Van Bolivia tot Sri Lanka beginnen landen die de door het IMF aangestuurde schuldenbezuinigingscyclus en het pesten door het door de VS geleide blok beu zijn, te beweren hun eigen agenda’s, schrijft Vijay Prashad.
Sahej Rahal, India, ‘Juggernaut’, 2019.
By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
A Een nieuwe stemming van verzet in het Mondiale Zuiden heeft voor verbijstering gezorgd in de hoofdsteden van de wereld Triade (de Verenigde Staten, Europa en Japan), waar ambtenaren moeite hebben om te antwoorden waarom regeringen in het Mondiale Zuiden dat niet hebben gedaan aanvaard de westerse kijk op het conflict in Oekraïne of steunde universeel de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) in haar pogingen om “Rusland verzwakken. '
Regeringen die lange tijd meegaan in de wensen van de Triade, zoals de regeringen van Narendra Modi in India en Recep Tayyip Erdogan in Türkiye (ondanks de giftigheid van hun eigen regimes), zijn niet langer zo betrouwbaar.
Sinds het begin van de oorlog in Oekraïne heeft de Indiase minister van Buitenlandse Zaken S. Jaishankar zich uitgesproken in de verdediging van de weigering van zijn regering om toe te geven aan de druk van Washington. In april 2022 werd Jaishankar tijdens een gezamenlijke persconferentie in Washington, DC, met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, gevraagd om uitleg te geven over India's voortdurende aankoop van olie uit Rusland. Zijn beantwoorden was bot:
‘Ik zag dat je het had over olie-aankopen. Als u kijkt naar de energie-aankopen uit Rusland, zou ik willen voorstellen dat uw aandacht op Europa wordt gericht… We kopen inderdaad een deel van de energie die nodig is voor onze energiezekerheid. Maar ik vermoed dat, als we naar de cijfers kijken, onze totale aankopen voor de maand waarschijnlijk minder zullen zijn dan wat Europa in een middag doet.”
Kandi Narsimlu, India, ‘Wachten bij de bushalte’, 2023.
Dergelijke opmerkingen hebben de pogingen van Washington om India voor zijn agenda te winnen echter niet afgeschrikt. Op 24 mei heeft de Het Select Committee on the Chinese Communist Party van het Amerikaanse Congres een beleid vrijgegeven verklaring over Taiwan, dat beweerde dat “de Verenigde Staten de NAVO Plus-regeling zouden moeten versterken om India erbij te betrekken.”
Deze beleidsverklaring werd kort na de G7 vrijgegeven top in Hiroshima, Japan, waar de Indiase premier Narendra Modi een ontmoeting had met de verschillende G7-leiders, waaronder de Amerikaanse president Joe Biden, en de Oekraïense president Volodymyr Zelensky.
De reactie van de Indiase regering op deze “NAVO Plus”-formulering weerspiegelde het sentiment van haar eerdere opmerkingen over de aankoop van Russische olie.
“Veel Amerikanen hebben dat NAVO-verdrag nog steeds in hun hoofd”, zegt Jaishankar zei tijdens een persconferentie op 9 juni. “Het lijkt bijna alsof dit het enige sjabloon of gezichtspunt is waarmee ze naar de wereld kijken… Dat is geen sjabloon dat op India van toepassing is.”
India, zei hij, is niet geïnteresseerd om deel uit te maken van NAVO Plus, omdat het een grotere mate van geopolitieke flexibiliteit wil behouden. “Een van de uitdagingen van een veranderende wereld,” zei Jaishankar, “is hoe je ervoor kunt zorgen dat mensen die veranderingen accepteren en zich eraan aanpassen.”
Katsura Yuki, Japan, ‘Een ezel in de huid van een leeuw’, 1956.
Er zijn twee belangrijke lessen uit de uitspraken van Jaishankar.
Ten eerste is de Indiase regering – die zich niet verzet tegen de Verenigde Staten, noch qua programma noch qua temperament – niet geïnteresseerd in deelname aan een door de VS geleid bloksysteem (de ‘NAVO-verdragsconstructie’, zoals Jaishankar het uitdrukte).
Ten tweede erkent het land, net als veel regeringen in het Zuiden, dat we in een ‘veranderende wereld’ leven en dat de traditionele grootmachten – vooral de Verenigde Staten – zich ‘aan die veranderingen moeten aanpassen’.
In haar rapport ‘Investment Outlook 2023’ schrijft Credit Suisse spits naar de ‘diepe en aanhoudende breuken’ die zich in de internationale orde hebben voorgedaan – een andere manier om te verwijzen naar wat Jaishankar de ‘veranderende wereld’ noemde.
