“De rijken buiten beschouwing laten.” Sam Pizzigati doet verslag van het protest van economen wereldwijd tegen de Wereld De ‘gedeelde welvaart’-methode van de Bank om gaten in inkomen en vermogen op te sporen.
“Billionaires Row” in New York City, 2020. (Itrytohelp32, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
By Sam Pizzagati
Inequality.org
Been beetje te veel ijs gegeten deze zinderende zomer? Denk je erover om een beetje op dieet te gaan? Stel je voor dat je calorieën telt, maar alles met suiker uitsluit van al je tellingen.
Zou deze aanpak u helpen een aanzienlijke deuk in uw overtollige lichamelijke bagage te maken? Natuurlijk niet. Wat we negeren, kunnen we niet elimineren. En dat geldt ook voor de ongelijkheid, zo stellen ruim 300 vooraanstaande economen wereldwijd een nieuw voorstel open brief aan de Verenigde Naties en de Wereldbank.
In 2015, zo herinneren deze eminente economen ons eraan, kwamen de naties van de wereld samen en aangenomen een reeks ‘Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen’ – kortweg SDG’s – ontworpen om zowel armoede als klimaatverandering systematisch aan te pakken. De tiende van deze doelen specifiek wil om “de ongelijkheid binnen en tussen landen te verminderen.”
De voortgang tot nu toe op het gebied van deze ongelijkheids-SDG? Praktisch onbestaande. Volgens de economen met een open brief zijn onze “ongelijkheden door veel maatregelen groter geworden”, en die verslechtering doet er echt toe. Zonder de ‘diepe kloof’ te verkleinen die onze mondiale rijken scheidt van de rest van ons, zo suggereren de economen, zullen we voor altijd nergens heen gaan als het gaat om het ‘beëindigen van de armoede en het voorkomen van een ineenstorting van het klimaat’.
VN-secretaris-generaal António Guterres sprak afgelopen september het “SDG Moment 2022” toe, een evenement gehouden tijdens bijeenkomsten van de Algemene Vergadering van de VN die zich richten op de belofte van de duurzaamheidsdoelstellingen. (VN-foto/Mark Garden)
Het aanzienlijk verkleinen van de zeer ongelijke verdeling van inkomen en rijkdom in onze wereld zal uiteraard altijd een grote opgave blijven, gezien de politieke macht die grote fortuinen creëren. De Wereldbank heeft die order helaas nog groter gemaakt.
Defecte scorer
De lidstaten van de VN hebben de bank feitelijk tot de officiële scorer voor ongelijkheid ter wereld gemaakt. Maar de maatstaven die de Wereldbank gebruikt om de ongelijkheid in kaart te brengen zijn “zeer ontoereikend” gebleken, aldus Jayati Ghosh, co-auteur van de nieuwe open brief van de economen.
Dat hebben we al gedaan, Ghosh wijst erop, een verscheidenheid aan gevestigde maatstaven voor het meten van ongelijkheid. De Gini-coëfficiënt geeft feitelijk bestaande inkomensverdelingen weer tussen 0 voor totale gelijkheid en 1 voor oneindige ongelijkheid. De gemakkelijker te begrijpen Palma-ratio deelt het inkomensaandeel van de bovenste 10 procent van een samenleving door het inkomensaandeel van de onderste 40 procent.
De Wereldbank vertrouwt niet op een van deze standaardmaatregelen. In plaats daarvan promoot de bank een statistisch idee van ‘gedeelde welvaart’ dat, zoals Ghosh het stelt, ‘de rijken buiten beschouwing laat!’ Deze maatregel van de Wereldbank definieert succes in de strijd tegen ongelijkheid als wat we hebben als de inkomens van de onderste 40 procent sneller groeien dan het nationale gemiddelde inkomen.
Hoofdkwartier van de Wereldbankgroep in Washington, DC (Franz Mahr / Wereldbank, CC-BY-NC-ND 2.0)
Met andere woorden: op de scorekaart van de Wereldbank zou elk land waar de inkomens van de bovenste 1 procent tien keer sneller stijgen dan het nationale gemiddelde inkomen “vooruitgang” boeken in de strijd tegen de ongelijkheid, zolang de inkomens van de onderste 10 procent stijgen. iets sneller dan dat landelijk gemiddelde.
Dit “bizarre idee van ‘gedeelde welvaart’”, zegt Jayati Ghosh, “levert zeer misleidende schattingen op van de omvang van de ongelijkheid of de vooruitgang bij het terugdringen ervan.”
Volgens deze bizarre maatstaf van de Wereldbank boekte ruim de helft van de wereld – 53 procent van de door de bank onderzochte landen – vooruitgang in de strijd tegen de ongelijkheid vlak voordat de pandemie toesloeg, terwijl nog eens 11 procent geen verandering liet zien.
