MK Bhadrakumar vergelijkt de twee vleugels van de Palestijnse verzetsgroep tegen Sinn Fein in Noord-Ierland en haar militante vleugel, het Ierse Republikeinse Leger.
By MK Bhadrakumar
Indiase clou
IIsraëlische diplomaten hebben in de loop van de tijd bekendheid verworven als een uniek ras in het internationale circuit, die geen tijd of geduld hebben voor aardigheden of fatsoen wanneer Tel Aviv hen opdraagt om voor de halsaderen te gaan van het gastland waar ze zijn toegewezen.
De drempel werd bepaald door niemand minder dan premier Benjamin Netanyahu toen hij in 2015 van de wetgevers op Capitol Hill in Washington een uitnodiging kreeg om de VS te bezoeken, waarbij hij het juiste kanaal van president Barack Obama omzeilde. een gezamenlijke zitting van het Congres toespreken – wat hij vervolgens met elan deed om Obama's onderhandelingen met Teheran over het nucleaire akkoord te ondermijnen.
Het was een flagrante inmenging in het Amerikaanse politieke systeem. Netanyahu kleineerde niet alleen Obama en liet zien dat zijn invloed bij de machthebbers in Washington groter was dan die van de president, maar dicteerde ook het Amerikaanse beleid ten aanzien van Iran aan het Witte Huis.
Hij kwam ermee weg omdat hij terecht inschatte dat de Amerikaanse politieke elites op de loonlijst van de Israëllobby stonden.
[Verwant: De rampzalige overheersing van de Israëlische lobby]

3 maart 2015: Netanyahu spreekt voor de derde keer het Amerikaanse Congres toe. (Spreker John Boehner, Flickr, CC BY-NC 2.0)
De bovenstaande aflevering komt in me op als ik de mediaberichten zie opmerkingen door de Israëlische ambassadeur in New Delhi, Naor Gilon, die publiekelijk een verandering eiste in het Indiase beleid ten aanzien van Palestina door Hamas te verbieden als een “terroristische” organisatie.
Gilon is een carrièrediplomaat met een staat van dienst van bijna 35 jaar en het is onwaarschijnlijk dat hij geen verstand had van fatsoen. Het is mogelijk dat Delhi de demarche van Gilon tegen Hamas tegenhield en hij besloot zijn strijd te voeren naar de diepgewortelde Israëllobby in de Indiase media.
Dit zijn tijden waarin de Israëlische diplomatie dringend behoefte heeft aan een succesverhaal, nu de reputatie van het land in de modder zit na de barbaarse wreedheden in Gaza.
De perceptie dat Israël genocide pleegt en etnische zuiveringen pleegt, wint terrein tijdens deze fase van de militaire operatie na de ‘humanitaire pauze’.

Gillian overhandigt zijn geloofsbrieven als Israëlische ambassadeur in India in New Delhi op 26 oktober 2021. (Wikimedia Commons, GODL-India)
Tenzij Israël onder druk van de VS een koerswijziging doorvoert, wat onwaarschijnlijk lijkt, ligt een langdurige confrontatie met Hamas in het verschiet.
Maar ook bredere westerse druk ontbreekt. De ministers van Buitenlandse Zaken van de G7 in hun gezamenlijke verklaring op 28 november beperkten zich tot steun voor “verdere verlenging van deze pauze en toekomstige pauzes als dat nodig is om de hulp op te schalen en de vrijlating van alle gijzelaars te vergemakkelijken.”
De verklaring riep niet op tot een permanent staakt-het-vuren. In plaats daarvan herhaalde het de toewijding van de G7 aan “het recht van Israël om zichzelf en zijn volk te verdedigen, in overeenstemming met het internationaal recht, terwijl het een herhaling van de aanslagen van 7 oktober probeert te voorkomen.”
Extreem geweld in het verschiet
Ondanks alle bravoure heeft het Israëlische leger tot nu toe geen goed beeld van zichzelf gegeven en lijdt daaronder. Maar dat is niet verrassend, aangezien Hamas massale steun geniet in Gaza.
Daarom ligt er een periode van extreem geweld in het verschiet. En Israël roept bevriende naties op om op te staan en door de volgende fase van de oorlog tegen Hamas te worden geteld – India is daar één van.
