Mensen die in door conflicten geteisterde landen leven, beschouwen de VN steeds meer als een belangenbehartiger van de belangen van het Westen en de machtigen, schrijft Jamal Benomar. Dit was niet altijd het geval.
De oorlog in Oekraïne had voor de VN een kans moeten zijn om een belangrijke bemiddelende rol te spelen, schrijft de auteur. Maar het is nergens te bekennen. (Presidentschap van Oekraïne/Twitter)
IHet is geen geheim dat de bemiddeling van de Verenigde Naties in een staat van verval verkeert. De VN spelen niet langer de leidende rol in conflictlanden waar de secretaris-generaal en zijn vertegenwoordigers of speciale gezanten het mandaat hebben om te voorzien in bemiddeling en goede diensten. In de meeste van deze conflicten nemen machtige leden van de Veiligheidsraad en regionale en subregionale organisaties het voortouw, waardoor de VN naar de zijlijn wordt geduwd.
De enige twee conflicten waarin de VN nog steeds duidelijk de leiding heeft, zijn Cyprus en de Westelijke Sahara, en in beide landen is de VN er al tientallen jaren niet in geslaagd enige vooruitgang te boeken.
Je hoeft alleen maar te kijken naar hoeveel VN-gezanten de landen waar ze geacht worden te bemiddelen niet kunnen binnenkomen of dat ze beperkte toegang hebben tot de actoren waarmee ze zouden moeten samenwerken. De VN zijn in veel bemiddelingsprocessen grotendeels buitenspel gezet door partijen bij of ondersteuners van deze proxy-conflicten, die ironisch genoeg de leiding nemen over de bemiddeling (bijvoorbeeld in Syrië en Jemen).
De afgelopen jaren hebben machtige P5-landen [de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad – China, Frankrijk, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten] en anderen zich routinematig bemoeid met de benoeming van de gezanten van de secretaris-generaal, waardoor kandidaten in feite weinig relevante ervaring. Er zijn veel gezanten benoemd in landen waar ze nog nooit zijn geweest en waarvan ze de taal niet spreken.
De VN hebben veel moeite gedaan sinds de uitspraak van voormalig secretaris-generaal Kofi Annan.In grotere vrijheid” hervormingsvoorstellen uit 2005 om de bemiddelingsprocessen te professionaliseren en een reeks richtlijnen vast te stellen die inclusie op de voorgrond plaatsen.
Kofi Annan in 2012. (Amerikaanse missie Genève/Flickr, CC BY-ND 2.0)
De praktijk blijft echter achter bij de nieuwe normen. De oprichting van de uitstekende Bemiddelingseenheid is zeer nuttig Stand-by team van senior bemiddelingsadviseursen kan manueel of geautomatiseerd Adviesraad op hoog niveau Dit zijn allemaal positieve ontwikkelingen geweest, maar er moet meer worden gedaan om ervoor te zorgen dat de VN haar bemiddelingsnormen van instemming, onpartijdigheid en inclusiviteit handhaaft, vooral in de conflicten die de afgelopen decennia bepalend zijn geworden.
Vroeger dit jaar, de Internationaal Centrum voor Dialooginitiatieven, waarvan ik voorzitter ben, heeft een rapport gepubliceerd met de titel “Libië: een evaluatie van twaalf jaar VN-bemiddeling.Het constateerde dat door de VN gefaciliteerde politieke dialogen inclusiviteit en onpartijdigheid ontbeerden en vaak werden ondermijnd door de belangen en inmenging van grootmachten, een patroon dat analisten ook zien in Syrië, Jemen en andere politieke processen.
Afnemende rol
De VN worden niet langer gezien als een onpartijdig orgaan met een sterke en gerespecteerde stem wereldwijd. Mensen die in door conflicten geteisterde landen leven, beschouwen de VN steeds meer als een belangenbehartiger van de belangen van het Westen en de machtigen. Maar dit was niet altijd het geval.