Credit Suisse beschrijft deze ‘fracturen’ nauwkeurig:
“Het mondiale Westen (Westerse ontwikkelde landen en bondgenoten) is wat betreft strategische kernbelangen afgedreven van het mondiale Oosten (China, Rusland en bondgenoten), terwijl het mondiale Zuiden (Brazilië, Rusland, India en China en de meeste ontwikkelingslanden) ) reorganiseert om zijn eigen belangen na te streven.”
Deze laatste woorden moeten herhaald worden: “het Mondiale Zuiden… is aan het reorganiseren om zijn eigen belangen na te streven.”
Half april publiceerde het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken zijn “Diplomatiek Blauwboek 2023’, waarin werd opgemerkt dat we ons nu aan het ‘einde van het tijdperk na de Koude Oorlog’ bevinden.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 bevestigden de Verenigde Staten hun primaat over de internationale orde en vestigden zij, samen met hun triade-vazallen, wat zij de “op regels gebaseerde internationale orde. '
Dit dertig jaar oude, door de VS geleide project strandt nu, deels als gevolg van de interne zwakheden van de Triade-landen (inclusief hun verzwakte positie in de wereldeconomie) en deels als gevolg van de opkomst van de ‘locomotieven van het Zuiden(onder leiding van China, maar inclusief Brazilië, India, Indonesië, Mexico en Nigeria).
Onze berekeningen, gebaseerd op de IMF-datamapperlaten zien dat het bruto binnenlands product van de mondiale Zuid-landen dit jaar voor het eerst in eeuwen dat van de mondiale Noord-landen overtrof.
De opkomst van deze ontwikkelingslanden – ondanks de grote sociale ongelijkheid die binnen hen bestaat – heeft een nieuwe houding onder hun middenklasse voortgebracht, die tot uiting komt in het toegenomen vertrouwen van hun regeringen: zij aanvaarden de parochiale opvattingen van de Triade-landen niet langer als universeel. waarheden, en ze hebben een grotere wens om hun eigen nationale en regionale belangen te behartigen.
Nelson Makamo, Zuid-Afrika, ‘De aankondiging’, 2016.
Het is deze herbevestiging van nationale en regionale belangen binnen het Mondiale Zuiden die een reeks regionale processen nieuw leven heeft ingeblazen, waaronder de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten.CELAC) en het BRICS-proces (Brazilië-Rusland-India-China-Zuid-Afrika).
Op 1 juni kwamen de ministers van Buitenlandse Zaken van de BRICS bijeen in Kaapstad (Zuid-Afrika), voorafgaand aan de top tussen hun staatshoofden die in augustus in Johannesburg zal plaatsvinden. De gezamenlijke verklaring die zij hebben afgegeven is leerzaam: tweemaal hebben zij gewaarschuwd voor de negatieve gevolgen van ‘eenzijdige economische dwangmaatregelen, zoals sancties, boycots, embargo’s en blokkades’ die ‘negatieve gevolgen hebben gehad, met name in de ontwikkelingslanden’.
De taal in deze verklaring vertegenwoordigt een gevoel dat door het hele Zuiden wordt gedeeld. Van Bolivia tot Sri Lanka, deze landen, die het grootste deel van de wereld uitmaken, zijn het beu Door het IMF aangestuurde schulden-bezuinigingscyclus en het pesten van de Triade. Ze beginnen hun eigen soevereine agenda’s te laten gelden.
Interessant genoeg wordt deze heropleving van de soevereine politiek niet gedreven door naar binnen gericht nationalisme, maar door een niet-gebonden internationalisme.
De verklaring van de BRICS-ministers richt zich op “het versterken van het multilateralisme en het hooghouden van het internationaal recht, inclusief de doeleinden en beginselen die zijn vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties als de onmisbare hoeksteen ervan” (overigens maken zowel China als Rusland deel uit van het twintig leden tellende Handvest van de Verenigde Naties). Groep Vrienden ter verdediging van het VN-Handvest).
Het impliciete argument dat hier wordt aangevoerd is dat de door de VS geleide Triade-staten eenzijdig hun bekrompen wereldbeeld, gebaseerd op de belangen van hun elites, aan de landen van het Zuiden hebben opgelegd onder het mom van de ‘op regels gebaseerde internationale orde’.
Nu, zo betogen de staten van het Mondiale Zuiden, is het tijd om terug te keren naar de bron – het VN-Handvest – en een werkelijk democratische internationale orde op te bouwen.
