Het gedrag van The New York Times en Washington Post in het huidige geval waarbij geheime documenten betrokken zijn, is werkelijk schokkend. In tegenstelling tot tien jaar geleden zien zij het nu als hun missie om de veiligheidsstaat te dienen, en niet om de publieke kennis te dienen.
Sommige leden van het Europees Parlement houden een steunbetuiging voor Edward Snowden, 12 maart 2014, Straatsburg, Frankrijk. (greensefa, Flickr, CC BY 2.0)
By Craig Murray
CraigMurray.org.uk
TJaren geleden hielp WikiLeaks Edward Snowden te ontsnappen en zijn onthullingen te publiceren Het snijpunt, Voogd, New York Times en anderen.
In 2023 is Jack Teixeira dat wel opgespoord door het Britse geheime dienstfront Bellingcat in samenwerking met The New York Times en, parallel met The Washington Post, niet om hem te helpen ontsnappen of hem te helpen zijn motieven te publiceren of aan mensen te vertellen, maar om de staat te helpen hem te arresteren.
Deze media hebben daarbij toegang gekregen tot een cache van minstens 300 extra geheime documenten – en hebben deze geheim gehouden, met uitzondering van een paar fragmenten die voornamelijk het officiële staatsverhaal weergeven.
Het contrast met tien jaar geleden vertelt een zeer reële en flagrante waarheid. Het idee dat de traditionele media op enigerlei wijze de waarheid of het publieke belang dienen, is nu volledig begraven. De traditionele media dienen de staat, en de staat dient de miljardairs.
Wikileaks wordt nu zo verlamd door aanvallen op de financiën, het personeel en de logistiek dat het bijna onbruikbaar is. Propagandagroep Bellingcat werd bedacht als een manier om dit tegen te gaan, door materiaal te produceren met de huivering van geheime toegang, maar eigenlijk als uitlaatklep voor de veiligheidsdiensten. Een verbazingwekkende hoeveelheid ‘liberale opinie’ trapt erin.
Jack Teixeira. (US Air National Guard, publiek domein, Wikimedia Commons)
evenzo Het snijpunt, zoals The Guardian, werd onderworpen aan een interne overname die het geheel in handen van de neoconservatieven bracht.
Noch de vermeende journalisten van The New York Times, Washington Post, noch Bellingcat deed de meest fundamentele dingen die een echte journalist zou doen.
Ze namen geen contact op met Teixeira, spraken niet met hem, vroegen hem zijn motivatie uit te leggen en het andere geheime materiaal waartoe hij toegang had te doorzoeken, om Teixeira's visie op de betekenis en implicaties ervan te krijgen en om te publiceren wat daarin in het algemeen belang was.
In plaats daarvan brachten ze hem eenvoudigweg naar de FBI en sloten de resterende documenten af.
Ik ben helemaal niet verrast door Bellingcat, dat duidelijk een spookorganisatie is. Ik hoop dat dit ervoor zorgt dat meer mensen er doorheen kunnen kijken. Maar het gedrag van The New York Times en Washington Post is werkelijk schokkend. Ze zien het nu als hun missie om de veiligheidsstaat te dienen, en niet om de publieke kennis te dienen.
In de tien jaar tussen Snowden en Teixeira is de wereld enorm ten kwade veranderd. Niet alleen is een enorme hoeveelheid vrijheid verdwenen, de voormalige bewakers van de vrijheid zijn ook ondermijnd. Het zijn tien jaar van rampen geweest.
[Verwant: Bedrijfsmedia zijn de anti-WikiLeaks]
Een cache met Twitter-afbeeldingen van enkele van de gelekte documenten is hier. Ik ben niet op de hoogte van een bredere cache - voel je vrij om links naar een van de caches in de reacties in te voegen.
Gelabeld als 'Russische hacks' of 'desinformatie'
De eerste reactie op de gelekte documenten was om ze te vervuilen waarbij de memes tegenwoordig routinematig worden toegepast op alle informatie die de staat in verlegenheid brengt – het waren óf ‘Russische hacks’ óf ‘vervalste of gewijzigde desinformatie’.
