De exceptionistische retoriek van de neoconservatieven – die nu de norm is – leidt Washington op een ondubbelzinnige, manicheïsche manier in conflicten over de hele wereld, schrijven Medea Benjamin en Nicolas JS Davies.
Vliegtuig dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken op 26 maart van Warschau naar Jeruzalem brengt. (Buitenlandse Zaken/Freddie Everett)
By Medea Benjamin en Nicolas JS Davies
Common Dreams
Gezegend zijn de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden. – Matthew 5: 9
In briljant opiniestuk gepubliceerd De New York Times, legde Trita Parsi van het Quincy Institute uit hoe China, met hulp van Irak, kon bemiddelen en het diepgewortelde conflict tussen Iran en Saoedi-Arabië kon oplossen, terwijl de Verenigde Staten daartoe niet in staat waren nadat ze de zijde van het Saoedische koninkrijk hadden gekozen tegen Iran al tientallen jaren.
De kop van Parsi’s artikel: ‘De VS zijn geen onmisbare vredestichter’ verwijst naar het gebruik van de term 'onmisbare natie' door voormalig minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright om de rol van de VS in de wereld na de Koude Oorlog te beschrijven.
De ironie van Parsi's gebruik van de term Albright is dat ze die doorgaans gebruikte om te verwijzen naar de Amerikaanse oorlogsvoering, en niet naar vredesopbouw.
In 1998 toerde Albright door het Midden-Oosten en vervolgens door de Verenigde Staten om steun te verzamelen voor de dreiging van president Bill Clinton om Irak te bombarderen. Nadat ze er niet in was geslaagd steun te verwerven in het Midden-Oosten, lukte het haar wel geconfronteerd door te interrumperen en kritische vragen te stellen tijdens een televisie-evenement aan de Ohio State University, en ze verscheen de volgende ochtend op de Today Show om in een meer gecontroleerde omgeving te reageren op publieke tegenstand. Albright beweerde,
“… als we geweld moeten gebruiken, is dat omdat we Amerika zijn; wij zijn de onmisbaar natie. We staan rechtop en we kijken verder dan andere landen in de toekomst, en we zien hier het gevaar voor ons allemaal. Ik weet dat de Amerikaanse mannen en vrouwen in uniform altijd bereid zijn op te offeren voor vrijheid, democratie en de Amerikaanse manier van leven.”
Albright's bereidheid om de offers van Amerikaanse troepen te accepteren verleend had haar al in de problemen gebracht toen ze generaal Colin Powell vroeg: "Wat heeft het voor zin om dit geweldige leger te hebben waar je het altijd over hebt als we het niet kunnen gebruiken?" Powell schreef in zijn memoires: "Ik dacht dat ik een aneurysma zou krijgen."
26 oktober 1997: Minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright tijdens het spelen van het volkslied tijdens de Marine Corps Marathon. (Nationaal Archief van de VS)
Maar Powell zwichtte later zelf voor de neocons, of de “verdomde gekken', zoals hij ze privé noemde, en plichtsgetrouw de leugens voorlas die ze verzonnen hadden in een poging de illegale invasie van Irak in februari 2003 aan de VN-Veiligheidsraad te rechtvaardigen.
Toegeven aan de 'gekken'
De afgelopen 25 jaar hebben de regeringen van beide partijen toegegeven aan de “gekken” bij elke beurt. De exceptionistische retoriek van Albright en de neoconservatieven, die nu standaard is binnen het Amerikaanse politieke spectrum, leidt de Verenigde Staten in conflicten over de hele wereld, op een ondubbelzinnige, manicheïstische manier, die de kant die zij steunen definieert als de kant van het goede en de andere kant als de kant van het goede. kwaadaardig, waardoor elke kans wordt uitgesloten dat de Verenigde Staten later de rol van een onpartijdige of geloofwaardige bemiddelaar kunnen spelen.
Tegenwoordig is dit het geval in de oorlog in Jemen, waar de VS ervoor kozen zich aan te sluiten bij een door Saoedi-Arabië geleide alliantie die systematische oorlogsmisdaden pleegde, in plaats van neutraal te blijven en hun geloofwaardigheid als potentiële bemiddelaar te behouden.
