Een land met zo’n gehypte gevoeligheid voor ingebeelde ‘existentiële bedreigingen’ zou niet de kans moeten krijgen om het soort wapens te verwerven dat de hele regio meerdere malen zou kunnen vernietigen, schrijft Ramzy Baroud.
THet Israëlische IDF-hoofdkwartier op de Kirya-compound in Tel Aviv, in 2014, tijdens een ereceremonie voor de Amerikaanse minister van Defensie Chuck Hagel. (DoD)
ATerwijl westerse landen de theorie naar voren brengen dat Rusland zijn conflict met Oekraïne zou kunnen laten escaleren tot een nucleaire oorlog, blijven veel westerse regeringen een oogje dichtknijpen voor Israëls eigen kernwapencapaciteiten. Gelukkig onderschrijven veel landen over de hele wereld deze endemische westerse hypocrisie niet.
“De Conferentie over de oprichting van een zone in het Midden-Oosten die vrij is van kernwapens en andere massavernietigingswapens” werd gehouden tussen 14 en 18 november, met als enige doel het creëren van nieuwe normen voor verantwoordelijkheid die, zoals altijd het geval had moeten zijn, gelijkelijk zouden worden toegepast op alle landen in het Midden-Oosten.
Het debat over kernwapens in het Midden-Oosten kan onmogelijk relevanter of urgenter zijn. Internationale waarnemers hebben gelijk nota dat de periode na de oorlog tussen Rusland en Oekraïne de zoektocht naar kernwapens over de hele wereld waarschijnlijk zal versnellen. Gezien de ogenschijnlijk voortdurende staat van conflict in het Midden-Oosten zal de regio waarschijnlijk ook getuige zijn van nucleaire rivaliteit.
Jarenlang hebben Arabische en andere landen geprobeerd de kwestie aan de orde te stellen dat de verantwoordelijkheid met betrekking tot de ontwikkeling en verwerving van kernwapens niet beperkt kan blijven tot staten die worden gezien als vijanden van Israël en het Westen.
De laatste van deze inspanningen was een resolutie van de Verenigde Naties waarin Israël werd opgeroepen zijn kernwapens te verwijderen en zijn nucleaire faciliteiten onder toezicht te plaatsen van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA). Resolutie nummer A/C.1/77/L.2, opgesteld door Egypte met de steun van andere Arabische landen, voorbij met een eerste stemming van 152-5. Het is niet verwonderlijk dat onder de vijf landen die tegen het ontwerp stemden de Verenigde Staten, Canada en uiteraard Israël zelf waren.
Doneren Heden naar CN's
2022 Winter Fonds Drive
Wat dwingt Washington en Ottawa, ondanks de blinde steun van de VS en Canada aan Tel Aviv, om tegen een ontwerp te stemmen met de titel: “Het risico van nucleaire proliferatie in het Midden-Oosten?” Als we de opeenvolgende rechts-extremistische regeringen in gedachten houden die al vele jaren over Israël regeren, moet Washington begrijpen dat het risico van het gebruik van kernwapens onder het mom van het afweren van een ‘existentiële dreiging’ een reële mogelijkheid is.
Sinds zijn oprichting heeft Israël talloze keren zijn toevlucht genomen tot en gebruik gemaakt van de uitdrukking ‘existentiële dreiging’. Verschillende Arabische regeringen, later Iran en zelfs individuele Palestijnse verzetsbewegingen werden ervan beschuldigd het voortbestaan van Israël in gevaar te brengen. Zelfs de niet-gewelddadige Palestijnse, door het maatschappelijk middenveld geleide Boycott, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging werd in 2015 door de toenmalige premier Benjamin Netanyahu beschuldigd van wezen een existentiële bedreiging voor Israël. Netanyahu beweerde dat de boycotbeweging “geen verband hield met onze acties; het is verbonden met ons bestaan.”
De Israëlische Benjamin Netanyahu tijdens een persconferentie van het Pentagon in 2021. (DoD, Jack Sanders)
Dit zou iedereen zorgen moeten baren, niet alleen in het Midden-Oosten, maar in de hele wereld. Een land met zo’n gehypte gevoeligheid voor ingebeelde ‘existentiële dreigingen’ zou niet het soort wapens mogen verwerven dat het hele Midden-Oosten meerdere malen zou kunnen vernietigen.
