Het is niet langer voldoende om correspondenten te binden aan het perspectief van het leger van wiens kant zij rapporteren. Het lijkt erop dat we op weg zijn naar oorlogen – enorme, bloedige oorlogen met consequenties – zonder enige getuige.
Israëlische soldaten rond de Gazastrook op 7 oktober. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
By Patrick Laurens
Speciaal voor consortiumnieuws
TDe praktijk van ‘inbedding’, waarbij correspondenten moeten rapporteren in oorlogs- en conflictgebieden als onderdeel van een bepaalde militaire eenheid, kwam op mij over als een weerzinwekkend compromis met macht zodra de Amerikaanse media dit onaanvaardbare begonnen te accepteren. praktijk. Het is een onverholen poging om te controleren wat correspondenten zien en horen, en dus wat ze schrijven of uitzenden, en dus wat hun lezers, luisteraars en kijkers denken.
Het is kortom een truc. Het leger van de heersende of regerende macht doet alsof het de rechtmatige vrijheid van een onafhankelijke pers respecteert, terwijl correspondenten en redacteuren kunnen doen alsof ze dienen als moedige correspondenten en principiële redacteuren.
Er zit geen respect, moed of principe in. Inbedding is een schertsvertoning, een belediging van iedereen die eraan deelneemt.
Het is een daad van ontbering omdat het degenen die het werk van ingebedde correspondenten lezen of bekijken de illusie geeft dat ze geïnformeerd zijn, terwijl ze meestal onwetend worden gehouden over de oorlog of het conflict dat ze graag willen begrijpen.
Zoals op verschillende andere manieren heeft de real-time barbaarsheid van Israël in Gaza de relatie tussen de media – westerse media, bedoel ik – en de machten waarover zij geacht worden te rapporteren verslechterd. Wat het publiek betreft, zij – wij – blijven volkomen in de war doordat de gemeenschappelijke taal waarmee mensen kunnen communiceren hen in de steek begint te laten.
Het resultaat is geen stilte. Het is een zinloze kakofonie die galmt door een vreemd niemandsland waarin niets gezegd kan worden zonder het risico van vergelding, veroordeling of verbanning. Een burgerlijk debat is min of meer uitgesloten.
Het lijkt erop dat we nu een vreselijke stap verwijderd zijn van de inbedding. Het is niet langer voldoende om correspondenten te binden aan het perspectief van het leger van wiens kant zij rapporteren. Het lijkt erop dat we op weg zijn naar oorlogen – enorme, bloedige oorlogen met consequenties – zonder enige getuige.
Ik ben sprakeloos.
Biden-mensen vreesden dat een pauze in de gevechten meer journalisten in staat zou stellen Gaza binnen te komen en verslag te doen van het bloedbad …
“En er was enige bezorgdheid binnen de regering over een onbedoeld gevolg van de pauze: dat het journalisten een bredere toegang zou geven…
— Trita Parsi (@tparsi) 22 november 2023
Vorige week Polityczno publiceerde een lang stuk over het argument van het Biden-regime dat de huidige “pauze” in Israëls meedogenloze moordpartij in Gaza en de uitwisseling van gijzelaars bewijst dat de beleidskliekjes in Washington het juiste hebben gedaan. Er is niet veel voor nodig voordat deze gevaarlijk ongekwalificeerde mensen zichzelf voor de gek houden.
Maar het Witte Huis blijft bestaan "'diep, diep bezorgd’ over de langere termijnstrategie van Israël en hoe de volgende fase van de oorlog eruit zou kunnen zien.” Polityczno gerapporteerd. Dan dit:
“En er was enige bezorgdheid binnen de regering over een onbedoeld gevolg van de pauze: dat het journalisten een bredere toegang tot Gaza zou geven en de mogelijkheid zou bieden om de verwoesting daar verder te belichten en de publieke opinie op Israël te richten.”
