Washington maakt zich zorgen over een vrede tussen Damascus en zijn vervreemde Arabische buren – en ook over Turkije – die de VS en zijn bondgenoten marginaliseert, schrijft parlementslid Bhadrakumar.
Amerikaanse soldaat in een patrouillegebied buiten Manbij in Noord-Syrië, 26 juni 2018. (Amerikaanse leger/Timothy R. Koster)
By MK Bhadrakumar
Volksverzending
TDe omstandigheden rond de opflakkering in Syrië tussen de Amerikaanse bezettingsmacht en pro-Iraanse milities blijven duister. President Joe Biden beweert dat de VS reageert, maar er zijn tekenen dat het waarschijnlijk proactief is om nieuwe feiten ter plaatse te creëren.
Het beweert het Amerikaanse Centrale Commando dat na een drone-aanval op een Amerikaanse basis bij Hasakah in de middag van 23 maart, later die avond, op aanwijzing van Biden, vergeldingsluchtaanvallen werden ondernomen tegen “faciliteiten die werden gebruikt door groepen die banden hadden met de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde.”
Deze versie wordt echter betwist door de woordvoerder van de Iraanse Hoge Nationale Veiligheidsraad, die Washington ervan beschuldigde ‘kunstmatige crises en leugens te creëren’. De Iraanse functionaris beweerde dat “Amerikaanse helikopters de afgelopen twee dagen verschillende missies hebben uitgevoerd met als doel de instabiliteit in Syrië te vergroten, en terroristen van Daesh (Islamitische Staat) naar het grondgebied van dit land hebben overgebracht.”
Hij zei dat Washington verantwoordelijk moet worden gehouden voor dergelijke activiteiten. De functionaris waarschuwde dat Teheran snel zal reageren op elke Amerikaanse aanval, onder welk vals voorwendsel dan ook, op Iraanse bases op Syrisch grondgebied, die aanwezig zijn op verzoek van Damascus om het terrorisme te bestrijden.
Verhoogt de VS opzettelijk de spanningen in Syrië, nu de door China bemiddelde, Saoedisch-Iraanse toenadering het veiligheidsscenario in de West-Aziatische regio [Midden-Oosten] radicaal in positieve richting verandert?
(cacahuate, gebaseerd op kaart van NordNordWest, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
Saoedisch-Syrische gesprekken
Er heerst optimisme dat Syrië baat kan hebben bij de Saoedisch-Iraanse toenadering. Al, de Dat heeft het Saoedische ministerie van Buitenlandse Zaken bekendgemaakt dat er gesprekken gaande zijn met Syrië over het hervatten van de consulaire diensten tussen de twee landen, wat de weg zal vrijmaken voor de hervatting van de diplomatieke betrekkingen, waardoor het mogelijk wordt het Syrische lidmaatschap van de Arabische Liga te herstellen.
Saoedi-Arabië heeft een luchtbrug met Syrië opgezet om hulpgoederen te sturen naar degenen die getroffen zijn door de verwoestende aardbeving in februari.
De achtergrond is dat de normalisering van de betrekkingen tussen Syrië en zijn vervreemde Arabische buurlanden is versneld. Het moet voor Washington bijzonder kwetsend zijn dat deze regionale staten actieve deelnemers waren aan het door de VS geleide regimeveranderingsproject om de regering van president Bashar al-Assad omver te werpen. De Saoedisch-Iraanse toenadering isoleert de VS en Israël ernstig.
Vanuit een dergelijk perspectief ligt het voor de hand dat de VS opnieuw de Syrische ketel ophitsen, zoals naar verluidt Russische vliegtuigen zijn. vliegt regelmatig over de Amerikaanse militaire basis in Tanf aan de Syrisch-Iraakse grens, waar bekend is dat er trainingskampen voor militante groepen bestaan.
