Het kleine land in de zuidelijke Kaukasus wordt beschouwd als een lieveling van Washington en bevindt zich opnieuw tussen een rots en een harde plek, schrijft Giorgi Lasha Kasradze.
NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg arriveert in maart 2019 in Georgië. (NAVO)
By Giorgi Lasha Kasradze
in Tbilisi, Georgië
Het nationale belang
MTot grote ergernis van traditionele Georgiërs in het Westen heeft een onmiskenbare terugkeer van concurrentie tussen de grote machten het huidige politieke leiderschap in Tbilisi ertoe gedwongen een pragmatischer buitenlands beleid te voeren. Dit heeft de huidige regerende partij, Georgian Dream (GD), echter niet gespaard Westerse kritiek. Tbilisi wordt ervan beschuldigd afwijkend van de traditionele pro-westerse koers van Georgië.
Deze kritiek is verbazingwekkend, vooral omdat deze recent is ontvellingen van de regerende GD-regering weerspiegelen onnauwkeurig de collectieve geest van de Georgische samenleving.
Georgië legendarische geschiedenis is ingebed in haar pro-westerse strategische cultuur. Zelfs de ultranationalistische maar democratisch gekozen eerste president, Zviad Gamsakurdia, gepoogd om zijn ‘strategische idealisme’ bij Washington te gebruiken, maar het mocht niet baten.
Met andere woorden, Georgië heeft zichzelf de hele tijd op een presenteerblaadje aan het collectieve Westen aangeboden het is vroeg en moderne geschiedenis zonder enige afnemers. Toch wordt Tbilisi openlijk beschuldigd van om allemaal verkeerde redenenvan het afwijken van het traditionele, op het Westen gerichte buitenlandse beleid.
Wat schuilt er achter deze tactische verandering in Tbilisi? De essentie lijkt zich te concentreren op het feit dat de Georgische samenleving begint te ontwaken uit de strategische slaap van Tbilisi van de afgelopen decennia.
De Georgische premier Irakli Garibashvili op een VN-conferentie in september 2022. (VN-foto/Laura Jarriel)
En dat terwijl het land overweldigend blijft pro-Woostelijk, de algemene anti-Russische hysterie die het presidentschap van de nu gevangengezette Michail Saakasjvili definieerde – de onstuimige gouden jongen van de regering-Bush – is afgenomen. Op zijn beurt heeft de gemeenschap van het buitenlands beleid van Washington expliciete irritatie geuit over Tbilisi omdat het niet op de hoogte was van de tromgeroffel van Washington, die Georgië in het verleden stevig op één lijn heeft gehouden met de hoge toon van Moskou-bashen.
Houd rekening met de beschuldigingen van de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Georgië, Ian Kelly. De ambassadeur verwijt Tbilisi dat het afdwaalt van het Westen en onvoldoende solidariteit toont met Oekraïne. Dergelijk commentaar suggereert een politieke draai, zo niet een opzettelijke weglaten van feiten. Kelly's bedoeling volgt zijn eigenaardige verklaring uit die "…dit is voor dit alles een heel slecht moment, wanneer er een echte discussie gaande is over de uitbreiding van de NAVO," is ook onduidelijk. Het is juist vanwege de onbelemmerde promotie van Georgië voor NAVO-lidmaatschap dat Rusland zich bedreigd voelde en het land in 2008 binnenviel. [Na provocatie vanuit Georgië, volgens een verslag in opdracht van de Europese Unie.]
Vijfdaagse oorlog met Rusland
Ware het niet voor Saakasjvili roekeloosheidGeorgië had Moskou er niet alleen van kunnen weerhouden het land binnen te vallen, maar ook van de erkenning van de twee regio’s Abchazië en Tskhinvali als onafhankelijke staten – iets dat de voormalige Georgische president Eduard Shevardnadze had bereikt door balancing met Moskou. Met andere woorden: de strategische houding van Georgië ging in een mum van tijd van kwaad tot erger vijf dagen. En toch lijkt deze existentiële dreiging voor Georgië, afgaande op deze commentaren, weinig uit te maken voor de ambassadeur, zolang de praatjes over het NAVO-expansionisme onaangedaan voortduren.
