John Young, de oprichter van de Cryptome-website, heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie gevraagd hem ook aan te klagen, omdat hij eerder niet-geredigeerde bestanden van het ministerie van Buitenlandse Zaken had gepubliceerd. Wikileaks deed, meldt Joe Lauria.
By Jo Lauria
Speciaal voor consortiumnieuws
TDe oprichter van een in de VS gevestigde website die eerder dezelfde niet-geredigeerde documenten publiceerde Wikileaks uitgever Julian Assange werd later aangeklaagd omdat hij het Amerikaanse ministerie van Justitie had uitgenodigd om hem tot medeverdachte samen met Assange te benoemen.
“Cryptome publiceerde de gedecodeerde, niet-geredigeerde kabels van het ministerie van Buitenlandse Zaken op 1 september 2011 voorafgaand aan de publicatie van de kabels door WikiLeaks”, schreef John Young in een inzendingsformulier van het ministerie van Justitie, dat Young dinsdag op Twitter plaatste.
“Geen enkele Amerikaanse functionaris heeft contact met mij opgenomen over het publiceren van de niet-geredigeerde kabels sinds Cryptome ze publiceerde”, schreef hij. “Ik verzoek respectvol dat het ministerie van Justitie mij toevoegt als medeverdachte in de vervolging van de heer Assange op grond van de Spionagewet.”
Assange is beschuldigd van het bezit en de verspreiding van geheime informatie, deels van hetzelfde materiaal dat Young bezit en verspreidde.
Young richtte in 1996 Cryptome op, dat hij een ‘gratis openbare bibliotheek’ noemt. Het was een voorloper ervan Wikileaks bij het publiceren van ruwe, geheime en niet-geclassificeerde overheidsdocumenten op internet.
Young getuigde tijdens de uitleveringshoorzitting van Assange in Londen in september 2020. Zijn beëdigde verklaring luidt:
“Ik heb op 1 september 2011 op Cryptome.org ongeredigeerde diplomatieke telegrammen gepubliceerd onder de URL https://cryptome.org/z/z.7z en die publicatie is momenteel nog steeds beschikbaar. … Sinds mijn publicatie op Cryptome.org van de niet-geredigeerde diplomatieke telegrammen heeft geen enkele Amerikaanse wetshandhavingsautoriteit mij ervan op de hoogte gesteld dat deze publicatie van de telegrammen illegaal is, op enigerlei wijze bestaat uit of bijdraagt aan een misdaad, noch heeft zij gevraagd om deze te verwijderen .”
Ik verzoek respectvol dat het Ministerie van Justitie mij toevoegt als medeverdachte in de vervolging van de heer Assange op grond van de Spionagewet.
Hoogachtend,
John Young#assange @USDOJ pic.twitter.com/7jHaRI9Ilm
— Cryptoom (@Cryptome_org) 29 november 2022
'Geschade informanten'
Een hoeksteen van de zaak van het ministerie van Justitie tegen Assange is dat hij roekeloos documenten van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft gepubliceerd die naar hem zijn gelekt door legerinlichtingenanalist Chelsea Manning en die, volgens de VS, de levens van genoemde Amerikaanse informanten in gevaar brachten.
Young vraagt het ministerie van Justitie waarom ook hij niet is vervolgd voor het publiceren van deze namen voordat Assange dat deed.
Bij de krijgsraad van Manning, Brig. Generaal Robert Carr, getuigde onder ede dat niemand daadwerkelijk schade heeft geleden Wikileaks releases. Toen minister van Defensie Robert Gates de lekkages genoemd “onhandig” en “beschamend”, maar zeiden dat ze slechts “redelijk bescheiden” schade toebrachten aan de buitenlandse belangen van de VS.
Reuters gerapporteerd in januari 2011:
“Interne evaluaties van de Amerikaanse regering hebben uitgewezen dat een massale lekkage van diplomatieke telegrammen slechts beperkte schade aan de Amerikaanse belangen in het buitenland heeft toegebracht, ondanks de publieke verklaringen van de regering-Obama die het tegendeel beweren.
Een congresfunctionaris die over de recensies werd geïnformeerd, zei dat de regering zich genoodzaakt voelde publiekelijk te zeggen dat de onthullingen de Amerikaanse belangen ernstig hadden geschaad om de juridische inspanningen te versterken om de WikiLeaks-website te sluiten en aanklachten in te dienen tegen de lekers.
