AS'AD AbuKHALIL: Libanon, na de ineenstorting

Aandelen

De economische crisis in Libanon wordt verergerd door een politieke impasse, corruptie en westerse inmenging, terwijl de politieke positie van Hezbollah is verzwakt vanwege een wankele relatie met zijn christelijke bondgenoot, schrijft As'ad AbuKhalil.

Schade na de explosie in Beiroet in augustus 2020. (Mahdi Shojaeian/Wikimedia Commons)

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws

Het feit dat je na een afwezigheid van vier jaar in Libanon bent, maakt de zaken duidelijker voor de ogen van de bezoeker. Je krijgt de realiteit niet te zien via de filters van de westerse media, de door het Westen gefinancierde lokale media, of via de NGO’s, die allemaal gebonden zijn aan de westerse agenda’s.

Het land heeft de ergste economische crisis doorgemaakt en, volgens de Wereldbank, een van de drie ergste economische crises ter wereld sinds het midden van de jaren 19.th eeuw. Maar mensen vinden in verschillende mate manieren om ermee om te gaan, afhankelijk van de sociale klasse en politieke connecties.

Het lijdt geen twijfel dat oorlogen en crises in de hedendaagse geschiedenis van het Arabische Oosten de Palestijnen, Syriërs en het Libanese volk een unieke mate van veerkracht en verdraagzaamheid hebben geboden. Ze hebben zoveel druk en samenzweringen doorstaan ​​dat ze uitdagingen het hoofd bieden op een manier die origineel en inventief is.

Natuurlijk lijden ze enorm. Een vooraanstaand Libanese psychiater vertelde mij dat bijna een kwart van de Libanezen afhankelijk is van kalmeringsmiddelen en antidepressiva. Ook verslavingen aan alcohol en harddrugs zijn wijdverbreid in het land.

Het lijden van de mensen in de regio is reëel en door de Amerikanen opgelegde sancties – of het nu tegen Iran, Syrië of delen van Libanon is – hebben samenlevingen en regeringen er duidelijk van weerhouden manieren te vinden om het lijden van hun volk te evalueren. Maar alle regeringen in de regio zijn schuldig, aangezien corruptie de crisis heeft verergerd, ook al zaait de buitenlandse hand intriges en vergroot het lijden.

De Libanese politieke klasse mag echter op geen enkele manier worden ontheven van de verantwoordelijkheid voor de economische ineenstorting en voor de criminele nalatigheid bij de explosie in de haven van Beiroet in augustus 2020.

Maar de VS zijn nooit ver van het toneel verwijderd. De Amerikaanse regering sponsort nog steeds enkele van de meest corrupte elementen van de heersende klasse. Het heeft mensen gesanctioneerd in naam van de strijd tegen de corruptie. Maar in al deze gevallen, op één na, werden de gestraften niet gestraft vanwege corruptie, maar vanwege hun politieke allianties met groepen die Israël durven te trotseren en zich ertegen te verzetten.

De sleutel corrupt politieke figuren, waaronder de gouverneur van de centrale bank van Libanon en hoofdarchitect van de economische ineenstorting, Riad Toufic Salameh, blijven beschut door de Amerikaanse regering.

De ONS, is sinds de ineenstorting de gouverneur van de centrale bank blijven beschermen en verdedigen, waarbij hij beweert dat er geen bewijs is van zijn corruptie. Verschillende Europese rechtbanken hebben echter ruimschoots bewijs gevonden van massale corruptie en exorbitante rijkdom die is vergaard door vermeende plundering van de Libanese bevolking. Penning meester.

Ongelijkheid en lijden

Protest in Beiroet, 2019. (Shahen Araboghlian/Wikimedia Commons)

Er is mij verteld dat mensen er nu beter mee omgaan dan voorheen, vergeleken met een jaar geleden, maar het hangt ervan af aan wie je het vraagt. Arme mensen hebben weinig capaciteit om het hoofd te bieden, terwijl de rijken waterreservoirs, elektrische generatoren en zonnepanelen kunnen kopen. Ze kunnen ook particuliere bewakers inhuren om hun privévermogen en duur onroerend goed te beschermen.

De armen hebben geen speelruimte, hoewel veel Libanese gezinnen profiteren van de miljarden aan geldovermakingen die Libanese immigranten terugsturen naar gezinnen in Libanon. Deze geldovermakingen helpen de economie – relatief gesproken – draaiende te houden en leveren 'nieuwe dollars' aan de Libanese economie, die nu grondig gedollariseerd is; mensen moeten zowel Libanese ponden als Amerikaanse dollars bij zich hebben.

