Donziger: Assange-zaak een fraude van A tot Z

De rechtsstaat wordt in het geval van Julian Assange niet toegepast, net zoals dat in het mijne niet het geval was, zegt advocaat Steven Donziger. 

Donziger hield vrijdagavond in de National Press Club in Washington de volgende toespraak voor het Belmarsh Tribunaal. Een transcriptie volgt. 

Amy Goodman

Onze volgende spreker is de Amerikaanse mensenrechtenadvocaat Steven Donziger, die deel uitmaakt van een team dat een historisch vonnis van 9.5 miljard dollar heeft gewonnen tegen Chevron Corporation, wegens het vervuilen van het Ecuadoriaanse Amazonegebied. In 2019 was hij in New York het doelwit van de eerste bedrijfsvervolging in de geschiedenis van de Verenigde Staten. In totaal zou hij 993 dagen onder huisarrest en in de gevangenis zitten voor een aanklacht waarbij de maximale straf volgens de wet 180 dagen bedroeg: Steven Donziger.

Steven Donziger

Bedankt, Amy en Srecko. En dit prachtige panel, weet je, is de helft van de strijd als je de aanvallen min of meer aanpakt – en ik en ik willen op geen enkele manier mijn situatie vergelijken met de wreedheid die Julian nu ondergaat – maar de helft van de strijd is dit, weet je, het is de solidariteit. Er zijn hier zoveel mensen.

Toen ik in deze lange, weet je, deze lange periode van detentie zat waarvan ik nooit had kunnen vermoeden dat die in dit land zou gebeuren, omdat ik misschien een beetje naïef was. Er kwamen zoveel mensen langs voor mij en mijn familie, net zoals mensen hier vandaag zijn voor Julian. En ik kan je niet vertellen hoe enorm opbeurend dat was. Weet je, een deel van de uitdaging wanneer waarheidsvertellers de waarheid spreken tegen deze diepgewortelde machtsbronnen is hoe ze de aanvallen in kansen kunnen omzetten.

En terwijl ik het traject van Julians zaak een beetje in de gaten hield, was ik er pas echt diep in verdiept tot de afgelopen twee jaar, toen ik trouwens een boek van Nils Meltzer las. Ik weet niet of jullie het boek kennen van de voormalige speciale VN-rapporteur over foltering, die volledig en nauwgezet heeft gedocumenteerd dat het verhaal van de Amerikaanse regering over Julian een complete fraude is.

Het is een complete fraude van A tot Z. En Nils is niet iemand die dit vanuit een bewegingsperspectief bekijkt, alsof hij een serieuze klinische advocaat is. En ik zou alle journalisten die dit bekijken trouwens aanraden dat als je twijfels hebt over Julian en als je twijfels hebt over de zaak, en als je misschien een beetje ingenomen bent met zoiets als: Ik weet niet hoe het zit met die man, dat je het boek van Nils hebt gelezen, omdat ik je kan vertellen als iemand die, weet je, de inheemse bevolking, de volkeren in Ecuador, vele, vele jaren heeft vertegenwoordigd tegen Chevron – en voor degenen die dat niet doen Ik weet dat er een heleboel dingen online staan, maar Chevron heeft jarenlang via Texaco opzettelijk miljarden liters kankerverwekkend afval in de Amazone gedumpt.

En weet je, ik ging daar in 1993 als jonge advocaat heen, net zoals Julian begon Wikileaks. Weet je, je begint te denken: hé man, we kunnen deze grote dingen doen en een groot verschil maken in de wereld. En als je een beetje te effectief bent in wat je doet, bedenken deze diepgewortelde machtsbelangen, of het nu gaat om het nationale veiligheidsapparaat of de fossiele-brandstofindustrie, plotseling manieren om de rechtsstaat gewoon te vergeten. 

De rechtsstaat, zoals die normaal gesproken wordt toegepast – en ik begrijp dat we in dit land door de geschiedenis heen veel problemen hebben gehad met het niet toepassen van de rechtsstaat, niet pas onlangs – maar zoals normaal gesproken: de rechtsstaat wordt niet toegepast op Julians zaak.

