Toen AEC-hoorzittingen die een einde maakten aan de veiligheidsmachtiging van de natuurkundige, werden vrijgegeven, waren historici verbaasd dat ze vrijwel geen vernietigend bewijs tegen hem bevatten, schrijft Robert C. Koehler.
J. Robert Oppenheimer in de Guest Lodge, Oak Ridge, 1946. (Ed Westcott, DOE, Publiek domein, Wikimedia Commons)
By Robert C. Koehler
Common Dreams
A Slechts 55 jaar na zijn dood heeft de Amerikaanse regering de veiligheidsmachtiging van J. Robert Oppenheimer, die de Commissie voor Atoomenergie hem in 1954 had ontnomen, hersteld en hem niet alleen maar een communist genoemd, maar naar alle waarschijnlijkheid een Sovjet-spion.
Oppenheimer is natuurlijk de vader van de atoombom. [En is nu het onderwerp van een hoofdvak film]. Hij leidde het Manhattan Project tijdens de Tweede Wereldoorlog, waaruit Little Boy en Fat Man voortkwamen, de bommen die de VS in augustus 1945 op Hiroshima en Nagasaki lieten vallen, waarbij honderdduizenden mensen omkwamen.
Wat er daarna gebeurde was echter de Koude Oorlog, en plotseling waren communisten – de voormalige bondgenoten van Washington – de personificatie van het kwaad, en ze waren overal. De VS wisten in hun oneindige wijsheid dat ze geen andere keus hadden dan hun kernwapenprogramma voort te zetten en, ter wille van de vrede, de wereld op de rand van Armageddon te zetten en de strijd tegen de oorlog voort te zetten. waterstofbom.
Oorlog, de bouwsteen van de regeringsentiteiten van de wereld gedurende ontelbare millennia, was geëvolueerd tot de rand van het uitsterven van de mensheid. Het officiële overheidsbeleid kwam hierop neer: So what?
Oppenheimer daagde dit officiële beleid uit en vernietigde zijn carrière. Toen de nieuw ontwikkelde bom op 16 juli 1945 werd getest in Alamogordo, New Mexico, zag hij onmiddellijk dat de planeet Aarde in gevaar was.
Een team natuurkundigen had zojuist de ultieme kwetsbaarheid ervan blootgelegd en toen hij getuige was van de paddenstoelwolk merkte hij op dat woorden van de hindoeïstische Bhagavad-Gita was in hem opgekomen: ‘Nu ben ik de Dood geworden, de vernietiger van werelden.’
Hij had zich er niet tegen verzet om de bommen op Hiroshima en Nagasaki te laten vallen, zoals sommige wetenschappers van het Manhattan Project, zoals Leo Szilard, deden. Maar toen de oorlog voorbij was, raakte hij diep toegewijd aan het elimineren van alle mogelijkheden van toekomstige oorlogen.
Een van de eerste acties die hij ondernam, een week na de bombardementen, was Schrijf een brief aan minister van Oorlog Henry Stimson, waarin hij hem aanspoorde zijn gezond verstand te omarmen met betrekking tot de verdere ontwikkeling van kernwapens.
“Wij geloven”, schreef hij,
“dat de veiligheid van deze natie – in tegenstelling tot haar vermogen om schade toe te brengen aan een vijandelijke macht – niet geheel of zelfs maar in de eerste plaats kan liggen in haar wetenschappelijke of technische bekwaamheid. Het kan alleen gebaseerd zijn op het onmogelijk maken van toekomstige oorlogen. Het is onze unanieme en dringende aanbeveling aan u dat, ondanks de huidige onvolledige benutting van de technische mogelijkheden op dit gebied, alle stappen worden gezet en alle noodzakelijke internationale regelingen worden getroffen voor dit ene doel.”
2 juli 1940: Henry L. Stimson, vertrekt, met senator Morris Sheppard, tijdens een hoorzitting van de Senaatscommissie voor Militaire Zaken over zijn kwalificaties als minister van Oorlog. (Bibliotheek van het Congres, publiek domein)
Maakt toekomstige oorlogen onmogelijk. Wat als de Amerikaanse politieke krachten voldoende gezond verstand hadden om naar Oppenheimer te luisteren? Enkele maanden na het schrijven van deze brief bracht hij een bezoek aan President Harry Truman, in een poging de plaatsing van internationaal te besprekenuiteindelijke controle over de verdere nucleaire ontwikkeling.
De president zou daar niets van hebben. Hij schopte Oppenheimer uit het Oval Office.
