John Pilger en Gederubriceerde UK's Phil Miller sluit zich aan CN Live! om granaten met verarmd uranium te bespreken voor een offensief waar Oekraïne en het Westen van weten dat dit zal mislukken. Zal DU alleen gebruikt worden om etnische Russen in de Donbass te vergiftigen?
gasten: John Pilger en Phil Miller. hosts: Elisabeth Vos en Jo Lauria. Producer: Cathy Vogan.
Er zijn granaten met verarmd uranium naar Oekraïne gestuurd, zoals vorige week werd bevestigd door de Britse minister van strijdkrachten James Heappey. Groot-Brittannië kondigde vorige maand aan dat het de munitie zou sturen voor gebruik met Challenger 2-tanks in Oekraïne, een actie die de nucleaire spanningen met Rusland onmiddellijk deed escaleren, waarbij president Vladimir Poetin slechts enkele dagen later dreigde tactische kernwapens in Wit-Rusland te plaatsen.
De stap van het Verenigd Koninkrijk komt te midden van aanwijzingen dat Kiev steeds wanhopiger wordt, tot het punt dat het bereid is het risico te lopen de aarde waar het voor vecht te verschroeien.
De afgelopen maanden hebben documenten die naar voren zijn gekomen als onderdeel van het Pentagon-lek aangetoond dat het met de Oekraïense strijdkrachten veel slechter gaat dan eerder door de bedrijfsmedia werd gerapporteerd. Zoals gerapporteerd door Consortium News, tonen de gelekte documenten “aan dat het lang geplande Oekraïense offensief jammerlijk zal mislukken.”
Het besluit van Groot-Brittannië om kogels met verarmd uranium naar Oekraïne te sturen vertegenwoordigt meer dan een gevaarlijke escalatie in de proxy-oorlog van het Westen met een nucleair bewapende macht. Het is een voorbeeld van de bereidheid van Oekraïne om zich te richten op de etnisch-Russische bevolking in Oost-Oekraïne en het land te vergiftigen dat het land probeert te behouden, maar waarvan het weet dat het daar niet in zal slagen. Verarmd uranium zal niet alleen gevolgen hebben voor Russische strijders, maar ook voor de burgerbevolking in de komende jaren.
Rusland kwam tussenbeide in Oekraïne na acht jaar oorlog van Kiev tegen de etnische Russen in het oosten die zich na de door de VS gesteunde staatsgreep van 2014 onafhankelijk verklaarden van Oekraïne.
De Amerikaanse en Britse bedrijfsmedia lijken de zorgen over Russische nucleaire escalatie als reactie op het gebruik van granaten met verarmd uranium van de hand te wijzen, en de officiële lijn in het Westen is dat dergelijke wapens een laag milieurisico vormen.
Er zijn echter dwingende redenen om het officiële standpunt in twijfel te trekken. Rondes met verarmd uranium werden door Amerikaanse troepen gebruikt in beide oorlogen in Irak, maar ook op de Balkan in de jaren negentig. Munitie met verarmd uranium is zwaarder dan lood en wordt doorgaans gebruikt om het pantser van tanks te doorboren. Bij een botsing breekt, verbrandt en verdampt het metaal. Bij dit proces ontstaat giftig radioactief stof.
Een rapport uit 1999 van The Guardian verhaalde over de gevoelens van wetenschappers die spraken over het bombarderen van Kosovo met verarmd uranium: “Eén enkel deeltje verarmd uranium dat zich in de lymfeklieren bevindt, kan het hele immuunsysteem verwoesten.”
In de film van John Pilger, waarin hij Irak na de eerste Golfoorlog documenteert, Paying the Price: Killing the Children of Iraq, sprak hij met artsen in Basra, waar zij een tienvoudige toename van het aantal sterfgevallen door kanker rapporteerden. Pilger sprak ook met een Iraakse kinderarts die een toevloed van aangeboren misvormingen beschreef die vóór de oorlog nog nooit was gezien.
In het geval van de tweede oorlog in Irak werden de meest opvallende effecten van verarmd uranium en andere giftige stoffen waargenomen in Fallujah, waar Amerikaanse troepen in 2004 genadeloos bombardeerden.
De toename van geboorteafwijkingen in Irak wordt ‘catastrofaal’ genoemd, en The Guardian ging zelfs zo ver dat ze in 2014 een stuk publiceerde waarin de Wereldgezondheidsorganisatie werd beschuldigd van het verdoezelen van de ‘nucleaire nachtmerrie’ die de VS en Groot-Brittannië in Fallujah hadden achtergelaten. Anderen hebben de gezondheidscrisis van de stad vergeleken met die na de Amerikaanse nucleaire aanval op Hiroshima.
