Na Gaza: conflict in Azië

Aandelen

Terwijl het onvermogen van de wereld om bloedbad na bloedbad in Gaza te stoppen het diepe falen van het VN-gecentreerde internationale systeem aantoont, vestigt Vijay Prashad de aandacht op het dreigende conflict. Noordoost-Azië. 

Yuta Niwa, Japan, ‘Een tijger-wolf-meerval uitroeien’, 2021.

By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek

IHet is onmogelijk om weg te kijken van wat de Israëlische regering doet met de Palestijnen, niet alleen in Gaza, maar ook op de Westelijke Jordaanoever.

Golven van Israëlische vliegtuigen bestormen Gaza, vernietigen communicatienetwerken en verhinderen daardoor dat families elkaar kunnen bereiken, dat journalisten geen verslag kunnen uitbrengen over de vernietiging en dat de Palestijnse autoriteiten en agentschappen van de Verenigde Naties humanitaire hulp kunnen verlenen. 

Dit geweld heeft geleid tot protesten over de hele wereld, waarbij de miljarden mensen op deze planeet verontwaardigd zijn over de asymmetrische vernietiging van het Palestijnse volk.

Als de Israëlische regering beweert dat zij een vorm van ‘politicide’ beoefent – ​​het wegnemen van georganiseerde Palestijnse strijdkrachten uit Gaza – beschouwt de wereld Israëlische vliegtuigen en tanks als niets anders dan een genocide, waarbij Palestijnse vluchtelingen in Gaza worden verdreven en afgeslacht, waarvan 81 procent waren verdreven van, of zijn de afstammelingen van degenen die werden verdreven uit wat in 1948 tot Israël werd uitgeroepen. 

Alle beelden die uit Gaza komen laten zien dat de Israëlische aanval meedogenloos is en noch kinderen, noch vrouwen, noch ouderen en zieken spaart. Het onvermogen van de wereld om bloedbad na bloedbad te stoppen toont ons de diepe gebrokenheid van ons internationale systeem.

Dat gebroken internationale systeem, geworteld in de VN, heeft ons het conflict in Oekraïne gebracht en leidt nu tot een gevaarlijke confrontatie in Noordoost-Azië, met brandhaarden rond het Koreaanse schiereiland en Taiwan. 

Hoewel er zijn indicaties dat de VS en China de militaire gesprekken zullen hervatten die in augustus 2022 werden opgeschort toen voormalig voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi Taiwan bezocht in een daad van roekeloos avonturisme, duidt dit niet op verminderde spanningen in de wateren rond Noordoost-Azië.

Om deze reden heeft Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek, Geen Koude Oorlog en Internationaal Strategiecentrum hebben samengewerkt om briefing Mo. 10 te produceren, “De VS en de NAVO militariseren Noordoost-Azië”, die de rest van de nieuwsbrief van deze week vormt.

 Op 22 oktober hielden de Verenigde Staten, Japan en Zuid-Korea hun allereerste gezamenlijke luchtoefening. De militaire oefening vond plaats nadat de Amerikaanse president Joe Biden, de Japanse premier Fumio Kishida en de Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol verzameld in Camp David in augustus “om een ​​nieuw tijdperk van trilateraal partnerschap in te luiden.” 

Hoewel Noord-Korea vaak wordt aangevoerd als een regionale boeman om de militarisering te rechtvaardigen, is de vorming van een trilateraal bondgenootschap tussen de VS, Japan en Zuid-Korea een sleutelelement van de inspanningen van Washington om China in bedwang te houden. 

De militarisering van Noordoost-Azië dreigt de regio in antagonistische blokken te verdelen, waardoor tientallen jaren van wederzijds voordelige economische samenwerking worden ondermijnd, en vergroot de kans op het uitbreken van een conflict, vooral over Taiwan, waardoor buurlanden verstrikt raken in een web van allianties.

 De remilitarisering van Japan

De afgelopen jaren heeft Japan, aangemoedigd door de Verenigde Staten, de meest uitgebreide militarisering ondergaan sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Na de nederlaag van Japan werd door Amerikaanse bezettingsfunctionarissen een nieuwe naoorlogse grondwet opgesteld, die in 1947 in werking trad. Onder deze ‘vredesgrondwet’ werd Japan toegezegd om “voor altijd af te zien van oorlog […] en de dreiging of het gebruik van geweld als middel om internationale geschillen te beslechten.” 