[Verwant: AS'AD AbuKHALIL: Hamas voor en na 7 oktober]
Israël onder Netanyahu heeft een zeer controversieel verleden ten opzichte van Hamas. Twee voormalige premiers, Ehud Olmert en Ehud Barak, gaven onlangs interviews aan prominente westerse media waarin ze beweerden dat Netanyahu verantwoordelijk is voor de opkomst van Hamas, nadat hij de beweging met fondsen uit Qatar had gefinancierd.
Een voormalige Israëlische generaal die de leiding had over de bezetting van Gaza heeft feitelijk toegegeven geld aan Hamas te hebben betaald. [Verwant: Toen Israël zich zorgen maakte over het doden van burgers in Gaza]
Deze verbluffende onthullingen door verantwoordelijke mensen leggen dat bloot Netanyahu is een man van vele kanten. Wanneer ambassadeur Gilon eist dat Delhi Hamas tot terroristische organisatie moet verklaren, hangt het allemaal af van welke fractie van Hamas hij bedoelt.

Yahya al-Sinwar in 2012. (Fars Media Corporation, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
Vreemd genoeg publiceerde het Hebreeuwstalige dagblad in Israël onder de naam Ma'ariv Hasjavu‘Een merk is zojuist met een sensationeel rapport naar buiten gekomen waarin staat dat Netanyahu tussen 2011 en 2023 ten minste zes plannen heeft afgewezen die zijn gepresenteerd door de Israëlische inlichtingendienst Shin Bet – tijdens de respectieve ambtstermijnen van Yoram Cohen, Nadav Argaman en het huidige hoofd, Ronen Bar – om de leider van Hamas-strijders in Gaza, Yahya al-Sinwar (die blijkbaar de aanval op 7 oktober leidde) en andere hooggeplaatste personen te elimineren leden van de Palestijnse beweging.
De voormalige Israëlische minister van Defensie Avigdor Liberman bevestigde de juistheid van dit rapport. Volgens Lieberman was Netanyahu degene die Sinwar en andere leiders van Hamas ‘immuniteit’ verleende en zich verzette tegen elke poging om hen te neutraliseren. “Ik zeg dit niet louter als speculatie, maar als iemand met persoonlijke kennis van de zaak,” verklaarde hij.
Netanyahu heeft inderdaad een twijfelachtige staat van dienst als het gaat om het systematisch versterken van Hamas om de verdeeldheid tussen de Palestijnse facties te verdiepen, met een agenda om de Palestijnse Autoriteit en haar president, Mahmoud Abbas, te verzwakken. Zijn bijbedoeling is geweest om elk vredesproces te vertragen, waardoor tijd werd gewonnen voor de voltooiing van het Groot-Israël-project.
Alstublieft SCHENK naar CN'S Winter Fonds Drive
Ben Caspit, een vooraanstaand journalist in Israël die het artikel schreef Ma'ariv In het rapport van vorige week wordt geschat dat Netanyahu Hamas beschouwt als een “schat” die hem zal helpen de tweestatenoplossing te vernietigen.
Caspit herinnerde zich dat de eerste gunst die Netanyahu aan Hamas bood de gevangenenruilovereenkomst uit 2011 was, waarbij de Israëlische soldaat Gilad Shalit werd vrijgelaten in ruil voor 1,027 Palestijnse gevangenen – inclusief Sinwar.
Het verzet sterft nooit
Het is duidelijk dat India Netanyahu's streken tegenover Hamas moet vermijden. Het politieke leiderschap van Hamas, gevestigd in Doha, was vorige week partij bij de drievoudige topgeheime discussies tussen de bezoekende CIA-directeur en Mossad-chef aan de ene kant, en de Qatarese bemiddelaars aan de andere kant over een langdurige stopzetting van de vijandelijkheden in Gaza.
De vreselijke schoonheid van verzetsbewegingen waar dan ook is dat ze nooit sterven. Uiteindelijk zou Hamas wel eens een prominente rol kunnen spelen in elk toekomstig Palestina, zoals het Afrikaans Nationaal Congres (ANC), een verboden organisatie van 1960 tot 1990, uiteindelijk deed in het Zuid-Afrika na de apartheid. (ANC had vanaf de jaren zestig een vertegenwoordigingskantoor in New Delhi.)
