Het is slechts een kwestie van tijd voordat ook deze extremistische Israëlische regering wordt witgekalkt, schrijft Ramzy Baroud.
Parlementair kantoor ingericht door Knesset-lid Itamar Ben Gvir in Sheikh Jarrah, februari 2022. (CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
Ezelfs voordat de nieuwe Israëlische regering officieel bestond beëdigd op 29 december begonnen er boze reacties op te komen, niet alleen onder de Palestijnen en andere regeringen in het Midden-Oosten, maar ook onder de historische bondgenoten van Israël in het Westen.
Al op 2 november zeiden Amerikaanse topfunctionarissen overgebracht naar Axios dat het “onwaarschijnlijk is dat de regering-Joe Biden in gesprek zal gaan met de joodse supremacistische politicus Itamar Ben-Gvir.” In feite overtroffen de zorgen van de Amerikaanse regering Ben-Gvir, die dat ook was overtuigd door Israëls eigen rechtbank in 2007 wegens steun aan een terroristische organisatie en het aanzetten tot racisme.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Tony Blinken en de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan hebben naar verluidt “gezinspeelddat de Amerikaanse regering ook “andere rechtsextremisten” in de regering van premier Benjamin Netanyahu zou boycotten.
Deze ernstige zorgen leken echter afwezig in de felicitatieverklaring van de Amerikaanse ambassadeur in Israël, Tom Nides, de volgende dag. Nides doorgegeven dat hij “Netanyahu” had gefeliciteerd met zijn overwinning en hem had verteld dat ik ernaar uitkijk om samen te werken om de onbreekbare band tussen de twee landen in stand te houden.
Met andere woorden: deze ‘onbreekbare band’ is sterker dan welke publieke Amerikaanse bezorgdheid dan ook over terrorisme, extremisme, fascisme en criminele activiteiten. Ben-Gvir is niet de enige veroordeelde crimineel in de regering van Netanyahu. Aryeh Deri, de leider van de ultraorthodoxe Shas-partij, werd begin 2022 veroordeeld wegens belastingfraude en in 2000 geserveerd een gevangenisstraf wegens het aannemen van steekpenningen toen hij de functie van minister van Binnenlandse Zaken bekleedde.
Bezalel Smotrich is een ander controversieel personage, wiens anti-Palestijnse racisme jarenlang zijn politieke persoonlijkheid heeft gedomineerd. Terwijl Ben-Gvir de functie van minister van Nationale Veiligheid heeft gekregen, is Deri belast met het ministerie van Binnenlandse Zaken en Smotrich met het ministerie van Financiën.
palestijnen en Arabische landen zijn terecht boos, omdat ze begrijpen dat de nieuwe regering waarschijnlijk meer geweld en chaos zal zaaien.
??????. ????? ????? ?????? ?????? ?-37 ?? ????? ????? ?? pic.twitter.com/eKtaqOOm7e
—Benjamin Netanyahu – ?????? ?????? (@netanyahu) 29 december 2022
(Foto in Tweet toont voor het eerst de nieuwe regeringsvergadering van Israël.)
Nu veel van Israëls sinistere politici op één plek zijn, weten de Arabieren dat Israëls illegale annexatie van delen van de bezette Palestijnse gebieden weer op de agenda staat; en dat de ophitsing tegen Palestijnen in het bezette Oost-Jeruzalem, gekoppeld aan invallen in de Al-Aqsa Moskee, de komende weken en maanden exponentieel zal toenemen.
En naar verwachting zal de drang naar de bouw en uitbreiding van illegale nederzettingen waarschijnlijk ook toenemen. Dit zijn geen ongegronde angsten. Afgezien van de zeer racistische en gewelddadige uitspraken en acties van Netanyahu en zijn bondgenoten in de afgelopen jaren, heeft de nieuwe regering al gedeclareerd dat het Joodse volk ‘exclusieve en onvervreemdbare rechten heeft op alle delen van het Land Israël’, waarbij het belooft de nederzettingen uit te breiden, terwijl het zich distantieert van elke toezegging om een Palestijnse staat te stichten, of zelfs deel te nemen aan een ‘vredesproces’.