In gewoon Engels: Bidens mensen maken zich zorgen over hoe de slachting van de Palestijnen eruit zal zien als deze eenmaal wordt hervat – de schijn is niet helemaal, maar bijna. Maar als er niemand was om de wreedheden te zien en te melden, zouden er geen schijn van zorg zijn.
Trita Parsi van het Quincy Instituut heeft dit citaat onder mijn aandacht gebracht, en ik kan niet beter doen dan zijn commentaar erop: “Ik ben sprakeloos.”
Het is interessant dat in ieder geval sommige mensen in het Biden-regime de relaties tussen de macht en de media op ouderwetse wijze als vijandig lijken te beschouwen. En hoe mooi zou het zijn als de bedrijfspers en de omroepen hun correspondenten op eigen kracht naar Gaza zouden sturen en zouden rapporteren wat zij zien zoals zij het zien.
Dit lijkt mij perfect mogelijk. De BBC, Al Jazeeraen verschillende nieuwsdiensten – Reuters, The Associated Press, Agence France-Presse – behoren tot de nieuwsorganisaties met bureaus in Gaza-stad.
Sinds Vietnam
10 augustus 1968: protest tegen de oorlog in Vietnam, terwijl Chicago zich voorbereidde op het hosten van de Democratische Nationale Conventie. (David Wilson, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)
Maar de gegevens tot nu toe geven aan dat lafheid en achterbakse volgzaamheid zullen prevaleren boven de eerder genoemde moed en principes. Dit is hoe het inbedden van journalisten in de jaren na 1975 begon. De nederlaag in Vietnam maakte het Pentagon en de politieke leiders bang, die de media ervan beschuldigden de Amerikanen tegen de oorlog te hebben gekeerd. Tijdens de Golfoorlog, van augustus 1990 tot februari 1991, was de inbedding onder de Amerikaanse media te wensen over.
Een verslaggever genaamd Brett Wilkins publiceerde een goed gerapporteerd stuk in Common Dreams een maand naar de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger in Gaza. In "Amerikaanse bedrijfsmediakanalen staan IDF toe om 'alle materialen' van ingebedde verslaggevers in Gaza te onderzoeken,' Wilkins legde de hele walgelijke negen neer. Zijn voorsprong:
“Amerikaanse bedrijfsmedia hebben Israëlische militaire commandanten pre-publicatierechten verleend voor ‘al het materiaal en de beelden’ die zijn opgenomen door hun correspondenten bij het Israëlische leger tijdens de invasie van Gaza, een voorwaarde die door voorstanders van de persvrijheid wordt veroordeeld.”
Wilkins noemt vervolgens een paar namen – waaronder CNN en NBC – die op deze manier hun ruggengraat uitleven. En hij citeert de waardeloze Fareed Zakaria die het standaard excuus biedt voor deze grove schending van de beroepsethiek. “CNN heeft ingestemd met deze voorwaarden om een beperkt inzicht te bieden in de Israëlische operaties in Gaza”, zegt Zakaria droogjes.
Voor de tweede keer sprakeloos.
Een fotojournalist genaamd Zach D. Roberts krijgt mijn prijs voor de meest kernachtige samenvatting van deze dagelijkse travestie. "Wat CNN wat we hier doen is het maken van ad b-roll [aanvullende videobeelden] voor de IDF”, zei Roberts. 'Het lijkt in niets op nieuws en CNN werknemers die eraan hebben deelgenomen, lijken in niets op journalisten.”
Wat CNN hier doet, is het creëren van ad-b-roll voor de IDF. Het lijkt in niets op nieuws en de medewerkers van CNN die eraan deelnamen, lijken in niets op journalisten. https://t.co/MuRpyLEbK9
— Zach D Roberts – Fotojournalist (@zdroberts) 5 november 2023
Voor zover ik kan nagaan zijn er weinig tot geen uitzonderingen op deze afkeurenswaardige praktijk. The New York Times stuurde eerder deze maand twee correspondenten en een fotograaf naar het Al-Shifa-ziekenhuis en had de integriteit om te erkennen dat ze werden geëscorteerd door de IDF en om te melden dat een gat in de grond met de diameter van een putdeksel niet veel leek op een Hamas-commando centrum.
