De milieuadvocaat biedt vijf belangrijke juridische initiatieven – waaronder een non-proliferatieverdrag voor fossiele brandstoffen – om de aanval van de industrie op het klimaat te bestrijden.
Steven Donziger in een videoboodschap aan de supporters in september 2021. (Steve Donziger, Twitter)
By Jessica Corbett
Common Dreams
Steven Donziger, de Amerikaanse mensenrechtenadvocaat die het doelwit is van Big Oil vanwege zijn werk ter ondersteuning van de inheemse bevolking die getroffen is door vervuiling door fossiele brandstoffen, presenteerde deze week vijf juridische oplossingen voor de verslechterende klimaatcrisis.
Donziger was bevrijd in april nadat hij bijna duizend dagen onder huisarrest had gezeten voor een Amerikaanse zaak die voortkwam uit een grootschalige schikking die hij voor Ecuadoraanse rechtbanken had gewonnen tegen Chevron vanwege de vervuiling van het Amazone-regenwoud.
Terwijl Donziger's “volkomen onrechtvaardigDetentie heeft federale wetgevers ertoe aangezet duwen voor de hervorming van het Amerikaanse rechtssysteem blijft de advocaat zijn platform gebruiken om te vechten voor milieurechtvaardigheid.
“Het is maar al te gemakkelijk om je overweldigd en hulpeloos te voelen als je geconfronteerd wordt met zo’n wijdverbreide catastrofe. Maar wij als burgers kunnen nu iets doen”, zegt Donziger schreef in een dinsdagcolumn voor The Guardian in de nasleep van de klimaattop COP27 in Sharm El-Sheikh, Egypte.
“Samen kunnen deze ideeën, naast het toegenomen burgeractivisme, een samenhangend en alomvattend juridisch raamwerk gaan bieden voor ons allemaal om de planeet te helpen redden”, betoogde Donziger. Zijn eerste voorstel: maak van ecocide een internationale misdaad.
Er is steeds meer mondiale steun om precies dat te doen. In juli internationale advocaten gepubliceerde een wettelijke definitie van de term, waarin wordt verklaard dat ecocide “onwettige of moedwillige handelingen betekent die worden gepleegd in de wetenschap dat er een aanzienlijke kans bestaat op ernstige en wijdverbreide of langdurige schade aan het milieu die door deze daden wordt veroorzaakt.”
Stop Ecocide International en anderen pleiten voor wijziging van het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof om van ecocide de vijfde misdaad te maken, na genocide, misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en misdaden van agressie.
Internationaal Strafhof, Den Haag, 2017. (jbdodane, Flickr, CC BY-NC 2.0)
Volgens Donziger is
“Ecocide zou leidinggevenden van fossielebrandstofbedrijven blootstellen aan mogelijke strafrechtelijke aansprakelijkheid voor het ondertekenen van vervuilingsdaden. En die persoonlijke blootstelling zal de besluitvorming van deze leidinggevenden aanzienlijk veranderen in het voordeel van de planeet.”
De tweede oplossing van de advocaat is het opstellen van een non-proliferatieverdrag voor fossiele brandstoffen. De internationale steun voor dit idee is de afgelopen maanden ook gegroeid, met als hoogtepunt de eilandstaat Tuvalu voorstellen de totstandkoming van een dergelijke overeenkomst op de COP27 eerder deze maand.
Kausea Natano, premier van Tuvalu, op 7 november tijdens de COP27 in Sharm el-Sheikh, Egypte. (UNklimaatverandering, Flickr)
Donziger riep ook op tot het verbieden van zogenaamde SLAPP-rechtszaken (wat staat voor strategische rechtszaken tegen publieke participatie), waarbij hij uitlegde dat deze “de beste zet van de fossiele brandstoffenindustrie zijn geworden om milieuactivisten het zwijgen op te leggen, middelen van voorstanders af te tappen en de klimaatbeweging te verzwakken. , wat het meest essentiële onderdeel is om regeringen te dwingen de industrie uit te faseren.”
Vlak voor de Democraten in het Huis van Afgevaardigden gehouden een hoorzitting in september waarin Big Oil werd beschuldigd van het “bewapenen” van de wet tegen klimaatactivisten, EarthRights International uitgebracht een analyse die de eerste in zijn soort is en laat zien hoe de fossiele-brandstofindustrie zich heeft beziggehouden met ‘gerechtelijke intimidatie’ van meer dan 150 activisten. Het rapport van de non-profitorganisatie belichtte 93 SLAPP-zaken en 49 ‘beledigende dagvaardingen’.