Klantenservice CN's Winter Fonds Drive!
Maar hoewel de Palestijnen en hun Arabische bondgenoten grotendeels consequent zijn geweest in het erkennen van het extremisme in de verschillende Israëlische regeringen, welk excuus hebben de VS en het Westen dan als ze niet erkennen dat de jongste door Netanyahu geleide regering het meest rationele resultaat is van het blindelings steunen van Israël in de hele wereld? de jaren?
In maart 2019, Polityczno branded Netanyahu als de schepper van ‘de meest rechtse regering in de Israëlische geschiedenis’, een sentiment dat talloze keren werd herhaald in andere westerse media. Deze ideologische verschuiving werd jaren eerder al erkend door Israëls eigen media.
In mei 2016 verscheen de populaire Israëlische krant Maariv beschreven de Israëlische regering werd destijds beschouwd als de “meest rechtse en extremistische” in de geschiedenis van het land. Dit was mede te danken aan de opdracht van de extreemrechtse politicus Avigdor Lieberman voor de rol van de minister van Defensie.
Ook het Westen toonde zich toen bezorgd, waarschuwde voor de teloorgang van Israëls veronderstelde liberale democratie en eiste dat Israël zich zou blijven inzetten voor het vredesproces en de tweestatenoplossing.
16 juli 2012: De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton ontmoet de rechtse Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Lieberman in Jeruzalem. (staatsdepartement)
Niets van dat alles is gerealiseerd. In plaats daarvan werden de angstaanjagende figuren van die regering in de daaropvolgende jaren omgedoopt tot louter conservatieven, centristen of zelfs liberalen. Hetzelfde zal nu waarschijnlijk gebeuren. In feite zijn er al tekenen te zien van de bereidheid van de VS om tegemoet te komen aan de extremistische politiek die Israël voortbrengt.
In zijn verklaring Op 30 december zei Biden, toen hij de nieuwe Israëlische regering verwelkomde, niets over de dreiging van de extreemrechtse politiek van Tel Aviv voor het Midden-Oosten, maar eerder over de “uitdagingen en bedreigingen” die de regio voor Israël vormt.
Met andere woorden, Ben-Gvir of geen Ben-Gvir, de onvoorwaardelijke steun aan Israël door de VS zal intact blijven. Als de geschiedenis een les is, zullen toekomstige gewelddadigheden en ophitsingen in Palestina ook grotendeels, zo niet regelrecht, aan de Palestijnen worden toegeschreven.
Deze reflexmatige, pro-Israëlische houding heeft de relatie van Israël met de VS bepaald, of Israëlische regeringen nu worden geleid door extremisten of door zogenaamde liberalen. Hoe dan ook, Israël handhaafde op de een of andere manier zijn valse status als ‘de enige democratie in het Midden-Oosten’.
Israëlische ‘democratie’
Jaramana vluchtelingenkamp in Damascus, Syrië, opgericht na de Palestijnse catastrofe, of Nakba, 1948. (Openbaar domein, Wikimedia Commons)
Maar als we moeten geloven dat Israëls exclusivistische en op rassen gebaseerde “democratie” überhaupt een democratie is, dan zijn we gerechtvaardigd om ook te geloven dat de nieuwe regering van Israël niet minder of democratischer is dan de vorige regeringen.
Toch zijn westerse functionarissen, commentatoren en zelfs pro-Israëlische Joodse leiders en organisaties in de VS dat wel geweest waarschuwing tegen het vermeende gevaar waarmee de liberale democratie van Israël wordt geconfronteerd in de aanloop naar de vorming van Netanyahu's nieuwe regering.
