Als resultaat van onnauwkeurige data-analyse door drone-operators zijn duizenden onschuldige burgers in Afghanistan, Pakistan, Irak, Jemen, Libië, Syrië, Gaza, Oekraïne en Rusland afgeslacht, schrijft Ann Wright.
Een volledig bewapend onbemand luchtvaartuig MQ-9 Reaper taxiede over de landingsbaan van een luchtmachtbasis in Afghanistan op weg naar een nieuwe oorlogsmissie, 2008. (Amerikaanse luchtmacht, Brian Ferguson)
CHet is buitengewoon moeilijk, maar niet onmogelijk, om te bepalen hoe brute oorlogen worden gevoerd. Burgers hebben met succes de verdragen van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties doorgedrukt om kernwapens af te schaffen en het gebruik van landmijnen en clustermunitie te verbieden.
Landen die deze wapens willen blijven gebruiken, zullen uiteraard niet het voorbeeld van de overgrote meerderheid van de landen in de wereld volgen en deze verdragen ondertekenen. De Verenigde Staten en de andere acht kernwapenlanden hebben geweigerd het verdrag voor de afschaffing van kernwapens te ondertekenen.
Evenzo de VS en 15 andere landen, waaronder Rusland en China, hebben geweigerd het verbod op het gebruik van clusterbommen te ondertekenen. De VS en 31 andere landen, waaronder Rusland en China, hebben geweigerd het verdrag over het verbod op landmijnen te ondertekenen.
Het feit echter dat "schurkenstaten", oorlogszuchtige landen, zoals de Verenigde Staten, weigeren verdragen te ondertekenen die de meerderheid van de landen van de wereld wil, weerhoudt mensen met een geweten en sociale verantwoordelijkheid er niet van om te proberen deze landen naar hun zintuigen ter wille van het voortbestaan van de menselijke soort.
Activisten weten dat ze het opnemen tegen rijke wapenfabrikanten die de gunst van politici in deze oorlogslanden kopen via hun politieke campagnedonaties en andere vrijgevigheid.
Initiatief in Wenen
Tegen deze verwachtingen in zal op 10 juni in Wenen het nieuwste burgerinitiatief voor het verbieden van een specifiek oorlogswapen worden gelanceerd. Internationale top voor vrede in Oekraïne.
Een van de favoriete oorlogswapens van de 21st eeuw zijn bewapende onbemande luchtvaartuigen gebleken. Met deze geautomatiseerde vliegtuigen kunnen menselijke operators op tienduizenden kilometers afstand toekijken via camera's aan boord van het vliegtuig. Er mag geen mens op de grond zijn om te verifiëren wat de operators denken te zien vanuit het vliegtuig dat zich misschien wel duizenden meters boven de grond bevindt.
Een MQ-9 Reaper “aanval drone piloot” training in een vluchtsimulator op Creech Air Force Base, Nevada, 2020. (Amerikaanse luchtmacht, Lauren Silverthorne)
Als resultaat van onnauwkeurige data-analyse door drone-operators zijn duizenden onschuldige burgers in Afghanistan, Pakistan, Irak, Jemen, Libië, Syrië, Gaza, Oekraïne en Rusland afgeslacht door de Hellfire-raketten en andere munitie die door de drone-operators zijn geactiveerd. Onschuldige burgers die bruiloftsfeesten en begrafenisbijeenkomsten bijwonen, zijn afgeslacht door dronepiloten. Zelfs degenen die de slachtoffers van een eerste drone-aanval kwamen helpen, zijn gedood in wat ‘double tap’ wordt genoemd.
Veel legers over de hele wereld volgen nu het voorbeeld van de Verenigde Staten bij het gebruik van moordende drones. De VS gebruikten bewapende drones in Afghanistan en Irak en doodden duizenden onschuldige burgers van die landen.
