's Nachts lig je in het donker op de koude cementvloer. De telefoons zijn afgesneden. Het internet staat uit. Je weet niet wat er gebeurt. Er zijn lichtflitsen. Er zijn golven van hersenschuddingen. Er zijn geschreeuw. Het houdt niet op.
'Kinderen van Gaza' – meneer Fish
By Chris Hedges
Origineel van ScheerPost
Door kind. Het is na middernacht. Ik vlieg met honderden kilometers per uur in het donker, duizenden meters over de Atlantische Oceaan. Ik reis naar Egypte. Ik ga naar de grens van Gaza bij Rafah. Ik ga vanwege jou.
Je hebt nog nooit in een vliegtuig gezeten. Je hebt Gaza nooit verlaten. Je kent alleen de dicht opeengepakte straten en steegjes. De betonnen krotten. Je kent alleen de veiligheidsbarrières en hekken die worden bewaakt door soldaten die Gaza omringen. Vliegtuigen zijn voor jou angstaanjagend. Straaljagers. Aanvalshelikopters. Drones. Ze cirkelen boven je. Ze laten raketten en bommen vallen. Oorverdovende explosies. De grond schudt. Gebouwen vallen. De dood. Het geschreeuw. Het gedempte geroep om hulp komt van onder het puin. Het houdt niet op.
Nacht en dag. Gevangen onder de stapels gebroken beton. Je speelkameraadjes. Je schoolgenoten. Je buren. Binnen enkele seconden verdwenen. Je ziet de krijtachtige gezichten en de slappe lichamen als ze worden uitgegraven. Ik ben een verslaggever. Het is mijn taak om dit te zien. Je bent een kind. Je zou dit nooit moeten zien.
De stank van de dood. Rottende lijken onder gebroken beton. Je houdt je adem in. Je bedekt je mond met een doek. Je loopt sneller. Je buurt is een kerkhof geworden. Alles wat vertrouwd was, is verdwenen. Je staart verbaasd. Je vraagt je af waar je bent.
Je bent bang. Explosie na explosie. Jij huilt. Je klampt je vast aan je moeder of vader. Je bedekt je oren. Je ziet het witte licht van de raket en wacht op de explosie. Waarom vermoorden ze kinderen? Wat heb je gedaan? Waarom kan niemand je beschermen? Zult u gewond raken? Verliest u een been of een arm? Word je blind of zit je in een rolstoel? Waarom ben je geboren? Was het voor iets goeds? Of was het hiervoor?
Zal je opgroeien? Zul je gelukkig zijn? Hoe zal het zijn zonder je vrienden? Wie zal er hierna sterven? Je moeder? Jouw vader? Je broers en zussen? Iemand die je kent, zal gewond raken. Spoedig. Iemand die je kent, zal sterven. Spoedig.
's Nachts lig je in het donker op de koude cementvloer. De telefoons zijn afgesneden. Het internet staat uit. Je weet niet wat er gebeurt. Er zijn lichtflitsen. Er zijn golven van hersenschuddingen. Er zijn geschreeuw. Het houdt niet op.
Als je vader of moeder op jacht gaat naar voedsel of water, wacht je. Dat vreselijke gevoel in je buik. Zullen ze terugkomen? Zie je ze nog eens? Wordt jouw kleine huis de volgende? Zullen de bommen je vinden? Zijn dit je laatste momenten op aarde?
Je drinkt zout, vies water. Je wordt er erg ziek van. Je maag doet pijn. Jij hebt honger. De bakkerijen worden vernietigd. Er is geen brood. Je eet één maaltijd per dag. Pasta. Een komkommer. Binnenkort lijkt dit een feest.
Je speelt niet met je voetbal gemaakt van vodden. Je vliegt niet met een vlieger gemaakt van oude kranten.
