De geschiedenis vertelt ons waar we ons bevinden in het menselijke verhaal en wat we, nu we leven, moeten doen om dit verhaal vooruit te helpen. Het knoeien met de geschiedenis behoort tot de ernstigste zonden tegen de menselijke zaak.
Ophanging van daders of Baby Yar bloedbad op het Maidanplein in Kiev, 1946. (Still uit “The Kiev Trial”, met dank aan het Jerusalem Film Festival)
By Patrick Laurens
Speciaal voor consortiumnieuws
THet eerste teken van problemen dat zou komen, zo herinner ik me, was in juni 2014. 6 juni viel op een vrijdag, en dat weekend verzamelden de leiders van wat vroeger de geallieerde machten werden genoemd zich op de stranden van Normandië om de 70e verjaardag te vieren.th verjaardag van de D-Day-landingen en het begin van de uiteindelijke overwinning van de geallieerden op het nazi-rijk.
Er was geen enkele Russische functionaris uitgenodigd om de bijeenkomst bij te wonen.
Hoe schaamteloos onwaardig, herinner ik me dat ik dacht. Wat een bende gênante sloebers, die tweederangs ‘leiders’ die bijeenkwamen voor fotomomenten op het zand.
Toen dacht ik aan een boek dat Tom Engelhardt een paar jaar na de ineenstorting van de Sovjet-Unie uitbracht. De commissaris verdwijnt (Metropolitan, 1997) is een verzameling voor-en-na-foto's die laten zien hoe de Sovjets tijdens de stalinistische jaren degenen die zij als politieke vijanden beschouwden, uit officiële foto's verwijderden. Het boek is licht amusant, maar vooral angstaanjagend.
En toen bedacht ik hoe duivels krachtig het is, hoe Mephistopheliaans, om met de geschiedenis te knoeien. En nu merk ik met bitterheid hoe vaak deze praktijk voorkomt onder degenen die beweren namens ons te spreken, maar die in werkelijkheid tegen ons optreden.
Een jaar na de D-Day-gebeurtenissen werd het tijd om de bevrijding van Berlijn door het Rode Leger in april 1945 te vieren. En nogmaals: voor zover ik mij herinner, woonde geen enkele Amerikaanse leider en geen Europeaan van welke rang dan ook de ceremonies in Moskou bij. Geen toespraken, geen openbare boodschappen ter ere van de buitengewone offers en heldenmoed van de Sovjets, nauwelijks enige vermelding van de verjaardag in de westerse pers.
Nog een airbrushklusje. Deze keer voelde ik een steek van verontwaardiging waardoor ik me schaamde voor de nationaliteit die het lot mij heeft toegewezen. Een waardige westerse leider zou luidop hebben gezegd: ‘Vandaag zijn we allemaal Russen.’
Negen jaar geleden, acht jaar geleden: we herinneren ons allemaal wat er was gebeurd ten tijde van deze walgelijke perversies uit het verleden. In februari 2014 orkestreerden de VS een antidemocratische staatsgreep in Oekraïne en installeerden ze een venijnig Russofobisch marionettenregime in Kiev. Moskou reageerde, zoals een eerstejaars politicologiestudent had kunnen voorspellen, door de Krim opnieuw te annexeren en de Russischsprekende meerderheid in de oostelijke provincies van Oekraïne te steunen.
In het voorjaar van 2015 beschoot Kiev dagelijks de burgerbevolking in het oosten, een campagne die acht jaar zou duren en ongeveer 14,000 levens zou eisen. Moskou had tegen die tijd besloten Loehansk en Donetsk als autonome republieken te steunen, terwijl hij mede-sponsor was van akkoorden – de twee Minsk-protocollen – die Oekraïne als een federatieve republiek bij elkaar zouden hebben gehouden.
Deze gebeurtenissen markeerden de gevechtslinies waarmee we nu gedoemd zijn te leven. De NAVO keurde de meedogenloze beschietingen van niet-strijders goed voor zover zij de strijdkrachten van Oekraïne trainde om een maximaal effect te bereiken. Het Westen heeft nooit de intentie gehad om de akkoorden van Minsk te steunen, die niet alleen Oekraïne als verenigde natie zouden redden, maar ook vele duizenden levens zouden hebben gered.
De Russiagate-jaren volgden op deze gebeurtenissen, waardoor elke mogelijkheid werd uitgewist dat, althans in de nabije toekomst, elk soort evenwichtig, volwassen begrip van Rusland, zijn volk en zijn gedrag in internationale aangelegenheden kon worden hersteld.
Onze onderwerpen hier zijn twee. De ene is haat, zoals de heersende Russofobie nu heerst. De andere is de geschiedenis en hoe deze wordt misbruikt om haat op het gewenste niveau te brengen.
Geschiedenis behoort tot onze kostbaarste schatten. Het is ons essentiële anker. Het is ons dorpsplein, onze taverne op de hoek, en elke generatie schrijft het om weer te geven hoe de levenden het begrijpen. Geschiedenis vertelt ons waar we ons bevinden in het menselijke verhaal en wat we, nu we leven, moeten doen om dit verhaal vooruit te helpen zoals anderen het ons hebben verteld.
Moeten we doorgaan in de richting van degenen die eerder kwamen? Moeten we een nieuwe richting inslaan? Dit zijn het soort vragen dat de geschiedenis ons stelt.
Laat ik hier eens een stap verder gaan. Het knoeien met de geschiedenis behoort tot de ernstigste zonden tegen de menselijke zaak.
Die Sovjetpropagandisten die slim waren in de donkere kamer, begrepen heel goed de kracht van het perverteren van de geschiedenis. Zoals we nu zeggen: als je het verleden beheerst, heb je ook controle over het heden.
Al degenen die negen jaar geleden op de stranden van Normandië stonden, samen met degenen die een jaar later zwegen, waren de politieke afstammelingen van leiders die ooit de Sovjets veroordeelden vanwege hun meedogenloze overtredingen van het verleden. Nu zijn deze zelfde mensen de overtreders – niet alleen wat betreft het verleden van Rusland, of dat van Europa, maar ook wat betreft mijn verleden en jouw verleden.
Ik breng de woede naar voren die lezers nauwelijks zullen missen vanwege twee gebeurtenissen die vorige week plaatsvonden. Laten we elk van deze verwondingen kort bekijken.
Er is in de eerste plaats de puinhoop waarin de Canadese regering terecht is gekomen door het vieren van een nazi-officier.
Zelenski heft zijn rechterarm op om te salueren terwijl een nazi aan het parlement wordt voorgesteld. (Twitter/Thorston Banner/True North/CPAC/Cathy Vogan)
Afgelopen vrijdag een week geleden reageerde het Canadese parlement met een staande ovatie toen de spreker, Anthony Rota, een 98-jarige genaamd Yaroslav Hunka introduceerde als een held omdat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de kant van de Oekraïners had gevochten. Hunka stond op, het toonbeeld van bescheiden moed, net nadat Volodymyr Zelenski de zaal had toegesproken. Toen Hunka's dienst tegen de Sovjets werd opgemerkt, wees de Oekraïense president ter goedkeuring naar Hunka.
Zoals al snel bleek, diende Hunka als lid van de Galicische Divisie van de Nazi Waffen SS. Deze eenheid behoorde tot de meest brutale in de uitroeiing van de Joden tijdens de oorlog.
