Na de door China bemiddelde toenadering tussen Saoedi-Arabië en Iran ontvouwt zich een nieuwe diplomatieke staatsgreep in het Midden-Oosten. Deze wordt georkestreerd door de Russen.
De Syrische president Bashar al-Assad met de Russische president Vladimir Poetin in Moskou op 15 maart. (Vladimir Gerdo, TASS)
By Scott Ritter
Speciaal voor consortiumnieuws
WTerwijl de wereld grip blijft krijgen op de realiteit – en de gevolgen – van de door China bemiddelde toenadering tussen Saoedi-Arabië en Iran, voltrekt zich een nieuwe diplomatieke staatsgreep in het Midden-Oosten.
Deze wordt georkestreerd door de Russen. De Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Prins Faisal bin Farhan vloog vorige week naar Damascus, waar hij de Syrische president Bashar Assad ontmoette. Dit bezoek volgde op dat van de Syrische minister van Buitenlandse Zaken Faisal Mikdad eerder deze maand aan Riyadh.
De twee landen verbraken in 2012 de diplomatieke betrekkingen aan het begin van een Syrisch burgerconflict, waarbij Saoedi-Arabië zijn geld gooide in strijders tegen het regime die Assad van de macht wilden verwijderen.
Het verrassende diplomatieke gezicht maakt deel uit van een nieuw Saoedi-Arabisch buitenlands beleid, belichaamd in de historische nieuwe relatie met Iran, die regionale stabiliteit wil bewerkstelligen door middel van conflictoplossing in plaats van door militairen bemiddelde beheersing.
Aangezien de Dat heeft het Saoedische ministerie van Buitenlandse Zaken opgemerkt Tijdens het bezoek van Bin Farhan aan Damascus is het Saoedische doel “het bereiken van een politieke oplossing voor de Syrische crisis die een einde zou maken aan alle gevolgen ervan en de eenheid, veiligheid, stabiliteit en Arabische identiteit van Syrië zou behouden en het land zou herstellen in zijn Arabische omgeving.”
Dramatische uitbraak van diplomatie
De Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Faisal bin Farhan in januari. (Wereld Economisch Forum, /Ciaran McCrickard, CC BY-NC-SA 2.0)
Het dramatische uitbreken van de diplomatie tussen Riyad en Damascus is het bijproduct van de groeiende invloed van Rusland in zaken in het Midden-Oosten en is een van de duidelijkste signalen tot nu toe van de afnemende rol van de Verenigde Staten, wier militaire en diplomatieke houding in de regio sterk is afgenomen. in de loop van de afgelopen jaren.
Rusland onderhoudt langdurige banden met de Syrische regering. In 2015 werd door haar interventie tijdens het burgerconflict in Syrië de Assad-regering in stand gehouden, waardoor deze het initiatief tegen de door de VS en Saoedi-Arabië gesteunde oppositie kon herwinnen.
De relatie van Rusland met Saoedi-Arabië was echter complexer, waarbij de Saoedi's zich strategisch hadden aangesloten bij de Amerikaanse buitenlandse en nationale veiligheidsdoelstellingen in het Midden-Oosten en in het mondiale energiebeleid.
Maar die dynamiek veranderde na oktober 2018, toen Saoedische veiligheidsagenten, die naar verluidt onder direct bevel van de Saoedische kroonprins Mohammad bin Salman werkten, vermoorde Saoedische dissidente journalist Jamal Khashoggi.
Jamal Khashoggi, tweede van links, tijdens een rondetafelgesprek op 4 juni 2009 met de Amerikaanse president Barack Obama, uiterst links. (Het Witte Huis, Wikimedia Commons)
De Saoedi’s namen aanstoot aan de Amerikaanse verontwaardiging over de misdaad, vooral toen de toenmalige presidentskandidaat Joe Biden de kroonprins, in de volksmond bekend als MbS, bedreigde met isolatie en straf.
‘We wilden ze in feite de prijs laten betalen, en ze in feite de paria maken die ze zijn’ zei Biden tijdens een televisiedebat in november 2019, eraan toevoegend dat er “zeer weinig sociale verlossende waarde zit in de huidige regering in Saoedi-Arabië.”
