De regels van de naoorlogse westerse economische ontwikkeling waren gebaseerd op de overheersing en hiërarchie van Washington, schrijft Anthony Pahnke. Dit is de geschiedenis van het industriële beleid van de Amerikaanse president.
De Amerikaanse president Joe Biden op de baanbrekende locatie van de nieuwe halfgeleiderfabriek van Intel in New Albany, Ohio, september 2022. (Witte Huis/Adam Schultz)
By Antonius Pahnke
Common Dreams
PUndits hebben moeite om het industriebeleid van president Joe Biden te begrijpen.
Of het nu de uitgebreide subsidies voor Amerikaanse bedrijven om deel te nemen aan de productie van hernieuwbare energie in de Inflatieverminderingswet, of de combinatie van exportcontroles en ondersteuning voor bedrijven in de VS en Europa om halfgeleiders te maken, angsten Het is in overvloed aanwezig dat de op regels gebaseerde, multilaterale mondiale wereldorde in haar doodsstrijd verkeert, nu de VS het uitsluiten van China tot één van haar economische beleidsdoelstellingen heeft gemaakt.
Maar als we naar de geschiedenis kijken, zien we dat de regels van deze orde er vaak voor zorgden dat Amerika allianties smeedde om sommigen uit te sluiten en anderen te bevoorrechten.
In feite is het idee dat een liberale, op regels gebaseerde wereldorde inclusief en eerlijk is geweest, meer fantasie dan werkelijkheid. Het onderkennen hiervan is van cruciaal belang als we werkelijk economische instellingen willen creëren die rechtvaardig en werkelijk mondiaal zijn, in plaats van uitbuitend en hiërarchisch.
Oprichting van het IMF en de Wereldbank
De institutionele pijlers van wat wij als centraal beschouwen in de liberale wereldorde – het Internationale Monetaire Fonds en de Wereldbank – werden in 1944 gecreëerd in Bretton Woods, New Hampshire, waar afgevaardigden uit 44 landen bijeenkwamen om te bespreken hoe de wereldeconomie eruit zou moeten zien na de Wereldbank. Oorlog II.
De deelnemers richtten het IMF op met als doel dat de instelling landen met schuldenproblemen zou financieren om de valkuilen van inflatie te vermijden, terwijl de Wereldbank zou investeren in bepaalde ontwikkelingsprojecten zoals het bouwen van dammen of het vergroten van de geletterdheid. Voor nog meer stabiliteit werd ook bepaald dat één ounce goud gelijk zou zijn aan $35, waardoor de Amerikaanse dollar de standaardvaluta van de wereldhandel zou worden.
Ondertussen kwamen de eerste stappen op het gebied van de economische ontwikkeling in de onmiddellijke naoorlogse periode met het Marshallplan, dat liep van 1948 tot 1951 en zijn naam ontleende aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George Marshall.
Maar hier is het addertje onder het gras: deze naoorlogse ontwikkelingen sloten de Sovjet-Unie uit toen zij probeerden de Amerikaanse macht te laten groeien.
Wat de instellingen van Bretton Woods betreft, besloot Jozef Stalin, terwijl de Sovjets de conferentie in 1944 bijwoonden, uiteindelijk om zich niet aan te sluiten bij het IMF en de Wereldbank. Toen de Koude Oorlog oplaaide, werden ze de komende veertig jaar uitgesloten.
"Aandacht! West-Berlijn verlaten”, augustus 1961. (Bundesarchiv, Helmut J. Wolf, Wikimedia Commons, CC-BY-SA 3.0, CC BY-SA 3.0 de)
De Sovjets kregen met het Marshallplan geen enkele kans de investering is expliciet gemaakt om de verspreiding van het communisme een halt toe te roepen en de Sovjet-invloed uit te dagen. Hoewel het Marshallplan ogenschijnlijk bedoeld was om het door oorlog verscheurde Europa weer op de been te krijgen door het verstrekken van subsidies en leningen, kwam dit door de VS geleide initiatief met een reeks touwtjes die eraan vastzitten, inclusief het creëren van markten voor Amerikaanse producten en het ideologisch onder druk zetten van Europese vakbondsleiders om het communisme te verwerpen.
Toen het Marshallplan ten einde liep, gingen het IMF en de Wereldbank aan de slag, maar wel samen met de VS en hun bondgenoten. Het internationale ontwikkelingsbeleid kreeg een expliciete anticommunistische aanpak, geconcretiseerd door de econoom en adviseur van meerdere Amerikaanse presidenten, WW Rostow, wiens perspectief werd uitgekristalliseerd in zijn boek, De stadia van economische groei: een niet-communistisch manifest.