Oppenheimer handhaafde zijn toewijding om de oorlog te overstijgen, werkte samen met de Atomic Energy Commission (AEC) om het gebruik van kernwapens te controleren – en bleef standvastig in zijn verzet tegen de creatie van de waterstofbom.
Hij zette zijn verzet voort, zelfs toen de ontwikkeling van de bom vorderde en kernproeven de neerslag over “vervangbare” delen van de wereld begonnen te verspreiden. Maar toen kwam het McCarthy-tijdperk en de bijbehorende Red Scare.
In 1954, na 19 dagen van geheime hoorzittingen, trok de AEC de veiligheidsmachtiging van Oppenheimer in. Als The New York Times merkte op dat dit “zijn carrière tot een vernederend einde bracht. Tot dan toe was hij een held van de Amerikaanse wetenschap en hij leefde zijn leven als een gebroken man.” Hij stierf op 62-jarige leeftijd in 1967.
“Een sleutelelement in de zaak tegen Oppenheimer”, aldus de Times gemeld,
“werd afgeleid van zijn verzet tegen vroege werkzaamheden aan de waterstofbom, die kon ontploffen met duizend keer de kracht van een atoombom. De natuurkundige Edward Teller had lange tijd gepleit voor een crashprogramma om zo'n wapen te ontwerpen, en vertelde tijdens de hoorzitting van 1,000 dat hij het oordeel van Oppenheimer wantrouwde. ‘Ik zou mij persoonlijk veiliger voelen’, getuigde hij, ‘als publieke zaken in andere handen zouden liggen.’”
'Anti-Amerikaans'
Albert Einstein en Oppenheimer overleggen, circa 1950. (Amerikaanse overheid Defense Threat Reduction Agency, publiek domein, Wikimedia Commons)
Maar het “zwarte teken van schaamte” dat de rest van zijn leven aan Oppenheimer bleef kleven, was natuurlijk dat hij een “commie” was, en misschien een spion – met andere woorden, totaal anti-Amerikaans.
Dit was de fundamentele leugen die werd gebruikt tegen degenen die de leerstellingen van de Koude Oorlog in twijfel trokken. De geheime hoorzittingen van de commissie bleven zestig jaar lang geheim.
Nadat ze in 2014 werden vrijgegeven, uitten historici hun verbazing dat ze vrijwel geen vernietigend bewijs van welke aard dan ook tegen Oppenheimer bevatten, en veel getuigenissen die sympathiek tegenover hem stonden. De onthullingen hier lijken in de eerste plaats het belang van de regering in het verdoezelen van haar eigen leugens bloot te leggen.
Afgelopen december vernietigde minister van Energie Jennifer Granholm, voorzitter van de afdeling waar de Commissie voor Atoomenergie in was veranderd, de intrekking van de veiligheidsmachtiging van Oppenheimer en noemde de hoorzitting van 1954 een ‘gebrekkig proces’.
Het kostte veel tijd om de regering ertoe te brengen haar fouten ongedaan te maken. moeizaam proces, begonnen door Kai Bird en Martin J. Sherwin, de auteurs van American Prometheus: de triomf en tragedie van J. Robert Oppenheimer. Het kostte hen ongeveer 16 jaar. Uiteindelijk slaagden ze erin zijn naam te zuiveren.
Hoewel ik hun enorme inzet en het resultaat ervan toejuich, is er nog meer te doen. Dit is meer dan alleen een persoonlijke kwestie, meer dan het rechtzetten van een bureaucratisch onrecht dat één man is aangedaan. De toekomst van de mensheid blijft op het spel staan.
De Amerikaanse regering heeft er miljarden dollars aan uitgegeven kernwapens ontwikkeling door de jaren heen, heeft meer dan duizend kernproeven uitgevoerd en is momenteel in het bezit van 5,244 kernkoppen, op een krankzinnig mondiaal totaal van ongeveer 12,500. Misschien is het tijd om naar de woorden van Oppenheimer te luisteren en te horen.
Robert Koehler is een bekroonde, in Chicago gevestigde journalist en nationaal syndicaatschrijver.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Er is een religieuze sekte ontstaan uit het Romeinse Rijk, die een lange geschiedenis kent van succesvolle heksenjachten en inquisities, gebaseerd op geruchten en valse beschuldigingen. Ze hebben veel te vrezen van de communistische kritiek op de religieuze geschiedenis. Ze passen ook naadloos in de communistische heksenjachten en bouwen een nieuw militair industrieel imperium op als cultuurstrijder voor werelddominantie, dat nog steeds over het hoofd wordt gezien omdat hun cultuuroorlog alleen maar is toegenomen met de ondergang van de USSR. Ze lijken te denken dat ze goed bezig zijn en niemand lijkt het zelfs maar te merken. Een liberale basis is een dekmantel die ons misschien doet denken dat ze veranderd zijn, maar misschien dringen ze aan op WO III als iets goddelijks. voorspraak.
