Als onderdeel van hun bezorgdheid over de ‘valutamacht’ willen veel landen in het Zuiden graag niet-dollar handels- en investeringssystemen ontwikkelen, schrijft Vijay Prashad.
Xi Jinping en koning Salman bin Abdulaziz Al Saud, 9 december. (CCTV/Wikimedia Commons)
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek
OOp 9 december had de Chinese president Xi Jinping een ontmoeting met de leiders van de Gulf Cooperation Council (GCC) in Riyadh, Saoedi-Arabië, om de verdieping van de banden tussen de Golflanden en China te bespreken.
Bovenaan de agenda stond meer handel tussen China en de GCC, met eerstgenoemde verpanding om “ruwe olie op een consistente manier en in grote hoeveelheden uit de GCC te importeren” en om de import van aardgas te vergroten.
In 1993 werd China een netto-importeur van olie, overtreffen de Verenigde Staten als de grootste importeur van ruwe olie in 2017. De helft van die olie komt van het Arabische schiereiland, en meer dan een kwart van de olie-export van Saoedi-Arabië gaat naar China. Ondanks dat China een belangrijke olie-importeur is, is het dat wel gereduceerd zijn CO2-uitstoot.
Een paar dagen voordat hij in Riyad aankwam, publiceerde Xi een dit artikel in al-Riyad dat grotere strategische en commerciële partnerschappen met de regio aankondigde, waaronder “samenwerking in hightechsectoren, waaronder 5G-communicatie, nieuwe energie, ruimtevaart en digitale economie.”
Saoedi-Arabië en China Gesigneerd commerciële deals ter waarde van 30 miljard dollar, ook op gebieden die het Belt and Road Initiative (BRI) zouden versterken. Xi's bezoek aan Riyad is een van zijn weinige buitenlandse reizen sinds de Covid-19-pandemie.
Zijn eerste was naar Centraal-Azië voor de top van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) in september, waar de negen lidstaten (die 40 procent van de wereldbevolking vertegenwoordigen) afgesproken om de handel met elkaar te vergroten met behulp van hun lokale valuta.
Manal Al Dowayan, Saoedi-Arabië, ‘Ik ben een petroleumingenieur’, 2005-07.
Op deze eerste top tussen China en de GCC heeft Xi aangedrongen de Golfmonarchen om “volledig gebruik te maken van de Shanghai Petrol and Gas Exchange als platform voor de verkoop van olie en gas met behulp van Chinese valuta.” Eerder dit jaar, Saoedi-Arabië gesuggereerd dat het Chinese yuan zou kunnen accepteren in plaats van Amerikaanse dollars voor de olie die het aan China verkoopt.
Terwijl er geen formele aankondiging werd gedaan op de GCC-top, noch in de gezamenlijke bijeenkomst verklaring Uitgegeven door China en Saoedi-Arabië zijn er voldoende aanwijzingen dat deze twee landen dichter bij het gebruik van de Chinese yuan zullen komen als handelsnaam. Ze zullen dit echter langzaam doen, omdat ze allebei blootgesteld blijven aan de Amerikaanse economie. (China houdt iets minder dan $ 1 biljoen aan Amerikaanse staatsobligaties).
De gesprekken over een handel in yuan tussen China en Saoedi-Arabië hebben de wenkbrauwen doen fronsen in de Verenigde Staten, die vijftig jaar lang op de Saoedi's hebben vertrouwd om de dollar te stabiliseren. In 50 trok de Amerikaanse regering de dollar terug uit de goudstandaard en begon te vertrouwen op centrale banken over de hele wereld om monetaire reserves aan te houden in Amerikaanse staatsobligaties en andere Amerikaanse financiële activa.
Toen de olieprijzen in 1973 omhoogschoten, besloot de Amerikaanse regering een systeem van oliewinning in het leven te roepen dollar seigniorage via Saoedische oliewinsten. In 1974 arriveerde de Amerikaanse minister van Financiën William Simon – net van de handelsdesk bij de investeringsbank Salomon Brothers – in Riyad met instructies van de Amerikaanse president Richard Nixon voor een serieus gesprek met de Saoedische minister van Olie, Ahmed Zaki Yamani.