Het is duidelijk dat Amerikaanse dollars meer gewenst zijn dan het Libanese pond, waarvan de waarde de afgelopen jaren ernstig is gedaald. De inflatie in Libanon heeft een nooit eerder gezien niveau bereikt. De taxitarieven zijn nu honderd keer zo hoog als tijdens mijn laatste bezoek vier jaar geleden.

Politieke patstelling

Bovendien ervaart het land, om de zaken nog erger te maken, een van zijn typische politieke crises. Het Parlement is er niet in geslaagd een nieuwe president te kiezen. Aan de ene kant Hezbollah en zijn bondgenoten, voornamelijk de overwegend sjiitische Amal-beweging onder leiding van de svoorzitter van het parlement, dringen aan op één kandidaat: Sulayman Franjiyyah, een telg uit een feodale familie met weinig opleiding en begrip van de crisis.

Hij heeft geen enkele steun gekregen van christelijke politieke krachten. De post van president is gereserveerd voor maronitische christenen, terwijl het voorzitterschap van het parlement is gereserveerd voor sjiieten en de post van premier is gereserveerd voor soennitische moslims.

De andere kant, gesteund door het Westen en de Golfstaten, koos duidelijk voor een andere kandidaat: Jihad Azour, een voormalige minister van Financiën die een hoge functionaris werd bij het Internationale Monetaire Fonds (IMF).

Geen van beide kandidaten is in staat de tweede ronde van de verkiezingen in het Libanese parlement te winnen. Er is geen directe verkiezing van presidenten in Libanon via volksstemming.

Hezbollah heeft zijn politieke situatie in Libanon verergerd omdat het zijn bondgenootschap met Libanon heeft toegestaan de christelijke Tayyar-partij falen. De enige belangrijke christelijke bondgenoot is nu zijn eigen weg gegaan en steunt een concurrent van Hezbollah.

Dus Amal en Hezbollah allebei Sjiitische partijen dringen nu aan op één christelijke kandidaat tegen alle anderen. Hezbollah lijkt weinig idee te hebben hoe dat zijn vijanden helpt door het te plaatsenzelf in een puur sektarische hoek.

A. Er is geen presidentskandidaat die over de hele linie steun lijkt te verwerven. Hezbollah draagt ​​ook bij aan de patstelling door, samen met bondgenoot Amal, erop aan te dringen dat Franjiyyah de enige aanvaardbare kandidaat is. Elke andere kandidaat wordt beschouwd als een ‘uitdagingskandidaat’. ".

Buitenlandse inmenging en invloed

Nieuwe Amerikaanse ambassade in aanbouw in Beiroet, mei 2023. (Amerikaanse ambassade/Twitter)

Het land heeft duidelijk te lijden onder buitenlandse interventies en invloeden, waarvan de grootste afkomstig is uit de Verenigde Staten. Ik heb een lange sessie gehad met de minister van Buitenlandse Zaken van Libanon en de eerste vraag die ik hem stelde was: “CEn noem jij mij de Iraanse ambassadeur in Libanon?’ Hij slaagde er niet in de naam te noemen.

Ik vertelde hem dat de uitwisseling openbaar zou worden gemaakt en dat ik deze publiekelijk zou gebruiken om te laten zien dat wat in de westerse media ‘Iraanse invloed in Libanon’ wordt genoemd, minuscuul is vergeleken met de hardhandige, dagelijkse Amerikaanse en Europese interventie in de strijd tegen het conflict. zaken van Libanon.

Er is geen enkel aspect van het Libanese politieke en economische leven dat geen directe invloed heeft gehad van de rol die westerse regeringen spelen.

Zij controleren de Libanese strijdkrachten, de interne veiligheidstroepen, de banksector, het ministerie van Binnenlandse Zaken, het ministerie van Defensie, het ministerie van Justitie en het ministerie van Buitenlandse Zaken en zijn ook betrokken bij de zaken van alle andere belangrijke ministeries in Libanon. Westerse regeringen zijn zelfs op gemeentelijk niveau betrokken via directe financiering die bedoeld is om de populariteit en macht van politieke partijen die niet op één lijn staan ​​met de westerse en Israëlische belangen politiek te ondermijnen.

Het Libanese politieke systeem bevindt zich in een patstelling, terwijl alle partijen wachten op de resultaten van de Iraans-Saoedische overeenkomst of afspraak. We kennen de details van de overeenkomst nog steeds niet. Tot nu toe heeft de Saoedische regering haar overeenkomst met Iran over niet-gespecificeerde kwesties op het gebied van de samenwerking in Libanon of Syrië niet ten uitvoer gelegd.

