Een Hamas-bijeenkomst in Ramallah in 2007. (Hoheit/Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Duitsland)
By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws
Hamas is sinds de oprichting in 1987 een belangrijke factor in de Arabische politiek geweest. Het veroorzaakte vanaf het allereerste begin controverse: velen maakten bezwaar tegen de verwijzingen naar de weerzinwekkende Protocollen van de Wijzen van Zion (de beruchte antisemtische vervalsing) in het oprichtingsdocument, en het vertoonde anti-joodse gevoelens – en aanvankelijk zelfs anti-christelijke gevoelens.
Maar de Palestijnse samenleving staat – in tegenstelling tot Libanon – bekend om haar afkeer van sektarisme, ondanks de verspreiding van de sektarische salafistische ideologie vanuit de Golf.
Hamas werd gedwongen zijn retoriek te veranderen en zijn laatste politieke document maakte (net als Hezbollah) duidelijk dat het tegen het zionisme is en niet tegen het jodendom. (Sommige Hamas-leiders en aanhangers spreken nog steeds in anti-Joodse termen). Hamas voelde de druk van de Palestijnse samenleving en deed er alles aan om te laten zien dat Palestijnse christenen gezien zouden worden als onderdeel van de grotere Palestijnse samenleving.
De opkomst van Hamas was niet stabiel; de beweging onderging verschillende verschuivingen en transformaties; de buitenlandse betrekkingen veranderden ook, waarbij ze soms dichter bij Iran kwamen te staan dan bij Qatar, en soms omgekeerd.
Tijdens de tweede Intifada lag zij achter veel van de bombardementen die niet op militaire doelen waren gericht. Zeggen dat deze verzuurde westerse publieke opinie irrelevant zou zijn, omdat westerse regeringen, media en sommigen in de samenleving vijandig (zelfs racistisch vijandig) stonden tegenover Palestijnen en Arabieren in het algemeen, ongeacht welke acties de Palestijnen ondernemen tegen de woeste Israëlische bezetting.
Er volgde ook een debat, in het Arabisch, buiten nieuwsgierige westerse ogen. Mensen (Palestijnen en Arabieren) bespraken het nut en de moraliteit van doelloos geweld, weg van strikte militaire doelen (dit werd veroorzaakt door de bomaanslag op een pizzeria door Hamas in 2001).
Er bestond geen consensus onder de Arabieren over de vraag of Israëlische volwassenen als legitieme militaire doelen moeten worden behandeld vanwege hun dienst in de militaire reserve. Mensen bespraken dergelijke zaken openlijk in de pers. Anderen waren het daar niet mee eens en riepen op tot een verschuiving in de vormen van gewapende strijd door de Palestijnen, om de traditionele islamitisch/Arabische oorlogsnormen niet te schenden.
Het regime van Saoedi-Arabië was al bezig met propaganda om indruk te maken op AIPAC; Er werden artikelen in de Saoedische pers gepubliceerd om het geweld van Hamas, en het geweld van andere Palestijnse groepen, te karakteriseren als regelrecht terrorisme. Dit beledigt uiteraard veel Arabieren die Israël beschouwen als de pionier en specialist in de praktijk van terrorisme in de regio, gedurende de twintig jaar.th en 21st eeuwen.
De verkiezingsoverwinning van Hamas
De Israëlische premier Yitzhak Rabin ontmoette in 1994 in Casablanca met PLO-voorzitter Yasser Arafat. (flickr/Persbureau van de Israëlische regering)
Hamas werd door Fatah beschouwd als een bedreiging voor zijn politieke dominantie. (Fatah werd, na Oslo, een tak van de bezetting, hoewel Arafat op zijn laatste dag probeerde beide kanten te bespelen en de gewapende vleugel van Fatah nieuw leven in te blazen nadat hij steeds meer gedesillusioneerd raakte door het ‘vredesproces’.)
Al snel werd duidelijk dat Hamas de tweede meest invloedrijke politieke organisatie aan het worden was, na Fatah (alleen in de tijd van Arafat), toen Palestijnse linkse groeperingen hun ondergang zagen. Fatah was er zeker van dat het de verkiezingen van 2006 zou winnen en de Israëli's waren het daarmee eens, maar Fatah werd zwakker nadat Arafat langzaam terugkeerde naar het pad van de gewapende strijd – en daardoor door Israël werd vermoord met steun van de VS.
In 2006 werden verkiezingen toegestaan en Hamas won. Hamas won puur en alleen als stem tegen het corrupte, aangespoelde Fatah. Het Palestijnse volk ging Fatah terecht zien als een uitverkoop en als een meedogenloos instrument van de bezetting.