21 mei 1960: VN-secretaris-generaal Dag Hammarskjöld spreekt een inwijdingsceremonie toe voor het standbeeld van Evgeniy Vuchetich, "Let Us Beat Swords into Ploughshares", een geschenk van de Sovjet-Unie aan de VN (VN-foto/JG)
In de afgelopen decennia heeft de VN een belangrijke rol gespeeld bij het faciliteren van vredesprocessen in veel landen en regio’s over de hele wereld (zoals Cambodja, Namibië, Midden-Amerika en Oost-Timor), en talloze toegewijde VN-functionarissen hebben de ultieme prijs betaald en hun positie verloren. leeft in het streven naar vrede.
De afname van VN-bemiddeling vindt plaats tegen de achtergrond van de toegenomen polarisatie van de mondiale politiek, die zichtbaar is in de Veiligheidsraad, waar Rusland en China vaak tegenover de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk staan.
Het voortdurende monopolie van deze drie landen – de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk – op het opstellen van resoluties van de Veiligheidsraad en hun buitensporige invloed op het Secretariaat, waar zij de leiding van de vredes- en veiligheidsdepartementen blijven monopoliseren, heeft de positie van de VN verder uitgehold. geloofwaardigheid in bemiddelingsprocessen.
Oekraïne had een kans moeten zijn
Het tragische conflict in Oekraïne had de VN een kans moeten bieden om een belangrijke bemiddelende rol te spelen en als brug te fungeren tussen Rusland en de NAVO, op dezelfde manier waarop Dag Hammarskjöld ruimte had gecreëerd voor de VN om als brug te fungeren tussen de NAVO en Rusland. Oost en West tijdens de Koude Oorlog. Veel landen, zoals Saoedi-Arabië, Israël, Turkije en Zuid-Afrika, en andere Afrikaanse staten, strijden allemaal om deze rol te spelen, maar de VN is nergens te bekennen.
In de editie van deze maand van onze nieuwsbrief: “Diplomatie nuExperts en academici, van wie sommigen met of binnen het VN-systeem hebben gewerkt, gaan in op de bemiddelingsgeschiedenis van het instituut in Soedan, Syrië, Jemen en Afghanistan, diagnosticeren wat zij zien als ernstige tekortkomingen en doen aanbevelingen voor toekomstige betrokkenheid.
Houd er rekening mee dat de standpunten van deze auteurs niet noodzakelijkerwijs de onze weerspiegelen; we publiceren hun essays echter omdat we geloven dat er meer reflectie en open discussie moet zijn over de kwaliteit van de VN-bemiddeling, als deze een positieve invloed wil hebben op mensen wier levens door oorlog zijn of nog steeds worden geschokt. Wij geloven sterk in een effectievere VN die volledig in staat is de hedendaagse mondiale vredes- en veiligheidsvraagstukken aan te pakken.
Jamal Benomar is de voorzitter van het International Center for Dialogue Initiatives, gevestigd in New York City. Hij is een pro-democratische activist, mensenrechtenverdediger, diplomaat en internationaal bemiddelaar. Zijn internationale carrière beslaat 35 jaar, waaronder 25 jaar bij de Verenigde Naties, waar hij opklom tot de rang van ondersecretaris-generaal als erkenning voor zijn prestaties.
Dit artikel is van PassBlauw
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Doneren naar CN's
Vallen Fonds Drive
hxxps://covertactionmagazine.com/2023/08/11/on-the-brink-of-world-war-does-the-un-still-have-a-raison-detre/ i
De VN zijn niet in staat conflicten op te lossen, omdat ze een instrument zijn van de VS en het Westen, en doen alsof ze een positieve functie hebben, staat bijna gelijk aan samenwerking met de vijand.