Bovendien laat de Iraanse regering, in tegenstelling tot de Saoedische en westerse regeringen, alle Libanese zaken over aan haar vertrouwde bondgenoot Hezbollah en haar leider Hasan Nasrallah. Westerse en golfregeringen opereren op een andere manier. Ze behandelen hun bondgenoten als onderdanige klanten en instrumenten en laten hen geen manoeuvreerruimte. Ze mogen alleen bevelen opvolgen en in ruil daarvoor geld ontvangen.

Dagelijkse strijd

Het Libanese volk worstelt zijn hele leven met hyperinflatie en staat in de rij bij de bank in de hoop elke maand een minuscuul deel te krijgen van de van hen gestolen deposito's. Het IMF en de Wereldbank geven aan dat ze Libanon op zeer kleine schaal zullen redden, op voorwaarde dat de heersende politieke klasse hervormingen doorvoert.

Maar gezien de staat van dienst op het gebied van hervormingen die wereldwijd door de Wereldbank en het IMF worden gedicteerd, kan men niet uitkijken naar de implementatie van die hervormingen, vooral omdat deze vaak een substantiële vermindering van de uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs betekenen, evenals de verkoop van publieke bezittingen. en de vernietiging van de publieke sector.

Libanon kan de ineenstorting en het totale lijden van zijn bevolking alleen voorkomen door door te gaan met een radicaal revolutionair programma. Op traditionele politieke partijen kan niet worden vertrouwd. Ze blijven dominant, terwijl zogenaamde ‘veranderings’-partijen en persoonlijkheden slechts instrumenten zijn van dezelfde West-Golf-agenda’s die NGO’s besturen.

Links in Libanon bestaat niet, qua partijen. De Libanese Communistische Partij is nu niet meer te onderscheiden van door het Westen gefinancierde NGO’s.

De echte vijanden van het Libanese volk wat betreft de aanpak van de economische ineenstorting zijn intern – hun door de Golf en het Westen gesteunde politieke leiders. De Libanezen zijn niet meer bang voor Israël na vrijwilligers in Zuid-Libanon onderwezen Israël een bittere les in 2006. Ze zijn bereid hetzelfde te doen als Israël opnieuw het Libanese grondgebied durft binnen te dringen.

Het zorgen voor hun politieke en economische systeem is de echte uitdaging van het Libanese volk.

As'ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historical Dictionary of Lebanon (1998), Bin Laden, Islam and America's New War on Terrorism (2002) en The Battle for Saudi Arabia (2004). Hij leidde de populaire blog The Angry Arab. Hij twittert als @asadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

2 reacties voor “AS'AD AbuKHALIL: Libanon, na de ineenstorting"

  1. M.Sc.
    Juli 28, 2023 op 11: 25

    De VS, “het rijkste, meest geavanceerde land ter wereld” (dat lijkt steeds minder waar te worden), en toch lijkt de invloed van Amerika met al die rijkdom en macht in de wereld consequent en universeel kwaadaardig en egoïstisch te zijn. . Imperiums rotten van binnenuit en brengen politieke actoren voort als Lindsey Graham en Joe Biden & Co. Dat deze clowns door de samenleving worden geaccepteerd en getolereerd als serieus denkende mensen is een goede indicatie dat alles slechts een façade is geworden en dat het einde nabij is. En de “hoogstaande” leiders van de EU zijn één en dezelfde.

    Stel je eens voor wat samenlevingen en culturen zouden kunnen bereiken als ze eerlijk gesteund zouden worden of zelfs maar met rust gelaten zouden worden. Dwaze rijken vergiftigen alles.

    • Norah
      Juli 28, 2023 op 14: 55

      Het is ontzettend aardig van je om die twee mannen clowns te noemen, maar dat klopt niet. Biden is een sukkel en een marionet voor het rijk, Graham is een klassieke slangenolieverkoper die het rijk dient. Het land dat zij hun thuis noemen, is de entiteit die in grote problemen verkeert, het in Amerika gevestigde Wereldrijk zit helemaal niet in de problemen, het loopt nog steeds voorop. Hoe kan ik dit claimen? Omdat dit rijk, dat het machtigste ooit is, zoveel controle heeft over zijn gastheer, dat het, hoewel het weet dat de wereld behoorlijk goed op de hoogte is van zijn capriolen en zijn echte eigenaren, het eigenlijk niets kan schelen. tegen Rusland en China is een slamdunk.
      De trouwe mensen van het imperium, zoals deze twee mannen, zijn momenteel alleen bezorgd om te voorkomen dat Trump het presidentschap terugkrijgt. Trump werd tijdens zijn eerste termijn talloze keren voor de gek gehouden, de tweede keer kon hij de machtsstructuur van het rijk ernstig beschadigen, door bijvoorbeeld de CIA (ongeveer 24,000 werknemers) volledig te sluiten en ALLE Amerikaanse overzeese militairen terug te sturen naar de VS.

Reacties zijn gesloten.