Rota trad vorige week af als voorzitter van het parlement. Zelenski, die heel goed wist met wie en voor wie een Oekraïner die tegen de Sovjets vocht, vocht, heeft niets te zeggen. En te midden van een aanzienlijke politieke onrust in Ottawa bood premier Justin Trudeau deze verontschuldiging aan:
“Dat wij allemaal aanwezig waren om deze persoon onbewust te hebben erkend, was een vreselijke vergissing en een schending van de nagedachtenis van degenen die zwaar hebben geleden onder de handen van het naziregime…. Het is buitengewoon verontrustend om te denken dat deze flagrante fout door Rusland en zijn aanhangers wordt gepolitiseerd om valse propaganda te bieden over waar Oekraïne voor vecht.”
De westerse mogendheden zijn, met de samenzwering van de leiders van het regime in Kiev – en ik wil geen woord meer horen over Zelensky’s Joods-zijn – jarenlang bezig geweest met het vervagen van het naziverleden in Oekraïne en het uitwissen van de aanzienlijke aanwezigheid van neonazi’s in de strijdkrachten van Oekraïne. Oekraïne en op alle niveaus van de bureaucratie en de regering.
Dit is wat je krijgt: een hondendiner, een cadeau zonder verleden. En onmiddellijk schendt de Canadese premier, op zichzelf een Amerikaanse marionet, opnieuw de herinnering – ter verdediging van de herinnering uiteraard – door ons te vertellen dat we ons eerst zorgen moeten maken over Russische propaganda.
Ik ben dit duister, deze hypocrisie beu – allemaal het gevolg van een verraderlijke campagne om met de geschiedenis te knoeien, zodat de VS en de NAVO de diepgewortelde haat van xenofobe extremisten kunnen benutten om een proxy-oorlog tegen Rusland te voeren.
Nauwelijks was ik klaar met nadenken over de travestie in Canada toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, deze weergave van dezelfde controversiële hoofdstukken uit de Europese geschiedenis naar voren bracht:
“Tweeëntachtig jaar geleden vermoordden de nazi’s 34,000 joden in Babyn Yar. De Sovjets hebben deze geschiedenis begraven, die de regering van Poetin vandaag de dag manipuleert om dekking te bieden voor de Russische misstanden in Oekraïne. De VS zetten zich in voor gerechtigheid voor overlevenden van de Holocaust en voor verantwoordelijkheid voor wreedheden.”
Tweeëntachtig jaar geleden vermoordden de nazi’s 34,000 joden in Babyn Yar. De Sovjets hebben deze geschiedenis begraven, die de regering van Poetin vandaag de dag manipuleert om dekking te bieden voor de Russische misstanden in Oekraïne. De VS zetten zich in voor gerechtigheid voor overlevenden van de Holocaust en voor verantwoordelijkheid voor wreedheden.
- Secretaris Antony Blinken (@SecBlinken) 29 september 2023
Er zijn maar twee manieren om deze onzin te lezen. Ofwel moet de minister van Buitenlandse Zaken de ondergeschikte die zijn berichten op sociale media schrijft, ontslaan, ofwel gaat Tony Blinken nu zo ver dat hij aanneemt dat hij de geschiedenis onherkenbaar kan verminken, en in ons verwarde heden zal het resultaat standhouden.
Voor de goede orde: Babyn Yar (ook gespeld als Babi Yar), een deel van Kiev, was de locatie van meerdere nazi-bloedbaden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Blinken's verwijzing verwijst naar de gebeurtenissen van 29-30 september 1941, toen 34,000 mensen werden afgeslacht. In totaal werden daar 100,000 tot 150,000 Joden, Sovjet-krijgsgevangenen, Roma en anderen vermoord.
Terwijl de nazi's dat probeerden bedekken Na de wreedheden van Babyn Yar maakten de Sovjets deze onmiddellijk bekend toen ze Kiev in 1943 bevrijdden. Na de oorlog berechtten ze degenen die verantwoordelijk werden geacht.
Waar haalde Blinken zo’n idee vandaan? Het lijkt erop dat hij niet de enige persoon is die deze versie van de gebeurtenissen gelooft. Een artikel uit september 2021 in The Times van Israël over de 80th verjaardag van het bloedbad in Babyn Yar zei dat vrijwel niemand werd vervolgd voor het bloedbad en dat de Sovjets weigerden de moorden te herdenken en aldus ‘deze geschiedenis begroeven’. De krant zei:
“Tijdens de processen van Neurenberg in de jaren veertig werd een nazi, Paul Blobel, ter dood veroordeeld en geëxecuteerd voor onder meer misdaden in Babi Yar. Twee anderen kregen gevangenisstraffen. Een proces uit 1940 eindigde met gevangenisstraffen van 1968 tot 4 jaar voor zeven beklaagden; In die processen werden drie mannen vrijgesproken, de laatste van alle Babi Yar-daders. …
In Oekraïne is Babi Yar ook relatief onduidelijk, deels vanwege de decennialange weigering van de communistische autoriteiten om het te herdenken. Het maakte deel uit van een breder beleid dat het lijden van de Joden in de Holocaust bagatelliseerde en het opnam in het Sovjet-verhaal over patriottische opoffering in de strijd tegen het nazisme.”
Maar de feiten ondersteunen niet het idee dat de Sovjets het verhaal hebben begraven of dat slechts een handvol mensen in Neurenberg zijn berecht. De Sovjets voerden in 1946 processen uit in Kiev en een tiental daders werden opgehangen op het Maidanplein in de stad, het toneel van de door neonazi's gesteunde staatsgreep van 2014 die tot de huidige oorlog heeft geleid. Wikipedia zegt:
“In januari 1946 werden 15 voormalige leden van de Duitse politie … in Kiev berecht vanwege hun rol in het bloedbad en andere wreedheden. Twaalf van hen werden ter dood veroordeeld. … De andere drie kregen gevangenisstraffen. De ter dood veroordeelden werden op 29 januari 1946 publiekelijk opgehangen op het stadsplein van Kiev.[57]”
Bij gedenktekens behandelden de Sovjets de slachtoffers van Babyn Yar gelijk, zonder de Joden of Roma eruit te pikken, wat leidde tot het algemeen aanvaarde idee dat de geschiedenis begraven was. Wikipedia zegt:
“Na de oorlog stuitten met name de inspanningen op het gebied van de herdenking van joden en Roma op moeilijkheden vanwege de nadruk die de Sovjet-Unie legt op seculiere herdenkingen ter ere van alle nationaliteiten van de Sovjet-Unie, zodat gedenktekens (ook in Babi Yar) over het algemeen verwezen naar 'vreedzame slachtoffers van het fascisme.' Gedenktekens waren niet expliciet verboden, maar opeenvolgende Sovjetleiders gaven er de voorkeur aan de brede oorsprong van degenen die op de plek werden vermoord te benadrukken.
