Israëliërs maken grapjes over de noodzaak om elke generatie Palestijnse militanten te decimeren als ‘het gras maaien’, een lelijke metafoor die is doorgedrongen tot denktanks in het officiële Washington, zo berichtte Elizabeth Murray voor het eerst in 2012.
Een grassprietje wordt op 9 oktober 2023 naar het Indonesische ziekenhuis in Jabalia, Gaza gebracht.
(Wafa (Q2915969) in contract met een lokaal bedrijf APAimages/Wikimedia Commons)
By Elizabeth Murray
Speciaal voor consortiumnieuws
November 16, 2012
IBegin 2010 hield een van de meest prestigieuze denktanks van Washington een seminar over het Midden-Oosten, waar onder meer werd gesproken over de Israëlische aanval van december 2008 tot januari 2009 op Gaza, waarbij ongeveer 1,300 Palestijnen omkwamen.
Toen het dodental werd genoemd, glimlachte een deskundige van het panel raadselachtig en zei: “Het is jammer, maar zo nu en dan moet je het gazon maaien.”
De opmerking, die het doden van honderden mannen, vrouwen en kinderen, waaronder veel niet-strijders, vergelijkt met het trimmen van het gras, werd begroet met een licht gegiechel door de zaal, die gevuld was met enkele van Washington's meest elitaire, hoogopgeleide en goedbetaalde Midden-Oosten-strijders. experts. Niemand maakte bezwaar tegen de zwarte humor van het panellid.
Integendeel, verschillende analisten en deskundigen grijnsden bij de verwijzing naar Israëls strategie om periodieke aanvallen op de Palestijnen uit te voeren om elke nieuwe generatie militanten te vernietigen. Dat is de nonchalance van de beleidsadviserende kennissen van Washington over de aanhoudende en systematische genocide op de onderdrukte bevolking van Gaza.
Het arrogante taalgebruik is symptomatisch voor de steeds wijdverbreidere neiging van de beleidsmakersgemeenschap om de menselijkheid van de Palestijnse slachtoffers van Israëlische aanvallen, die vaak worden uitgevoerd door Israëlische hightech drones en door de VS geleverde F-16's, te negeren en in diskrediet te brengen. Er bestaat ook een tendens om Israëlische oorlogsmisdaden te negeren of te bagatelliseren.
Deze gevaarlijk sociopathische houding is wijdverbreid, of ze nu gehuld is in een goedkope grap of weerspiegeld wordt in het onvermogen van de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken om de criminaliteit van Israëls laatste lucht- en zeebombardementen op Palestijnse burgers, van wie er minstens 18 zijn omgekomen, te veroordelen of zelfs maar te erkennen. in de afgelopen 48 uur. Drie Israëli's zijn ook omgekomen bij vergeldingsraketvuur.
Na de laatste aanvallen rechtvaardigde de verklaring van het ministerie van Buitenlandse Zaken Israëls bombardement op Gaza als Israëls “recht om zichzelf te verdedigen” tegen de lancering van relatief primitieve raketten, meestal door radicale groeperingen, vanuit Gaza.
Maar hoewel het ministerie van Buitenlandse Zaken er bij beide partijen op aandrong burgerslachtoffers te voorkomen, werd nergens melding gemaakt van het recht van de Palestijnen om zichzelf te verdedigen tegen verschillende aanvallen van Israël. Blijkbaar krijgt slechts één partij dat voorrecht, aldus de Amerikaanse verklaring.
De degradatie van Palestijnen naar een minder dan menselijke status door Israël en de Verenigde Staten, met name de inwoners van Gaza, die voortdurend opgesloten zitten in een openluchtgevangenis en onderworpen zijn aan een Israëlische blokkade, werd opgemerkt door MIT-professor Noam Chomsky na een bezoek aan Gaza om een academische conferentie bij te wonen. In commentaren uitgezonden door Democracy Now op 14 november [2012] merkte Chomsky op:
“Het is nogal verbazingwekkend en inspirerend om te zien hoe mensen er op de een of andere manier in slagen te overleven als in wezen gekooide dieren die onderworpen zijn aan constante, willekeurige, sadistische straffen – alleen om ze te vernederen – zonder voorwendsel. Zij [de Palestijnen] zouden graag een waardig leven leiden, maar het standaard Israëlische standpunt is dat ze hun hoofd niet mogen opheffen.”