[Verwant: IDF kende het echte Hamas-hoofdkwartier terwijl ze loog over Al-Shifa]
Bu'Beperkte vensters', in de glibberige zin van Zakaria, zijn onzin, en de Times had de tour op alle voorwaarden moeten weigeren, behalve op zijn eigen voorwaarden. Dit lijkt mij de enige manier waarop de pers en de omroepen de professionele soevereiniteit kunnen herwinnen die ze in de post-Vietnam-jaren hebben opgegeven.
Verwoeste geloofwaardigheid
Sindsdien zijn we getuige geweest van een opeenvolging van wat ik als fatale compromissen beschouw. Dit soort gedrag maakt deel uit van wat de geloofwaardigheid van de westerse media heeft verwoest en het lezende en kijkende publiek in het ongewisse heeft gelaten. Nu zijn we bezig met het inbedden van een standaardprocedure en de gesuggereerde mogelijkheid dat correspondenten onder geen enkele omstandigheid getuige kunnen zijn van conflicten en oorlogen.
Journalisten werden ooit beschouwd als de bewakers van de taal. Schrijven en redigeren met strikte aandacht voor duidelijkheid en correct gebruik was de manier waarop taal als vat van betekenis werd behouden en beschermd.
Kijk nu eens naar het circus overal om ons heen. Antisemitisme kan alles betekenen wat je maar wilt. Idem anti-zionisme. Anti-Israël kan antisemitisch betekenen, Hamas kan worden afgeschilderd als een terroristische organisatie, een genocide in realtime kan worden bestempeld als zelfverdediging. De Times nodigt ons in de edities van zondag uit om onze handen te wringen terwijl we zoeken naar “een moreel centrum in dit tijdperk van oorlog.”
Het is een uitnodiging om te verdrinken in onscherpte en veroorzaakte verwarring. Ik wijt dit gedeeltelijk – voor een groot deel – aan het nalaten van degenen die verslag doen van wat – ten onrechte, een goed voorbeeld – de oorlog tussen Israël en Gaza wordt genoemd.
Ik heb onlangs een flink aantal video's bekeken die in Gaza zijn opgenomen en veel foto's gezien die daar op de grond zijn genomen. Hier is een video van Gazanen die vluchten voor hun leven, twee weken na het bombardement gepubliceerd door Al Jazeera. Hier zijn enkele foto's geschoten door Mohammed Zaanoun, een Palestijnse fotograaf, en gepubliceerd op 23 november door De nieuwe humanitaire, dat halverwege de jaren negentig bij de VN werd opgericht.
Dit soort materiaal, geproduceerd door professionele journalisten, verschillende soorten niet-gouvernementele organisaties, hulporganisaties en dergelijke, is gemakkelijk verkrijgbaar. Hoe anders zouden mensen denken, hoeveel duidelijker zouden hun begrip en conclusies zijn als onze belangrijkste media dit beschikbaar zouden maken.
Patrick Lawrence, jarenlang correspondent in het buitenland, voornamelijk voor de Internationale Herald Tribune, is columnist, essayist, docent en auteur, meest recentelijk van Journalisten en hun schaduwen, Beschikbaar van Clarity Press or via Amazon. Andere boeken omvatten Tijd niet langer: Amerikanen na de Amerikaanse eeuw. Zijn Twitter-account, @thefloutist, is permanent gecensureerd.