Het werd niet toegepast op mijn geval. Ik ben de eerste persoon in de geschiedenis van de VS, de eerste advocaat ooit die in voorlopige hechtenis is genomen op beschuldiging van een misdrijf. En mijn aanklacht wegens misdrijf was dat Chevron een manier had bedacht om een ​​rechter ertoe te brengen mij te bevelen mijn computer midden in de zaak aan hun advocaten over te dragen, met al deze vertrouwelijke informatie.

En toen ik tegen dat bevel in beroep ging bij een hogere rechtbank, beschuldigde de rechter mij van misdadige minachting van de rechtbank. Hij legde zijn aanklacht voor aan de federale aanklager in New York, die weigerde mij te vervolgen. En toen benoemde de rechter een particulier ondernemingsrechtkantoor om mij te vervolgen in naam van de Amerikaanse regering, zonder het feit bekend te maken dat dat ondernemingsrechtkantoor Chevron als cliënt had.

Ik werd namens de Amerikaanse overheid vervolgd door een bedrijf. En als ik de ervaring doormaak, en ik ben zo blij dat ik dat stukje heb meegemaakt, hoewel ik nog steeds veel met Chevron te maken heb, maar ik heb mijn enkelband niet. En ik kijk naar waar Julian mee te maken heeft. Het enige dat ik kan zeggen is dat het absoluut essentieel is dat we begrijpen hoe belangrijk het is dat Julian al onze liefde voelt en dat we dit woord blijven verspreiden.

Het is van cruciaal belang. En ik zal zeggen, als ik naar Julian kijk – ik heb Julian trouwens een keer ontmoet, een paar jaar geleden in de Ecuadoraanse ambassade toen hij daar was – maar er gebeurt iets groots, of hij het zich nu realiseert of niet, door de proces van vechten voor zijn vrijheid. Weet je, het is een proces van bewustmaking over de hele wereld.

Het kan worden gezien als een kans om onze vrijheden te versterken, om de persvrijheid te versterken zoals die nu gebeurt. En voordat ik afsluit, wil ik er alleen maar op wijzen dat er in dit land een toenemende verzelfstandiging van dit soort aanvallen plaatsvindt. Deze week nog hadden we in de Verenigde Staten de eerste politiemoord op een klimaatactivist in Atlanta.

Ik weet niet of mensen van dit Cop City-project afweten. En er zijn nu, volgens mijn telling, vreedzame klimaatactivisten die beschuldigd zijn van binnenlands terrorisme in de Verenigde Staten van Amerika. We zien drie protesten in Minnesota, waarbij het pijpleidingbedrijf miljoenen dollars in de openbare politie steekt om demonstranten te arresteren. Dus of het nu gaat om de nationale veiligheidsstaat, de fossiele-brandstofindustrie of andere elementen van de bedrijfsklasse, we hebben een ernstig probleem met onze regering in dit land, die in wezen wordt gecoöpteerd door elementen die niets kunnen schelen over de vrijheid voor de De rest van ons.

En een paar blokken hier vandaan, bij het Hooggerechtshof, komt de show, die trouwens vandaag bijeenkomt om te bespreken of ze mijn beroep tegen mijn veroordeling wegens minachting in behandeling zullen nemen. Maar als je er goed over nadenkt, heeft die rechtbank nu zes rechters, van wie er vier zijn benoemd door presidenten die hun verkiezingen niet hebben gewonnen. Ze zijn niet gekozen en nemen beslissingen over bijna elke kritieke kwestie die verband houdt met de vrijheid van 330 miljoen mensen, inclusief wat er uiteindelijk in het geval van Julian gebeurt.

We moeten dus harder vechten – en het is niet mijn bedoeling om een ​​boodschap achter te laten die mensen zou kunnen demoraliseren – want elke keer als mij wordt gevraagd om over mijn ervaringen te praten, zoals de rechtenstudenten, zeg ik: “Nee, nee, nee. . Je kunt dit werk echt doen. Dit werk moet gedaan worden”. En het moet gedaan worden. En aangezien we deze toenemende onderdrukking zien, moeten we doorgaan met organiseren, vechten, de boodschap verspreiden en echt proberen het verzet om te zetten in kansen om de zaak van gerechtigheid te bevorderen. Daarom roep ik president Biden op om op te treden. Kom op, dit is belachelijk. Laat de aanklacht vallen en bevrijd Julian Assange. Hartelijk dank.