Het vluchtelingenkamp beangstigt Israël omdat het een representatie is van een veel grotere strijd die de Palestijnen in het belegerde Gaza en op de gehele bezette Westelijke Jordaanoever ondernemen, schrijft Ramzy Baroud.

Jenin, 2010. (Francis McKee, Flickr, CC BY 2.0)
OOp 19 juni kwam er een grote Israëlische strijdmacht overvallen de noordelijke Palestijnse stad en vluchtelingenkamp Jenin vanuit meerdere richtingen. De aanval mislukte niet alleen, maar had ook een averechts effect en schiep ook een precedent in Israëls decennialange oorlog tegen de immer opstandige Palestijnse regio.
Israël gedood acht Palestijnen en nog eens 91 gewonden, na urenlange botsingen waarbij aan de ene kant Israëlische soldaten en aan de andere kant verenigde Palestijnse verzetsgroepen betrokken waren.
Alleen Israël toegegeven tot de verwonding van acht van zijn soldaten, waarbij sommige Israëlische media spreken over ernstige verwondingen onder de binnenvallende troepen, terwijl anderen slechts matige verwondingen claimen.
De realiteit ter plaatse suggereerde echter dat er een buitengewone strijd had plaatsgevonden. Lokaal geproduceerde video's vertoonde Israëlische militaire voertuigen zijn opgeblazen, gehuld in wolken van vuur en rook, waaronder de Panther-troependrager – bekend als Nimr – een monsterlijk, goed versterkt voertuig dat wordt gebruikt in matige tot zware gevechten.
In totaal werden zeven voertuigen, samen met een militaire helikopter, opgeblazen of beschadigd tijdens wat bedoeld was als een routinematige Israëlische aanval op Jenin, die vaak resulteerde in de dood van verschillende zogenaamde gezochte Palestijnen – een verwijzing naar strijders die zich verzetten. de Israëlische militaire bezetting.
De militaire vleugels van Hamas en de Islamitische Jihad – de belangrijkste verzetskrachten in Jenin, naast de Al-Aqsa Martelarenbrigades – brachten verklaringen uit waarin de moed van hun strijders werd beschreven en de erfenis werd gevierd van degenen die tijdens de gevechten zijn omgekomen.
Maar niet alle gedode Palestijnen waren strijders. Israël richt zich vanzelfsprekend op burgers, waaronder kinderen, vrouwen, medici en journalisten. Een van de Jenin-slachtoffers was een 15-jarige jongen genaamd Ahmed Saqr. Een ander is een 14-jarig meisje genaamd Sadil Ghassan Turkman. Een journalist, Hazem Emad Nasser, raakte ook gewond.
Hartverscheurende scènes uit de begrafenis van het 15-jarige Palestijnse meisje Sadeel Naghniyeh, die stierf aan ernstige verwondingen opgelopen door scherpe kogels van de Israëlische bezettingstroepen tijdens de militaire aanval op Jenin maandag. pic.twitter.com/1XBbU1bvC4
— PALESTINA ONLINE ?? (@OnlinePalEng) 21 juni 2023
Eén van de doden, Amjad Aref Abu Jaas, is de vader van een Palestijnse jongere, Wasim gedood door het Israëlische leger tijdens een eerdere invasie van Jenin, op 25 januari.
Het feit dat een zoon en een vader beiden, met een tussenpoos van een paar maanden, door Israël werden vermoord, is indicatief voor Israëls relatie met Jenin. Israël beschouwt Jenin als het kloppende hart van het verzet – al dan niet gewapend – op de bezette Westelijke Jordaanoever. Daarom is Jenin al tientallen jaren het belangrijkste doelwit van Israël, louter en alleen om de intensiteit van het verzet daar te verlagen – en nooit te verpletteren.
Israël weet dat het neerslaan van het verzet in Jenin niet mogelijk is. Hoewel de extreemrechtse ministers in de rechtse regering van Benjamin Netanyahu voortdurend een dergelijke eis stellen, begrijpt het Israëlische leger de moeilijkheid – sterker nog, de onmogelijkheid van een dergelijke taak.
Generatieverzet
Het vluchtelingenkamp Jenin was dat wel gevestigd in 1953 door de Palestijnse Vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNRWA). De bewoners van het kamp zijn vluchtelingen die door Israëlische zionistische milities en bendes zijn verdreven tijdens de Nakba, de etnische zuivering van het historische Palestina in 1947-48.
Het kamp is in de loop der jaren qua omvang en bevolking gegroeid, hoewel armoede en verwaarlozing de belangrijkste kenmerken zijn gebleven. De geschiedenis van het kamp en zijn bewoners is de belangrijkste drijfveer achter hun voortdurende verzet geweest.
In mijn boek uit 2003, Jenin aan het zoekenIk heb de verhalen van veel kampbewoners gedetailleerd beschreven, terwijl zij de legendarische veldslag en het daaropvolgende bloedbad van april 2002 beschreven.
De trots en de hardheid van de inwoners van Jenin troffen mij, hoewel ik goed bekend ben met de vasthoudendheid van de veerkracht van de Palestijnen in het algemeen.
Ondanks het doden van tientallen inwoners, de verwonding van honderden, de arrestaties van velen en de vernietiging van hele wijken, benadrukten de inwoners van Jenin dat het verzet nog niet voorbij is en dat de volgende generatie spoedig zal doorgaan met wat ze zijn begonnen.