Amerikaanse Groene Baretten en hun partnermacht, de Maghaweir al-Thowra, MaT, tijdens een gezamenlijke patrouillemissie nabij At-Tanf Garrison, Syrië, 29 april 2020. (Amerikaans leger / William Howard)
Ook Israël is een belanghebbende bij het onstabiel en zwak houden van Syrië. In het Israëlische verhaal hebben door Iran gesteunde milities hun capaciteiten in Syrië de afgelopen twee jaar vergroot en de aanhoudende Amerikaanse bezetting van Syrië is van cruciaal belang om deze groepen in evenwicht te brengen. Israël is paranoïde dat een sterke regering in Damascus de illegale bezetting van de Golanhoogvlakte zou kunnen aanvechten.
Een sleutelfactor in deze matrix is het opkomende proces van Russische bemiddeling tussen Turkije en Syrië. Met het oog op de komende presidents- en parlementsverkiezingen in Turkije in mei wil president Recep Erdogan graag enige zichtbare vooruitgang boeken bij het verbeteren van de banden met Syrië.
Erdogan voelt dat de Turkse publieke opinie sterk voorstander is van normalisatie met Syrië. Uit peilingen in december bleek dat 59 procent van de Turken graag een spoedige repatriëring zou willen van Syrische vluchtelingen, die een last vormen voor de Turkse economie, die een inflatie van 90 procent kent.
Beëindiging van de Turkse bezetting Sleutel tot Assad
De Syrische president Bashar al-Assad in juli 2020, tijdens een bezoek aan Moskou. (Het Kremlin)
Turkije loopt achter wanneer andere West-Aziatische landen hun betrekkingen met Damascus normaliseren. Maar Assad eist eerst de opheffing van de Turkse bezetting van Syrisch grondgebied, omdat hij de banden met Ankara heeft hervat.
Nu zijn er steeds meer tekenen dat Erdogan bereid is de knoop door te hakken. De volmaakte pragmaticus in hem is van mening dat hij moet handelen in overeenstemming met de publieke stemming. Bovendien heeft de belangrijkste oppositiepartij CHP (Republikeinse Partij) altijd volgehouden dat een einde aan het Syrische conflict verankerd moet zijn in de principes van de eenheid en territoriale integriteit van Syrië.
De invloedrijke krant van Beiroet Al-Akhbar heeft, onder verwijzing naar bronnen dicht bij Damascus, gemeld dat Erdogan opties afweegt die aan de eis van Assad zouden voldoen met het oog op het herstellen van de betrekkingen. Het dagblad meldde dat één mogelijkheid is dat Turkije een tijdschema zou kunnen voorstellen voor de terugtrekking van zijn troepen in Syrië.
De Russische president Vladimir Poetin en de Turkse president Recep Tayyip Erdogan na gesprekken in het Kremlin, 5 maart 2020. (Kremlin)
Veelbetekenend is dat Erdogan zaterdag en de Russische president Vladimir Poetin heeft gebeld Kremlin-uitlezing vermeldde dat onder “onderwerpen betreffende het Russisch-Turkse partnerschap op verschillende terreinen” tijdens het gesprek “de Syrische kwestie werd aangeroerd, en dat het belang van voortzetting van de normalisering van de Turks-Syrische betrekkingen werd onderstreept. In dit verband benadrukte de president van Türkiye de constructieve bemiddelende rol die Rusland in dit proces heeft gespeeld.”
Eerder, vorige week, voerde de Turkse minister van Defensie Hulusi Akar telefoongesprekken met zijn Russische collega Sergei Shoigu om de ontwikkelingen in Syrië te bespreken. waar hij onderstreepte dat het “enige doel” van zijn inzet in Noord-Syrië het beveiligen van de grenzen is en het bestrijden van terrorisme.
Het is heel goed denkbaar dat Erdogan de hulp en tussenkomst van Poetin heeft ingeroepen om een oplossing te vinden modus vivendi met Assad. Natuurlijk is dit een spectaculair succesverhaal voor de Russische diplomatie – en voor Poetin persoonlijk – dat er een beroep wordt gedaan op het Kremlin om te bemiddelen in de Turks-Syrische normalisatie.
