Nu wapenbeheersing is gebruikt om eenzijdig voordeel ten opzichte van Rusland te behalen, zullen de kosten voor de VS en de NAVO om Moskou weer aan de onderhandelingstafel te krijgen hoog zijn.
Bekijk de opkomst en ondergang van kernkoppen door de jaren heen van de kernwapenwedloop op de Minuteman Missile National Historic Site in South Dakota, 2017. (Wayne Hsieh, Flickr, CC BY-NC 2.0)
By Scott Ritter
Speciaal voor consortiumnieuws
VS-De Russische wapenbeheersing verkeert in een staat van extreme nood.
De terugtrekking van de VS uit het fundamentele anti-ballistische raketverdrag (ABM) in 2002 maakte het functionele en theoretische uitgangspunt van wederzijds verzekerde vernietiging (MAD) ongedaan, dat voor een logisch evenwicht zorgde voor de fundamenten van de nucleaire afschrikkingstheorie.
Op dezelfde manier viel de abrupte beëindiging door de regering-Trump van het Intermediate Nuclear Forces (INF)-verdrag in 2019 beide elementen aan van de ‘vertrouwen maar verifieer’-stelregel die kwesties van nalevingscontrole regelde die wapenbeheersing in de eerste plaats levensvatbaar maakten.
Het laatst overgebleven wapenbeheersingsverdrag dat grenzen stelt aan de strategische nucleaire arsenalen van zowel de VS als Rusland is het New Strategic Arms Reduction Treaty (START).
Het verdrag, ondertekend in 2010 en verlengd voor vijf jaar in 2021, loopt af in 2026. Het legt beperkingen op aan het aantal ingezette kernkoppen dat elke partij mag hebben (1,550), evenals aan voertuigen (raketten, bommenwerpers, onderzeeërs) om deze kernkoppen af te leveren (700).
Even belangrijk als de numerieke maxima is het door het verdrag voorgeschreven regime voor verificatie van de naleving, dat het recht van elke partij omvat om maximaal 18 inspecties ter plaatse per jaar uit te voeren. Maximaal tien van deze inspecties kunnen worden uitgevoerd op operationele bases waar nucleaire leveringssystemen zijn gevestigd. Inspecteurs daar kunnen de aanwezigheid van kernkoppen visueel bevestigen door willekeurig raketten te selecteren voor inspectie.
In de wacht
Toespraak van de Russische president Vladimir Poetin op 21 februari 2023 voor de Federale Vergadering. (President van Rusland)
De nalevingsaspecten van New START zijn opgeschort sinds begin 2020, toen zorgen over de volksgezondheid als gevolg van de Covid-19-pandemie beide landen dwongen de inspecties stop te zetten en de tweejaarlijkse bijeenkomst van het Bilateraal Raadgevend Comité (BCC) dat toezicht hield op de afhandeling van eventuele verdragsverschillen die door een van beide partijen zijn vastgesteld.
Toen de pandemie begin 2022 begon af te nemen, werden de pogingen om de controle op de naleving van de verdragen en het overleg opnieuw te starten belemmerd door de politieke gevolgen van de Russische invasie van Oekraïne. Sancties van de Europese Unie die het overvliegen van Russische vliegtuigen verbieden, verhinderden Rusland inspecties ter plaatse uit te voeren van Amerikaanse strategische nucleaire installaties.
Kwesties van wederkerigheid brachten Rusland ertoe Amerikaanse inspecteurs de toegang tot Russische strategische faciliteiten te ontzeggen. En het BCC-proces werd opgeschort vanwege de zorgen van Rusland over de publiekelijk verklaarde Amerikaanse beleidsdoelstelling om Ruslands “strategische nederlaag” in Oekraïne te bereiken.
De Russische houding werd officieel beleid toen, aan het einde van 2011 zijn toespraak van 21 februari tot de Russische Federale VergaderingDe Russische president Vladimir Poetin kondigde aan dat: “Rusland stopt en een einde maakt aan zijn deelname aan de overeenkomst over strategische wapenbeheersing. Ik wil nogmaals benadrukken dat we de overeenkomst niet verlaten. Wij houden er een stokje voor.”
Zijn redenen weerspiegelden eerdere Russische verklaringen over het gedrag van de VS. ‘We weten’, zei Poetin, ‘dat het Westen rechtstreeks verbonden is met de pogingen van [het] regime in Kiev om onze strategische luchtvaartbasis aan te vallen. De NAVO-specialist hielp bij het aansturen van onbemande vliegtuigen om deze faciliteiten aan te vallen. En ze willen onze faciliteiten inspecteren? Tegenwoordig is dit gewoon onzin.”