Het geldt, het meest berucht, ook voor de blanco cheque van de VS voor eindeloze Israëlische agressie tegen de Palestijnen, die hun bemiddelingspogingen tot mislukken gedoemd heeft.
De Amerikaanse president Joe Biden aan de telefoon met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, op 27 januari. Van links naar rechts zitten de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, minister van Defensie Lloyd Austin en voorzitter van de Joint Chiefs-generaal Mark Milley. (Witte Huis, Carlos Fyfe)
Voor China is het echter juist het neutraliteitsbeleid van Peking dat het in staat heeft gesteld te bemiddelen in een vredesakkoord tussen Iran en Saoedi-Arabië, en hetzelfde geldt voor de succesvolle vredesonderhandelingen van de Afrikaanse Unie. onderhandelingen in Ethiopië, en op de beloften van Turkije bemiddeling tussen Rusland en Oekraïne, wat misschien een einde had gemaakt aan de slachting in Oekraïne in de eerste twee maanden als de Amerikaanse en Britse vastberadenheid niet waren blijven proberen Rusland onder druk te zetten en te verzwakken.
Maar neutraliteit is een gruwel geworden voor Amerikaanse beleidsmakers. Het dreigement van president George W. Bush: 'Je bent voor ons of tegen ons', is een gevestigde, zij het onuitgesproken, kernaanname van het Amerikaanse buitenlandse beleid van de 21e eeuw geworden.
De reactie van het Amerikaanse publiek op de cognitieve dissonantie tussen onze verkeerde veronderstellingen over de wereld en de echte wereld waarmee ze steeds weer in botsing komen, was om naar binnen te keren en een ethos van individualisme te omarmen. Dit kan variëren van New Age spirituele onthechting tot een chauvinistische America First-houding. Welke vorm het ook voor ieder van ons aanneemt, het stelt ons in staat onszelf ervan te overtuigen dat het verre gerommel van bommen, zij het meestal Amerikaans zijn, is niet ons probleem.
Winstgedreven echokamer
De Amerikaanse bedrijfsmedia hebben onze onwetendheid bevestigd en drastisch vergroot vermindering berichtgeving over buitenlands nieuws en het tv-nieuws veranderen in een op winst gerichte echokamer, bevolkt door experts in studio's die nog minder van de wereld lijken te weten dan de rest van ons.
De meeste Amerikaanse politici stijgen nu door de legale omkoping systeem van lokaal naar staats- naar nationaal politiek, en arriveren in Washington terwijl ze vrijwel niets weten over het buitenlands beleid. Dit maakt hen net zo kwetsbaar als het publiek voor neoconservatieve clichés zoals de 10 of 12 die in Albright’s vage rechtvaardiging voor het bombarderen van Irak zijn verpakt: vrijheid, democratie, de Amerikaanse manier van leven, standhouden, het gevaar voor ons allemaal, wij zijn Amerika, onmisbare natie, opoffering, Amerikaanse mannen en vrouwen in uniform, en ‘we moeten geweld gebruiken’.
Geconfronteerd met zo'n stevige muur van nationalistisch geklets, hebben zowel Republikeinen als Democraten het buitenlands beleid stevig in de ervaren maar dodelijke handen van de neocons gelaten, die de wereld 25 jaar lang alleen maar chaos en geweld hebben gebracht.
Alle behalve de meest principiële progressieve of libertarische leden van het Congres gaan akkoord met beleid dat zo in strijd is met de echte wereld dat ze het risico lopen deze te vernietigen, hetzij door steeds escalerende oorlogvoering of door suïcidaal nietsdoen aan de klimaatcrisis en andere real-world problemen waarvoor we moeten samenwerken met andere landen om ze op te lossen als we willen overleven.
Het is geen wonder dat Amerikanen denken dat de problemen van de wereld onoplosbaar zijn en dat vrede onbereikbaar is, omdat ons land zijn unipolaire moment van mondiale dominantie zo totaal heeft misbruikt om ons ervan te overtuigen dat dat het geval is.