AAN MIJN LEZERS. Onafhankelijke publicaties en degenen die voor hen schrijven, bereiken een moment dat tegelijkertijd moeilijk en veelbelovend is. Aan de ene kant nemen we steeds grotere verantwoordelijkheden op ons in het licht van het toenemende verzuim van de reguliere media. Ik behandel dit onderwerp in het commentaar dat u zojuist hebt gelezen. Aan de andere kant hebben we geen duurzaam verdienmodel gevonden en moeten we ons daarom rechtstreeks tot onze lezers wenden voor ondersteuning. Ik zet mij voor de duur in voor onafhankelijke journalistiek: ik zie geen andere toekomst voor de Amerikaanse media. Maar het pad wordt steiler, en daarbij heb ik jouw hulp nodig. Dit wordt nu urgent. Bent u al supporter: hartelijk dank. Als je dat nog niet bent, abonneer je dan op The Floutist, of via mijn Patreon rekening.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Wat we hier aan de hand hebben, wordt een hybride oorlog genoemd, samen met een genocide. Deze media- en informatieoorlog moet worden opgevoerd. We moeten waarheden naar buiten brengen, zoals Dick Cheney toen de vice-president in de regering-Bush twintig crypto-zionistische neoconservatieven op sleutelposities introduceerde. Twee van hen, Richard Perle en Douglas Fieth, werden in 2 door de FBI beschuldigd van het doorgeven van geheime documenten aan Israël. Ze werden uit de Nationale Veiligheidsraad gezet. Onder de regering-Bush werd Fieth benoemd tot onderminister van Defensie en Richard Perle tot directeur Defensiebeleid. Deze mensen waren verraders in 1970.
Neoconservatisme wordt gedefinieerd als “een complex, in elkaar grijpend professioneel en familienetwerk, gecentreerd rond Joodse publicisten en organisatoren die flexibel worden ingezet om de sympathieën van zowel Joden als niet-Joden te werven bij het benutten van de rijkdom en macht van de Verenigde Staten in dienst van Israël. Het bewijs van het crypto-Israëlisme van de neoconservanten is hun Amerikaanse buitenlandse beleid.”
“Irving Kristol legde in 1973 aan het American Jewish Congress uit waarom anti-oorlogsactivisme niet langer goed was voor Israël: “Het is nu een belang van de Joden om een groot en machtig militair establishment in de Verenigde Staten te hebben. Amerikaanse joden die het voortbestaan van de staat Israël belangrijk vinden, moeten zeggen: nee, we willen niet bezuinigen op het militaire budget, het is belangrijk om dat militaire budget groot te houden, zodat we Israël kunnen verdedigen.” Het zijn commentaren, geschriften en waarheden als deze die aan het Amerikaanse volk moeten worden gegeven. Ik ben er vast van overtuigd dat als ze wisten hoe Israël de rijkdom en macht van onze natie steelt om die van hen ten goede te komen, we deze oorlog kunnen winnen die de neoconservatieven en hun bondgenoten tegen de waarheid voeren. Lang leve Julian Assange!
“De taak van de verslaggever is om een manier te vinden om deze draden van onwerkelijkheid te verweven tot een weefsel dat de lezer niet als geheel onwaar zal herkennen.” Daniel Boorstin, “The Image”, 1962, @ pagina 84, “Journalisten en hun schaduwen”, Patrick Lawrence.
“Ik hou van dit boek!!! TY, meneer Lawrence.
IMO, slogans en symbolen resoneren. Bijvoorbeeld: ‘Make America Great Again’, heeft blijvende kracht! versus “Houd Amerika dom!” IMO, de brandstof die de Gemeenschappelijke Democraten aanwakkert, is net zo smakeloos als: “Ik ben met HAAR!” Die Gemeenschappelijke Democraten zijn echter nooit van richting veranderd. Ze rijden nog steeds de verkeerde kant op, op een eenrichtingsweg naar een ramp.
“Het is $howtime….” Drie (3) jaar “Let's Go Brandon; maar we weten wat ze zeggen!' is veranderd in “Lieden, Biden, je kunt je niet verstoppen. Wij beschuldigen u van genocide.” Gevolgd door, van zee tot stralende zee, “Come Out! Kom naar buiten, waar je je ook verstopt! Lieden Biden.”
“We vroegen om ‘tekens’, en; de tekenen werden verzonden:”
………KARMA!!! 11.28.23, De Nationale Kerst INVALT!!! Net als POTUS. Helemaal vanzelf viel de kerstboom ‘omver’. Het is helemaal GECRASHT!