Je hebt buitenlandse verslaggevers gezien. We dragen kogelvrije vesten met het woord PRESS erop geschreven. Wij hebben helmen. We hebben camera's. Wij rijden jeeps. We verschijnen na een bombardement of een schietpartij. We blijven lang bij de koffie zitten en praten met de volwassenen. Dan verdwijnen wij. Meestal interviewen wij geen kinderen. Maar ik heb interviews gedaan toen groepen van jullie zich om ons heen verdrongen. Lachend. Wijzend. Vraag ons om een foto van je te maken.
Ik ben gebombardeerd door straaljagers in Gaza. Ik ben gebombardeerd in andere oorlogen, oorlogen die plaatsvonden voordat jij werd geboren. Ik was ook heel erg bang. Ik heb er nog steeds dromen over. Als ik de beelden van Gaza zie, komen deze oorlogen bij mij terug met de kracht van donder en bliksem. Ik denk aan jou.
Wij allemaal die oorlog hebben meegemaakt, haten oorlog vooral vanwege wat het met kinderen doet.
Ik heb geprobeerd je verhaal te vertellen. Ik probeerde de wereld te vertellen dat als je wreed bent tegen mensen, week na week, maand na maand, jaar na jaar, decennium na decennium, als je mensen de vrijheid en waardigheid ontzegt, als je ze vernedert en opsluit in een openluchtgevangenis Als je ze doodt alsof het beesten zijn, worden ze erg boos. Ze doen anderen aan wat hen is aangedaan. Ik vertelde het keer op keer. Ik heb het zeven jaar lang verteld. Weinigen luisterden. En nu dit.
Er zijn zeer moedige Palestijnse journalisten. Negenendertig van hen zijn gedood sinds het begin van dit bombardement. Het zijn helden. Dat geldt ook voor de artsen en verpleegsters in jullie ziekenhuizen. Dat geldt ook voor de VN-arbeiders. Negenentachtig van hen zijn gestorven. Dat geldt ook voor de ambulancechauffeurs en de medici. Dat geldt ook voor de reddingsploegen die de betonplaten met hun handen optillen. Dat geldt ook voor de moeders en vaders die je tegen de bommen beschermen.
Maar wij zijn er niet. Deze keer niet. We kunnen er niet in. We zijn buitengesloten.
Verslaggevers van over de hele wereld gaan naar de grensovergang bij Rafah. We gaan omdat we deze slachting niet kunnen zien en niets kunnen doen. We gaan omdat er dagelijks honderden mensen sterven, waaronder 160 kinderen. Wij gaan omdat deze genocide moet stoppen. Wij gaan omdat we kinderen hebben. Zoals jij. Schitterend. Onschuldig. Geliefd. We gaan omdat we willen dat je blijft leven.
Ik hoop dat we elkaar op een dag zullen ontmoeten. Je zult volwassen zijn. Ik zal een oude man zijn, hoewel ik voor jou al heel oud ben. In mijn droom voor jou zal ik je vrij, veilig en gelukkig vinden. Niemand zal proberen je te vermoorden. Je vliegt in vliegtuigen gevuld met mensen, geen bommen. Je komt niet vast te zitten in een concentratiekamp. Je zult de wereld zien. Je zult opgroeien en kinderen krijgen. Je zult oud worden. Je zult je dit lijden herinneren, maar je zult weten dat het betekent dat je anderen die lijden moet helpen. Dit is mijn hoop. Mijn gebed.
We hebben je in de steek gelaten. Dit is het vreselijke schuldgevoel dat we met ons meedragen. We hebben het geprobeerd. Maar we hebben niet genoeg ons best gedaan. We gaan naar Rafah. Velen van ons. Verslaggevers. Wij zullen uit protest buiten de grens met Gaza gaan staan. We gaan schrijven en filmen. Dit is wat wij doen. Het is niet veel. Maar het is iets. Wij vertellen jouw verhaal nog een keer.
Misschien is het genoeg om het recht te verdienen om om vergeving te vragen.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR. Hij is gastheer van de show Het Chris Hedges-rapport.