Dit betekende dat zowel de Joodse als de Roma-volkeren niet specifiek werden herdacht op de Babi Yar-locatie totdat de Sovjet-Unie instortte.[61] Inderdaad, Jevgeni Jevtoesjenko's gedicht uit 1961 over Babi Yar begint met 'Nad Babim Yarom pamyatnikov nyet' ('Over Babi Yar zijn geen monumenten'); het is ook de eerste regel van Sjostakovitsj's Symfonie nr. 13. '
Terwijl The Times van Israël Hoewel het verhaal ook sprak over de toename van de steun in Oekraïne voor de Oekraïense fascistische collaborateurs die deelnamen aan het bloedbad, verwijst Blinken daar absoluut niet naar.
Degenen met weinig respect voor de geschiedenis, en dus niemand voor ons aan wie de geschiedenis toebehoort, hebben veel redenen om deze te verdraaien. De afgelopen tien jaar is hun doel geweest het misbruiken van de geschiedenis om een diepe en blijvende haat tegen Rusland en zijn volk op te wekken.
En zoals de hier besproken gebeurtenissen aangeven, is de specifieke reden nu om ons te rekruteren aan de kant van een natie met een lange geschiedenis van Rusland-haat, zodat we haar schandelijke excessen zullen excuseren, of doen alsof, nog beter, die er niet zijn.
—Joe Lauria heeft bijgedragen aan dit artikel.
Patrick Lawrence, jarenlang correspondent in het buitenland, voornamelijk voor de Internationale Herald Tribune, is columnist, essayist, docent en auteur, meest recentelijk van Journalisten en hun schaduwen. Andere boeken oa Tijd niet langer: Amerikanen na de Amerikaanse eeuw. Zijn Twitter-account, @thefloutist, is permanent gecensureerd.
Aan mijn lezers: Onafhankelijke publicaties en degenen die voor hen schrijven, bereiken een moment dat tegelijkertijd moeilijk en veelbelovend is. Aan de ene kant nemen we steeds grotere verantwoordelijkheden op ons in het licht van het toenemende verzuim van de reguliere media. Aan de andere kant hebben we geen duurzaam verdienmodel gevonden en moeten we ons daarom rechtstreeks tot onze lezers wenden voor ondersteuning. Ik zet mij voor de duur in voor onafhankelijke journalistiek: ik zie geen andere toekomst voor de Amerikaanse media. Maar het pad wordt steiler, en daarbij heb ik jouw hulp nodig. Dit wordt nu urgent. Bent u al supporter: hartelijk dank. Als u dat niet doet, steun dan alstublieft mijn voortdurende bijdragen aan Consortium Nieuws en als erkenning voor de toewijding aan onafhankelijke journalistiek die ik deel met deze basispublicatie, doe mee door u te abonneren De fluitist, of via mijn Patreon rekening.
De weergegeven standpunten zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn die van Consortium Nieuws.
Doneren naar CN's
Vallen Fonds Drive
Blinken laat ons zien hoe laag de VS en zijn westerse handlangers zijn gezonken. Het is niet genoeg de gebeurtenissen te verdraaien om de Russen de schuld te geven. Nu proberen ze de geschiedenis te herschrijven met hetzelfde doel.
Schuld is het belangrijkste wapen van de zwakken als ze niet bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen daden en de aandacht af te leiden van hun eigen slechte gedrag.
Blinken zou geen schuld hoeven te gebruiken als hij echt een geldige zaak had.
Uitstekend werk, zoals gewoonlijk. Dank God voor Joe Lauria en Patrick Lawrence en collega's. Echte, doordachte, goed onderzochte, eerlijke journalistiek lijkt dood te zijn in de reguliere media, maar hier overleeft ze nog steeds.
Hoeveel koopvaardij- en militaire zeelieden van de geallieerden (VS, VK, Canada, Afrika, enz.) stierven in de arctische konvooien die Rusland hielpen?
Absoluut walgelijk!!
Als u 'Universiteit van Ottawa Jens Stoltenberg' Googlet, wordt u naar een transcriptie gebracht van een stadhuisevenement op 4 april 2018.
Aan het einde van de vragenperiode verwijst de moderator naar twee slotvragen. Je hoort de vraag en antwoord van de voorlaatste vraag, maar op mysterieuze wijze niet de laatste.
Welnu, de laatste was van mij, en ik laat het aan de CN-lezers over om te speculeren of de organisatoren geen opnameband meer hadden of dat het laatste antwoord opzettelijk werd onderdrukt. Ik had gevraagd naar het gedeelte van het Noord-Atlantisch Verdrag waarin staat: “Dit verdrag heeft geen invloed op of verandert geen enkele verplichting van partijen die lid zijn van de Verenigde Naties. Het doet ook geen afbreuk aan de primaire verantwoordelijkheid van de VN-Veiligheidsraad voor het handhaven van de internationale vrede en veiligheid.” (Artikel 7)
Zoals ik me herinner zei NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg in zijn antwoord dat hij als leider van de Labour-partij om die reden de invasie van Irak door president Bush van de VS niet had gesteund.
Ik kan me voorstellen dat elke escalatie door een NAVO-lid, van een oorlog uitgelokt door dat lid, de verplichtingen van andere NAVO-landen op grond van Artikel 5 (collectieve zelfverdediging) teniet zou kunnen doen en daarom iets zou kunnen zijn dat pro-oorlogsenthousiastelingen zouden willen bagatelliseren.
Dankzij consortiumnieuws en Patrick Lawrence en deze zeer doordachte, goed onderzochte en uitgebreide kijk op 20/21e-eeuwse toepassingen van een eeuwenoude menselijke strategie.
Terwijl ik het las, dacht ik terug aan mijn opvoeding in Charleston, South Carolina. Ondanks de alomtegenwoordigheid ervan, heb ik nooit iets aan het verhaal over de burgeroorlog gehad. Het verhaal, essentieel voor ons sociale begrip en zelfbegrip in Charleston, bevredigde nooit en liet een kriebel achter totdat ik jaren later het verhaal van ‘The Lost Cause’ ontdekte. Verbazingwekkend hoe geschiedenis kan worden geschreven als een effectieve groep propagandisten bijeen is, gemotiveerd en gefocust. In dit geval schreven de schijnbare verliezers de geschiedenis en leken daardoor op de een of andere manier te hebben gewonnen.
Ik ben 64 jaar oud en groei dus de eerste 30 jaar van mijn leven op tijdens de Koude Oorlog. In 2017 ging ik naar Kuznetsk, Piensa, Rusland om Engelse les te geven in een academisch zomerkamp. Ik had dat punt in mijn leven bereikt zonder enig idee van het heroïsche doorzettingsvermogen en de historisch ongekende verliezen die Rusland had geleden. Zowel de realiteit van die invasie als de acceptatie van intergenerationeel trauma laten geen twijfel bestaan over de ervaring van een ‘existentiële dreiging’ van westerse machten. Net als in 1941, voor energiebronnen.
Dat gekochte publiek in het Canadese parlement leek op zeehonden die met hun zwemvliezen wapperden tijdens voedertijd in de dierentuin! Is het mogelijk om daadwerkelijk lager te komen dan dat! Dit is het niveau dat het collectieve Westen heeft bereikt.
Ik zou willen suggereren dat de analogie van rondfladderende zeehonden niet goed is in relatie tot Canadezen. Ze hebben ook een slechte geschiedenis met betrekking tot de schattige zoogdieren.
Bedankt, Steve. Ik heb er altijd een hekel aan als mensen menselijke klootzakken met dieren vergelijken. Er is niets lager dan onze soort, en ik hou er niet van om dieren trucjes te laten doen ter vermaak.
