“Het is gemakkelijker om je het einde van de aarde voor te stellen dan je het einde van het kapitalisme voor te stellen.” Vijay Prashad reflecteert op het werk van het Tricontinental: Institute for Social Research bij het ontwikkelen van een noodzakelijk wereldbeeld.

Philip Guston, Canada, ‘Gladiatoren’, 1940.
By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
IIn mei 2021 schreven de uitvoerend directeur van UN Women, Phumzile Mlambo-Ngcuka, en de hoge vertegenwoordiger van de VN voor ontwapeningszaken, Izumi Nakamitsu, een dit artikel er wordt bij regeringen op aangedrongen buitensporige militaire uitgaven te bezuinigen ten gunste van het verhogen van de uitgaven voor sociale en economische ontwikkeling. Hun wijze woorden werden helemaal niet gehoord.
Het bezuinigen op oorlogskosten en het verhogen van het geld voor sociale ontwikkeling, zo schreven ze, is “geen utopisch ideaal, maar een haalbare noodzaak.” Die zin - geen utopisch ideaal, maar een haalbare noodzaak - is essentieel. Het beschrijft het project van het socialisme bijna perfect.
Ons instituut bestaat al meer dan vijf jaar en wordt precies gedreven door dit idee dat het mogelijk is de wereld te transformeren om tegemoet te komen aan de behoeften van de mensheid, terwijl we binnen de grenzen van de natuur leven. We hebben sociale en politieke bewegingen begeleid, naar hun theorieën geluisterd, hun werk geobserveerd en ons eigen begrip van de wereld opgebouwd op basis van deze pogingen om deze te veranderen.
Dit proces is verhelderend geweest. Het heeft ons geleerd dat het niet genoeg is om te proberen een theorie op te bouwen op basis van oudere theorieën, maar dat het noodzakelijk is om met de wereld om te gaan, om te erkennen dat degenen die proberen de wereld te veranderen in staat zijn om de wereld te veranderen. ontwikkelen de scherven van een beoordeling van de wereld, en dat het onze taak is – als onderzoekers van Tricontinental: Institute for Social Research – om die scherven in een wereldbeeld te verwerken. Het wereldbeeld dat we ontwikkelen, begrijpt niet alleen de wereld aangezien het; het houdt ook grip op de dynamiek die de wereld wil voortbrengen zoals het hoort te zijn.

Marcelo Pogolotti, Cuba, ‘Siglo XX o Regalo a la querida’ of ‘20e eeuw of cadeau voor de geliefde’, 1933.
Ons instituut zet zich in voor het traceren van de dynamiek van sociale transcendentie en hoe we uit een wereldsysteem kunnen komen dat ons naar vernietiging en uitsterven drijft. Er zijn nu voldoende antwoorden in de wereld, die al bij ons aanwezig zijn, zelfs wanneer sociale transformatie onmogelijk lijkt.
De totale sociale rijkdom op deze planeet is buitengewoon, hoewel – als gevolg van de lange geschiedenis van kolonialisme en geweld – deze rijkdom eenvoudigweg niet wordt gebruikt om oplossingen voor gemeenschappelijke problemen te genereren, maar om het fortuin van enkelingen te vergroten. Er bestaat genoeg voedsel om iedere persoon op de planeet te voeden, bijvoorbeeld, en toch blijven miljarden mensen hongerig. Het is niet nodig om naïef te zijn over deze realiteit, en het is ook niet nodig om je nutteloos te voelen.
In een van onze eerste nieuwsbrieven, waarmee we ons eerste werkjaar (2018) afsloten, hebben we schreef uit die
“Het is gemakkelijker om je het einde van de aarde voor te stellen dan je het einde van het kapitalisme voor te stellen, je voor te stellen dat de poolijskap ons met uitsterven overspoelt dan je een wereld voor te stellen waarin onze productiecapaciteit ons allemaal verrijkt.”
Dit blijft waar. En toch is er desondanks “een mogelijke toekomst die is gebouwd om aan de ambities van mensen te voldoen. … Het is wreed om deze hoop als naïef te beschouwen.’
De problemen waarmee we worden geconfronteerd, zijn niet het gevolg van een gebrek aan middelen of een gebrek aan technologische en wetenschappelijke kennis. Bij Tricontinental: Institute for Social Research geloven we dat het vanwege het sociale systeem van het kapitalisme is dat we onze gemeenschappelijke problemen niet kunnen overstijgen. Dit systeem beperkt de voorwaartse beweging die de democratisering van naties en de democratisering van sociale rijkdom vereist.
