Vijay Prashad zegt dat de zich uitbreidende, door het IMF aangestuurde schuldencrisis, die het idee van ‘financiering voor ontwikkeling’ heeft omgezet in ‘financiering voor schuldenaflossing’, toekijkt terwijl China schulden kwijtscheldt aan zeventien Afrikaanse landen.
By Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
Thij eerst nieuwsbrief van het Tricontinental Institute for Social Research in maart 2018 stelde een probleem dat nog steeds centraal staat in het werk van het instituut:
“Links staat voor een serieuze uitdaging: mensen denken dat we goede en gevoelige mensen zijn, maar dat we utopisch zijn en er niet in slagen redelijke antwoorden te geven op praktische problemen. We moeten deze straf overwinnen. We moeten laten zien dat radicaal denken niet louter utopisch is (en in de werkelijkheid geen plaats heeft), maar dat het probeert praktische uitdagingen op te lossen, gegeven de beperkingen van eigendom en macht.
Belangrijker nog is dat het moet laten zien hoe bepaalde problemen niet binnen deze beperkingen kunnen worden opgelost en dat ambitieuzere transformaties van het politieke en economische systeem nodig zijn. Dit soort denken – geleid door politieke en sociale bewegingen – zal de kern vormen van het instituut.”
De afgelopen 62 maanden heeft het instituut zijn best gedaan om vast te houden aan deze missie. Daartoe is een reeks van doelstellingen waren ingesteld:
- Om de kloof tussen bewegingen en intellectuele instellingen te overbruggen.
- Om de kloof tussen bewegingen over de hele planeet te overbruggen.
- Om de stemmen te versterken van de nieuwe intellectuelen die deze bewegingen leiden.
- Het uitwerken van de theorieën die vaak impliciet in deze bewegingen schuilgaan.
- Om de geschiedenis van het socialisme en de nationale bevrijding terug te winnen.
Nieuwe spanningen uit de Koude Oorlog met China
De afgelopen jaren is het instituut steeds meer gealarmeerd geraakt door de ernstige spanningen die aan de wereld zijn opgelegd, grotendeels door de regering van de Verenigde Staten, die een Nieuwe Koude Oorlog tegen China voert.
Deze hybride oorlog omvat een handelsoorlog gecombineerd met een stijging in de VS militarisering over de Pacific Rim, evenals een informatie oorlog dat China demoniseert en een virtuele blokkade oplegt aan het Chinese intellectuele denken.
Als onderzoeksinstituut dat zich inzet voor het bevorderen van mondiale samenwerking, begon het instituut een dialoog met Chinese intellectuelen en academische instellingen. Een van de resultaten van deze dialoog is aangekondigd in maart is de driemaandelijkse productie van een internationale editie van het belangrijke Chinese intellectuele tijdschrift Wenhua Zongheng in het Engels, Portugees en Spaans (en binnenkort ook Duits). In de eerste kwestie, ‘Op de drempel van een nieuwe internationale orde’, Yang Ping, de redacteur van de Chinese editie van Wenhua Zongheng, schreef:
“Terwijl de Verenigde Staten vandaag de dag het westerse kamp verenigen onder de vlag van ‘democratie versus autoritarisme’, moet China duidelijk de vlag van vrede en ontwikkeling hooghouden, de enorme ontwikkelingswereld verenigen en leiden, terwijl het tegelijkertijd meer Europese staten aanspreekt en overtuigt om zich bij deze zaak aan te sluiten. .”
Yang Ping's kijk op onze hedendaagse realiteit biedt lezers een kijkje in de discussies die plaatsvinden tussen Chinese intellectuelen en een ruimte voor degenen onder ons buiten China om zich met deze discussies bezig te houden.
Het lezen van de vier essays in dit nummer heeft me bijvoorbeeld laten zien hoeveel mensen onder ons buiten China delen met Chinese intellectuelen in onze analyses van de huidige bedreigingen waarmee onze planeet wordt geconfronteerd en de noodzaak om niet alleen de nadruk te leggen op een vredesplan – dat de Chinese regering heeft voorgesteld via zijn 12-punts plan over de oorlog in Oekraïne – maar ook over een ontwikkelingsagenda.
Het is de moeite waard om de algemene oriëntatie van de eerste internationale kwestie van te vergelijken Wenhua Zongheng with Acht tegenstrijdigheden van de imperialistische ‘op regels gebaseerde orde’ (Studies on Contemporary Dilemmas nr. 3, maart 2023), waar we schreven over de noodzaak om vrede en ontwikkeling met elkaar te verbinden, wat de uitbreiding van een “vredeszone” zou vergen en het aanpakken van de alledaagse problemen van mensen.