[Verwant: Thomas Friedman en de mythe van het liberale Israël]
Dit is een indirecte, zo niet slimme vorm van witwassen, omdat deze opvattingen aanvaarden dat wat Israël sinds de oprichting in 1948 tot op de dag van vandaag in praktijk heeft gebracht, een vorm van echte democratie was; en dat Israël een democratie bleef, zelfs na het aannemen van de controversiële natiestaatwet definieert Israël als Joodse staat, waarbij de rechten van de niet-joodse burgers van het land volledig worden genegeerd.
Het is slechts een kwestie van tijd voordat Israëls nieuwe extremistische regering ook wordt vergoelijkt als een beter bewijs dat Israël een evenwicht kan vinden tussen joods zijn en tegelijkertijd democratisch zijn.
Hetzelfde verhaal herhaalde zich in 2016, toen waarschuwingen over de opkomst van extreemrechts extremisme in Israël – naar aanleiding van de Netanyahu-Lieberman pact – verdween uiteindelijk.
In plaats van de nieuwe eenheidsregering, Washington, te boycotten afgerondIn september 2016 lanceerde het land zijn grootste militaire hulppakket aan Israël, ter waarde van 38 miljard dollar.
In werkelijkheid is Israël niet veel veranderd, noch in zijn eigen definitie, noch in zijn behandeling van de Palestijnen. Het niet begrijpen hiervan komt neer op stilzwijgende goedkeuring van Israëls racistische, gewelddadige en koloniale beleid in het bezette Palestina in de loop van 75 jaar.
Ramzy Baroud is journalist en redacteur van de Palestine Chronicle. Hij is de auteur van vijf boeken, waaronder: Deze kettingen zullen worden verbroken: Palestijnse verhalen over strijd en verzet in Israëlische gevangenissen (2019), “Mijn vader was een vrijheidsstrijder: het onvertelde verhaal van Gaza” (2010) en “De tweede Palestijnse Intifada: een kroniek van een volksstrijd” (2006). Dr. Baroud is een niet-ingezeten Senior Research Fellow bij het Center for Islam and Global Affairs (CIGA), Istanbul Zaim University (IZU). Zijn website is www.ramzybaroud.net.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De standpunten die in dit artikel worden uitgedrukt, weerspiegelen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Klantenservice CN's
Winter Fonds Drive!
Doneer veilig via creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
Witwassen, dat is wat ze doen. Dat moeten ze wel doen als ze verwachten dat hun leugens de tand des tijds zullen doorstaan.
Ik heb zojuist een reactie achtergelaten bij het stuk Netanyahu's meest rechtse regering tot nu toe van Marjorie Cohn.
Ik laat hetzelfde antwoord hier achter.
Ik heb zojuist een exemplaar ontvangen van het IRmep-jaarverslag. IRmep-directeur Grant Smith lijkt de zaken goed te doen.
Eerste pagina van het rapport, zie GRASSROOTS MOBILISATIE – “IRmep-onderzoek heeft ertoe bijgedragen dat 7.21 miljard dollar aan Israëlische lobbyprojectinkomsten is geannuleerd of stopgezet.
Hij is duidelijk effectief.
Bedankt CN
De hypocrisie van het Westen begint met landen die worden gesanctioneerd om een aantal redenen die zij in strijd achten met hun denkwijze. In feite zijn er momenteel 25 landen over de hele wereld die door de VS worden gesanctioneerd. Niet één daarvan is uiteraard Israël. Groot-Brittannië is eveneens medeplichtig.
hxxps://www.aljazeera.com/opinions/2021/6/26/there-is-no-good-reason-why-israel-should-not-be-under-sanctions
Wereld… laat geslachtsklieren groeien en begin op te komen tegen Israël. Ik heb een Joodse achtergrond en schaam me ervoor.