Honderden miljoenen mensen zijn georganiseerd in politieke en sociale formaties die zich verzetten tegen de gesloten gemeenschappen in onze wereld, vechtend om de barrières te slechten en de utopieën op te bouwen die we nodig hebben om te overleven. Maar in plaats van te erkennen dat deze formaties echte democratie proberen te realiseren, worden ze gecriminaliseerd, worden hun leiders gearresteerd en vermoord en wordt hun eigen kostbare sociale vertrouwen beroofd.
Ondersteuning CN's Winter Fonds Drive!
Ongeveer hetzelfde repressieve gedrag wordt toegepast op nationale projecten die geworteld zijn in dergelijke politieke en sociale bewegingen, projecten die zich inzetten voor het gebruik van sociale rijkdom voor het grootste goed. Staatsgrepen, moorden en sanctieregimes zijn routine; de frequentie ervan wordt geïllustreerd door een eindeloze reeks gebeurtenissen, van de staatsgreep in Peru in december 2022 tot de aanhoudende blokkade van Cuba, en door de ontkenning dat dergelijk geweld wordt gebruikt om de sociale vooruitgang te blokkeren.

Renato Guttuso, Italië, “Mei 1968”, 1968.
In zijn inleiding tot de filosofie in 1997 schreef de Duitse marxistische filosoof Ernst Bloch: “Ik ben het. Maar ik heb mezelf niet. En alleen daarom worden wij.” Dit is een interessante verklaring. Bloch herformuleert René Descartes' 'Ik denk, dus ik besta', een idealistische stelling.
Bloch bevestigt het bestaan (“Ik ben”), maar suggereert vervolgens dat het menselijk bestaan niet gedijt door vormen van vervreemding en eenzaamheid (“Maar ik heb mezelf niet”). Het ‘ik’ – het geatomiseerde, gefragmenteerde en eenzame individu – heeft niet het vermogen om de wereld alleen te veranderen. Om een proces richting sociale transcendentie op te bouwen is de creatie van een collectief ‘wij’ nodig.
Dit collectief is de subjectieve kracht die zichzelf moet versterken om de tegenstellingen te overwinnen die de menselijke vooruitgang in de weg staan. ‘Mens zijn betekent in werkelijkheid een Utopia hebben’, schreef Bloch. Deze zin resoneert diep met mij, en ik hoop dat het jou ook raakt.
In het nieuwe jaar zullen wij bij Tricontinental: Institute for Social Research uitvoerig nadenken over de wegen naar het socialisme en de barricades die proberen te voorkomen dat de miljarden in de wereld verder gaan dan een systeem dat hun sociale arbeid onttrekt en grootsheid belooft en tegelijkertijd het allerhoogste minimum levert. van de mogelijkheden van het leven.
We gaan dit nieuwe jaar binnen met een hernieuwde toewijding aan het eenvoudige postulaat: socialisme is een haalbare noodzaak.

Milan Chovanec, Tsjechoslowakije, ‘Vrede’, 1978.
Nu we het nieuwe jaar beginnen, wil ik mijn dank uitspreken aan iedereen die bij Tricontinental werkt: Institute for Social Research, een team dat over de hele wereld verspreid is, van Buenos Aires tot Shanghai, van Trivandrum tot Rabat. Als u ons werk wilt helpen, vergeet dan niet dat wij dat graag doen donaties.
Wij dringen er bij u op aan om onze materialen zo breed mogelijk te delen, ze in uw bewegingen te bestuderen en leden van ons team uit te nodigen om over ons werk te spreken.
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ondersteuning CN's
Winter Fonds Drive!
Doneer veilig via creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
Bedankt Vejay voor de vrolijke positieve boodschap om het nieuwe jaar in te luiden.
“Het bezuinigen op oorlog en het verhogen van het geld voor sociale ontwikkeling” is “geen utopisch ideaal, maar een haalbare noodzaak.”