De NY Times zegt: “VOEG HIER een metafoor in:” dat wil zeggen: “Bidenomics, Middle Out. Onderkant boven!" “Een passend beeld van de Biden-Harris WH.” “OMG, de WH-kerstboom is vandaag omgewaaid! Het is een perfecte herinnering aan alles wat Biden-Harris is, zwak, zwak en gebroken.”
“Het menselijk bewustzijn wordt gedomineerd door mentale verhalen”, zegt Caitlin Johnstone.
…….“Dus [IF, de WH, de Deep $tate] “kan het dominante verhaal van de samenleving beheersen”, “Biden, Biden, je kunt je niet verbergen. Wij beschuldigen jullie van genocide,” door POTUS weg te houden van het publiek en een microfoon, kunnen de WH en de Deep $tate “de verhalen van de samenleving controleren;” bijgevolg ‘het beheersen van mensen’.
…..Bewijsstuk A: “Sommige dingen zijn gewoon te heet om aan te raken. Het menselijk brein kan maar een beperkte hoeveelheid verdragen.” Bijgevolg is het ontwerp: “Geen COP28 Klimaattop voor POTUS!”
11.27.23, Een publiek evenement zoals de COP28-klimaattop zou voor POTUS alleen maar gevaarlijk kunnen zijn. Het is een slopende november geweest. Daarom verlaat POTUS COP28. De Deep $tate stuurt hun Climate Czar & POTUS' Veep.
Bovendien is de universele sfeer dat POTUS is uitgevlamd! POTUS is opgebrand!! POTUS is Toast!!! POTUS geeft de voorkeur aan het klimaat in zijn kelder. De meerderheid van de natie geeft er de voorkeur aan dat hij zich ophoudt in zijn veilige zone waar hij kan slapen.
Concluderend: “Waar een ezel valt, is gladde grond.” Doei.
Misschien zouden we, als de hoofden van het leger te horen zouden krijgen – misschien als ook zij hun baots op de grond zouden moeten hebben – een realistische en waardevolle berichtgeving zien.
Is dit verraad aan de journalistieke missie die wordt gecultiveerd door de verzelfstandiging van journalistieke scholen? En, of een functie van het karakter van degenen die voor de journalistiek kiezen? (andersgericht, mede-afhankelijk, in tegenstelling tot innerlijk gericht?)
“Hoewel de Amerikaanse invasie van Grenada in 1983 ['Operatie Urgent Fury'] in 1989 zelden wordt herinnerd, vormde het het model voor de controle van het Pentagon over hoe zijn oorlogen worden gedekt [geconsolideerd door de Amerikaanse invasie van Panama in 1992, zoals opgetekend in de Oscar-winnende documentaire van Barbara Trent 'The Panama Deception' (1991), beschikbaar op mediaburn.org/video/the-panama-deception, en de Golfoorlog van XNUMX, zoals Lawrence hier vermeldt.
[...]
In tegenstelling tot de onbeperkte toegang die journalisten in Vietnam hadden, mochten de media geen verslag doen van Urgent Fury. Admiraal Wesley McDonald verbood verslaggevers om 'operationele redenen'.
Nachtelijke nieuwsuitzendingen toonden beelden van journalisten in helikopters die rond het eiland cirkelden in een vergeefse poging om verslag te doen van de strijd. Na drie dagen van verhitte beschuldigingen door mediaorganisaties van de censuur van het Pentagon en druk van enkele leden van het Congres, gaf de voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, generaal John W. Vessey, McDonald opdracht om verslaggevers vóór 28 oktober op het eiland toe te laten.
Urgent Fury, twintig jaar vóór Operatie Iraqi Freedom uitgevoerd, is uit het publieke en politieke geheugen verdwenen.”
Bron:
Robin Andersen, ‘Invading Grenada’, Eerlijkheid en nauwkeurigheid in rapportage (FAIR), 1 januari 2007
Waarom?
