De rechter van het Hooggerechtshof die het beroep van Julian Assange om zijn uitlevering aan de VS stop te zetten, is de voormalige topadvocaat van de Britse regering, meldt Mark Curtis.
- Swift kreeg de opdracht om in ten minste negen rechtszaken op te treden voor de ministers van Defensie en Binnenlandse Zaken
- Zijn 'favoriete klanten waren de veiligheids- en inlichtingendiensten' terwijl hij de regering vertegenwoordigde
Jonathan Swift, de rechter van het Hooggerechtshof die het beroep van Julian Assange tegen uitlevering aan de VS heeft afgewezen, heeft een lange geschiedenis van werken voor de overheidsdepartementen die nu de Wikileaks oprichter.
Swift, die op 6 juni tegen Assange oordeelde, was voorheen de favoriete advocaat van de regering.
Van 2006 tot 2014 werkte hij als 'First Treasury Counsel' – topadvocaat van de regering – waarin hij de regering adviseerde en vertegenwoordigde in grote rechtszaken.
Swift trad in ten minste negen gevallen op voor de ministers van Defensie en Binnenlandse Zaken. vrijgegeven heeft gevonden. Hij trad ook op voor het kabinet, de minister van Justitie en het ministerie van Financiën, tijdens zijn tijd als eerste raadsman van het ministerie van Financiën.
Swift vertegenwoordigde ook het ministerie van Buitenlandse Zaken in ten minste twee rechtszaken, in 2011 en 2015.
Hoewel advocaten onafhankelijk zijn, moeten degenen die regelmatig de regering vertegenwoordigen in zaken met een hoog profiel, daartoe “vrijgesproken” worden, onder meer via veiligheidsonderzoek. vrijgegeven begrijpt.
Toen hij in maart 2014 aftrad als First Treasury Counsel, sprak het kantoor van de procureur-generaal “hun waardering uit voor Jonathans waardevolle steun, advies en belangenbehartiging tijdens zijn periode als FTC.”
In 2013 werd gemeld dat Swift de afgelopen drie jaar bijna een miljoen pond (£ 975,075) had gekregen voor het vertegenwoordigen van de regering.
Swift leidt nu de uitleveringszaak van Assange, die wordt uitgevochten door het ministerie van Binnenlandse Zaken, voor wie hij eerder werkte.
Net als eerdere rechters die zich tegen Assange hebben uitgesproken, roept de zaak ernstige zorgen op over institutionele belangenconflicten die de kern vormen van het Britse rechtssysteem.
'Favoriete klanten'
MI6-gebouw, links, Vauxhall Bridge over de rivier de Theems, Londen. St. George Wharf aan de rechterkant. (shando. CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
Swift werd in 2016 benoemd tot plaatsvervangend rechter bij het Hooggerechtshof en in augustus 2018 tot volwaardig rechter. In een interview uit juni 2018 met Swift in een juridische publicatie werd opgemerkt dat zijn “favoriete cliënten de veiligheids- en inlichtingendiensten waren”, verwijzend naar zijn tijd als First Treasury Counsel.
“Ze nemen de voorbereiding en het verzamelen van bewijsmateriaal serieus: een echte toewijding om de zaken goed te krijgen”, zei hij.
In het interview werd ook vermeld dat Swift werk deed voor ‘buitenlandse regeringen’ vrijgegeven heeft niet kunnen vaststellen welke regeringen dit waren.
Swift aanvaardde zijn huidige functie van rechter die verantwoordelijk is voor de administratieve rechtbank in 2020. Hij was al lange tijd QC bij het vooraanstaande advocatenkantoor 11KBW en was in 2018 ook juridisch adviseur van een commissie van de City of London Corporation.
In juni vorig jaar oordeelde Swift dat een deportatievlucht naar Rwanda door kon gaan, waarbij hij weigerde argumenten te accepteren om de vlucht tegen te houden van verschillende asielzoekers die te maken kregen met offshoring naar Rwanda.
Nationale veiligheidszaken
Heer Jonathan Swift (Twitter)
Verschillende zaken waarin Swift namens de regering optrad terwijl First Treasury Counsel de nationale veiligheid betrof, waarbij van de rechter nu wordt verwacht dat hij zich onpartijdig opstelt.
Swift vertegenwoordigde het ministerie van Financiën in de eerste zaak voor het nieuwe Hooggerechtshof in 2009, over internationale sancties tegen terroristen.
In 2014 trad hij op voor de minister van Defensie in een zaak tegen drie voormalige tolken van de Britse strijdkrachten in Afghanistan, die het recht hadden gekregen om hun zaak voor het Hooggerechtshof te brengen wegens vermeende discriminatie. De tolken voerden aan dat ze in gevaar waren en dat ze zich in Groot-Brittannië moesten vestigen.