Opmerking van de auteur aan de lezers: Er is voor mij nu geen mogelijkheid meer om zonder uw hulp een wekelijkse column voor ScheerPost te schrijven en mijn wekelijkse televisieprogramma te produceren. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, waaronder de elites van de Democratische Partij, smeken om meer en meer censuur. Bob Scheer, die ScheerPost runt met een klein budget, en ik zal niet afzien van onze toewijding aan onafhankelijke en eerlijke journalistiek, en we zullen ScheerPost nooit achter een betaalmuur plaatsen, er een abonnement voor vragen, uw gegevens verkopen of advertenties accepteren. Alsjeblieft, als je kunt, meld je dan aan bij chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.
Deze column is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Als ik van waar ik ben naar het nieuws en de foto's kijk van wat er met kinderen in Gaza gebeurt, stoort het me enorm. Maar ik kan mijn gevoelens en gedachten niet met woorden uitdrukken. Door je brief te lezen, realiseerde ik me dat er een aantal mooie mensen zoals jij op deze wereld zijn met wie ik mijn gevoelens en gedachten kan delen.
Dank je wel.
Bedankt voor het uiten van wat er in de harten van velen leeft terwijl we zien hoe het kwaadaardige imperium duizenden onschuldige mensen afslacht. Stokken, stenen en geïmproviseerde raketten tegen een nucleair aangedreven leger van meerdere miljarden dollars is GEEN oorlog! Het is een bloedbad. Een bloedbad dat we niet kunnen stoppen, maar dat we zullen blijven proberen te stoppen.
We weten dat Israëli's opschudding kunnen veroorzaken als ze iets niet leuk vinden – getuige de demonstraties tegen Bibi's 'blijf uit de gevangenis'-protesten van de afgelopen maanden.
Ze hebben hun bezwaren tegen samenwerking met de nazi's opgegeven, tot op het punt dat ze hen navolgen en steunen.
Het is duidelijk dat ze geen probleem hebben met genocide, zolang zij de daders zijn.
De betekenis van ‘De Holocaust’ wordt dag na dag uitgewist.
Het was slechts een voorbeeld van wat ideologische gangsters doen als ze iets willen dat van iemand anders is.
En ze geven elk recht op sympathie van wie dan ook op.
Ik weet echt niet waarom ik het vermogen om te huilen verlies als ik dit lees. Ik heb zoveel gehuild en toch helpt het niet. Morgen speel ik opnieuw in Manchester, maar ik voel me nutteloos als ik weet dat zelfs de oproep aan de mensheid om deze genocide te stoppen waarschijnlijk zal worden gekaapt door politici en de media, die alleen maar haat en hebzucht kennen. Ik zeg: God zegene en wees voorzichtig Chris, hoewel ik niet begrijp hoe er een God kan zijn. Ik zal mijn kleinkinderen omhelzen, met een zekere mate van schuldgevoel dat ik daartoe in staat ben, maar wees ervan verzekerd dat ze zullen worden opgeleid om te begrijpen welke wrede daden deze mensen hebben begaan en misschien kan hun generatie zien dat de verantwoordelijken ter verantwoording worden geroepen en gestraft.
Dit artikel schetst echt een beeld van iets dat mensen in een oorlogsvrije omgeving (NZ) zich niet eens kunnen voorstellen. Het maakt me walgelijk als ik bedenk dat de mensen in de Verenigde Staten, waarvan velen een dubbelburgerschap hebben, die beweren de beste ter wereld te zijn in “alles”, deze genocide kunnen bijstaan en zelfs kunnen steunen. Wat het zeker is. Ondersteuning door het leveren van back-up en van de wapens die tegen de Palestijnen worden gebruikt
Ja, Kathleen, ze noemen zichzelf christenen, Chris heeft dat ook gedaan
noemde hen ‘christelijke fascisten’ (zie zijn boek met de titel),
maar ze zijn natuurlijk helemaal niet christelijk, oneindig
verre van.