Dank u wel voor uw verdediging van het belang van objectieve geschiedenis. Ik hou van de formulering van de eed van de Amerikaanse rechterlijke macht om “de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid” te vertellen. Ik ben geen man van vloeken, maar als ik dat wel was, zou ik willen dat als iemand afwijkt van de norm van de bovenstaande eed, zijn tong verwelkt.
Ten tijde van de James Bay-hoorzittingen werd aan een lid van de inheemse Cree-bevolking, die de taal van de rechtbank in Quebec niet sprak, gevraagd: “Zweer je de waarheid te vertellen, de hele waarheid en niets dan de waarheid.” De vertaler stelde hem de vraag in de moedertaal van Cree. Er viel een lange pauze en hij sprak met de vertaler, die vertelde: 'Hij zweert de waarheid te vertellen, en niets anders dan de waarheid, maar hij kent niet de hele waarheid. Hij kan alleen zeggen wat hij weet.”
Ik vraag me af of de mensen van Blinken het Babyn-oorlogsincident verwarden met het eerdere bloedbad van Katyn in Polen, toen Sovjet-NKVD-detachementen in april en mei 22,000 zo'n 1940 Poolse militaire officieren en intellectuelen executeerden in een soort ideologische zuiveringsoefening. -gebrandmerkt Katyn als een nazi-gruweldaad, en pas na de val van de Sovjet-Unie werd de waarheid volledig aan het licht gebracht. Het is onnodig om te zeggen dat zelfs als dit het geval zou zijn, dit niets zou doen om het kwaadwillige revisionisme van de seriële blunders van Blinken en anderen, waarop Patrick heeft gewezen, te verzachten.
Nee. Dat dacht ik eerst. En toen deed ik aanvullend onderzoek voor dit artikel en ontdekte dat Blinkens versie van de gebeurtenissen algemeen wordt aangenomen en zelfs deel uitmaakt van een symfonie van Sjostakovitsj. Maar het is verkeerd. Er was een Sovjetproces en er waren seculiere Sovjetmonumenten, alleen niet specifiek Joodse.
Het is opmerkelijk hoe de machthebbers smerige geschiedenissen kunnen verdraaien of ronduit kunnen schrobben. Neem bijvoorbeeld Wernher von Braun, Amerika's gevierde raketwetenschapper die NASA hielp een man op de maan te zetten. Terwijl ik door de kortingsbak van een boekwinkel snuffelde, stuitte ik toevallig op een boekdeel van SS-notabelen. Ja, NASA's eigen von Braun bekleedde de rang van majoor in de SS, hoewel waarschijnlijk de Allgemeine of General SS, de administratieve tak, in tegenstelling tot de Waffen-SS. Niettemin speelde Von Braun, als technisch directeur van het Peenemünde Army Research Center, een sleutelrol bij de ontwikkeling van de V-2 (Vengeance-raketten) die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Duitsland werden geproduceerd. Operatie Paperclip, geleid door de Amerikaanse Joint Intelligence Objectives Agency, zuiverde zijn nazi-verleden als ladderbeklimmer.
Ik moet hieraan toevoegen dat de V-2 met slavenarbeid werd geproduceerd.
Ik moet hieraan toevoegen dat bij de productie van de V-2 gebruik werd gemaakt van concentratiekamparbeid.
Het nummer van Tom Lehrer is nu zelfs beschikbaar op YouTube!
'Noem hem een nazi, hij zal niet eens fronsen. Nazi Shmartzi, zegt Werner von Braun”.
Tom is iemand die met humor de Amerikaanse hypocrisie niet vergoelijkt.
De hypocrisie van de geschiedenis vindt zijn oorsprong in ongemarkeerde graven, maar sterft niet.
Het probeert herhaaldelijk de onmenselijke daden van de mensheid te begraven.
De geschiedenis begon toen de mensheid de huid van haar instinct aflegde en een bewust 'zelf' herkende dat zogenaamd in staat was om met kritische vooruitziendheid te handelen.
“De geschiedenis is een reeks leugens waarover overeenstemming is bereikt...” brainyquote.com
1.) Wat nog erger is in de huidige ‘meer toekomstgerichte’ progressieve ‘fout’; post-veroordeling van een 98-jarige voormalige nazi voor zijn individuele aandeel in genocidale misdaden, meer dan 75 jaar geleden gepleegd???
2.) Het NIET veroordelen van een hedendaagse ultra Na(tional)Zi(onistische) leider, feitelijk het hoofd van een hedendaagse genocidale regering, die zich actief bezighoudt met het begaan van wreedheden van uitroeiing – “etnische zuivering” – waarbij etnisch-Arabische mensen van oude Palestijnen tot zondebok worden gemaakt erfgoed, door hen, onschuldige vrouwen, mannen en kinderen te onderwerpen aan barbaarse uitroeiingsprocessen!!!
Een hoogstandje van Patrick Lawrence. Stephen Cohen zou dit zeer dankbaar zijn geweest.
Psychotherapeuten weten dat een leven gebaseerd op leugens een verstoord leven is. Ontkenning, zondebokken, rationalisatie, compartimentering etc. dienen allemaal om het ego te beschermen, een structuur die Almaas schrijft en die gebaseerd is op tekortkomingen en een soort nep-zelf. Genezing komt voort uit de moed en passie voor de waarheid. Dat maakt ons responsabel. En verdiept. En bewuster. En waarschijnlijk creatiever en responsiever dan reactief. De VS en haar zogenaamde ambtenaren als de drieling Nuland, Sullivan en Blinken hebben een schijnbaar aangeboren afkeer van de werkelijkheid. Al die in de VS gemaakte clusterbommen en granaten met verarmd uranium. Al dat weglaten van gebeurtenissen uit 2014. Al die fictie over ‘niet-uitgeloktheid’. Wat een bravoure zonder enige verwantschap in de aanhoudende, regelrechte en geplande maatschappelijke catastrofe die wordt gedragen door de spoedig overleden vruchtbare Oekraïense mannen en vrouwen en hun dierbare kinderen. En het maken van hun bodem tot een wachtende ramp van dood en verminking met die verborgen bommen van die clusterbommen, onze moordende bedrijven kraaien van vreugde voor de winstgevende moord. En het uitwissen van de geschiedenis als een kwaadwillig instrument van degenen die totaal verstoken zijn van eer en in plaats daarvan zo vol van het verachtelijke sinistere zijn. Vraagt u zich ooit af hoe onze Amerikaanse burgers zich zouden voelen als onze kinderen, moeders en vaders, tantes en ooms daar schouder aan schouder met de Oekraïners zouden vechten, wetende dat de Oekraïense president een nazi vierde? En stervend, thuiskomend in zwarte lijkzakken met ritssluiting?
Mevrouw Zoet.
Ik dank al deze commentaren, maar ik vind uw opmerkingen hier buitengewoon scherp, die uitdrukking geven aan een geest die aanzienlijke tijd heeft besteed aan het nadenken over onze psyche in haar gezonde en ongezonde toestanden.
Bedankt voor uw aanwezigheid van de ene week op de andere.
Patrick.