Assange maakte zich eigenlijk meer zorgen over de redacties dan over de redacteuren van zijn reguliere mediapartners die met hem samenwerkten bij het publiceren van de persberichten.
Mark Davis, een Australische televisiejournalist die de activiteiten van Assange tijdens het weekend in Londen vóór publicatie documenteerde, zei dat terwijl de andere redacteuren naar huis gingen, Assange de hele nacht door trok om de namen van informanten te redigeren.
Guardian-journalisten en het wachtwoord
Twee dagen voor publicatie Assange schreef aan de Amerikaanse ambassadeur in Londen, die hulp zoekt bij “de regering van de Verenigde Staten om privé specifieke gevallen (recordnummers of namen) te benoemen waarin zij van mening is dat de publicatie van informatie individuele personen een aanzienlijk risico op schade zou opleveren, wat nog niet is aangepakt.”
De verwerking van de VS gereageerd door dat te eisen Wikileaks de publicatie van de kabels stopzetten en de kabels die in haar bezit zijn teruggeven.
Uiteindelijk werd in november 2010 alleen een geredigeerde versie van de State Department Cables gepubliceerd door Wikileaks en haar reguliere partners, The New York Times, The Guardian, El Pais, Le Monde en DER SPEIGEL.
Dit bleef zo totdat er door twee een boek werd gepubliceerd Voogd journalisten in februari 2011, waarin het wachtwoord voor de niet-geredigeerde bestanden op mysterieuze wijze verschijnt als onderdeel van een hoofdstukkop. Dit bleef onopgemerkt, zoals Wikileaks probeerde het stil te houden, totdat een Duitse publicatie werd genoemd Vrijdag zei dat het het wachtwoord in augustus 2011 had.
Toen Assange dit hoorde, nam hij contact op met het ministerie van Buitenlandse Zaken om hen te waarschuwen voor de aanstaande publicatie van de namen van informanten. Hij werd afgewezen. Dit is te zien in een scène in de film van Laura Poitras Risico.
PirateBay publiceerde eerst de niet-geredigeerde bestanden en daarna deed Cryptome dat op 1 september 2011. De volgende dag besloot Assange om publiceren de niet-geredigeerde bestanden zodat informanten naar hun naam konden zoeken en in veiligheid konden komen. Dit was voordat bekend was dat niemand gewond raakte.
“Het idee dat de heer Assange willens en wetens levens in gevaar heeft gebracht door niet-geredigeerde telegrammen te dumpen, is willens en wetens onjuist”, zei Assange-advocaat Mark Summers tijdens de uitleveringshoorzitting in februari 2020.
De uitgevers en redacteuren van Wikileaks'-partners verzetten zich tegen de aanklacht tegen de Spionagewet van Assange en schreven maandag een brief open brief aan de regering-Biden die erop aandrong de zaak te laten vallen.
Na gepubliceerd te hebben Wikileaks geheime documenten, zijn ze klaar om dezelfde stap te zetten als Young, een Amerikaans staatsburger, die het DOJ uitdaagt om hem ook aan te klagen op grond van de Amerikaanse Spionage Act, omdat hij precies hetzelfde heeft gedaan als Assange, een Australiër, alleen eerder?
Joe Lauria is hoofdredacteur van Consortium Nieuws en voormalig VN-correspondent voor Thij Wall Street Journal, Boston Globe, en tal van andere kranten, waaronder De Montreal Gazette en De Ster van Johannesburg. Hij was onderzoeksjournalist voor de Sunday Times uit Londen, een financieel verslaggever voor Bloomberg News en begon zijn professionele werk als 19-jarige stringer voor The New York Times. Hij is te bereiken op [e-mail beveiligd] en gevolgd op Twitter @unjoe
Deze moedige man zorgt er alleen maar voor dat iedereen de flagrante hypocrisie van het Amerikaanse Ministerie van Justitie kent. Zoveel individuen hebben de illegale en criminele acties van de Amerikaanse regering, het leger, de CIA en andere instanties gedetailleerd beschreven en daarvoor betaald met gevangenisstraffen, terwijl de daders van de misdaden nooit worden vervolgd. Tot zover een democratie die de rechtsstaat volgt!
Ik ben helemaal voor Julian, maar dat YouTube-fragment van de oproep aan Hillary is verdacht. Waarom zou je die gebeurtenis filmen, en dan nog filmisch?
Het is een document dat bewijst dat hij het ministerie van Buitenlandse Zaken probeerde te waarschuwen voor degenen die zouden zeggen dat hij liegt.