Je hoeft geen geograaf te zijn om te zien hoe gedurende het grootste deel van de 20e eeuw belangrijke delen van de wereld systematisch werden uitgesloten van de liberale wereldorde. Net zo duidelijk is hoe het economische systeem verdedigde wat de VS propageerden.
Liberale democratie en 'shocktherapie'
Sessie ‘Reshaping development’ tijdens voorjaarsbijeenkomsten van de Wereldbank in Washington, DC, 12 april 2023. (Wereldbank, Flickr, CC-BY-NC-ND 2.0)
Het IMF en de Wereldbank breidden zich uit in de jaren '80 en '90 toen landen met politieke en economische instellingen in Sovjet-stijl de liberale democratie omarmden, waardoor blijkbaar de hele wereld samenkwam.
De Wereldhandelsorganisatie (WTO) werd in 1994 opgericht met de bedoeling landen periodiek bijeen te laten komen om te bespreken hoe de tarieven kunnen worden verlaagd en de handel kan worden vergemakkelijkt. De opname van China in 2001 werd aangekondigd vanwege de hoop dat elk land eindelijk aan hetzelfde systeem zou deelnemen.
Toch bracht deze expansie enorme kosten met zich mee, vooral in termen van nationale soevereiniteit en openbaar welzijn.
Dergelijke kosten werden gevonden in de toepassing over de hele wereld van economische “schok therapieProgramma’s waarbij overheden in korte tijd moesten bezuinigen op de overheidsuitgaven en privatisering moesten bevorderen. Landen hebben dergelijke wijzigingen aangebracht, ook wel bekend als structurele aanpassingsprogramma's, die het IMF en de Wereldbank samen hebben opgelegd aan verarmde, vaak met schulden geteisterde landen.
Gedurende de hele periode hebben de VS meer beslissingsmacht gehad dan enig ander land in beide landen het IMF en de Wereldbank. Dit blijkt uit de financiële bijdragen die landen leveren aan deze instellingen, die worden bepaald op basis van de omvang van de respectieve economie van een staat.
De WTO is op papier bedoeld om besluiten te nemen bij consensus. Toch, zelfs hier, de VS hebben onevenredige macht uitgeoefend met zijn vermogen om onderhandelingen op te roepen en deze ook te beëindigen.
Is het waar dat de WTO is tot stilstand gekomen sinds 2003 als gevolg van tegenstand van ontwikkelingseconomieën zoals Brazilië en India. Het is ook zo dat, ondanks het feit dat de onderhandelingen waren stopgezet, het mechanisme voor geschillenbeslechting van de WTO de vrijhandel naar Amerikaanse stijl bleef bevorderen en verschillende staten ervan weerhield zelfstandig economische beslissingen te nemen.
Een eerlijkere, meer inclusieve economische wereldorde zou de schade erkennen die het kolonialisme heeft toegebracht aan landen in Afrika en Latijns-Amerika.
Structurele aanpassing zou niet betekenen dat de vrije markt onder dwang moet worden gevoed aan wanhopige regeringen, maar dat er moet worden onderhandeld over manieren waarop landen als Frankrijk herstelbetalingen kunnen betalen aan voorheen gedomineerde, onderworpen staten als Haïti.
Hervormingen van de Wereldbank en het IMF, of geheel andere instellingen met mondiale reikwijdte, zouden ervoor zorgen dat de ontwikkelingslanden meer besluitvorming zouden krijgen over ontwikkelingsprojecten die hen aangaan, in plaats van dat zij door de VS en hun bondgenoten worden gedicteerd over wat ze moeten doen. .
De regels van de naoorlogse economische orde waren gebaseerd op Amerikaanse overheersing en hiërarchie. Dit is de geschiedenis waarmee Biden werkt en die zijn nieuwe industriële beleid herhaalt. Laten we dit niet vergeten, want als we een rechtvaardiger en inclusievere economische wereldorde willen, moeten we belangrijke veranderingen doorvoeren die zullen botsen op tientallen jaren van hiërarchie en uitsluiting.
Anthony Pahnke is vice-president van de Family Farm Defenders en universitair hoofddocent internationale betrekkingen aan de San Francisco State University; [e-mail beveiligd].
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Zeer informatief artikel dat ook enkele hilarische maar waarheidsgetrouwe opmerkingen oproept. CN is een geweldige website met deskundige lezers. Dank aan allen.