De door China bemiddelde, Saoedisch-Iraanse normalisatie trof Washington waar het pijn deed. Maar als Poetin nu vrede bemiddelt tussen twee andere rivaliserende West-Aziatische staten, zal Biden als hopeloos incompetent worden ontmaskerd.
Als Turkije zijn militaire aanwezigheid in Syrië beëindigt, zal de schijnwerpers vallen op de illegale bezetting door de VS van een derde van het Syrische grondgebied en de massale oliesmokkel en andere middelen uit Syrië in Amerikaanse militaire konvooien.
Een herinnering dat Amerikaanse troepen, die illegaal een groot deel van Syrië bezetten, nog steeds de olie plunderen – waardoor de regering wordt beroofd van de *Syrische* middelen die nodig zijn voor de wederopbouw van een land dat verwoest is door jaren van een door de VS aangewakkerde proxy-oorlog en een verwoestende aardbeving https://t.co/JW2yPBToP9
- Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) 26 maart 2023
Bovendien zullen de Syrische regeringstroepen zeker terugkeren naar de gebieden die door Turkse troepen in de noordelijke grensgebieden zijn ontruimd, wat gevolgen zou hebben voor de aan het Pentagon verbonden Koerdische groepen die daar opereren.
De voortdurende Amerikaanse bezetting van Syrië kan onhoudbaar worden. Rusland, Turkije, Iran en Syrië staan op dezelfde lijn als het gaat om de terugtrekking van Amerikaanse troepen.
De VS hebben dus een alibi nodig om het verblijf in Syrië te rechtvaardigen om ‘terrorisme’ te bestrijden, terwijl dialoog en verzoening in opkomst zijn in de West-Aziatische politiek.
De Amerikaanse president Joe Biden na zijn toespraak over een terrorismebestrijdingsoperatie in Noordwest-Syrië, 3 februari 2022. (Witte Huis/Cameron Smith)
De bedoeling van Washington zou kunnen zijn om Iran op Syrisch grondgebied te confronteren – iets wat Israël heeft omarmd – door te profiteren van de Russische afleiding in Oekraïne. De VS willen ook de verbetering van de Russisch-Iraanse banden verstoren.
Het schrikbeeld dat Washington achtervolgt is dat de stabilisatie van Syrië, na de normalisatie van Assad met de Arabische landen en met Turkije, onverbiddelijk zal samensmelten tot een Syrische nederzetting die het ‘collectieve Westen’ volledig marginaliseert.
Achteraf gezien valt het onaangekondigde bezoek van generaal Mark Milley, voorzitter van de Amerikaanse Joint Chiefs of Staff, aan Noord-Syrië begin maart in perspectief. Milley vertelde verslaggevers die met hem meereisden dat de bijna acht jaar oude Amerikaanse inzet in Syrië het risico nog steeds waard is.
De VS hebben veel ervaring met het gebruik van extremistische groeperingen als geopolitieke instrumenten. Mogelijk is de tijd aangebroken dat de militanten, waaronder ex-Islamitische Staatsstrijders, die zijn getraind op de afgelegen Amerikaanse militaire basis At-Tanf, terugkeren naar de moordvelden voor ‘actieve dienst’.
Tass gerapporteerd dat afgelopen vrijdag de terroristische groepering, bekend als Hayat Tahrir al-Sham, probeerde in te breken in de Aleppo-regio, die onder controle van de Syrische regering stond en de afgelopen jaren relatief stabiel was.
Knessetlid Bhadrakumar is een voormalig diplomaat. Hij was de ambassadeur van India in Oezbekistan en Turkije. Meningen zijn persoonlijk.
Dit artikel is van Volksverzending.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Laten we zingen.......
"Mijn land is, zoals ik zie, en van hypocrisie..."
Dat doet er allemaal niet toe, tenzij Syrië, Rusland, Iran, wie dan ook bereid is de bezetters met geweld te verwijderen. Als dat niet het geval is, kunnen de VS daar nog honderd jaar vrijelijk blijven, zolang imperialistisch uitschot als Biden, Obama, Trump en Bush de leiding hebben.