Waarom nu? Al deze activiteit ineens. Wat heeft het veroorzaakt? Wat bracht de vijf kranten ertoe om samen te werken aan een open brief?
Hoewel het goed is dat de Australische premier eindelijk iets heeft gedaan, en de oprichter van Cryptome heeft gevraagd om samen met Assange vervolgd te worden, vraag ik me af of er iets aan de hand is dat nog niet openbaar is gemaakt.
Hoe dan ook, ik hoop oprecht dat al deze activiteiten positieve resultaten voor Julian zullen opleveren. Hij heeft er dringend behoefte aan als hij wil overleven.
Respectvol applaus voor John Young, Cryptome, Joe Lauria, Consortium News, en natuurlijk Julian Assange en Wikileaks.
We moeten dit allemaal oplossen voordat de situatie veel verder afglijdt.
Goed gedaan, John Jong.
Een man van principes. Hoe verfrissend.
Ja, het is jammer dat The Guardian niet dezelfde mate van dankbaarheid toonde voor de extra verspreiding die zij genoten als gevolg van Julians informatie die aan deze nu in ongenade gevallen publicatie werd verstrekt.
Nu probeert dezelfde krant hun flagrante minachting voor zijn waarde voor hen in het verleden goed te maken. Een beetje laat, Guardian. Je hebt je bruggen verbrand in mijn boek en in de mening van zoveel anderen over de hele wereld. Je hebt je aanhanger in de steek gelaten en door je daden Assange tot vijand nr. 1 gemaakt. Om nooit vergeven te worden.
Een commentaar op de Australische premier met zijn 'beter laat dan nooit'-benadering van de corrupte Amerikaanse autoriteiten. Houd er rekening mee dat hij pas een PM van 7 maanden oud is. Wie weet welke eisen de VS stellen aan enige vorm van terugkeer voor Julian Assange. De VS overleven, zoals over de hele wereld bekend is, dankzij bedreigingen en sancties en Australië heeft hen onlangs toestemming gegeven voor de vestiging van een nucleair bewapende B52-bommenwerperbasis in hun land.
Het zou onderdeel kunnen zijn van de Amerikaanse omkoping. Het is de naam van het spel in dat snel achteruitgaande land, dat helaas ooit een imperium was, maar nu snel bergafwaarts gaat.
Gezichtsbehoud is niet beperkt tot oosterse culturen. Washington zal Julian op alle mogelijke manieren dood zien. Deze man verdient een Nobelprijs, niet een langzame dood in een Britse kerker.
Tegenover de traditie van het eerste amendement, en al die jaren verbazingwekkend, staat de onwaarheid van het ministerie van Justitie en de bijbehorende publieke lastercampagne versus de feiten zoals hier gepresenteerd – de valse beschuldigingen via de vrouwen in Zweden en dat “Mr. Assange heeft willens en wetens levens in gevaar gebracht.”
Het is duidelijk dat een belangrijk vraagstuk is hoeveel verder de VS kunnen wegzinken in manipulatie van de ‘werkelijkheid’ om de oppositie tegen ‘het officiële verhaal’ te verstikken. Deze vraag gaat verder dan Assange en gaat in de loop der jaren steeds meer richtingen op.
Ik vraag me af wie in DOJ het moeilijk heeft met Julian.
Het is de CIA. Ze zijn ongelooflijk boos dat hij de Vault 7-software heeft gelekt. Letterlijk miljarden dollars waard, zowel qua productiekosten als qua waarde die het hen opleverde. En nu wist iedereen het, iedereen kon het blokkeren en iedereen kon het gebruiken. Bovendien zijn het harde mensen die die organisatie leiden. Stel je de bloeddorst voor.
Dank u voor het opnieuw ophelderen van deze belangrijke punten in de vervolging van Julian Assange, die aantonen wat een nadelige schijnvertoning de zaak van de regering tegen hem is.
Wat Cryptome betreft, zoals Wikileaks, denk ik, profielen in moed. Ik vraag me daarentegen af of The Guardian en zijn ‘journalisten’ dit voorbeeld zullen volgen. Jij denkt..? Of zal het bevestigen dat het slechts een roddeldoek is dat zich reflexmatig vooroverbuigt voor overheidsgezag?
In de Guardian van vandaag:
“De Australische premier Anthony Albanese dringt er bij de Amerikaanse regering op aan de achtervolging van Julian Assange te beëindigen”
“De premier zegt dat hij onlangs de zaak van de mede-oprichter van Wikileaks ter sprake heeft gebracht bij Amerikaanse vertegenwoordigers en zal blijven aandringen op de ‘afronding ervan’.”