Simon stelde voor dat de VS grote hoeveelheden Saoedische olie in dollars zouden kopen en dat de Saoedi's dat zouden doen . deze dollars om Amerikaanse staatsobligaties en wapens te kopen en om in Amerikaanse banken te investeren als een manier om de enorme Saoedische oliewinsten te hergebruiken. En zo werd de petrodollar geboren, die het nieuwe in dollars luidende wereldhandels- en investeringssysteem verankerde.
Als de Saoedi’s zelfs maar zouden suggereren dat ze deze regeling, die minstens tien jaar zou duren om te implementeren, zouden intrekken, zou dit het monetaire privilege dat aan de VS wordt geboden ernstig in twijfel trekken.
Zoals Gal Luft, mededirecteur van het Institute for Analysis of Global Security, vertelde Ocuco's Medewerkers Wall Street Journal“De oliemarkt, en bij uitbreiding de gehele mondiale grondstoffenmarkt, is de verzekering van de status van de dollar als reservevaluta. Als dat blok uit de muur wordt gehaald, zal de muur beginnen in te storten.”
Ghada Al Rabea, Saoedi-Arabië, ‘Al-Sahbajiea’ of ‘Vriendschap’, 2016.
Het petrodollarsysteem kreeg twee ernstige opeenvolgende klappen.
Ten eerste suggereerde de financiële crisis van 2007-08 dat het westerse banksysteem niet zo stabiel is als gedacht. Veel landen, waaronder grote ontwikkelingslanden, haastten zich om andere procedures voor handel en investeringen te vinden.
De oprichting van BRICS door Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika is hiervan een illustratie urgentie om “de parameters voor een nieuw financieel systeem te bespreken.” Er is een reeks experimenten uitgevoerd door BRICS-landen, zoals de creatie van een BRICS betalingssysteem.
Ten tweede hebben de VS, als onderdeel van hun hybride oorlog, hun dollarmacht gebruikt sanctie meer dan 30 landen. Veel van deze landen, van Iran tot Venezuela, hebben alternatieven gezocht voor het door de VS gedomineerde financiële systeem om normale handel te kunnen drijven.
Ondersteuning CN's Winter Fonds Drive!
Toen de VS in 2014 sancties tegen Rusland begonnen op te leggen en in 2018 de handelsoorlog tegen China te verdiepen, versnelden de twee machten de processen van dollarvrije handel die andere gesanctioneerde staten uit noodzaak al waren begonnen te vormen.
Destijds de Russische president Vladimir Poetin genaamd voor de de-dollarisering van de oliehandel. Moskou begon haastig zijn bezittingen in dollars af te bouwen en zijn bezittingen in goud en andere valuta te behouden. In 2015 was 90 procent van de bilaterale handel tussen China en Rusland in handen uitgevoerd in dollars, maar in 2020 daalde dit tot onder de 50 procent.
Toen westerse landen de reserves van de Russische centrale banken op hun banken bevroor, kwam dit neer op het ‘oversteken van de Rubicon’, zoals econoom Adam Tooze schreef. “Het brengt conflicten in het hart van het internationale monetaire systeem. Als de centralebankreserves van een G20-lid die zijn toevertrouwd aan de rekeningen van een andere centrale bank van de G20 niet heilig zijn, is niets in de financiële wereld dat wel. We zijn in een financiële oorlog verwikkeld.”
Abdulhalim Radwi, Saoedi-Arabië, ‘Creation’, 1989.
BRICS en gesanctioneerde landen zijn begonnen nieuwe instellingen op te bouwen die hun afhankelijkheid van de dollar zouden kunnen omzeilen. Tot nu toe hebben banken en overheden vertrouwd op het Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (SWIFT)-netwerk, dat wordt beheerd via de Clearing House Interbank Payment Services van de Amerikaanse Federal Reserve en de Fedwire Funds Service. Landen onder unilaterale Amerikaanse sancties – zoals Iran en Rusland – werden afgesneden van het SWIFT-systeem verbindt 11,000 financiële instellingen over de hele wereld.
Na de Amerikaanse sancties van 2014 creëerde Rusland het Systeem voor de Overdracht van Financiële Berichten (SPFS), dat voornamelijk is ontworpen voor binnenlandse gebruikers, maar centrale banken uit Centraal-Azië, China, India en Iran heeft aangetrokken.
In 2015 creëerde China de Grensoverschrijdend interbancair betalingssysteem (CIPS), beheerd door de People's Bank of China, dat geleidelijk door andere centrale banken wordt gebruikt.