Maar dit beleid is een keuze, en er zijn alternatieven, zoals China en andere landen op dramatische wijze aantonen. President Lula da Silva van Brazilië stelt voor een “vrede club" van vredestichtende naties om te bemiddelen voor een einde aan de oorlog in Oekraïne, en dit biedt nieuwe hoop op vrede.
Lula da Silva in Sao Paulo tijdens zijn presidentiële campagne, november 2022. (Midia NINJA, Flickr, CC BY-NC 2.0)
Tijdens zijn verkiezingscampagne en zijn eerste ambtsjaar sprak de Amerikaanse president Joe Biden herhaaldelijk beloofde om een nieuw tijdperk van Amerikaanse diplomatie in te luiden, na decennia van oorlog en record militaire uitgaven. Zach Vertin, nu senior adviseur van VN-ambassadeur Linda Thomas-Greenfield, schreef in 2020 dat Bidens poging om “een gedecimeerd ministerie van Buitenlandse Zaken weer op te bouwen” het opzetten van een “bemiddelingsondersteuningseenheid … zou moeten omvatten, bemand door experts wiens enige mandaat is ervoor te zorgen dat onze diplomaten over de instrumenten beschikken die ze nodig hebben om vrede te sluiten”.
Bidens nieuwe bemiddelingseenheid
Biden's magere reactie op deze oproep van Vertin en anderen was eindelijk onthuld in maart 2022, nadat hij de diplomatieke initiatieven van Rusland had afgewezen en Rusland Oekraïne was binnengevallen.
De nieuwe Onderhandelingsondersteuningseenheid van het ministerie van Buitenlandse Zaken bestaat uit drie junior stafmedewerkers die zijn ondergebracht bij het Bureau of Conflict and Stabilization Operations. Dit is de omvang van Bidens symbolische toewijding aan het stichten van vrede, nu de schuurdeur in de wind zwaait en de vier ruiters van de apocalyps – oorlog, hongersnood, verovering en dood – razen over de hele aarde.
Vier Ruiters van de Apocalyps, een schilderij uit 1887 van Viktor Vasnetsov. Van links naar rechts zijn Dood, Hongersnood, Oorlog en Verovering; het Lam staat bovenaan. (Viktor Michailovich Vasnetsov, Publiek domein, Wikimedia Commons)
Zoals Zach Vertin schreef: “Vaak wordt aangenomen dat bemiddeling en onderhandeling vaardigheden zijn die direct beschikbaar zijn voor iedereen die zich bezighoudt met politiek of diplomatie, met name ervaren diplomaten en hooggeplaatste regeringsfunctionarissen. Maar dat is niet zo: professionele mediation is een gespecialiseerd, vaak zeer technisch vak apart.”
De massavernietiging van oorlog is ook gespecialiseerd en technisch, en de Verenigde Staten investeren nu bijna a biljoen dollar per jaar erin. De benoeming van drie jonge stafmedewerkers van het ministerie van Buitenlandse Zaken om te proberen vrede te sluiten in een wereld die wordt bedreigd en geïntimideerd door de oorlogsmachine van hun eigen land, die een biljoen dollar waard is, bevestigt alleen maar dat vrede geen prioriteit is voor de Amerikaanse regering.
By contrastheeft de Europese Unie in 2009 haar Mediation Support Team opgericht en beschikt nu over twintig teamleden die samenwerken met andere teams uit individuele EU-landen. Het Departement voor Politieke Zaken en Vredesopbouw van de VN heeft een staf van 4,500, verspreid over de hele wereld.
De tragedie van de Amerikaanse diplomatie van vandaag is dat het diplomatie is voor oorlog, niet voor vrede. De topprioriteiten van het ministerie van Buitenlandse Zaken zijn niet het sluiten van vrede, en zelfs niet het daadwerkelijk winnen van oorlogen, wat de Verenigde Staten sinds 1945 niet zijn gelukt, afgezien van de herovering van kleine neokoloniale buitenposten in Grenada, Panama en Koeweit. Haar werkelijke prioriteiten zijn het pesten van andere landen om zich aan te sluiten bij door de VS geleide oorlogscoalities en het kopen van Amerikaanse wapens, om het zwijgen op te leggen roept op tot vrede in internationale fora, om illegaal en dodelijk af te dwingen dwingende sancties, en om andere landen in te manipuleren concessies te doen hun volk in Amerikaanse proxy-oorlogen.