Wat ik heb geleerd, Selina, is dat er geen verlossing mogelijk is zonder WAARHEID. Liegen is normaal in de beschaving en beschadigt ons hart, onze hersenen en ons lichaam. Zie de ervaring van Richard Sorensen in Papoea-Nieuw-Guinea toen een groep goedbedoelende Britse toeristen in contact kwam met inheemse volkeren – mensen die niet wisten wat liegen was – en hen binnen een week gek maakte.
Het is jammer dat de perversie van de geschiedenis, die deze vervangt door propaganda, niet nieuw is. Ik onderwees een officiële versie van de geschiedenis in de periode van 1969 tot en met 1977, maar terwijl ik onderzocht wat ik onderwees, te beginnen met het vrijwel heilige verhaal van de Verenigde Staten over: de oorzaken van de Revolutionaire Oorlog (geen melding gemaakt van de proclamatielijn van 1763, en de verkoop van onroerend goed buiten de lijn door grondleggers); de burgeroorlog (geen melding gemaakt van de belofte van Lincoln om de slavernij te behouden als de zich afscheidende staten zich zouden bekeren); de eerste en tweede oorlogen die een einde zouden maken aan alle oorlogen (John Tollands “Rising Sun” was een Epiphanius-uitzondering); Vietnam; de talloze staatsgrepen en marionettenregimes die door de Verenigde Staten zijn geïnstalleerd; Toen de arbeidersbewegingen werden onderdrukt, enz., besefte ik dat ik contraproductieve ‘runderuitwerpselen’ aan het verkopen was, en een tijdje, een hele tijd, trok ik me terug uit de academische wereld om me op andere dingen te concentreren, zowel nobel als egoïstisch. Dat bedrog en niet geschiedenis is wat te velen van ons hebben geleerd en zo duidelijk is geworden, is, vanuit het perspectief van historici, een goede zaak, maar alleen als het licht brengt op het spoor van leugens waarmee we zijn misleid, en waarmee we zijn misleid. maar al te veel van ons blijven onszelf en anderen voor de gek houden. Net als het recht, de journalistiek en de politiek zou het vastleggen en onderwijzen van geschiedenis een nobel beroep moeten zijn, maar dat is maar al te vaak niet het geval geweest, en het lijkt erop dat dit het ergste onder ons is, degenen aan wie objectiviteit en waarheid ondergeschikt zijn. tot social engineering, zijn degenen waarvan het product de overhand heeft. Ik hoop dat genoeg van ons de moed en het fatsoen vinden om die trend te keren, maar ik kan niet zeggen dat de huidige gebeurtenissen mij inspireren om te geloven dat dit zal gebeuren. Iets waar wij allemaal die ernaar streven historici te worden genoemd, moeten overwegen.
Geschiedenissen moeten veel meer weglaten dan ze in hun weergaven van gebeurtenissen opnemen. Het wordt nog erger als er interpretaties bij worden betrokken. Maar een soort verhaal over het verleden is essentieel om verder te kunnen leven in het heden en ons een toekomst voor te stellen. Dit niet-gevoel van mens-zijn is prachtig en verschrikkelijk en kan onhoudbaar zijn. Misschien zal AGI, als het ‘Singularity’ bereikt, merken dat het geen andere keuze heeft dan zich van deze onzin te ontdoen.
Als je Dark Quadrant leest, is het fascinerend hoeveel historici onaangename details over hun onderwerpen weglaten. Een voorbeeld is Caro's biografie van LBJ, maar de biografieën van Truman waren vergelijkbaar in het weglaten van zijn connecties met de georganiseerde misdaad.
Is het mogelijk om dieper te zinken dan de nazi’s te rehabiliteren om zo uw geopolitieke ambities te bevorderen? Ik denk het niet. De mensen die betrokken zijn bij deze verachtelijke inspanningen verdienen niets anders dan minachting, spot en verbanning uit de burgermaatschappij.
Ja, we hebben een plek nodig om deze mensen te huisvesten. Een inheemse vrouw schreef over wat haar volk zou doen, bijvoorbeeld met een tienerjongen die andere mensen aanviel. Een jaar op een eiland met niets anders dan een vuursteen en een mes, en na een jaar een discussie over de vraag of hij wel of niet terug mag keren in de maatschappij. Trudeau, Blinken en hun soortgenoten zijn WINDIGOS, mensen die door hebzucht en roofzucht in kannibalen zijn veranderd, en ze moeten buiten de fatsoenlijke samenleving worden geplaatst.
Normaal gesproken geniet ik van het schrijven van Patrick Lawrence en het is geweldig om zijn hartstochtelijke pleidooi voor GESCHIEDENIS te zien! Zo weinig mensen kennen enige geschiedenis, althans in de VS. Een jonge man met wie ik sprak was verrast dat er blanke mensen waren die opkwamen voor de rechten van zwarte mensen in de jaren dertig, daarvoor en daarna. Een jonge vrouw met wie ik sprak, vertelde me dat ze op school geen geschiedenis van na de Tweede Wereldoorlog had gehad. Een volk dat geen geschiedenis kent, is een gedoemd volk.
Toen ik mijn geschiedenisgepoetste tienerdochter vertelde over het debacle in het Canadese parlement, was ze ongelovig. “Zodra ze zeiden dat hij tegen de Sovjets vocht, hadden ze zich moeten realiseren dat hij aan de zijde van de nazi’s vocht!”
Yep.
En hoe zit het met al deze staande ovaties, zoals voor Zelensky? Een corrupte kleine dictator met een voorliefde om zich te kleden als GI Joe. Kom, stop met die poppenkast, niemand ziet je echt voor een soldaat aan. Heb je niet minstens één goed pak?
Vooral de vice-premier Chrystia Freeland moet geweten hebben wat ‘vechten tegen de Russen’ in de Tweede Wereldoorlog betekende.
Haar grootvader was een nazi-propagandist en redacteur van een Oekraïenstalige krant, eerst in bezet Polen en later in bezet Oostenrijk. Freeland leidt de aandacht hiervan af, in plaats van afstand te nemen van het nazisme, terwijl zij extreemrechtse Oekraïners steunt.
Ik vermoed met goede reden dat de huisspreker, Rota, in zijn zwaard moest vallen om haar en haar nazi-affiliaties specifiek te beschermen, en niet de premier
Ik kom op voor mijn vader en zijn medesoldaten tijdens het Ardennenoffensief. Het Sovjetleger redde de peuken van bibberende Amerikanen die gevangen zaten in de ijskoude hel van de Slag om de Ardennen. Ze waren heel duidelijk: (1) het Sovjetleger heeft hen gered van het Duitse leger, en (2) ALLE oorlogen zijn waardeloos, het waren geen helden, geen enkele soldaat is helden, ALLE OORLOGEN ZUIGEN en moeten worden beëindigd.
Wauw. Bedankt papa, je hebt het me zo goed geleerd.