Biden kreeg later spijt van die woorden toen hij in juli 2022 gedwongen werd naar Saoedi-Arabië te vliegen en MbS te vragen de olieproductie te verhogen om de energiekosten te verlagen die omhooggeschoten waren vanwege de gevolgen van door de VS geleide pogingen om Russische olie en gas te sanctioneren. in de nasleep van de Russische invasie van Oekraïne in februari 2022.
Terwijl MbS Biden ontving, kregen de VS niet de gewenste resultaten van de bijeenkomst om redenen die verder gingen dan de slechte persoonlijke chemie tussen MbS en Biden. Tegen die tijd beseften zowel Saoedi-Arabië als Rusland dat hun belangen, als grote olieproducenten, niet goed gediend waren door te concurreren op een markt die gedomineerd werd door door de VS gedreven angst.
Russisch staatsbezoek aan Saoedi-Arabië, 14 oktober 2019. (Kremlin)
Dit besef rijpte in het voorjaar van 2020 in de nasleep van een ‘olieoorlog’ tussen de twee naties waarin Saoedi-Arabië de olieprijs plotseling verlaagde door overproductie, maar dat werd geëvenaard door Rusland.
De Saoedisch-Russische olieoorlog eindigde dankzij onderhandelingen bemiddeld door de toenmalige president Donald Trump en een tijdlang werd de wereld gedwongen in een omgeving te leven waarin de drie grootste olieproducenten – de VS, Rusland en Saoedi-Arabië – openlijk samenspanden over mondiale productiequota.
Maar toen kwamen de Russische invasie van Oekraïne, de door de VS geleide energiesancties en de erkenning door zowel Rusland als Saoedi-Arabië dat de VS geen stabiele partner waren als het ging om het beheer van de belangrijkste economische hulpbron van hun land: energie.
De betrekkingen tussen de VS en Saoedi-Arabië zijn gespannen
President Joe Biden aan de telefoon met koning Salman van Saoedi-Arabië in februari 2022. (Witte Huis, Adam Schultz)
Naarmate de banden tussen Rusland en Saoedi-Arabië sterker werden op basis van gedeelde doelen en doelstellingen, groeide ook de spanning tussen Saoedi-Arabië en de VS, gedreven door de totale kloof die bestond tussen de regering-Biden en MbS over het Midden-Oostenbeleid.
Saoedi-Arabië is begonnen aan een ambitieus project: Visie 2030, dat ernaar streeft het olierijke koninkrijk over te brengen van zijn huidige overmatige afhankelijkheid van energieproductie naar een meer gediversifieerde economie, gebaseerd op moderne technologieën en niet-energetische economische initiatieven.
Een belangrijke voorwaarde voor deze visie is dat Saoedi-Arabië een kracht van connectiviteit in de regio en de wereld wordt – iets dat door het door de VS aangestuurde beleid ter bevordering van regionale instabiliteit en oorlog onmogelijk werd gemaakt. De regering-Biden had een beleid verdubbeld waarin Saoedi-Arabië de hoeksteen vormde in de confrontatie met Iran langs een crisisboog die zich uitstrekte van Libanon, via Syrië en Irak; en naar Jemen.
Saoedi-Arabië werd geconfronteerd met de realiteit dat het de oorlog in Jemen (die sinds 2014 aan de gang is) niet kon winnen en dat de door de VS geleide destabilisatie-inspanningen in Libanon, Syrië en Irak mislukten. Met het eigen economische diversificatiedoel voor ogen heeft het land ervoor gekozen om met Rusland samen te werken om het soort stabiliteit tot stand te brengen dat nodig is om energiegedreven economieën te laten floreren.
Rusland organiseerde stilletjes gesprekken met zowel Saoedische als Syrische functionarissen en diplomaten, met als hoogtepunt het bezoek van president Assad in maart 2023 aan Moskou, waar de kwestie van toenadering tot Saoedi-Arabië werd afgerond.