Terwijl ik de afgelopen maanden over Jenin schrijf, realiseer ik me dat veel familie- en clannamen worden herhaald, of het nu gaat om de achternaam van strijders en martelaren, maar ook van journalisten, medici en burgerslachtoffers. Op de een of andere manier is Jenin, hoewel in een vrijwel volledig isolement, voortdurende onderdrukking en totale verwaarlozing, herrezen uit de as van het verleden.
Ik vraag me af of de jonge Israëlische soldaten die Jenin blijven binnenvallen en bij elke invasie een paar Palestijnen tegelijk doden, iets weten over die geschiedenis, over waar deze vluchtelingen vandaan kwamen, en dat, ongeacht hoe gewelddadig en goed bewapend hun bloedige zoektochten ook zijn. kan zijn, zal Jenin zich nooit overgeven.
Met andere woorden: voor Israël is de slag om Jenin al verloren.

Israëlische troepen in het Jenin-kamp tijdens de Slag om Jenin in 2002. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
Het is nog niet over
Jenin beangstigt Israël, omdat het een representatie is van een veel grotere strijd die de Palestijnen in het belegerde Gaza en op de gehele bezette Westelijke Jordaanoever ondernemen. Ze weten dat alle Palestijnen de gebeurtenissen in Jenin in de gaten houden – maar ook in Nablus en omgeving, Al-Khalil (Hebron), Jericho en meer. Wanneer Jenin zich verzet, stijgt het Palestijnse verzet tegelijk.
In april 2002, tijdens de invasie van de grote Palestijnse steden op de Westelijke Jordaanoever was de vernietiging van Jenin bedoeld als het tragische einde van een even tragisch Palestijns verhaal. De overlevenden druppelden uiteindelijk terug naar het kamp, verzamelden en begroeven de lichamen, vaak in massagraven, verzorgden de gewonden en begonnen langzaamaan hun verwoeste leven weer op te bouwen.
Toen bloedde heel Palestina; Nablus, Ramallah, Bethlehem en Gaza wankelden onder het zware gewicht van Israëlische tanks, die enorme verwoestingen en een hoog dodental achterlieten. Israël kwam gekneusd maar triomfantelijk tevoorschijn.
De politiemacht van de Palestijnse Autoriteit werd geherstructureerd rond Israëlische prioriteiten en met Amerikaanse training en fondsen. Men dacht dat Palestina regelrecht verslagen was.
Maar de profetie van degenen die ik twintig jaar geleden interviewde, bleek waar te zijn: het verzet is nog niet voorbij en de volgende generatie zal doorgaan met wat begonnen is.
Sindsdien zijn veel van mijn ooggetuigen gestorven – ouderdom, gebroken harten, Israëlische kogels, enzovoort. Sommigen zitten momenteel in de gevangenis. Maar anderen zijn nog steeds in leven om ons eraan te herinneren dat vrijheid kostbaar is en dat het verlangen naar gerechtigheid nooit kan worden gedood of verslagen, ongeacht de vuurkracht van de vijand of de offers. Omdat het aangeboren en door God gegeven is, en omdat Jenin de geschiedenis ervan maar al te goed kent.
Ramzy Baroud is journalist en redacteur van de Palestina Chronicle. Hij is de auteur van vijf boeken, waaronder: Deze kettingen zullen worden verbroken: Palestijnse verhalen over strijd en verzet in Israëlische gevangenissen (2019) Mijn vader was een vrijheidsstrijder: het onvertelde verhaal van Gaza (2010) en De tweede Palestijnse Intifada: een kroniek van de strijd van een volk (2006).
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Klantenservice CN's Spring
Fonds Drive Heden
Net als de VS-inwoners claimen degenen met een overweldigend voordeel op het gebied van vuurkracht de beschermende mantel van vervolging. Hun leugens zijn een schijnvertoning.
Het verbijstert mij nog steeds hoe Israël zo wreed kan zijn als de SS…
Nu gaat het om het beëindigen van apartheid, vrijheid en gelijkheid in een seculiere staat, van de rivier tot de zee. Het is moeilijk voor te stellen hoe dit doel met geweld kan worden bereikt. Vooral zonder een politieke visie of plan om op politiek vlak tot een win-winsituatie te komen. Gezien de afwijzing die voorstanders van Groot-Israël nu in het Westen tegenkomen, zijn er mogelijkheden om de bruggen naar belangrijke bondgenoten zoals Amerikanen en Joden te versterken.
De Amerikaanse burgerrechtencampagne bood een werkbaar model.
Het lijkt er echt op dat de leiders in Israël zichzelf in de nazi’s hebben veranderd.
Hallo daar, de maas in de wet van Netanyahu en waarom hij, naar mijn mening, weerstand nodig heeft.
Netanyahu schept op over hoe gemakkelijk het is om de Verenigde Staten te manipuleren (2010)
“Verteller: In de Oslo-akkoorden stond destijds dat Israël geleidelijk in drie verschillende fasen gebieden aan de Palestijnen zou overdragen, tenzij de gebieden in kwestie nederzettingen of militaire terreinen hadden. Dit is waar Netanyahu een maas in de wet ontdekte.”
hxxps://thesaker.is/netanyahu-brags-about-how-easy-it-is-to-manipulate-the-united-states/
De stilte van de zogenaamde democratieën in het Westen is oorverdovend en doet maar al te veel denken aan de reactie van de wereld op de nazi-onderdrukking van de Europese joden.