O wat een flashback. Mijn grootvader sprak zelden over zijn ervaringen tijdens het Ardennenoffensief, maar als hij dat deed, deed hij dat met grote spaarzaamheid in woorden en met een vloed aan emoties. Met tranen in zijn ogen en een krakende stem zei hij eenvoudigweg: “Zij hebben ons gered, die verdomde Russen hebben ons allemaal gered”. Ik kan me weinig kenmerken voorstellen die afschuwelijker zijn dan het gewillig vergeten van degenen die zich hebben opgeofferd voor je overleving. Mijn grootvader is het nooit vergeten. Ik wed dat er vandaag de dag maar een handjevol Amerikanen is die enig idee hebben wat het betekent om in de Tweede Wereldoorlog meer dan twintig miljoen mensen te hebben verloren, zoals de Russen deden. Mijn grootvader moet samen met een heleboel veteranen uit de Tweede Wereldoorlog in hun graf rollen vanwege onze steun aan Oekraïne.
Je belangrijkste zin is: “geen enkele soldaat is een held.” We lijden hier in Maine onder voortdurend militarisme, verheerlijkt door onze laagwaardige tv-stations, en het enige dat ik kan bedenken is de verklaring van M. Scott Peck over soldaten: je bent geen held als er een pistool in je rug en een pistool aan je voorkant staat. . We verheerlijken het leger en zorgen niet eens goed voor ze als ze gebroken thuiskomen.
Je hebt heel veel geluk dat je vader zo openhartig was met zijn ervaringen en zijn gevoelens over oorlog.
De mijne sprak nooit rechtstreeks over de oorlog, zoals zoveel andere veteranen. Maar gelukkig hield hij wel een dagboek bij van de eerste van zijn vier jaar in het buitenland bij het Royal Canadian Army Medical Corp, 6th CDN Field Dressing Station, dat ik in de loop der jaren zo vaak heb gelezen.
Hij vertoonde echter wel wat ik achteraf beschouw als behoorlijk ernstige PTSS-symptomen, die vele jaren na zijn terugkeer tot een ziekenhuisopname leidden.
Ik maakte uit zijn geschreven woorden op dat hij meer dan zijn deel van de afschuw zag toen het veldhospitaal waarmee hij door West-Europa reisde na de D-Day-invasie dagelijks maar liefst 400 slachtoffers behandelde, waaronder lokale burgers, geallieerde troepen en zelfs vijandelijke soldaten.
Het nieuw leven inblazen van de strategische oorlogspraktijken uit de 20e eeuw staat geheel los van onze menselijke beschaving en ons voortbestaan als soort die verslaafd is aan het profiteren van oorlogvoering als beschermingsracket gebaseerd op mannelijk dominantiegedrag.
De gemeenschappelijke overheersing van oorlog in de geschiedenis is het vormen van haat om de noodzakelijke oorlog tot stand te brengen. Op alle mogelijke manieren haat aanwakkeren om de vlammen aan te wakkeren. Het is alsof je Irak tegen Iran steunt en vervolgens Saddam tot Hitler maakt.
Of het rekruteren van Afghaanse drugsbaronnen om de USSR te provoceren om naar Afghanistan te komen en hen te steunen totdat ze niet langer nodig zijn, of als vrijheidsstrijder voor drugsbaronnen in Midden-Amerika.
Deze specifieke versie kan het beste worden samengevat door Hillary die Poetin een Hitler noemt.
De echte herziening van de geschiedenis zou kunnen zijn dat Hitler werd gecreëerd als wapen tegen het communisme en tegelijkertijd als vijand.
Het interessante gebruik om Chamberlain een verzoener te noemen, zoals de akkoorden van Minsk, ter voorbereiding op de komende oorlog.
Ik ben een beetje in de war door je opmerking. De regering in Kaboel nodigde de Sovjets uit in hun land – een regering die seculier was en waaronder vrouwen rechten hadden – om hen te helpen zich te verzetten tegen de Taliban, gefinancierd en bewapend door de VS.
Bedankt, Patrick, prachtig en broodnodig artikel. Ik dring er bij alle lezers op aan om zo breed mogelijk te delen dat de achtergrond van de oorlog tussen de NAVO en Rusland van cruciaal belang is om de wereld van vandaag te begrijpen.
Bedankt CN voor dit artikel van Patrick Lawrence. Een zeer belangrijke herinnering aan de valkuilen van het niet kennen van onze geschiedenis.
WWTS? Rusland is een slecht land omdat ze geen gedenkteken hebben gemaakt? Ik moet denken aan mijn vrouw, die van Poolse afkomst is; haar overleden vader was inderdaad een Amerikaan van de eerste generatie die vloeiend Pools sprak. Ze vertelde me altijd dat de nazi's niet alleen de Joden vermoordden. Ze doodden ook de Polen, de Roma en een aantal andere etniciteiten die zij als onmenselijk beschouwden. Het maakte haar altijd kwaad dat de enige mensen waar iemand over sprak de Joden waren. Ze zou zeggen: “Ze hebben ook enkele van mijn familieleden vermoord”!
Om vervolgens twee personen met heel weinig hersens – Blynken en Trudeau – te laten proberen de schuld af te schuiven voor de gevolgen van wat ze Rusland hebben aangedaan, is walgelijk.
En niemand komt ooit op voor de Roma
Ik heb in het recente verleden foto’s en video’s gezien van Roma en andere ‘untermenschen’ in het moderne Oekraïne, vastgebonden aan stedelijke lichtmasten met stretchfolie, hun gezichten groen geverfd en hun broek om hun enkels terwijl ze genadeloos werden geslagen door een of meer voorbijgangers. Echte verschrikkingen die het Westen voor zijn mediaconsumenten verborgen houdt.
Westerse politici en diplomaten zullen op betrouwbare wijze elk verhaal verdraaien om negatief over Rusland te reflecteren. Het is een denkgewoonte die diep in hen verankerd is. Het is geen wonder dat zoveel Amerikanen Vladimir Poetin als de vleesgeworden duivel beschouwen. Ze worden non-stop gebombardeerd met dergelijke gedachten, zowel door de politieke leiders als door de media. Zoals een van de eerste CIA-directeuren zei: We zullen weten dat we ons werk goed hebben gedaan, als alles wat het publiek gelooft niet waar is.
‘The Commisar Vanishes’ is van David King.
Europeanen en Euro-Amerikanen zijn al eeuwenlang geconditioneerd om Rusland en alles wat Russisch is in diskrediet te brengen en/of te haten. In de VS vond de oorspronkelijke Red Scare 1.0 plaats in de jaren twintig, toen de communistische heksenjachten uit het McCarthyite Red Scare 1920.o-tijdperk, en nu na de Russisch-fobie-hysterie in de USSR.
Russen die worden geportretteerd in de populaire cultuur, films en zelfs tekenfilms (Boris en Natasha in het oude Rocky en Bullwinkle) worden gestereotypeerd als ongekunsteld, misdadig, gewelddadig en ronduit no-goodniks. Ze vormen een groot deel van de externe Ander waarin we de zogenaamde westerse beschaving negatief kunnen definiëren. Wij zijn “beschaafd, democratisch, vreedzaam en respecteren de mensenrechten en de rechtsstaat”, terwijl “zij” dat niet doen en dat ook niet zijn.
Koppel dit aan het notoir ontoereikende geschiedenisonderwijs dat de overgrote meerderheid van de 'merkans wel of niet krijgt. Het weinige dat ze krijgen zijn meestal halve waarheden en een uitgelezen hagiografie van de VS.