Het Palestijnse politieke spectrum was verdeeld tussen het pad van Fatah en het pad van Hamas. Fatah vertegenwoordigde de coördinatie met de Israëlische bezetting, het opgeven van de gewapende strijd, het vertrouwen in de VS en de hoop dat Israël de Palestijnen genadig een staat zou toestaan.
Hamas daarentegen stond voor verzet tegen de vrede met Israël, een vast geloof in de doeltreffendheid van de gewapende strijd en de vastberadenheid dat alleen een islamistische ideologie het volk effectief zou kunnen mobiliseren.
Een score om te vereffenen
Hamas geloofde dat een terugkeer naar de islamitische leer noodzakelijk was om van Israël te winnen. De PLO-ervaring (vooral na de vlucht uit Beiroet in 1982) betekende mislukking en nederlaag. Hamas was toen wat Fatah was in de nasleep van 1967, toen het zich voordeed als het revolutionaire alternatief voor mislukte Arabische regimes.
De VS en Israël konden de overwinning van Hamas niet accepteren, en journalist David Rose onthulde dit dit artikel in 2008 dat zowel de VS als Israël werkten aan een staatsgreep om Hamas in Gaza te onttronen. Tot zover de retoriek van Bush, de democratie en de stembus.
Hamas vormde – in tegenstelling tot Fatah, dat vanaf het begin te lijden had onder infiltratie en inbreuken op de veiligheid – een effectief inlichtingenapparaat en liep vooruit op de staatsgreep van zijn vijanden, waaronder Fatah.
Hamas had ook een rekening te vereffenen met Fatah, nadat het na Oslo had geleden onder martelingen in de kerkers van de Palestijnse Autoriteit. Westerse regeringen hadden er geen moeite mee om door Israël en de PA te worden gemarteld, zolang de slachtoffers maar islamisten waren en in de gewapende strijd geloofden.
Vlak vóór 7 oktober had Hamas een identiteitscrisis. Het raakte – in zekere zin net als de PA – geassocieerd met een repressieve regering in Gaza. De zaken waren niet zo erg als onder de misdadigers van de PA in Ramallah, maar Hamas nam steeds meer zijn toevlucht tot repressie tegen uitingen van oppositie en wrok.
De economische ontberingen waren niet te wijten aan het bewind van Hamas (na een Israëlische blokkade van bijna twintig jaar), maar het volk had maar één adres om tegen te protesteren. Er was niets van de ongebreidelde corruptie van Fatah, maar het Palestijnse volk in Gaza kreeg genoeg van de aanpak van de belegering door Hamas.
De bevolking van Gaza was de impact ervan op hun leven beu. Gaza is geen virtuele gevangenis. Het is eigenlijk een openluchtgevangenis, waarbij de lucht-, zee- en toegangspunten allemaal worden gecontroleerd door de Israëlische bezetting. Israël en onderdanige media beweren nog steeds dat Israël zich in 2005 uit Gaza heeft “teruggetrokken”. In feite is de bezetting van Gaza nooit geëindigd.
Wat Israël deed was alleen maar het verplaatsen van de bezettingstroepen naar buiten Gaza, terwijl ze de strook stevig belegerden. De Egyptische regering van Sisi is een volwaardige partner in het beleg (in de tijd van Husni Mubarak stond de Egyptische regering smokkel toe om de economische omstandigheden in Gaza te verlichten).
De VS lieten Israël doorgaans doen wat het wilde met de Gazastrook, en telkens wanneer Israël zou besluiten een wrede militaire campagne te lanceren tegen de mensen in Gaza, gingen de VS (rechts, links en midden) daarin mee en boden Israël volledige steun. .
Hamas kan niet met geweld worden verslagen
De IDF zoekt naar Hamas-tunnels in en rond Gaza. (IDF/Creative Commons CC BY-NC 4.0)
In 2018 probeerde de bevolking van Gaza een vreedzaam protest tegen de belegering te lanceren. De Israëlische reactie was snel: er werd op de demonstranten geschoten zonder rekening te houden met de levens van burgers. De toegeeflijkheid van de VS stelde Israël in staat de arme inwoners van Gaza met gevoelloosheid en wraakzucht te behandelen.
Er is niet veel bekend over de planning van Operatie Aqsa Deluge op 7 oktober. Hezbollah en Iran bevestigden beiden dat zij geen voorkennis hadden van de operatie. Er zijn mensen die geloven dat Hamas niet alleen heeft gehandeld; dat toen de grenzen opengingen, de Islamitische Jihad en zelfs kleinere groepen uit de gevangenis in Gaza ontsnapten en zichzelf hielpen met Israëlische gijzelaars. Hamas gaf later toe dat niet alle gijzelaars in hechtenis zaten.