Een voorkeur voor conflict
In plaats van een serieuze poging om een vrede te bereiken die voor beide partijen aanvaardbaar is, lijkt Israël de voorkeur te geven aan een toestand van eindeloos conflict met de Palestijnen. Het vooruitzicht op vrede zou immers kunnen vereisen dat de Israëlische regering haar buren als gelijken behandelt en zich terugtrekt uit het sinds 1967 bezette gebied.
Dus in plaats van zinvolle concessies te doen, propageren sommige Israëlische hardliners eenvoudigweg het idee van periodiek “het gras maaien”, dat wil zeggen het doden van de nieuwste generatie Palestijnse militanten die voortkomen uit het onrecht om hen heen. Misschien heeft Israël daarom woensdag een informeel staakt-het-vuren verbroken. 14 november 2012] door de militaire commandant van Hamas, Ahmed Jabari, te vermoorden in een luchtaanval.
Jabari werd uren nadat hij het ontwerp van een permanente wapenstilstand met Israël had ontvangen, vermoord, waarin mechanismen voor het handhaven van het staakt-het-vuren waren opgenomen, aldus de Israëlische vredesactivist Gershon Baskin, die hielp bij het bemiddelen in gesprekken tussen Israël en Hamas over de vrijlating van de Israëlische soldaat Gilad Shalit.
Jabari was een belangrijke Palestijnse gesprekspartner bij de vrijlating van Shalit, en een belangrijke tussenpersoon voor wapenstilstandsonderhandelingen met groepen als de PFLP en de Islamitische Jihad. Zo’n relatief gematigd figuur zou kunnen worden gezien als een bedreiging voor de Israëlische leiders, die Hamas liever afschilderen als een tegenstander van welke vrede dan ook.
Deze ontwikkelingen en de Amerikaanse reactie daarop zijn een huiveringwekkend voorteken voor degenen die hadden gehoopt op een verandering in het Amerikaanse Midden-Oostenbeleid na de Amerikaanse presidentsverkiezingen – namelijk een grotere druk op Israël om zijn wrede onderdrukking van de Palestijnen een halt toe te roepen en het internationale recht te gehoorzamen.
Er is nog steeds een kans voor de VS om hun aanpak te veranderen voordat het geweld uit de hand loopt. Je kunt ook hopen dat president Barack Obama aan de telefoon werkt om de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in toom te houden. Maar Obama's griezelige en verwerpelijke stilte tijdens de Israëlische aanval op Gaza in december 2008-januari 2009 mag niet worden herhaald.
Elizabeth Murray was plaatsvervangend nationaal inlichtingenofficier voor het Nabije Oosten bij de Nationale Inlichtingenraad voordat ze met pensioen ging na een carrière van 27 jaar bij de Amerikaanse overheid, waar ze zich specialiseerde in politieke en media-analyse in het Midden-Oosten. Ze is lid van Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS).
De auteur nam in 2018 deel aan een vloot die probeerde hulp te leveren aan Gaza en diende deze rapporten in bij Consortium Nieuws:
Een nieuwe vloot stoomt richting Gaza
Flottielje gaat verder richting Gaza om de blokkade aan te vechten
Freedom Flotilla-missies zullen doorgaan ‘totdat Palestina vrij is’
En waar was ‘God’ tijdens de Holocaust?
Nergens, nergens te bekennen.
Misschien in gedachten?
Blijkbaar niet.
Maar nu het geld op die slechte staat is gestapeld...
Waar – ergens hier is die God?
O dom van mij. dat God een wreker is van wat je maar wilt.
‘Het gras maaien’ – hoe vreemd – en toch weerzinwekkend.
“Elke hond heeft zijn dag”, zeggen mensen.
Maar na die dag... wat dan?
Israël zal, zoals ieder volk, falen. Dat doen ze allemaal.
Maar voordat Israël sterft, is er nog een ander vol dood:
Amerika – “Mijn land is, zoals ik zie, land van hypocrisie,”
Je maakt me aan het huilen. ***
We gebruiken drones over de hele wereld als lagere maaiers en soms kruisraketten als heggenschaar in onze permanente oorlog. Niemand zei veel toen Trump verklaarde dat het voor de hand liggend was om achter vijanden, vrouwen en kinderen aan te gaan, maar hij vuurde kruisraketten af op Syrië omdat Ivanka bezorgd was om de burgers. Wat doen economische sancties met civiele levensondersteunende systemen over de hele wereld?