Politieke kaart van de Kaukasus, inclusief niet-erkende staten, 2013. (Travelpleb, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
In nog een ander geval zei Luke Coffey, een senior fellow bij het Hudson Institute, gesuggereerd dat Georgië in de NAVO moet worden geduwd, maar zonder de Artikel V-garanties voor [collectieve verdediging] voor de twee separatistische regio's. Maar nogmaals, zulke fantastische innovaties vergroten de existentiële dreiging waarmee Georgië vanuit Rusland wordt geconfronteerd.
De reden dat Moskou separatistische bewegingen in deze regio’s steunt is om ervoor te zorgen dat geen enkel stukje Georgisch grondgebied zich bij de NAVO aansluit. Daarom is het verre van duidelijk hoe Rusland ooit zal accepteren wat zou neerkomen op een afzonderlijke vrede met Abchazië en Tskhinvali, terwijl de rest van Georgië artikel V-bescherming ontvangt. Zelfs de meest fervente voorstanders van het liberaal internationalisme moeten vermoeden dat een dergelijk beleid de soevereiniteit van Georgië verder zou verzwakken door Moskou opnieuw woedend te maken.
Het behoeft geen betoog dat de geleidelijke opeenstapeling van dergelijke opvattingen een giftig politiek klimaat creëerde. Meest recent, duwenterug kwam van Georgia Dream, de partij van de eigen premier van Georgië. Het beweerde dat “bepaalde krachtenIn Oekraïne waren nauwe banden met de Verenigde Nationale Beweging (UNM) betrokken bij machinaties duwen Georgië zou een tweede front tegen Rusland willen openen.
Zelfs de Amerikaanse ambassadeur in Georgië, Kelly Degnan, moest dit expliciet doen ontkennen Dergelijke geruchten zullen de politieke wateren kalmeren. Degnan moest ook haar eigen publiek onder ogen zien in Washington, toen leden van de U.S. Het Congres raakte geïnteresseerd. De schade was echter al aangericht; Vier voormalige leden van de huidige Georgische regering schreven een open brief waarin ze beweerden dat de Europese Unie Georgië niet de status van kandidaat-lidstaat zou verlenen als het “sluit zich niet aan bij de oorlog en sluit zich niet aan bij de sancties tegen Rusland. '
Micheil Saakasjvili in 2013. (Europese Volkspartij, CC BY 2.0, Wikimedia Commons)
En natuurlijk de huidige politieke context prikkelbaarheid zou niet compleet zijn zonder de onheilspellende schaduw van de UNM-partij, die nog steeds een grote rol speelt in de Georgische politiek. De criminaliteit van het regime van Saakasjvili heeft de bevolking diep gestigmatiseerd en haar huiverig gemaakt voor de terugkeer van UNM. Een goede indicatie van deze verschuiving in het publieke perspectief is tot nu toe dat de arrestatie van Saakasjvili niet de steun onder zijn electoraat heeft opgeleverd waarop hij had gehoopt. Omdat hij geen politieke en morele legitimiteit heeft, is het onwaarschijnlijk dat hij binnenkort in de politiek in Georgië zal terugkeren.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat GD verre van onschuldig is geweest in dit politieke moeras. Door vakkundig gebruik te maken van deze onzekerheid heeft zij het vooruitzicht van de terugkeer van UNM op de helling gezet als een hervatting van de staatsterreur. Een ongekende overwinning behaald derde termijn, GD is er zelfs met zijn bevolking in geslaagd de bevolking op afstand te houden aanhoudende mislukking naar het verbeteren van de economie en het is flagrant terugtrekking uit door de EU bemiddelde overeenkomsten. Ironisch genoeg heeft dit falen het land er niet van weerhouden gebruik te maken van de bestaande publieke perceptie dat de UNM door de westerse partners van Georgië tegen de GD wordt aangezet.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Michael Pompeo in Tbilisi, 18 november 2020. (Buitenlandse Zaken/Ron Przysucha)
Om de spanningen te bezweren moet het Westen de hoofdweg inslaan en het politieke klimaat in Tbilisi de-escaleren. Het huidige politieke duel is armoedig theater en verdiept de polarisatie alleen maar. Het Westen oefent veel meer invloed uit op Tbilisi, maar politieke functionarissen in Washington moeten begrijpen hoe ze daar op de juiste manier voordeel uit kunnen halen.