Zoals de heer Lawrence opmerkt, worden de huidige verhalen over de Tweede Wereldoorlog, nazi-Duitsland en de rol van de USSR bij het verslaan van de nazi's steeds verwrongener dan zelfs eerdere perioden van rode schrik en russofobie.
Een persoonlijke anekdote: ik heb gelezen dat ze in Oekraïne leren dat nazi-Duitsland niet de agressor was in de Tweede Wereldoorlog, maar dat Operatie Barbarossa slechts een DEFENSIEVE operatie was ter bescherming tegen “Russische Agressie”. Een paar jaar geleden kreeg ik dit in mijn gezicht te horen van een jonge Oekraïense advocaat. Een andere Oekraïense professional vertelde me iets soortgelijks.
Een oudere Oekraïense ingenieur vertelde mij dat de Russen geen Slavische mensen waren, en dat Russisch GEEN Slavische taal was. Hoewel anekdotisch, sluipen deze onwaarheden het discours van de VS en de vazallen binnen. Herhaal de Grote Leugen vaak genoeg, en de meesten zullen het gaan geloven.
Geschiedenis is een zeer complex onderwerp. We hebben het geluk dat de feitelijke gebeurtenissen voor het grootste deel nog steeds worden vastgelegd, zelfs als sommige politici details airbrushen. De analyse van de geschiedenis bestaat slechts uit meningen. Een poging om te raden naar de bedoelingen van beslissers. Om een voorbeeld te geven: overweeg hoe historici de huidige oorlog in Oekraïne zullen analyseren.
Ik ben er zeker van dat het “Biden’s oorlog” zal worden genoemd. Niet gezien de huidige toeschrijving. Uiteraard volgt er dan een analyse. Had Biden eerdere bedoelingen, was hij slechts een opportunist? Plande hij de gevolgen of accepteerde hij alleen maar wat er ook uit voortkwam. Het grootste twistpunt zal naar mijn mening de betekenis van deze oorlog zijn voor de teloorgang van de Europese hegemonie over de wereld. Zal dit worden gezien als de trigger voor een verschuiving terug naar een wereld waarin Azië opnieuw de dominante en meest welvarende regio is (zoals het geval was vóór de Europese kolonisatie van de wereld). Dan kunnen we natuurlijk zeer uiteenlopende meningen krijgen over de aard van Bidens bedoelingen. Waren ze een kwade poging om vast te houden aan macht en rijkdom? Waren ze voor het welzijn van de wereld als geheel? Het wegnemen van het juk van het financiële kolonialisme van de meerderheid van de wereld.
Van één ding kunnen we zeker zijn. De geschiedenis zal worden veranderd en gemanipuleerd om aan de behoeften van de tijd te voldoen, net zoals dat nu het geval is. Er is zeer zorgvuldig lezen en analyseren nodig om feiten in de geschiedenis te vinden. Geschiedenissen zijn echter nog steeds beter dan nieuwsmedia.
Het mag geen verrassing zijn dat de geschiedenis wordt herschreven en vervalst voor iedereen die ‘1984’ van George Orwell heeft gelezen.
The Commissar Vanishes is ook een boek van wijlen trotskist en kunstenaar/ontwerper David King. Ik raad het aan.
Ook ik “ben dit duister beu, deze hypocrisie – alles is het gevolg van een verraderlijke campagne om met de geschiedenis te knoeien, zodat de VS en de NAVO de diepgewortelde haat van xenofobe extremisten kunnen aanwenden om een proxy-oorlog tegen Rusland te voeren.” hoofd bonkt van frustratie.
Bedankt voor dit briljante artikel. Het lezen van de historische gebeurtenissen in Rusland tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft mijn ogen de afgelopen twee jaar geopend, dankzij jou en andere CN-journalisten. Het is een aanzienlijke schat om meer te leren over Rusland en zijn grote offers die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gebracht. We zijn het Russische volk allemaal dankbaarheid verschuldigd.
Ik krimp vaak ineen bij het vooruitzicht dat de volgende zin of twee in een essay de Amerikaanse herschrijving van de faux-geschiedenis samenvatten. Als het wordt gelezen, wordt het door slecht geïnformeerde mensen, van wie ik er te veel ken, als feit beschouwd.
Zeer verhelderend, geweldig artikel over het opzettelijk herschrijven en misbruiken van de geschiedenis, zoals geïllustreerd door de historisch ongeletterde handlangers Trudeau en Blinken.
En nu de verplichte vergelijking met Orwells 1984, dat, zoals sommigen hebben gezegd, tegenwoordig een handleiding is geworden:
“Wie het verleden controleert, controleert de toekomst; wie het heden controleert, controleert het verleden.” (Emmanuel Goldstein, De theorie en praktijk van het oligarchisch collectivisme).
Onze ‘Innerlijke Partij’ is de diepe staat – wie zijn deze mensen precies? En de ‘Outer Party’ is de professionele managementklasse, die gelooft dat alle propaganda die door het Ministerie van Waarheid wordt gegenereerd…
“Lezers hebben context toegevoegd” slaat opnieuw toe!
Het is niet de eerste keer dat Antony Blinken en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken met eieren op hun schaamteloos leugenachtige gezichten achterblijven, en ik hoop zeker dat dit niet de laatste keer zal zijn.
We komen nu pas tot het besef dat er altijd met de geschiedenis is geknoeid. We weten al lang dat de oorlogsgeschiedenis altijd door de overwinnaars wordt geschreven. Neem bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog. De Engelstalige geschreven oorlogsgeschiedenis is voornamelijk geschreven door Engelse en Amerikaanse auteurs, met inherente vooringenomenheid en voorspelbare resultaten. De Tweede Wereldoorlog is vanuit het perspectief van Duitsers grotendeels ongepubliceerd en daarom grotendeels onbekend, zelfs voor Duitsers die na 2 zijn geboren.
Het was een grote komedie dat het nooit bij Justin Trudeau, noch bij het hele Canadese Lagerhuis, was opgekomen dat een Oekraïense ‘oorlogsheld die dapper tegen de Russische indringers vocht in de Tweede Wereldoorlog’ dit waarschijnlijk alleen had kunnen doen als lid van de Duitse Wehrmacht, laat staan alleen de Waffen-SS.
De SS, acroniem voor Schutzstaffel, voor degenen die het misschien niet weten, werd in 1925 door Adolf Hitler opgericht als zijn persoonlijke lijfwachten. Ze waren herkenbaar aan de Totenkopf, het doodshoofd-schedelinsigne dat op hun petten werd gedragen, en onderscheidden zich onder andere door het runnen van de concentratiekampen van het Derde Rijk. De SS waren de meest vurige en loyale nazi’s. Na de oorlog werden de SS'ers veroordeeld, vervolgd en vaak geëxecuteerd als degenen die het meest schuldig waren aan oorlogsmisdaden. Polen eist nu de uitlevering van Justin Trudeau's persoonlijke favoriete 'oorlogsheld', zodat hij in Polen terecht kan staan wegens mogelijke misdaden tegen de menselijkheid. Het zou praktisch onmogelijk zijn om een voormalig lid van de SS te vinden die zijn dienst heeft volbracht zonder enige oorlogsmisdaden te hebben begaan. Omdat het de dagelijkse taak van de SS was om massa-executies uit te voeren, zoals die plaatsvonden in Babi Yar, een ravijn bij Kiev in Oekraïne.
