AS'AD AbuKHALIL: valse verontwaardiging van de Golf-Arabische regimes over Gaza

Dit kan een nieuw Arabisch tijdperk zijn. De afstand tussen heersers en publiek is nog nooit zo groot geweest. Het Arabische volk ging, onder strikte repressievoorwaarden, de sociale media en de straat op om zijn woede aan de wereld bekend te maken.

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws 

IHet is nog te vroeg om precies te weten wat de toekomst van de Arabische politiek en de Arabisch-Westerse betrekkingen na Gaza zal zijn. Maar op basis van de hedendaagse geschiedenis van het Arabisch-Israëlische conflict is het niet moeilijk om aan te nemen dat er baanbrekende gevolgen zullen zijn voor de Israëlische oorlogsmisdaden.

Een nieuw tijdperk wordt gekenmerkt door de omvang van de Israëlische brutaliteit op live-tv. Terugkijkend op de maanden voorafgaand aan de operatie tegen Israëlische atleten in München in 1972 waren Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon onderworpen aan genadeloze bombardementen door Israëlische straaljagers. Huizen waren verwoest en mensen werden levend verbrand.

Fatah-leider Abu Dawud vertelt het verhaal in zijn memoires (hij was het hoofd van de operatie in München – niet Abu Hasan Salameh, zoals de gebrekkige Israëlische inlichtingendienst beweert). Dawuds memoires zouden jaren geleden door St. Martin's Press in New York zijn vertaald, maar zionistische organisaties hebben er ophef over gemaakt en de uitgever verhinderd het uit te geven.

De Fatah-organisatie bedacht het plan niet uit het niets. In feite waren het Palestijnse vluchtelingen die hun organisatie onder druk zetten om wraak te nemen; ze waren boos dat Israël zou wegkomen met voortdurende dodelijke aanvallen (de Libanese regering vóór de burgeroorlog in 1975, was verplicht aan de VS en Israël heeft Libanon nooit verdedigd tegen Israëlische aanvallen).

Er was een aanhoudende massale druk op Fatah om iets te doen, wat dan ook, om te laten zien dat de Palestijnen niet hulpeloos waren. Abu Iyad (tweede in bevel, na Arafat binnen Fatah) bedacht dit onverstandige plan, dat, zoals veel PLO-operaties, mislukte (de uitkomst blijft duister en het is waarschijnlijk dat de Duitse politie de meeste gijzelaars tijdens het vuurgevecht heeft gedood).

Op dezelfde manier zal er druk worden uitgeoefend op Palestijnse organisaties om “iets te doen” uit wraak na Gaza; er zal druk zijn om veel dingen te doen om de dood van duizenden kinderen te wreken.

Het is zelfs waarschijnlijk dat uit de verschrikkingen van Gaza nieuwe Palestijnse organisaties zullen ontstaan.

Veel boze jongens en mannen zullen zich bij bestaande organisaties aansluiten of nieuwe organisaties oprichten die zich inzetten voor het wreken van de dood van ruim 11,000 mensen tot nu toe.

Het einde van Fatah en de PLO

De organisatie waar de VS en Israël op rekenen om Gaza over te nemen, dat wil zeggen Fatah en de PLO, heeft zojuist hun officiële overlijdensakten in steen laten schrijven; getekend door het bloedbad. Beiden worden nu terecht gezien als louter instrumenten van de bezetting. Ze hebben geen overlevingskans na Gaza, ondanks de beste, corrupte wensen van de VS en Israël.

De weerklank van Gaza zal in verschillende Arabische landen voelbaar zijn, en regeringen zullen op hun reacties worden beoordeeld. De regeringen van Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn waarschijnlijk het minst ontevreden over de Israëlische wreedheden: zij zijn nauwe veiligheidsbondgenoten van Israël en delen allebei vijandschap jegens de Israëliërs. Hamas-beweging.

De Saoedische media publiceren lange artikelen over het bloedbad, maar geven de schuld aan Iran en niet aan Israël; en Hamas wordt ervan beschuldigd de regio in een oorlog te hebben betrokken. Saoedische religieuze geleerden worden streng gecontroleerd door de regering en beelden van vrijdagpreken tonen gewapende bewakers die de zetel van de vrijdagreligieuze spreker omsingelen; ze kijken toe of de spreker van het script afwijkt. Dat zou het einde van een carrière betekenen, of zelfs hun leven.