Sommigen beweren misschien dat het nucleaire arsenaal van Israël intrinsiek verbonden was met reële angsten die voortkwamen uit het historische conflict met de Arabieren. Dit is echter niet het geval. Zodra Israël de etnische zuivering van de Palestijnen uit hun historische thuisland had afgerond, en lang voordat er in reactie daarop enig serieus Arabisch of Palestijns verzet plaatsvond, was Israël al op zoek naar kernwapens.
Al in 1949 had het Israëlische leger dat gedaan gevonden uraniumafzettingen in de Negev-woestijn, wat leidt tot de etablissement, in 1952, van de zeer geheimzinnige Israel Atomic Energy Commission (IAEC).
In 1955, de Amerikaanse regering uitverkocht Israël een nucleaire onderzoeksreactor. Maar dat was niet genoeg. Tel Aviv wil graag een volledige kernmacht worden toevlucht genomen naar Parijs in 1957. Laatstgenoemde werd een belangrijke partner in de sinistere nucleaire activiteiten van Israël toen het de Israëlische regering hielp bij de bouw van een clandestiene kernreactor nabij Dimona in de Negev-woestijn.
De vader van het Israëlische nucleaire programma was destijds niemand minder dan Shimon Peres, die dat ironisch genoeg ook was Bekroond de Nobelprijs voor de Vrede in 1994. De Dimona-kernreactor is dat nu genoemd “Shimon Peres Nucleair Onderzoekscentrum-Negev.”
10 december 1994: Van links; PLO-voorzitter Yasser Arafat, de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Shimon Peres en de Israëlische premier Yitzhak Rabin na het ontvangen van de Nobelprijs voor de Vrede na de Oslo-akkoorden. (Persbureau van de Israëlische regering, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons)
Zonder enig internationaal toezicht, en dus zonder wettelijke aansprakelijkheid, gaat de nucleaire zoektocht van Israël tot op de dag van vandaag door. In 1963, Israël gekocht 100 ton uraniumerts uit Argentinië, en er wordt sterk aangenomen dat Israël tijdens de Israëlisch-Arabische oorlog van oktober 1973 “dichtbij een nucleaire preventieve aanval kwam”, aldus Richard Sale. het schrijven van bij United Press International (UPI).
Momenteel is Israël dat wel geloofde om “genoeg splijtbaar materiaal te hebben om 60 tot 300 kernwapens te vervaardigen”, aldus de voormalige Amerikaanse legerofficier Edwin S. Cochran.
De schattingen lopen uiteen, maar de feiten over de Israëlische massavernietigingswapens (MVW's) worden nauwelijks betwist. Israël brengt zelf in praktijk wat is bekend als ‘opzettelijke dubbelzinnigheid’, om een boodschap te sturen naar zijn vijanden van zijn dodelijke macht, zonder iets te onthullen waardoor het land verantwoordelijk kan worden gehouden voor internationale inspectie.
Wat we weten over de kernwapens van Israël is deels mogelijk gemaakt door de moed van een voormalige Israëlische kerntechnicus Mordechai Vanunu, een klokkenluider die gehouden tien jaar lang in eenzame opsluiting vanwege zijn moed bij het blootleggen van de donkerste geheimen van Israël.
Toch Israël weigert om het Verdrag inzake de non-proliferatie van kernwapens (NPV) te ondertekenen, dat door 191 landen wordt onderschreven.
Israëlische leiders houden vast aan wat is bekend als de 'Begin-doctrine', verwijzend naar Menachem Begin, de rechtse Israëlische premier die in 1982 Libanon binnenviel, met de dood van duizenden tot gevolg. De doctrine is geformuleerd rond het idee dat, hoewel Israël zichzelf het recht geeft om kernwapens te bezitten, zijn vijanden in het Midden-Oosten dat niet mogen doen. Deze overtuiging blijft tot op de dag van vandaag de Israëlische acties bepalen.
