Pakistan heeft een media-black-out opgelegd over de afgezette premier en duizenden nieuwe politieke gevangenen die onder erbarmelijke omstandigheden zijn opgesloten. In Groot-Brittannië en de VS is er geen sprake van veroordeling.
Imran Khan in februari 2023. (Pakistan Tehreek-e-Insaf, Wikimedia Commons, CC DOOR 3.0)
By Craig Murray
CraigMurray.org.UK
GGezien de grote bevolking in Groot-Brittannië van Pakistaanse afkomst is het gebrek aan serieuze berichtgeving in de media over de omverwerping en opsluiting van Imran Khan, en de massale gevangenneming van zijn aanhangers, werkelijk buitengewoon.
Imran Khan werd vorige week veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf – en een verbod van vijf jaar op politiek gebied – wegens vermeende verduistering van officiële geschenken. Dit volgt op zijn ontslag als premier na een door de CIA georganiseerde staatsgreep, en op een wrede campagne van geweld en gevangenschap tegen Khan en zijn aanhangers.
Het is momenteel in Pakistan illegaal om te publiceren of uit te zenden over Khan en de duizenden nieuwe politieke gevangenen die onder erbarmelijke omstandigheden zijn opgesloten. Er zijn geen protesten geweest van de Britse of Amerikaanse regeringen.
Imran Khan is vrijwel zeker de minst corrupte senior politicus in de geschiedenis van Pakistan – ik geef toe dat dit geen hoge lat is. De Pakistaanse politiek is – tot op zekere hoogte onvoldoende begrepen in het Westen – letterlijk feodaal. Twee dynastieën, de Sharifs en de Bhuttos, hebben elkaar in macht afgewisseld, in een soms dodelijke rivaliteit, onderbroken door perioden van meer openlijk militair bewind.
Er bestaat geen echte ideologische of beleidskloof tussen de Sharifs en de Bhuttos, hoewel deze laatsten meer intellectuele pretenties hebben. Het gaat puur om de controle over staatsmiddelen. De scheidsrechter van de macht is in werkelijkheid het leger geweest, niet het electoraat. Ze hebben de Sharifs nu weer aan de macht gebracht.
De ongelooflijke doorbraak van Imran Khan bij de verkiezingen voor de Nationale Vergadering van 2018 verwoestte het normale politieke leven in Pakistan. Met het winnen van een groot aantal stemmen en de meeste zetels was Khan's PTI-partij gestegen van minder dan 1 procent van de stemmen in 2002 naar 32 procent in 2018.
De data zijn belangrijk. Het waren niet Khan's cricketheldendaden die hem politiek populair maakten. In 2002, toen zijn cricketgenie veel frisser van geest was dan nu, werd hij gezien als een grapkandidaat.
In feite was het Khan's uitgesproken verzet tegen de Verenigde Staten die Pakistan als basis gebruikten, en in het bijzonder de zijne eisen om te stoppen de honderden vreselijke Amerikaanse drone-aanvallen in Pakistan, die de stijging van zijn steun veroorzaakten.
Het Pakistaanse leger ging met hem mee. De reden is niet moeilijk te vinden. Gezien het niveau van haat dat de VS had teweeggebracht door de drone-moorden, de invasies van Afghanistan en Irak, en de afschuwelijke martelexcessen van de ‘War on Terror’, was het tijdelijk niet in het belang van het Pakistaanse leger om hun diepe relatie op de voorgrond te plaatsen. met de CIA en het Amerikaanse leger.
Veiligheidsklep
Protesteren tegen Amerikaanse drone-aanvallen op Pakistan in Hong Kong, 8 juli 2012. (Yu Pong, Flickr, CC BY-NC 2.0)
De Pakistaanse veiligheidsdienst, ISI, hadden verraden Osama Bin Laden naar de VS, wat de populariteit van het leger en de veiligheidsdiensten nauwelijks ten goede kwam. Imran Khan werd door hen gezien als een nuttige veiligheidsklep. Men geloofde dat hij het opstandige anti-Amerikanisme en het islamitische enthousiasme dat Pakistan overspoelde, kon kanaliseren in een regering die aanvaardbaar was voor het Westen.