Let op de gewapende bewakers die naast de spreker staan, voor het geval hij van het script afwijkt. https://t.co/7iGQsnxtpX

– asad aboehalil ???? ??? ???? (@asadabukhalil) 10 november 2023

 

Religieuze sprekers kregen de opdracht niet veel medelijden met Gaza te tonen en er in de meest algemene termen over te spreken. Zoals gewoonlijk kregen de aanbidders de opdracht de aanwijzingen op te volgen van ‘degenen die de leiding hadden’, een verwijzing naar de heersers.

Maar terwijl de slachtingen bleven toenemen, vond de Saoedische regering, die wenste dat de oorlog zou eindigen omdat de voortzetting ervan de aandacht zou vestigen op haar passiviteit, zich bezorgd. Tijdens de Gaza-nachtmerrie was de Saoedische entertainmentindustrie dat wel het vieren van een reeks festiviteiten die werden gevierd als ‘Riyadh-avonden’: er vonden comedyshows, dansgroepen en zangoptredens plaats terwijl de overgrote meerderheid van de Arabieren gekluisterd zat aan tv-schermen met livebeelden van Gaza.

Terwijl de gebeurtenissen in de Gazastrook vanuit Israël werden aangevallen, besloten Saoedische leiders een dans- en muziekfestival te houden in plaats van demonstraties te houden zoals in andere landen over de hele wereld.#RiyadSeizoen2023 #RiyadSeizoen #Filistijn #IsrealPalestinaconflict # Israel #IsrealiNieuwNazisme pic.twitter.com/zXyExzIBPA

— Wasiuddin (@Wasiuddinkhan1) 29 oktober 2023

Net als Washington waren de Arabische regeringen in de Golf verrast door het niveau van de publieke sympathie voor de Palestijnen en de verontwaardiging over de westerse instemming met de slachting. Sommige intellectuelen uit Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, die stilletjes het normaliseringsproces hadden uitgezeten, keerden wraakzuchtig terug naar de sociale media en twitterden koortsachtig over Gaza en de westerse hypocrisie. Saoedi-Arabië Regeringsfunctionarissen verzekerden westerse functionarissen dat de normalisatiegesprekken zouden doorgaan en dat de oorlog tegen Gaza de koers van het buitenlandse beleid van het Saoedische regime niet zou doen ontsporen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de regeringen van de VAE en Saoedi-Arabië hulpgoederen naar Gaza hebben aangekondigd en dat beide regeringen milde – naar Arabische maatstaven – verklaringen hebben afgelegd waarin zij de bloedbaden veroordeelden. Maar ze waren allebei voorzichtig en eisten een terugkeer naar vredesbesprekingen met het oog op het establishment van een Palestijnse staat, zij aan zij met Israël. Dit is nu waar de heersers van die landen zijn.

Duizenden Egyptenaren verzamelen zich op het Tahrirplein in het centrum van Caïro, ter ondersteuning van het Palestijnse volk en uit protest tegen de Israëlische genocidecampagne die momenteel in Gaza plaatsvindt.#Gaza-genocide pic.twitter.com/sbS2bBrdlN

— Quds Nieuws Netwerk (@QudsNen) 20 oktober 2023

Een paar jaar geleden, De steun voor Hamas nam toe in Saoedi-Arabië, blijkt uit een peiling van het Washington Institute for Near Policy, dat doorgaans peilingen oplevert die voor Israël niet lastig zijn. Terwijl de oorlog voortduurde, ontketende het Saoedische regime zijn elektronische leger dat de sociale media bombardeerde met stortvloeden van beledigingen tegen Hamas en Hezbollah en hun leiders. Hun propaganda wordt duidelijk gecoördineerd met Israël en de VS via het Amerikaanse mediacentrum in Dubai.

(Tijdens de crisis zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken vroeg het officieel aan Al Jazeera om de berichtgeving te verzachten en de kijkers merkten de resultaten van de demarche op, althans op Al Jazeera English).