Eén aspect van de relatie die zij moeten benutten is de al lang bestaande traditie van Georgië om persoonlijke relaties te gebruiken als een manier om achter de schermen een robuuste diplomatie te bedrijven. Verder moet Washington afstand doen van zijn verliefdheid op Saakasjvili, de harde realiteit ter plaatse erkennen en de GD behandelen als een gelijk speler.
Als laatste en belangrijkste punt is geopolitiek een essentieel onderdeel van de regio. Westerse functionarissen moeten dit cruciale feit in overweging nemen, voordat ze het pragmatisme van Tbilisi gelijkstellen aan een antiwesterse verschuiving. Georgië heeft band-gereden voorheen met zijn noordelijke buurman. Deze geopolitieke overweging hoeft voor Washington niet als een verrassing te komen, aangezien het land de veiligheid van Georgië op de korte en lange termijn niet kan garanderen. Georgiërs zijn meer aandacht gaan besteden aan deze dynamiek, al was het maar vanwege het historische bezoek van de Amerikaanse president naar hun land brachten hun hoop op het NAVO-lidmaatschap teniet.
Ironisch genoeg zijn de Verenigde Staten en Georgië met elkaar verbonden. Hoewel Georgië geen “vitaal” veiligheidsbelang voor de Verenigde Staten vertegenwoordigt, heeft Washington enorme politieke, financiële en militaire investeringen gedaan om de legitimiteit en soevereiniteit van Georgië te versterken. Als Washington deze band met Georgië wil versterken, moeten Amerikaanse beleidsmakers strategische flexibiliteit tonen door de druk op het leiderschap in Tbilisi te verminderen. Er kunnen geen grote beslissingen worden genomen zolang de Georgische beleidsmakers voortdurend tussen een rots en een harde plek worden gedrukt.
Giorgi Lasha Kasradze is een academische liaison en strategische bedrijfsontwikkelingsfunctionaris aan de Sokhumi State University en afgestudeerd aan de Fletcher School of Law and Diplomacy aan de Tufts University.
Dit artikel is van Het nationale belang.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
De Amerikaanse neoconservatieven hebben Georgië al eens eerder (2008) overgehaald om Rusland aan te vallen. Georgië verwachtte toen dat de VS hulp zou bieden die nooit zou komen.
Het lijkt waarschijnlijk dat Cheney tijdens zijn bezoek hulp had beloofd. Het lijkt waarschijnlijk dat hij daarin wilde voorzien, maar gezondere stemmen in de VS weigerden de VS in oorlog te brengen met Rusland op de manier die Cheney wilde, op de manier die Cheney's overigens krankzinnige idee motiveerde dat Georgië Rusland zou aanvallen.
Heeft Georgia de les geleerd over het luisteren naar deze jongens? Dat is waar wij nu naar kijken. Herhaling.
De VS zijn aan de verliezende kant, zonder druk, sancties en armzwaai hebben ze geen bondgenoten. Poetins mensen hoeven dat niet te doen.
Als het voorbij is en de NAVO, wat er nog van over is, verliest, zullen de VS een geïsoleerde natie zijn, zullen de NAVO-bondgenoten in Europa worden overwonnen, en zal de EU waarschijnlijk niet overleven zonder de Duitse economie. De oorlogsprofiteurs zullen de enige winnaars zijn, en Zelensky, als hij overleeft, is een van hen.
Geweldig artikel, maar ik ben het niet eens met de stelling dat “Georgië traditioneel pro-westers is geweest”. Georgië was onderdeel van de Federatie van de Sovjet-Unie en onderhoudt uitstekende banden met Moscu, ondanks de infiltratie van de CIA in Georgië. Nu is er de Georgische droompartij die prowesters is geworden na het Sovjettijdperk, en dankzij de sterke en bredere penetratie van geheime diensten ervoor en erna in Georgië. Bovendien was Georgië altijd pro-Sovjet- en zeer sterk. Bovendien is de Amerikaanse ambassadeur betrokken bij de machinaties om Georgië terug te dringen in conflict met Rusland; 'Verdeel en heers' en 'vis in troebel water' om dat gemakkelijker te maken voor de Amerikaanse NAVO-dominantie over het volledige spectrum in die regio.
Georgië handelt precies zoals landen moeten handelen als het gaat om het “het is onze manier of de snelweg”, een zelfpromotie van het nationale veiligheidsapparaat.