Met de Chinese Revolutie in 1949 en het uitbreken van de Koreaanse Oorlog in 1950 veranderden de VS echter snel hun koers in Japan. Volgens het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken historici,

“Het idee van een herbewapend en militant Japan baarde Amerikaanse functionarissen niet langer zorgen; in plaats daarvan leek de echte dreiging de opmars van het communisme te zijn, vooral in Azië.” 

De oorzaak van het wijzigen en omzeilen van de Japanse ‘vredesgrondwet’ werd opgepakt door de rechts-nationalistische Liberaal-Democratische Partij (LDP), die ontvangen miljoenen dollars aan steun van de Amerikaanse Central Intelligence Agency tijdens de Koude Oorlog en heeft het land sinds 1993 vrijwel zonder onderbreking geregeerd (behalve in de periode 1994-2009 en 2012-1955).

De afgelopen tien jaar heeft de LDP het Japanse defensiebeleid getransformeerd. In 2014 kon de LDP-regering onder leiding van Shinzo Abe de grondwet niet wijzigen en ‘herinterpreteerde’ deze om ruimte te bieden aan "proactief pacifisme"En opgeheven een verbod op Japanse troepen om in het buitenland gevechten aan te gaan, waardoor het land kan deelnemen aan militaire interventies om bondgenoten zoals de VS te helpen 

In 2022 de regering-Kishida geëtiketteerd China “de grootste strategische uitdaging ooit voor het veiligstellen van de vrede en stabiliteit van Japan” en kondigde plannen aan om de militaire uitgaven tegen 2 te verdubbelen tot 2027 procent van het bruto binnenlands product (gelijk aan dat van de NAVO-landen), waarmee het Japanse naoorlogse plafond, dat de militaire uitgaven beperkte tot 1 procent, werd opgeheven. procent van het bbp. 

De administratie beëindigde ook een beleidsmaatregelen daterend uit 1956, beperkte het Japanse raketvermogen om zich te verdedigen tegen binnenkomende raketten en voerde het een beleid aan dat tegenaanvallen mogelijk maakt. Deze stap heeft de weg vrijgemaakt voor Japan inkomsten 400 Amerikaanse Tomahawk-raketten vanaf 2025, met de mogelijkheid om Chinese en Russische marinebases aan de oostkust van het land te treffen.

Shigeru Onishi, Japan, ‘Flikkerend aspect’, jaren vijftig.

Het Japanse kolonialisme oplossen

Historisch gezien zijn de pogingen van Washington om multilaterale allianties in de Azië-Pacific te creëren mislukt vanwege de erfenis van het Japanse kolonialisme. Tijdens de Koude Oorlog namen de VS hun toevlucht tot een netwerk van bilaterale allianties met landen in de regio die bekend staat als de San Francisco-systeem

De eerste stap bij het creëren van dit systeem was het Vredesverdrag van San Francisco (1951), dat vreedzame betrekkingen tot stand bracht tussen de geallieerde mogendheden en Japan. 

Om de integratie van Japan als bondgenoot, de VS, te bespoedigen uitgesloten de slachtoffers van het Japanse kolonialisme (waaronder China, de door de Kuomintang geleide regering in Taiwan en beide Korea’s) van de vredesconferentie in San Francisco en Tokyo verontschuldigde zich van het nemen van de verantwoordelijkheid voor zijn koloniale en oorlogsmisdaden (waaronder bloedbaden, seksuele slavernij, menselijke experimenten en dwangarbeid ).

De nieuwe trilaterale alliantie tussen de VS, Japan en Zuid-Korea heeft eerdere belemmeringen kunnen overwinnen, omdat de Zuid-Koreaanse regering-Yoon afstand heeft gedaan van de verantwoordelijkheid van Japan voor de misdaden begaan tijdens de koloniale heerschappij over Korea (1910-1945). In het bijzonder de regering-Yoon verlaten een uitspraak van het Zuid-Koreaanse Hooggerechtshof uit 2018 waarin Japanse bedrijven zoals Mitsubishi verantwoordelijk worden gehouden voor de dwangarbeid van Koreanen. In plaats van uiteindelijk ter verantwoording te worden geroepen, is Japan opnieuw van de wijs gebracht.

Lim Eung Sik, Zuid-Korea, ‘Op zoek naar werk’, 1953.

 Naar een Aziatische NAVO?