Toen Khan aan de macht was, bleek hij veel radicaler dan de CIA, de Britse Tories en het Pakistaanse leger hadden gehoopt. Het geloof dat hij in zijn hart slechts een playboy-dilettant was, werd al snel verbrijzeld. Een stroom beslissingen van Khan bracht de VS van streek en bedreigde de inkomstenstromen van het corrupte hogere leger.
Khan sprak niet alleen over het stoppen van het Amerikaanse droneprogramma, hij stopte het ook daadwerkelijk.
Vliegtuigbemanningen van de 163rd Attack Wing van de California Air National Guard vliegen in 9 met een op afstand bestuurd MQ-2018 Reaper-vliegtuig. (Amerikaanse luchtmacht/senior vlieger Crystal Housman)
Khan weigerde aanbiedingen van grote geldbedragen, ook gekoppeld aan Amerikaanse steun voor een IMF-lening, aan Pakistan om grondtroepen te sturen ter ondersteuning van de Saoedische luchtcampagne tegen Jemen. Dit werd mij verteld door een van Khan's ministers toen ik er in 2019 op bezoek was, op voorwaarde van een vertrouwelijkheid die niet langer hoeft te gelden.
Khan bekritiseerde openlijk de militaire corruptie en, in de actie die het meest gegarandeerd een staatsgreep van de CIA zou veroorzaken, steunde hij de beweging van de ontwikkelingslanden om de handel weg te halen van de oliedollar. Hij dienovereenkomstig zocht te schakelen Pakistaanse olieleveranciers van de Golfstaten tot Rusland.
Meedogenloos hitstuk
The Guardian, het belangrijkste neoconservatieve spreekbuis in Groot-Brittannië, is zondag gepubliceerd een artikel over Khan, zo tendentieus dat ik er adembenemend van werd. Wat dacht je van dit voor een beetje oneerlijke berichtgeving:
“… in november opende een schutter het vuur op zijn konvooi tijdens een bijeenkomst, waarbij hij zijn been verwondde bij wat volgens assistenten een moordaanslag was.”
“Aides zeggen”: Wat impliceert dit?
Khan zichzelf in de benen had geschoten als een soort stunt? Het was allemaal een grap? Hij werd niet echt neergeschoten, maar viel om en schaafde een knie? Het is werkelijk schandelijke journalistiek.
Het is moeilijk te zeggen of de verbazingwekkende bewering in het artikel dat Khan's ambtstermijn als premier heeft geleid tot een toename van de corruptie in Pakistan een opzettelijke leugen of buitengewone onwetendheid is.
Ik weet niet zeker of Emma Graham-Harrison, de auteur van het artikel, ooit in Pakistan is geweest. Ik vermoed dat ze Jemima Goldsmith het dichtst bij Pakistan heeft ontmoet op een feestje.
De auteur vertrok tijdens een recente reis naar Pakistan, waar hij naar Karachi, Abbottabad en de Afghaanse grens ging. (Craig Murray)
‘Playboy’, ‘dilettant’, ‘vrouwenhater’ – The Guardian hit stuk is meedogenloos. Het is een samenvatting van de ‘liberale’ argumenten voor militaire interventie in Muslanke staten, voor het omverwerpen van islamitische regeringen en het veroveren van islamitische landen, om westerse normen te installeren, in het bijzonder de principes van het westerse feminisme.
Ik denk dat we hebben gezien hoe dat draaiboek is geëindigd in onder meer Irak, Libië en Afghanistan. Het gebruik van het woord ‘claim’ om wantrouwen jegens Khan te wekken The Guardian artikel wordt bestudeerd. Hij “beweerde” dat zijn jaren in Groot-Brittannië hem hadden geïnspireerd om een verzorgingsstaat in Pakistan te willen creëren.
