Chris Hedges: de dood van Oekraïne bij volmacht

Proxy-oorlogen verslinden de landen die zij beweren te verdedigen. Er zal een tijd komen dat de Oekraïners vervangbaar zullen worden door de VS. Ze zullen, net als vele anderen vóór hen, verdwijnen uit het Amerikaanse nationale discours en het populaire bewustzijn.

By Chris Hedges
ScheerPost.com

TEr zijn veel manieren waarop een staat macht kan projecteren en tegenstanders kan verzwakken, maar proxy-oorlogen zijn een van de meest cynische. Proxy-oorlogen verslinden de landen die zij beweren te verdedigen. Ze verleiden landen of opstandelingen om te vechten voor geopolitieke doelen die uiteindelijk niet in hun belang zijn.

De oorlog in Oekraïne heeft weinig te maken met de Oekraïense vrijheid en veel met het vernederen van het Russische leger en het verzwakken van de greep van de Russische president Vladimir Poetin op de macht. En wanneer Oekraïne op een nederlaag lijkt af te stevenen, of de oorlog in een patstelling terechtkomt, zal Oekraïne net als veel andere staten worden opgeofferd, in wat een van de oprichters van de CIA, Miles Copeland Jr., zei: verwezen het ‘Spel der Naties’ en ‘de amoraliteit van de machtspolitiek’ genoemd.

Ik heb in mijn twintig jaar als buitenlandcorrespondent verslag gedaan van proxy-oorlogen, onder meer in Midden-Amerika, waar de VS de militaire regimes in El Salvador en Guatemala en Contra-opstandelingen bewapende proberen om de Sandinistische regering in Nicaragua omver te werpen. Ik rapporteerde over de opstand in de Punjab, een proxy-oorlog aangewakkerd door Pakistan.

Ik heb verslag gedaan van de Koerden in Noord-Irak, gesteund en vervolgens meer dan eens verraden door Iran en Washington. Tijdens mijn tijd in het Midden-Oosten leverde Irak wapens en steun aan de Mujahedeen-e-Khalq (MEK) om Iran te destabiliseren. Toen ik in voormalig Joegoslavië was, dacht Belgrado dat het door de Bosnische en Kroatische Serviërs te bewapenen Bosnië en delen van Kroatië zou kunnen opslorpen tot een groter Servië. 

Proxy-oorlogen zijn notoir moeilijk te controleren, vooral wanneer de ambities van degenen die vechten en degenen die de wapens sturen uiteenlopen. Ze hebben ook de slechte gewoonte om sponsors van proxy-oorlogen, zoals de VS in Vietnam en Israël in Libanon, rechtstreeks in het conflict te lokken.

Volmachtlegers krijgen wapens met weinig verantwoordelijkheid, waarvan aanzienlijke hoeveelheden op de zwarte markt terechtkomen of in handen van krijgsheren of terroristen terechtkomen. CBS-nieuws gerapporteerd vorig jaar bleek dat ongeveer 30 procent van de wapens die naar Oekraïne werden gestuurd de frontlinies bereikten, een rapport dat het land gedeeltelijk verkoos terugtrekken onder zware druk van Kiev en Washington. Dat gold ook voor de wijdverbreide omleiding van gedoneerde militaire en medische uitrusting naar de zwarte markt in Oekraïne gedocumenteerd door een Amerikaanse journalist Lindsey Snel. Wapens in oorlogsgebieden zijn lucratieve handelswaar. In de oorlogen die ik heb verslagen, waren er altijd grote hoeveelheden te koop.

Krijgsheren, gangsters en misdadigers: Oekraïne is dat al lang beschouwd een van de meest corrupte landen van Europa – worden door sponsorstaten omgevormd tot heldhaftige vrijheidsstrijders. Steun aan degenen die deze proxy-oorlogen bestrijden is een viering van onze veronderstelde nationale deugd, vooral verleidelijk na twintig jaar van militaire fiasco's in het Midden-Oosten. Joe Biden, met somber volgens de opiniepeilingen, is van plan zich kandidaat te stellen voor een tweede termijn als president in oorlogstijd, die achter Oekraïne staat, waartoe de VS al hebben besloten toegewijd 113 miljard dollar aan militaire, economische en humanitaire hulp.

Toen Rusland Oekraïne binnenviel, ‘stond de hele wereld voor een eeuwige beproeving’, zei Biden zei na een bliksembezoek aan Kiev. “Europa werd op de proef gesteld. Amerika werd op de proef gesteld. De NAVO werd op de proef gesteld. Alle democratieën werden op de proef gesteld.” 