Deze aanvallen waren bijzonder belangrijk omdat de boodschap die duidelijk naar voren kwam uit deze Teixeira-lekken precies dezelfde was als die uit het oorspronkelijke Pentagon Papers-lek van Daniel Ellsberg vijftig jaar geleden – dat het publiek wordt voorgelogen over hoe de oorlog verloopt.
[Verwant: Lekken betekenen het einde voor Oekraïne]
(Het is de moeite waard om dat in de wereld van vandaag te weerspiegelen The New York Times en Washington Post zou Ellsberg hebben veroordeeld en de nadruk hebben gelegd op die delen van de Pentagon Papers die een slechte weerslag hebben op de Vietcong).
Oekraïne maakte zich vooral zorgen over Amerikaanse officiële cijfers waaruit bleek dat het aantal Oekraïense slachtoffers veel hoger was, en het aantal Russische slachtoffers veel lager, dan de Oekraïense officiële cijfers die de VS ogenschijnlijk onderschreven.
Het voor de hand liggende onthullen
Ik moet zeggen dat ik zowel de Oekraïense als de Russische slachtoffercijfers altijd belachelijk vals vind. Het idee dat beide partijen de waarheid spreken, lijkt mij een idee dat geen enkel halfverstandig persoon zou kunnen koesteren. Ik had aangenomen dat dit de algemene opvatting was.
Onthullingen over de kwetsbaarheid van de Oekraïense luchtverdediging en aanvoerlijnen leken mij eveneens een verklaring van het overduidelijke.
Het helpt ook niet dat de VS hebben onthuld dat zij actief president Volodimir Zelenski bespioneren, evenals bondgenoten als Zuid-Korea en Israël. Maar nogmaals, dit is beschamend in de zin dat het beschamend is als iemand foto's van jou op het toilet publiceert; het is niet zo dat niemand dacht dat je het toilet gebruikte.
De Oekraïense president Volodymyr Zelenski erkent het applaus van een gezamenlijke zitting van het Amerikaanse Congres op 21 december 2022. (C-span nog steeds)
Er is geen enkele diplomaat in leven die niet wist dat de VS dit soort dingen doet.
Uiteindelijk besloten de media en de veiligheidsdiensten, met Bellingcat in de voorhoede, dat de beste weg vooruit was om toe te geven dat de papieren echt zijn, maar ons alleen over zeer geselecteerde papieren te vertellen, en dan met een positieve draai.
Dus we hebben verhalen over hoe briljant de Amerikaanse geheime diensten proberen de Russische machtsstructuren en communicatie binnen te dringen, en hoe het werkelijke gevaar van de lekken de Russen de omvang van het Amerikaanse succes onthult.
Die lijn is overal in de oude en sociale media te vinden. Omdat het publiek de originele documenten wordt ontzegd waaruit deze conclusie is geëxtrapoleerd, is het moeilijk te beoordelen. De journalisten hebben het uiteraard niet beoordeeld; ze hebben zojuist de regel gekopieerd en geplakt.
Andere nuttige fragmenten voor de veiligheidsdiensten worden gepubliceerd, zoals een oordeel dat de secretaris-generaal van de VN pro-Russisch is, of standaardmateriaal over de nucleaire ambities van Noord-Korea. De afgelopen week is het opvallend dat, sinds de originele documenten niet meer in de publieke opinie opduiken, er niets is gepubliceerd dat niet in dienst staat van de Amerikaanse propagandaverhalen.
Het blijft een mysterie dat de bronnen van deze documenten bijzonder divers lijken – en met name sommige zijn ogenschijnlijk interne CIA – waartoe een inlichtingenofficier van de Air National Guard toegang kan krijgen, maar dat is niet onmogelijk.
Jack Teixeira staat centraal in deze puzzel, maar blijft het ontbrekende stukje. Wij hebben niets van hem gehoord. Een nogal weinig overtuigend interview met een verdacht vloeiende, pixelachtige kennis die hem op het verkeerde been zette The Washington Post verklaarde dat hij een rechtse patriot was.