Waarom is dit een twijfelachtige opmerking van een man die het grootste deel van zijn persoonlijke fortuin heeft uitgegeven aan het opzetten en runnen van een gratis kankerziekenhuis in Pakistan?
Khan's pogingen om de meest corrupte generaals, en degenen die het meest openlijk door de CIA worden betaald, te verwijderen of buiten spel te zetten, worden beschreven door The Guardian terwijl hij “probeerde de controle over hoge militaire benoemingen over te nemen en begon te protesteren tegen de invloed van de strijdkrachten in de politiek.” Hoe volkomen onredelijk van hem!
Letterlijk duizenden leden van Khan's politieke partij zitten momenteel in de gevangenis vanwege het feit dat ze zich bij een nieuwe politieke partij hebben aangesloten. De veroordeling door het westerse establishment heeft niet bestaan.
Het is moeilijk om naast Pakistan een land te bedenken waar duizenden mensen, grotendeels uit de middenklasse, plotseling politieke gevangenen zouden kunnen worden, terwijl er vrijwel geen veroordeling is. Het is natuurlijk omdat Groot-Brittannië de staatsgreep tegen Khan steunt.
Maar ik heb er vertrouwen in dat het ook gedeeltelijk het racisme en de minachting weerspiegelt die de Britse politieke klasse jegens de Pakistaanse immigrantengemeenschap heeft getoond, wat in schril contrast staat met het Britse ministeriële enthousiasme voor Modi's India.
We mogen niet vergeten dat New Labour ook nooit een vriend van de democratie in Pakistan is geweest, en dat was de regering-Blair wel extreem comfortabel met de laatste openlijke militaire dictatuur van Pakistan onder generaal Pervez Musharraf.
Craig Murray is auteur, presentator en mensenrechtenactivist. Hij was van augustus 2002 tot oktober 2004 Brits ambassadeur in Oezbekistan en van 2007 tot 2010 rector van de Universiteit van Dundee. Zijn berichtgeving is volledig afhankelijk van de steun van lezers. Abonnementen om deze blog gaande te houden zijn dankbaar ontvangen.
Dit artikel is van CraigMurray.org.UK.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ik maakte een paar maanden geleden een opmerking … de VS was nu Pakistan. Meer waar dan ooit.
“… in november opende een schutter het vuur op zijn konvooi tijdens een bijeenkomst, waarbij hij zijn been verwondde bij wat volgens assistenten een moordaanslag was.”
“Aides zeggen”: Wat impliceert dit?
Khan zichzelf in de benen had geschoten als een soort stunt? Het was allemaal een grap? Hij werd niet echt neergeschoten, maar viel om en schaafde een knie? Het is werkelijk schandelijke journalistiek.
Dit is een directe opmerking, zoals geschreven, die niets anders impliceert dan een mogelijke moordpoging. Ik hou van CM in alles wat hij doet, maar hij heeft hier ongelijk.
Het lijkt erop dat de massale controle van de VS en bondgenoten op de wapenverkoop en economische sancties een nuttig wapen wordt voor onze volledige dominantie en vaardigheid in het bevorderen van staatsgrepen over de hele wereld. Het is een vorm van controle die het tegenovergestelde is van het ondersteunen en bevorderen van vrijheid in de wereld.
Elke aandacht die aan Khans benarde situatie wordt besteed, zou de aandacht afleiden van de crisis van de dag: proberen uit te vinden hoe we de marionet weer aan de macht kunnen krijgen in Niger, die al dat uranium bevat. De Afrikanen die betaald krijgen om Uncle Sam in ECOWAS te dienen, kunnen beter naar het lot van de Oekraïners kijken voordat ze hun troepen sturen om als kanonnenvoer te dienen ter verdediging van de belangen van de westerse monopolies in West-Afrika.
Geweldig artikel zoals gewoonlijk van Craig Murray. Maar ik moet zeggen dat deze opmerking:
“Ik weet niet zeker of Emma Graham-Harrison, de auteur van het artikel, ooit in Pakistan is geweest. Ik vermoed dat ze Jemima Goldsmith het dichtst bij Pakistan heeft ontmoet op een feestje.' Heeft wel wat welkome verlichting gebracht!
