namelijk het steunen van een koloniaal regime.
Twee definitieve punten worden onvermijdelijk: dat, hoewel het tweestatenparadigma ter ziele is, de strijd voor de Palestijnse vrijheid niet zal verdwijnen, ongeacht de omstandigheden.
En ten tweede dat het Britse politieke establishment zeker geen bondgenoten is in die strijd.
Als Israëlische functionarissen vraag Gaza wordt “een plaats waar geen mens kan bestaan” terwijl het leger hetzelfde hymneblad zingt. Het zou onjuist zijn om te suggereren dat dit slechts een onconventionele, harde houding ten opzichte van het Palestijnse bestaan en de Palestijnse vrijheid is waar 7 oktober het leven aan heeft gegeven.
Hamza Ali Shah is een Brits-Palestijnse schrijver en journalist wiens werk zich richt op Palestina. Hij heeft verslag gedaan van het dagelijkse leven onder de bezetting van Palestijnen, inclusief de sloop van huizen en gedwongen uitzetting, en de omstandigheden voor Palestijnen in Israëlische gevangenissen. Hij heeft ook uitgebreid verslag gedaan van de wetgeving en het beleid van het Britse politieke establishment ten aanzien van Palestina. Hij heeft eraan bijgedragen Tribune tijdschrift, kapduif, +972 tijdschrift en Nieuwe internationalist.
Dit artikel is van vrijgegeven VK.
Alstublieft SCHENK naar CN'S Winter Fonds Drive
Misschien moeten mensen kijken naar hoe groot het oorspronkelijke land was voor het Joodse volk. Ik betwijfel of de gehele landmassa waarvan Israël nu beweert dat deze in de oudheid zoveel landruimte in beslag nam. Historisch gezien had Israël lang geleden land, maar bedenk dat er ook andere mensen uit verschillende landen woonden. Geef Israël zijn oorspronkelijke land terug, maar de rest moet aan de Palestijnen toebehoren.
Israël is een product van de West-Europese cultuur. Expansionisme en landroof waren een belangrijke factor geweest in het Europese ‘succes’. Waarom nu een winnend paard veranderen?
Kijk naar de VS, de grootste en rijkste koloniale staat in de geschiedenis, kijk naar Australië dat onlangs tegen meer stem voor de inheemse bevolking stemde, kijk naar Canada, enz. Kijk naar Oekraïne, een product/ramp (een resultaat van de Europese expansionistische culturele trek ). Zonder expansie denken mensen in de westerse cultuur dat ze niet zullen kunnen overleven, een pragmatische manier van denken voor een inefficiënte cultuur, niet in staat om grenzen en mislukkingen te accepteren als indicatoren voor goede groei, niet in staat om te accepteren dat sommige andere culturen beter zouden kunnen worden, niet in staat respect en begrip tonen, niet in staat om samen te werken ondanks verschillen.
Het is een cultuur die verwoest is door angst, misschien zelfs door schuldgevoel.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe Amerikanen, Canadezen en Australiërs een normaal leven kunnen leiden terwijl ze weten dat ze over een gebied lopen waarin het bloed van duizenden, zo niet miljoenen, is vergoten, afgeslacht, tot slaaf gemaakt en zonder naam begraven.
Misschien is dat de reden waarom het consumentisme zich in het Westen snel heeft ontwikkeld als een manier om het geschreeuw van al die mensen tot zwijgen te brengen, om te proberen alle misdaden en schuldgevoelens te vergeten.
Ik geloof dat om de westerse cultuur te ‘doden’, de rest van de wereld haar alleen maar hoeft te isoleren. Het is een cultuur die niet in staat is om in harmonie te leven, nog minder binnen een bepaalde grens, het is een cultuur die eeuwenlang heeft geleden onder oorlogen, vuiligheid, ziekten, armoede… het gevoel van superioriteit moet zich hebben ontwikkeld als een “verdedigingsmechanisme” tegen angst en chaos .
Israël gelooft net als het Westen dat ze een missie op aarde hebben, dat ze superieur zijn aan anderen, en dus gelegitimeerd zijn om te doen wat ze willen, zonder rekening te houden met de “anderen”. Een uiterst gevaarlijk denken, een perversie van de normale geest.