Ze zijn allemaal volgelingen van de leugen, het kwaad van het “onkruid” (Mt.13.30).
nakomelingen; en ze doen wat Herodes deed: “de onschuldigen afslachten”
(Mt.2.16-18).
Toen ik dit artikel las, wilde ik Joe Biden, Netanyahu en alle andere westerse leiders die deze barbaarsheid steunen en vergoelijken, met hun families in de straten van Gaza plaatsen – om uit de eerste hand te ervaren wat ze laten gebeuren, en wat ze zouden kunnen doen. gemakkelijk voorkomen.
Ik zou ze graag in de dorpen in Hebron willen stoppen die worden geterroriseerd door de Israëlische kolonisten, en ik zou ze graag in de geïmproviseerde mortuaria willen stoppen met alle dode lichamen – gebroken en heel. Ik zou graag willen dat ze het lijden van de gewonden en stervenden zien en horen, en ik zou graag willen dat ze aan de kinderen en wezen uitleggen waarom hun ouders stierven.
Ik zou graag willen dat dit allemaal gebeurt met de camera's van de hele wereld erop, in realtime, zodat iedereen het kan zien.
Dan wil ik ze graag opsluiten en de sleutel weggooien.
Een zeer passende vergelding Will.
Het ga je goed, Chris Hedges, en ik prijs je voor je moed, zowel in het verleden als in het heden. Wat mij betreft, ik had kunnen verwachten dat ik het eens zou zijn met de veroordeling van Israël, secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, van Israël vanwege zijn massale schendingen van het internationale humanitaire recht in Gaza. Maar nu sta ik verbazingwekkend genoeg achter de Franse president Emmanuel Macron, terwijl hij erop aandringt dat Israël moet stoppen met het doden van vrouwen en kinderen in dat gevangengenomen gebied.
Laat Macron, ondanks zijn vele fouten, slechts de eerste leider van een grote westerse macht zijn die de slachting veroordeelt, mogelijk gemaakt door de Amerikaanse belastingbetalers. Natuurlijk had ik nooit verwacht dat Joe Biden of ‘mijn eigen’ Amerikaanse senator Tammy Baldwin zouden eisen wat ze duidelijk zouden moeten doen:
STOP NU met vuren.
Chris, ken je dit voortreffelijke gedicht van Joseph Fasano? Dat en jouw artikel scheurden mijn hart.
Woorden gefluisterd tegen een kind dat belegerd wordt
Nee, we gaan niet dood. De geluiden die je hoort kloppen op de ramen en de verf van het plafond afbladderen, dat is een spel dat de wereld speelt.
Onze taak is om zo lang mogelijk in het donker te hurken en de slagen van ons eigen hart op mijn hart te tellen, en ik zal de mijne op die van jou leggen.
Wie van ons wint, is degene die het meeste van het spel houdt zolang het duurt. Ja, het zal blijven duren. U kunt uw oor gebruiken in plaats van uw hand.
Hier, op mijn hart. Waarom klopt het sneller? Voor jou. Dat is alles. Ik heb altijd gewild dat je geboren zou worden, en de wereld ook.
Nee, dat zijn geen voetstappen van een vreemde in huis. Ja ik ben hier. Waren veilig.
Weet je nog schaken? Weet je nog, verstoppertje? Het liedje dat je moeder zong? Laten we die zingen. Ze is nog steeds bij ons, ja. Maar je moet zingen zonder geluid te maken. Dat zou ze leuk vinden.
Nee, dat zijn geen startstappen. Zingen. Zing luider. Dat zijn geen startstappen. Ik zal je laten zien hoe ik huilde toen je werd geboren. Dat zijn geen startstappen.
Dat zijn geen sirenes. Dat zijn geen vlammen. Sluit je ogen.
Zoals schaken. Zoals verstoppertje.
Als het spel klaar is, krijg je een nieuw leven.
Dank je, Chris. Zo'n ontroerende brief, zo'n medeleven, zo'n welsprekendheid.