Zolang de Amerikanen doorgaan met het verkiezen en/of selecteren van politici en persoonlijkheden in belangrijke Amerikaanse publieke ambten die ervan genieten gezalfd te worden door de Israëlische lobby en haar bloeddorstige zionistische achterban, zal deze sociopathische Israëlische disproportionele waanzin die wordt losgelaten op de zich legitiem verzettende arme Palestijnen ongehinderd voortduren. met totale straffeloosheid. Eigenlijk worden de Palestijnen niet louter als dieren gezien, maar worden ze in feite slechter behandeld dan dieren: dat wil zeggen dat de “zeer beschaafde” Israëli’s hun honden uitlaten en bukken om enthousiast hun kont af te vegen en toegewijd zelfs hun poep te dragen, en, in tegenstelling daarmee, de Palestijnen De tot slachtoffer gemaakte Palestijnen krijgen niet zulke “bevoorrechte aandacht” van hun niet aanwezige maar aanmatigende “meesters”, nee, die van hen is zeker het ergste dan de behandeling van dieren in Israël! Trouwens, waar zijn de Britse klootzakken aanvankelijk verantwoordelijk voor het langdurig uitbroeden van dit kwaad via hun zionistische bondgenoten, zoals zo goed verteld door Mark Curtis in een recent artikel op deze website eerder, dat ze zich tegenwoordig verbergen? Ik hoop dat het Britse establishment, zo niet ook de Britse samenleving, zich niet op hun gemak voelt bij hun Indiase minstreel-premier, wachtend tot hij de noodzakelijke interne druk uitoefent, als je begrijpt wat ik bedoel, om hun stinkende ‘humanitaire’ uitstortingen aan te wakkeren. Intussen zouden de arme Palestijnen, voordat hun publieke tegenhangers in de VS duidelijkheid zouden verschaffen, opnieuw, ja je hebt het goed, buitenproportioneel worden neergemaaid, zoals gewoonlijk!
De publieke stemming is aanzienlijk in beweging en beweegt zich tegen het Atlanticistische blok en mogelijk zelfs daarbuiten. De straatdemonstraties zijn een levend bewijs van de politieke kloven die alarmerend duidelijk worden.
Er was een gedicht geschreven door George Orwell tijdens zijn periode als guerrillastrijder in Spanje in 1936, als lid van de POUM Militia (Arbeiderspartij van Arbeiders Verenigd). Zijn gedicht werd toen geschreven.
Je naam en je daden werden vergeten,
Voordat je botten droog waren,
En de leugen die jou doodde werd begraven
Onder een diepere leugen;
Maar het ding dat ik in je gezicht zag
Geen macht kan onterven
Geen bom die ooit barst
verbrijzelt de kristallen geest.
Dit had vandaag geschreven en geuit kunnen worden door de bevolking van Gaza. Niet alleen zij, maar ook de rest van ons.
Sorry, het was als volgt correct. (Arbeiderspartij van Marxistische Eenheid).
Eindelijk doen echte cojones mee aan de POTUS-race. Jill Stein kreeg ernstige klappen toen ze voor het laatst voor Prez liep. Ze is op straat gearresteerd omdat ze voor goede doelen pleitte. Ze komt terug voor meer. Ze onderscheidt zich van en staat op in een veld van ruinen die verandering prediken, maar zich voorover buigen voor de Masters of War. Totdat ze aan deze race deelnam, was er geen keus. Nu is er één.
hxxps://twitter.com/DrJillStein/status/1722641795568259561
hxxps://www.jillstein2024.com/
“Stein, die joods is, heeft Israël lange tijd beschuldigd van het plegen van oorlogsmisdaden en zei dat de VS moeten stoppen met het sturen van hulp naar het land.” –Geassocieerde pers
Jill is een van de moedigste, slimste en meest toegewijde activisten voor vrede, gerechtigheid en ecologische en economische gezond verstand die ik ken. Iedereen die haar steunt, moet bereid zijn om hard terug te dringen op wat we weten dat de powertrippers haar zullen toewerpen. We hebben dringend behoefte aan echt leiderschap en Jill is dat.
Ironisch, nietwaar, dat onze veronderstelde representatieve regeringsorganen zo lang Israël en zijn politieke lobby aanhangen, terwijl er toch nooit een Joodse president is geweest.
Misschien moet Washington regelmatig zijn 'haar laten knippen'.