Het Congres moet in actie komen en deze idioten in een veel beperktere structuur plaatsen om de controle van het Congres over hun oorlogvoering te behouden.
Iets waar ik weinig toekomst voor zie, simpelweg omdat het Congres zich bij dit rechtse leiderschap heeft aangesloten door afstand te doen van zijn toezichtsverantwoordelijkheid. Bankiers die eigendom zijn van DeepStat hebben ze blijkbaar afgekocht.
Bedankt CN
Dit uiterst tweeledige of beter gezegd eenpartijcongres heeft zojuist unaniem gestemd voor voortzetting van de illegale sancties tegen Syrië. De diepe staat van het grote bedrijfsleven heeft de leiding.
RE:
'Het Congres moet in actie komen en deze idioten in een veel beperktere structuur plaatsen om de controle van het Congres over hun oorlogvoering te behouden.'
JA! Robert! Maar ik heb niet veel hoop dat dit congres ook maar enige verantwoordelijkheid voor wat dan ook op zich zal nemen.
Ik was geschokt en misselijk toen ik de kont zag kussen, buigen en schrapen voor Victoria Nuland toen ze een paar maanden geleden getuigde voor een commissie voor buitenlandse betrekkingen van de Senaat (denk ik). Schokkend om zelfs senator Chris Murphy uit Connecticut in haar zak te zien.
Geen enkel toezicht.
We zitten in de problemen wanneer waanvoorstellingen NEOCONS de geesten en harten van zwakkelingen in de Senaat beheersen.
Deze massahysterie over het besturen van de wereld terwijl we onze schulden niet onder controle kunnen houden, geen toezicht kunnen houden op Wall Street, de roekeloze eigendom van de spoorwegmaatschappijen, onze minister van Financiën rent naar Oekraïne om nog een paar miljard dollar te overhandigen en negeert Oost-Palestina, Ohio .
We zijn op hol geslagen, ik ben bang...
Maar bedankt dat je hierop wijst. Je hebt absoluut gelijk.
RE:
'Het Congres moet in actie komen en deze idioten in een veel beperktere structuur plaatsen om de controle van het Congres over hun oorlogvoering te behouden.'
JA! Robert! Maar ik heb niet veel hoop dat dit congres ook maar enige verantwoordelijkheid voor wat dan ook op zich zal nemen.
Ik was geschokt en misselijk toen ik zag hoe de kont kuste, boog en schrapte voor NEOCON Victoria Nuland toen ze in maart 2022 getuigde voor een CTTE van de Senaat voor Buitenlandse Betrekkingen. Er bestaat geen twijfel over de wijsheid van het buitenlandse beleid van NEOCON van eindeloze winstoogmerk. Diplomatie van tafel blijkbaar. Wij weten het, wij regeren, jij gehoorzaamt.
hxxps://www.foreign.senate.gov/hearings/russias-invasion-of-ukraine-assessing-the-us-and-international-response_-immediately-following-the-business-meeting030822
Er is geen discussie over de vraag of deze decennialange strategie van het gebruik van NAVO-expansie en nu Oekraïne als proxy om Rusland te verzwakken en Rusland op te breken, die een averechts effect heeft gehad, de beste belangen van de bevolking van dit land en de wereldvrede dient. De senatoren lijken verstrikt te zijn in de waanideeën van de NEOCONS.
Door deze massahysterie over het besturen van de wereld, terwijl we onze schulden niet onder controle kunnen houden, geen toezicht kunnen houden op de roekeloze eigendom van de spoorwegmaatschappijen op Wall Street, rent onze minister van Financiën naar Oekraïne om $1+miljard te overhandigen, en belooft $10+miljard meer en negeert Oost-Palestina Ohio.
We zijn op hol geslagen, ik ben bang...
