De ineenstorting en reddingsoperatie van Silicon Valley Bank laat zien dat er weinig is veranderd voor roekeloze financiële actoren, schrijft Les Leopold. Als financiële instellingen zo met elkaar verbonden zijn dat we ze niet kunnen laten falen, moeten ze worden beheerd als openbare nutsbedrijven.
Kantoren van Silicon Valley Bank in Tempe, Arizona, 2020. (Tony Webster, Flickr, CC BY 2.0)
By Les Leopold
Common Dreams
IMochten we nog meer bewijs nodig hebben, dan is de reddingsoperatie voor de Silicon Valley Bank (SVB) het zoveelste openlijke teken dat we binnen een nieuwe versie van het kapitalisme opereren. De rijksten onder ons zijn niet bang om geld te verliezen uit hun belangrijkste financiële beleggingen. Ze weten dat ze gered zullen worden en dat de rest van ons de rekening zal betalen.
De crisis bij de SVB heeft een aanfluiting gemaakt van bankdepositoverzekeringen en private banking. In de VS zijn bankdeposito's verzekerd tot $250,000. Als de bank failliet gaat, zijn degenen met rekeningen onder dat bedrag volledig beschermd. Maar stortingen boven dat bedrag niet.
De reden is eenvoudig. Als je alle rekeningen verzekert, ongeacht hun omvang, zullen bankdirecteuren alle prikkels hebben om hun winsten te maximaliseren door het geld van de spaarders te beleggen in de meest risicovolle en hoogst renderende beleggingen die ze kunnen vinden.
Als ze daarin slagen, worden de bankfunctionarissen en investeerders rijk. Als ze falen, maakt de overheid de spaarders gezond. Het is een bedrijfsmodel met weinig nadelen.
Deze logica is begrepen sinds de eerste bankverzekering in de jaren dertig werd besproken en ingevoerd. (President Franklin Roosevelt was bang dat bankverzekeringen slecht geleide banken op oneerlijke wijze zouden subsidiëren.) Waarom wordt deze regel nu overtreden?
De redenen die hiervoor worden gegeven zijn talrijk. Kleine bedrijven met bedragen in de SVB van meer dan $ 250,000 kunnen geen loonbetalingen doen. Er zullen werknemers worden ontslagen. Baanbrekende hightechbedrijven zullen failliet gaan. Mensen zullen hun vertrouwen verliezen en bankruns veroorzaken. Het hele financiële systeem, zo wordt gesuggereerd, is zo met elkaar verbonden dat het falen van één bank vele andere ten val kan brengen, enzovoort.
Maar misschien heeft de belangrijkste reden in het geval van de reddingsoperatie van de SVB te maken met de zeer rijke durfkapitalisten die geïnvesteerd hebben in veel van de technologiestartups die hun geld op de rekeningen van de SVB hebben geparkeerd. Deze VC-moguls, van wie velen beweren libertariërs tegen de regering te zijn, maakten het politieke establishment duidelijk dat een reddingsoperatie nodig was – en onmiddellijk!
Deze keer bekommerden ze zich er niet om om de investeerders of bankfunctionarissen te redden. Die dagen zijn voorbij. Het grote geld was verpakt in ruim 200 miljard dollar aan onverzekerde deposito's. Hun argument was simpel: we zijn gewoon te belangrijk voor Amerika om onze operaties financieel te laten lijden. Wij zijn de ruggengraat van hightech, van innovatie, van Amerikaans economisch leiderschap. (En we hebben veel geld in uw politieke campagnes gestoken.)
Regeling strippen
Het falen van de SVB – en het falen van de in New York gevestigde Signature Bank die daarop volgde – zal leiden tot veel handwringen over de noodzaak om de regelgeving aan te scherpen, die in 2018 tijdens de regering-Trump werd afgezwakt.