Het resultaat is dat het geweld en de chaos over de hele wereld blijven verspreiden. Als we willen voorkomen dat onze heersers ons in de richting van een kernoorlog, klimaatcatastrofe en massale uitsterving sturen, kunnen we beter onze oogkleppen afzetten en gaan aandringen op een beleid dat onze beste instincten en onze gemeenschappelijke belangen weerspiegelt, in plaats van de belangen van de oorlogsstokers. en kooplieden van de dood die profiteren van oorlog.
Medea Benjamin is mede-oprichter van Global Exchange en CODEPINK: Women for Peace. Zij is samen met Nicolas JS Davies de co-auteur van Oorlog in Oekraïne: betekenis geven aan een zinloos conflict, verkrijgbaar bij OR Books in november 2022. Andere boeken zijn onder meer: Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran (2018); Kingdom of the Unjust: Behind the US-Saudi Connection (2016); Drone Warfare: Killing by Remote Control (2013); Wees niet bang Gringo: een Hondurese vrouw spreekt vanuit het hart (1989), en met Jodie Evans, Stop nu de volgende oorlog (2005).
Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist en onderzoeker bij CODEPINK. Hij is samen met Medea Benjamin de co-auteur van Oorlog in Oekraïne: betekenis geven aan een zinloos conflict, verkrijgbaar bij OR Books en de auteur van Blood On Our Hands: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
De geschiedenis laat zien dat alle rijken overbodig zijn. Maar ze zien het niet. Terwijl de mensheid WO III tegemoet gaat, hebben ze nog steeds hun ogen niet geopend.
Antwoord aan James White
Hoe is ‘Pestilence’ buiten de Vier Ruiters gebleven (ik denk dat ‘Oorlog’ en ‘Verovering’ overbodig zijn), vooral als het in de vorm van Covid zo’n grote rol heeft gespeeld in alle huidige onrust. De pandemie is waarschijnlijk opzettelijk ontworpen om een wapen van kwaadaardige mensen te zijn, in plaats van een daad van ‘God’ (of ‘de natuur’), die in feite terugkomt om zijn eigen scheppers te bijten, maar het was geen hoax.
Ben het eens met die gevoelens. Ook ‘aids’ kwam volgens mij niet van mensen die groene apen aten.
Maar in die tijd waren onderzoek en technologie nog niet zo geavanceerd als recentelijk. En ja, al dit geknoei, manipulatie en interferentie met de natuur en het DNA enz. kan wel eens de grootste “pestilentie”/plaag blijken te zijn die wordt veroorzaakt door gekke wetenschappers die vastbesloten zijn om te experimenteren. (Meestal op nietsvermoedende zoogdieren, helaas.)
Dit is allemaal verder bewijs dat “absolute macht absoluut corrumpeert”.
De lang gekoesterde Amerikaanse droom van unipolaire mondiale overheersing klonk heel zoet, na meer dan vijftig jaar Koude Oorlog. En op dat korte moment hadden we misschien iets ongelooflijks kunnen doen; Nou, dat deden we niet. In plaats daarvan probeerden we “onze vijanden te verpletteren, ze voor ons uit gedreven te zien worden en het weeklacht van hun vrouwen te horen”.
Het geven van deze macht aan het verkeerde soort mensen was onze grootste blunder. Ze hebben allemaal een hamer vast en zijn op zoek naar spijkers. We gedroegen ons eerst als pestkoppen, en nu krijgen we de gerechtigheid van de pestkop, omdat de rest van het schoolplein van de wereld heeft besloten dat dit hun beste kans is om samen te komen, een sok vol centen te pakken en ons bloedig in elkaar te slaan onder de tribunes.
Onze vijanden (een woord dat tegenwoordig een nieuwe betekenis lijkt te hebben en misschien eerst een ‘verdiend’ nodig heeft) zijn verenigd tegen ons, en onze zogenaamde bondgenoten beginnen de wind van verandering te voelen, niet langer op hun, en onze , ruggen, maar recht in hun gezicht blazend.