Maar bedankt dat u wijst op dit kritieke falen van onze regering. Je hebt absoluut gelijk. Het toezicht van het Congres op OORLOG, BUDGET en de rest is verdwenen. Zoals Bruce Fein onlangs in zijn artikel over CN opmerkte, zou Madison volledig ontmoedigd zijn als hij zou zien wat er van ons is geworden.
hxxps://consortiumnews.com/2023/02/23/a-fantasy-of-angelic-us-omnipotence/
Net als de Balkan en het islamitische Centraal-Azië zijn de Kaukasus oude beschavingen die al duizenden jaren gefragmenteerd en polyglot zijn en verwikkeld zijn in interne oorlogen. Toen de tsaren en de Sovjets deze regio's met ijzeren vuist regeerden, of op zijn minst beperkten, had een soort Pax Russiya de overhand en konden de gewone mensen hun leven leiden zonder voortdurende oorlogen. Bovendien hebben de gemeenschappelijke belangen om de centrale autoriteit in Sint-Petersburg, of later Moskou, niet tegen te werken, waarschijnlijk als een verbindende factor voor deze uiteenlopende volkeren gediend.
De ontbinding van de Sovjet-Unie, inclusief de Balkan die verenigd was onder de onafhankelijke sterke man Tito, maakte alle verenigende en vredewekkende krachten teniet. Plotseling werden deze samenlevingen teruggeworpen in het BCE-tijdperk van oorlogszuchtig tribalisme. Kijk eens hoe roofzuchtig Azerbeidzjan, Turkmenistan en de andere Turkse republieken, inclusief Turkije zelf, het christelijke Armenië levend willen opeten. Net als elk ander nu soeverein ministaatje in de regio zal Armenië daar niets van willen weten en is het vastbesloten om tot de laatste Armeniër te vechten om zijn onafhankelijkheid en controle over zoveel mogelijk geografie te behouden als het onder wapengeweld kan. Georgië is in dezelfde soort voortdurende etnische oorlogvoering verwikkeld met de minderheden die in zijn territoria samenwonen, met de mensen als permanente bewoners al lang vóór de grondleggers van Amerika of hun over-over-over-over-over-overgrootvaders werden zelfs geboren tijdens het hoogtepunt van de Romeinse rijk. Deze bemoeizuchtigen voelen zich nu uitzonderlijk genoeg om elk aspect van deze oude samenlevingen op microniveau te willen beheren, iets wat de principes niet eens op een kaart zouden kunnen vinden als hun leven ervan afhing.
De enige dwingende principes in hun modus operandi zijn: belemmert het aanzetten tot meer chaos in de regio Poetin en Rusland in hun poging om de vrede en stabiliteit in de regio te handhaven? Of zullen de verhoopte chaos, oorlog en dood het vermogen van Rusland verminderen om de inherente hoge entropieniveaus in deze lastige en relatief ongekunstelde – zeker alleen machtige op een heel klein niveau – republieken, waarvan er nu al veel, zo niet de meeste zijn, te verminderen of op zijn minst te stabiliseren? voor het eerst in duizend jaar of misschien wel voor altijd onafhankelijk?!
De VS WETEN het koorddansen dat de Russische leiders MOETEN lopen om Georgiërs, Abchaziërs, Osseten en wie dan ook in dit kleine stukje vuil dat bekend staat als Georgië te sussen. De CIA, met haar kleine zwarte boekje met vuile geheimen over ELKE samenleving en haar minderheidsverdeelingen op deze hele planeet, complimenteert dat ze veel te veel dollars van de Amerikaanse belastingbetaler heeft om te verspillen hoe het verdomd goed wil, wijst vrolijk agenten, speciale agenten, vervreemde partizanen toe. het equivalent van Antifa, trotse jongens, BLM, eedhouders en dergelijke op steroïden) en zelfs onbetaalde stagiaires om de pot overal en altijd aan de kook te houden met de kans dat de inspanningen de inspanningen van de heer Poetin en de heer Xi om hun samenlevingen in stand te houden teniet zullen doen. en hun plekken op deze uitgestrekte planeet onder een schijn van vrede en orde – een echte op wetten gebaseerde orde, niet de schertsvertoning die Washington hanteert onder het nep-Bologna dat zij hun ‘op regels gebaseerde orde’ noemen.