Leiders van de Derde Wereld op de eerste conferentie van de Niet-Gebonden Beweging in Belgrado, 1961. (Museum van Joegoslavië, Belgrado)
Het woord ‘niet-gebonden’ wordt steeds vaker gebruikt om naar deze nieuwe trend in de internationale politiek te verwijzen. De term vindt zijn oorsprong in de Conferentie van Niet-Gebonden Landen die in 1961 in Belgrado (Joegoslavië) werd gehouden en die voortbouwde op de fundamenten die waren gelegd tijdens de Aziatisch-Afrikaanse Conferentie die in 1955 in Bandung (Indonesië) werd gehouden.
In die tijd verwees het niet-gebonden zijn naar landen die geleid werden door bewegingen die geworteld waren in het diep antikoloniale Derde Wereld Project, dat tot doel had de soevereiniteit van de nieuwe staten en de waardigheid van hun volk te vestigen.
Dat moment van onafhankelijkheid werd teniet gedaan door de schuldencrisis van de jaren tachtig, die begon met het faillissement van Mexico in 1980. Wat we nu hebben is niet een terugkeer van de oude onafhankelijkheid, maar de opkomst van een nieuw politiek klimaat en een nieuwe politieke sfeer. nieuwe politieke constellatie die een zorgvuldige studie vereist.
Voorlopig kunnen we zeggen dat deze nieuwe niet-afstemming wordt geëist door de grotere staten van het Mondiale Zuiden die niet geïnteresseerd zijn om ondergeschikt te worden gemaakt aan de agenda van de Triade, maar die nog geen eigen project hebben opgezet – een Mondiaal Zuiden Project. , bijvoorbeeld.
Als onderdeel van onze inspanningen om deze opkomende dynamiek te begrijpen, sloot Tricontinental: Institute for Social Research zich zaterdag aan bij de Geen Koude Oorlog campagne, ALBA Movimientos, Panafrikanisme vandaag Internationaal Strategiecentrum (Zuid-Korea), en de Internationale Volksvergadering om het webinar 'The New Non-Alignment and the New Cold War' te organiseren.
Sprekers waren Ronnie Kasrils (voormalig minister van Inlichtingen, Zuid-Afrika), Sevim Dagdelen (plaatsvervangend partijleider voor Die Linke in de Duitse Bondsdag), Stephanie Weatherbee (Internationale Volksvergadering) en Srujana Bodapati (Tricontinental: Institute for Social Research).
[Lezen Volksverzending verslag op het webinar.]
In 1931 publiceerde de Jamaicaanse dichter en journalist Una Marson (1905-1965) schreef ‘Er zal een tijd komen’, een gedicht vol hoop op een toekomst ‘waar liefde en broederschap de volle macht zouden moeten hebben.’
Mensen in de gekoloniseerde wereld, zo schreef ze, zouden een aanhoudende strijd moeten voeren om hun vrijheid te bereiken. We zijn nog lang niet aan het einde van dat gevecht, maar toch bevinden we ons niet in de positie van bijna totale ondergeschiktheid waarin we ons bevonden tijdens het hoogtepunt van het primaat van de Triade, dat liep van 1991 tot nu. Het is de moeite waard om terug te gaan naar Marson, die met zekerheid wist dat er een rechtvaardiger wereld zou komen, ook al zou ze niet meer in leven zijn om daar getuige van te zijn:
Wat maakt het uit dat we als gekooide vogels zijn
Die met hun borsten tegen de ijzeren staven sloegen
Tot er bloeddruppels vallen, en in hartverscheurende liedjes
Onze zielen gaan uit naar God? Deze woorden,
In bezongen angst zal hij krachtig zegevieren.
Wij zullen niet tot de gelukkige erfgenamen behoren
Van dit grootse erfgoed – maar voor ons
Zal hun dankbaarheid en lof komen,
En kinderen die nog ongeboren zijn, zullen in vreugde oogsten
Wat we in tranen hebben gezaaid.
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Klantenservice CN's Spring
Fonds Drive Heden
"De tijd is gekomen dat de walrus over veel dingen zou spreken..."
Ja, de VS en Groot-Brittannië doen alsof hun manier de enige manier is.
Doe niet zo gek, jullie twee – want er zijn veel manieren om tot EERLIJKHEID te komen – concentreren je daarop.
De voormalige Argentijnse president Ernesto Kirchner (RIP) zei ooit tegen het IMF: “Waarom duwt u ons elke keer dat we ons hoofd boven water hebben, weer naar beneden?” Gangsters allemaal. IMF = Instant Misery Follows.