Saoedische media bespotten Hezbollah omdat het niet aan de oorlog deelnam, wetende dat het ook zijn leider, Hasan Nasrallah, de schuld zou geven van de oorlog als hij deze zou uitbreiden. Deze crisis heeft bewezen dat de VAE en Saoedi-Arabië betrouwbare bondgenoten van Israël zijn, ondanks hun verklaringen van veroordeling van Israël.

Saoedi-Arabië leidt de Arabische orde en coördineert zijn stappen met de VS en Israël. 

De Arabisch-islamitische ‘noodtop’, bijeengeroepen een maand nadat de slachting in Gaza was begonnen, een lange verklaring afgegeven met 31 artikelen. Geen van de artikelen (die spreken over de noodzaak om Israëlische oorlogsmisdaden te documenteren en de noodzaak om de zaak van Israël voor het Internationaal Strafhof te brengen, evenals poëtische beschrijvingen van het lijden en de behoefte aan humanitaire hulp aan Gaza) zijn van belang, behalve artikel 25, waarin staat dat de Arabische landen “de gehechtheid aan vrede als een strategische optie herhalen.”

Leiders van de Arabische en islamitische wereld kwamen bijeen in Saoedi-Arabië om over Gaza te praten. pic.twitter.com/I0EgOK9olK

— Tovenaar SX (@WizardSX0) 11 november 2023

Wat is de waarde van aanklachten en veroordelingen wanneer de regeringen onder leiding van het Saoedische regime verklaren dat zij de vrede met Israël naleven? Welke invloed heeft u op Israël als u het land ervan verzekert dat, ongeacht hoeveel misdaden het land ook begaat, de Arabische landen zullen blijven aandringen op vrede met Israël, zelfs als het land consequent en herhaaldelijk het Arabische ‘vredesinitiatief’ van 2002 heeft verworpen? In feite vertelt artikel 25 van de verklaring Israël feitelijk dat zijn misdaden vergeven zullen worden en dat Arabische potentaten vrede met Israël zullen sluiten.

Historische ironie

Een ander artikel benadrukt dat de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie de “enige en legitieme” vertegenwoordiger van het Palestijnse volk is. Dit artikel is ironisch omdat die Arabische landen de PLO vochten en ondermijnden toen deze werkelijk een vertegenwoordiger van het Palestijnse volk was. In het huidige Palestina is de PLO niets anders dan een vereniging van bendes en maffia’s, geleid door het hoofd van de PA-maffia, Mahmoud Abbas, en zijn corrupte familie.

Hamas is bijvoorbeeld geen lid van de PLO en toch vertegenwoordigt het vandaag de dag het grootste deel van het Palestijnse publiek. Dit artikel werd duidelijk ingevoegd op bevel van de VS en Israël, die vrezen voor een legitimatie van de populariteit van Hamas in de nasleep van 7 oktober. Hamas is wijdverspreid geworden. niet alleen populair onder de Palestijnen, maar ook onder het Arabische publiek. De commandanten zijn nu cultfiguren, en de beelden van de woordvoerder van de militaire vleugel, Abu 'Ubayda, zijn te zien in veel Arabische en islamitische hoofdsteden.

Misschien zijn we al een nieuw Arabisch tijdperk binnengegaan. De kloof tussen heersers en het publiek is nog nooit zo groot geweest. Het Arabische volk, onder strikte voorwaarden van repressie en controle, ging naar sociale media en de straat op om hun woede aan de wereld bekend te maken. De regeringen van Saoedi-Arabië en de VAE voelden de massale woede en riepen daarvoor de Arabische top bijeen.

Israël denkt dat het een einde kan maken aan Hamas, maar dat doet er niet toe. Palestijns geweld zal degenen die Gaza-kinderen hebben vermoord nog jaren achtervolgen.

As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historical Dictionary of Lebanon (1998), Bin Laden, Islam and America's New War on Terrorism (2002), The Battle for Saudi Arabia (2004) en beheerde het populaire blog The Angry Arab. Hij twittert als @assadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.