Teixeira is zowel afgeschilderd als een soort ongebreidelde supporter van de voormalige president Donald Trump die verontwaardigd is over de staat, als als een ontoereikende jock die documenten onthult alleen maar om op te scheppen tegen mede-gamingnerds. We moeten wantrouwig blijven tegenover pogingen om hem te karakteriseren: ik ben me terdege bewust van de mediabeelden van Julian Assange die volkomen onwaar zijn.
Het is jammer De Washington Post, New York Times, Guardian en Bellingcat hadden geen enkele interesse in de journalistieke zoektocht naar de waarheid achter deze buitengewone episode. We leven volledig in veiligheidsstaten: daar bestaat geen twijfel over.
Craig Murray is auteur, presentator en mensenrechtenactivist. Hij was van augustus 2002 tot oktober 2004 Brits ambassadeur in Oezbekistan en van 2007 tot 2010 rector van de Universiteit van Dundee. Zijn berichtgeving is volledig afhankelijk van de steun van lezers. Abonnementen om deze blog gaande te houden zijn dankbaar ontvangen.
Dit artikel is van CraigMurray.org.uk.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Zoals gewoonlijk is meneer Murry precies goed! Eens te meer bewijst dat Amerika zijn eigen jongen eet.
Dit land zal binnenkort genoeg politieke gevangenen hebben om zijn eigen ‘Bastilledag’ te rechtvaardigen.
Ik dacht altijd dat ‘1984’ maar een roman was. Het lijkt er nu op dat “1984” eigenlijk de basis is voor de manier waarop een regering, een democratie, kan worden geruïneerd.
Het was bedoeld als waarschuwing, maar eerder om het publiek, en niet de regeringen, te prikkelen. Groot-Brittannië en de VS hebben geen routekaart nodig, daar zijn inlichtingendiensten en denktanks voor.
Het was nooit alleen maar een roman, Casey. Meneer Orwell was gewoon goed in optellen. Animal Farm van dezelfde auteur gaf blijk van zijn begrip van de donkere kant van de menselijke natuur. Die donkere kant: de liefde voor rijkdom en macht en het bezit van controlevermogen is endemisch voor de menselijke soort. Zij die dit proberen te veranderen, worden normaal gesproken neergeschoten of gevangengezet.
Of verstoten.
Van binnenuit wegrot…
Ik ruik een veiligheidsstatus op 7000 kilometer afstand.
In mijn land speelt het nog steeds.
We hadden het tijdens het communisme en we hebben het nu tijdens de zogenaamde democratie. Het is een veiligheidsstaat die wordt goedgekeurd door de Amerikaanse ambassade.
Sommigen zeggen dat voordat iets in de VS wordt geprobeerd, het eerst in mijn land wordt geprobeerd om de effectiviteit ervan te zien.
Uitstekend. Zoals ik in mijn recente artikel schrijf, is Texeira een handig excuus voor de problemen met de informatieblaas van het Pentagon. De versie van het Pentagon van 'de hond heeft mijn huiswerk opgegeten'
Een verdere bevestiging voor degenen die geen schapen zijn of slapen dat de MSM tegenwoordig niet alleen niet aan journalistiek doen, maar ook anti-journalistiek zijn.
De afschaffing van de Amerikaanse wet tegen binnenlandse propaganda in 2013 (de “modernisering” van Smith Mundt), gevolgd door de Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act van 2016, plaatste de reguliere nieuwsmedia JURIDISCH stevig onder controle van het ministerie van Buitenlandse Zaken/CIA, die spelen natuurlijk een belangrijke rol bij het controleren van de officiële verhalen in het buitenland en zijn beter in propaganda dan de Stasi, de Gestapo of de KGB ooit zijn geweest (burgers in hun land wisten dat de officiële verhalen onzin waren; Amerikanen staan daarentegen zonder twijfel). MSM is nu (Deep) State Media.