De Britse minister van Buitenlandse Zaken (2007-2010) David Miliband vertelt ons nu dat hij er spijt van heeft dat hij voor de invasie van Irak heeft gestemd.
“Ik twijfel er niet aan hoe ernstig die fout was.”
Wat bracht hem ertoe, na twintig jaar, tot deze conclusie te komen?
Was het het enorme dodental en het enorme lijden dat dit veroorzaakte?
Nee, dat was het zeker niet. De reden dat hij het nu als een 'fout' ziet, is te wijten aan kostenoverwegingen voor de daders: het bijeenbrengen van de wereldopinie tegen Rusland vanwege zijn invasie in Oekraïne is daardoor moeilijker geworden.
“Veertig tot vijftig landen hebben geweigerd zich bij enige veroordeling aan te sluiten, niet omdat zij de invasie van Oekraïne steunen, maar omdat zij vinden dat het Westen zich de afgelopen dertig jaar schuldig heeft gemaakt aan hypocrisie en zwakte in de aanpak van mondiale problemen.”
Let op zijn gebruik van de term 'zij voelen'. Het betekent dat hij hun zorgen over de westerse hypocrisie niet deelt, het betekent alleen dat hij erkent dat zij erin geloven.
“Een andere wereld is niet alleen mogelijk, ze is onderweg. Op een rustige dag hoor ik haar ademen.” ~ Arundhati Roy
Dat is een goede Loïs. Ik hou van Roy's schrijfstijl.
Ik zou alleen willen dat ik zo poëtisch en zo gelovig kon zijn. Als de Nieuwe Wereldorde maar minder ordelijk zou zijn en tot stand zou worden gebracht door het Mondiale Zuiden in plaats van door het WEF, de WHO, de CIA, het IMF, de ECB, enz. Ik ben blij dat ik zo oud ben dat ik er binnenkort niet meer ben, maar nog steeds te nieuwsgierig om er spijt van te hebben dat ik de uitkomst waar ik zo lang op heb gewacht niet heb gezien. Liefde voor Arundhati & Lois & Valerie.
Bedankt Paula. Ik ook, ik ben geen lentekip. En ja, we moeten elke dag koesteren en ernaar streven nog een dag te leven. Je weet nooit hoe snel dingen kunnen veranderen op het front van de mondiale orde. Hou vol Paula.
De Koude Oorlog was een truc om de westerse economische dominantie uit te breiden tot ons door God gegeven recht als neokoloniale heerschappij. Nu we zo bang zijn om de wereld te delen zonder volledige spectrumdominantie dat een nieuwe Koude Oorlog nodig is, maakt dat op niemand indruk. Dit is een wereld die die oude strategische arrogantie uit de Koude Oorlog niet nieuw leven kan inblazen, en we zouden een gevaar kunnen zijn voor de wereldbeschaving als we niet kunnen leren onze kleine planeet te delen. Dezelfde oude mannelijke dominantie voor controle door voortdurende oorlogvoering en stotende hoofden is een biologische bedreiging.
Ik was geïnteresseerd in hoe Sri Lanka in dit artikel paste, aangezien de ongekozen regering die daar de eisen van het IMF lijkt te accepteren, en hen naar huis ramt met behulp van bezuinigingen, ondersteund door geweld en repressie. Het lijkt alleen te worden gebruikt in de uitdrukking 'Bolivia naar Sri Lanka', zonder enige verdere vermelding. Bolivia miste ook verdere vermelding.
Interessant artikel!
Ik erger me echter erg aan de termen ‘Global South’ en ‘Global North’. Termen die naar geografie verwijzen en die geografisch niet accuraat zijn, ook al begonnen ze zo accuraat, zijn nutteloos en belachelijk, beledigend en woedend. Natuurlijk verwacht ik niet dat veel anderen mijn vreemde opvattingen zullen delen. Sorry. Ik kan het gewoon niet helpen.
Trouwens, het meest westelijke deel van Virginia ligt eigenlijk verder naar het westen dan het meest westelijke deel van West Virginia. Gek! Krankzinnigheid!
Ik ben misschien ook vreemd, want ik hou niet van de term 'derde wereld'. En ik ben blij dat je gelukkig bent.
Vijay Prasad is mijn held.
De GAE heeft vreselijke dingen in petto voor het niet-gebonden mondiale zuiden. Deze staten moeten partnerschappen aangaan met Rusland en China.
Ik lag vannacht wakker en vroeg me dit af, de tussenhandel in China.
China heeft geen vrede bemiddeld met Tibet en de Dali Lama. Handel maar geen vrede.
In welke mate zijn ze van elkaar afhankelijk?