De rol van de P5 is in de eerste plaats het dienen van hun eigen nationale belangen – elk met zijn veto. De Volkenbond was op dezelfde manier gestructureerd: unanimiteit was vereist, wat betekende dat de belangrijkste imperiale machten zonder sancties konden opereren. Het onderging hetzelfde lot als het Concert van Europa. De VN lijken dezelfde kant op te gaan. Tegenwoordig zijn de grote kernwapenstaten (de vijf VN-vetoleden) blind voor het patroon van de geschiedenis, blind voor de logica van de geschiedenis. Het komt neer op een eenvoudig syllogisme: iedereen wordt uiteindelijk geconfronteerd met de oorlog die hij probeert te vermijden; iedereen wil WO III vermijden; daarom is dat het lot dat de mensheid te wachten staat. Paradoxaal genoeg is de enige manier om dat lot te vermijden, het te accepteren.
Bedankt voor het opschrijven van wat geschreven moet worden, keer op keer, totdat een deel van de bureaucratische traagheid en politieke verlamming van de VN overwonnen zijn. Misschien is de tijd van de VN voorbij. Hoewel het misschien iets langer heeft geduurd dan de Volkenbond, heeft het weinig bereikt in de richting van zijn verklaarde missie; en het huidige raamwerk – een Veiligheidsraad die wordt gedomineerd door het Amerikaanse imperium en daarom niet in staat en onwillig is om vreedzaam samenleven na te streven, laat staan samenwerking – zal gedoemd zijn te mislukken.
De VS en haar vazalstaten zijn grotendeels verantwoordelijk voor deze stand van zaken. het hoefde niet zo te zijn, maar de VS hoefden ook niet de weg van het imperium en de mondiale hegemonie te kiezen. Het waren de keuzes van degenen die geconcentreerd particulier kapitaal vertegenwoordigden in plaats van de bredere publieke belangen en het welzijn van het leven op onze planeet.
Deze corruptie van de VN begon intern in het begin van de jaren tachtig, toen de rechtse regeringen van de VS en Groot-Brittannië (vertegenwoordigd door Reagan en Thatcher) hun financiële invloed gebruikten om VN-agentschappen te dwingen aan hun wensen te voldoen.
Tegenwoordig heeft het het niveau bereikt van het openlijke en schaamteloze schandaal bij de OPCW (aanvaard/ondersteund door bijna alle lidstaten).
Merk op dat zelfs de meeste landen die geen vrienden zijn van bondgenoten van het ‘collectieve Westen’ medeplichtig zijn aan deze buitensporige invloed, omdat ze de financiering van de VN niet willen aanpassen aan de huidige financiële kracht van de leden, en zelf meer betalen, wat het aandeel van de NAVO-staten, en daarmee hun controle, zou verkleinen.
De Veiligheidsraad zou zich al hebben geopenbaard als een Anglo-Amerikaanse marionet door de invasie van Irak te steunen, omdat verschillende niet-permanente leden door de VS onder druk en gechanteerd waren om hun resolutie te steunen (en Rusland en China waren niet sterk genoeg om een veto uit te spreken). it) – ware het niet dat de internationale vredesbeweging er was! De regeringen van sommige van die landen schrokken toen massa’s mensen de straten van hun steden instroomden, en gaven hun delegaties op het laatste moment de opdracht om nee te stemmen. (Ik heb deze informatie bijna regelrecht uit de mond van het paard…)
De VN is een door en door in diskrediet gebrachte zogenaamde 'supranationale' instelling die erin is geslaagd zo lang te overleven als een nuttig internationaal praatcafé, nadat zij zich had ontwikkeld uit de loutere Victors' Club die zij bij de oprichting was. Het falen van het land om vrede te bereiken hoefde niet te wachten tot de Oekraïense crisis uitbrak; in feite was dit al zichtbaar in de manier waarop het land omging met de crises in Palestina en Kasjmir. Het land slaagde er niet in om succes te boeken, zelfs nadat het schijnbaar zijn hoge standaarden van instemming, onpartijdigheid en inclusiviteit hoog had gehouden, omdat het de verleiding niet kon weerstaan om de goed bedeelde imperialistische machten op te zuigen. In de afgelopen decennia is zij er alleen in geslaagd de ploegscharen weer in atoomzwaarden te slaan, nadat zij haar ambtstermijn goed had misbruikt door te doen alsof zij iets anders deed. Wat een schande, de mensheid is totaal teleurgesteld in de VN. Zouden de BRICS of anderen het beter doen? Alleen de tijd biedt het antwoord!