Nadat Zelenski zijn vuist had gebald tijdens een Canadese staande ovatie voor de oude nazi, keerde hij vervolgens terug naar Oekraïne, waar hij plechtig een krans legde tijdens een ceremonie in Oekraïne die herinnerde aan het bloedbad in Babi Yar van meer dan 30 joden, partizanen, communisten en andere vijanden van de Sovjet-Unie. het Reich, inclusief Russische krijgsgevangenen.
En een stukje geschiedenis wordt bijna vergeten/uitgesloten:
Xxxx://justiceforpolishvictims.org/polish-ervaring/the-wolyn-massacre-77-years-ago-around-100000-poles-were-slaughtered-with-utmost-cruelty-by-ukrainian-nationalists/
Polen en Oekraïne hebben zeker een geschiedenis van bloedwraak. De enige reden dat Polen aan het begin van de oorlog zo pro-Oekraïne was, was omdat Polen een nog grotere strijd te voeren heeft met Rusland. En denk niet dat beide landen er boven zouden staan om land af te pakken van hun buurman en bondgenoot als de situatie precies goed zou gaan.
De meeste mensen hebben heel weinig begrip van andere mensen en andere culturen. In plaats van te proberen te begrijpen hoe de zaken er vanuit het perspectief van een ander land uitzien, hebben mensen de neiging hun eigen ervaringen op alle anderen toe te passen en van hen te verwachten dat ze net zo denken en handelen als wij.
Zowel Polen als Duitsland hadden bijvoorbeeld een geschiedenis van duizenden jaren waarin ze werden binnengevallen en betreden door vijandige hordes die via de buurlanden binnenkwamen. Dat is een formule om anti-buitenlander te worden. Uiteindelijk heb je de neiging buitenlanders te haten die je land binnenkomen, terwijl je vergeten bent waarom je dat doet.
Rusland is een enorm land met vijanden en concurrenten aan alle kanten. Rusland en verschillende andere Europese landen adopteerden de tweekoppige adelaar op hun nationale vlag en zegel. Dit lijkt een manier om uitdrukking te geven aan het gevoel dat je aan alle kanten vijanden hebt. Geen enkele tsaar heeft ooit als heerser van Rusland kunnen overleven zonder een soort paranoïde tiran te zijn. Nicolaas, de terminale tsaar, was een veel te aardige man om het uitgestrekte grondgebied van diverse volkeren in een snel veranderende wereld te regeren. De communisten die hem verdreven en vervolgens zijn hele familie vermoordden, hadden dergelijke beperkingen of zwakheden niet. Peter de Grote overleefde ternauwernood als tsaar, ook Catharina. Iedereen die Poetin belastert, begrijpt niet wat er nodig is om aan de macht te blijven in een land dat zich over de hele wereld uitstrekt. Maar degenen die Poetin belasteren, doen dat uiteraard vaak om cynische redenen. Ze manipuleren onwetende mensen die de dingen alleen in zwart-wit willen zien. Een binair masker van de werkelijkheid bedekt wat werkelijk bestaat in een meer analoge vorm. Niets echts is zwart en wit, er zijn alleen maar grijstinten. Maar onzekerheid maakt veel mensen angstig, zodat ze vasthouden aan absolute overtuigingen die slechts een illusie zijn.
Senator Lindsey Graham is een dader van dit soort fraude. Hij moet een diepgewortelde angst hebben die hij kan begraven door Poetin of Xi altijd als de slechterik te bestempelen. Joe Biden is een benedengemiddelde oplichter die voortdurend een folie nodig heeft om zijn zwakheden en onrechtmatig verkregen winsten te verbergen. Vóór Poetin was het Trump die de slechterik was. Biden en Graham zijn twee oplichters die een gevaar voor ons allemaal vormen, omdat ze niet zouden aarzelen om de Derde Wereldoorlog te beginnen, alleen maar om hun sporen uit te wissen. We moeten ze allebei vroeg of laat kwijtraken.
Bedankt James. Je antwoord helpt me met mijn (niet erg goede) geschiedeniskennis.
Bedankt Valerie. Ik verwelkom uw feedback en lees met veel plezier uw bijdragen en die van vele andere vaste commentatoren hier.
Er is meer gedocumenteerde geschiedenis beschikbaar dan enig mens kan verwerken. Ik ben vooral geïnteresseerd in de militaire geschiedenis, vooral WO1 en WO2. Elke historicus heeft een inherente vooringenomenheid. Alle geregistreerde geschiedenis moet met een gezonde korrel zout worden genomen.
De geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog heeft ons vooral geleerd dat een complex web van allianties een domino-effect veroorzaakte dat een lokaal of regionaal conflict snel in een wereldwijde brand veranderde. Bijna elk geschiedenisboek over de Eerste Wereldoorlog begint met deze waarschuwing. Er wordt gezegd dat degenen die er niet in slagen de geschiedenis te bestuderen en ervan te leren, het risico lopen dezelfde fouten te herhalen. De oprichting van de NAVO heeft geleid tot nog een complex web van allianties waarin de fouten die in de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog zijn gemaakt, nog eens worden herhaald. De BRICS-landen ontwikkelen nu een oppositioneel bondgenootschap als reactie op de dominantie van de NAVO, de G1 en het opleggen van de onderdrukkende westerse 'op regels gebaseerde internationale orde'. Niet alleen is dit een voor de hand liggende reproductie van wat ons vóór de Eerste Wereldoorlog in de steek heeft gelaten, de grote mogendheden van vandaag en een groeiende lijst van kleinere landen zijn bewapend met kernwapens. Als planeet hebben we duidelijk niets geleerd van onze eigen smerige geschiedenis. We riskeren nu de totale vernietiging van het leven op aarde, dat zou kunnen voortkomen uit een fout of misverstand in het Oekraïense conflict tussen het nucleair bewapende Rusland en de landen van de NAVO/G1.
We zijn dus nu voorbij pure onwetendheid gegaan naar complete waanzin.
De oplossing voor onstabiele lokale en regionale conflicten is eenvoudig. De vereiste is dat u zich in de plaats stelt van uw oppositie en dat u zich inspant om hun belangen en doelstellingen te begrijpen. Eén valkuil die je moet vermijden is om aan te nemen dat anderen de werkelijkheid op dezelfde manier waarnemen als jij. Het feit is dat ze niet op dezelfde manier denken als jij. We gaan allemaal door het leven in de verwachting dat anderen dezelfde ervaring delen als wij. Feit is dat ze dat niet zijn. Als je daar eenmaal overheen bent, en jezelf overwint, is alles mogelijk. Als koppige dwazen de leiding hebben, is de kans daarop klein. De VS zijn het wereldleiderschap verschuldigd als het gaat om 'andere kilometers in de schoenen van de andere jongens te lopen'. Maar zolang onwetenden als Joe Biden, Anthony Blinken en Victoria Nuland deze leiderschapsrollen vervullen, verkeert de hele wereld in gevaar.
Ben het eens James met alles wat je zegt. Omdat u dol bent op militaire geschiedenis, kan ik u dit prachtige boek over soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog aanbevelen, gebaseerd op de familieverhalen van de auteur:
Xxxx//en.m.wikipedia.org/wiki/Three_Day_Road
De inversie is adembenemend.