Poetin uitte opnieuw zijn zorgen over het officiële standpunt van de VS en de NAVO ten opzichte van Rusland:
“Ik zou willen benadrukken dat [de] VS en de NAVO rechtstreeks verklaren dat het hun doel is Rusland strategisch te verslaan. En denken ze daarna dat ze alleen maar een rondleiding gaan krijgen door onze faciliteiten, militaire faciliteiten? Onlangs hebben we een wet aangenomen om de nieuwe strategische defensiefaciliteiten in gebieden [sic] te plaatsen. Gaan ze die ook bezoeken?”
Het antwoord lijkt ‘nee’ te zijn.
De toekomst van wapenbeheersing
Eileen Malloy, hoofd van de wapenbeheersingseenheid van de Amerikaanse ambassade in Moskou, in Saryozek, Kazachstan in mei 1990, waar op grond van het INF-verdrag de laatste korteafstandsraketten van de Sovjet-Unie werden vernietigd. (American Foreign Service Association, Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken)
Waar blijft de Amerikaans-Russische wapenbeheersing? Slapend, maar nog niet dood. Het weer tot leven wekken ervan zal echter inspanningen vergen van de kant van de VS en hun NAVO-bondgenoten. Nu we de keuze hebben gemaakt om wapenbeheersing te gebruiken als middel om eenzijdig voordeel ten opzichte van Rusland te behalen, zullen de kosten om Rusland weer aan de onderhandelingstafel te krijgen hoog zijn.
Er zijn vier belangrijke kwesties die elk toekomstig wapenbeheersingsverdrag, vanuit Russisch perspectief, moet aanpakken: raketverdediging; opname van Britse en Franse kernwapens; wederopstanding van het INF-verdrag en aanvullende verificatiemaatregelen die bedoeld zijn om de goede trouw van de Amerikaanse onderhandelaars aan te tonen.
Raketverdediging zou een essentieel onderdeel zijn van de New START-onderhandelingen van 2010. De regering-Obama overtuigde de toenmalige Russische president Dmitry Medvedev ervan dat strategische kernwapens en raketverdediging als afzonderlijke kwesties moeten worden behandeld, en dat de VS te goeder trouw zouden proberen de Russische zorgen weg te nemen zodra New START eenmaal was geratificeerd.
De VS hebben gelogen door defensieve raketten met offensieve capaciteiten te installeren in Roemenië en Polen. Het eindresultaat is dat Rusland vastzit aan een verdragsovereenkomst die tot doel heeft zijn nucleaire afschrikkingstroepen te beperken, terwijl de VS raketdodende technologie aan de Russische grenzen installeert.
Een batterij THADD, of terminal high height area defense, voor het onderscheppen van ballistische raketten, bij de Amerikaanse marinefaciliteit in Deveselu, Roemenië, juni 2019. (NAVO)
Elk toekomstig wapenbeheersingsverdrag moet tegemoetkomen aan de Russische zorgen over de raketverdediging als het land enige hoop wil hebben het levenslicht te zien.
In zijn toespraak verklaarde Poetin: “Voordat we terugkomen op de discussie over deze [Nieuwe START], moeten we begrijpen wat Frankrijk en Groot-Brittannië proberen te doen en hoe we rekening gaan houden met hun strategische arsenalen.”
Vanaf het allereerste begin van de onderhandelingen over de vermindering van de Amerikaanse en Russische (en later Russische) voorraden heeft Rusland geprobeerd de Britse en Franse kernwapenarsenalen in de mix te betrekken. De VS hebben resoluut geweigerd. Het koppelen van de doelstellingen van de VS en de NAVO aan de “strategische nederlaag” van Rusland heeft het voor Rusland onmogelijk gemaakt om toekomstige discussies over wapenbeheersing te overwegen waarin de kernwapens van deze twee trouwe NAVO-leiders niet in de algemene vergelijking worden betrokken.
Het herwinnen van vertrouwen – een hele opgave
Moskou blijft de Amerikaanse terugtrekking uit het INF-verdrag zien als een van de grootste bedreigingen voor zijn nationale veiligheid, na de eerdere Amerikaanse terugtrekking uit het ABM-verdrag.