De SVB heeft met succes gelobbyd om te voorkomen dat ze met dezelfde regelgeving te maken krijgen als de ‘systeemrelevante’ megabanken. Ze hebben zich aan enkele van de sterkste bepalingen van de Dodd-Frank-bankwetgeving weten te ontworstelen, omdat de drempel voor bankactiva [voor de banken die door de bepalingen getroffen werden] laag was. meer van $ 50 miljard naar $ 250 miljard. (Barney Frank, de Frank in Dodd-Frank, steunde op ongelooflijke wijze de verzwakking van zijn eigen wetsvoorstel. Hij zit in het bestuur van de mislukte Signature Bank en heeft de afgelopen zeven jaar meer dan $ 2.4 miljoen aan contanten en aandelen ontvangen.)
Voormalig congreslid Barney Frank, D-MA, in 2015. (Brookings Instituut/Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
Hoewel de noodzaak van strengere regelgeving de discussie zal domineren, missen we het grotere geheel. De financiële baronnen en hun CEO-partners hebben een wurggreep op onze economie: ze zijn te groot om te falen en te politiek belangrijk om enige merkbare financiële schade te lijden. We zullen ze altijd redden, anders stort de economie in en schaadt miljoenen werkende mensen.
Het was niet altijd zo.
Na de Grote Depressie was het bankwezen in de VS streng gereguleerd. Eén maatstaf voor deze overheidscontrole blijkt uit de inkomsten die bankiers ontvangen. Tussen de Tweede Wereldoorlog en ongeveer 1980 was er vrijwel geen verschil in inkomen tussen financiële en productieprofessionals.
Reagan-Thatcher-tijdperk
Dat veranderde snel nadat het Reagan-Thatcher-idee van de overheid de hoofden van de meeste beleidsmakers had veroverd. Het doel was om de overheid uit de economie te krijgen en haar voet van de nek van Wall Street/City-financiers te krijgen. Laat ze vrij zijn om te creëren, vrij om te bouwen, vrij om de economie vooruit te helpen. Laat ze fusies en vijandige overnames financieren die de zwakken uitroeien. Laat ze bedrijfsgeld gebruiken om aandelen terug te kopen, aandelenkoersen te manipuleren en hun eigen zakken te vullen. Laat ze rijk en rijker worden terwijl ze ons naar een helderdere, betere wereld leiden.
Toen de deregulering eenmaal begon, stroomde het geld naar de top. In de VS bedroeg de kloof tussen de top 100 CEO's en een gemiddelde werknemer in 40 ongeveer 1 tegen 1980. Tegenwoordig ligt de kloof dichter bij de 1000 tegen 1. En naarmate het geld omhoog stroomde, volgde nog meer deregulering.
Beide politieke partijen struikelden over zichzelf in de strijd om Wall Street-geld. De Democraten braken onder Bill Clinton door Glass Steagall – de muur die tijdens de New Deal was gecreëerd en die het risicovolle investeringsbankieren scheidde van de verzekeringssector en het commerciële bankieren.
En ze hebben derivaten gedereguleerd, waardoor financiële weddenschappen ter waarde van tientallen biljoenen dollars mogelijk waren. Er werd beweerd dat deze weddenschappen het financiële systeem zouden stabiliseren door het risico wijd en zijd te spreiden.
In plaats daarvan bracht het het systeem op de knieën. Het hele financiële systeem bevroor in 2008, waardoor zes miljoen Amerikaanse werknemers binnen enkele maanden hun baan verloren, buiten hun schuld.
Wall Street, maart 2012. (Michael Fleshman)
De regering reageerde door deze banken te redden en feitelijk hun winsten te garanderen. Hierdoor konden de mislukte bankdirecteuren de controle behouden en werd geen van de financiële criminelen vervolgd. Dit kondigde aan iedereen die het wilde opmerken aan dat we een fase van het kapitalisme waren binnengegaan die we de Billionaire Bailout Society zouden kunnen noemen.
Zeker, er moesten nieuwe regels worden aangenomen om een woedend publiek tevreden te stellen. Dodd-Frank dwong de grote banken om meer contant geld achter de hand te houden en periodieke stresstests te ondergaan. Maar als een crisis deze banken zou bereiken, gelooft iemand dan werkelijk dat zij failliet zullen gaan?