Joden hebben eeuwenlang geleden, maar het is niet door anderen aan te doen wat anderen hen hebben aangedaan dat er iets zal veranderen; dat is een manier om het lijden en de onderdrukking in stand te houden.
Er is een gezegde, zoiets als dit: “Als je door vuur gaat, kom je er óf bitter uit als as, óf kostbaar en sterk als een diamant” en diamanten zijn zeldzaam, dat weten we. Ik hoop dat het volgende Israëlische leiderschap, de nieuwe generaties, de vicieuze cirkel zullen doorbreken waarin hun samenleving al eeuwenlang wordt opgezogen, door anderen aan te doen wat zij verwachten dat anderen hen zullen aandoen.
Er zijn inderdaad maar weinig plekken op aarde waar eerdere groepen menselijke kolonisten niet zijn verdrongen door toekomstige groepen, meestal met geweld. Zeker, in bijna heel Azië, Afrika, Europa en Amerika zijn de dominante bevolkingsgroepen die je nu ziet de verdringers van eerdere volkeren.
De sleutel is niet de erfzonde… de sleutel is hoe de huidige staat zijn huidige inwoners behandelt. Hebben mensen gelijke rechten en vertegenwoordiging of niet?
“De indirecte implicatie is dat als gevolg van 7 oktober, toen Hamas Israël aanviel, veranderde politieke omstandigheden een Palestijnse staat problematisch maakten.”
Misschien ondermijnt de auteur, onbewust, zijn eigen argumenten door deze uitspraak te doen. Hamas viel “Israël” niet aan, het viel Israëliërs aan die Palestina bezetten. De enige verandering sinds november 1967, toen de VN-Veiligheidsraad 242 opriep tot de terugtrekking van de Israëlische bezetting tot de grenzen van vóór juni 1967, is de Israëlische expansie. Zoals wijlen koning Faisal (vermoord in 1974) verklaarde, zou het Israëlisch-Palestijnse conflict binnen een week voorbij zijn als de VS zouden stoppen met het financieren van het Israëlische leger. Groot-Brittannië is de Amerikaanse poedel, net zoals de rest van de NAVO-landen. Israël is eigenaar van het Amerikaanse Congres en heeft een verdomd goede greep op het Lagerhuis. Een stemming voor implementatie, waardoor de Amerikaanse en Britse oppositie bij de implementatie van VN-Veiligheidsraad 242, die werd aanvaard door zowel de PLO als Hamas, aan het licht komt, zal het echte probleem – het huidige economische systeem – isoleren en de implementatie van de BRICS versnellen, waardoor de economie zal instorten. Amerikaanse economie. Koning Faisal zal gelijk krijgen.
De hele wereld moet een einde aan de apartheid en een éénstaatoplossing eisen. Hoe hoog die berg ook moet worden beklommen, het is de enige oplossing omdat daarmee de fundamentele kwesties van kolonisatie en raciale superioriteit rechtstreeks worden aangepakt. Twee staten is een list en moet worden veroordeeld; Israël had zijn kans op een tweestatenoplossing.
hxxps://odsi.co/en/open-letter-jewish-allies?fbclid=IwAR37hU-vlDGvgiNB5nqG3XU6njwL47OvRWHer6g2UBONnYPpUQnYNFPmwNo
Ik ben het in zekere zin eens met Tzipi Hotovely.
Dat is één staat genaamd Palestina met gelijke rechten voor alle burgers, Palestijnse Arabieren, moslims of christenen, joden en welke andere religie of etniciteit dan ook.
De Palestijnse vluchtelingen moeten het recht hebben om terug te keren.
De zionisten moeten Palestijnse gronden en andere eigendommen die vóór 1947 in Palestijns bezit waren, teruggeven of tegen een eerlijke prijs kopen als hun rechtvaardige eigenaren ze willen verkopen.
De wereld mag diefstal van land of andere eigendommen niet ondersteunen of accepteren, zelfs niet in een kapitalistisch systeem.