In Acht tegenstrijdighedenschreef het instituut dat “het kapitalistische ontwikkelingsmodel er niet in slaagt de belangen van de meerderheid te dienen.”
Het falen van de schuldbezuinigingen
In de recente dossier In nr. 63 (april 2023), ‘Leven of schulden: de wurggreep van het neokolonialisme en Afrika's zoektocht naar alternatieven’, werden de mislukkingen van het schuldenbezuinigingsmodel van het Internationale Monetaire Fonds gedocumenteerd. Dit model ontkent de historische diefstal van hulpbronnen van ontwikkelingslanden en verwerpt elke analyse die de reproductie van ongelijkheid in deze landen toeschrijft aan hoge exploitatiecijfers.
In plaats daarvan zijn aan de leningen die ontwikkelingslanden met een tekort aan geld worden verstrekt voorwaarden verbonden die deze landen verder verarmen, die feitelijk geen andere keuze hebben dan meer geld te lenen om de rente op hun schulden af te betalen en de meest noodzakelijke staatsfuncties te financieren.
Tadesse Mesfin, Ethiopië, ‘Pillars of Life: Market Day’, 2018.
Tijdens het tweede jaar van de pandemie (2021) eisten dertien van de vijftien IMF-leningprogramma’s dat de landen die leningen van hen hadden gekregen, belastingen moesten heffen op voedsel en brandstof en moesten bezuinigen op essentiële openbare diensten om hun schulden af te betalen.
Het jaar daarop kondigde China aan dat dit zou gebeuren afzien 23 renteloze leningen die het aan 17 Afrikaanse landen had verstrekt. Dit besluit weerspiegelt een langetermijntrend in het Chinese kredietbeheer, zoals het land naar schatting heeft vergeven tussen Er is de afgelopen twintig jaar $45 miljoen en $610 miljoen aan leningen aan het continent verstrekt.
In juli zal het instituut een dossier uitbrengen over de noodzaak van een nieuw paradigma van de ontwikkelingstheorie en in augustus een dossier over kritiek op de afhankelijkheidstheorie. Beide teksten zullen het denken bevorderen over het falen van het kapitalistische model om de belangen van de meerderheid te dienen en de behoefte aan een nieuwe ontwikkelingsarchitectuur die betrokkenheid bij het brede beleidskader van de New Development (BRICS) Bank omvat.
Inji Effaltoun, Egypte, ‘De gevangenen’, 1957.
Het Tricontinental: Institute for Social Research heeft de zich uitbreidende door het IMF veroorzaakte schuldencrisis nauwlettend in de gaten gehouden, die het idee van “financiering voor ontwikkeling” heeft omgezet in “financiering voor schuldenaflossing”. Maar financiële schulden zijn slechts één van de minstens drie grote tekorten waar het Mondiale Zuiden momenteel last van heeft. De andere twee zijn tekorten op het gebied van wetenschap en technologie, maar ook op het gebied van de politieke integriteit.
Wetenschap en technologie
Op het gebied van wetenschap en technologie heeft de door het IMF aangestuurde bezuinigingsagenda de uitroeiing van het hoger onderwijs in de meeste armere landen afgedwongen.
In Nepal heeft het IMF dat bijvoorbeeld routinematig gedaan genaamd aan de regering om de loonkosten in de publieke sector te bevriezen, wat ook het geval is resulteerde in een catastrofale afname van het aantal voltijdse leraren en een toename van het aantal leraren in onzekere omstandigheden. Terwijl middelbare scholen en universiteiten te lijden hebben onder bezuinigingen, neemt het vermogen van staten om hun jongeren op te leiden af, en als gevolg daarvan ook hun vermogen om hun wetenschappelijke en technologische capaciteit op te bouwen.
Dit tekort vergroot hun afhankelijkheid van buitenlandse staten en bedrijven voor de technologische input die nodig is om hun productiviteit te verhogen. Het gebrek aan capaciteit van de armere landen om hun eigen wetenschaps- en technologiesector op te bouwen, zorgt ervoor dat ze niet in staat zijn de binnenlandse productie te bevorderen en moeite hebben om deviezen te verdienen, omdat ze alleen primaire grondstoffen tegen lagere prijzen op de internationale markt kunnen exporteren.
Zoals UNESCO aantekeningen“In het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika woont 14% van de wereldbevolking, maar slechts 0.7% van de onderzoekers in de wereld, anno 2018” – ver beneden wat we in andere delen van de wereld zien. Ter vergelijking: 23.5 procent van de onderzoekers in de wereld komt uit de Europese Unie, 21.1 procent komt uit China en 16.2 procent komt uit de Verenigde Staten.