Er moet echter nog werk worden verzet, aangezien de poging van Saoedi-Arabië om Syrië terug te brengen in de gelederen van de Arabische Liga op weerstand stuit van de trouwe Amerikaanse bondgenoten Jordanië, Koeweit en Qatar. Maar het feit is dat dankzij de Russische en Chinese diplomatie overal in het Midden-Oosten vrede en niet oorlog uitbreekt. Syrië uit de kou halen is eenvoudigweg de meest recente manifestatie van dit fenomeen.
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die diende in de voormalige Sovjet-Unie die wapenbeheersingsverdragen uitvoerde, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak waar hij toezicht hield op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is Ontwapening in de tijd van de Perestroika, uitgegeven door Clarity Press.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ik moet zeggen dat, ondanks dat er zeer reële en tragische gevolgen zijn verbonden aan de dwaasheid van de VS, het bijna ongelofelijk grappig is dat Amerikaanse functionarissen zo fundamenteel dom zijn. Ik kan zien wat hun doelen zijn – meestal varianten van voortdurende dominantie in de wereldaangelegenheden – en hoewel ik niet sympathiseer met deze doelen, kan ik ook duidelijk zien dat alleen hersendode arrogantie hen ertoe zou kunnen brengen deze doelen op zo’n zelfbewuste manier na te streven. manier verslaan. Het doet je echt geloven dat er eigenlijk een vreemde chemische stof in het watersysteem zit die deze klunzen dom maakt. Ik bedoel, ook al waren Brezhinsky en Kissinger psychopathische oorlogsmisdadigers, niemand zou hen ervan beschuldigen dom te zijn – alleen maar misleid. Deze dagen zijn voorbij – domme regels nu in de VS (en het VK en de EU). Ik denk dat het in het voordeel van iedereen is.
Scott, nogmaals bedankt.
Het is zeker niet erg mooi, hè. De werkelijkheid werkt zo. Steek je hoofd 60 of 70 jaar in het zand en vraag je af waarom je niet weet wat er aan de hand is als je eindelijk naar boven komt.
Hallo Joey!
Het Amerikaanse leiderschap was voortdurend op zoek naar een nieuw conflict om te steunen, in plaats van vrede te bewerkstelligen, kreeg het oorlog.
De zelfverguisde Saoedi’s hadden de kans om ‘met een Biden te neuken’ en deden dat door met de hulp van Rusland vrede in Syrië tot stand te brengen.
Wat nu Joey? In het belang van de HOND!
Heads Up: Beau van de Vijfde Colonne, 25 april 2023, Laten we het hebben over de Democratische voorverkiezingsdebatten.
Ik weet nooit zeker hoe geïnformeerd iedereen die hier reageert, iedereen zou naar YouTube willen gaan en deze video willen bekijken. Beau richt zich op de uitkomsten van verkiezingen waarbij de zittende partij, in dit geval van een van beide partijen, wordt geconfronteerd met serieuze uitdagingen vanuit de eigen partij.
Het blijkt dat de duivel in de details zit.
Iedereen had deze vóór de laatste verkiezingen moeten zien aankomen. Dit is het directe gevolg van het feit dat de democratische leiders met de hand hun eigen kandidaat uitkiezen, verdomd de kiezer.
Het enige gewetensvolle verschil is dat de onnozele democraps Biden met de hand uitkiezen, terwijl de totaal verloren republikeinen Trump toestonden zichzelf te zalven met de balsem van de almachtige dollar en zich kandidaat te stellen voor een ambt.
Natuurlijk kunnen jullie allemaal je eigen onderzoek doen, vooral als je Beau een onaanvaardbare boodschapper vindt, maar de video duurt 6:20 uur en de boodschap is duidelijk en onbevooroordeeld.
De enige manier om Amerika te herstellen zou kunnen zijn door de huidige regering in de lucht te tillen en een nieuwe eronder te drijven.
Beschouw jezelf als gewaarschuwd.
Bedankt CN
Het hegemonisme van de VS dwingt iedereen (zelfs voorheen vijanden) om zich te verenigen tegen de kwaadaardige hegemon.
Wat gaat dit voor Rojava betekenen?