Denk eens aan de onbetwiste ‘logica’ die de vernietiging van een ziekenhuis rechtvaardigt – dat het een Hamas-centrum was. Alsof een mobiele guerrillagroep op een bekende locatie zou blijven staan. Alsof het Israëlische leger zo slecht geïnformeerd en onbekwaam zou zijn dat ze daar niet aan zouden denken.
Denk dan eens na over de impliciete filosofische en morele basis, die ook nooit in twijfel wordt getrokken. Dat als baby's in couveuses, moeders tijdens de bevalling of patiënten op de intensive care in de buurt van de slechteriken komen, zij ook slecht moeten zijn. Of zal zijn. Daarom is hun dood misschien een goede zaak en is de aanwezigheid of afwezigheid van Hamas niet relevant.
Onze media zijn in beslag genomen door dezelfde financiële belangen die al onze voorheen publieke instellingen in hun greep hebben gehad. We zijn nu allemaal Gazanen. Onze overheid werkt niet meer voor ons, maar uitsluitend voor die financiële belangen. Vanuit dat uitgangspunt moeten wij opereren.
“…The Times nodigt ons in de edities van zondag uit om onze handen te wringen terwijl we zoeken naar “een moreel centrum in dit tijdperk van oorlog.”…
Wat een zieke grap, maar volledig te verwachten van de “gerespecteerde en aangekondigde” mainstream.
The Times denkt na over een ‘moreel centrum’ in een walgelijke, grove en onhandige poging aan beide kanten van het ism.
Deze buitengewoon beschamende vertoning komt op een moment dat de Zio-supremacisten duidelijk van plan zijn heel Gaza totaal onbewoonbaar te maken, door met sadistische wreedheid ziekenhuizen, appartementen, scholen, gebedshuizen te bombarderen – dat is anders dan alles wat ik ooit in mijn leven heb gezien (Ik was één tot vier jaar oud toen Kissinger en Nixon Noord-Vietnam, Laos en Cambodja vernietigden).
Het doel is om uiteindelijk de nog levende Palestijnen naar het zuidwesten van Gaza te drijven, waar de grensovergang bij Rafah zich bevindt. Egypte zal dan uiteindelijk geen andere keus hebben dan de uitgehongerde en verminkte, wanhopige vluchtelingenstromen toe te laten die op de vlucht zijn voor de door de Amerikaanse belastingbetaler gesteunde etnische zuivering.
Maar maak je geen zorgen, de Times is er om naar binnen te stormen en het geweten van zijn alwetende lezers te sussen. Ieder slim mens kan immers beide kanten zien. Rechts? Beide kanten, beide kanten.
FWIW: Al-Mayadeen in Libanon is zeer leesbaar, hoewel begrijpelijkerwijs bevooroordeeld (anti-I*rael), maar heeft zijn eigen verslaggevers in Gaza –
hxxps://english.almayadeen.net/
Mijn hele leven (ik ben 67) is ons verteld dat het Israëlische leger de helden zijn die een klein stukje Europese democratie in het Midden-Oosten verdedigen. Wanneer hun barbaarsheid aan het licht komt, wanneer de waarheid aan het licht komt, kunnen zovelen in West-Europa niet bevatten dat de helden in feite de schurken zijn.
Blijf waar mogelijk herhalen dat de Palestijnen vechten voor het land en de huizen die Israël is binnengevallen en van hen heeft gestolen.
Onze grootvaders en vaders hebben een cruciale fout gemaakt door niet de strijd aan te gaan met de Warren-commissie en de onzin-rechtse zionisten die werden aangespoord om het verhaal van de moord op JFK te verslaan. Ik probeer wanhopig het bericht te verzenden, het is misschien nog niet te laat.
Ik beschouw die gebeurtenis als het allerbelangrijkste in het proces waarbij overheidsfunctionarissen de pers de mond snoeren, en het werd alleen maar erger en erger.
Nee, dit zou een goed moment zijn om een dergelijke gebeurtenis onder de aandacht te brengen die de ongeïnformeerde massa hier binnenkort op zou wijzen.