Als iemand iets zegt over Israël en zijn plunderingen in het Midden-Oosten, klinkt de kreet van antisemitisme uiteraard en komt de zionistische propagandamachine in actie. In politieke termen is de penetratie van de Israëliërs in de politieke instellingen in de Anglo-Amerikaanse wereld duidelijk zichtbaar en overweldigend aanwezig. In Groot-Brittannië moeten alle grote politieke partijen een virtuele eed van trouw afleggen ter ondersteuning van de zionistische staat. Zo hebben we de Labour Friends of Israel, de Conservative Friends of Israel en de Sociaal-democraten Friends of Israel, die zowel de Hogerhuizen als de Lagerhuizen van de staat, de Lords en de Commons, domineren. Elke afwijking van de partijlijn van de Anglo-Amerikaanse politieke instellingen wordt beantwoord door de volle kracht van het altijd aanwezige Israëlische propaganda-apparaat. Elke aspirant-politicus met ambities zal beslist niet in aanmerking komen voor een rigoureus selectieproces dat ervoor zorgt dat alleen de 'juiste' kandidaat wordt klaargestoomd voor een ambt.
Een voorbeeld hiervan is het Labour-parlementslid Jeremy Corbyn, die tijdens zijn verkiezingscampagne als leider van de Labour-partij optrad, werd geconfronteerd met de verwachte militante vijandigheid van alle politieke partijen – inclusief Labour – en van de prostituee-media, en werd toegewezen aan de buitenste regionen van het politieke systeem. Israël heeft feitelijk een wurggreep op de politieke en culturele instellingen in de Atlanticistische wereld. T
Bedankt voor deze zeer nauwkeurige samenvatting.
De PBS Newshour publiceerde één verhaal over de recente verkiezingen van Netanyhu. Ze interviewden een 'Amerikaanse' Israëlische apologeet die alle belangrijke feiten en kwesties ontweek, zonder rekening te houden met het perspectief van de Palestijnen, en uiteindelijk heel vakkundig de Newshour-kijkers niets vertelde.
Als u de betrekkingen tussen de VS en Israël in twijfel trekt, bent u duidelijk antisemitisch. Als je het voor de hand liggende zegt – Israël is een apartheidsstaat – ben JIJ duidelijk antisemitisch. Als je protesteert tegen het beleid van de Israëlische regering, ben JIJ duidelijk antisemitisch. En als u BDS steunt, bent u zeker antisemitisch. —> Dit is hoe de Israëllobby erin is geslaagd het discours in het Westen te kapen. (als je de documentaire The Lobby kunt vinden, bekijk hem dan).
————- In overeenstemming met de manier waarop enkele van de ergste dictators ter wereld (waarvan vele door de VS zijn aangesteld) ‘grote vrienden en nauwe bondgenoten’ van de VS zijn, is Israëls ‘onbreekbare band’ met de VS bijzonder weerzinwekkend. En uiteraard vergoelijken de bedrijfsmedia, net als elk ander aspect van het Amerikaanse buitenlandse beleid, de immense rol die de VS spelen bij het in stand houden van Israëls moordzuchtige, antidemocratische regime.
———– Als Israël volgende week opnieuw 'het gras zou maaien' en 100 Palestijnen zou doden, denk je dan dat er iets meer zou zijn dan een gemompelde tsk-tsk uit de VS??? natuurlijk niet. Als er 200 werden gedood??? Hetzelfde. 5, 6, 8 honderd??? Misschien een uitspraak als: 'We beschikken niet over alle feiten ter plaatse, we kunnen niet speculeren over wat er werkelijk is gebeurd. En laten we niet vergeten dat de veiligheid van Israël van het allergrootste belang is – zij hebben het recht zichzelf te verdedigen”. ………parodie? …waar genoeg?? …….jij beslist.
Een flink aantal protesteert tegen de Israëlische regering:
“Duizenden Israëli's zijn de straat op gegaan om te protesteren tegen plannen van de nieuwe regering van premier Benjamin Netanyahu, die volgens hen de democratie en vrijheden bedreigen.
De demonstranten verzamelden zich zaterdag in de stad Tel Aviv, dagen nadat de meest rechtse en religieus conservatieve regering in de 74-jarige geschiedenis van het land was beëdigd. Zij plant ingrijpende hervormingen, van het uitbreiden van illegale nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever tot het verzwakken van de macht van de rechterlijke macht.”
(Aljazeera 8 januari)