Zou het kunnen dat Oppie een soort proxy was om een voorsprong te ontdekken op het hele ontluikende Hege-gedoe, mon?
De hersenen van wetenschappers deden er weinig moeite voor om er helemaal over na te denken en wilden niets te maken hebben met de verantwoordelijkheid voor hoe en waarom wat zij mogelijk maakten, werd gebruikt.
Is dat niet wat Oppie bedoelde toen hij zei...
“… de veiligheid van deze natie … kan niet geheel of zelfs maar in de eerste plaats liggen in haar wetenschappelijke of technische bekwaamheid.” ?
Toch is dat precies waar we zijn geweest en nog steeds zijn. De wetenschappelijke bekwaamheid heeft blijkbaar het vermogen of de wens van de mensheid om deze te controleren of te beperken overtroffen.
“Het kan alleen gebaseerd zijn op het onmogelijk maken van toekomstige oorlogen.”
Opnieuw bijna het tegenovergestelde van waar de huidige politieke klasse naartoe gaat.
Het zou ook kunnen dat de grote bazen niet van plan waren hun pas kapotte slangen vast te houden om de blockbuster-nucleaire blunder te onderdrukken op bevel van een hindoe-citerende eierkop.
Geheim ‘bewijs’? Geheime bestanden die tientallen jaren verborgen zijn gebleven? Historici verbaasd dat er daar geen is?
Klinkt ook ongeveer als waar we nog steeds vastzitten.
Robert Emmett, je lijkt behoorlijk geïnteresseerd, dus sta me toe hier verder op in te gaan.
Roger J Mattson – werktuigbouwkundig ingenieur – Werkte bij de Amerikaanse Atomic Energy Commission
technisch personeel 1967 – 1974. 1976 leidde een taskforce die de Apollo / NUMEC-affaire beoordeelde.
Hij schreef het boek STEALING THE ATOMIC BOMB, zoals ik eerder in mijn commentaar hier vermeldde.
Hij merkt in het boek op dat het incident “een inside job lijkt te zijn geweest”.
Voor aanvullende informatie – zie
hXXps://fas/publication/gao-numec/ – 5-13-2010 2 minuten leestekst door Steven Aftergood
hXXps://www.israellobby.org/numec – geeft een overzicht van gerelateerde documenten, veel goede informatie over documenten
hXXps://archive.org > stream > mattson – Het stelen van de atoombom in zijn geheel
hXXps://thebulletin.org/biography/roger-j-mattson
Net als bij de JFK-moorddossiers zijn veel dossiers over de NUMEC-affaire nog steeds niet beschikbaar voor het publiek. Waarom? Omdat degenen die de geheimen bewaren bang zijn voor het vrijgeven van deze materialen, zegt de heer Mattson dat het tijd is om ze vrij te geven.
Als je dit onderzoekt, zul je ontdekken dat NUMEC vanaf het allereerste begin in 1957 grote problemen had met de boekhouding van de inventarissen van speciale nucleaire materialen, waarbij klachten werden afgewezen door te beweren dat het bedrijf de productieverliezen schromelijk had onderschat; in 1965 was dit een zeer ernstig probleem geworden. . Het Mattson-boek vertelt een zeer intrigerend verhaal. JFK was er vast van overtuigd dat Israël kernwapens had en maakte geen geheim van zijn oppositie.
Ik heb vaak de vraag gesteld wie het meeste baat zou hebben gehad bij de dood van JFK. Ik krijg nooit een antwoord waarin wordt aangenomen dat het misschien de Israëli's waren. Mijn vraag rijst een grote vraag als we bedenken hoeveel de CIA het onderzoek naar NUMEC heeft belemmerd. Denk aan Whitney Webbs twin vol. 1 & Vol. 2, Eén natie onder chantage. IN 1967 hielp John L Hadden het hoofd van het CIA-station in Israël het ambassadepersoneel bij het monitoren van de omgeving bij Dimona op tekenen van plutoniumproductie in Israël, maar vond de sterk verrijkte U-235 HEU van Portsmith Ohio.
Zoals ze zeggen is timing alles, en nu JFK weg is, leek niemand in de Amerikaanse regering zich een beetje zorgen te maken dat de Amerikaanse HEU U-235 in Israël was gevonden.