Eén manier is om uw senatoren en congresleden te laten weten dat ‘Bennie the Blade’ niet zoveel vrienden heeft in het Amerikaanse publiek als hij ooit dacht te hebben, en we willen allemaal precies weten wat er op 22 november 1963 is gebeurd.
Blijkt dat die ontwikkelingen nu net zo belangrijk zijn als altijd, jouw toekomst en die van je kinderen hangt ervan af.
Bedankt CN
Ik heb geprobeerd een interbibliothecaire lening te krijgen over Final Judgment van Michael Collins Piper. Mijn bibliotheek zei dat mijn verzoek was afgewezen. Dit in de staat Washington. Ik schreef de bibliothecaris terug om te vragen wat ze bedoelde met 'geweigerd', dat geen enkele bibliotheek het boek had of dat het gewoon niet beschikbaar was voor interbibliothecair leenverkeer? Wacht nog steeds op haar antwoord, maar ze weet niet dat ik al een exemplaar heb gekocht. Het was duur voor een paperback, maar ik verzamel graag gecensureerde boeken voor het nageslacht en de waarheid. Het was erg moeilijk te vinden vanwege de censuur in dit land en de macht van de ADL en AIPAC en mijn verzoek was een truc om te zien of het ook op die manier gecensureerd werd. Elke bibliotheek heeft een interbibliothecair leenprogramma. Vraag de titel en auteur op en kijk wat er gebeurt.
Ik herinner me duidelijk de lijkzakken die tijdens Vietnam uit vliegtuigen werden gelost.
En iconische foto's zoals de jonge vrouw in Kent State vlak voordat ze werd neergeschoten door de Nationale Garde.
Het meest irritante (en hartverscheurende) van allemaal was misschien wel het beeld van het kleine naakte Vietnamese meisje dat napalmbehandeling had ondergaan.
Nou, de goede oude US of A was niet van plan DIE fout nog een keer te maken. Verdoezel je gruweldaden door er geen beelden meer van te tonen, en doe alsof ze niet bestaan.
Precies. Daarom zit Julian Assange nog steeds in de gevangenis.
De video van Al Jazeera is absoluut schokkend omdat het de ware verschrikkingen van de door de VS gesteunde genocide weergeeft. Schande, schande, schande. Oorlogsverslaggeving onder het mom van ‘nieuws’ is ontaard in politieke propaganda.
Ik kijk naar (tape) MSNBC en CNN omdat ik een paar van hun “commentatoren” heb leren kennen en ze leuk vind ondanks hun vooroordelen, die duidelijk zijn; Maar als ze het hebben over Oekraïne, Rusland, Palestina, het MIC en hun generaals, ga ik er gewoon overheen om andere onderwerpen te zien die ze behandelen. FOX is bijvoorbeeld goed in de waarschijnlijke steekpenningen van Biden, en de sfeer (veroudering), de kosten van oorlog voor de belastingbetaler, zo niet voor de planeet, enz.
Voor mij verloor de MSM uiteindelijk alle geloofwaardigheid op het gebied van internationale kwesties in 2003, toen ze blindelings de massavernietigingswapens napraatten en propageerden, en minstens 100 mensen stierven.
En trouwens, de vermelding dat het Amerikaanse leger de media de schuld probeert te geven van het 'verlies' in Vietnam is niet echt de waarheid zoals ik het me herinner. Het was meer zo dat de door de oorlog vermoeide Amerikaanse bevolking er genoeg van kreeg om hun zoons voortdurend 'in een doos' thuis te zien komen, terwijl ze na zeven of acht jaar geen overwinning meer zagen.
Tijd om de reguliere nieuwsmedia los te laten. Ze hebben alle geloofwaardigheid verloren. Nu kunnen we onafhankelijke journalisten en zelfs burgerwaarnemers gebeurtenissen over de groep laten filmen en publiceren. De waarheid zal naar buiten komen.
De juiste term is ‘in bed met’. niet ingebed.
Of misschien is de term medeplichtig.
Bravo! Goed gezegd.