We hadden te veel macht en die hebben we misbruikt. Zelfs Afrikaanse landen die vroeger volkomen onderdanig waren, zeggen nu recht in de gezichten van onze diplomaten dat “jullie onze regeringen hebben omvergeworpen, onze leiders hebben vermoord en onze economieën hebben verpletterd, zodat je niet langer tegen ons over ‘democratie’ kunt preken. ”
Latijns Amerika? Hetzelfde! Het Midden-Oosten? Moet ik doorgaan?
We hebben onze macht misbruikt, meer vijanden gemaakt dan we weten, onze allianties verzwakt en in feite onze hand overspeeld, totdat het te laat was.
Onze mondiale tegenstanders, Rusland, China, Iran. Vertrouwen er niet eens op dat we ons aan ons woord houden, dus hoe kunnen ze compromissen sluiten met een door de staat gesponsorde leugenaar?
Europa realiseert zich langzaamaan opnieuw dat ‘zij’ daarginds zijn, in Europa, en dat wij boven ons zijn, een oceaan verderop. Australië? Nog meer. Japan, Zuid-Korea? Denk je dat ze ons vertrouwen? China ligt vlak naast de deur, en wij bevinden ons aan de andere kant van de planeet. Zou JIJ ons vertrouwen, na meer dan 50 jaar lang elke oorlog te hebben verloren en daar vervolgens de ineenstorting van Afghanistan aan toe te voegen als “kers op de taart”? Ik zou het niet doen.
Dus onze vijanden zijn niet langer bang voor ons, onze bondgenoten weten dat we hen niet kunnen beschermen, en elk land dat we de afgelopen honderd jaar onrecht hebben aangedaan, ziet een nieuwe coalitie groeien: de anti-Amerikaanse coalitie! De vijanden van onze vijanden worden snelle vrienden, tenminste genoeg om ons tegen te werken.
Onze belangrijkste bondgenoten, zoals Saoedi-Arabië, weten uit welke kant de wind waait, net als Japan, en ook Israël (een land dat we rond 1957 hadden moeten stopzetten, of zelfs nooit). De Aussies worden zenuwachtig.
In wezen: WIJ ZIJN KLAAR!, het is allemaal voorbij, behalve het geschreeuw en het huilen. We hebben een goede run gehad, maar we hebben het verpest, en nu komen onze kippen echt naar huis, en deze keer staat de wereld klaar om bloed te trekken, en niet slechts een beetje, maar veel. Bij alle kleine mensen is deze reus gehobbeld, kreupel en aan de grond vastgebonden, en het enige wat er nog rest is zijn keel door te snijden en zich te baden in de bloedspatten, waarvoor ze in de rij staan.
Goede reis…
“En het enige dat overblijft is zijn keel door te snijden en te baden in de bloedspatten, waarvoor ze in de rij staan om te doen.”
Ik geloof dat Dr. Rock, ze het gewoon zullen laten rotten en smoren in zijn eigen ellende en van een afstand zullen lachen en zich verkneukelen, als het aankomt op het einde dat je hebt geschetst.
De ware aard van de heer Biden werd in januari 2022 onthuld, waarbij werd verklaard dat de Nordstream-pijpleiding zou worden stopgezet voordat Rusland ooit zou binnenvallen, en vervolgens Oekraïne tegen maart 2022 aan de vredestafel kreeg. De waarheid wordt opnieuw door Sy Hersch aan ons onthuld, net als zijn My Lai-verhaal werd later in 1969 gepubliceerd. De Nordstream-pijpleiding werd gebouwd om de slagen van de ankers van vliegdekschepen te weerstaan. De plannen begonnen in het eerste jaar van Bidens presidentschap, 2021, om de pijpleiding van Gazprom, eigendom van de EU-landen, te saboteren. Seymour Hersch heeft meer integriteit dan welk coververhaal dan ook uit ons Forever War Whitehouse van de 21e eeuw.
Ik vraag me af: zou Amerika een betere natie zijn als degenen die voor oorlog stemden, daadwerkelijk moesten opstaan en oorlog moesten voeren. Oorlogen zouden dan een stuk korter duren en de planeet zou zoveel gezonder zijn.