“De oplossing is eenvoudig”, beweerde Donziger. “Overheden moeten zogenaamde anti-SLAPP-wetten invoeren die bedrijven straffen die zich bezighouden met dit soort juridische intimidatie.”
De advocaat betoogde verder dat de mensheid de bovenloop van het Amazonegebied moet beschermen, en merkte op dat “een stille juridische revolutie wordt geleid door inheemse volkeren in de Amazonelanden Brazilië, Ecuador, Venezuela en Peru.”
“Deze frontlinie-aardverdedigers, het Amazon Sacred Headwaters Initiative genoemd, hebben een haalbaar plan voorgesteld om internationale juridische bescherming te bieden aan wat misschien wel het belangrijkste ecosysteem op aarde is”, schreef hij. “In wezen zou dit plan elke verdere ontwikkeling van fossiele brandstoffen verbieden in het gebied dat de bovenloop van de Amazone omvat en de grootste concentratie aan biodiversiteit ter wereld bevat.”
De Urubamba-rivier in Peru, een gedeeltelijk bevaarbare bovenloop van de Amazone, 2009. (Jorge Láscar, Flickr, CC BY 2.0)
De uiteindelijke juridische oplossing van Donziger is ‘bindende herstelbetalingen voor het klimaat’. Concreet stelde hij een verdrag voor dat elk rijk land verplicht een vast bedrag te betalen dat evenredig is aan zijn bruto binnenlands product “in een fonds dat wordt beheerd door een neutrale partij met daadwerkelijke vertegenwoordiging van de kleine landen die het zwaarst worden getroffen” door de opwarming van de aarde en de negatieve gevolgen die voortvloeien uit de klimaatverandering. klimaat crisis.
“Voor alle duidelijkheid: ik beweer niet dat deze voorgestelde veranderingen alleen de planeet zullen redden. Maar de juiste combinatie van juridische veranderingen die snel plaatsvinden, kan vooruitgang katalyseren”, benadrukte hij.
De column van de advocaat komt terwijl voorstanders van ambitieuze klimaatactie een deel van de vooruitgang vieren die tijdens COP27 is geboekt – zoals beveiligen een deal om een verlies- en schadefonds op te richten – terwijl ook schijnwerper mislukkingen van de conferentie, van de misbruik van activisten en het historische aanwezigheid van Big Oil-lobbyisten tot het ontbreken van een definitieve overeenkomst om alle fossiele brandstoffen geleidelijk af te schaffen.
Jessica Corbett is schrijfster voor Common Dreams.
Dit artikel is van Gemeenschappelijke dromen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Dit is heel rationeel, maar we bevinden ons in een gek geworden wereld. Ik zou zeggen: denk buiten de gebaande paden. Hoe kunnen we een einde maken aan het omzeilen van regeringen, zodat wij, het volk, de scepter kunnen zwaaien? Ik zou beginnen met het oprichten van een ad hoc Wijsheidsraad van illustere mensen. Steve begint ermee. Hij selecteert de volgende persoon. Zeg MacKenzie Scott. Ze kozen Kate Raworth, enzovoort, waarbij de wereld zou luisteren als ze beraadslaagden en uitkwamen wat ze moesten doen. (Mijn eerste suggestie zou zijn om achter het UBI te staan voor iedereen in de beschaafde wereld.) Ik heb geprobeerd Greg Palast in te schrijven om hier met mij over na te denken! Hier is mijn podcast met hem over wat hij zou doen als hij de wereld zou regeren, wat een goede vraag is om te stellen: hxxps://SueSpeaksPodcast.com.
Allemaal goede bedoelingen, maar... wat echt eerst MOET worden aangepakt is de enorme hebzucht en corruptie die overal bestaat.
Uitstekend artikel. Het enige probleem dat ik ermee heb, is de vermeende handhaving van welke wetgeving dan ook door het ICC. We hebben het keer op keer gezien, waar landen/overheden/bedrijven/individuen wetten/regels hebben overtreden, en ook al zijn in sommige gevallen de schuldige partijen Zelfs als ze hun misdaden bekennen, onderneemt niemand ooit enige actie tegen dergelijke entiteiten. Dus wat heeft het voor zin om de wetgeving aan te vullen als er helemaal geen middelen zijn, om de daders te vervolgen en te arresteren ?????? De eigen zaak van Steven is daar een goed voorbeeld van. Ondanks dat de rechtbank de dader schuldig heeft bevonden, was het Steven zelf die tijd heeft uitgezeten om de kwestie eenvoudigweg te melden en ervoor te zorgen dat deze door de rechtbank werd behandeld. Wat is er met de schuldige partij gebeurd?????????
