Alternatieve financieringsbronnen beginnen de armere landen in het Zuiden in staat te stellen projecten na te streven die gebaseerd zijn op een echte ontwikkelingstheorie, schrijft Vijay Prashad.
By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
Ropmerkelijk genoeg tijdens haar bezoek aan Ghana eind maart, de Amerikaanse vice-president Kamala Harris aangekondigd dat het Office of Technical Assistance van het Amerikaanse ministerie van Financiën in 2023 een fulltime ingezeten adviseur in Accra zal inzetten om het ministerie van Financiën te helpen bij het ontwikkelen en uitvoeren van hervormingen op de middellange tot lange termijn die nodig zijn om de houdbaarheid van de schulden te verbeteren en een concurrerend, dynamisch klimaat te ondersteunen. markt voor staatsschulden.”
Ghana wordt op dit gebied zeker geconfronteerd met aanzienlijke uitdagingen, vanwege zijn buitenlandse schulden staand op 36 miljard dollar en de schuldenlast in verhouding tot het bruto binnenlands product verhouding schommelt boven de 100 procent.
Toen Harris Accra verliet, Reuters gerapporteerd dat Ghana de in Bermuda gevestigde financieel adviseur Lazard had ingehuurd om het land te vertegenwoordigen in gesprekken met het in Parijs gevestigde Rothschild & Co., dat de internationale obligatiehouders zal vertegenwoordigen die de grootste crediteuren zijn van dit land met geldgebrek. In plaats van deze rijke obligatiehouders onder druk te zetten om een deel van de schulden kwijt te schelden (wat bekend staat als een ‘haircut’) of om een moratorium op de aflossing van schulden te verlengen, voorzag de Amerikaanse regering Ghana alleen maar van een ‘technisch adviseur’.
In december tekende Ghana via zijn Extended Credit Facility een overeenkomst met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om over een periode van drie jaar 3 miljard dollar te ontvangen. In ruil daarvoor de Ghanese regering afgesproken tot “een breed opgezet economisch hervormingsprogramma” dat een engagement omvat om “de mobilisatie van binnenlandse hulpbronnen te vergroten en de uitgaven te stroomlijnen.”
Met andere woorden: de Ghanese regering zal een bezuinigingsregime tegen haar eigen bevolking voeren. Ten tijde van deze overeenkomst was de consumenteninflatie in het land gestegen Risen tot 54.1 procent. In januari 2023 was het duidelijk dat de prijzen voor elektriciteit, water, gas en huizen in de loop van een jaar met 82.3 procent waren gestegen.
De Wereldbank schattingen dat het armoedecijfer in Ghana al 23.4 procent bedraagt, wat ook het geval is bouwprojecten zal “licht stijgen als gevolg van de cumulatieve effecten van stijgingen van de elektriciteits- en watertarieven, stijgende voedselprijzen en een stijging van [consumptiebelastingen].”
Verdere bezuinigingen op de overheidsuitgaven naast de herstructurering van de binnenlandse schulden zullen wanhoop betekenen voor bijna alle ongeveer 33 miljoen inwoners van Ghana.
Het is onwaarschijnlijk dat de “fulltime ingezetene adviseur” van de Amerikaanse regering op het gebied van de Ghanese schulden een op feiten gebaseerde beoordeling zal geven van de escalerende schulden, of praktische oplossingen zal bieden voor wat een permanente schuldencrisis is geworden. Het is al duidelijk dat er geen aandacht zal zijn voor de rijke westerse obligatiehouders zoals het Britse Abrdn en Amundi of het Amerikaanse BlackRock, die houden een aanzienlijk deel van Ghana's 13 miljard dollar aan euro-obligatieschulden.
Het is veel gemakkelijker voor de VS om China de schuld te geven, ook al is dat het land zelf houdt minder dan 10 procent van de buitenlandse schuld van Ghana. Dat is wellicht de reden waarom de Ghanese president Nana Akufo-Addo vertelde Harris: “Er bestaat in Amerika misschien een obsessie voor Chinese activiteiten op het [Afrikaanse] continent, maar zo’n obsessie bestaat hier niet.”
?? “Er bestaat misschien een obsessie in Amerika over Chinese activiteiten op het [Afrikaanse] continent, maar zo’n obsessie bestaat hier niet.” pic.twitter.com/kfMCZkfZ1u
— Maria (@real1maria) 30 maart 2023
Het laatste deel van ons nieuwste dossier, “Leven of schulden: de wurggreep van het neokolonialisme en de zoektocht van Afrika naar alternatieven”, biedt praktische beleidsvoorstellen voor landen die getroffen worden door permanente schuldencrises. Daartoe behoren suggesties om progressieve belastingwetten te creëren, de binnenlandse bankinfrastructuur te hervormen, alternatieve financieringsbronnen aan te leggen voor de bezuinigingsval van het IMF en het regionalisme te versterken.