Anthony Pahnke heeft hier een geweldig artikel geschreven. De betekenis lijkt zich te openbaren in het aantal commentaren dat het vrijwel met elkaar eens lijkt te zijn. Behalve dat ik naar mijn mening erkenning gaf aan het feit dat de Bretten Woods-conferentie in feite een hoornspel was van deskundige bankiers, van wie velen vertegenwoordigden wat wij, of ik omschrijf als de diepe staat. Een overeenkomst die heeft geresulteerd in een wereldwijde bankorganisatie die haar regels naar eigen goeddunken opstelt en de overeenkomst naar eigen goeddunken toepast op haar weldoeners of slachtoffers.
De consternatie over DC wordt veroorzaakt door de wetenschap dat de VS in veel van deze zaken snel hun stem verliest. Tot zover, naar mijn mening, het beheer van het Amerikaanse buitenlandse beleid door de CIA met enige mate van effectiviteit.
Bedankt CN
Ik geloof dat het Westen de rest van de wereld in ‘relatieve armoede’ heeft gehouden, met opzet schulden. Een dergelijke strategie is het handelsmerk van de westerse cultuur.
We zien het nu bij China hoe ze er alles aan doen om de Chinese economie en het politieke systeem te destabiliseren, om te voorkomen dat China zich verder ontwikkelt. Als China succesvol wordt, weten we dat de democratie niet beter is dan welk ander politiek systeem dan ook, en hebben we dus niets meer om over op te scheppen of een excuus om iemand te bestraffen of oorlog te voeren.
We weten dat rijkdom de sleutel is tot stabiliteit en succes, ondanks het bestaande politieke systeem.
Zodra een land zijn welvaart vergroot, verspreidt het zich tot op zekere hoogte automatisch naar de bevolking, worden mensen beter opgeleid, productiever en wordt er meer rijkdom geproduceerd. Daardoor is er minder wens om dat systeem te veranderen, zolang het maar stabiliteit en welvaart biedt. Stabiliteit en welvaart zorgen er vervolgens voor dat creativiteit en innovatie kunnen plaatsvinden en dat de technologische ontwikkeling toeneemt… enz.
Het is net als de aarde die zich op een gegeven moment in perfecte harmonie bevond, en wanneer de krachten in evenwicht zijn, kan het leven plaatsvinden en zich ontwikkelen.
We zijn niet de slimste en intelligentste, creatiever, beter opgeleid enz. dan... we zijn gewoon rijker, dat is alles... en ik vraag me nu af in welke wereld we zouden leven als China alle rijkdom zou hebben die de VS en Europa hadden...
Zeer goed artikel! Dit deed me denken aan een video met Jeffrey Sachs, gepresenteerd door The Duran (Rumble, odysee.com of YouTube), waarin Sachs zich herinnert hoe hij wilde dat de Verenigde Staten Rusland zouden helpen, zoals wij Polen hadden geholpen nadat het communisme was gevallen. Sachs wilde geen shocktherapie in Rusland implementeren omdat hij vreesde dat dit zou leiden tot een valutacrisis, economische verwoesting en hyperinflatie. Sachs kreeg van de Nationale Veiligheidsadviseur in niet mis te verstane bewoordingen te horen dat we Rusland niet zouden helpen. Dit leidde uiteindelijk tot een economische ineenstorting en een Weimar-achtige situatie waar de oligarchen en gangsters, en uiteindelijk Poetin, van konden profiteren. In feite was Poetin waarschijnlijk de minst slechte keuze voor Rusland toen hij de controle overnam van de oligarchen en gangsters.
hxxps://odysee.com/@theduran:e/security-guarantees-w-jeffrey-sachs:4
De schuldenlast en woeker die het IMF en de Wereldbank aan landen over de hele wereld hebben opgelegd, zijn al tientallen jaren aan de gang, en dat er nog steeds zo veel zijn die geen idee hebben wat deze instellingen doen, of erger nog, dat ze zelfs bestaan, is een bewijs van de pure onwetendheid van de burgers in het Westen. Hoe kunnen we anders uitleggen dat we in 2023 als “leiders” oplichters, oplichters, bedrijfshandlangers, leugenaars en oorlogszuchtigen moeten hebben?
De uitvoerende lul is een tinnen pot-dictator die niemand oproept tot afzetting. Als jij of ik belastingfraude zou plegen of geldspelletjes zou spelen, zouden we gevangen zitten
Ongetwijfeld. Uiteraard zijn plutocraten en hun politieke marionetten vrijgesteld van de meeste wetten waar de rest van ons zich aan moet houden.
Biden stimuleert dezelfde wereldwijd geconsolideerde kliek van westerse (Amerikaanse dominante) bedrijven die Clinton en Obama hebben bestudeerd. Elk land dat zijn eigen hulpbronnen durft op te eisen of dat lidmaatschap van een ander blok nastreeft, wordt gezien als competitief en daarom als een ‘vijand’ en dus als voer voor de eindeloze oorlog die de economische basis van de VS, die nog steeds de militaire industrie blijft, voedt.