Wat dit artikel niet uitlegt, is dat Imran Khan in 2018 aan de macht kwam MET de hulp van het leger. Zijn partij kende toen nauwelijks enige populariteit. Het idee dat hij die verkiezingen daadwerkelijk heeft gewonnen, is lachwekkend. Hij werd in principe geïnstalleerd door het leger (onder het mom van zogenaamde democratische verkiezingen) en later vorig jaar door het leger verwijderd toen ze geen nut voor hem vonden. Het is zo simpel.
Dank je, Craig. De stilte hierover is werkelijk oorverdovend hier in Groot-Brittannië. Dat betekent altijd dat degenen aan de top zeer tevreden zijn met de gebeurtenissen, wat op zijn beurt betekent dat de rest van ons op moet letten, want het Grote Spel is nog steeds aan de gang.
Hartelijk dank, Craig Murray. Er zijn er maar weinig die de waarheid durven spreken. Voor degenen die gebreken ontdekken in de persoonlijkheid van de heer Khan, is een klein beetje 'whataboutisme' op zijn plaats. Hoe zit het met de schitterende voorbeelden van zogenaamde ‘westerse waarden’, verzand in oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, corruptie, censuur en volslagen hypocrisie in het hele Westen? Noem één politicus die Imran Khan het water kan bereiken. Eentje maar. Er is geen. Wat de nu vijfoogige “bewaker” betreft: de presstituten hebben het in de gaten.
De belangrijke vergelijking tussen de verwijdering van een stroman voor de psychopathische westerse elite in Niger en een staatsgreep tegen een staatshoofd dat zich tegen dit psychopathische beleid verzet, moet worden benadrukt. Het doet denken aan de hysterische bezwaren tegen de gevangenisstraf voor een veroordeelde crimineel in Rusland door de minister van Buitenlandse Zaken van de vazalrepubliek Duitsland en haar stilzwijgen over Julian Assange. Als hypocrisie een dodelijke ziekte zou zijn – wat uiteindelijk wel eens het geval zou kunnen zijn – zou het Westen behoorlijk onderbevolkt zijn.
Opzettelijk of onopzettelijk – Pakistan zal opnieuw een mislukte staat worden, omdat Imran Khan een substantiële fellowship heeft, zelfs binnen het leger.
Dit zal niet de laatste zijn totdat we de demonen in Washington hebben verwijderd...
Hartelijk dank, meneer Murray, voor weer een informatief stukje verslaggeving dat we anders misschien nooit zouden zien.
Uw minachting voor de Guardian is terecht, net zoals dat zou gelden voor een dergelijke publicatie die ooit liberale waarden beleden. Ze zijn inderdaad een van de meest toegewijde neoconservatieve mondstukken van dit moment.
Het lot van degenen die hun land op de eerste plaats zetten in het licht van de hegemonistische aspiraties van de Verenigde Staten, de democratie is verdoemd, zoals het geval was in Oekraïne in 2014. Natuurlijk vinden dergelijke activiteiten nu niet alleen in het buitenland plaats, maar ook in de Verenigde Staten. De Verenigde Staten zelf, waar lastige populistische leiders een soortgelijk lot te wachten staan.
Het imperiale Westen is bezig zich uit te barsten op het wereldtoneel. Helaas zullen veel moedige onschuldigen verstrikt raken in de onrust die ontstaat doordat deze uit de hand loopt. Het beste wat we kunnen doen is een helder licht werpen op de criminelen terwijl ze proberen de afgang te stoppen, zodat ze kunnen worden geïdentificeerd en in hechtenis kunnen worden genomen wanneer de gelegenheid zich voordoet.