De vraag die we nu moeten stellen, moet verder gaan dan de vraag hoe grote particuliere banken met winstoogmerk opnieuw moeten worden gereguleerd. De echte vraag is: wat is er nodig om de Billionaire Bailout Society te ontbinden?
De SVB-gebeurtenis leert ons dat van elke bank die goede verbindingen heeft of eenvoudigweg groot genoeg is om financiële chaos te veroorzaken, haar spaarders zullen worden gered – allemaal. Maar hoe kunnen zulke banken dan vrije ondernemingen zijn?
De volgende stap zou duidelijk moeten zijn. Onze enige realistische weg om hen niet keer op keer te moeten redden, is het nationaliseren van grote delen van het banksysteem. Als deze financiële instellingen zo met elkaar verbonden zijn dat we ze niet kunnen laten falen, moeten ze worden beheerd als openbare nutsbedrijven.
Les Leopold is directeur van het Labour Institute in New York en werkt samen met vakbonden, arbeiderscentra en gemeenschapsorganisaties aan een nationale educatieve campagne over economie. Hij is de auteur van Hoe je een miljoen dollar per uur kunt verdienen: waarom hedgefondsen wegkomen met het overhevelen van de Amerikaanse rijkdom (2013).
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De in dit artikel geuite standpunten zijnd kan al dan niet die van weerspiegelen Consortium Nieuws.
Kijkend naar het traject van het fanatieke westerse en pro-westerse kapitalisme en zijn ongecontroleerde antimenselijke misbruiken, wordt men gedwongen te concluderen dat de wereld op weg is om in de niet al te verre toekomst de BAILOUT-samenlevingen van Trillionairs in te luiden, die op de rug van een globalist rijden. ‘privatiseren-in-je-zak-van-het-universum-voor-oligarchisch-schroeven’-agenda, veilig gefaciliteerd door hun huursoldaat-bureaucratische schoothondjes in regeringen. Godzijdank China, tot op zekere hoogte breken Rusland en het consistente Mondiale Zuiden de gelederen en volgen ze verschillende wegen om de mensheid te redden, onder meer via de evoluerende multipolariteit. India blijft natuurlijk het aarzelende zwarte schaap dat probeert te profiteren van het flirten met alle kanten!
Ik geloof niet in de anekdotische opmerkingen van de MSM over de salarisadministratie. De loonadministratie verlaat de bank wanneer deze wordt uitbetaald. Salaris is er om uitbetaald te worden. De SVB was simpelweg niet klaar voor grote uitbetalingen. Periode. Waarom waren er grote uitbetalingen, die een shortpositie hadden? Wie wist van de kwetsbaarheden en maakte er misbruik van? Deze vragen hebben goede antwoorden nodig, en niet de standaard Amerikaanse MSM die onder het tapijt veegt.
Uitstekend artikel. Ik ben het er volledig mee eens.
We moeten ook in gedachten houden dat het huidige banksysteem eigendom is van en gecontroleerd wordt door criminelen. De geschiedenis en het mechanisme hiervan worden uitgelegd in het artikel over bankieren hier.
War Profiteur Verhaal
hXXps://war**profiteer**story.blogspot.com
[Om de link te gebruiken, verwijder de sterretjes en vervang XX door TT.]
Met hun immense onrechtmatig verkregen winsten hebben zij de bedrijfspers en politici veroverd. Zoals Dick Durban zei over de Amerikaanse Senaat: “De banken zijn eigenaar van de plek.” Het zal dus niet eenvoudig zijn om ze uit te roeien. Maar hoe meer het publiek leert, hoe zwakker hun greep wordt. Dit is een leermoment.
Daar ben ik het mee eens, maar wij, de mensen, moeten ons organiseren op de manier waarop Ralph Nader suggereerde in Breaking Through Power.
precies goed. Stel je de illegale fondsen van het Pentagon voor, die zijn ontstaan door jarenlang te veel factureren aan een corrupt en medeplichtig congres, weggegooid met Wall Street. Stel je de mensen eens voor die van de energie van dat geld leven! Het verklaart veel van de Amerikaanse cultuur, de politiek en het zakenleven (de nadruk op de verheffing van een paar hegemonische zakenlieden, monopolisten en oligarchen boven een werkelijk competitief open kapitalisme). Je bent perfect. Ik zal je link met veel plezier lezen.