Permanente PTSS
Een vriend van mij, een senior onderzoeksjournalist, was oorlogscorrespondent geweest. Hij beschreef het als het weten dat je jezelf niet kunt verdedigen, het zien van voortdurend lijden en dood, de schijnbaar willekeurige vernietiging zodat jij of degenen die direct om je heen altijd de volgende zouden kunnen zijn die uit elkaar worden geblazen. Het verbrijzelt de ziel en wordt een permanente PTSS. Jaren later zal een plotseling hard geluid, een heldere flits of het geluid van vliegtuigen boven ons oncontroleerbare lichamelijke trillingen en intense angst teweegbrengen.
Wat gebeurt er als miljoenen mensen, inclusief kleine kinderen in hun beginjaren, tientallen jaren met hetzelfde te maken krijgen, zonder enige verlichting? Zoals de Wobblies zeggen: “een blessure voor één is een blessure voor iedereen.” Behandel anderen zoals u wilt dat zij u behandelen; dat is de verantwoordelijke, zeer reële, zeer menselijke basis voor alle daden, zowel binnenlands als buitenlands. Geen bloedeloos, abstract ‘beleid’.
Bedankt Chris voor het spreken met de kinderen. Degenen die erin slagen deze genocide te overleven, zullen ernstig getraumatiseerd raken. Hoeveel bloedvergieten en menselijk lijden is genoeg voor de managers van het imperium die gemakshalve zwijgen, afgezien van hun zielige mantra ‘Israël heeft het recht zichzelf te verdedigen’. Blijkbaar hebben de Israëlische slachtoffers niet het recht zichzelf te verdedigen. Geen enkel slachtoffer van kolonialistisch geweld heeft enig recht, behalve om zich om te draaien en te sterven. Sterven is wat dit imperium en zijn operatiebasis in het Midden-Oosten onder het mom van een Joods thuisland moeten doen.
Dank u, meneer Hedges. Bedankt dat u de waarheid spreekt, terwijl zovelen in Amerika weigeren de waarheid te zien.
Het spijt me zo voor al die lelijkheid die afkomstig is van universiteiten, van Amerikaanse Joden en zelfs van sommige Joodse mensen die weigeren de Palestijnen als medemensen te zien. En hoe walgelijk zijn zoveel gekozenen geweest in het veroordelen van wat de Republikeinse Partij en zelfs de Democraten hebben gedaan? zei over vertegenwoordiger Talib in haar waarheden. Helaas is wat Israël in Amerika zegt wat de mensen geloven en zovelen die Palestina verachten. Vergeet niet dat Palestina in 1948 werd aangevallen – en land werd gestolen en mensen uit hun thuisland werden verdreven, terwijl er zovelen werden vermoord tijdens de Israëlische rampspoed van 1948.
Biden, Blinken en Netanyahu – waar is jullie menselijkheid?
Je spreekt veelzeggend voor velen van ons. Bedankt.
Wat heeft u terecht gelijk met uw meelevende opmerking. Je zou denken dat het Joodse volk dat in Israël woont, van wie velen afstammelingen zijn van de Joden die in Europa door de Duitsers en anderen zijn gekruisigd, nooit zou toestaan dat dergelijke onmenselijkheid tegen anderen in hun naam zou plaatsvinden. Palestijnen zullen, net als de Joden die hen voorgingen, in opstand komen en de Joden veroordelen tot processen voor de ogen van de wereld. Er zal gerechtigheid geschieden en hopelijk kunnen we dan allemaal samen op deze aarde leven, als menselijke broeders en zusters, zoals het de bedoeling was.
Ik las en stelde me de aanhoudende waanzin voor die hier zo oprecht en welsprekend wordt uitgedrukt, terwijl zoute tranen van het gevoel van angst, schaamte, hulpeloosheid en brandende woede over mijn gezicht stroomden, terwijl ik hier in de veiligheid van een Scandinavisch land zit. herinnerd aan een gedachte die me lang geleden opviel;
IS waar we allemaal getuige van zijn bij het Palestijnse volk, gewoon nog vernietigender bewijs voor – dat wat wij ‘menselijke intelligentie’ noemen – en in DIT specifieke geval – ‘collectieve menselijke intelligentie’, niets anders is dan een trieste bevestiging van het feit dat 'Human Intelligence' de moeder van alle Oxymorons zou kunnen blijken te zijn? . . .