De Amerikaanse steun aan Israël beperkt zich niet tot het verzekeren dat laatstgenoemde een “militaire voorsprong” heeft op zijn buurlanden in termen van traditionele wapens, maar ook om ervoor te zorgen dat Israël de enige supermacht in de regio blijft, zelfs als dat inhoudt dat men moet ontsnappen aan de internationale verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van massavernietigingswapens.
De collectieve inspanningen van Arabische en andere landen in de AVVN om een zone in het Midden-Oosten te creëren die vrij is van kernwapens zijn welkome initiatieven. Het betaamt iedereen, inclusief Washington, om zich bij de rest van de wereld aan te sluiten en Israël eindelijk te dwingen zich aan te sluiten bij het Non-proliferatieverdrag, een eerste maar cruciale stap in de richting van lang uitgestelde verantwoordingsplicht.
Ramzy Baroud is journalist en redacteur van de Palestina Chronicle. Hij is de auteur van vijf boeken, waaronder: Deze kettingen zullen worden verbroken: Palestijnse verhalen over strijd en verzet in Israëlische gevangenissen (2019) Mijn vader was een vrijheidsstrijder: het onvertelde verhaal van Gaza (2010) en De tweede Palestijnse Intifada: een kroniek van de strijd van een volk (2006). Dr. Baroud is een niet-ingezeten senior research fellow bij het Centrum voor Islam en Mondiale Zaken (CIGA), Istanbul Zaim Universiteit (IZU). Zijn website is www.ramzybaroud.net.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
.
Het is niet verwonderlijk dat onder de vijf landen die tegen het ontwerp stemden de Verenigde Staten, Canada en uiteraard Israël zelf waren.
Trudeau, de nep-progressief zoals de Australische Albanezen die een Amerikaanse kolonie leiden. Er zijn veel nepverhalen in de progressieve sfeer. Trudeau, Ardern, Sanna Marin… De volgende generatie van het neoliberalisme vernietigt nog eens tientallen jaren de hoop op een eerlijker wereld, glimlachend terwijl zij dat doen.
Wat een vertrouwen dat zelfs als Israël een non-proliferatie zou ondertekenen
afgesproken dat zij zich niet langer aan de voorwaarden zou houden
Hitler hield zich aan de voorwaarden van de Münchense ‘vrede in onze
tijd” overeenkomst. Het is: "Gewoon een stukje papier."
Ik herinner me een grap uit het Midden-Oosten over het feit dat Israël een staat zou worden. “Wij hebben de Palestijnen. Waarom hebben we ook Joden nodig?”
Israël probeert die grap te herschrijven. Door Palestijnen te elimineren. Zij, de Palestijnen, herinneren er voortdurend aan dat Israël Palestina is.
Toen ik jonger was, was ik een aanhanger van het fictieve verslag van Leon Uris over Israël. Ik vroeg eens aan een Israëlische vriend waar de 'Arabische' Leon Uris waren. Zijn antwoord was verhelderend. “Ze zijn er wel.. maar wij zijn eigenaar van de uitgeverijen.. jij zult ze niet lezen”.
Er wordt groot onrecht gepleegd door het Westen in Palestina. Het lijkt er elke dag steeds meer op dat een Palestijn wordt neergeschoten door Israëlische strijdkrachten en dat er zes gewonden vallen. Wij in het Westen steunen dit door niets te doen en door te stemmen of ons te onthouden in de VN.
Ik vind het ongelooflijk dat, gezien de vastberadenheid van Israël om zich van Palestina te ontdoen, zij kernwapens mogen krijgen – om welke reden dan ook.
“Een land met zo’n gehypte gevoeligheid voor ingebeelde ‘existentiële dreigingen’ zou niet toegestaan moeten worden om dit soort wapens te verwerven…’
Ten eerste: hebben we het over Israël of de VS? Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat het bovenstaande van toepassing is op beide landen. Waarom zou u deze verklaring tenslotte alleen beperken tot deze twee onverlaten? Deze wapens zijn constructies op uitstervingsniveau. Geen enkel land zou deze dingen moeten bezitten.
Ja, ik weet het, dromen...