Juni 1968 Robert F. Kennedy zou dood zijn. Veel te veel toevalligheden voor mij, maar wat weet ik.
Denk aan grote kinderen als het gaat om de moord op JFK.
Bedankt CN
“Enkele maanden na het schrijven van deze brief bracht hij een bezoek aan president Harry Truman, in een poging de plaatsing van internationale controle over de verdere nucleaire ontwikkeling te bespreken.
‘De president wil daar niets van hebben. Hij heeft Oppenheimer uit het Oval Office geschopt.'
Zodra de gekke, wereldbeëindigende geest van atomaire vernietiging werd geïntroduceerd, sprongen de demonentrollen erop om hem als hun eigen geest te omarmen. Je kunt Truman bijna zien schuimen bij het idee om de wereld naar zijn eigen beeld te herwerken, of anders... Is dit de ware aard van Amerika? Misschien is dit waar de afschuwelijke anti-levensideologie van ‘nul/som’ werd geboren.
78 jaar na Hiroshima en Nagasaki drijft het Amerikaanse imperium Rusland en China tot het uiterste. De Nordstream-pijpleidingen, de Dnjepr-dam en aanvallen op de
Kerch-brug. 1960 dachten de Joint Chiefs dat ze Rusland konden verslaan in een nucleaire oorlog, blijkbaar denken de Pentagon Idiots dat nog steeds, of de wereldbevolking terugdringen
Biljoenaire Gargoyles hebben Washington ingenomen.
Interessant stuk. Oppenheimer werd eruit getrommeld omdat hij het doden van zeer grote aantallen mensen onaangenaam en onverstandig vond. Ik veronderstel dat ik de term 'onamerikaans' zou accepteren als ik erop zou drukken.
Maar de pro-imperiummensen kregen genoeg controle om JFK en waarschijnlijk RFK en King neer te schieten, om Bush-Reagan en Clinton en Cheney-Bush en Obama te planten, en om de dynastie met Biden terug te geven na enkele funky problemen met de beslist niet-reformistische of revolutionaire Trump. Dus hier zijn de VS, die de wereld opnieuw willen beëindigen, of er in ieder geval zo uit willen zien, zonder zelfs maar een sportief T-shirt om dat allemaal te laten zien.
Ik betwijfel of het onmogelijk maken van oorlog een haalbaar doel is, hoewel alles in die richting waarschijnlijk bewonderenswaardig en nuttig is. Misschien kunnen we overwegen om de streefdrempel te herzien om ‘oorlog niet onvermijdelijk te laten lijken’. De moeilijkheid is dat we ervoor moeten zorgen dat het niet onvermijdelijk lijkt voor veel mensen wier levens afhankelijk zijn van de verbeelding dat dit wel zo is.
Maar dat lijkt de fundamentele fout te zijn. ‘Uiteindelijk zullen we tegen ze vechten.’ Mensen die zo beschadigd zijn dat ze geloven dat de menselijke natuur geweld vereist, vragen zich niet af of we de Derde Wereldoorlog bestrijden, maar hoe en wanneer.
We moeten ze uit hun ambt verwijderen. Helaas omvatten ze bijna de hele regering, bijna het hele leger, bijna het hele rijkere deel van de bedrijfssector. Wij hebben waanzin gepromoot.
Goed gezegd!
“Wij hebben waanzin gepromoot”
En als gevolg daarvan “MAD”.
(Trouwens, misschien is er geen “sportief T-shirt, maar er is wel de nieuwe “Barbie”-film.)
Ah – ja Jennifer Granholm – je zei het goed – en zoals Shakespeare schreef: ‘Spreek de toespraak die ik bid. jij... struikelend op de tong...' JA! Bedankt voor je goed genomen punt. De American Academy of Dramatic Arts kan dus van pas komen. ten slotte. :)
Wat een gruwel kunnen jaloerse wetenschappers zijn – maar uiteindelijk zal de WAARHEID aan het licht komen en Oppenheimer had gelijk! Ik kijk zo uit naar zijn film, en sterker nog, misschien zal zijn film echte wetenschappers inspireren om ALTIJD iets te zeggen!
Oppenheimer, Ritter, Assange… allemaal waarheidsvertellers… allemaal belasterd, opgezet door de Amerikaanse staat om afwijkende meningen te onderdrukken. Er verandert niets, inclusief het lafhartige gedrag van de westerse, voornamelijk blanke minderheidswereldmedia die er niet in slagen de vervolgden te steunen.