De VN is altijd een instrument van westerse landen geweest, meer van de EU dan van de VS; hoe het er niet in slaagde de oorlogen van de VS (NAVO) in Vietnam, de oorlogen van de VS (NAVO) in Irak, en de NAVO in Libië, op leugens gebaseerde oorlogen te stoppen. Tegenwoordig weten we dat de EU altijd achter elke oorlog heeft gestaan die de VS heeft gevoerd; we weten het omdat we het standpunt hebben gezien dat EU-landen innemen als een land een ander land binnenvalt, hoe zij Rusland sancties hebben opgelegd, maar nooit de VS; er is geen weg meer terug of proberen hun eeuwenlange gesloten samenwerking te verbergen en de VN heeft elke afzonderlijke oorlog mogelijk gemaakt door wat wij vandaag de dag “de mislukkingen van de VN” noemen, die in feite slechts “geheime steun” zijn.
De agenda van de EU en die van de VN zijn in principe hetzelfde; De VN werken vandaag de dag zoals de kerk en missionarissen werkten voor koningen; zeer actief tijdens de kolonisatie, waarbij religie werd gebruikt als instrument om culturen te destabiliseren, zodat ze zich niet meer konden aanpassen en zo afhankelijk werden van de westerse cultuur. Ooit was het in de naam van Christus, nu is het in de naam van de mensenrechten en geen van die woorden betekenden iets anders dan het verkrijgen van de macht die nodig is om de wereld te regeren, omdat we onszelf tot “de uitverkorenen” hebben verklaard.
Rwanda was een verbazingwekkende tragedie, het resultaat van het falen van zowel de VN als België/Frankrijk (EU), die dat land hebben uitgebuit door macht te geven aan wie beter diende; tot op de dag van vandaag wordt, geloof ik, geen enkele VN-functionaris of Europeaan verantwoordelijk gehouden en gestraft voor het laten plaatsvinden van het genocideverhaal.
Als een organisatie niet levert wat ze moet doen, moet ze vervangen worden door een andere organisatie. De VN kunnen niet worden gered. We hoeven niet bang te zijn voor veranderingen of overdreven romantisch te zijn; geen enkele God heeft verklaard dat de VN degene zou moeten zijn die menselijke problemen moet aanpakken. Helaas heeft de VN hetzelfde DNA van de Europese cultuur en kan zij zich niet langer aanpassen aan de nieuwe wereld.
De volgende “wereldraad” zou zwakke, kleine en cultureel diverse naties aan de besluitvormingstafel moeten hebben, misschien zelfs gemeenschappen, zoals de inheemse Amerikaanse stammen; zij zouden moeten beslissen over het lot van de wereld, als de Amerikaanse oorlog legaal en gerechtvaardigd is; die naties hebben geen hegemonisch belang bij het regeren van de wereld of bij het opbouwen van het grootste leger ter wereld… maar ze kunnen natuurlijk worden “omgekocht” of beïnvloed, maar dat is iets waar we later op zullen terugkomen. In de tussentijd moet de VN weggaan, en als de VN werkelijk over de mensheid gaat, zal zij zelf verklaren “niet langer geschikt om de wereld te dienen” en veranderen in een westerse organisatie (wat dat al is).
De VN hebben hun relevantie verloren. Het land zou zijn inspanningen moeten wijden aan het bemiddelen tussen de VS/Oekraïne en Rusland, en zich rechtstreeks moeten richten op de veiligheidsbehoeften van Rusland, zoals Rusland herhaaldelijk heeft gevraagd.