In 2022, de NAVO genoemd China voor het eerst een veiligheidsuitdaging. De top van dat jaar was ook de eerste bijgewoond door leiders uit de regio Azië-Pacific, waaronder Japan, Zuid-Korea, Australië en Nieuw-Zeeland (deze vier landen deelgenomen opnieuw in 2023). Ondertussen werd in mei gemeld dat de NAVO dat was planning om een ​​“verbindingskantoor” in Japan te openen, hoewel het voorstel lijkt te zijn gebeurd ijskast - voor nu.

Het trilaterale bondgenootschap tussen de VS, Japan en Zuid-Korea is een belangrijke stap in de richting van het verwezenlijken van vermogens op NAVO-niveau in Azië, namelijk interoperabiliteit met betrekking tot strijdkrachten, infrastructuur en informatie. 

Het akkoord werd bereikt tijdens de Camp David-bijeenkomst in augustus begaat elk land aan jaarlijkse bijeenkomsten en militaire oefeningen. Met deze oorlogsoefeningen kunnen de drie legers oefenen met het delen van gegevens en het in realtime coördineren van hun activiteiten. 

Bovendien is de General Security of Military Information Agreement (GSOMIA) tussen Japan en Zuid-Korea – waar de VS erg naar op zoek is – breidt uit Het delen van militaire inlichtingen tussen de twee landen zal niet alleen “beperkt blijven tot de raketten en nucleaire programma’s van de DVK, maar ook de dreigingen van China en Rusland omvatten.” Hierdoor kunnen de VS, Japan en Zuid-Korea een gemeenschappelijk operationeel beeld ontwikkelen, de basis voor interoperabiliteit op het Noordoost-Aziatische militaire terrein.

Sangho Lee, Zuid-Korea, ‘Verlang naar Koreaanse hereniging’, 2014.

Vrede voeren

Eerder dit jaar zei Nicholas Burns, verwijzend naar de regio Azië-Pacific, de Amerikaanse ambassadeur in China gedeclareerd dat zijn land “de leider in deze regio” is. Terwijl China een concept van ‘ondeelbare veiligheid’ heeft voorgesteld, wat inhoudt dat de veiligheid van één land afhankelijk is van de veiligheid van allen, hanteren de VS een vijandige benadering die exclusieve blokken probeert te vormen. 

De hegemonistische houding van Washington tegenover Azië wakkert de spanningen aan en duwt de regio richting conflict en oorlog – vooral over Taiwan, dat Peking heeft genaamd een ‘rode lijn’-probleem. 

Om de situatie in Noordoost-Azië onschadelijk te maken, is het nodig af te stappen van een strategie die gericht is op het behouden van de Amerikaanse dominantie. Degenen die in de positie zijn om deze beweging te leiden, zijn de mensen die al aan de frontlinie worstelen Gangjeong-dorpelingen die zich sinds 2007 verzetten tegen een marinebasis voor Amerikaanse oorlogsschepen Okinawa vechten om niet langer het onzinkbare vliegdekschip van de VS te zijn, voor de bevolking van Taiwan die uiteindelijk misschien wel het meeste te verliezen heeft bij de oorlog in de regio.

 Noordoost-Azië heeft een lange traditie van veldslagen waarin wordt gestreden om de goede kant van de geschiedenis tegen de lelijke en sombere kant te vestigen. Kim Nam-ju (1946–1994) was een krijger van een van deze veldslagen, een dichter en een militant in de minjung (“volks”) beweging tegen de dictaturen in Zuid-Korea, die hem en vele anderen gevangen hielden van 1980 tot 1988. Hier is zijn gedicht over het bloedbad in Gwangju in 1980:

Het was een dag in mei.
Het was een dag in mei 1980.
Het was een nacht in mei 1980, in Gwangju.

Om middernacht zag ik
de politie vervangen door gevechtspolitie.
Om middernacht zag ik
de gevechtspolitie vervangen door het leger.
Om middernacht zag ik
Amerikaanse burgers verlaten de stad.
Om middernacht zag ik
alle voertuigen blokkeerden en probeerden de stad binnen te komen.

O, wat een sombere middernacht was het!
Oh, wat een opzettelijke middernacht was het!

Het was een dag in mei.
Het was een dag in mei 1980.
Het was een dag in mei 1980, in Gwangju.