De potentiële inzet van Amerikaanse ballistische raketten op Europese bodem die Moskou binnen vijf minuten na de lancering zouden kunnen treffen, wordt terecht beschouwd als een inherent risico voor de overleving van Rusland en vergroot de kans op een onbedoeld nucleair conflict exponentieel. INF-systemen zijn dus een essentieel onderdeel van elke wapenbeheersingsovereenkomst over strategische kernwapens.
Waarschijnlijk de grootste uitdaging waarmee de VS in een toekomstig wapenbeheersingsverdrag worden geconfronteerd, is het terugwinnen van het vertrouwen dat nodig is om dergelijke overeenkomsten enige echte betekenis te laten hebben.
23 november 1974: Wapenbeheersingstop tussen de Amerikaanse president Gerald Ford en de Sovjet-secretaris-generaal Leonid Brezjnev in het Okeansky Sanatorium in Vladivostok, USSR, tijdens een periode van detente. (Gerald R. Ford Witte Huis, Nationaal Archief
“De eerste overeenkomst over het beperken van strategische wapens werd in 1991 met de VS ondertekend”, merkte Poetin op in zijn toespraak. “Dit was in een fundamenteel andere situatie. Dit gebeurde in het kader van wederzijds vertrouwen. En daarna gingen onze relaties naar een niveau waarop [de] VS en de Sovjet-Unie verklaarden dat ze zich bevonden elkaar niet langer als vijanden beschouwen. '
Dat was toen; dit is nu. “Onze relaties [VS en Rusland] zijn verslechterd”, zei Poetin, “en dit was het initiatief van de Verenigde Staten.”
Hij zei dat de VS,
“Begon na de Tweede Wereldoorlog alle basisprincipes van de wereldorde te vernietigen. Stap voor stap begonnen ze het systeem van mondiale veiligheid en controle over wapens te vernietigen… en dat alles werd gedaan met één enkel doel: het vernietigen van de structuur van de internationale betrekkingen die na de Tweede Wereldoorlog was opgezet. En na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben ze voortdurend geprobeerd hun mondiale dominantie te herhalen.”
Poetin erkende dat de wereld sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is veranderd. “Er zijn nieuwe invloedscentra, en die blijven zich ontwikkelen,” merkte hij op, “en dit is een natuurlijk objectief proces dat niet kan worden genegeerd. Wat onaanvaardbaar is”, benadrukte Poetin, “is dat [de] VS dit alleen maar zijn gaan herstructureren op basis van hun eigen behoeften.”
Dit zal niet langer het geval zijn. Elk toekomstig wapenbeheersingsverdrag moet terugkeren naar het fundamentele uitgangspunt dat het voor beide partijen voordelig moet zijn, wat betekent dat de Russische behoeften evenveel aandacht krijgen als die van de VS.
De dag dat een zwak Rusland instemde met de eisen van een dominante Amerikaanse kant is al lang voorbij. Als Rusland wil terugkeren naar de toekomstige onderhandelingstafel over wapenbeheersing, moet het land een volwaardige en gelijkwaardige partner zijn. Anders heeft het geen zin, zoals Poetin duidelijk heeft gemaakt.
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die diende in de voormalige Sovjet-Unie die wapenbeheersingsverdragen uitvoerde, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak waar hij toezicht hield op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is Ontwapening in de tijd van de Perestroika, uitgegeven door Clarity Press.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
De heer Scott Ritter
Ik gebruik deze manier, omdat ik geen andere manier heb om contact met u op te nemen, om te vragen of u ondertitels kunt toevoegen aan uw «Scott Ritter Show», die, voor iemand die niet vloeiend Engels spreekt, zal helpen om het te begrijpen.
Bedankt
“Het gezonde verstand van de mensheid eist dat de wet niet ophoudt met het bestraffen van kleine misdaden door kleine mensen. Het moet ook mensen bereiken die over grote macht beschikken en daar doelbewust en gezamenlijk gebruik van maken om kwaad in beweging te brengen dat geen enkel thuis in de wereld onberoerd laat.”
Justice Jackson – Openingsverklaring – Processen van Neurenberg – 1945.
Rusland zal moeten wachten tot deze generatie Amerikaanse politici en elites uitsterft en hopen dat het systeem dat deze persoonlijkheden binnen de VS vormt, verandert (door democratische druk van de totaal gepropageerde bevolking?, onwaarschijnlijk). hoe dan ook, deze generatie kan en zal niet veranderen, imo. ze zijn gewoon niet in staat het te 'snappen' en stappen uit hun programmering.