Vergelijkbare gevoelens

Ik hoorde soortgelijke gevoelens worden geuit om andere proxy-oorlogen te rechtvaardigen.

“Zij zijn onze broeders, deze vrijheidsstrijders, en wij zijn hen onze hulp verschuldigd”, aldus Ronald Reagan zei van de contra's, die plunderden, verkrachtten en slachtten zich een weg door Nicaragua. “Zij zijn de morele gelijke van onze Founding Fathers en de moedige mannen en vrouwen van het Franse verzet”, voegde Reagan eraan toe. “We kunnen ons niet van hen afwenden, want de strijd hier is niet tussen rechts en links, maar tussen goed en fout.” 

'Ik wil hem horen zeggen dat we de wapens gaan bewapenen Gratis Syrisch leger”, John McCain zei van president Donald Trump. “We gaan ons inzetten voor de verwijdering van Bashar al-Assad. We zullen de Russen een prijs laten betalen voor hun betrokkenheid. Alle spelers hier zullen een boete moeten betalen en de Verenigde Staten van Amerika zullen aan de kant staan ​​van de mensen die voor vrijheid vechten.”

Degenen die worden gevierd als verzetshelden, zoals president Volodymyr Zelensky of president Hamid Karzai in Afghanistan, zijn vaak problematisch, vooral omdat hun ego's en bankrekeningen toenemen. De stroom van uitbundige lofzangen gericht aan volmachten door hun sponsors in het openbaar komt zelden overeen met wat ze privé over hen zeggen.

Bij de vredesbesprekingen in Dayton, waar de Servische president Slobodan Milosevic de leiders van de Bosnische Serven en de Bosnische Kroaten verraadde, zei van zijn volmachten: “[ze] zijn niet mijn vrienden. Het zijn niet mijn collega's... Ze zijn rotzooi.'

‘Het donkere geld klotste overal rond’ The Washington Post schreef na ontvangst van een intern rapport van het Bureau van de speciale inspecteur-generaal voor de wederopbouw van Afghanistan.

“De grootste bank van Afghanistan is verworden tot een beerput van fraude. Reizigers sjouwden koffers vol met 1 miljoen dollar of meer op vluchten vanuit Kaboel. Herenhuizen die bekend staan ​​als ‘papaverpaleizen’ verrezen uit het puin om opiumkoningen te huisvesten. President Hamid Karzai werd herkozen nadat trawanten duizenden stembussen hadden gevuld. Later gaf hij toe dat de CIA al jaren zakken met contant geld naar zijn kantoor had afgeleverd en noemde het 'niets ongewoons'.'

“Terwijl president Barack Obama de oorlog escaleerde en het Congres miljarden extra dollars ter ondersteuning goedkeurde, beloofden de opperbevelhebber en de wetgevers in het openbaar de corruptie aan te pakken en corrupte Afghanen ter verantwoording te roepen”, aldus de krant. “In werkelijkheid trokken Amerikaanse functionarissen zich terug, keken weg en lieten de diefstal dieper dan ooit verankeren, zo blijkt uit een reeks vertrouwelijke overheidsinterviews verkregen door The Washington Post.”

Degenen die als bolwerk tegen de barbarij worden beschouwd als de wapens naar hen toe stromen, worden vergeten zodra de conflicten eindigen, zoals in Afghanistan en Irak. De voormalige proxy-strijders moeten het land ontvluchten, anders ondergaan ze de vendetta's van degenen tegen wie ze vochten, zoals gebeurde met de verlaten Hmong-stamleden in Laos en de Zuid-Vietnamezen.

De voormalige sponsors, ooit rijkelijk voorzien van militaire hulp, negeren wanhopige pleidooien voor economische en humanitaire hulp, terwijl degenen die door de oorlog ontheemd zijn honger lijden en sterven door gebrek aan medische zorg. Afghanistan is voor de tweede keer het voorbeeld van deze imperiale ongevoeligheid.

De ineenstorting van het maatschappelijk middenveld brengt sektarisch geweld en extremisme voort, waarvan een groot deel in strijd is met de belangen van degenen die de proxy-oorlogen hebben aangewakkerd. De Israëlische proxy-milities in Libanon waren, samen met de militaire interventie in 1978 en 1982, bedoeld om de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) uit het land te verdrijven. Deze doelstelling werd bereikt. Maar de verwijdering van de PLO uit Libanon leidde tot Hezbollah, een veel militantere en effectievere tegenstander, samen met de Syrische overheersing van Libanon.