Tijd om de vier ruiters van de apocalyps, van Death, Famine, War en Conquest, bij te werken naar hun werkelijke namen: Sullivan, Blinken, Austin en Milley.
Vergeet Victoria Nuland niet, de architect van alles wat Oekraïens is sinds 2014. Ze is misschien een junior lid, maar is nog steeds behoorlijk kwaadaardig en smerig.
Je hebt Nuland buiten beschouwing gelaten.
En Pompeo en Bolton.
Terwijl de vrijstaande, onverklaarbare oorlogsmachine genaamd de NAVO zich verheugt over de verdubbeling van haar off-/defensieve lijn (van aanval) aan de grens met buurland Rusland, is het zeker 'Oorlog en (niet) Vrede'. Wat een dwazen. Welke hoop is er voor de planeet – is de ineenstorting van het klimaat niet relevant voor de dreigende vernietiging ervan? Vertel het ons, sect-generaal Stoltenberg!
Vrede: Het in stand houden van spanningen vlak voor een openlijk conflict.
Handboek van het Corps Diplomatique Terrestrienne
Keith Laumer, die de CDT creëerde voor zijn Retief-serie sciencefictionromans, bracht een aantal jaren door als luchtattaché bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij wist waar hij het over had.
Manicheïstisch – een perfecte term voor de NeoCons. Bevat mijn voorwaarden: geen remmen en geen achteruitversnelling.
Ik ben bang dat er niets nieuws is aan deze feiten of inzichten: zie het klassieke rapport van Iron Mountain over de mogelijkheid en wenselijkheid van vrede, dat tientallen jaren oud is, maar nog steeds actueel.
Dit artikel vat perfect samen waarom het Amerikaanse imperium en het corrupte en zo op regels gebaseerde orde langzaam in de vuilnisbak van de geschiedenis wordt beland? Ernest Hemingway zei: “Hoe ga je failliet, in twee richtingen, geleidelijk en dan plotseling”! Als je deze logica en dit verhaal toepast op het Amerikaanse imperium en zegt: hoe stierf het Amerikaanse imperium, gebeurde het geleidelijk en vervolgens plotseling? Dit is het samengestelde effect van Amerika’s dwingende, beledigende pestgedrag dat ze de wereld hebben aangedaan, dat decennialang is opgebouwd met oorlogszuchtig geweld, economische wreedheid en het opgeven van internationale VN-wetten, het ene misbruik na het andere, er bovenop gestapeld totdat het een kantelpunt bereikt! Amerika heeft zijn unipolaire dominantie zowel militair, financieel als moreel misbruikt en verliest nu zijn hegemonie vanwege zijn arrogantie en hoogmoed? Deze druppel voor druppel accumulatie van kwade wil die de wereld wordt aangedaan, is geleidelijk gebeurd en heeft de wereld nu plotseling gedwongen het Westen, geleid door het kwaadaardige Amerikaanse imperium, te verwerpen en alternatieven te zoeken met de opkomst van andere wereldmachten en de opkomst van een multipolaire wereld! We zijn er nu getuige van dat deze gebeurtenis in realtime plaatsvindt! Het gebeurt langzaam en geleidelijk, nu het Zuiden onder leiding van China en Rusland de-dollariseert en de Amerikaanse Petrodollar door de Saoedi's wordt opgegeven om de handel in andere valuta's te openen, wat de belangrijkste poot is van de driepotige kruk van de Amerikaanse hegemonie, bestaande uit de 1 Het USD financiële systeem gebaseerd op de Petrodollar 2. Het is militaire dominantie 3. Het politieke systeem! Sla één been uit en de hele kruk stort in! En zodra dit Amerikaanse imperium die goede nacht ingaat, is het voor altijd voorbij, opgeschoond!
Je zou kunnen stellen dat wanneer de VS de keuze hebben tussen een vreedzame oplossing en oorlog, zij voor oorlog kiezen. Na 9 september, toen de VS zeiden dat Ben Laden verantwoordelijk was voor de aanval. De Taliban boden aan de man aan ons over te leveren, maar de VS weigerden en vielen Afghanistan binnen, bewerend dat de Taliban hem onderdak hadden geboden.