Nou, Scott, zoals gewoonlijk een zeer grondige beoordeling en peroratie. Dat gezegd hebbende, is de IMSHO-wapenbeheersing dood als een deurspijker met een zilveren staak in zijn hart. In tegenstelling tot wat blijkbaar vaak wordt gedacht onder het regime in Washington, zijn de Russen geen dwazen. De VS hebben al hun bruggen met Rusland verbrand (en ook China, verwacht ik). Wij hebben gelogen. Wij hebben vals gespeeld. Wij hebben gestolen. Liegen en bedriegen – de afspraken van Minsk, de klachten over een Russische raket die het INF schond, terwijl het de VS waren die de eerste INF-vernietigende raket lanceerden, 90 dagen nadat we het verdrag hadden ingetrokken. NS opblazen is veel erger dan diefstal maar het is ook diefstal. Als er ook maar enige twijfel bestond dat de EU allesbehalve een stel snotterende vazallen is, dan is daar een einde aan gemaakt. De EU wordt minstens zo zwaar getroffen als Rusland, maar je hoort ze niet schreeuwen om de hoofdhuid van de VS, toch? En dan komen we bij de verdragen die plechtige beloften zouden moeten zijn. We zijn zonder enige geldige reden weggelopen van de ABM-, INF- en de open skies-overeenkomst. Als Rusland (of welk ander land dan ook) een verdrag met de VS zou ondertekenen, zou ik hen voor dwazen houden. Er zijn geen garanties die de VS kunnen bieden die zouden garanderen dat de VS (voor een keer) hun woord zouden nakomen.
De VS lijken dol te zijn op macht...
Ik vind dat ze het niet goed doen!
Ze dreigen en diss--
Hun argumenten missen!
Deze natie verdwijnt te vroeg uit het zicht!
Let op, Biden, Blinken, Nuland – toondoof en blind – jullie geloven in leiderschap – maar tonen er geen. :(
De VS/NAVO hebben absoluut geen voordeel ten opzichte van Rusland. Dat is voor iedereen die oplet duidelijk. Verder waren er minstens twee keer dat Poetin opriep tot gesprekken: internationale vredesonderhandelingen. De VS reageerden met minachting (en zelfs spot) en brachten vervolgens hun lijsten met ultimatums uit. Niet-onderhandelbare ultimatums uiteraard. Hun voorstellen komen neer op eisen dat Rusland zich ontwapent en het Westen laat doen wat het wil.
Amerikanen moeten iets over de regio begrijpen. Oekraïne (lang “de Oekraïne” genoemd) was minstens sinds de 1700e eeuw, tot 1991, een regio in West-Rusland. Het is iets kleiner dan Texas (de wereldkernmacht Rusland, tweemaal zo groot als de VS). Een groot deel van de Oekraïense bevolking identificeert zich als etnisch Russisch, spreekt standaard Russisch, enz. Het doorbreken van de Amerikaanse propaganda over wat er precies in Oekraïne gebeurt, is een hele klus, ook al is de Amerikaanse strategie inmiddels bekend. De VS willen controle over Oekraïne (NAVO-bases langs de Russische grens) en zijn zenuwslopend dicht bij de vernietiging van de VS zelf gekomen om dat (zinloze) doel te bereiken.
Bedankt Scott, zoals altijd, voor een analyse zonder de lasterpraatjes over Poetin/Rusland.
Het resultaat van dit alles heeft Oekraïne op het slagveld gedoemd. Het is nu van cruciaal belang dat Rusland de oorlog definitief wint, zodat het de overhand krijgt in de onderhandelingen. Alles waar we getuige van zijn geweest, is met elkaar verbonden. Dit omvat ook de huidige stand van zaken op het gebied van kernwapens, zoals de heer Ritter heeft geschreven.
Vertrouwen. Ik zal zeggen dat geen enkel land de VS vertrouwt. Het is overduidelijk dat wat de VS ook zeggen, of wat het ook tekent, noch de adem noch het papier waard is. Rusland heeft volkomen gelijk als het stelt dat de VS helemaal niet in staat zijn tot overeenstemming te komen. Pompeo vatte de Amerikaanse modus operandi samen: “… we liegen, we bedriegen, we stelen.”
Dat is de VS in een notendop. Voor vertrouwen is waarheid nodig. De VS hebben een groot probleem met de waarheid.
rgl,
Zoals Gorbatsjov zei: “Je kunt de Amerikanen niet vertrouwen.”