De Wereld Inequality Database
Onderzoekers van de World Inequality Database, an ambitieuze statistische inspanning dat inspiratie haalt uit het baanbrekende onderzoek van wetenschappers als Thomas Piketty, schetst een heel ander beeld. Slechts 26 procent van de landen in de wereld, gemeten aan de hand van de Gini-coëfficiënt, laat daadwerkelijk vooruitgang zien op het gebied van de inkomensongelijkheid, en slechts 12 procent laat vooruitgang zien in termen van de Palma-ratio.
Voor de drie belangrijkste mondiale ongelijkheidswaakhonden – Oxfam, Development Finance International en het Pathfinders-initiatief van het New York University Center for International Cooperation – maakt de ‘gedeelde welvaart’-score van de Wereldbank de noodzaak duidelijk van een echte ‘datarevolutie’ die de rijkdom van de wereldbevolking in de schijnwerpers zet. 's werelds rijkste.
De huidige aanpak van de Wereldbank, deze drie groepen opgeladen in een nieuw rapport dat vorige maand werd uitgebracht, negeert het in wezen ‘wat er met de rijken gebeurt’. We kunnen het ons niet permitteren om dit te negeren, benadrukken de groepen, niet in een tijd waarin “de rijkste burgers van de wereld grotendeels verantwoordelijk blijven voor de extreme CO2-uitstoot”, terwijl de “armste burgers van de wereld de prijs betalen door klimaatrampen.”
Zullen dergelijke kritieken de Wereldbank ertoe aanzetten haar statistische werkwijze te veranderen? We zullen zien. De eerste reactie van de bank op de open brief van de economen was enigszins bemoedigend. De Wereldbank, zegt een woordvoerder is het ermee eens dat “we meer moeten doen om de ongelijkheid aan te pakken” en “beter moeten presteren in het meten van de vooruitgang.”
Sam Pizzigati is mede-redacteur van Inequality.org. Zijn nieuwste boeken omvatten De zaak voor een maximumloon en De rijken winnen niet altijd: de vergeten triomf over plutocratie die de Amerikaanse middenklasse creëerde, 1900-1970.
Dit artikel is van Inequality.org.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
De laatste twee paragrafen bevatten zeker juweeltjes. Hoe dan ook, afgezien daarvan moeten we ons afvragen hoe China miljoenen van zijn burgers uit de armoede kon bevrijden zonder veel beïnvloed te worden door die reeks westerse indices?
WB en IMF zijn slechts instrumenten van de rijken om de massa onder controle te houden.
Ze lenen je geld, maar op voorwaarde dat je al je bezittingen aan de toch al rijken overhandigt en je burgers in armoede stort. Hoeveel zijn er gestorven als gevolg van het beleid van deze organisaties?
Gedeelde welvaart: de economie van tv-predikers
Er is een onzichtbare kracht die over al het andere zou heersen. De edicten ervan worden voor ons geïnterpreteerd door een hiërarchie van voornamelijk oudere blanke mannen, die aandringen op gehoorzaamheid en ons verzekeren dat ons geloof ergens in de toekomst beloond zal worden. Ze houden vol dat er geen alternatieven zijn; andere lichten zijn slechts een vermomde hel.
Op deze manier geformuleerd maakt het duidelijk hoe slecht de theologie het is. Maar we moeten de autoriteiten niet in twijfel trekken door op te merken dat er een groot verschil is tussen bijvoorbeeld 1.8% groei per jaar bij een inkomen van $1 miljoen of $10 miljoen en 2% bij een inkomen van $1 of $10. Natuurlijk weten we ook niet wat voor 1%-ers als inkomen is uitgesloten, noch wat ze verborgen hebben gehouden.
Het hele idee van ‘gedeelde welvaart’ klinkt ontzettend dicht bij de tv-predikers en hun ‘evangelie van welvaart’. Wat vroeger met een al te voor de hand liggende term ‘het evangelie van de rijkdom’ werd genoemd. Laat staan de bizarre moraal. Blijf een deel van uw schamele inkomen insturen en we beloven dat dit zich zal vermenigvuldigen! Dat geldt zeker voor ons.
Dat lijkt redelijk, vooral omdat het gebruik van privéjets uitgesloten lijkt te zijn van stappen om de uitstoot van klimaatverandering aan te pakken, die zich puur richten op het vertellen aan gewone mensen dat ze moeten bezuinigen op het gebruik van auto's, vliegtuigvluchten, het eten van vlees en het verwarmen van hun huizen.
Is er iemand werkelijk verbaasd, aangezien de Wereldbank (en het IMF) een instrument zijn van Washingtons naoorlogse ‘Rules Based International Order’?