Het is een publiek geheim dat Netanyahu – met stilzwijgende steun van de VS en geheime deelname van Egypte en Jordanië – de organisatie van parlementsverkiezingen op de Westelijke Jordaanoever in mei 2021 heeft gesaboteerd uit angst dat de Fatah-beweging door Hamas een zekere nederlaag zou tegemoet gaan. Opiniepeilingen hadden een waarschijnlijke verpletterende overwinning voor Hamas aangegeven. (Zie het Carnegie-rapport getiteld Uitgestelde Palestijnse verkiezingen: oorzaken en gevolgen)
Gilon is slim genoeg om een wederzijdse actie van India te eisen voor Israëls recente verbod op de in Pakistan gevestigde terreurgroep Lashkar-e-Taiba. De analogie is belachelijk.
Lashkar-e-Taiba is een islamitische terreurorganisatie gevestigd in Pakistan en actief in India en Afghanistan. Het begon eind jaren tachtig als een militante vleugel van Markaz-ud-Dawa-wal-Irshad, een islamistische organisatie die werd beïnvloed door de Wahhabi-sekte van de soennitische islam en die uiteindelijk probeerde de islamitische heerschappij over het hele Indiase subcontinent te vestigen.
Hamas daarentegen is een inheemse Palestijnse beweging die zich uitsluitend richt op de vakantie van de Israëlische bezetting. Hamas bevordert het Palestijnse nationalisme in een islamitische context.
Het bevestigt dat de rol van de Palestijnse Autoriteit moet zijn om het Palestijnse volk te dienen en hun veiligheid, hun rechten en hun nationale project te beschermen. Hamas benadrukt de noodzaak om de onafhankelijkheid van de Palestijnse nationale besluitvorming en de empowerment van het Palestijnse volk te handhaven.
Als er überhaupt een analogie in het discours moet worden gebracht, zou de dichtstbijzijnde die van Sinn Fein in Noord-Ierland en zijn militante vleugel, bekend als het Ierse Republikeinse Leger, kunnen zijn.
Het feit dat de vrede in Noord-Ierland sinds de Tweede Wereldoorlog al een kwart eeuw standhoudt, is waarschijnlijk het gevolg Goede Vrijdag Overeenkomst van 1998 geeft Palestina een sprankje hoop dat de last van de geschiedenis alsnog kan worden opgeheven. Als beschavingsstaat mag India alleen handelen met een diep historisch besef.
Knessetlid Bhadrakumar is een voormalig diplomaat. Hij was de ambassadeur van India in Oezbekistan en Turkije. Meningen zijn persoonlijk.
Deze dit artikel verscheen oorspronkelijk op Indiase punchline.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft SCHENK naar CN'S Winter Fonds Drive
Goed uitgebalanceerde standpunten van de heer Bhadrakumar. De Palestijnse strijd voor onafhankelijkheid en vrijheid zal moeilijker zijn. In tegenstelling tot de strijd van Sinn Fein in Ierland is de steun van de Amerikaanse en Europese regering voor de Israëlische bezetting diepgeworteld. De VS beschouwen Israël als een militaire buitenpost die strategisch noodzakelijk is. De Russische betrokkenheid bij Oekraïne en de opkomst van China hebben ertoe geleid dat de westerse mogendheden zich steeds meer zorgen maken over hun belangen en daarom agressiever zijn tegenover elke denkbare dreiging.
De plantage Ulster is veel ouder dan de nederzetting Palestina en begon op hetzelfde moment als de Amerikaanse plantages in 1607. De kolonisten namen vanaf het begin dezelfde 'zij en wij'-houding aan. Hun nakomelingen zetten de traditie voort en weigeren de inheemse status te aanvaarden, zelfs na 400 jaar in Ierland te hebben gewoond. Net als in Israël/Palestina blijven sektarische verschillen een tribsl-kenmerk. De EU bood inderdaad een kans op integratie, maar deze werd tenietgedaan door de trouweloosheid van het Engelse establishment. De economische integratie in het Midden-Oosten moet ook worden beschouwd als een langetermijnoplossing, maar sektarisme blijft een obstakel voor vrede.