Een van de eerlijkste, slimste, moedigste en meest inzichtelijke – gemaakt door ongevalanalisten, mijn favoriet aller tijden, Scott Ritter.
Hartelijk dank voor het schrijven van de waarheid.
Verrast Niemand (inclusief commentatoren) noemde RFK Jr. en zijn verrassende POTUS-runaankondiging.
Uiterst moedige zet… om een geloofwaardige uitdaging te bieden aan Biden… wiens oliecorruptie in Oekraïne waarschijnlijk heeft bijgedragen aan deze ‘nog EEN keer nu!’ situatie.
Gezien het buitensporige gedrag van de keizerlijke krijgsheren, zoals Oekraïne in grote aantallen en de moorden op Sullivan, vraag ik me af of de reden dat zoveel mensen naar de voortgang van Lavrovs vlucht naar New York keken, een morbide fascinatie was. Zouden de krijgsheren het vliegtuig neerschieten? Was er een bom aan boord? Wij moppen kunnen er zeker van zijn dat meer dan één van de Fokkers en Fuggers in de heersende elite zich afvroeg: ‘Zal niemand mij van deze lastige diplomaat verlossen?’
Een lange reeks Amerikaanse Great Gamers heeft duidelijk gemaakt dat “niets van tafel is.” En dan te bedenken dat ik dom genoeg was om in 1966 dienst te nemen in het keizerlijke leger om de grondwet, dat vreemde document, te beschermen.
Hoe lang duurt het voordat er een ‘kleurenrevolutie’ en de verwijdering en onttroning van de Saoedische kroonprins Mohammad bin Salman plaatsvindt?
dennis hanna
Dit moet het soort dingen zijn waarvan de VS dachten dat ze het konden voorkomen door een staatsgreep en oorlog in Oekraïne te plegen en door de gaspijpleidingen die Duitsland bevoorraden op te blazen.
Als er lijnen opengaan van China naar de landen rond de Middellandse Zee, kan de handel bloeien, zal de dominantie van de scheepvaart over de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan tot op zekere hoogte afnemen, en zullen postkoloniale staten meer opties hebben om te onderhandelen.
Natuurlijk is een deel hiervan de ondergang of decentralisatie van de oliedollar, maar dit lijkt ook aan de gang te zijn, grotendeels door dezelfde handen. Hoe verontrustend en gevaarlijk de Amerikaanse en NAVO-oorlogszucht tijdens deze wending ook is en is geweest, we mogen dankbaar zijn dat de acute explosies van geweld niet plotseling algemeen en imperiumbreed zijn geworden.
Misschien kan de 500 jaar durende dominantie van “het Westen” worden gedemonteerd zonder de decimering van bevolkingen over de hele wereld, ondanks alle hulpbronnen die het imperium heeft opgesteld om dat te bereiken.
Mogen wij anders leven.
Welnu, alles wat bijdraagt aan het brengen van vrede in Syrië is welkom. Maar er zijn nog steeds andere vijanden van Syrië met veel meer macht dan Jordanië of een paar Golf-sjeikdoms: uit het nieuws van vandaag leren we dat de EU nog meer sancties aan Syrië zal opleggen. Tot zover zijn “waardegerichte buitenlandse beleid”!
Gedetacheerd.
En dat is al zo sinds ik me organiseerde tegen Cheney, Bush, Nuland, Clinton, Biden, enz., en hun illegale oorlog in Irak, die voortijdig een einde maakte aan de levens van minstens 1,000,000 bewuste zielen.
Dank u, meneer Ritter!!!!!
De dominostenen vallen
De relatie van Rusland met de KSA veranderde vóór 2018.
Onder de grote liberaal Obama en de vice-president van MasterCard Biden ontdekten ze dat ze olie konden halen uit het ‘fracking’ van Amerika. Zoveel olie dat Amerika niet langer de enorme olie-importeur was die het decennialang was geweest.
Wat besloot de Grote Liberaal Obama te doen met deze nieuw ontdekte natuurlijke rijkdom? Heeft hij een programma geïmplementeerd om onze verpleegsters beter in dienst te nemen, op te leiden en te betalen om de nationale veiligheid te waarborgen als de waarschuwingen voor SARS, MERS en de Mexicaanse griep zich tot een pandemie zouden ontwikkelen?