EN vereist in principe een leider, NIET een politiek lijk en zijn raad van beulen wiens talenten bedrog, vernietiging en dood zijn. De genoemde 'vaardighedenset' is vereist op The Hill. ALLES wat “we” moeten onthouden is dat de Partij van de Oorlog, NIET de Vrede, in The House is. Brian Deese, Janet Yellen, Lloyd Austin, Jennifer Granholm, Gina Raimondo Pete Buttigieg, BIDEN-HARRIS, Blinken, Klain, Sullivan, Rahm, Psaki, Jean Pierre, Tanden, Kirby, Mayorkas, Garland, et al., zijn veteranen van de OHBAMA-beheerder. “Dit betekent dat ze een uitgebreide praktijk hebben in het liegen tegen het Amerikaanse volk en tegen de wereld over moorden op drone-raketten, illegale oorlogen in Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Pakistan, Jemen, Somalië; WERELDWIJDE SPIONING door het Amerikaanse inlichtingenapparaat; en er is GEEN geld voor sociale diensten, enz., enz., enz.
Deze roedel wolven ‘veroverde altijd de hoofden en harten van de massa. Dit is hoe hun acties vooruitgang kunnen boeken, onder het mom van goede wil.”
Het was NIET alleen de “War On Terror” OF de “Moet ze daar tegen elkaar vechten tegen hier”, HET IS hun For F/Ever “WAR ON TERRA!!!” De Partij van de Oorlog provoceert en prikt de Russische beer, oftewel de VS/NAVO versus Rusland, in de oorlog in Oekraïne, in de hoop dat dit een gevoel van ‘nationale eenheid’ zal genereren.
– “De EAGLE wil alle olie, aardgas, buitenlandse hulpbronnen”, kobalt, lithium, mangaan, nikkel, staal, die het kan plunderen. “De BEER en de DRAAK zeggen – “Deze keer NIET, mijn kale, gevederde vriend!!!” (PEPE ESCOBAR) hxxps://consortiumnews.com/2019/05/06/pepe-escobar-the-eagle-the-bear-and-the-dragon/
Washington wil dat het bloedbad in Oost-Europa dit nieuwe jaar escaleert. Ik zeg: “F/Washington's economische oorlogsvoering/sociale moord hier en daar!!!
“El Kapitalisme en de Viruz.” De RESOLUTIE is socialisme; MAAR, laten we het noemen: “EEN PLAN OM DE PLANEET TE REDDEN!!!” Multipolariteit versus UniPolariteit “Vrede op aarde/Paz en la Tierra.” B/C: “We moeten een symfonie van de menselijke beschaving bouwen.” Vladimir Poetin, oktober 2022.
Onlangs verlichtte PATRICK LAWRENCE het universum met “The Mortar” van BRICS:
* wederzijds respect voor elkaars territoriale integriteit en soevereiniteit,
* wederzijdse niet-agressie,
* wederzijdse niet-inmenging in elkaars interne aangelegenheden,
* gelijkheid en samenwerking voor wederzijds voordeel, en.
*vreedzaam samenleven.
Inderdaad! “WIJ, het volk” moeten BIG TIME de visie van The Tricontinental: Institute for Social Research, to Make It Rain, promoten: “Een plan om de planeet te redden.” TY, Vijay Prashad, CN, et al., HOUD HET LIT!”
Het is mijn geld. Waag het niet om het aan iemand te geven die het niet verdient. Waag het niet. Het is mijn geld. Ik denk dus ik ben.
Laten we deze dringend noodzakelijke transitie er onderdeel van maken ^^
Een herinnering-
Het is een uitdaging om de gigantische industrieën, inclusief alle daarmee samenhangende "banen" om te zetten van een destructief naar een constructief proces/vooruitgang.
Er is echt veel (!) te doen om te "repareren" - kijkend naar de door de mens/industrie veroorzaakte enorme sociale en milieuschade in de geschiedenis en op dit moment rond de planeet (inclusief de oceanen).
Laten we (bijna in de eerste plaats) het militaire budget (~ 2 biljoen dollar per jaar) verschuiven in een stapsgewijze internationale bindende overeenkomst binnen een tijdsbestek van 12 jaar om de natuur en het sociale evenwicht te herstellen.
De aangesloten industrieën zullen dan ook volgen.
Laat onze (militaire) jongens en meisjes goede "krachten"/stewards zijn voor een gezonde en zoveel mogelijk veerkrachtige planeet, en een sociaal stabiele mondiale samenleving inclusief alle prachtige wezens die de wereld met ons delen.
Door het personeel dienovereenkomstig en grondig te trainen.
Dat zou echt geweldig & slim zijn voor de nationale en mondiale veiligheid!