De grootste fout van Poetin, zeggen zijn eerlijke analisten, is zijn vertrouwen in het Westen dat het zich zal houden aan de wetten en overeenkomsten die zij zogenaamd in goed vertrouwen maken, maar zich vervolgens omdraaien en onmiddellijk en zonder enige wroeging schenden! De akkoorden van Minsk waren absoluut typerend voor de manier waarop het Westen Poetin herhaaldelijk voor een sukkel uitspeelde, terwijl hij ijverig probeerde zich aan geschreven ondertekende overeenkomsten te houden, omdat ZIJN woord zijn verbintenis was. En Joe Biden? Hij is absoluut de slechtste, een echte gangster, die schaamteloos zijn eigen familie gebruikt om zijn vele misdaden te begaan. Poetin is in al zijn ambtsperiode trouwer geweest aan zowel de letter als de geest van de westerse gerechtigheid dan wie dan ook die Washington of de hoofdsteden van zijn vele dwangbuisvazallen uitsluit.
Ik denk dat dit redelijk goed het dilemma weergeeft van het proberen op deze planeet samen te leven met de imperiale oorlogszuchters die zich in Washington bevinden en die, zo zou ik eraan willen toevoegen, even meedogenloos zijn in het ‘regeren’ van hun eigen volk. Het Amerikaanse buitenlandse beleid is slechts één onderdeel van de tirannieke wanpraktijken van Washington, die herhaaldelijk ver verwijderd zijn van de officiële operationele procedures die in de grondwet zijn vastgelegd. De onderdrukkers die de leiding hebben, lijken vastbesloten en vastbesloten om dit allemaal, en relatief snel, te laten crashen.
Ik kon het niet helpen, maar ben het volledig eens met meer dan 80% van uw goed doordachte opmerkingen. U heeft gelijk wat betreft de Turkse vijandigheid jegens sommige Armeniërs, maar om te veronderstellen dat de Turken er geheel op uit zijn Armenië zelf te ontwortelen, gaat een beetje te ver. Dat geldt ook voor de situatie in Georgië. De huidige spanningen in en rond deze landen hebben evenveel, zo niet meer, te maken met geo-economie en diplomatiek leiderschap als met binnenlandse politiek en geopolitiek. Poetin is een wedergeboren christen die zich heeft hersteld van het atheïsme, en Biden is een christelijke afvallige die steeds meer verslaafd raakt aan het door Satan misleide neoliberale globalisme. De Russische leiders hebben het huidige Amerikaanse elitelandschap heel goed leren kennen en weten maar al te goed dat ze op dit moment geen verstandige ziel hebben om mee om te gaan. Als een dergelijk leiderschap landen en regio's uitscheldt die alleen maar proberen te overleven door wijselijk te proberen hun onderlinge verhoudingen opnieuw in evenwicht te brengen, dan hoeft dat niet zo verrassend te zijn. Dat was trouwens een tamelijk redelijk en evenwichtig verslag van Kasradze daar. Ook een pluim voor hem.
Alle vazalstaten van Amerika zijn in wezen kanonnenvoer. De VS zeggen dat het tijd is dat Georgië opstaat. Of bukken, al naar gelang het geval. Het “Westerse Paradijs” dat hen wordt verkocht is een fata morgana en het is niet moeilijk voor te stellen dat de elites die deze fata morgana propageren zelfzuchtige opportunisten zijn. Dit is ook wat er in Oekraïne gebeurde. Zelenski werd immers met een overweldigende meerderheid verkozen vanwege zijn belofte om vrede in Oekraïne te brengen. Dat was op zichzelf nooit acceptabel voor de VS, noch voor de neofascistische elementen in Oekraïne. Het lijkt er opnieuw op dat de volkeren van dit land slecht worden gebruikt door hun leiders, gesteund door hatelijke elementen in de samenleving, en elk streven naar vrede verpletteren. Oorlogsmensen zijn oorlogszuchters. Ze kleden zich in de een of andere nationalistische zaak, maar ze doen het uit lust en winst, waarbij ze zichzelf meestal uit de gevarenzone houden. Oorlogsmensen zijn de vloek van de mensheid.
Goed gezegd. En je weet dat Georgië in de problemen zit als de auteur suggereert dat ‘… het Westen de hoofdweg moet nemen en het politieke klimaat moet de-escaleren’, en hoe Georgië afhankelijk is van achterliggende kanalen van ‘robuuste diplomatie’. Over de hele wereld communiceren zelfs onze ambassadeurs in deze landen niet langer context, geschiedenis en risico's terug naar Washington. Ze zijn weinig meer geworden dan de dreigingspolitie voor het communiceren van rode lijnen, bedreigingen en intimidatie. Buig voorover of anders….