De VS en Israël reageerden snel door Hamas gelijk te stellen aan ISIS, en president Joe Biden hield vol dat Hamas het Palestijnse volk niet vertegenwoordigt. WINIP (de nauwelijks verhulde onderzoeksafdeling van de Israëlische lobby) kwam met een opiniepeiling om te bewijzen dat Hamas niet Populair en westerse media verklaarden vrijwel het einde van Hamas.
Maar Hamas kan niet met geweld worden beëindigd. Er zijn berichten dat de populariteit ervan toeneemt op de Westelijke Jordaanoever, waar het door de PA verboden was. Op de Westelijke Jordaanoever en in de Arabische landen zijn de hele week gezangen voor Hamas gehoord.
Dingen gaan niet altijd volgens plan als de koloniale machten hun strategie bepalen met zware vuurkracht.
Het beeld van Abu 'Ubyadah (de militaire woordvoerder van Hamas) is overal in de Arabische sociale media en zelfs in de straten van Libanon gepleisterd, de enige Arabische landen met (bijna) onbeperkte vrijheid.
De vrijlating van de Palestijnse gevangenen ging gepaard met het uiten van steun aan Hamas. En zelfs met het enorme niveau van vernietiging en dood in Gaza was er geen gemopper tegen Hamas door het Palestijnse volk. Als Israël een einde wil maken aan Hamas, moet het alle Palestijnen doden of verdrijven uit de Westelijke Jordaanoever, Gaza en alle vluchtelingenkampen in Jordanië, Libanon en Syrië.
De regering-Biden zou blijkbaar geen bezwaar hebben tegen een dergelijk moorddadig plan.
As'ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historisch Woordenboek van Libanon (1998) Bin Laden, de islam en Amerika's nieuwe oorlog tegen terrorisme (2002) De strijd om Saoedi-Arabië (2004) en liep de populaire De boze Arabier bloggen. Hij twittert als @assadabukhalil
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Roger Waters-gedicht van de dag
Onverschrokken (met Gilmour)
Je zegt dat de heuvel te steil is om te beklimmen
Beklim het.
Je zegt dat je het mij graag zou zien proberen
Klimmen.
Jij kiest de plaats en ik kies de tijd
En ik zal klimmen
Die heuvel op mijn eigen manier.
Wacht gewoon even op de juiste dag.
En terwijl ik boven de boomgrens en de wolken uitstijg
Ik kijk naar beneden en hoor het geluid van de dingen die je vandaag hebt gezegd.
Onbevreesd keek de idioot naar de menigte
Glimlachend.
Genadeloos draait de magistraat zich om
Fronsen.
En wie is de dwaas die de kroon draagt?
En ga naar beneden,
Op je eigen manier
En elke dag is de juiste dag
En terwijl je boven de angstlijnen in zijn voorhoofd uitstijgt
Je kijkt naar beneden en hoort het geluid van de gezichten in de menigte.
— opgenomen door Pink Floyd op het album “Meddle”
De Israëlische propaganda, inclusief die hier in de VS wordt afgekondigd, blijft proberen ons allemaal te laten geloven dat de geschiedenis pas op 7 oktober 2023 begon.
Dank u professor voor deze samenvatting; veel ervan herinner ik me, maar de opfriscursus wordt op prijs gesteld.
Hamas zal alleen verslagen worden via de stembus. Maar aangezien Israël in zijn huidige staat nooit echte democratie zal toestaan, één man één stem, kunnen ze Hamas nooit verslaan. Zelfs als alle Palestijnen worden uitgemoord of etnisch worden gezuiverd uit Palestina. Als Israëli's vrede willen, moeten ze de echte democratie accepteren; als ze de democratie niet willen accepteren, zullen ze geen vrede hebben. Hun keuze.
UNICEF-functionarissen zeggen dat de situatie ter plaatse in Gaza er wanhopig uitziet na weken van intense Israëlische bombardementen.
Volgens Reuters: “VATICAANSTAD, 23 november (Reuters) – Joodse groepen hebben paus Franciscus bekritiseerd en opheldering geëist over zijn opmerkingen die zij zagen als beschuldigingen van zowel Hamas als Israël van “terrorisme”.
Franciscus maakte deze opmerkingen woensdag na een afzonderlijke ontmoeting met Joodse familieleden van gijzelaars die door Hamas werden vastgehouden, en met Palestijnen met familie in Gaza.