Tussen de middag zag ik het
een troep soldaten gewapend met bajonetten.
Tussen de middag zag ik het
een troep soldaten als een invasie door een vreemde natie.
Tussen de middag zag ik het
een troep soldaten als een plunderaar van mensen.
Tussen de middag zag ik het
een troep soldaten als een incarnatie van de duivel.

O, wat was het een vreselijke middag!
O, wat een kwaadaardige middag was het!

Het was een dag in mei.
Het was een dag in mei 1980.
Het was een nacht in mei 1980, in Gwangju.

Om middernacht
de stad was een hart dat prikte als een bijenkorf.
Om middernacht
de straat was een rivier van bloed die stroomde als lava.

Om 1 uur
de wind bewoog het met bloed besmeurde haar van een jonge, vermoorde vrouw.
Om middernacht
de nacht propte zich vol aan de ogen van een kind en schoot eruit als kogels.
Om middernacht
de slachters bleven langs de berg lijken bewegen.

O, wat was het een vreselijke middernacht!
O, wat een berekende middernachtelijke slachting was dat!

Het was een dag in mei.
Het was een dag in mei 1980.

In de avond
de lucht was een doek van karmozijnrood bloed.
In de avond
op straat huilde elk ander huis.
Mudeung Mountain krulde haar jurk op en verborg haar gezicht.
In de avond
de Youngsan-rivier hield haar adem in en stierf.

Oh, zelfs het bloedbad in Guernica was niet zo gruwelijk als deze!
O, zelfs het complot van de duivel was niet zo berekend als dit!

Verander vandaag nog het woord ‘Gwangju’ voor ‘Gaza’ en het gedicht blijft van vitaal belang. Onze blik op de realiteit die zich in Noordoost-Azië ontvouwt zou ons begrip moeten verscherpen van wat er gaande is in Zuidwest-Azië – in Gaza, een frontlinie van een wereldstrijd die bloedt zonder einde in zicht.

Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin Universiteit van China. Hij heeft meer dan twintig boeken geschreven, waaronder De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky,  De Met trek: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.

Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.

13 reacties voor “Na Gaza: conflict in Azië"

  1. debuut
    November 4, 2023 op 22: 26

    Ik neem aan dat de mensen in Taiwan dezelfde beelden van totale vernietiging in Oekraïne en Gaza zien als ik.

    Waarom zouden ze in vredesnaam oorlog willen voeren met het vasteland van China? Willen ze werkelijk Lindsey Graham horen uitleggen hoe “groot” de verwoesting van Taiwan is voor de VS? Hoeveel Amerikaanse banen creëert het?

  2. Wil D
    November 3, 2023 op 23: 00

    De Japanners zouden er goed aan doen om zich de gruweldaden te herinneren die de VS tegen hen hebben begaan toen het twee atoombommen liet vallen, en om te begrijpen dat de VS geen echte vrienden heeft, alleen landen die ze kunnen 'overtuigen' om zich bij hun zaak aan te sluiten.

    Het zal Japan en Zuid-Korea gebruiken en misbruiken, net zoals het Oekraïne heeft gebruikt – om zijn proxy-oorlogen te bestrijden en zijn vuile werk op te knappen.

    • rosemerry
      November 5, 2023 op 04: 35

      Niet alleen met Japan als bondgenoot, maar door aan te dringen op de herbewapening van Japan en China een vijand te noemen, willen de VS zoals gewoonlijk domineren zonder zelfs maar te denken aan samenwerking met iemand die zij een vijand of zelfs een rivaal noemen.

      Noord-Korea wordt gevreesd en bedreigd, maar Zuid-Korea is in de greep van de VS, en gedurende zoveel jaren hebben de VS regeringen gekozen en gesteund die vaak niet in het belang van Zuid-Korea waren. Wanneer een regering in Zuid-Korea de vijandschap van de relatie met het Noorden probeert te overwinnen, slaagt de VS erin deze omver te werpen. Niets van dit alles leidt tot vrede en samenwerking, tot win-win (op de Chinese manier!!)

  3. Lester
    November 3, 2023 op 16: 33

    Ik blijf me afvragen wat de Amerikaanse elites van China willen. Het communisme is verdwenen. Willen ze een regering die net zo onderdanig is als die van Japan? Of willen ze dat het Chinese volk net zo arm en ongelukkig is als het volk van Irak?

    Ik geloof het gepraat van de Amerikaanse leiders over “mensenrechten” en “democratie” niet. De staat van dienst op het gebied van de mensenrechten in de VS stinkt als een vrachtwagen vol dode vissen. En op de een of andere manier veranderen onze ‘democratische’ verkiezingen nooit iets belangrijks.