Houd me twee keer voor de gek, schaam me. Rusland zal geen onderhandelingen over kernwapens voeren totdat de VS en de NAVO zich verbinden tot een nieuw veiligheidsregime in Europa. Dat zal niet gebeuren tijdens de regering-Biden, en op dit moment weten we niet wie de volgende president zal worden. Dan is er nog het extra probleem van de neoconservatieven in zowel het Rode als het Blauwe team in DC. Ze zullen nooit te goeder trouw met Rusland onderhandelen, en nu begrijpt Rusland dit heel goed. Dat zijn geen voorwaarden voor zinvolle strategische wapenbeperkingsgesprekken op korte termijn.
ja
botter gezegd: de NAVO heeft in de eerste plaats GEEN belang bij onderhandelingen.
ps als je de Twitter-threads van sommige westerlingen bekijkt die betrokken zijn bij deze wapenbeheersingskwesties: je leest Rusland-haat en wantrouwen van de raarste en meest verouderde soort
Nu alle ontwapeningsverdragen zijn verdwenen, is alles wat links is een nieuwe wapenwedloop, of nog gevaarlijker, een race om herbewapening, omdat deze afkomstig is van een relatief lage voorraad kernwapens. Maar de echte oorzaak van oorlog (inclusief WO III) is het onvermogen om de scenario's te beheersen waarin de ene of andere kernmacht zijn toevlucht zal nemen tot het gebruik ervan. Als we er niet in slagen ze onder controle te houden, wordt vernietiging een zekerheid.
Een gratis ebook: The Pattern of History and Fate of Humanity
Natuurwet: Overmoed heeft een prijs.
De tikkende doemsdagklok blijft tikken, tikken, tikken. Wanneer het stopt met tikken weet niemand zeker, maar er is niet veel tijd meer.
Ik denk dat de Amerikaanse imperiale managers verwikkeld zijn in een wanhopige alles-of-niets-drang om de onbetwiste mondiale dominantie te herwinnen. Er zal geen sprake zijn van een terugtrekking uit de escalatie van de oorlog in Oekraïne, noch van het opvoeren van de spanningen met China. Ik zie niet dat de VS ooit nog geïnteresseerd zullen zijn in overeenkomsten die hun militaire capaciteiten, inclusief kernwapens, zouden beperken. ……….. Deze VS/NAVO-oorlog tegen Rusland, gevoerd via proxy-Oekraïne, zal hoe dan ook doorgaan. Amerikaanse doelstellingen ––> Rusland verzwakt en ontmanteld zien…….zijn enorme hulpbronnen beheersen…….. Rusland scheiden van China, het volgende en grotere doelwit van het Amerikaanse imperialisme.
……..Om een langdurige oorlog van nog vele maanden/jaren te voorkomen, moet Rusland de zaken met overweldigende kracht op een hoogtepunt brengen, waardoor Zelenski om onderhandelingen zou smeken. Op de lange termijn zal dat meer levens redden dan een lange oorlog die de VS wensen. Bovendien geldt dat hoe langer dit voortsleept en escaleert, des te groter het gevaar wordt dat de VS kernwapens ontketenen.
Welnu, Shmutz, het probleem is dat de Russen al in Minsk hebben 'gepraat'. Ze hebben nu geleerd dat 'praten goedkoop is', vooral als één kant praat met de bedoeling om te misleiden. Waarom zouden de Russen nu denken dat er iets anders is?
Welnu, het verschil zou zijn dat Rusland, nadat het Oekraïne, de VS en de NAVO tot onderwerping heeft verslagen, in een betere positie zou zijn om de voorwaarden van een langdurig plan voor vrede en stabiliteit vorm te geven. …… Een totale Russische militaire overwinning zou wel eens de enige manier kunnen zijn waarop ze tot een eerlijke en redelijke regeling kunnen komen. …………. Poetin moet inmiddels wel weten dat hij over wat dan ook geen enkel woord van het Westen mag vertrouwen. Van de belofte van James Baker om de NAVO niet “een centimeter verder naar het oosten” uit te breiden….naar…. Omdat het Akkoord van Minsk vanaf het begin een schijnvertoning is – een kans voor het Westen om tijd te kopen om de Britten te bewapenen/op te leiden, hebben de VS te kwader trouw gehandeld. ……. Kan iemand de al lang bestaande plannen van de VS ontkennen om Rusland in deze oorlog te lokken, met de verwachting van een langdurige oorlog die zal leiden tot de uiteindelijke ontmanteling van Rusland? De VS hebben de enorme hulpbronnen daar voor altijd begeerd. …….Dan zou het verder gaan naar China!