Gegeven het feit dat het IMF en de Wereldbank elk land straffen dat afwijkt van hun orthodoxie, zou een dergelijk beleid zelfs tien jaar geleden ondenkbaar zijn geweest. Nu, met de komst van alternatieve financieringsbronnen voor de ontwikkeling (zeker uit China, maar ook uit andere locomotieven uit het Zuiden), is de ruimte opende voor de armere landen om hun eigen nationale en regionale projecten op te zetten die gebaseerd zijn op echte en soevereine ontwikkelingstheorieën.
Zoals we in het dossier schrijven: “Deze projecten moeten meerdere kansen grijpen om geld in te zamelen, en de kwetsbaarheid van de macht van het IMF moet ook worden benut om het begrotings- en monetair beleid te bevorderen dat is gebouwd op een agenda die is toegewijd aan het oplossen van de problemen van het Afrikaanse volk. het niet faciliteren van de eisen van rijke obligatiehouders en de westerse staten die hen steunen.”
De principes die onze basis vormen dossier kwam naar voren uit een verklaring geschreven door het Collective on African Political Economy (CAPE) getiteld “The IMF Is Never the Answer”, die in het dossier is gepubliceerd. Naast andere belangrijke reflecties wijst deze verklaring erop dat er behoefte is aan een “nieuw soort institutioneel apparaat dat samenwerking bevordert in plaats van concurrentie”, waaronder “het opzetten van valutaregelingen die de Amerikaanse dollar omzeilen.”
Waarom is de-dollarisering zo’n belangrijk punt? De Amerikaanse senator Marco Rubio inbegrepen helder inzicht in deze vraag: “Over vijf jaar hoeven we niet meer over sancties te praten, omdat er zoveel landen zullen zijn die transacties in andere valuta dan de dollar uitvoeren, dat we niet in staat zullen zijn om ze te bestraffen.”
Marco Rubio maakt per ongeluk een geweldig argument tegen de hegemonie van de Amerikaanse dollar
“Over vijf jaar hoeven we niet meer over sancties te praten, omdat er zoveel landen zullen zijn die transacties in andere valuta dan de dollar uitvoeren, dat we niet meer in staat zullen zijn om sancties op te leggen.”https://t.co/hLhfVr0ffP
— Caitlin Johnstone (@caitoz) 3 april 2023
De afhankelijkheid van de dollar stelt de VS niet alleen in staat landen sancties op te leggen; het is ook “een sterke hefboom voor de conditionaliteit van het IMF”, zoals in de CAPE-verklaring wordt opgemerkt. De verklaring geeft ook het belang aan van de “dringende noodzaak om de capaciteit en autonomie van de Afrikaanse staat te herstellen en nieuw leven in te blazen om zijn ontwikkelingsagenda te verwezenlijken.”
Dit omvat onder meer het vergroten van het vermogen van staten om belastinginkomsten te mobiliseren en deze fondsen te gebruiken om de waardigheid van hun bevolking op te bouwen. Elke benadering van ontwikkeling in onze tijd die de soevereiniteit van naties respecteert, moet gericht zijn op het creëren van een nieuwe vorm van financiering voor ontwikkelingsapparaten en op een nieuwe rol voor staatsinstellingen in dit proces.
Als u geïnteresseerd bent om betrokken te raken bij CAPE, schrijf dan naar de coördinator van het collectief, Grieve Chelwa, op [e-mail beveiligd].
Tijdens de bijeenkomst van de Wereldbank medio april zal Ajay Banga, een voormalig directeur van Citigroup en Mastercard, tot president worden gezalfd. Hij zal de 14e Amerikaanse staatsburger zijn die deze functie bekleedt en de 14e man sinds de eerste president van de bank in 1946 werd benoemd. Banga heeft geen ervaring in de ontwikkelingswereld – vóór zijn commerciële bankieren was hij betrokken bij de lancering van de Amerikaanse fastfoodketen. franchises Pizza Hut en Kentucky Fried Chicken in India.
Ondertussen de Nieuwe ontwikkelingsbank, ook wel de BRICS Bank genoemd, heeft zojuist zijn nieuwe president gekozen, Dilma Rousseff, de voormalige president van Brazilië. Rousseff komt naar de BRICS Bank met uitgebreide ervaring in het Braziliaanse programma om absolute armoede uit te roeien.