De enige obstakels voor de informatiecontrole van de snelgroeiende politiestaat zijn de kleine alternatieve media, de Amerikaanse samizdat. Ongetwijfeld zullen deze sites worden gedefinancierd, gedeplatformed en verpletterd als desinformatie, desinformatie en vooral slechte informatie (waarheid maar niet “goed gepresenteerd/gekarakteriseerd” in relatie tot het officiële verhaal).
Het onderdrukken van verkeerde informatie was van cruciaal belang voor de Amerikaanse reactie op Covid, een groot bureaucratisch succes!
“(burgers in hun land wisten dat de officiële verhalen onzin waren; Amerikanen stellen daarentegen geen vragen).”
Ik denk dat dit ook voor het grootste deel van Europa geldt.
Het is interessant hoe de media op onlogische wijze tot een conclusie komen die niet wordt gerechtvaardigd door wat drie Amerikaanse functionarissen tegen Reuters hebben gezegd.
Wat de functionarissen naar verluidt hebben gezegd is: “Rusland of pro-Russische elementen zitten waarschijnlijk achter het lekken van verschillende geheime militaire documenten die op sociale media zijn geplaatst...”
Dit leidde tot krantenkoppen “De VS zeggen dat Rusland waarschijnlijk achter het militaire documentlek zit” (TVP World); “Rusland waarschijnlijk achter het lekken van geheime Pentagon-documenten” (The Independent); “Rusland zit waarschijnlijk achter het lekken van Amerikaanse militaire documenten” (VOV World); en (geen kop, maar in de tekst) “Amerikaanse functionarissen hebben Rusland ervan beschuldigd achter het lek te zitten” (Wikipedia).
Maar in het gewone taalgebruik (1) is zeggen dat iets waarschijnlijk is niet hetzelfde als zeggen dat iets daadwerkelijk het geval is, alleen dat het waarschijnlijk is; en (2) de uitspraak ‘Rusland of pro-Russische elementen zitten waarschijnlijk achter het lek…’ is waar terwijl Rusland niets met het lek te maken had, maar ‘pro-Russische elementen’ wel.
De fout die in de journalistieke interpretatie wordt gemaakt, is om ‘of’ te behandelen als ‘en’.
Als ‘of’ in deze context de gebruikelijke betekenis heeft, is er geen reden om definitief te zeggen dat de functionarissen zeiden dat het Rusland was, in tegenstelling tot ‘pro-Russische elementen’ die achter het lek zaten.
Dat leidt tot de vraag: wat wordt bedoeld met ‘pro-Russische elementen’? Wordt het woord “elementen” gebruikt om het water te vertroebelen, mensen met bijvoorbeeld bots te vermengen, zodat de aandacht wordt afgeleid van het idee dat de lekkende mensen het misschien alleen maar doen voor de sensatie, zonder enig pro- of anti-Russisch gevoel?
Ik kan zelfs zeggen (pagina 117, “Propaganda and the Ethics of Persuasion”, 2e editie) dat het retorische gebruik van “of” voor propagandadoeleinden kan worden gebruikt. Of de taal van de drie functionarissen een propagandadoel had, weet ik niet zeker. Maar hun bewoordingen hebben er zeker toe geleid dat de media dingen zeiden waarvan ik veronderstel dat de drie functionarissen deze zouden verwelkomen.
Ik sta sceptisch tegenover deze hele puinhoop. De heer Murray heeft gelijk als het gaat om zijn beoordeling van de ‘journalistiek’ zoals die nu is, maar de rest? Ik heb er moeite mee om te accepteren dat een laaggeplaatste soldaat in zijn eentje een heleboel CIA-producten in handen zou kunnen krijgen. Het heeft alle kenmerken van een andere leugen van de regering...
Een beetje zoals het Saoedische kaperspaspoort dat na de aanslagen van 9 september op de stoep werd gevonden. (Ik heb me altijd afgevraagd hoe dat ding het heeft overleefd.) Vreemder dan fictie, hè Jeff?