“Het is jammer, maar af en toe moet je het gras maaien.”
Ironisch, aangezien sommige Joodse mannen in nazi-Duitsland gedwongen werden parkgras met hun tanden te 'maaien'.
Wat een toepasselijk artikel nu Netanyahu nog steeds premier is en Hamas nog steeds wordt gedemoniseerd en er geen teken is dat de POTUS enige poging doet om het genocidale beleid dat zijn regering steunt, te veranderen.
Het maaien van het gras roept beelden op van vredige zomermiddagen en het zachte geluid van het wrrr van de maaier. Hoe aardig en poëtisch zijn deze vreedzame zionisten. Misschien is een passendere analogie het gebrul van de bulldozer die alles op zijn pad vrijmaakt. Een beetje zoals de Israëlische bulldozer die enkele jaren geleden opzettelijk de jonge vrouwelijke Amerikaanse demonstrant verpletterde en doodde. Ik herinner me die specifieke moord met enige persoonlijke afgrijzen en angst, voordat ik een paar jaar lang op de Allenby-brug bij de Israëlische grenspoort stond met een kleine groep mensen, demonstranten die boos met onze paspoorten en visa zwaaiden naar het Israëlische leger dat weigerde ons toestemming te geven toegang. Ik heb geen ambities om te martelaarschap, alleen om te overleven, dus ik ben blij dat ik geen gemaaid of geplukt stuk gras of onkruid ben geworden op het smetteloze Israëlische gazon.
Israël “verdedigt zijn bestaansrecht” zoals de VS “zijn bestaansrecht verdedigde” toen het Irak bombardeerde.
Die “meest elitaire, hoogopgeleide en goedbetaalde deskundigen uit het Midden-Oosten”/denktankers/propagandisten wilden hun subsidiegelden niet in gevaar brengen
Zieke, sadistische, kwaadaardige VS en Israël en de NAVO. Hoe walgelijk is Israël. Hoe walgelijk is de politieke klasse van de westerse wereld. Het maken van grappen over het doden van onschuldige mensen is helaas niets nieuws voor de VS of Israël.
Dit laat heel expliciet zien dat, ongeacht het opleidingsniveau, het geen garantie is dat dit gepaard gaat met fundamentele menselijkheid. Kijk maar naar de groep koelbloedige neoconservatieven die het buitenlands beleid in de VS hebben overgenomen en dit land steeds verder op de weg naar een ramp leiden. Velen zijn Ivy League-wonderkinderen. Een schoolkind zou inzien dat de biljoenen dollars die alleen al in deze eeuw aan oorlog zijn verspild, een grote bijdrage hadden kunnen leveren aan het tot stand brengen van vrede en gelijkheid in gebieden van de wereld die nu verscheurd zijn door dood en vernietiging.
Ronduit gruwelijk. En die belangrijke mensen ‘giechelden’. Misschien is dit de test die we nodig hebben om potentiële kandidaten voor een politiek ambt voor te stellen om hun niveau van compassie vast te stellen. Al dat Bijbelgedoe over ‘Niemand kan twee heren dienen. . . . Je kunt niet zowel God als het geld dienen” (Matteüs 6:24). De ‘hoogopgeleide wonderkinderen’ in die kamer die genoten van de gruwelijke humor van het ‘mensen neermaaien’… [met een mes, bom, kogel of oogstmachine] zijn gekomen waar ze zijn dankzij hun elitaire connecties en zwaar geld. ‘Verzamel geen rijkdommen voor jezelf hier op aarde, waar motten en roest ze vernietigen en rovers inbreken en stelen. Verzamel in plaats daarvan rijkdommen voor jezelf in de hemel, waar motten en roest niet kunnen vernietigen, en rovers niet kunnen inbreken en stelen. Want je hart zal altijd daar zijn waar je rijkdom is.” Daar is het! De meerderheid van het Congres bestaat uit miljonairs... die twaalf keer zoveel rijkdom bezitten als de gemiddelde burger. Als ze hun leven lang een strategie hebben bedacht om populair te zijn, de juiste connecties hebben gelegd voor een macht- en geldberg, hoe kunnen we ons dan ooit voorstellen dat ze enig onderbuikgevoel zouden hebben? van jouw menselijkheid? of van iemand? voor de pijn die u lijdt? of die van iemand? Wat ervoor kan zorgen dat u niet in de smaak valt.