Naast deze ontwikkelingen door Rusland en China bestaat er een reeks andere opties, zoals betalingsnetwerken die geworteld zijn in nieuwe ontwikkelingen in de financiële technologie (fintech) en digitale valuta van de centrale bank.
Hoewel Visa en Mastercard de grootste bedrijven in de sector zijn, worden ze geconfronteerd met nieuwe rivalen in het Chinese UnionPay en het Russische Mir, evenals in de particuliere retailmechanismen van China, zoals Alipay en WeChat Pay.
Ongeveer de helft van de landen in de wereld is dat experimenteren met vormen van digitale valuta van de centrale bank, met de digitale yuan (e-CNY) als een van de meer prominente monetaire platforms die de dollar al aan de zijlijn is gaan zetten in de Digitale Zijderoute gevestigd naast de BRI.
Als onderdeel van hun bezorgdheid over de ‘valutamacht’ willen veel landen in het Zuiden graag niet-dollar handels- en investeringssystemen ontwikkelen. De nieuwe minister van Financiën van Brazilië, die op 1 januari 2023 begint, Fernando Haddad, heeft dat gedaan verdedigd de creatie van een Zuid-Amerikaanse digitale munt genaamd de sur (wat ‘zuiden’ betekent in het Spaans) om stabiliteit in de interregionale handel te creëren en ‘monetaire soevereiniteit’ te vestigen.
De sur zou voortbouwen op een mechanisme dat al door Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay wordt gebruikt, het zogenaamde betaalsysteem in lokale valuta SML.
Sarah Mohanna Al Abdali, Saoedi-Arabië, ‘Kul Yoghani Ala Laylah’ of ‘Ieder voor zich’, 2017.
Een mars verslag van het Internationale Monetaire Fonds (IMF), getiteld ‘The Stealth Erosion of Dollar Dominance’, toonde aan dat ‘het aandeel van de reserves die centrale banken in Amerikaanse dollars aanhouden sinds de eeuwwisseling met 12 procentpunten is gedaald, van 71 procent in 1999 naar 59 procent. procent in 2021.”
Uit de gegevens blijkt dat reservebeheerders van centrale banken hun portefeuilles diversifiëren met Chinese renminbi (of yuan), die een kwart van de verschuiving voor hun rekening neemt, en met niet-traditionele reservevaluta’s (zoals Australische, Canadese, Nieuw-Zeelandse en Singaporese dollars; Deense dollars). en Noorse kroon, Zwitserse frank en Koreaanse won).
“Als er een einde komt aan de dominantie van de dollar,” concludeert het IMF, “dan zou de dollar niet door de belangrijkste rivalen van de dollar kunnen worden geveld, maar door een brede groep alternatieve valuta.”
De mondiale valutawissel vertoont aspecten van een netwerkeffectmonopolie. Historisch gezien is er een universeel medium ontstaan om de efficiëntie te vergroten en de risico's te verminderen, in plaats van een systeem waarin elk land met andere landen handel drijft en verschillende valuta's gebruikt. Goud was jarenlang de standaard.
Elk enkelvoudig universeel mechanisme is moeilijk te verplaatsen zonder enige vorm van kracht. Voorlopig blijft de Amerikaanse dollar de belangrijkste mondiale valuta, goed voor iets minder dan 60 procent van de officiële deviezenreserves. Onder de heersende omstandigheden van het kapitalistische systeem zou China de volledige convertibiliteit van de yuan moeten toestaan, een einde moeten maken aan de kapitaalcontroles en zijn financiële markten moeten liberaliseren, zodat zijn munt de dollar als mondiale munt kan vervangen.
Dit zijn onwaarschijnlijke opties, wat betekent dat er geen onmiddellijke onttroning van de hegemonie van de dollar zal plaatsvinden, en praten over een ‘petroyuan’ is voorbarig.
Ramses Younane, Egypte, ‘Zonder titel’, 1939.
In 2004 startten de Chinese regering en de GCC besprekingen over een vrijhandelsovereenkomst. De overeenkomst, die in 2009 tot stilstand kwam als gevolg van spanningen tussen Saoedi-Arabië en Qatar, ligt nu weer op tafel nu de Golf zich bij de BRI voelt betrokken.