We kunnen van ecocide geen misdaad maken als de mensen die eigenaar zijn van de ecocidale industrieën en die vasthouden aan ecocidale ideologieën de politieke macht hebben geannexeerd. Regeringen kunnen geen milieuwetten uitvaardigen die de winsten van bedrijven tegengaan als bedrijven feitelijk eigenaar zijn van regeringen en eenvoudigweg het beleid kopen dat zij willen. Ze kunnen betalen om beleid dat ze niet willen, te dwarsbomen.
Wanneer de democratie is vervangen door beleid voor de hoogste bieder (Gilens en Page 2014), kunnen 'wij' de dingen niet gedaan krijgen door gebruik te maken van de mechanismen die ons zijn ontnomen. ‘Wij’ kunnen de ecocidale bedrijven niet overbieden. Ze doen wat ze willen, en politici proberen de afschuwelijke beleidsresultaten te verkopen alsof ze goed en prima zijn. Politici zijn verkopers van beleid dat is opgesteld door profiteurs, niet door leiders.
Prachtige ideeën! Doe het nu, met de nadruk op strafrechtelijke straffen, gevangenisstraffen en veel meer, voor degenen die moedwillig ons recht om in deze wereld te leven vernietigen. Financiële straffen zijn zinloos als je meer geld hebt dan God. Het gedrag van de fossiele brandstoffenindustrie is zowel een lokale als een internationale misdaad, behandel het als zodanig.
Het zou natuurlijk de voorkeur hebben om gewoon vriendelijk te vragen en medewerking te krijgen, maar sinds de jaren zeventig is dat nutteloos gebleken voor entiteiten die boven alles verteerd worden door hebzucht en eigenbelang, boven het leven zelf. En nu is er geen tijd meer. Dit decennium is het laatste decennium waarin we een verschil kunnen maken voordat omslagpunten worden bereikt en het vat dat we door ons gedrag met fossiele brandstoffen de heuvel op hebben geduwd, aan de andere kant weer naar beneden begint te rollen. Eenmaal bereikt omslagpunten zijn voor altijd. Alles verandert en gaat nooit meer terug. Wacht maar af, het is meer dan een afbuiging van de fossiele-brandstofindustrie: het is zelfmoord.
Dit is belangrijk als juridisch concept en biedt één belangrijk front voor mondiale verandering. Vergelijkbaar met het eerst geen kwaad doen, beweert het het voor de hand liggende feit dat permanente opzettelijke vernietiging en vergiftiging van een ecosysteem een misdaad is. Het gaat ook in tegen de omarming door de westerse beschaving van het Romeinse eigendomsrecht, dat, hoewel hypocriet gebruikt, nog steeds eeuwenlang ten grondslag ligt aan veel politieke, economische, culturele en juridische vooroordelen.
Hoewel het geconfronteerd wordt met de hypocrisie en de gevangenschap van het COP-proces en het soort fundamentele en noodzakelijke juridische basis biedt voor het verkrijgen van een radicale koerswijziging, kan dit helaas de enige impact ervan zijn, tenzij de ideeën worden omarmd in de klimaat- en ecologische gemeenschappen en in de wereld terechtkomen. een meer algemene publieke en praktische toepassing en opvatting van het recht.
Ik ben nooit helemaal zeker geweest van de strategie van klimaatherstel. Het lijkt een moreel rechtvaardige uitkomst van tientallen jaren van klimaatvernietiging ten koste van anderen, maar de duivel zit misschien in de details. Als het erop neerkomt dat de burgers van het ene land worden gevraagd een eenzijdig offer te brengen voor de winst van een ander land, zou dit een politieke barrière kunnen vormen voor internationale samenwerking. De sleutel om dit soort eisen houdbaar te maken is om je niet te concentreren op het hoge abstractieniveau van natiestaten, maar op iets dat dichter bij persoonlijke verantwoordelijkheid ligt, zoals bedrijven.
Ik ben het ermee eens dat de strategie grote problemen kent. Het punt van de juridische aanpak van Donziger is om de feitelijke criminelen verantwoordelijk te maken voor de economische en morele gevolgen van de misdaad, in plaats van dat alleen de rijke landen de arme landen betalen. De meeste van deze misdaden zijn bedrijfsmisdaden en niet nationaal. Als we de voortdurende misdaden tegen de natuur en de mens stoppen, zullen we de mentaliteit hebben om met de vernietiging uit het verleden om te gaan en nieuwe modellen voor economische, ecologische en sociale gezondheid te creëren. Op dit moment is de beschaving in oorlog met de biologische realiteit en dit is zelfvernietigende waanzin.