In september 1982 organiseerde de Libanese Kataeb-partij, beter bekend als de Phalanges – drie dagen lang – gesteund door het Israëlische leger – afgeslacht tussen de 2,000 en 3,500 Palestijnse vluchtelingen en Libanese burgers in de vluchtelingenkampen Sabra en Shatila. Het leidde tot internationale veroordeling en politieke onrust binnen Israël. Critici noemden het langdurige conflict ‘Libanam’, waarbij de woorden Vietnam en Libanon door elkaar werden gehaald. De Israëlische film Wals met Bashir documenten de verdorvenheid en moedwillige moord op duizenden burgers door Israël en zijn bondgenoten tijdens de oorlog in Libanon.

Proxy-oorlogen, zoals Chalmers Johnson wees erop, onbedoelde terugslag veroorzaken. De steun van de moedjahedien in Afghanistan die tegen de Sovjets vochten, waaronder gewapende groepen zoals die onder leiding van Osama bin Laden, leidde tot het ontstaan ​​van de Taliban en Al-Qaeda. Het verspreidde ook het reactionaire jihadisme in de moslimwereld, deed de terroristische aanvallen op westerse doelen toenemen, die culmineerden in de aanslagen van 9 september, en voedde twee decennia van door de VS geleide militaire fiasco's in Afghanistan, Irak, Syrië, Somalië, Libië en Jemen.

Mocht Rusland de overhand krijgen in Oekraïne, mocht Poetin niet uit de macht worden gezet, dan zullen de VS niet alleen een krachtig bondgenootschap tussen Rusland en China hebben opgebouwd, maar ook een antagonisme met Rusland hebben verzekerd dat ons zal blijven achtervolgen. De stroom van miljarden dollars aan wapens naar Oekraïne, het gebruik van Amerikaanse inlichtingendiensten doden Russische generaals en wastafel het slagschip Moskva, de opblazen van de Nord Stream-pijpleidingen en de meer dan 2,500 ONS sancties gericht tegen Rusland, zal Moskou niet vergeten.  

“In zekere zin is terugslag eenvoudigweg een andere manier om te zeggen dat een land oogst wat het zaait”, zei Johnson schrijft“Hoewel mensen meestal weten wat ze hebben gezaaid, wordt onze nationale ervaring van terugslag zelden in zulke termen voorgesteld, omdat zoveel van wat de managers van het Amerikaanse imperium hebben gezaaid geheim is gehouden.”

Degenen die worden gesteund in proxy-oorlogen, waaronder de Oekraïners, hebben vaak weinig kans op een overwinning. Geavanceerde wapens zoals de M1 Abrams-tanks zijn grotendeels nutteloos als degenen die ze bedienen geen maanden en jaren aan training hebben besteed. Vóór de Israëlische invasie van Libanon in juni 1982 voorzag het Sovjetblok de Palestijnse strijders van zware wapens, waaronder tanks, luchtafweerraketten en artillerie. Het gebrek aan training maakte deze wapens ondoeltreffend tegen de Israëlische luchtmacht, artillerie en gemechaniseerde eenheden. 

De VS weten dat de tijd dringt voor Oekraïne. Het land weet dat hightechwapens niet op tijd onder de knie zullen worden om een ​​aanhoudend Russisch offensief af te stompen. Minister van Defensie Lloyd Austin waarschuwde in januari dat Oekraïne hier “een kans heeft, tussen nu en de lente.”

“Dat is niet lang meer”, voegde hij eraan toe.

Overwinning is echter niet het punt. Het punt is maximale vernietiging. Zelfs als Oekraïne in zijn nederlaag gedwongen wordt om met Rusland te onderhandelen en grondgebied af te staan ​​voor de vrede, en tevens de status van neutrale natie te accepteren, zal Washington zijn primaire doel hebben bereikt: het verzwakken van de militaire capaciteit van Rusland en het isoleren van Poetin van Europa.  

Degenen die proxy-oorlogen voeren, worden verblind door wensillusies. Er was weinig steun voor de Contra's in Nicaragua of de MEK in Iran. Het bewapenen van zogenaamde “matigrebellen in Syrië zagen wapens instromen handen van reactionaire jihadisten. 

Bij het beëindigen van proxy-oorlogen wordt de natie of groep die strijdt namens de sponsorstaat meestal verraden. In 1972, de regering-Nixon inbegrepen miljoenen dollars aan wapens en munitie aan Koerdische rebellen in Noord-Irak om de Iraakse regering, die destijds werd gezien als te dicht bij de Sovjet-Unie, te verzwakken. Niemand, allerminst de VS en Iran, die de wapens aan Koerdische strijders leverden, wilden dat de Koerden een eigen staat zouden creëren. Irak en Iran Gesigneerd de 1975 Overeenkomst van Algiers waarin de twee landen geschillen langs hun gemeenschappelijke grens beslechten. De overeenkomst maakte ook een einde aan de militaire steun aan de Koerden.