Politieke integriteit
Het derde grote tekort is moeilijk te definiëren, maar laten we het voorlopig een tekort aan politieke integriteit noemen. De meeste landen in het Zuiden ontberen eenvoudigweg de politieke en administratieve capaciteit om de betrekkingen met buitenlandse regeringen en bedrijven te beheren, zoals blijkt uit het gebrek aan juridische experts die contracten goed kunnen lezen en schrijven.
Bovendien is er een zeer slechte analyse van wat ook wel ‘corruptie’ wordt genoemd, waarbij voorbij wordt gegaan aan de lage lonen die aan overheidsfunctionarissen worden betaald en aan het ontbreken van een moreel politiek project voor deze functionarissen.
Het instituut dossier nr. 63 zegt: “De wetenschap dat de permanente schuldencrisis die de armere landen teistert… niet volledig een gevolg is van het wanbeheer van de financiën door de regering of van diepgewortelde corruptie.”
Niettemin wordt het idee van corruptie gebruikt als stok achter de deur om arme landen te verslaan, zonder enig zelfbewustzijn van de geïnternaliseerde transactiekosten in de rijkere staten (waar enorme politieke donaties uit het bedrijfsleven, in combinatie met de draaideur tussen hoge regeringsposities en private posities) werkgelegenheid in de sector, vaak ter vervanging van openlijke steekpenningen). Volgend jaar zal het instituut een beoordeling geven van de debat rond de integriteit van publieke instellingen.
In een latere nieuwsbrief zal ik het werk van het instituut beschrijven op het gebied van onderzoek naar de arbeidersklasse en de boerenstand, een project dat zich onder meer richt op de aanval op de arbeiderscultuur door maffia's, religieuze organisatiesen drugs, maar ook door de escalatie van de sociale militarisering.
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek; om het instituut te steunen, doe dat dan alstublieft hier.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Klantenservice CN's Spring
Fonds Drive Heden
Bedankt voor dit belangrijke werk. Ik heb al lang begrepen dat veel van wat het Westen heeft verworven over de ruggen van armere landen is gegaan. Er is gewoon een lange geschiedenis aan verbonden en daar moet een einde aan komen. Ik wist niet dat het IMF ook de mogelijkheden van landen beperkte om hun bevolking op te leiden en hen uit de armoede te helpen en afhankelijk te houden. Dat is duivels, zoals zoveel Amerikaanse regeringsfunctionarissen en globalisten over de hele wereld.
Michael Hudson heeft veel werk verricht aan het concept van schulden als een verslavende factor – hij beschrijft de geschiedenis van schuldkwijtschelding die de basis vormde van economieën vanaf de tijd van de oudheid – aangezien schulden die niet kunnen worden betaald, niet zullen worden betaald. Het is historisch keer op keer bewezen dat het steeds meer afdwingen van degenen die steeds minder kunnen betalen een recept voor rampen is – vandaar de periodieke kwijtschelding van schulden als een noodzaak om te voorkomen dat een beschaving instort, meerdere malen in het verleden …
Een zeer goed artikel en een uitstekend antwoord.
De meeste Amerikanen, jong dus, hebben geen geld om te reizen en zijn dus niet bekend met de wereld waarin ze leven.
Ze zeggen dat fascisme wordt genezen door te lezen en racisme wordt bestreden door te reizen.
In de Society of the Spectacle, die de VS is, zijn onverschilligheid, disassociatie, ontkenning en projectie allemaal gekoesterd in de libertaire geest.
Bedankt Vijay voor Transcontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Het werk van deze organisatie is van cruciaal belang tijdens de mondiale transitie van neokolonialisme naar multipolariteit. Als we kunnen voorkomen dat het in de VS gevestigde imperium een nucleaire driftbui krijgt, staan we misschien wel aan de vooravond van de langverwachte Grote Sprong Voorwaarts waar Billy Bragg over zong.
Een echt anti-imperialisme is altijd welkom! Bedankt
Bravo! en bedankt.
Helaas begrijpen de meesten van ons die in rijkere, ontwikkelde landen leven niet, of erger nog, ‘zorgen’ niet voor wat er in het zuiden gebeurt, omdat onze levensstijl – of we nu arm, middenklasse of rijk zijn – afhangt van de uitbuiting van degenen die we momenteel onder ons beschouwen. Maar zoals de geschiedenis laat zien, veranderen de zaken, vaak vrij snel en zonder veel waarschuwing vooraf. Omdat de geschiedenis zich op de een of andere manier kan herhalen, kunnen wij, rijkere mensen, beter voorbereid zijn op het ergste, tenzij we snel onze manier van doen veranderen.