In een eerdere zaak, in 2007, vertegenwoordigde Swift ook het Britse Ministerie van Defensie in een zaak tegen een Brits/Iraakse staatsburger die door Britse troepen was vastgehouden in detentiecentra in Irak. De man voerde aan dat zijn detentie een inbreuk vormde op zijn rechten op grond van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
“Verschillende zaken waarin Swift optrad voor de regering, terwijl First Treasury Counsel de nationale veiligheid betrof waarover nu van de rechter wordt verwacht dat hij zich onpartijdig opstelt."
Veel van de Wikileaks onthullingen waarvoor de VS Assange willen vervolgen hebben betrekking op het westerse militaire gedrag in Irak en Afghanistan.
Een andere zaak van Swift als First Treasury Counsel betrof de openbaarmaking van informatie aan het publiek. Hij trad op namens de procureur-generaal in een langlopende vrijheid van informatiezaak die was aangespannen The Guardian proberen de privécorrespondentie tussen Prins Charles en ministers vrij te geven.
In februari 2014 blokkeerde procureur-generaal Dominic Grieve de publicatie van de brieven, waarmee hij een onafhankelijk tribunaal voor de vrijheid van informatie terzijde schoof dat hun vrijlating had bevolen.
Swift, die namens Grieve optrad, vertelde de rechtbank dat de minister “het recht had om een ander standpunt in te nemen over zaken van algemeen belang dan het tribunaal”.
Uitspraak
Royal Courts of Justice, waar Swift zijn oordeel velde. (Joe Lauria)
In zijn afwijzing van het beroep door de advocaten van Assange verwierp Swift kortaf alle acht gronden van hun argumenten als “niet meer dan een poging om de uitgebreide argumenten te herhalen die waren aangevoerd en afgewezen door de districtsrechter”, die eerder over de zaak oordeelde.
Mediavrijheidsgroep Reporters Sans Frontieres zei dat de uitspraak van Swift Assange “gevaarlijk dicht bij uitlevering” bracht.
Het voegde eraan toe dat het “absurd was dat één enkele rechter een uitspraak van drie pagina’s kon uitvaardigen die Julian Assange voor de rest van zijn leven in de gevangenis zou kunnen doen belanden en een permanente impact zou kunnen hebben op het klimaat voor de journalistiek over de hele wereld.”
De Amerikaanse regering wil Assange uitleveren om hem in verband hiermee te berechten Wikileaks'publicatie van gelekte geheime documenten die de berichtgeving van algemeen belang over de hele wereld vormden.
Assange riskeert mogelijk 175 jaar gevangenisstraf en zou de eerste uitgever zijn die wordt vervolgd op grond van de Amerikaanse Spionage Act.
Mark Curtis is de redacteur van Gederubriceerd VK, en auteur van vijf boeken en vele artikelen over het Britse buitenlandse beleid.
Dit artikel is van Gederubriceerd VK.
Ondersteuning CN's Spring
Fonds Drive Heden
Het kan zijn dat hij van een overheidsadvocaat een procesmemorandum heeft gekregen om voor te lezen als zijn eigen oordeel. Een BM wordt doorgaans opgesteld door een afgestudeerde in de rechten en is nu de belangrijkste methode waarmee zaken in de HC en hoger worden bepaald. Bespaart het lezen van al dat saaie papierwerk, oude jongen. Er blijft tijd over om zich te concentreren op belastingontwijking.
BRITSE “GERECHTIGHEID” ~ WAT EEN FARCE.
Als de Britse overheid gaat winkelen, weten ze zeker hoe ze een koopje kunnen scoren!
De Britse regering heeft de Amerikaanse ziekte van geldmacht die alle takken van de overheid controleert via politieke partijen. Dit kan niet worden beëindigd zonder alle massamedia- en politieke uitgaven af te schaffen, behalve via geregistreerde entiteiten die beperkt zijn tot geregistreerde individuele donaties die beperkt zijn tot misschien wel het gemiddelde dagloon in een jaar. Alle oppositie daartegen is verraad: oorlog voeren tegen de democratie met geld, of noem het voor de duidelijkheid subversie, en alle schendingen zouden ernstige misdrijven moeten zijn.
Het is tijd dat de Schalen van Justitie op de Old Bailey worden afgebroken en vervangen door een standbeeld van Vrouwe Justitia met haar hoofd gebogen van schaamte.
Het lijkt erop dat er in Groot-Brittannië geen gerechtigheid meer bestaat.
Jonathan Swift – oh wat triest dat hij de naam gebruikt van die geweldige schrijver, de echte Jonathan Swift. Die man had zowel een hart, een brein als een ziel. Ik veronderstel dat deze huidige Jonathan Swift, die momenteel nog leeft, zou denken dat de ECHTE schrijver Jonathan's Swifts, ‘A Modest Proposal’, een geweldige manier zou zijn om de armen in Groot-Brittannië te behandelen – ja, hij zou ongetwijfeld het eten van voedsel goedkeuren. van de kinderen.