In 1973, de Saoedi's vertelde de VS dat ze ‘manieren wilden vinden om de opbrengsten [van de olieverkoop] nuttig te investeren in hun eigen industriële diversificatie en andere investeringen die iets bijdroegen aan hun nationale toekomst.’
Onder de omstandigheden van het oliedollarregime was geen echte diversificatie mogelijk. Nu het einde van de koolstofuitstoot mogelijk is, verlangen de Arabische Golfstaten naar diversificatie, zoals blijkt uit de Saudi Vision 2030, die geïntegreerde in de BRI.
China heeft drie voordelen die deze diversificatie bevorderen die de VS niet hebben: een compleet industrieel systeem, een nieuw type productiekracht (beheer en ontwikkeling van infrastructuurprojecten op enorme schaal) en een enorm groeiende consumentenmarkt.
De westerse media hebben vrijwel niets gezegd over het vernederende verlies van economisch prestige en dominantie in de regio tijdens Xi's reis naar Riyad. China kan nu tegelijkertijd complexe relaties aangaan met Iran, de GCC, Rusland en de Arabische Liga-staten.
Bovendien kan het Westen de uitbreiding van de Shanghai Cooperation Organization naar West-Azië en Noord-Afrika niet negeren. Egypte, Saoedi-Arabië, Iran, Turkije en Qatar zijn aangesloten bij of in gesprek met de SCO, wiens rol zich ontwikkelt.
Vijf maanden geleden bezocht de Amerikaanse president Joe Biden Riyad met veel minder pracht en praal – en zeker met minder op tafel om de verzwakte betrekkingen tussen de VS en Saoedi-Arabië te versterken. Toen hem werd gevraagd naar Xi's reis naar Riyad, zei de woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zei“We vertellen landen over de hele wereld niet dat ze moeten kiezen tussen de Verenigde Staten en de Volksrepubliek China.” Die verklaring op zichzelf is misschien een teken van zwakte.
Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.
Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Ondersteuning CN's
Winter Fonds Drive!
Doneer veilig via creditkaart or controle by te klikken de rode knop:
De snel veranderende wereld van de internationale financiële wereld, waarbij de VS voortdurend en snel hun macht verliezen. Wat, zo zou je je kunnen afvragen, zal de situatie zijn in 2030, op voorwaarde dat de NAVO Rusland niet aanvalt vanwege de oorlog in Oekraïne?
Totdat Amerika en Europa weer hun eigen computertechnologie gaan produceren, zal de Greenback in internationaal belang blijven krimpen. Tot op heden is dat onwaarschijnlijk.
Het klassieke superimperialisme van Michael Hudson beschrijft hoe, nadat Nixon de dollar van goud had gehaald, de dollar (petrodollar) en Amerikaanse staatsobligaties goud vervingen als primaire mondiale valuta en reservevaluta. Dit was het eerste boek (1973) dat de nieuwe ontwikkelingen accuraat en uitgebreid beschreef. Iedereen die geïnteresseerd is in internationale financiën, de betalingsbalans, macro-economie etc. zou dit boek naar mijn mening moeten lezen. Hudson heeft ook een nieuwe, bijgewerkte editie gepubliceerd.
Vijay Prashad doet geweldig werk door de aandacht te vestigen op de verschuivingen die plaatsvinden buiten de hegemonie van de USD. Zoals het artikel van Prashad schetst, is “de Rubicon” overschreden. Veel landen zijn nu gedwongen afstand te doen van USD-handel en -reserves als gevolg van illegale inbeslagnames (diefstal) van in USD luidende activa en goud uit Libië, Afghanistan, Venezuela en Rusland. Ik ben het ermee eens dat de verschuiving van de USD geleidelijk zal moeten gebeuren. Alleen al China bezit meer dan een biljoen aan in USD luidende activa bij de PBC.
De dagen van de hegemonie van de USD (en deze Amerikaanse wereldmacht) zijn echter geteld. Ik denk ook aan de opkomst en ondergang van de grote mogendheden (Paul Kennedy).
Ik geloof niet in het oppervlakkige aspect van Trump/Biden – dit gaat over financiën en mondiale macht op de lange termijn. Amerikaanse politici steunen graag Israël en KSA omdat zij de belangen van de Amerikaanse macht dienen. Natuurlijk kent het Amerikaanse politieke systeem ‘onbeperkte politieke omkoping’ en wordt het omgekocht door het MIC, BigOil, BigPharma enz.