Nee, de grote liberale Obama besloot ‘Rusland te pakken’. Het Briljante Plan was dat, aangezien Rusland een 'tankstation met een leger' was, de Grote Liberaal besloot de olieprijs aan te vallen om Rusland te veroveren.
Zoals gebruikelijk bij de Briljante Plannen van de Amerikaan werkte het niet precies zo. Rusland was veerkrachtiger dan de senator van Brain Damage had gedacht bij het formuleren van de Amerikaanse strategie, en het plan had, zoals alle Amerikaanse plannen, bijkomende schade.
De bijkomende schade werd toegebracht aan de KSA. De olieprijs daalde en plotseling had de KSA een tekort en moest ze geld lenen van de bankiers. De grote plannen van de KSA om af te stappen van olie als basis van hun economie kregen grote klappen.
Dat was het moment waarop Rusland en de KSA begonnen samen te werken. Dat was de geboorte van OPEC+. Aanvankelijk zeiden de westerse pratende hoofden dat het nooit zou werken. Dat ze elkaar nooit konden vertrouwen, en dat ze allebei de deal zeker zouden bedriegen en deze daardoor zouden laten mislukken.
Maar Rusland en de KSA ontdekten dat toen ze een deal met elkaar sloten, beide partijen zich feitelijk aan de deal hielden en bereid waren samen te werken aan toekomstige deals. Dit moet een grote verrassing zijn geweest voor landen die gewend waren samen te werken met de Amerikanen en het Amerikaanse motto ‘we liegen, we bedriegen, we stelen en we zijn erg trots op onszelf.’
Dat was het moment waarop de betrekkingen tussen Rusland en de KSA zich begonnen te ontwikkelen. Toen de Grote Liberaal besloot zowel Amerika te fracken als Rusland te pakken te krijgen.
Deze ontwikkeling kreeg zijn impuls in 1948 toen toenmalig president Truman, tegen het advies van iedere inlichtingenorganisatie destijds in, besloot Israël niet te erkennen. Deze organisaties beseften het economische belang van het kiezen van de kant van de olieproducerende landen van het Arabische Midden-Oosten. In de loop van de tijd is dit besluit van invloed geworden op het Amerikaanse buitenlandse beleid in de regio. Als gevolg hiervan is het Israëlische beleid in de regio groot geworden dankzij machtige pro-Israëlische Joodse organisaties en hun aanhangers in de Verenigde Staten, zodat het Amerikaanse beleid daarin is ondergebracht. Dit is slechts één van de stukjes van de puzzel in het Midden-Oosten die de Verenigde Staten in verwarring heeft gebracht.
Bedankt voor uw morele moed en integriteit, meneer Ritter
Ik hoop dat het leiderschap in het Midden-Oosten diverser wordt dan in de Amerikaanse hegemonie die voorbij is gedreven. Het zou geweldig zijn als er na twintig jaar regelrechte oorlogvoering dingen zouden veranderen. Ik ben er zeker van dat Scott Ritter daar de vinger aan de pols houdt, en ik hoop dat hij gelijk heeft en dat de zaken in de richting van vrede en aanpassing blijven bewegen. Soms is SR echter wat te optimistisch geweest in zijn inschattingen in Oekraïne met betrekking tot de Russische slam-dunk-dominantie. We zullen voorzichtig moeten zijn en zien hoe de zaken zich in het Midden-Oosten ontwikkelen.
En met vrede zal de wereld een rijkere, betere plek worden. Behalve de wapenmakers, die hun aanzienlijke capaciteiten voor nuttiger doeleinden zouden moeten gebruiken.