Natuurlijk ontwikkelde Israhell zijn kernwapens heimelijk en achter de rug van JFK, die wanhopig probeerde zijn programma bij Dimona stop te zetten.
en heeft er waarschijnlijk met zijn leven voor betaald.
De Begin-doctrine ontkiemde en groeide uit een traditioneel bed van westerse hypocrisie, goed gevoed onder hun kruistochtkater. Hoewel het waar is dat veel landen zich om verschillende redenen op geen enkele formele manier identificeren met deze flagrante westerse hypocrisie, ondersteunen de machtige ‘westerse’ elementen binnen de Rest deze in feite krachtig, al was het maar informeel. Dus zelfs het idee om een kernwapenvrije zone in het Midden-Oosten te creëren zal uiteindelijk alleen maar de veiligheid van Israël op de langere termijn dienen en de levensduur van die onwettige entiteit helpen bestendigen. Terwijl we het hebben over de westerse hypocrisie, mogen we de Arabische, of beter gezegd de Egyptische, hypocrisie niet over het hoofd zien door vrede te sluiten met een onwettige entiteit en vervolgens te werken aan het versterken van die onwettige entiteit door haar datgene te ontzeggen waarvan zij denkt dat het haar voortbestaan en regionale veiligheid kan garanderen. kracht en hulp bij het afwenden van de zogenaamde ‘existentiële’ dreiging!
Het lijkt duidelijk dat het Westen heeft samengespannen om Israël in staat te stellen kernwapens te verkrijgen. Vergelijk dit eens met de bezwaren van het Westen tegen het bezit van kernwapens door Iran en Noord-Korea – meer openlijke hypocrisie.
Het past duidelijk in de agenda van het Westen om een dodelijke gewapende gekke hond door het Midden-Oosten te laten rennen en zo te verzekeren dat de Arabische landen niet kunnen evolueren naar een niveau waarop ze een bedreiging vormen voor de VS.
Goed, nauwkeurig artikel en zeker een artikel dat nooit in het kleine Canada zou kunnen worden gepubliceerd. Alleen al het noemen van het woord “Palestina” zal ervoor zorgen dat u een 'inhoud uitgeschakeld' krijgt op de nieuwspagina van CBC. Bedankt, Ramzy. [klop klop! Wie is daar? Het is CSIS, mogen we even?]
Iemand moet praten met al die voornamelijk blanke, tweepartijdige, rechtse tot extreemrechtse zeer rijke evangelische christenen die bij de SCOTUS en het congres lobbyen voor blinde steun voor hun agenda. Er bestaat al een andere officiële groep die hetzelfde doet met betrekking tot het lobbyen bij het Amerikaanse Congres en anderen voor een gunstige behandeling van alles wat Israël is.
Hoe dan ook, Ramzy Baroud heeft dit recht.
De Israëlische regering laat nooit rust in haar pogingen om haar eigen burgers te verslaan, terwijl ze voortdurend ondraaglijke druk uitoefent op alle Palestijnen. De hele tijd heerste er een dreiging van nucleaire vernietiging over de hele regio.
Als Amerikaan beschouw ik dit als een totaal onredelijke, krankzinnige regering van Israël. Ooit gehoord van een man die 'Ye' heet, is er naar mijn mening weinig verschil tussen zijn krankzinnige geraaskal en Israëls nieuwe grensbaas.
Dat ik hier mijn eigen mening moet matigen, vat ik heel persoonlijk op en het irriteert me. Ik kan me de emoties van de ongelukkige Palestijnen niet voorstellen.
Net zoals we allemaal weten dat Trump vol zat met S%#$, weten we ook dat het standpunt van onze regering met betrekking tot Israël onredelijk bevooroordeeld is ten gunste van de Israëli's en de Amerikaanse waarden ondermijnt vanwege de schandalige acties van verschillende Israëlische overheidsfunctionarissen.
Ik weet zeker dat ik nooit zou instemmen met de capriolen waarmee de Amerikaanse regering Israëlische functionarissen laat wegkomen.
Naar mijn bescheiden mening heeft onze regering een zeer risicovolle dynamiek laten ontstaan door Israël als een verwend kind te behandelen.
Bedankt CN