Want wat er tot nu toe in Gaza is gebeurd – en NOG STEEDS gebeurt – terwijl we spreken, is niets anders dan pure, onvervalste KRANKZINNIGHEID, en het diametraal TEGENOVERGESTELDE van 'intelligentie'! . . .
Ik ben bang dat ik NIET de enige ben als ik zeg dat ik de hoop in onze soort heb verloren.
Ik zeg vaak Eric, dieren zijn beter dan mensen.
Bedankt Chris dat je namens ons allemaal sprak. God zegene jou en al je collega's die helaas niets anders kunnen doen dan deze gruweldaad documenteren die voor de hele wereld zichtbaar is. Schande, schande voor degenen die in een positie verkeren om iets te doen om deze waanzin te stoppen en absoluut niets doen.
Ik huilde al na het lezen van “Lief kind” zonder naam….
Bedankt, Chis Hedges, voor het geven en vertellen van deze en andere verhalen. Ik vraag mezelf herhaaldelijk af hoe een volk dat tijdens een genocide door de nazi’s is vermoord, kan worden wat het veracht. Hoe?
Mensen die zichzelf christen noemen, steunen deze meedogenloze, eenzijdige ‘oorlog’. Ik protesteer ertegen en bid voor u. Het is het enige wat ik kan doen en het is niet genoeg.
In het bijzonder fundamentalistische of evangelische christenen die de terugkeer van Joden naar Palestina beschouwen als een vervulling van Bijbelprofetie, van Gods plan met betrekking tot de “eindtijd” die naar verluidt in de Bijbel voorspeld zou zijn, waardoor de klok is gaan tikken naar de terugkeer van Jezus Christus (maar niet vóór Armageddon). Het niet steunen van Israël komt dus neer op het in de weg staan van Gods plan.
Als God, in de algemeen begrepen zin van het woord, en zoals christenen, joden en andere theïsten geloven, werkelijk reëel is en die naam waardig is, dan is God bezorgd over het welzijn van alle mensen en bevoordeelt hij geen enkele specifieke stam. of natie of een bepaalde groep mensen boven anderen. Dit geldt ook voor de Verenigde Staten, en ook voor Israël. En dit geldt ook voor de Joden, het zogenaamde ‘uitverkoren’ volk.
Ik zou denken dat God, op zijn minst gezegd, zeer ontevreden zou zijn over iedereen die Israël steunt in de naam dat hij aan de goede kant staat van Gods zogenaamde eindtijdplan, en zich niets bekommert om het werkelijke lijden van het echte Palestijnse volk. , inclusief Palestijnse kinderen, in het hier en nu.
Opmerking: ik beschouw mezelf als een deïst en geloof niet dat de Bijbel, de Koran of welke andere zogenaamde openbaring van God dan ook daadwerkelijk zo is.
Helaas is dit helemaal waar, en met de woorden die je hebt gemaakt zijn ze ook buitengewoon mooi uitgedrukt. Het is natuurlijk ook waar dat dit alles is wat je kunt doen. Voor mij is er geen andere acceptabele optie dan te geloven dat het belangrijk is dat je dit doet.
Bedankt allemaal voor jullie moed en integriteit. Mogen jullie allemaal jullie doelen bereiken.
Dam, je hebt me weer aan het huilen gemaakt.
De ruitenwissers op mijn oogleden bewegen als reactie op het geschreeuw van de kinderen en families die nu in Gaza lijden.
Propaganda heeft niet alleen de ogen gesloten, maar ook de harten van degenen die het lijden ontkennen.
Bedankt voor je aandacht en zorg Chris.
Dank je!