Het contrast tussen de stilte in de media van de westerse minderheidswereld over dit stukje belachelijke Latijns-Amerikaanse rechtspraak en de hysterie over de staatsgreep in een of ander Noord-Afrikaans uithoekje is zo veelzeggend. Verwijdering van een vervelende onafhankelijke versus verwijdering van een neokoloniaal bezit. De slordige massa zal het natuurlijk niet eens merken en dat is de reden waarom de media dit hebben gedaan.
belangrijke verdere berichtgeving door The Intercept, uit een uitgelekt Pakistaans document dat de serieuze betrokkenheid van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken aantoont:
“Geheime Pakistaanse kabel documenteert Amerikaanse druk om Imran Khan te verwijderen – Iedereen zal vergeven worden”, zei een Amerikaanse diplomaat, als de motie van wantrouwen tegen de Pakistaanse premier Imran Khan slaagt.
hxxps://theintercept.com/2023/08/09/imran-khan-pakistan-cypher-ukraine-russia/
Daarom dit:
“Er zijn geen protesten geweest van de Britse of Amerikaanse regeringen.”
Imran Khan's eigen tegenstrijdigheden hielden hem bezig. Na een hedonistisch leven in het Westen werd hij Taliban Khan. Pakistan strompelde richting een soort democratisch systeem, waarbij regeringen werden vervangen door middel van verkiezingen in plaats van te worden verdreven door herhaalde staat van beleg. Deze opkomende nieuwe orde verontrustte het establishment, dat dit als een bedreiging voor hun hegemonie zag. Er werd een nieuw wapen gevonden en gekoesterd als een vijgenblad in de vorm van een politiek naïeve maar toch charismatische figuur in Imran Khan. Een nieuwe politieke partij die op onhandige wijze in elkaar werd gezet, bestond voornamelijk uit corrupte politici van de andere twee grote partijen door middel van intimidatie en verleiding. Het resultaat was rampzalig. Zijn mislukkingen zijn talrijk, maar de grootste schade die Imran Khan heeft toegebracht aan de toekomst van Pakistan is de introductie van het Single National Curriculum (SNC) hxxps://www.dawn.com/news/1768503
Zo waar, behalve dat ik het SNC-argument niet volg! Veel andere staten over de hele wereld hebben via vergelijkbare routes succes geboekt.
Zojuist op 8-9-23: volgens een vrij nauwkeurige bron op Twitter zegt de persoon dat de VS achter de arrestatie van Khan zaten en nu in de gevangenis zit. Hoe vaak moeten we ditzelfde lot nog meemaken in landen die zich houden aan de Amerikaanse financiële dictaten?
Ik heb een zeer recent rapport gelezen, sorry, ik ben vergeten welke, dat Blinken met Pakistan onderhandelt over hun voorraad 155 mm artilleriegranaten. Het moet behoorlijk groot zijn, jaren waard.
Vergelijk de behandeling van Khan's ontslag uit zijn ambt en de daaropvolgende gevangenneming in de Britse pers met het gehuil van protest over de verwijdering van de Amerikaans/Franse lakei in Niger (en witwasser van de CIA), gevolgd door openlijke oproepen tot een invasie! De hypocrisie is onthutsend!
+1
Een van de redenen waarom Khan door het Westen werd belasterd en door de Washington-quislings in Pakistan gevangen werd gezet, is omdat hij weigerde het Kremlin te veroordelen vanwege zijn speciale militaire operatie in Oekraïne.
Khan is een leider met integriteit. Hij komt ook op voor de Palestijnen.
Bedankt voor dit artikel, meneer Murray. Ook ging Khan niet akkoord met de Amerikaanse/Britse orders met betrekking tot Rusland/Oekraïne. Hij veroordeelde Rusland niet en steunde Oekraïne niet, maar probeerde de handel met Rusland te vergroten. De staatsgreep van de CIA/MI6 (met hun duidelijke banden met de Pakistaanse inlichtingendiensten en het leger) laat zien wat er zal gebeuren als een populaire leider de bevelen van de imperiale opperheren niet opvolgt.
De bevolking van Pakistan heeft misschien andere ideeën, we zullen zien wat er gebeurt.