In tegenstelling tot Banga, die de religie van de privatisering zal propageren, zal Rousseff haar ervaring inbrengen in het werken met robuust staatsbeleid, zoals het inkomensoverdrachtsprogramma Bolsa Familia (“Family Grant”) en het programma voor sociale bescherming Brasil Sem Miséria (“Brazil Without Extreme armoede").
Zoals we in het dossier opmerken, is de opkomst van de BRICS Bank, naast andere instellingen in het Mondiale Zuiden, al begonnen druk uit te oefenen op het IMF en de Wereldbank over belangrijke kwesties zoals de uitputting van het neoliberale schuldenbezuinigingsmodel en de Er is behoefte aan nieuwe instrumenten, waaronder kapitaalcontroles, waarmee regeringen de soevereiniteit van hun staten en de waardigheid van hun bevolking kunnen vergroten.
Tien jaar geleden bracht de Nigeriaanse muzikant Seun Kuti een nummer genaamd “IMF” uit op zijn album Een lange weg naar het begin. Het lied is een vernietigende kritiek op het IMF-beleid video-, geregisseerd door Jerome Bernard, ontwikkelt die kritiek door de rol van een Afrikaanse zakenman die wordt omgekocht en uiteindelijk in een zombie verandert. Toen koning Midas voorwerpen aanraakte, veranderden ze in goud.
Wanneer het IMF mensen aanraakt, veranderen ze in zombies. De kunst in ons dossier is gebaseerd op afbeeldingen uit de videoclip van Seun, waarvan sommige in deze nieuwsbrief zijn weergegeven. Het lied is hypnotiserend:
Zoveel leugens van het IMF
Mensen kracht
Er wordt zoveel gestolen van het IMF
Mensen kracht
Zoveel moorden door het IMF
Mensen kracht
Manipulatie door het IMF
Mensen kracht
Intimidatie door het IMF
Mensen kracht
Zoveel lijden onder het IMF
Mensen kracht
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Eerste stap: Alle koloniale machten moeten herstelbetalingen doen aan alle landen waarvan ze hebben geplunderd en alle deals moeten via een eerlijk proces worden geherstructureerd. Het betekent dat de koloniale machten extra geld zullen moeten betalen nadat de schulden zijn afgeschreven.
2e stap: Stoppen met alle op rente gebaseerde financieringen. Het zorgt voor een aanzienlijke onbalans in de samenleving
Derde stap: Alle landen moeten transacties in hun eigen valuta kunnen uitvoeren en geen enkele macht mag de exclusieve controle hebben over het transactiemechanisme.
Er zijn er nog meer, maar deze stappen zouden een grote bijdrage leveren aan het oplossen van de meeste problemen.
Een groot deel van het geld van het IMF wordt gestolen door corrupte leiders, en vervolgens zet het IMF zich in om de door armoede geteisterde slachtoffers het terug te laten betalen. Het is een constante herhaling van hoe Frankrijk Haïti voor een enorme prijs ‘bevrijdt’.
Degenen die terugbetaald werden, wisten heel goed wat er zou gebeuren met het geld dat ze stuurden. Zij hebben geen recht op terugbetaling door de slachtoffers. Laat ze hun geld achtervolgen waar het verborgen was door hun mede-samenzweerders.
Maar zal het beleid inzake monetaire leningen snel genoeg veranderen om een mondiale depressie te voorkomen die de financiële machten die blijven vernietigen, vermindert – of elimineert?
Sluit je aan bij de Yanx en eindig met verbrande vingers.
Ik weet nog dat ik hardop lachte toen ik voor het eerst hoorde dat de VS China bashen: 'BRI is een schuldenval'. De echte schuldenvaloperatie is het IMF, een slimme operatie om multinationals, vooral Amerikaanse multinationals, in staat te stellen de activa van voormalige koloniën die arm zijn gebleven tegen noodlijdende verkoopprijzen op te kopen, terwijl genoemde landen in schuldenslavernij worden gehouden.
Het IMF en de Wereldbank zijn eenvoudigweg slavernij-instellingen die op aandringen van de Rothschild-familie zijn opgericht door de tot slaaf gemaakte regering waarvan zij eigenaar zijn. Het is gemakkelijk als u eigenaar bent van de Federal Reserve. Het is nu een vergissing dat Robert McNamara, nadat hij alle Amerikaanse geloofwaardigheid had vernietigd na zeven jaar liegen door de oorlog in Vietnam, beloond werd met het uitbreiden van moord, bedrog, afpersing en leugenachtigheid aan de top van de Wereldbank. Goed stukje werk hier. Blijf doorgaan en blijf schreeuwen.