Is dit de toekomst waarmee generaties etnische Russen in Oekraïne worden geconfronteerd?
Wat valt er te winnen nu Oekraïne op het slagveld, zij het langzaam, zal verliezen door nog een paar Russische tanks uit te schakelen als het land permanent een gevaar wordt voor zijn inwoners, doordrenkt met giftige stofdeeltjes van radioactief zwaar metaal? Hoe kan dit besluit worden gezien als iets anders dan een hatelijke erkenning dat dat land verloren gaat, en dat het “zouten” ervan een laatste daad van boosaardigheid is tegen de etnische Russen in de Donbass?
Ondersteuning CN's Spring
Fonds Drive Heden
Er is een aanzienlijk verschil tussen munitie met witte fosfor en munitie die verarmd uranium gebruikt. De eerstgenoemde zijn buitengewoon smerig als ze afgaan, maar als ze dat wel doen, laten ze relatief onschadelijke chemicaliën achter. DU-granaten daarentegen zijn relatief veilig voordat ze worden afgevuurd, maar wanneer ze afgaan produceren ze wolken giftige uraniumdeeltjes die niet verdwijnen of na verloop van tijd minder schadelijk worden. WP-granaten vormen in Kenia een gevaar als ze niet afgaan (de WP kan uitlogen in het water of de bodem), en voor iedereen die dichtbij genoeg is om geraakt te worden door het verbranden van klodders ervan als ze dat wel doen. DU vormt een bedreiging als het afgaat, en een dreiging van besmetting die zal blijven aanhouden.
De heer Pilger noemde Ben Wallace, minister van Defensie voor Groot-Brittannië. Hieronder volgt een verklaring die hij onlangs heeft afgelegd in een artikel over het verzenden van langeafstandsraketten door Groot-Brittannië naar Oekraïne:
“In zijn toespraak zette de minister van Defensie enkele manieren uiteen waarop Rusland Oekraïne had aangevallen – inclusief beschuldigingen dat het witte fosfor had gebruikt.
Hij zei dat het gebruik van dergelijke wapens – “die branden op 800 graden Celsius” – in strijd is met “protocol drie van de Conventie van Bepaalde Conventionele Wapens”.
Of deze fosforbeschuldiging waar is of niet, is voor mijn punt niet van belang. Het feit dat Wallace het oké vindt om verarmd uranium te gebruiken, komt overeen met de hypocrisie van het Westen. Als militair ben ik er zeker van dat Wallace zich bewust is van de controverse rond DU, en van de ‘journalistische/ooggetuigen/Italiaanse oordelen’ die het gevaar ervan voor alle levende wezens aantonen.
We moeten uitzoeken hoe we deze genocide kunnen stoppen.
Dat lijkt naar mijn mening een beetje op het proberen de afbraak van het klimaat te stoppen, Dianne.
Een broodnodig programma over dit gruwelijke materiaal dat generaties lang dood en verderf zaait. Niet alleen het doden van de oorlog, maar de dood van onschuldige bevolkingsgroepen, de soldaten en nog niet geboren mensen, gruwelijk.
Er moet absolute urgentie zijn om dit spul te verbieden.
De commandostructuur in Groot-Brittannië die dit mogelijk heeft gemaakt, moet openbaar worden gemaakt en hun foto's moeten wijd en zijd op internet worden geplaatst, en periodiek.
Het opperbevel is blijkbaar ongevoelig voor de menselijke gevolgen. Er moet tegenwicht zijn om deze misdaden tegen de levenden en nog niet geborenen te voorkomen.
Ik waardeerde dit. Het was een relatief korte presentatie met zeer relevante informatie. Een zwaardere last voor mijn geest, gezien de gevolgen waarvan ik me niet zo bewust was. Dit moet stoppen. We leven in een zeepbel in de VS, en het zou niet moeilijk moeten zijn om zeepbellen te laten barsten. Bewustzijn verschuiven daarentegen, nou… dat is een moeilijkere noot.
Het is moeilijk te erkennen hoe slecht de regering/heersers van je eigen land eigenlijk zijn. In mijn geval is dat Groot-Brittannië, en ik schaam me voor zijn moorddadige acties over de hele wereld.
Hallo Steve:
zucht – Kwaad in eigen land?
Het houdt nooit op. Het is net als dat oude gedicht waarin naties liegen...
"Wil je niet mijn salon binnenstappen?" zei de spin tegen de vlieg.
Zowel Amerika als Groot-Brittannië lijken een zeer gruwelijke ‘salon’ te hebben. “