Wat verschrikkelijk dat deze bedrieger de naam ‘Jonathan Swift’ gebruikt. “
Ik zweer het. Het wordt tijd dat de burgers een vakbond vormen. En als een van deze ethiekvrije idioten er niet in slaagt zich aan de eenvoudige code van puur fatsoen te houden, en toch pompeus doet alsof hij authentiek is, zou de vakbond alle diensten aan hen en hun families weigeren. Loodgieters, bouwbedrijven, ambulances, schoonmakers, huishoudsters, monteurs, babysitters, schoenpoetsers, tuinlieden, schoorsteengierzwaluwen, rattenverwijderaars, brandweerlieden, politie, …. Ze lijken zo gefocust op het behouden van hun zetel in de Broederschap van Belangrijkere Mensen. dat een fundamenteel gevoel van wederzijds fatsoen, verdiend respect, eerlijkheid en een goed begrip van hoe de wet moet werken, aantoonbaar buiten hun gezichtsvermogen lijkt.
“Rattenverwijderaars” maakten me aan het lachen Selina. Deze mensen zijn erger dan ratten. Maar dat is een verdomd goed idee van je.
In een aflevering van de Britse komische komedie ‘Yes, Prime Minister’ rees de vraag hoe je een rechter onder druk kon zetten om de beslissing te nemen die de regering wilde.
De hoge ambtenaar was verontwaardigd over een dergelijke suggestie. En zei dat je het niet ziet zitten om zoiets weerzinwekkends te doen.
Toen werd hem gevraagd wat er in plaats daarvan kon worden gedaan.
‘Nou, kies maar een rechter die geen druk nodig heeft.’
Je moet je afvragen of deze ongelooflijke laagheid en onderdanigheid aan de macht iets Angelsaksisch is. Niet uitsluitend natuurlijk, maar Engeland en zijn voortbrengselen lijken zich er zeker in te wentelen. Je kent ze in ieder geval van hun werken.
De oneervolle ‘meneer’ Jonathan Swift sluit zich aan bij de oneervolle Emma Arbuthnot (bekend van oorlogswinsten) en de oneervolle opportunist Marianna Ny (een schande voor Zweden). Zij zijn de dienaren van de belangrijkste oorlogsmisdadigers en oorlogsprofiteurs.
Uit het artikel:
“In 2013 werd gemeld dat Swift de afgelopen drie jaar bijna een miljoen pond – £975,075 – had gekregen voor het vertegenwoordigen van de regering.”
“Swift zit nu de uitleveringszaak van Assange voor, die wordt uitgevochten door het ministerie van Binnenlandse Zaken voor wie hij eerder werkte.”
“In het interview werd ook vermeld dat Swift werk deed voor ‘buitenlandse regeringen’, hoewel Declassified niet heeft kunnen vaststellen welke regeringen dit waren.”
Zeg niets meer. Ik vraag me af wat zijn beloning in dit geval is. (En van wie het zal komen.)
Het is geen verrassing dat de kloof tussen de wet en gerechtigheid zo breed en zo pervers is.
De wet is wat men zich kan veroorloven en gerechtigheid wordt meestal ontzegd aan degenen die niet kunnen betalen.
Ook het Britse systeem beloont degenen in het rechtssysteem die blijk hebben gegeven van onderdanigheid aan de wet als een zakelijke transactie, door hen tot de rechter te verheffen.
Het is geen troost dat de twee nationale leiders die een einde hadden kunnen maken aan deze aanfluiting van gerechtigheid, Boris Johnson en Trump, nu verwikkeld zijn in hun eigen schendingen van de wet.
Ik wacht met spanning op de aanklacht die zal worden ingediend tegen Sir Keir Starmer die, zoals Nils Melzer heeft aangetoond, zijn uiterste best heeft gedaan om ervoor te zorgen dat de Zweedse regering Julian langer dan gerechtvaardigd blijft achtervolgen.
De bereidheid van degenen in het Britse rechtssysteem om achtereenvolgende POTUS-acties met bruine neus te spelen, is een vernietigende aanklacht tegen de Britse justitie.
De naamgenoot van Sir Jonathan Swift zou zeker terugdeinzen in zijn graf.
Vandaag heeft het Australische federale parlement gestemd voor een referendum om de stem van de inheemse bevolking in de grondwet te verankeren – een belangrijke mijlpaal in de Australische mensenrechten; iets waar de Albanees zich druk over maakt.
Premier Albanese moet nu wat moed, rechtvaardigheidsgevoel, vastberadenheid en vastberadenheid verzamelen om Julian uit het kronkelige Britse rechtssysteem te krijgen en ervoor te zorgen dat hij niet in de klauwen van Biden’s DOJ terechtkomt.
Waar u ook woont:
a.albanese.mp[at]@aph.gov.au