Uiteraard is de grote film die aanstaande vrijdag door het hele land wordt geopend, “Oppenheimer”, geregisseerd door Christopher Nolan, gebaseerd op het boek waarnaar in dit artikel wordt verwezen: “American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer” door Kai Bird en Martin J. Sherwin.
Tenzij ik op een andere manier door de feiten wordt overtuigd, zal ik tot het moment van mijn dood van mening zijn dat het probleem met Oppenheimer zijn verzet tegen de ‘super’, de H-bom, was, die tot op de dag van vandaag een plaag voor de planeet blijft.
We kunnen leren door ons te verzetten tegen de ontwikkeling van de “Super” zonder de kosten en gevaren van de bom en non-proliferatie aan te pakken. Een man met een geweldig visioen, hij zag wat er zou komen. Hij creëerde een doodsvijand door zijn verzet tegen de ontwikkeling van de Super, ene Edward Teller die heel vaak naar Israël reisde, net als Shapiro, en het leek niemand iets te kunnen schelen.
Wat Robert niet kon weten was een geheim plan, dat volgens mij ergens in de periode 1947-48 binnen de Amerikaanse Atomic Energy Commission tot stand was gekomen. Een plan dat de medewerking omvatte van bepaalde individuen binnen de CIA en binnen leden van de USAEC om doelbewust SNM, speciale nucleaire materialen, met name plutonium en hoogverrijkte U235, naar Israël te leiden. Eén Zalman Shapiro was de hoofdrolspeler in de afleiding.
Oppenheimer had veel vrienden in de USAEC en zijn opvattingen over nucleaire proliferatie waren bij velen bekend; zijn geest begreep gemakkelijk de gevaren die zouden komen.
Sommige wetenschappers in het programma, waarvan Teller het meest bezorgd was, kwamen samen met enkele leden van de USAE-commissie om een plan in gang te zetten om Oppenheimer uit het programma te verdrijven. Betreed het 'Kangaroo Court!
Lees de making-of van THE MAKING OF THE ATOMIC BOMB, DARK SUN BEIDE DOOR Richard Rhodes. Het Rickover-effect RICKOVER-AFFECT door Theodore Rockwell, en misschien wel het allerbelangrijkste: HET STELEN VAN DE ATOOMBOM – Hoe ontkenning en bedrog Israël bewapenden door Roger J Mattson.
Hoe kan ik daar zo zeker van zijn? Ik ben op de hoogte van SNM-materialen en de veiligheidsmaatregelen die worden gebruikt om ze te beschermen, vooral in tijden van groot wantrouwen en tekorten aan deze materialen, waarvan geen enkele werd nageleefd door Shapiro's NUMEC, Nuclear Materials and Equipment Corporation.
Er moet nog een ander zeer interessant en onthullend verhaal worden verteld over hoe een bepaalde selecte groep Amerikanen de diefstal van deze materialen en de verzending ervan naar Israël heeft toegestaan.
Een zeer interessante kanttekening bij dit verhaal is dat James Jesus Angleton, hoofd van de contra-inlichtingendienst van de CIA, hoofd was van de Israëlische Desk bij de CIA vanaf het begin van het bestaan van de desk, op de eerste dag als het ware.
Angleton, de man die een geheime interesse had in Lee Harvey Oswald en tot aan zijn dood consequent loog over de interesse van hem en de CIA in Oswald. Het hoofd van de contra-inlichtingendienst van de CIA, die nog nooit een spion heeft gepakt.
Een man die tot op de dag van vandaag zeer vereerd wordt in Israël.
Dit is mijn mening over deze kwestie, en dat is al twintig jaar zo. Het is verbazingwekkend wat je leert als je de kans krijgt om deze geschiedenissen te leren kennen.
Bedankt CN.
Ze konden niets vernietigends aan hem ontdekken... behalve dat hij de bommen had gemaakt die meer dan 200,000 burgers in Japan het leven kostten. Maar hey, hij was tenminste geen COMMIE!!!
Totdat het Amerikaanse publiek zich in de richting van vrede keert en dat duidelijk maakt aan politici, zullen de VS gewoon doorgaan met het upgraden van hun nucleaire arsenaal, ook al kunnen de wapens niet worden gebruikt. Iedereen weet dat zodra kernwapens beginnen te vliegen, er geen manier meer is om deze terug te brengen. Oorlogen zullen dus conventioneel blijven, alleen met de nieuwe wending van zaken als drones. De vraag die iedereen aan zijn vertegenwoordigers zou moeten stellen is: waarom zou je een biljoen of meer dollars uitgeven aan het maken van kernwapens en het creëren van al die extra radioactieve vervuiling, als je de wapens niet kunt gebruiken?