Door een van deze dingen niet te doen, wordt zijn gezag opgeheven en wordt het slechts een collectief instrument van het Westen.
Omdat er geen “Vind ik leuk”-reactie mogelijk is, wil ik alleen maar bedanken.
De VN zijn tientallen jaren geleden bureaucratisch geworden. Traagheid regeert de dag. Geen onafhankelijkheid van Amerikaanse druk.
Bewijs: De huidige oorlog tussen Rusland en Oekraïne was een van de meest vermijdbare oorlogen in de geschiedenis. Maar de VN was nergens te zien of te horen tijdens de cruciale drie maanden voorafgaand aan het begin van de oorlog. De Veiligheidsraad wist dat de Verenigde Staten Rusland in een oorlog met Oekraïne wilden hebben en dat geen enkele bureaucratie hun benoemingen op het spel zou zetten door te proberen de oorlog te voorkomen.
Een van de vele redenen waarom de BRICS groeien en nog verder zullen groeien, is dat alle aspecten van de Verenigde Naties zwaar leunen op wat de Verenigde Staten willen. De BRICS zullen uiteindelijk een organisatie vormen die de VN op zijn minst gedeeltelijk zal omzeilen, en met betere resultaten. De VN is het type organisatie dat New York City zou moeten verlaten. Ergens, ergens anders dan NYC.
Tijdens de hoorzitting van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties in februari 2022 over de steeds dodelijkere situatie tussen Rusland en Oekraïne sinds 2014, zou men gemakkelijk de onverschilligheid van de Verenigde Naties jegens Rusland kunnen opmerken. Is het niet het doel van de VN om vreedzame oplossingen tussen de lidstaten te bieden? De Russische minister hield een welsprekend pleidooi voor de VN toen hij sprak over het vijandige gebruik door het “collectieve Westen” van het toekomstige lidmaatschap van Oekraïne in de NAVO – als een existentiële bedreiging voor Rusland. Het zou voor de meeste staatslieden moeilijk zijn om de Verenigde Naties te respecteren, gezien de apathie die deze toonde jegens de legitieme zorgen van Rusland.
De VS en hun vazallen hebben ijverig gewerkt om het doel van de VN te ondermijnen, en voelen zich op dit moment arrogant genoeg om het internationaal recht te vervangen door de betekenisloze ‘op regels gebaseerde internationale orde’.
Nu de multipolaire wereld steeds meer vorm krijgt, geloof ik dat er een impuls moet komen om de VN te verplaatsen naar een land in het mondiale zuiden. Het is ook tijd om de status van permanent lid af te schaffen. De Veiligheidsraad zou beslissingen moeten nemen zonder de dreiging van een veto. Deze veranderingen zouden er veel toe moeten bijdragen dat de VN effectiever wordt in het bemiddelen in conflicten.
Zolang de VN rechtstreeks onder invloed staan van de rijke westerse wereld, kunnen ze nooit echt onafhankelijk zijn.
Hoe kun je bemiddelen als het om West versus Oost gaat? Rijk versus arm?
Heel scherp punt Vera.
Geweldig artikel. Vanaf eind jaren '80 tot op de dag van vandaag is er sprake van een voortdurende erosie van het gezag van de VN over kwesties waarin de organisatie een leidende rol had moeten spelen. Het is echter de dominantie van de westerse machten (of het blok) die de anderszins mogelijke effectiviteit ervan heeft ondermijnd. Tegenwoordig staat het ver verwijderd van de verheven idealen die bij de oprichting ervan werden verkondigd. Hopelijk kan er, ondanks de groeiende roep om terugkeer naar de multipolariteit, enige verandering tot stand komen. Het alternatief hiervoor zou de perceptie zijn dat het een organisatie is die nu haar nutteloosheid heeft overleefd.