Ik heb gezien dat er werd gerapporteerd dat de heer Teixeira toegang zou hebben gehad tot al dit materiaal, het mee naar huis had genomen, gekopieerd, gearchiveerd op een of andere obscure website en de originelen had teruggestuurd zonder erop te worden betrapt. allemaal binnen een tijdsbestek van twee dagen ………… en dat hij op de een of andere manier toegang had gekregen tot documenten waartoe iedereen, behalve een zeer kleine kring van het hoogste personeel, de toegang werd ontzegd. Hier is zeker iets vreemds aan de hand.
Gezien het feit dat Mark Milley zijn bezorgdheid heeft geuit over het gedrag van de Oekraïense regering, denk ik niet dat ……………
Scott Ritter over rechter Napolitano Woensdag 19 april: de jongen (Teixiera) probeerde vooral indruk te maken op zijn vrienden in de chatroom en kreeg onvoldoende toezicht, dus kwam ermee weg. (De lekken gaan maanden terug, in ieder geval tot december).
Zal er een tik op de hand voor krijgen. Hij herinnert zich een fout die hij maakte toen hij nog heel jong was in intelligentie. Zie ongeveer minuut 20 van het volgende:
xttps://www.youtube.com/watch?v=brEuxQtLPxc
Het enige dat dit vervallen imperiale bouwwerk overeind houdt, is mindcontrol. Het heeft tot nu toe goed gewerkt. Als dat niet lukt, zullen de ratten zich verspreiden.
Ja – bericht:
Wanneer de betovering verbroken is
De spanning is weg
“We leven volledig in veiligheidsstaten.”
Dus wanneer noemen we het fascisme?
Mijn gedachten ook! Maar totdat we accepteren dat onze verschillende landen niet de democratieën zijn die we dachten te zijn, geen ‘vrije markten’ zijn, maar autoritair kapitalisme/corporatisme dat alleen de rijken dient, of zelfs accepteren dat we slechts pionnen of lijfeigenen zijn van regeringsregimes in plaats van burgers , of dat we inderdaad burgers zijn en niet louter consumenten, kunnen we niet de rest van de weg bewandelen en de oogkleppen wegnemen die ons ervan weerhouden een glamour over de werkelijkheid te zien. Het is een harde waarheid om te slikken, maar een opluchting als je het eenmaal hebt geaccepteerd, omdat je dan duidelijker kunt zien.
En daar heb je het: waarheid en realiteit.
De overheid heeft het aantal ambtenaren sinds 33 met ruim 2015% vergroot.
Craig Murray vertelt het alsof het weer een keer is. ………….. Het verbaast me dat Murray niet op zijn minst de plausibiliteit vermeldde dat Texiera een patsy zou zijn voor een doelbewust lek van dit materiaal. Larry Johnson heeft gesuggereerd dat het lekken van deze documenten door de CIA een manier is om de Amerikaanse geest te conditioneren voor een eventuele terugtrekking uit Oekraïne. Volgens Johnson en anderen is het onmogelijk dat deze informatie toegankelijk zou zijn geweest voor iemand buiten de kleine gesloten lus waarvoor deze bedoeld was.
En ja……. deze aflevering is een duidelijk voorbeeld van wat ‘journalistiek’ tegenwoordig precies inhoudt. Ik bedoel, de ondermijning van ‘nieuws’-kanalen voor de staat is niets nieuws – Operatie Mockingbird, enz. Maar de symbiose tussen de staat en de ‘nieuws’-kanalen van het bedrijfsleven is hechter en opener dan ooit. ……. Het is gewoon zo in ons gezicht, alsof het er niet eens toe doet. ……En, griezelig genoeg, is het Amerikaanse publiek zo gedesoriënteerd door de 24/7 propaganda, die tot apathie leidt, dat het er waarschijnlijk niet toe doet. ……. Amerikaanse imperiale oorlogsmanagers, met volgzame massamedia, kunnen schijnbaar doen wat ze willen in de wereld zonder angst voor een maatschappelijke opstand. …….Het publiek krijgt een verhaallijn in zwart-wit, goed en kwaad met de paplepel ingegoten. Elke contextuele/historische analyse van de betrekkingen tussen Oekraïne, de NAVO, Rusland en de VS wordt bestempeld als ‘Russische desinformatie’. ……..Er is een hele huisnijverheid van groepen – Prop-or-not, Bellingcat, Newsguard, Hamilton 68 en anderen – die belast zijn met het uitzoeken van inhoud die niet voldoet aan de ‘officiële verhalen’, en doorgestuurd naar Big Technologie voor de-platforming of algoritmische downgrading. …Onderdrukking. Repressie. Onderdrukking ——–> leven in ons oh zo glorieuze thuisland!