Later die dag sprak hij tijdens zijn algemene audiëntie op het Sint-Pietersplein over de bijeenkomsten en zei dat hij de pijn van beide kanten voelde.
“Dit is wat oorlogen doen. Maar hier zijn we verder gegaan dan oorlogen. Dit is geen oorlog. Dit is terrorisme”, zei hij.
Hij vroeg om gebeden zodat beide partijen “niet door zouden gaan met hartstochten, die uiteindelijk iedereen doden”.
In een streng geformuleerde verklaring beschuldigde de Raad van de Vergadering van Italiaanse Rabbijnen (ARI) de paus er donderdag van “beide kanten publiekelijk te beschuldigen van terrorisme”.
Vervolgens beschuldigde het niet nader genoemde ‘kerkleiders’ ervan de Hamas-aanval niet te veroordelen en ‘de agressor en de aangevallenen op één lijn te plaatsen in naam van een veronderstelde onpartijdigheid’.
Op de Palestijnse persconferentie op woensdag zeiden degenen die de paus ontmoetten dat hij de actie van Hamas als terreur veroordeelde, maar hem ook citeerde als hij zei dat “terreur terreur niet mag rechtvaardigen”. Ze citeerden ook dat hij het woord “genocide” gebruikte om de situatie in Gaza te beschrijven.”
Dit staakt-het-vuren moet worden verlengd en permanent gemaakt. Niet onder onderdrukkende omstandigheden, maar als een plek waar iedereen in vrede en gelijkheid leeft. Het is tijd dat paus Franciscus meer doet dan praten. Hij moet naar Gaza gaan en opkomen voor vrede en vrijheid.
Teken de petitie en deel deze breed.
hxxps://chng.it/CRQ7qw4Gzn
Dit is een klein dingetje dat we kunnen doen. Als we meer kunnen doen, laten we dan meer doen.
De Palestijnen moeten eisen dat de paus zich verontschuldigt voor het oproepen tot verzet van mensen die 75 jaar geleden uit hun huizen werden gezet en vervolgens steeds meer onderdrukt werden in hun vluchtelingenkamp, dat is omgebouwd tot een openluchtgevangenis die sommigen doet denken aan Warschau getto van de jaren veertig … als ‘terrorisme’.
Zoals is opgemerkt heeft Israël volgens het internationaal recht geen recht op zelfverdediging in Gaza, omdat zij Gaza illegaal bezetten buiten hun internationaal erkende grenzen, namelijk de grenzen van 1967. En toch noemt de paus het verzet tegen deze illegale bezetting 'terrorisme'. De Katholieke Kerk kiest opnieuw de kant van de machtigen en zegt tegen de onderdrukten dat het een zonde is om weerstand te bieden. Welkom in de donkere middeleeuwen van Europa.
Er bestaat geen morele gelijkheid tussen een slaaf of gevangene die vecht voor de vrijheid, en soldaten en bewakers die vechten om anderen te onderdrukken. Maar we weten uit de geschiedenis dat de paus altijd de soldaten en de bewakers zegent en degenen excommuniceert die zich proberen te verzetten.
Ik ben het volledig eens met deze tegenreactie en zou het in zekere zin ook eens zijn met de eerdere opmerking. Godzijdank heeft paus Franciscus de terreur moedig herkend toen deze naar verluidt plaatsvond onder Hamas, terwijl hij totaal blind bleef voor de langlopende antecedenten ervan. Feitelijk zijn flagrant bevooroordeelde religieuze leiders evenzeer onderdeel van de problemen als van een mogelijke oplossing. Maar de noodzaak van dit moment is om een onevenredige slachting te voorkomen, anders zullen de duidelijk weerstand biedende underdogs misschien het verlangen koesteren om een gelijkmakend evenwicht te bewerkstelligen, hoe lang dat ook duurt!
Haaretz – Jonathan Cook “Het was Netanyahu die in 2019 aan zijn regerende Likud-partij uitlegde dat ‘het versterken van Hamas en het overmaken van geld aan Hamas’ de beste manier was voor Israël om ‘de oprichting van een Palestijnse staat te dwarsbomen.’”
hxxps://www.haaretz.com/israel-news/2023-10-09/ty-article/.premium/another-concept-implodes-israel-cant-be-managed-by-a-criminal-defendant/0000018b-1382-d2fc-a59f-d39b5dbf0000
Er zijn nog steeds mensen die geloven wat er uit de mond komt van een manipulator, pathologische leugenaar, crimineel, psychopaat en massamoordenaar zoals Netanyahu…