Voor legers zijn drones een veilige en gemakkelijke manier om hun vijanden te doden. De vermoorde onschuldige burgers kunnen worden bestempeld als ‘bijkomende schade’, waarbij zelden wordt onderzocht hoe de inlichtingen die tot de moord op de burgers hebben geleid, tot stand zijn gekomen. Als er toevallig een onderzoek wordt gedaan, krijgen drone-operators en inlichtingenanalisten de verantwoordelijkheid voor het buitengerechtelijk vermoorden van onschuldige burgers overgedragen.
Drones protesteren bij General Atomics in San Diego, april 2013. (Steve Rhodes, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
Een van de meest gepubliceerde drone-aanvallen op onschuldige burgers vond plaats in de stad Kaboel in augustus 2021, tijdens de mislukte Amerikaanse evacuatie uit Afghanistan. Na urenlang een witte auto te hebben gevolgd waarvan inlichtingenanalisten naar verluidt dachten dat deze een mogelijke ISIS-K-bommenwerper aan boord had, lanceerde een Amerikaanse drone-operator een Hellfire-raket op de auto toen deze een kleine woonwijk binnenreed. Op hetzelfde moment kwamen zeven kleine kinderen naar de auto rennen om de resterende afstand naar het terrein te rijden.
Hoge Amerikaanse militairen omschrijven de dood van niet-geïdentificeerde personen aanvankelijk als een “rechtvaardige” drone-aanval. Maar toen de media onderzochten wie er omkwam bij de drone-aanval, bleek dat de bestuurder van de auto Zemari Ahmadi was, een medewerker van Nutrition and Education International, een in Californië gevestigde hulporganisatie die zijn dagelijkse routine maakte van het leveren van materialen aan verschillende locaties in Kaboel.
Als hij elke dag thuiskwam, renden zijn kinderen het huis uit om hun vader te ontmoeten en reden ze in de auto de resterende meters naar waar hij zou parkeren. Drie volwassenen en zeven kinderen kwamen om in wat later werd bevestigd als een "ongelukkige" aanval op onschuldige burgers. Geen enkel militair personeel werd vermaand of gestraft voor de fout waarbij tien onschuldige personen om het leven kwamen.
[Verwant: Oproep tot drone-moratorium na de laatste burgermoorden]
In de afgelopen 15 jaar heb ik reizen gemaakt naar Afghanistan, Pakistan, Jemen en Gaza om te praten met families van wie onschuldige dierbaren zijn omgekomen door dronepiloten die drones bestuurden op honderden, zo niet duizenden kilometers afstand. De verhalen zijn vergelijkbaar. De dronepiloot en de inlichtingenanalisten, over het algemeen jonge mannen en vrouwen van in de twintig, interpreteerden een situatie verkeerd die gemakkelijk had kunnen worden opgelost door 'laarzen op de grond'.
Maar het leger vindt het gemakkelijker en veiliger om onschuldige burgers te doden dan zijn eigen personeel ter plaatse te sturen om ter plaatse evaluaties uit te voeren. Onschuldige mensen zullen blijven sterven totdat dit wapensysteem wordt gestopt. De risico's zullen toenemen naarmate kunstmatige intelligentie steeds meer van de targeting- en lanceringsbeslissingen overneemt.
Een ontwerpverdrag is een eerste stap in de zware strijd om langeafstandsoorlogen en steeds meer geautomatiseerde en bewapende drone-oorlogvoering in toom te houden. Daartoe zal de International Campaign to Ban Weaponized Drones worden gepresenteerd deze verklaring in juni in Wenen en uiteindelijk naar de Verenigde Naties.
Ann Wright is een 29-jarige veteraan van het Amerikaanse leger / legerreservaten die met pensioen ging als kolonel. Ze is ook een voormalige Amerikaanse diplomaat die in maart 2003 aftrad uit protest tegen de oorlog tegen Irak. Ze diende in Nicaragua, Grenada, Somalië, Oezbekistan, Kirgizië, Sierra Leone, Micronesië en Mongolië. In december 2001 maakte ze deel uit van het kleine team dat de Amerikaanse ambassade in Kabul heropende. Zij is co-auteur van Afwijkende meningen: stemmen van het geweten.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Klantenservice CN's Spring
Fonds Drive Heden
En geven de dronebouwers/gebruikers er ook maar een schepje bovenop?