Dit artikel verklaart indirect de neiging van Tulsi Gabbard om zich af te wenden van een anti-oorlogshouding als het gaat om Israël, of om het even wat dat islamofobie bevordert. Iets dat haar geliefd maakt bij de Republikeinse Partij en aanhangers van voormalig president Trump.
De vergelijking die de heer Bhadrakumar maakt met Ierland is treffender dan hij lijkt te beseffen:
— In 1969 gaf de IRA officieel de gewapende strijd op ten gunste van de politieke strijd via haar politieke frontgroep Sinn Fein. De regering van de Ierse Republiek was destijds bang voor een dergelijke linkse oppositie in de Republiek (met reden, zoals blijkt uit de huidige situatie) en steunde een splitsing in Sinn Fein en de vorming van een afscheiding van de IRA. de “Provisional IRA”, gericht op de gewapende strijd in Noord-Ierland tegen de Britse strijdkrachten en de loyalistische autoriteiten en gewapende milities/bendes daar. Jaren later voerde de voorlopige Sinn Fein/IRA in essentie hetzelfde beleid, wat leidde tot de huidige situatie in Noord-Ierland (en enkele kleine splintergroepen die proberen door te vechten).
Overeenkomsten met de steun van de Israëlische regering aan Hamas om de Palestijnse verzetsbeweging te splitsen zijn duidelijk.
De Ierse premier heeft onlangs “waarschuwde” voor de onlosmakelijke band van Sinn Fein met de IRA – waaruit blijkt dat hij zich zorgen maakt over de toenemende steun voor de politieke partij Sinn Fein. Ondertussen gaat hij gewoon door op de aloude neoliberale opportunistische manier, zoals die van Bill, toen de tieners uit de arbeidersklasse van Dublin, met weinig vooruitzichten, in opstand kwamen en beweerden dat de chaos te wijten was aan extreemrechts.
Een nog relevanter voorbeeld hier is de mate waarin Israël zich politiek gezien heel erg op dezelfde manier gedraagt als de protestantse facties uit Ulster die tegen de IRA zijn. Deze bevolking werd door Groot-Brittannië 'geplant' en koesterde een diepgewortelde haat tegen de Ierse katholieken. In feite was Israël prominente aanhangers van de loyalistische zaak en vice versa.
Het lijkt erop dat de westerse demonisering van Hamas volledig plaatsvindt op basis van narratieve controle vanuit Israël en de VS. Hamas is tenslotte zo ongeveer de enige entiteit die opkomt voor de Palestijnen en hun thuisland. Op dit punt is het door de Amerikanen en het Westen gesteunde Israëlische geweld tegen de Palestijnen, dat de afgelopen 75 jaar dagelijks heeft plaatsgevonden, nu lichtjaren groter dan enig geweld dat Hamas heeft gepleegd. Hoe het ook zij, in de kern verdedigt Hamas het Palestijnse thuisland tegen Israëlische kolonisten.
Gewoon een observatie van waar ruim dertig jaar van een door Amerika geleide, unipolaire, ‘op regels gebaseerde orde’ ons heeft gebracht: astronomische en steeds snellere concentratie van rijkdom; oorlog en conflict overal en altijd; vernietiging van het milieu tot het punt van de ineenstorting van een duurzaam ecosysteem; en nu genocide en etnische zuivering. Een hele klus. Dit moet de kers op de taart zijn voor de ‘onmisbare natie’ van de wereld.
Bibi was niet humanitair door de onthoofding van Hamas af te wijzen; hij legde eerder de basis voor genocide!
Helaas zou het ‘diepe besef van de geschiedenis’ verontrustend moeten zijn. Momenteel maakt Gaza/Israël deel uit van een kruispunt van conflicten, die allemaal met elkaar verbonden zijn en leiden naar WO III. De geschiedenis komt neer op een eenvoudig syllogisme: elk imperium krijgt uiteindelijk de oorlog die het probeert te vermijden; iedereen wil nucleair Armageddon vermijden; daarom is dat het lot dat de mensheid te wachten staat. Als we dat niet zien, zullen we het niet veranderen: het lot van Palestina/Israël is werkelijk het lot van iedereen.
“De vreselijke schoonheid van verzetsbewegingen waar dan ook is dat ze nooit sterven”, hoe zit het met de Tamil Tijgers?