De Australische regering ‘danst’ op de Amerikaanse richtlijnen. Onze recente ‘Force Posture’-overeenkomst met de VS bevestigt dat Australië een massale bevoorradings- en communicatiepartner is, waardoor de VS grote militaire en luchtverdedigingsbases kunnen exploiteren, volledig vrij van Australische soevereiniteit en zonder ‘hinder’. Dit geldt ook voor start- en landingsbanen voor bommenwerpers met nucleaire capaciteit, die hun aanwezigheid nooit zullen “bevestigen of ontkennen”. Australië is al hard aan het werk om onze “Force Posture” oorlogsuitrusting opnieuw te ordenen. Ook wordt er reclame gemaakt voor militaire rekruten. Waar de Australische bevolking echter niet voor wordt gewaarschuwd, is het feit dat over ongeveer twee jaar een grotere militaire oproep nodig is, waarbij gebruik wordt gemaakt van de dienstplicht van onze jonge mannen en vrouwen. Ze krijgen een opleiding van twee jaar, en daarna zullen ze de Amerikaanse oorlog met China uitvechten. Net als in Oekraïne zullen het Australiërs zijn die vechten tot de laatste Australiër. De “Force Posture Agreement” bevestigt dat de Amerikaanse steun beperkt zal blijven tot de levering van wapens, en zeker niet tot het Amerikaanse militaire personeel. Australië heeft niets te vrezen van China, er is geen dreiging of reden tot bezorgdheid; AUKUS moet naar de vuilnisbak van de geschiedenis worden verwezen.
“trouwe Amerikaanse bondgenoten” (voorlopig)
“Terwijl de wereld grip blijft krijgen op de realiteit – en de gevolgen – van de door China bemiddelde toenadering tussen Saoedi-Arabië en Iran, ontvouwt zich een nieuwe diplomatieke staatsgreep in het Midden-Oosten.”
Als je naar de Amerikaanse MSM kijkt, zou je nauwelijks weten dat dit waar was, of zelfs maar iets daarover. Bedankt, Scott, voor je berichtgeving hierover, weer een “non-verhaal” dat zeker zal worden genegeerd door de Amerikaanse MSM.
Maar een waarschuwing: de doorgewinterde imperialisten van de VS zullen niet ten onder gaan zonder de hele weg te vechten, en ze geloven nog steeds dat ze kunnen winnen door te bepalen wie energie krijgt, hoeveel en op welke voorwaarden. De strategie vereist ook het beperken of verbieden van energie uit producerende landen, en de gekken zullen steeds meer militaire macht gebruiken om die verstikkende inspanningen tegen iedereen af te dwingen.
Lange tijd wilde ik niet geloven dat de Amerikaanse imperialisten alles zouden platbranden in plaats van iets anders te accepteren dan de onbetwiste eerste plaats. Hun voortdurende onverzettelijkheid en ontkenning van de veranderende realiteit van deze 21e eeuw is meer dan beangstigend.
Bedankt. Omdat Joe Biden naar mijn mening geen moreel centrum heeft, is elke actie die hij onderneemt in zijn eigen politieke voordeel. Dit is wat hij zijn hele leven heeft gedaan. Inmiddels is het gewoon instinct. Je moet je afvragen hoeveel uren, misschien wel jaren van zijn leven hij heeft doorgebracht met het oefenen van grijnzen voor een spiegel. Jammer dat hij een deel van die tijd niet heeft geoefend om mens te zijn. Natuurlijk heeft zijn eigen leegte hem ertoe gebracht zich te omringen met lege adviseurs. En ten grondslag aan al hun standpunten op het gebied van het buitenlands beleid ligt de nu snel uiteenvallende veronderstelling dat alle naties en volkeren van de wereld bestaan voor het plezier en gemak van de Verenigde Staten, en in het bijzonder voor Joe Biden. Blijkbaar kwam Joe uiteindelijk slechts een paar jaar te laat op het toneel. De wereld is onder zijn voeten veranderd.
Ironisch genoeg is de katalysator voor deze plotselinge en diepgaande verandering in de wereld, die weliswaar buiten het gezichtsveld gaande is, het resultaat van het diepzinnige begrip, de kwaadaardige motivatie en het opgeblazen gevoel van belangrijkheid van Biden en zijn staf. Welnu, “garbage in/garbage out”, terwijl de wereld snel verbetert zonder Amerika's beperkingen op het gebied van de vrede.
Beste beschrijving van Biden die ik ooit heb gelezen. Had het niet beter kunnen zeggen