Julian Assange zet de opsluiting voort voor de griezelige Wikivid die ik hier op CN heb bekeken.
Het aangehaalde voorbeeld van kolonel Wright demonstreert een overlevingsratio van ver onder de 10% tussen dode kinderen en laarzen op de grond. Stel je voor dat de moorden op dezelfde manier plaatsvonden als Wikivid!
Ik wou dat ik kon reageren met “tnx”…
We moeten absoluut proberen deze wapens te verbieden.
Maar voordat een dergelijk verbod werkelijkheid wordt, zal de vraag om een verbod waarschijnlijk een 'huiveringwekkend' effect hebben, waardoor het gebruik ervan minder waarschijnlijk wordt. En zo goed gedaan aan iedereen die tegen hen campagne voert. Zonder uw inspanningen zou het probleem waarschijnlijk nog erger zijn.
Wanneer bewapende UAV's verboden worden, zullen alleen outlaws zoals de VS bewapende UAV's gebruiken. We zouden blij zijn als we zouden voorkomen dat ze in de VS zouden worden gebruikt.
Ik vraag me af waarom zoveel mensen het gevoel hebben dat het bashen van andere mensen, het imploderen van gemeenschappen en het ruïneren van levens – waarom de wereld een betere plek wordt als je dit allemaal doet? Waarom is het bombarderen van een stad of een bos – waarom is deze gedachte zo wonderbaarlijk?
Zijn mensen zo misleid dat OORLOG iets lijkt te zijn dat moorddadige acties heldhaftig maakt? Ik wanhoop . Ik leef in een land dat meer tijd en geld aan oorlogen besteedt. Zorg voor de aarde, ons thuis, de enige planeet die voor ons allemaal beschikbaar is – welk krankzinnige deel van zo’n groot deel van de mensheid maakt macht en arrogantie tot iets dat geprezen moet worden? Het water op de aarde raakt bijna op – en dan? Wie weet, maar ik ben bang dat arrogantie in zoveel landen de plaats heeft ingenomen van gezond verstand.
Welnu, alle oorlogen doden onschuldige burgers. Ongeacht welke wapens ze gebruiken. Maar ga je gang, als je dit wapen kunt verbieden, probeer er dan meer te verbieden.
Het uranium in tankpantser en tankartillerie is niet eens bedoeld voor de vijand! Het is veeleer het bederven van een land wanneer de aanvaller de oorlog verliest.
Het bombarderen van steden heeft meestal als bijeffect het doden van enkele burgers, bovenop de vernietiging van de openbare architectuur.
Het is een nobel streven om een verbod op dodelijke UAV's voor te stellen. Maar zolang er mensen zijn als Victoria Nuland, die met behulp van de CIA regeringen in het buitenland kunnen overnemen en vervolgens oorlogen kunnen uitlokken waarbij honderdduizenden mensen omkomen, kan er geen vrede zijn. Geen enkel door de VS ondertekend vredesverdrag zal ooit worden nageleefd wanneer de omstandigheden veranderen. Degenen die aan de macht zijn, moeten het vertrouwen waard zijn. Anders is veiligheid voor geen enkel land ter wereld mogelijk dat geen wapens ontwikkelt, inclusief kernwapens. Voordat welk land dan ook de wapens neerlegt, moeten de oorlogszuchtigen vertrekken. Te beginnen met de Amerikaanse oorlogszuchters.
Schitterend en meest relevant commentaar op een verantwoordelijk artikel ter verdediging van kwetsbare mensen die zijn blootgesteld aan de onverantwoordelijke toepassing van de zoveelste techno-barbarij. Mensen aan de macht moeten idealiter het vertrouwen van hun kiezers en uiteindelijk van GOD waardig zijn, maar helaas voor de mensheid en lucratief voor de machtige boosdoeners zijn ze in werkelijkheid alleen maar het vertrouwen waard van hun uitbuitende meesters en hun weggelopen hebzucht. Geloof me, het neerleggen van wapens kan het juiste zijn om te doen in een rechtvaardige en rechtvaardige beschaving, maar het verbieden en uiteindelijk elimineren van alle wapens mag NOOIT een optie zijn. Zolang wapens beperkt blijven tot hun legitieme doeleinden, moeten ze met rust gelaten worden!