Deze agenda en de realiteit ervan in de praktijk zijn een dodelijke kankergezwel op de planeet, die op de korte termijn oorlog en de creatie van vluchtelingen bedreigt en in de nabije toekomst massale uitsterving. Wat nodig is, afgezien van een massabeweging, is een mondiale boycot en desinvestering van de VS en zijn lakeienstaten, totdat de VS een einde maakt aan de wapenexport en internationale bemoeienis, zijn militaire en mondiale aanwezigheid terugdringt, en de invloed van het particuliere geld juridisch scheidt van alle bestuursniveaus. en stelt mensenrechtengaranties vast voor haar burgers, waaronder gezondheidszorg en huisvesting.
Ik denk dat het al gebeurt, met Rusland en haar bondgenoten. De BRICS-alliantie.
De meeste van deze dwazen in Washington en Europa – het ‘Westen’ – lijken niet te begrijpen dat hun wereld snel kleiner wordt. Het vertegenwoordigt slechts ongeveer 20% van de wereldbevolking. Ondertussen wint het 'Mondiale Zuiden' snel aan kracht en het vertrouwen om terug te dringen en zichzelf te reorganiseren.
Binnen een paar jaar zullen ze een onstuitbare kracht zijn, en het Westen zal weinig andere keus hebben dan te accepteren dat zijn hegemonie voorbij is.
Net zoals ‘invloedssferen’ in feite nog steeds een ding zijn voor alle bestaande en aspirant-grootmachten, ondanks Amerikaanse/westerse verklaringen of Helsinki Final Act-achtige overeenkomsten die het tegendeel beweren (vandaar de Beltway die zich met de handen over China wringt en een surveillancestation in Cuba bouwt , of zelfs onder Iraanse vlag varende schepen die door internationale wateren in de Atlantische Oceaan varen), was de ‘op regels gebaseerde orde’ nooit een gelijk of eerlijk speelveld in iets anders dan retoriek, laat staan iets dat alleen de Ruskies en de ChiComs ondermijnen…
• In 1990 onthulde het Duitse tijdschrift Der Speigel dat de NSA berichten had onderschept over een op handen zijnde deal van 200 miljoen dollar tussen Indonesië en de Japanse satellietfabrikant NEC Corp. Nadat president Bush namens Amerikaanse fabrikanten tussenbeide was gekomen in de onderhandelingen, werd het contract opgesplitst tussen NEC en AT&T.
• In 1994 onderschepten de CIA en de NSA telefoongesprekken tussen Braziliaanse functionarissen en de Franse firma Thomson-CSF over een radarsysteem dat de Brazilianen wilden aanschaffen. Een Amerikaans bedrijf, Raytheon, was ook een concurrent, en rapporten die waren opgesteld op basis van onderscheppingen werden doorgestuurd naar Raytheon [aanvullende opmerking: de Franse DGSE is ook geen onbekende in industriële spionage van intermitterende bondgenoten – zie Imre Karacs, “France Spied on Commercial Rivals, ”The Independent (VK), 11 januari 1996].
• In september 1993 vroeg president Clinton de CIA om Japanse autofabrikanten die emissievrije auto's aan het ontwerpen waren te bespioneren en die informatie door te sturen naar de Grote Drie Amerikaanse autofabrikanten: Ford, General Motors en Chrysler. In 1995 meldde de New York Times dat de NSA en het station van de CIA in Tokio betrokken waren bij het verstrekken van gedetailleerde informatie aan het onderhandelaarsteam van de Amerikaanse handelsgezant Mickey Kantor in Genève, dat tegenover Japanse autobedrijven stond in een handelsgeschil. Onlangs beschuldigde een Japanse krant, Mainichi, de NSA ervan namens Amerikaanse bedrijven de communicatie van Japanse bedrijven te blijven monitoren.
• Insight Magazine meldde in 1997 in een reeks artikelen dat president Clinton de NSA en de FBI opdracht gaf een grootschalige surveillance-operatie op te zetten tijdens de Asian/Pacific Economic Conference (APEC) van 1993 in Seattle. Eén inlichtingenbron voor het verhaal vertelde dat meer dan 300 hotelkamers waren afgeluisterd voor het evenement, dat bedoeld was om informatie te verkrijgen over olie- en waterkrachtovereenkomsten die in Vietnam hangende waren en die werden doorgegeven aan hooggeplaatste medewerkers van de Democratische Partij die strijden om de contracten. Maar buitenlandse bedrijven waren niet de enige verliezers: toen Vietnam interesse toonde in de aankoop van twee gebruikte 737-vrachtvliegtuigen van een Amerikaanse zakenman, werd de deal tot zinken gebracht nadat minister van Handel Ron Brown een gunstige financiering voor twee nieuwe 737's van Boeing had geregeld.