    Wie profiteert van het voortdurende militarisme? Gewone Amerikanen worden armer en armer en lopen een grotere kans dakloos te worden. De Irakezen hebben niets gewonnen van de Amerikaanse “bevrijding”. Het ‘verdedigen’ door de VS belooft in de eerste plaats de Taiwanese chipfabrieken te vernietigen. Waarschijnlijk zullen daarbij veel burgers van hun leven worden ‘bevrijd’.

    Het leven is nog steeds goedkoop in Azië, nietwaar?

  4. Horatio
    November 3, 2023 op 14: 53

    Reacties zijn leuk. Het probleem opnieuw benoemen is nog leuker. Maar hoe lost dit het probleem op? Hoop doet leven, maar wie gaat het probleem van arrogantie, domheid, luiheid en onwetendheid oplossen?

    • rosemerry
      November 5, 2023 op 04: 42

      Het lijken niet de kiezers te zijn! In de VS en Europa, en natuurlijk in Groot-Brittannië en Five Eyes, worden mensen zo gepropageerd door de media dat ze de leiders accepteren die geen interesse hebben in het overwinnen van moeilijkheden. Kijk naar Biden, Scholtz, Macron, Meloni…….en zelfs hun tegenstanders (Nikki Haley voor POTUS!) en vind geen greintje competentie of intelligentie (dat wil zeggen HERSENEN en fatsoen, geen informatie zoals bij de CIA!)

  5. Schudder
    November 3, 2023 op 12: 12

    Een groot deel van de kwalen in de wereld van vandaag zijn het gevolg van de angst van de Amerikaanse elite voor het communisme, de angst om veranderingen door te voeren zodat alle volkeren in voorspoed en vrede kunnen leven. Een dergelijke wereld hoeft hen niet te verdrijven, maar hun ongebreidelde verzet tegen de Waarheid maakt hen kwetsbaar voor verschrikkelijke vernietiging. De tragedie is dat deze vernietiging algemeen en willekeurig zal zijn.

  6. November 3, 2023 op 10: 35

    Er zijn nooit genoeg oorlogen voor de regeringen van de Democratische Partij.

    • Lester
      November 3, 2023 op 16: 37

      Dems = Reps. Ze verlangen allebei al sinds 1950 naar eindeloze oorlogen, staatsgrepen, regimeveranderingen en proxy-oorlogen.

    • November 3, 2023 op 16: 43

      De Democraten zijn niet de enigen: Reagan, Bush Sr., Bush Jr. Troef. Beide partijen zijn eigendom van het militair-industrieel complex en Wall Street. Beide partijen hebben tijdens de voortdurende oorlogen van de 21e eeuw vrijwel in gelijke mate de macht gehad.

  7. Dfnslbty
    November 3, 2023 op 09: 32

    VJ,

    Het failliete en immorele systeem is niet – nogmaals, niet geworteld in de VN.

    De immoraliteit is geworteld in het feit dat de zogenaamde leiders van elk land de angst en hebzucht van hun poppenspelers vertegenwoordigen.
    Geen enkel mens op straat – in welk land dan ook – wil genocidale bombardementen, noch genocidale beperkingen van water, huisvesting en gezondheidszorg!

    Er is geld in oorlog; er schuilt kunstmatige kracht in genocide.

    Bevrijd de mensen in alle landen om tegen onderdrukking te protesteren – om vertegenwoordigd te worden.

    Bedankt en blijf schrijven

    • rosemerry
      November 5, 2023 op 04: 44

      Je hebt gelijk. De VN kunnen niet functioneren als landen zich niet aan de regels en het internationaal recht houden. De VS zijn de belangrijkste macht die ongehoorzaam is, en Israël heeft natuurlijk zijn eigen ‘moraal’, dus zelfs als 90% van de wereld bepaalde acties zou willen, kunnen deze twee dit voorkomen en zullen dat ook doen.

  8. TP Graf
    November 3, 2023 op 07: 57

    Ik denk zeker dat de Taiwanezen op dit moment Wang Yi zouden bellen (en zouden moeten) en zeggen: “Kom alsjeblieft praten. We moeten aan de invloed van de VS ontsnappen voordat ze voor ons doen wat ze voor Oekraïne hebben gedaan.”

Reacties zijn gesloten.