Het Iraakse leger lanceerde al snel een meedogenloze campagne van etnische zuivering in Noord-Irak. Duizenden Koerden, waaronder vrouwen en kinderen, werden “verdwenen” of vermoord. Koerdische dorpen werden tot puin opgeblazen. Het wanhopige lot van de Koerden werd genegeerd, zoals Henry Kissinger zei zei in die tijd “dienen geheime acties niet te worden verward met zendingswerk.” 

De islamitische regering in Teheran hervatte de militaire hulp aan de Koerden tijdens de oorlog tussen Iran en Irak van 1980 tot 1988. Op 16 maart 1988 riep de Iraakse president Saddam Hoessein liet vallen mosterdgas en de zenuwgassen sarin, tabun en VX op de Koerdische stad Halabja. Zo'n 5,000 mensen gestorven binnen enkele minuten en tot 10,000 raakten gewond. De regering-Reagan, die Irak steunde, minimaliseerde de oorlogsmisdaden tegen zijn voormalige Koerdische bondgenoten. 

De toenadering van president Richard Nixon tot China was in een ander voorbeeld inbegrepen terminating geheime hulp aan Tibetaanse rebellen. 

Verraad is de slotact in bijna alle proxy-oorlogen.

De bewapening van Oekraïne is geen zendingswerk. Het heeft niets met vrijheid of vrijheid te maken. Het gaat om het verzwakken van Rusland. Als je Rusland buiten beschouwing laat, zou er weinig tastbare steun voor Oekraïne zijn.

Er zijn andere bezette volkeren, waaronder de Palestijnen, die net zo wreed en veel langer hebben geleden als de Oekraïners. Maar de NAVO bewapent de Palestijnen niet om tegen hun Israëlische bezetters te vechten en houdt hen niet op als heldhaftige vrijheidsstrijders. De Amerikaanse liefde voor vrijheid strekt zich niet uit tot de Palestijnen of de huidige bevolking van Jemen gebombardeerd met Britse en Amerikaanse wapens, of de Koerden, Jezidi’s en Arabieren die zich verzetten tegen Turkije, een oud NAVO-lid, in zijn bezetting en drone oorlog in het noorden en oosten van Syrië.

De Amerikaanse liefde voor vrijheid strekt zich alleen uit tot mensen die het ‘nationale belang’ dienen.

Er zal een tijd komen dat de Oekraïners, net als de Koerden, vervangbaar zullen worden. Ze zullen verdwijnen, zoals vele anderen vóór hen, uit ons nationale discours en ons bewustzijn. Zij zullen generaties lang hun verraad en lijden koesteren. Het Amerikaanse imperium zal anderen, misschien wel het ‘heroïsche’ volk van Taiwan, gaan gebruiken om zijn nutteloze beleid te bevorderen zoektocht voor de mondiale hegemonie.

China is de grote prijs voor onze Dr. Strangeloves. Ze zullen nog meer lijken opstapelen en flirten met een kernoorlog om de groeiende economische en militaire macht van China in te perken. Dit is een oud en voorspelbaar spel. Het laat naties in puin achter en miljoenen mensen zijn dood en ontheemd. Het voedt de hoogmoed en het zelfbedrog van de mandarijnen in Washington, die weigeren de opkomst van een multipolaire wereld te accepteren. Als er niets aan wordt gedaan, kan dit ‘spel der naties’ ons allemaal de dood bezorgen.

Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR.  Hij is de gastheer van de show "The Chris Hedges Report."

Notitie van de auteur voor lezers: Er is nu geen manier meer voor mij om door te gaan met het schrijven van een wekelijkse column voor ScheerPost en het produceren van mijn wekelijkse tv-show zonder uw hulp. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, waaronder de elites van de Democratische Partij, smeken om meer en meer censuur. Bob Scheer, die ScheerPost runt met een klein budget, en ik zal niet afzien van onze toewijding aan onafhankelijke en eerlijke journalistiek, en we zullen ScheerPost nooit achter een betaalmuur plaatsen, er een abonnement voor vragen, uw gegevens verkopen of advertenties accepteren. Alsjeblieft, als je kunt, meld je dan aan bij chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.

Deze column is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.