Bron:
Patrick S. Poole, “ECHELON: Amerika's geheime wereldwijde surveillancenetwerk”, 1999/2000
Grotendeels wel. Maar de omstandigheden die na de Tweede Wereldoorlog bestonden, bestaan niet meer en andere instellingen zoals de AIIB komen tot stand. Een van de cruciale verschillen is dat de VS niet langer een crediteurenland is, en dat is al tientallen jaren niet meer zo. Tussen dat en de snelle de-dollarisering die plaatsvindt dankzij het feit dat de VS onze munt als wapen gebruiken, bestaat er geen mogelijkheid dat de VS als een redux na de Tweede Wereldoorlog als winnaar uit de bus zullen komen.
Dit artikel rapporteert geen nieuws. Wat dit artikel beschrijft, is bij de socialisten voor altijd bekend. Het feit dat de Amerikaanse economie een duikvlucht maakt, dat de VS niets meer produceert en jaloers is op China omdat China wel dingen maakt, betere dingen, is geen geheim. De Verenigde Staten kunnen niet eens hun eigen infrastructuur in stand houden en hebben sinds de jaren zestig met de Great Society onder Lyndon Johnson geen origineel idee meer gehad voor de verbetering van de samenleving. En al deze programma's (hoe beperkt ook) zijn sinds het einde van dat decennium vrijwel van de ingewanden ontdaan of vernietigd. Dit is geen Zweinstein. Je kunt niet met een toverstok zwaaien en alles goed maken door magisch denken. De echte wereld zal als een tsunami op ons neerstorten, terwijl liberalen de Democratische Partij blijven steunen en neoconservatieven de fascisten in de Republikeinse Partij blijven steunen. Iedereen die een van deze partijen steunt, is niet serieus bezig met het redden van de mensheid.
Neoclowns, neoliberalen: hetzelfde. Ze steunen allebei gedachteloos de oorlog in Oekraïne en negeren de werkende Amerikanen. Rechts en links betekenen niets meer. Nu is het letterlijk goed versus kwaad. Oh, en Lyndon Baines Johnson was een fascistisch varken en een imperialist die de oorlog in Vietnam liet escaleren. De grote vereniging (de zogenaamde) moest de mensen thuis stil houden. Brood en spelen
Biden is een pro-oorlog, pro-bankier, pro-bedrijven, pro-politie, pro-spionnen, pro-gevangenissen, pro-militairen, pro-bazen instrument dat de natie naar de Derde Wereldoorlog leidt en tegelijkertijd de rijken nog rijker maakt .
'Liberalen' waren de mensen die vochten voor gelijkheid, vochten om een einde te maken aan de armoede, geloofden dat huidskleur irrelevant was in vergelijking met iemands karakter, een waardenrevolutie wilden en de oorlog in Vietnam een halt toeroepen.
De machthebbers hebben de term liberaal overgenomen en nu conservatief bedoeld, terwijl ze nog steeds doen alsof ze iets anders zijn. Als de media ‘liberaal’ zeggen, bedoelen ze mensen als Joe Biden, een ultraconservatieve oorlogshavik. Er is in de moderne Engelse taal geen woord meer over voor wat liberaal vroeger betekende. Ik veronderstel dat het beste dat je ooit zou kunnen vinden in het onlangs aangepaste woordenboek “uiterst-links” is, wat bedoeld is om extreem of marginaal te klinken. Ik noem het ‘Overton-compressie’, waarbij het hele aanvaardbare politieke discours helemaal naar de rechterkant van het politieke spectrum wordt verpletterd, waardoor we voor raadsels komen te staan waarbij ‘naar het centrum gaan’ vaak betekent dat we verder naar politiek rechts moeten gaan. Totdat het publiek zich bewust wordt van het vastleggen en herbestemmen van woorden als ‘liberaal’, zal het heel moeilijk zijn om een zinvolle discussie te voeren over het beleid in de VS.
Hallo John R. Moffett:
zucht, ja – het is een zeer verwarrend congres, aangezien veel ervan niet lijkt te werken. Misschien zou het hernoemen van de twee groepen de kiezers doen beseffen dat woorden niet genoeg zijn als er geen daden zijn.
Liberalen zouden FIBerals kunnen worden, en de Conservatieven worden afgekort tot CONS.