De goede gewetensvolle mensen in de wereld moeten voldoende druk uitoefenen op het ICC en het ICCJ om het proces van aanklacht wegens oorlogsmisdaden te starten tegen al degenen die de etnische zuivering van Palestijnen hebben gesteund, overal waar deze plaatsvindt. Er kunnen geen excuses zijn om deze verantwoordelijkheid tegenover de mensheid te vermijden. Als degenen die zitting hebben in deze internationale rechtbanken daar niet de ruggengraat voor hebben, moeten ze worden ontslagen en vervangen door rechters die de omvang van de situatie begrijpen en hun taken uitvoeren, ongeacht de politieke druk van het westerse mondiale imperium. We kunnen het ons eenvoudigweg niet veroorloven om deze genocide te laten voortduren zonder gevolgen voor de daders.
Dit stuk beschrijft eenvoudigweg iets dat al geruime tijd vrij duidelijk was …
En helaas pleitte Jeremy Corbyn voor de al lang ter ziele gegane tweestatenoplossing toen Labour nog leider was. Ik ben me er niet van bewust dat hij die mening heeft veranderd.
Iedere Amerikaanse president heeft de afgelopen 55 jaar gepleit voor een tweestatenoplossing, en de meesten van hen hebben dat ook niet echt bedoeld. En ondertussen financierden ze het Israëlische leger, dat ervoor zorgde dat dit niet kon gebeuren. Ik weet niet zeker waarom Corbyn eruit zou moeten worden gehaald als er geen andere optie werd aangeboden, en als elke Amerikaanse president het anders had kunnen doen. Groot-Brittannië is slechts een vazalstaat van de Amerikaanse macht. Het doet niets zonder toestemming van het militair-industriële complex en de banksector, die alleen al de Britten 1% rijker maken. De tweestatenoplossing is een internationaal beleid, en tot nu toe niet ‘lang ter ziele’ door alle betrokkenen. De tweestatenoplossing is nu een debat tussen lijken en plunderaars. Een éénstaatoplossing is moeilijk te realiseren als de andere kant tot zwijgen wordt gebracht.
De oliemonarchieën in de Perzische Golf weigeren de Palestijnen te helpen en geven er de voorkeur aan glanzende steden van meerdere miljarden dollars in de woestijn te bouwen, steden gebouwd door tijdelijke werknemers, vaak moslims uit arme landen, aan wie ze weigeren onder welke omstandigheden dan ook rechten en burgerschap te geven. Als je naar de demografische datum kijkt, vormen deze tijdelijke immigranten de overweldigende meerderheid. Het wordt tijd dat islamitische religieuze leiders de zaak van zowel de Palestijnen als de benarde situatie van tijdelijke immigranten op zich nemen, en hen als gelijkwaardige mensen beschouwen.
Eén staat aan de historische grenzen van Palestina, die mensen van alle geloofsovertuigingen en etniciteiten verwelkomt om in vrede te leven. Het kan een tijdje duren, maar één staat met gelijke rechten voor al zijn burgers is de toekomst.
het is misschien niet de toekomst – maar het is het enige juiste antwoord …
Het is nogal wat om te zien dat zoveel staten die de Holocaust in Europa afkeuren er geen problemen mee hebben in Palestina
Ik geloof dat er kolonisten-koloniale apartheidsstaten zijn geweest, vergelijkbaar met Israël, die met succes de conversie naar één staat met gelijke rechten voor iedereen hebben doorgemaakt. Maar als ik mij niet vergis, heeft de klasse van de koloniale kolonisten in de meeste, zo niet alle, hun vroegere positie van superioriteit ten opzichte van de inheemse bevolking verloren en is zij naar huis gegaan, waar ze ook vandaan kwamen. Ik geloof niet dat er zionistische joden zijn die daartoe bereid zijn.
Dat is wat ZAL gebeuren. Er zal een Amerikaanse desintegratie nodig zijn. Hopelijk zal een Spost Trump-burgeroorlog dit bewerkstelligen. Zodra Israël zijn geliefde supermacht verliest, is het allemaal voorbij voor de Apartheidsstaat.