Helaas is dit een idee dat zo goed is dat we van tevoren kunnen weten dat het niet zal gebeuren. We hebben het gebruikelijke probleem dat we altijd hebben met een verbod op geweld: de handhavingsinstantie moet gewelddadig zijn en zal weigeren wetten tegen zichzelf af te dwingen.
Het kan een voordeel zijn om het verbod toch te hebben, alleen maar omdat er een kans bestaat dat er angst bestaat voor vervolging op oudere leeftijd of na een machtswisseling. En dit geweld vindt ook voor een groot deel plaats omdat bevolkingsgroepen die niet direct schuldig zijn, anderszins medeplichtig zijn. Toch biedt een verbod met gewelddadige straffen ook motivatie tot geweld door de rijken om de macht te behouden. En natuurlijk is het meeste geweld vooral dat.
Een probleem met drones is specifiek dat ze de moordenaar van het slachtoffer verwijderen. Studies sinds Milgram hebben aangetoond dat mensen vatbaarder zijn voor marteling en moord onder commando als ze denken dat hun wreedheden niet door cohorten worden gezien. Dit kan grotendeels zijn om straf te vermijden, maar het lijkt er ook op dat anonimiteit ontkenning enorm vergemakkelijkt. Denk aan kinderen die betrapt worden op winkeldiefstal. Ze kunnen zich allerlei andere dingen voelen dan schuldgevoelens, tot het moment waarop ze worden betrapt, wanneer de meest voorkomende reactie snikkende tranen en verontschuldigingen wordt. Zelfs drone-operators die vele kilometers verwijderd zijn van de gevaren van gevechten, lijden regelmatig aan PTSS, maar de informatie die uit de praktijk naar voren is gekomen suggereert ook sterk dat ze op burgers jagen als een soort sport.
Mensen hebben geen onvoorwaardelijke behoefte aan geweld (zoals wij dat wel hebben aan voedsel, water of lucht), maar we kunnen er duidelijk sterk gebruik van maken als reactie op de omstandigheden. Om geweld te verminderen is het nodig dat we omstandigheden ontwerpen en implementeren die mensen niet tot geweld aanzetten. Ik veronderstel dat dat utopisch klinkt; om het perfect te volbrengen zou bijna zo zijn. Maar volmaaktheid is evenmin een voorwaarde voor actie in deze richting als in andere richtingen.
Geweld in een samenleving neemt toe met toenemende stress, vooral met een grotere ongelijkheid in inkomen, rijkdom, macht en respect (zoals uitgebreid gedocumenteerd door Richard Wilkinson (How Economic Inequality Harms Societies, op TED, 17 minuten durende podcast; verdere documentatie in _The Waterpas_, in het laatste hoofdstuk).
Vóór het bos stond een eerste boom. Applaus voor Ann Wright.
Dank u voor uw rechtvaardige toewijding aan het leven. Verbannen
clusterbommen en bewapende drones is absoluut noodzakelijk.
Sinds Madeline Albright haar eeuwige beloning heeft ontvangen, denk ik dat we Amerika's belangrijkste Shield Maidens zoals Victoria Nuland of Hillary Clinton zullen moeten vragen of de onbedoelde gevolgen de kosten voor onschuldige levens in gevallen als deze waard zijn. Eerlijk gezegd denk ik dat dergelijke gevolgen vaak heel bedoeld zijn, vooral wanneer Amerika opzettelijk terrorisme als wapen en professionele terroristen als Al Qaeda en ISIS als bondgenoten inzet. Maar ik ben dan ook niet echt een teamspeler als het gaat om genocide, bedoeld of toevallig.