In dit tijdperk moeten we ons waarschijnlijk realiseren dat het nationaliseren van een industrie niet synoniem is met het exploiteren ervan als een openbaar nutsbedrijf. Nationalisatie is alleen openbaar voor zover de nationale overheid legitiem democratisch en representatief is. In de Verenigde Staten bestaat er momenteel geen statistisch significante overeenkomst tussen het nationale beleid en de bevolking. Een genationaliseerd financieel systeem zal daarom evenmin als een openbaar nutsbedrijf functioneren als bijvoorbeeld de Fed, het IMF of de Wereldbank.
De federale overheid is de tak die het meest betrokken is bij oorlogen en daarmee samenhangend misbruik. Het is het meest onderhevig aan misbruik door de drieletterige spooks, die geen effectief publiek toezicht hebben en slechts af en toe een flits van toevallige transparantie hebben – op zijn best.
Wat beter zou kunnen werken en waarschijnlijk gemakkelijker te realiseren zou zijn, zijn particuliere, staats- of provinciale non-profitorganisaties die meer in de lijn van kredietverenigingen zijn georganiseerd.
Hoog tijd om alle debiteuren van studieleningen die minder dan 120 dollar per jaar verdienen, te redden en hun volledige SL-schuld af te lossen. Niemand zou een leven van schuldslavernij moeten leiden omdat hij doet wat hij al sinds zijn vijfde levensjaar in zich heeft zitten: je opleiding bevorderen en jezelf verbeteren, wat er ook gebeurt. Als de rijke kinderen niet onder enorme SL-schulden hoeven te leven, zou niemand anders dat ook moeten doen.
Als we rijke spaarders en bedrijven kunnen redden, kunnen we ook de tientallen miljoenen SL-debiteuren redden die lijden onder bergen van schulden.
Als ‘leiders’ als Biden en zijn voorgangers socialisme een vies woord vinden, hoe kunnen de mensen in de VS dan überhaupt nog mensenrechten hebben? Alles hangt af van geld, en van de weinigen die het verzamelen en voor hun eigen doeleinden gebruiken.
Hij heeft gelijk: regulering is nodig, maar pakt alleen de symptomen aan. Het hele bank- en monetaire systeem zou tot een openbaar nutsbedrijf moeten worden gemaakt, maar dat zal tijdens ons leven nooit gebeuren (ik wil het bij het verkeerde eind hebben) zolang de speciale groep financiële parasieten zoveel macht in handen heeft. maatschappij.
Ik beaam dat. Proost!
“De vraag die we nu moeten stellen, moet verder gaan dan de vraag hoe grote particuliere banken met winstoogmerk opnieuw moeten worden gereguleerd. De echte vraag is: wat is er nodig om de Billionaire Bailout Society te ontbinden? “Onze enige realistische weg om hen niet keer op keer te moeten redden, is het nationaliseren van grote delen van het banksysteem. Als deze financiële instellingen zo met elkaar verbonden zijn dat we ze niet kunnen laten falen, moeten ze worden beheerd als openbare nutsbedrijven.”
Wij – wij, gewone mensen die de ezels van de miljardairsbroederschap in de gaten houden als ze ons met de derde vinger schieten bij het komen en gaan – moeten van elke progressieve kandidaat voor een staats- en federaal ambt een belofte eisen om ons – meedogenloos – te bewegen in de richting van het nationaliseren van ‘grote delen’. van het banksysteem.” Dat zij onze taart hebben en die ook opeten, moet stoppen.
Ik begrijp dat de 'too big to fail'-mojo enorm goed werkte voor de grote jongens (je kent degenen die elke dag dit soort broeken aantrekken) in acht jaar, dus waarom zou je dit niet herhalen voor de middelgrote bokken die nors en hun “VC-magnaten”. Trouwens, dat waren geen hooivorken waarvan je denkt dat je de hoge rotzooi hebt gered, Bomo, het waren tiki-fakkels.