“Als je wilt weten wie jou controleert, kijk dan naar wie je niet mag bekritiseren.”
? Tacitus
Amerika is de grootste fascistische natie ter wereld.
“In de magazijnen van Amazon zien we dat werknemers georganiseerd zijn volgens een hypergetayloriseerde arbeidsverdeling over de circulatielijn: dat betekent dat werknemers worden opgedeeld in taken zoals het voorbereiden, opbergen, picken of verpakken van een artikel met als doel het product zo efficiënt mogelijk bij de klant te krijgen. als mogelijk.
Deze traditionele organisatie van werknemers wordt gecombineerd met technologie om efficiëntie en productiviteit te garanderen. Deze worden gekenmerkt door toegewezen eenheden per uur (UPH)-tarieven, terwijl ze worden geconfronteerd met zowel sociaal als technologisch toezicht.
Binnen deze pakhuizen komt de individuele arbeid van de arbeiders samen onder de slogan ‘werk hard. veel plezier. Maak geschiedenis"
hxxps://mronline.org/2023/04/18/amazon-shows-us-the-many-faces-of-worker-alienation-and-resistance-today/?
utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=amazon-shows-us-the-many-faces-of-worker-alienation-and-resistance-today&mc_cid=57a09e8eaa&mc_eid=169ad8c0db
Verwijzend naar de cynische nazi-slogan Arbeit Macht Frei – Werk maakt je vrij die de SS bij de ingang van Auschwitz had geplaatst – kunnen we dat ‘Werk maakt je vrij’ nu vervangen door toegang van hi-tech bedrijven tot Amazon, Apple of wat dan ook. andere transnationale onderneming waar de CEO's hun fascistische bedrijfssymbool plaatsen.
Nee. “Arbeit macht frei” werkt beter, omdat het echt nazistisch/fascistisch is. En als een onwetende werknemer het in twijfel trekt, kunnen de fascistische CEO's zeggen dat het Welsh of Gaelic is.
Ik zou zeggen dat het iets anders is.
Gedurende dit hele millennium heeft het ‘nieuws’ zijn plicht gezien als een dienst aan de veiligheidsstaat. Zie Dan Liever en vlagrevers en beloften om de Grote Leider te gehoorzamen. Zie de verschillende NYT-verhalen waarvan de NYT bereid was de verslaggeving ervan te 'uitstellen' op verzoek van de veiligheidsstaat. IIRC varieerden deze van het bedrog van George Dubya Bush tijdens een presidentieel debat door een radio te dragen, tot verhalen over de massale surveillance van Amerikanen die in strijd was met de Bill of Rights. Het punt is dat er niets nieuws is aan hun onderdanigheid aan de veiligheidsstaat. Hun bedrijfseigenaren en de veiligheidsstaat zijn nauw met elkaar verbonden, en dat is al tientallen jaren zo.
Wat anders is, is wat het ‘nieuws’ ziet als de beste manier voor hen om de macht te dienen. Vroeger deden ze dit door een 'nep-partnerschap' aan te gaan met de 'leacker', waardoor ze de berichtgeving enigszins konden controleren, en ik zou me ook kunnen voorstellen dat ze de veiligheidsstaat op de hoogte zouden stellen van wat er naar buiten zou komen. Nu helpen ze graag bij het arresteren van de leker.
Ik vermoed dat het bewijs van het afnemende vertrouwen van de bevolking hier iets mee te maken heeft, omdat ze als reactie nu openlijker elke uitdaging van hun Au-THOR-it-teeeee aanvallen. Dat is een teken van hun onzekerheid en zwakte.