Toen was er Irak. Hier wilde Hoessein vanuit Koeweit over zijn bestaan onderhandelen, de VS weigerden en verklaarden de oorlog aan Irak.
In Syrië probeerde de CIA eerst het Syrische leger ertoe te bewegen in opstand te komen tegen Bashir, en toen zij weigerden kozen de VS ervoor het land aan te vallen op basis van beschuldigingen dat zijn soldaten op ongewapende burgers hadden geschoten. Uit filmfragmenten op France 24 bleek dat deze ‘ongewapende’ burgers wapens hadden.
Kunt u mij één van de “principiële “progressieven” in het Congres noemen? Wie verzet zich consequent tegen oorlog? Grappig genoeg kan ik er geen één bedenken. Ik ben er vrij zeker van dat die er niet zijn. Die was er zeker niet toen de enorme stemming over oorlogsgeld in Oekraïne plaatsvond, toch?
Vergeet al het huiselijk geweld niet, waarbij Amerikaanse identiteitsgroepen tegen elkaar worden opgezet in de straten van ons land (en naar verluidt in het Capitoolgebouw), dat opzettelijk lijkt te zijn aangewakkerd door nalatigheid en door daden van zowel nalatigheid als door daden van zowel elementen in de regering als de regering. CEO, en vervolgens zichzelf opbranden zonder enige oprechte poging om dit te stoppen, totdat massale vernietiging en vaak de dood zijn gerealiseerd. De Amerikaanse federale regering veinst niet eens pogingen om de tegengestelde facties met elkaar te verzoenen, maar kiest eerder partij en verspreidt steeds meer extremistische revisionistische geschiedenis, ongegronde sociale theorie en discriminerende acties die in strijd zijn met zowel de grondwet als de vastgestelde wetgeving om de situatie te verergeren, omdat Net als in de internationale arena denken de dwazen die de leiding hebben dat de ene of de andere kant van de hele mensheid permanent kan worden overwonnen en dat degenen die aan de macht zijn hun zin zullen krijgen. Elke dag worden we op alle mogelijke manieren doelbewust vervreemd door onze zogenaamde leiders van de ‘ander’, totdat we het point of no return zullen passeren, wat volgens mij opzet of waanzin is.
Ik geloof dat het waanzin is.
Geweldig dat CODEPINK de VS moedig heeft uitgeroepen tot de belangrijkste oorlogszuchtige natie ter wereld. Hoe eerder we de wegversperringen naar vrede in de wereld correct identificeren, hoe eerder vrede een kans krijgt.
Rechter Napolitano had een briljant interview met Alastair Crooke, voormalig MI-6, Britse ambassadeur en directeur van het Beiroet instituut voor conflictoplossing. Bij het bespreken van de bijna ongelooflijke veranderingen die de ME snel overspoelen als gevolg van de bemiddelingspogingen van China, vroeg Crooke waarom het zo zou moeten zijn dat al deze veranderingen nu zo snel en allemaal tegelijk plaatsvinden. Het is omdat hij zei: Amerika is er niet bij betrokken [hXXps://www.youtube.com/watch?v=y87EGonCcwc].
De realiteit is dat Amerika geen vrede in de wereld wil. In plaats daarvan werkt het om de spanningen tussen groepen te verergeren om ze in conflict te houden. De strategie is om te verdelen en te heersen en tegelijkertijd markten te creëren voor de Amerikaanse wapenindustrie.
Het Amerikaanse leiderschap in een unipolaire wereld van de afgelopen dertig jaar is overal om ons heen duidelijk zichtbaar. De rijkdomconcentratie, de oorlog en de groeiende milieuramp die deze jaren kenmerken, zijn geen tekortkoming maar een kenmerk van het Amerikaanse beleid. Daarom is de droom van een Amerikaanse unipolaire wereld in feite zelfmoord voor de wereld. De mensheid kan simpelweg niet langer overleven onder Amerikaans ‘leiderschap’.
Goed gezegd. Een pluim.