Wat de grote foto van het nestperspectief betreft, vind ik die van Rob Urie overtuigend. Het staat op zijn substack-pagina (The Journal of Belligerent Pontification) en hij stort zich er meteen in: "Dit is fascisme, SVB Bailout Edition". Ik besef dat dit woord allerlei soorten mensen op het verkeerde been zet, maar c'est la vie. Hij definieert hoe hij het bedoelt. Hier is de notengrafiek, voor mij in ieder geval.
“Politieke architectuur waarin een kleine groep politici, oligarchen en bedrijfsleiders de grenzen tussen bedrijfs- en staatsbelangen uitwist om staatsmiddelen voor hun eigen voordeel te gebruiken, terwijl de bevolking wordt behandeld als smetvrees die het verdient om te worden belaagd 1) beschrijft redelijk goed de De VS op dit moment en 2) voldoen aan de definitie van het Italiaanse fascisme als staatscorporatisme. Voeg daar het losgeslagen militarisme aan toe, gemotiveerd door imperialistische doelstellingen, en de ‘liberale democratie’ ziet en voelt aan als fascisme voor degenen aan de ontvangende kant.”
Ja, het staat ook op Counterpunch, maar krijg de dampen niet. Of als je erop staat, zijn hier enkele suggesties voor de soundtrack om je vermoeide ziel te kalmeren op deze mooie St. Paddy's dag (waar een winterstorm buiten mijn raam waait):
Dino, bekend van Rat Pack, zingt het themalied van Wall St., "Tiny Bubbles". Deze is opgedragen aan Barney Frank, die, denk ik, een beetje verkreukeld in het zweet, een stogie puffend, met de voeten omhoog, nippend aan roze champagne.
En aan Barry draag ik een lied op dat zijn boodschap aan gewone werkende mensen samenvat: “(Shut Your Mouth, Go Away) Mama Look at Boo Boo Day”, gezongen door de heer Harry Belafonte, een bron van vele vroeger pakkende deuntjes.
Moge de weg oprijzen om je te ontmoeten.
Banken moeten niet worden behandeld als monopolies, wat ze ook zijn, maar als publieke nutsbedrijven.
Alle banken.
Ze moeten worden gerund voor mensen en niet voor winst.
Maar dit zou het einde van het kapitalisme en het begin van het socialisme betekenen.
De Amerikaanse regering en hun op muntjes werkende politici zullen dit nooit toestaan.
Mensen moeten de straat op gaan om een einde te maken aan de waanzin van de oorlog, gefinancierd door criminele banken, en aan het kapitalisme, gestuurd door op winst gerichte criminelen.
Er is geen reden om onbeperkte persoonlijke fortuinen op deze planeet toe te staan. Er is alle reden om dat niet te doen.
Zet een rechtvaardige limiet op fortuinen en zorg voor de gelukkigst mogelijke planeet om op te leven.
Of doe het niet, en sterf uit.
Je kiest elke dag, elk uur, het een of het ander.
Mijn kleine vraag is: hoe moet ik persoonlijk dit steeds dynamischer wordende solvabiliteitsspel spelen met mijn eigen portefeuille?
In een echte bankencrisis naar In 1933 zijn er misschien maar heel weinig plekken waar je je eigen papieren rijkdom voor de storm kunt verbergen. U kunt op een dag wakker worden en ontdekken dat uw eigen bank dagen, weken, maanden of voor altijd gesloten zal zijn, en dan door de federale overheid te horen krijgen dat het geld dat u uiteindelijk terugkrijgt ook opzettelijk gedevalueerd zal zijn.
Je hoeft geen goudwants te zijn om te zien dat zo'n wereld waarschijnlijk al diegenen zou straffen die veel papiergeld bezaten... als dat logisch is.
Teken mij,
Macro-economie is allemaal prima en wel, maar hoe zit het met mij?
Ik waardeer de uitleg en het commentaar enorm. Maar is het verkeerd om te willen dat er koppen rollen?
Wiens hoofden probeer je te beschermen? De rijke criminelen die dit hebben opgezet? Er moeten hoofden zijn die vragen beantwoorden. Geen bescherming.