En laten we ze eindelijk de langverwachte opruiming geven van alle zeer gevaarlijke, giftige en enorme puinhoop die het leger en hun industrieën hebben achtergelaten of overal op de planeet hebben gedumpt tijdens en na voorbije (wereld)oorlogen.
Inclusief de dodelijke tijdbommen voor kernafval die ergens rotten.
Gevaarlijk werk voor decennia.
Er is maar één tuin Eden die we zeer waarschijnlijk ooit zullen kunnen bereiken ^^
De hele wapenindustrie (militair-industrieel complex) moet staatseigendom worden en gecontroleerd worden zonder geldelijke winst.
Gewoon onderhouden voor de echt noodzakelijke defensiebehoeften.
Niet meer dan dat!
En dit kan waarschijnlijk heel goed worden gedaan met slechts ~10% van het huidige budget/kosten in ongeveer elk land.
In de handen van een door aandeelhouders gedicteerde industrie zullen ze altijd op zoek zijn naar meer winst, elke dag en jaar na jaar.
En als er geen conflict/crisis is, zullen ze er een creëren op zijn 'best'. Ze krijgen zelfs te maken met meerdere conflicten/crisissen als maximale winst in het verschiet ligt.
Keer op keer, altijd gebaseerd op kwaadaardige propaganda, verspreid door “overheids”-instanties, kwaadwillende “denktanks” en geallieerde media.
Accepteren/veroorzaken van miljoenen burgerdoden en vernietiging van de natuur.
Er is een keuze voor wat te gebruiken wereldwijde jaarlijkse militaire uitgaven...
… van inmiddels meer dan 2.000.000.000.000,. $ per jaar.
We moeten het willen en erop aandringen!
“Het is gemakkelijker om je het einde van de aarde voor te stellen dan je het einde van het kapitalisme voor te stellen.”
Vooral omdat er geen verbeeldingskracht voor nodig is. Het kapitalisme is een relatief recente uitvinding in de menselijke samenleving. Het is pas een paar honderd jaar oud. Een relatieve nieuwkomer in menselijke ideeën, slechts ongeveer 1/10 van de tijd van het christendom. En er zijn al plaatsen op deze aarde geweest die het kapitalisme hebben afgeschaft, en nog niet zo lang geleden. Het is eerder gebeurd. Het kan opnieuw gebeuren. Waarom is het herhalen van iets dat in het verleden is bereikt nu volkomen ondenkbaar?
Het is heel gemakkelijk om je een wereld zonder kapitalisme voor te stellen. Het enige wat je hoeft te doen is de geschiedenis lezen. Er zijn genoeg voorbeelden van samenlevingen die niet rond het kapitalisme zijn georganiseerd. Er is geen verbeeldingskracht voor nodig. Er is wilskracht voor nodig, en de bereidheid om te strijden.
Modern links heeft geen idee hoe ze voor hun doelen moeten strijden. Ze lijken te geloven dat als ze een persconferentie houden en het vriendelijk vragen, de rijken en machtigen hen natuurlijk gewoon alles zullen geven wat ze willen. De geschiedenis zegt dat dit onvoorstelbaar is.
Het is verleidelijk om te constateren dat de ideologische strijd tussen het kapitalisme en het socialisme de afgelopen eeuw voor laatstgenoemde niet erg goed is verlopen tegen de propaganda die het kapitalisme tot zijn beschikking heeft – misschien wel grotendeels omdat ideologie voor zoveel mensen zo abstract kan lijken als vergeleken met de focus op hun specifieke levensuitdagingen en hoe slecht hun regeringen zich daarop concentreren.
De afgelopen zeven jaar heeft Bernie Sanders aanzienlijke Amerikaanse bekendheid verworven (en blijft behouden) door dit laatste te doen in plaats van de socialistische ideologie als 'het antwoord' te presenteren. Dit lijkt niet specifiek voor de VS als je het succes van Jeremy Corbyn beschouwt als gebaseerd op soortgelijke oppositie tegen het Britse establishment. Het feit dat geen van beiden nog de leider van hun land is geworden, doet niets af aan hun vermogen om significante oppositie teweeg te brengen tegen de kapitalistische gevestigde orde van hun land, in tegenstelling tot degenen die vertrouwen op de ideologie en uiteindelijk alleen prediken tot de reeds bekeerden (om deze laatste niet af te doen als irrelevant, maar de verschillen hebben onder de huidige omstandigheden praktische consequenties).