Er is ineens veel steun voor Julian. De VS kunnen dit niet negeren.
Ja, maar Albanezen en anderen lopen hier nog steeds omheen. ‘Mijn standpunt is dat niet alle buitenlandse zaken het beste met de megafoon kunnen worden afgehandeld…’. Misschien wel, maar waarom in dit geval niet?
In de tijd sinds ik me bewust werd van het bestaan van Cryptome (in mijn geval sinds ongeveer 2014-15, terwijl ik me voor het eerst bewust werd van het bestaan van WikiLeaks rond 2009, voordat ze een merknaam werden met hun publicaties van de oorlogslogboeken van Irak en Afghanistan, en Amerikaanse diplomatieke telegrammen, het jaar daarop), ben ik gaan vermoeden dat de pragmatische reden dat de Amerikaanse en buitenlandse autoriteiten Cryptome niet hebben aangeklaagd en het ook niet in dezelfde mate hebben vervolgd als WikiLeaks, is dat laatstgenoemde organisatie samenwerkte met grote perskanalen en pionierde met nieuwe vormen van samenwerking tussen massamedia en een onafhankelijk transparantieplatform op een ongekende schaal.
In het bijzonder zouden journalisten van buitenaf op een gecoördineerde manier wijdverspreide aandacht kunnen vestigen op de materialen die onder het beheer van WikiLeaks bleven, waardoor ze tegelijkertijd geen volledige redactionele controle kregen over welke gepubliceerde materialen leden van het publiek terloops konden raadplegen met een relatief lage toegangsdrempel, aangezien mensen konden het primaire bronmateriaal rechtstreeks op WikiLeaks bekijken in plaats van alleen maar te worden gedegradeerd tot het bekijken van secundaire berichtgeving erover (wat betekent dat NYT, WaPo, The Guardian, Der Spiegel, enz. niet zo gemakkelijk zomaar een verhaal konden beëindigen, erop konden blijven zitten of het weglaten/wijzigen van de framing van selectieve elementen, hetzij als gevolg van actieve druk door belangen van de overheid/bedrijven/lobby of anderszins). Dit druist in tegen het steeds meer doordringende ethos in veel sociale kringen dat de massa op zijn best passieve informatieconsumenten zou moeten zijn in plaats van actieve informatieanalisten, een geopenbaarde (en soms toegegeven) voorkeur van onze beleidselites, in de geest van het openhartige citaat van Woodrow Wilson dat “we willen dat één klasse van personen een liberale opleiding krijgt, en we willen dat een andere klasse van personen, een veel grotere klasse van noodzakelijkheid in elke samenleving, afstand doet van het voorrecht van een liberale opleiding en zichzelf geschikt maakt om specifieke moeilijke handmatige taken uit te voeren. ”
Hoewel Cryptome vaak veel minder voorzichtig is geweest dan WikiLeaks over de materialen die het heeft gepubliceerd en er soms enige controverse over is ontstaan (wat indruist tegen het verhaal dat WikiLeaks achteloos materialen rondslingerde met weinig tot geen zorg voor de bron (omdat het tot de meest kwetsbaren behoort onder degenen die worden blootgesteld), is het door de autoriteiten met rust gelaten, simpelweg omdat het niet dezelfde relatie heeft gehad met andere media als WikiLeaks ooit had en als gevolg daarvan in relatieve onbekendheid blijft hangen. Duidelijk en cynisch gezegd: waar de regering echt om geeft, zijn niet terroristen of vijandige buitenlandse actoren die misbruik maken van informatie die door wie dan ook is vrijgegeven, of het nu WikiLeaks, Cryptome, The Washington Times is (zie Jack Shafer, “Don't Blame The Washington Times for the Osama bin Laden Satellite Phone 'Leak'”, Slate, 21 december 2005), jogging-apps (zie Andrew Moseman, “US Troops Accidentally Reveal Secret Bases by Going Jogging”, Popular Mechanics, 29 januari 2018), en andere , die ze altijd zelf kunnen uitbuiten om hun bevolking bang te maken om namens hen volgzaamheid en conformiteit te bewerkstelligen – het is eerder hun eigen burgerij die hen ter verantwoording roept wanneer informatie die de reputatie schaadt wijdverspreide aandacht krijgt en niet beperkt blijft tot een niche-subcultuur.