Wanneer KSA aankondigt dat zij andere valuta voor aardolie zullen accepteren, zal de “rode lijn” zijn overschreden en zal een regimeverandering in KSA waarschijnlijk zijn. Een in verval rakend imperium doet (en doet) roekeloze dingen om de hegemonie te behouden. Nog een kruitvat….
Ik denk dat de VS de hond al hebben genaaid. De laatste druppel was het bevriezen van de Russische forex die in buitenlandse banken werd aangehouden, terwijl de hooggestemde BS over het stelen van de Russische forex om “Oekraïne te herbouwen”, wat prima zou kunnen zijn, behalve dat “Het Westen” de staatsgreep aanwakkerde die Oost-Oekraïne uit de stemming haalde en onze bondgenoten , de nazi's, die de leiding hebben. De rest van de wereld kan zien wat er is gebeurd. Met de bekentenissen van mevrouw Merkel weet iedereen dat niets veilig is in de VS.
De door hoogmoed gevoede idiotie van door Deep State geïnspireerde economische sancties van de Verenigde Staten kunnen maar al te snel uitmonden in de val van de Amerikaanse dollar, en daarmee ook in het primaat van economieën die verbonden zijn met de Verenigde Staten, goed voor de wereld maar verschrikkelijk voor de Verenigde Staten en Europa. burgers, waaronder helaas ook mensen wier pensioenen en sociale zekerheid aan de dollar zijn gekoppeld. Dit artikel contextualiseert op een objectieve manier de logische ontwikkelingen nu een groot deel van de wereld zich voorbereidt op de ondergang van de dollar.
Dit is allemaal een gigantische fraude. Saoedi-Arabië wijst Biden alleen maar af omdat ze Trump of een meer hardcore zionistische neoconservatieve partij als president wilden. De Saoedi’s willen niets minder dan een grondinvasie tegen Iran en het rechtstreeks uitschakelen van Hezbollah en Bashar Al Assad. Bin Salman beschouwt een zionist als Biden als te zwak en te diplomatiek, ondanks dat hij nog steeds een oorlogszuchter is. Saoedi-Arabië en de VAE zullen zich meer aansluiten bij de VS zodra een meer hardlijnige zionist opperbevelhebber wordt. Kijk maar naar de sterke relatie tussen Jared Kushner en Saoedi-Arabië. Saoedi-Arabië, de VAE en Israël zijn fascistische landen en hebben controle over Amerikaanse politici.
KSA heeft zijn eigen zakelijke belangen die niet samenvallen met die van Israël en Amerika. Omdat KSA bijvoorbeeld een grote verbruiker was van diesel en stookolie, terwijl ze ‘lichte olie’ produceerden en niet de voorkeursgrondstof voor die brandstoffen was, begon ze grote hoeveelheden Russische ‘olieproducten’ te importeren. Ten tweede hebben ze een plan voor een kerncentrale die op de lange termijn een ideaal type energie is voor ontzilting, goedkoper dan koolstofbrandstoffen en betrouwbaar in vergelijking met “hernieuwbare energiebronnen”. Trouwens, Turkije en Bangladesh hebben positieve ervaringen met Rosatom, Egypte (gesteund door KSA) heeft een enorm contract, het komt erop neer dat Rosatom op tijd levert (dat wil zeggen, twee keer sneller dan Westinghouse en wie dan ook eigenaar is van de Franse atoomindustrie) en zonder kostenoverschrijdingen (dat wil zeggen, minstens twee keer goedkoper).
De zakenelites in het KSA, India, Brazilië (reeds onder Bolsonaro) enz. willen graag met voordeel commerciële transacties aangaan, ongeacht de grillen van het Amerikaanse sanctieapparaat. Als de VS tevreden zouden zijn met de winstgevendheid van het hebben van een dominante reservevaluta en deze niet als wapen zouden gebruiken, zouden mensen als Modi, Bolsonaro en Golfpotaten er niet aan denken deze uit te dagen. Maar dat is niet het geval, en er is een hele wereld van winst te vinden om te genieten van het Amerikaanse gecontroleerde internationale bankwezen.
Het is naïef om te veronderstellen dat de VAE en de KSA ‘zionistisch’ zijn. Ja, ze kunnen zich niets aantrekken van de Palestijnen, maar hun winsten zijn totaal andere zaken.