De Syrische olie en het Russische aardgas leiden beide tot meer geld voor Amerika. Terwijl ze de deugden van een wereldorde uiteenzetten, lijken deze acties meer op de acties van een misdaadsyndicaat.
Het beleid van Washington in het Midden-Oosten is lange tijd gericht geweest op het creëren van verdeeldheid en het aanwakkeren van conflicten tussen en binnen landen. Dat het land dit al zoveel jaren met succes heeft kunnen doen, getuigt van de competentie van Washington, en niet van de incompetentie. Nu het zand echter aan het verschuiven is en het oude beleid niet langer werkt, weten Amerikaanse beleidsmakers niet hoe ze moeten reageren.
Ik ben een Amerikaans staatsburger. Ik zal heel blij zijn als er een einde komt aan de illegale bezetting van Syrisch land door mijn land. Ik zou graag zien dat al het Amerikaanse militaire personeel, samen met de legioenen ‘aannemers’ die Amerikaanse bases teisteren, uit alle landen in het Midden-Oosten wordt gezet. Er is geen legitieme reden voor hen om daar te zijn. Irak heeft geëist dat alle Amerikaanse troepen dat land verlaten, maar de VS weigeren dit te doen. De grootste misdadiger ter wereld heeft geen respect voor de soevereiniteit van andere landen. Ik walg van deze arrogantie en wil dat mijn land deze strijdkrachten naar huis overbrengt en ze aan het werk zet om voor de verandering iets nuttigs en legaals te doen.
Idem voor al het bovenstaande.
Amen.
Eigenlijk denk ik dat ‘Wassen zich zorgen maakt over de vrede’ de prioriteiten van het Amerikaanse buitenlands beleid het beste samenvat. Dat plaatst Amerika op de onderste trede wat betreft zijn waarde voor de wereld.
Washington houdt niet van vrede omdat het geen wapens aan beide partijen kan verkopen, en het de situatie niet in zijn eigen voordeel kan uitbuiten, en het is over het algemeen slecht voor wat een commentator hier het ‘misdaadsyndicaat’ van de VS noemde. westerse bondgenoten.
Het aanwakkeren en veroorzaken van conflicten en oorlog is waar de VS het beste in zijn, ook al verliest het de oorlogen meestal uiteindelijk, maar niet voordat grote hoeveelheden belastinggeld zijn weggesluisd naar de meest oorlogszuchtige politici, het militair-industriële complex en andere parasitaire organisaties. .
In wezen hebben de VS en hun oorlogszuchtige bondgenoten een veel te groot deel van hun economieën afhankelijk van oorlogen.
Wat moet een broeder doen om simpelweg de overwinning uit te roepen, en dan uiteindelijk het hele Midden-Oosten aan zijn eigen merkwaardige culturele, etnische en religieuze middelen over te laten?
Vraagt om 1.7 miljoen Amerikaanse soldaten, matrozen, vliegeniers en mariniers die hun eigen dierbare huid in het spel hebben.
[*Dezelfde vraag, alleen voor heel Afrika en Oost-Europa, maar vooral ook voor Oekraïne.]
Yankee ga naar huis? Stoppen met het illegaal bezetten van delen van het Midden-Oosten, zoals Syrië, en stoppen met het bezetten van andere landen waar u niets te maken heeft? Amerika moet er verdomme uit komen, zoals ze in Afghanistan hebben gedaan, en stoppen met stelen, plunderen, moorden en oorlog voeren, en deze naties veranderen in gebombardeerde Hellholes die op Detroit lijken, en zich weer als een normaal land gaan gedragen, want het optreden is voorbij, jouw Het imperium is voorbij, dus ga weg zolang je kunt voordat nog meer Amerikaans personeel gewond raakt!
Amerikaanse leiders zijn bedroefd dat vrede en samenwerking in de wereld kunnen uitbreken. Trieste opmerking over hen.
Ik ben het met de schrijver eens dat de timing van al deze meest recente incidenten vreemd genoeg gunstig is voor de belangen van Washington en Israël. Yankees moeten naar huis gaan. Laat het Midden-Oosten over aan de mensen uit het Midden-Oosten.